Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 30 kwietnia 2012 r. małoletni O. L. zastępowany przez przedstawiciela ustawowego – matkę A. W. (1) wniósł o zasądzenie od pozwanego Wojewódzkiego (...) w Ł. kwoty 150.000 zł tytułem zadośćuczynienia i kwoty 5.800 zł tytułem odszkodowania (w tym: 4.500 zł kosztów dojazdów do szpitali i lekarzy, 600 zł kosztów rehabilitacji prywatnej powoda, 300 zł kosztów wizyt lekarskich, 400 zł kosztów leczenia okulistycznego) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że jego roszczenia wynikają z błędu popełnionego przez personel medyczny Wojewódzkiego (...) w Ł., który został włączony w strukturę organizacyjną Wojewódzkiego (...) w Ł.. (pozew –k.3-8)

Postanowieniem z dnia 17 maja 2012 r. powód został zwolniony od kosztów sądowych w całości. (postanowienie –k.430)

Pozwany nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości oraz zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Pozwany wniósł ponadto o powiadomienie w trybie art. 84 par. 1 KPC swojego ubezpieczyciela (...) SA w W.. (odpowiedź na pozew –k.433-435)

Pismem z dnia 31 lipca 2012 r. (...) SA poinformował, że nie skorzysta z prawa do przystąpienia do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego. (pismo –k.457)

Pismem z dnia 15 lutego 2019 r. powód rozszerzył powództwo o kwotę 150.000 zł tytułem zadośćuczynienia, zmodyfikował ponadto roszczenie w zakresie odsetek od dochodzonych pozwem kwot, wnosząc o zasądzenie odsetek ustawowych od dnia wniesienia pozwu do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz ustawowych odsetek za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty. (pismo –k.781)

Pismem z dnia 12 sierpnia 2019 r. powód rozszerzył powództwo o kwotę 106.976 zł tytułem odszkodowania (skapitalizowanej renty za okres od września 2016 r. do sierpnia 2019 r.), wniósł ponadto o zasądzenie kwoty 2.516 zł tytułem renty na zwiększone potrzeby płatnej do 10-go dnia każdego miesiąca, poczynając od września 2019 r. i na przyszłość. (pismo –k.804-805)

Pozwany w dalszym ciągu wnosił o oddalenie powództwa w całości. (protokół rozprawy –k.846)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. W. (1) została skierowana do szpitala przez dr J. W. z powodu krwawienia ze skrzepami z kanału rodnego w 27/28 tygodniu ciąży. (historia choroby –k.55)

A. W. (1) została przyjęta do Wojewódzkiego Szpitala (...) w dniu 8 lutego 2011 r. o godz. 18.40 przez dr med. M. T. i skierowana do Kliniki (...). (historia choroby –k.56)

Stwierdzono krwawienie ciemną krwią, trwające od kilkunastu godzin. Rozpoznano poród przedwczesny zagrażający, niezgodność w zakresie czynnika Rh. (historia choroby –k.58, 40)

Przeprowadzono badanie USG stwierdzając ciążę na poziomie rozwoju odpowiadającym 24/25 tygodniowi. (wynik badania –k.90)

W dniu 9 lutego 2011 r. o godz. 10.45 stwierdzono trwające krwawienie z dróg rodnych o małym nasileniu. (historia choroby –k.82)

Kierownik Kliniki (...) prof. U. K. – K. przeprowadziła badanie stwierdzając: „we wziernikach widoczny polip szyjki macicy, część pochwowa sformowana, ujście zewnętrzne przepuszcza opuszkę palca. Biorąc pod uwagę polip szyjki macicy, zakwalifikowano do wykręcenia polipa. (historia choroby –k.82)

W dniu 9 lutego 2011 r. o godz. 10.52 A. W. (1) wyraziła zgodę na zabieg wykręcenia polipa szyjki macicy. (historia choroby –k.82)

W dniu 10 lutego 2011 r. prof. U. K. – K. stwierdziła: „widoczne krwawienie z dróg rodnych. Usunięto polip z szyjki i przesłano do badania. (historia choroby –k.82)

W wyniku badania histopatologicznego usuniętego polipa postawiono rozpoznanie: „polip gruczołowy szyjki”. (wynik badania –k.66)

W dniu 10 lutego 2011 r. stwierdzono twardnienie macicy i w związku z tym włączono tokoliozę dożylną. (historia choroby –k.85)

W dniu 11 lutego 2011 r. A. W. (1) miała włączoną tokoliozę doustną, czego efektem była miękka macica. (historia choroby –k.85)

A. W. (1) w dniu 12 lutego 2011 r. została przeniesiona do Kliniki (...) kierowanej przez prof. J. K.. (historia choroby –k.61)

W dniu 12 lutego 2011 r. o godz. 10.00 rozpoczęły się skurcze i występowały co 8-10 min. W związku z tym podłączono kroplówkę z siarczanem magnezu oraz tokolityczną z F., I.. (historia choroby –k.83)

Pęcherz płodowy pękł o godz. 19.00 i odpłynęły czyste wody płodowe. Poród odbył się w dniu 12 lutego 2011 r. o godz. 19.10 siłami natury. Poród popłodu (łożyska) odbył się o godz. 19.20 drogą wydobycia ręcznego uzupełniony wyłyżeczkowaniem jamy macicy. Urodzony noworodek ważył 620 gram i jego A. określono na 6/7. Obecna przy porodzie była dr med. D. E.. (historia choroby –k.83)

Rozpoznanie dr W. kierującego ciężarną A. W. (1) do szpitala było właściwe. Występujące krwawienie ciemną krwią świadczyło o rozpoczynającym się zagrożeniu porodem przedwczesnym. Krwawienie to zostało potwierdzone przez dr B. – T. w chwili przyjmowania A. W. (1) do szpitala. Jak wynika z badania histopatologicznego usuniętego polipa był to szyjkowy polip gruczołowy, a więc nie związany z ciążą. Usunięcie polipa szyjkowego gruczołowego nie mogło stać się przyczyną wystąpienia porodu przedwczesnego. Rozpoznanie porodu przedwczesnego było postawione przez lekarza kierującego i znalazło potwierdzenie w dalszym przebiegu zdarzeń. (opinia biegłego z dziedziny ginekologii i położnictwa prof. dr hab. n. med. T. P. –k.522-523)

Stan dziecka według skali (...) (skala oceny ciężkości stanu klinicznego) oceniony został na 14 punktów, co według analizy regresji logistycznej wskazuje na możliwość umieralności okołoporodowej szacowanej na 45.6. Wskazuje to na ciężki stan dziecka, co znajduje potwierdzenie w przebiegu całego okresu noworodkowego i w konieczności długotrwałej hospitalizacji. (opinia biegłego z dziedziny neonatologii prof. dr hab. n med. M. K. (1) –k.599)

O. L. hospitalizowany był po urodzeniu od 12.02.2011 r. do 21.06.2011 r. Od 12.02.2011 r. do 2.03.2011 r. przebywał w Szpitalu im. (...), od 2.03.2011 r. do 10.06.2011 r. na Oddziale Klinicznym Intensywnej Terapii i Anestezjologii (...) w Ł. przy ul. (...), od 10.06.2011 r. do 21.06.2011 r. w Klinice (...) im. M. K. (2) w Ł.. Czasokres leczenia jest typowy dla dziecka z ekstremalnie małą masą ciała o znacznej niedojrzałości. (okoliczności bezsporne, opinia biegłego neonatologa –k.600)

W dniach 21/22.02.2011 r. powodowi zakładano dostęp do prawej żyły udowej. W wyniku prób kaniulacji wystąpił krwiak i zmiany niedokrwienne prawej kończyny dolnej. Do zaburzeń ukrwienia prawej kończyny dolnej powoda doszło na skutek skurczu tętnicy udowej podrażnionej w czasie prób kaniulacji (wprowadzenia cewnika) do pozostającej w bezpośredniej bliskości żyły udowej. Zmiany niedokrwienne w prawej kończynie dolnej objęły goleń i stopę. W ich wyniku doszło do martwicy wszystkich palców stopy i następnie ich demarkacji, czyli oddzielenia. W obrębie mięśnia trójgłowego prawej goleni doszło do obkurczenia się brzuśca i w efekcie do przykurczu ścięgna A.. Brak wszystkich palców prawej stopy i jej zgięciowy przykurcz w stawie skokowym powoduje zaburzenie chodu i zaniki mięśni prawej goleni. Na skutek zaburzeń w ukrwieniu prawej kończyny dolnej doszło do jej nieco wolniejszego wzrastania i względnego skrócenia prawej goleni o ok. 3 cm. Powód obecnie kompensuje istniejące braki chodząc na zgiętej podeszwowo (w pozycji tzw. „końskiej”) prawej stopie. Jest dobrze zaadaptowany do tego stanu. Jego sprawność będzie stopniowo wzrastać. Jednakże nie można przewidzieć jaka ostatecznie będzie różnica w długości kończyn dolnych po zakończeniu okresu rośnięcia. Teraz i w przyszłości powód może mieć trudności z doborem obuwia typu komercyjnego. W przyszłości mogą być konieczne kolejne zabiegi operacyjne w postaci wydłużenia prawego ścięgna A.. Tego rodzaju operacje są możliwe do wykonania w klinikach ortopedii dziecięcej na warunkach refundacji przez NFZ. (opinia biegłego z dziedziny ortopedii dr n. med. A. W. (2)-k.630-631)

Uszczerbek na zdrowiu powoda w wyniku martwicy i demarkacji palców prawej stopy oraz przykurczu ścięgna A. prawego w zakresie narządów ruchu wynosi obecnie łącznie 25%: 10% uszczerbku wg poz. 160- uszkodzenie tkanek miękkich goleni, uszkodzenia ścięgna A. i innych ścięgien, 7% uszczerbku stałego wg poz. 175- utrata całego palucha i 8% uszczerbku stałego wg poz. 177- utrata palców II do V. (opinia biegłego z dziedziny ortopedii dr n. med. A. W. (2)-k.630-631, opinia Instytutu –k.674)

Z punktu widzenia chirurga ortopedy nie można wykluczyć, że u powoda istnieje również pewne niewielkie skrócenie samej prawej stopy. Jest to jednakże technicznie trudne do jednoznacznego określenia (zmierzenia) m.in. ze względu na przykurcz prawego stawu skokowego. Należy uznać, że jeżeli to „skrócenie” występuje, to jest to także „zniekształcenie” i uszczerbek z nim związany również jest oceniony wg zastosowanej poz. 160 tabeli i mieści się określonej przez biegłego wielkości 10%. (opinia uzupełniająca biegłego ortopedy –k.715)

Powód przeszedł dwie operacje wydłużenia ścięgna A.: pierwszą w czasie pobytu w dniach 1-3 kwietnia 2012 r. w (...) Szpitalu (...) w K. na Oddziale Ortopedycznym, drugą w 2014 r. w Klinice (...) im. WAM w Ł.. W przypadku powoda istnieje konieczność prowadzenia kompleksowej rehabilitacji miejscowej i ogólnej, metodami neurorozwojowymi. Rehabilitacja w planowy sposób może odbywać się w placówkach objętych refundacją NFZ. (karta informacyjna –k.39, 772, opinia biegłego ds. rehabilitacji medycznej -k.754-760)

Wszystkie schorzenia obserwowane u powoda są najczęstszymi występującymi u większości (niemalże u wszystkich) dzieci tak niedojrzałych jak powód, czasem nawet w większym nasileniu. Niewątpliwym ciężkim powikłaniem przebiegu okresu noworodkowego u powoda jest niedokrwienie kończyny dolnej prawej spowodowane kaniulacją żyły udowej w dniu 21/22.02.2011 r. Podczas próby zakładania dojścia naczyniowego wystąpił krwiak a w kolejnych dobach zmiany niedokrwienne kończyny dolnej prawej. Założenie dostępu centralnego u noworodka z masą ciała poniżej 1.000 gram jest bardzo trudną procedurą medyczną wymagającą dużego doświadczenia klinicznego w intensywnej terapii noworodka. Najczęstszym i zwykle pierwszym po urodzeniu dojściem centralnym jest żyła pępkowa. Takie dojście naczyniowe – do żyły pępkowej zastosowane było przez pierwsze 9/10 dni u powoda, co jest zgodne ze współczesnymi rekomendacjami światowymi i polskimi. Jednak maksymalny czas utrzymywania cewnika w żyle pępkowej to 14 dni, stąd u dziecka zaistniała konieczność założenia innego dostępu naczyniowego celem żywienia pozajelitowego, monitorowania ośrodkowego ciśnienia żylnego i stosowania leków, których nie można podawać drogą żył obwodowych. Zastosowany przez personel pozwanego dostęp naczyniowy drogą żyły udowej nie jest preferowaną metodą dla noworodków, zwłaszcza z ekstremalnie małą masą ciała i nie może to być pierwsza, tylko ostateczna droga. Żyły takie mogą być brane pod uwagę tylko w sytuacji trudności lub niemożliwości założenia cewnika do innych naczyń (żyły dołu łokciowego, żyły odpiszczelowej, żyły pachowej). Dodatkowo u noworodków preferuje się wprowadzanie kaniul do żył górnej połowy ciała. W przypadku żył dolnej połowy ciała ryzyko występowania powikłań zakrzepowych jest większe, zwłaszcza gdy kaniulę umieszczono w okolicy pachwinowej. (opinia biegłego z dziedziny neonatologii prof. dr hab. n med. M. K. (1) –k.600-602)

Mając na uwadze, iż brak palców stopy prawej jest deformacją występującą od okresu wcześniaczego i niemowlęcego, małoletni powód jest do tego stanu zaadaptowany zarówno pod względem ruchowym, jak i psychicznym. Opóźnienia w rozwoju powoda, nie nadążanie w grupie rówieśniczej przez małoletniego powoda spowodowane jest skrajnym wcześniactwem, a nie utratą palców stopy prawej. Utrata palców stopy prawej ogranicza powoda np. w przyszłości w wyborze zawodu, który wymagałby najwyższej sprawności fizycznej (np. wojsko, policja, straż pożarna, prace na wysokości). (opinia Instytutu –k.674)

Obserwowane u O. L. zaburzenia wzroku i ewentualne inne zaburzenia rozwojowe związane są z jego przedwczesnym urodzeniem. Opóźnienie w rozwoju psychicznym, emocjonalnym i motorycznym wynika przede wszystkim ze skrajnego wcześniactwa, a nie z utraty palców. Martwica i demarkacja palców prawej stopy miała głównie wpływ na opóźnienie rozwoju motorycznego. Powód z opóźnieniem zaczął chodzić- miał 2 lata, raczkował też po 2 roku życia. Aktualnie jego chód nie jest w pełni sprawny. Powód funkcjonuje w miarę dobrze. Jest w miarę samodzielny w samoobsłudze, wymaga pomocy przy zapinaniu guzików, sznurowaniu butów itp. – te problemy wynikają z obniżonego napięcia mięśniowego. Wpływ na funkcjonowanie powoda ma też rozpoznany zespół (...). Nie można wykluczyć, że wraz z dojrzewaniem niepełnosprawność ruchowa powoda będzie miała wpływ na jego stan psychiczny. W okresie dojrzewania bardzo ważna dla młodych osób jest ich atrakcyjność i wygląd zewnętrzny. Ma to duży wpływ na samoocenę. Jej obniżenie może prowadzić do różnego rodzaju zaburzeń emocjonalnych. Trudno przewidzieć jak będzie w przypadku powoda. (opinia biegłego neonatologa –k.600, opinia biegłego z dziedziny psychiatrii dzieci i młodzieży lek. med. K. O. –k.797)

U powoda występuje trwały uszczerbek na zdrowiu z powodu zaburzeń adaptacyjnych rozwijających się w toku rozwoju dziecka urodzonego w skrajnym wcześniactwie w wysokości 10% wg poz. 10a. (opinia Instytutu –k.674 odwrót, opinia biegłego psychiatry dziecięcego –k.797)

Obecność bakterii gronkowca naskórkowego u powoda stwierdzono w trakcie hospitalizacji w Szpitalu im. (...) w dniu 22.02.2011 r. w posiewie krwi. Było to zakażenie szpitalne. Nie było nieprawidłowości w diagnostyce lub leczeniu dziecka. Z dostępnej dokumentacji medycznej nie wynika, aby dziecko doznało uszczerbku w związku z zakażeniem gronkowcem. Zakażenie gronkowcem oraz bakteriami wymienionymi na k.549 zakończyły się wyleczeniem powoda i z ich powodu powód nie poniósł trwałego uszczerbku na zdrowiu. (opinia biegłego z dziedziny chorób zakaźnych dr n med. A. M.–k.548-549, 708 odwrót)

Postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne personelu Szpitala im. (...) w związku z zakażeniem było w pełni prawidłowe. Nie występują obecnie skutki zakażenia małoletniego powoda gronkowcem. Nie ma jakiegokolwiek wpływu tego zakażenia na rozwój dziecka. Brak jest z tego tytułu jakiegokolwiek uszczerbku na zdrowiu. (opinia Instytutu –k.675-675 odwrót)

Orzeczeniem z dnia 16 listopada 2018 r. powód został zaliczony do osób niepełnosprawnych. Stwierdzono, że niepełnosprawność datuje się od urodzenia oraz, że powód wymaga stałej i długotrwałej opieki i pomocy drugiej osoby. Orzeczenie wydano do 30.09.2022 r. (orzeczenie –k.766)

Pismem z dnia 23 sierpnia 2011 r. pełnomocnik powoda zgłosił szkodę (...) SA w W. – ubezpieczycielowi (...) im. M. M. w Ł.. (zgłoszenie szkody –k.68-70)

Pismem z dnia 2 stycznia 2012 r. (...) SA zawiadomiło o braku podstaw do przyjęcia swojej odpowiedzialności za przedmiotowe zdarzenie i wypłaty świadczenia z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (...) im. M. M. w Ł.. (pismo –k.76-77)

Następcą prawnym Wojewódzkiego (...) w Ł. jest Wojewódzki (...) w Ł.. (okoliczność bezsporna, odpis z KRS –k.440-442)

Pismem z dnia 29 marca 2012 r. pełnomocnik powoda wezwał do zapłaty Wojewódzki Szpital im. (...) w Ł., wnosząc o zapłatę na rzecz powoda 200.000 zł tytułem zadośćuczynienia i 5.800 zł tytułem odszkodowania, w terminie 7 dni. (wezwanie do zapłaty –k.78-80)

Pismem z dnia 4 kwietnia 2012 r. pozwany poinformował, że nie przyjmuje odpowiedzialności za w/w zdarzenie, a roszczenia powoda uważa za nieuzasadnione. (pismo –k.81)

Obecnie powód jest pod opieką następujących specjalistów: okulisty, neurologa, ortopedy, endokrynologa i pulmonologa. Do każdego ze specjalistów powód chodzi średnio dwa razy w roku. Większość z tych wizyt odbywa się w ramach NFZ. Na prywatne wizyty powód chodzi do ortopedy- obecnie do specjalisty w P.. Koszt konsultacji ortopedycznej wynosi jednorazowo 500 zł. Powód nosi buty ortopedyczne, potrzebuje 3 par butów rocznie. Część kosztów zakupu butów jest refundowana, resztę pokrywają rodzice powoda. Koszt zakupu jednej pary butów ponoszony przez rodziców powoda wynosi około 420 zł. Powód używa plastrów przeciwodciskowych, których koszt zakupu wynosi około 25 zł miesięcznie. (zeznania przedstawicielki ustawowej powoda A. W. (1) –k.847, czas nagrania 00:11:29-00:29:25, faktury –k.806-808,844,845, pismo –k.804 odwrót – okoliczności niezaprzeczone przez pozwanego)

Sąd zważył co następuje:

Powód dochodził w niniejszej sprawie zgłoszonych w pozwie roszczeń, wywodząc je z przebiegu porodu oraz późniejszego leczenia powoda w Szpitalu im. (...) w Ł. (poprzedniku prawnym pozwanego). Zarzuty powoda dotyczyły trzech kwestii: wywołania przedwczesnego porodu przez przeprowadzenie zabiegu wykręcenia polipa gruczołowego, wywołania niedokrwienia kończyny dolnej przez próbę kaniulacji żyły udowej w dniu 21/22.02.2011 r. oraz zakażenia powoda gronkowcem i innymi bakteriami.

Powód nie wskazał podstawy prawnej odpowiedzialności pozwanego. Treść pozwu wskazuje jednak, że odpowiedzialność pozwanego Szpitala należy rozpatrywać w świetle art. 430 KC w związku z art. 415 KC. Przesłankami odpowiedzialności szpitala są w tym zakresie: wykazanie, że wystąpiły działania lub zaniechania personelu szpitala noszące znamiona winy i mające postać co najmniej niedołożenia należytej staranności, szkoda oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy w/w zachowaniem personelu szpitala a szkodą (skutkami dla zdrowia powoda). Ciężar dowodu w zakresie w/w przesłanek spoczywał na powodzie na podstawie art. 6 KC.

W ocenie Sądu ustalony w sprawie stan faktyczny powoduje konieczność rozgraniczenia w zakresie rozważań prawnych trzech w/w podstaw faktycznych roszczeń powoda.

W zakresie kwestii czy poród przedwczesny został wywołany przeprowadzeniem zabiegu wykręcenia polipa. Z opinii biegłego ginekologa (prof. T. P.) wynika w sposób dobitny i jednoznaczny, że usunięcie polipa szyjkowego gruczołowego nie mogło stać się przyczyną wystąpienia porodu przedwczesnego. Należy wskazać, że żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłego ginekologa i nie miała do biegłego pytań (pisma stron k.528,536). Wobec powyższego, z punktu widzenia sędziego referenta wydającego wyrok w niniejszej sprawie, niepotrzebny był dowód z opinii instytutu na okoliczności objęte opinią biegłego ginekologa. Opinia tego biegłego jest jasna, jednoznaczna, jej wnioski nie budzą żadnych zastrzeżeń ani wątpliwości. Skoro jednak już opinia instytutu została wydana, należy wskazać, że nie może ona stanowić podstawy obalenia opinii ginekologa. Opinia instytutu nie zawiera w zakresie ginekologicznym wniosków kategorycznych. Stwierdzono w niej, że wykonany zabieg wykręcania polipa szyjki macicy mógł przyczynić się do porodu przedwczesnego, ale jest nie do rozstrzygnięcia, czy wykręcenie polipa rzeczywiście przyczyniło się do porodu przedwczesnego, nie można też powiedzieć, czy gdyby nie usunięto polipa, to doszłoby do porodu przedwczesnego (k.699 odw-700). Zatem z opinii instytutu nie wynika, że usunięcie polipa było błędem i że było przyczyną wystąpienia porodu przedwczesnego. Dodać należy, że nieprawdziwe jest twierdzenie przedstawicielki ustawowej powoda (k.467), że nie wyraziła zgody na zabieg usunięcia polipa. Pisemna zgoda powódki na ten zabieg znajduje się w aktach sprawy (k.82).

Odnośnie kwestii wywołania niedokrwienia kończyny dolnej przez próbę kaniulacji (założenia wkłucia) żyły udowej w dniu 21/22.02.2011 r. Niewątpliwe jest, że próba ta spowodowała skurcz naczynia i niedokrwienie kończyny, a w konsekwencji martwicę i demarkację (odpadnięcie) palców prawej stopy. Zgodnie z opinią biegłego neonatologa (prof. M. B. – K.) w przypadku noworodków (zwłaszcza z ekstremalnie małą masą ciała) żyła udowa nie powinna być traktowana jako pierwsze naczynie do kaniulacji i może być brana pod uwagę tylko w sytuacji trudności w założeniu wkłucia do innych żył. U noworodków preferuje się wprowadzanie kaniul do żył górnej połowy ciała. W przypadku dolnej połowy ciała ryzyko występowania powikłań zakrzepowych jest większe, zwłaszcza gdy kaniulę umieszczono w okolicy pachwinowej. Z opinii biegłego wynika jednoznacznie, że żyła udowa nie może być pierwszą, tylko ostateczną drogą założenia wkłucia, gdy nie powiodą się inne. Niewątpliwe jest, że w przypadku powoda przed próbą wkłucia do żyły udowej, personel szpitala nie podejmował prób wkłucia do innych naczyń. Postępowanie personelu medycznego w tym zakresie należy więc uznać za nieprawidłowe. Podobnie, jak w przypadku opinii biegłego ginekologa, żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłego neonatologa i nie wnosiła o jej uzupełnienie. Dowód z opinii instytutu na okoliczności objęte opinią neonatologa nie był więc konieczny i jej wnioski nie mogą podważyć opinii biegłego neonatologa.

Odnośnie zakażenia gronkowcem i innymi bakteriami. Z opinii biegłego ds. chorób zakaźnych, neonatologa i opinii instytutu wynika zgodnie, że pomimo tego, że zakażenia te miały charakter zakażeń szpitalnych, to nie były spowodowane nieprawidłowościami w diagnostyce lub leczeniu dziecka. Były to typowe zakażenia, których nie da się uniknąć u intensywnie leczonego noworodka. Opinie biegłych są też zgodne co do tego, że zakażenia te nie spowodowały u powoda żadnego uszczerbku na zdrowiu.

Zatem, roszczenia powoda są zasadne jedynie w zakresie następstw wkłucia do żyły udowej. Jest niewątpliwe, że działanie pozwanego w tym zakresie doprowadziło do uszczerbku na zdrowiu pod względem ortopedycznym i skutków dla zdrowia powoda, które nie wystąpiłyby, gdyby nie to działanie. Pozwany nie odpowiada natomiast za skutki wynikające z przedwczesnego urodzenia się powoda, ponieważ przedwczesny poród nie został spowodowany działaniem pozwanego.

Zgodnie z treścią art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 zd. 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem za­dośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cier­pienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz cierpienie psychiczne (ujemne uczucia przeży­wane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia). Zadośćuczynienie obejmuje cierpienia zarówno już doznane, jak i te, które wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. Przepisy kodeksu cywilnego nie zawierają żadnych kryteriów, jakie należy uwzględnić przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego, jednakże judykatura wskazuje kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu tej wysokości. Zadośćuczynienie z art. 445 § 1 k.c. ma cha­rakter kompensacyjny, a o jego rozmiarze powinien decydować w zasadzie rozmiar doznanej krzywdy, tj. stopień cierpień psychicznych i fizycznych, ich intensywność, czas trwania, nieodwracalność następstwa zdarzenia (por. wyrok SN z 15.07.1977 r., IV CR 244/97, L.). Ponadto zadośćuczynienie nie może stanowić zapłaty symbolicznej, ale również niewspółmiernej. Przy określaniu wy­sokości zadośćuczynienia należy wziąć pod uwagę całokształt okoliczności sprawy, zadość­uczynienie bowiem ma na celu naprawienie krzywd niematerialnych, więc trudno je wymie­rzyć i jego wysokość zależy od każdego, indywidualnego przypadku. Sąd ustalając wysokość zadośćuczynienia, uwzględnia również uszczerbek na zdrowiu, jednakże jest to tylko jeden z elementów tego ustalania, bowiem o wysokości zadośćuczynienia decyduje szereg czynników, nie tylko związanych z wielkością uszczerbku na zdrowiu.

Ustalając odpowiednią kwotę należną powodowi tytułem zadośćuczynienia, Sąd miał na uwadze uszczerbek na zdrowiu poniesiony przez powoda pod względem ortopedycznym, spowodowany niedokrwieniem prawej kończyny dolnej i jego skutkami, który wynosi 25%. Sąd brał też pod uwagę obecny stan zdrowia i sprawności powoda w tym zakresie oraz rozmiar cierpień fizycznych i psychicznych spowodowanych niesprawnością kończyny dolnej. Należy przy tym podkreślić, że wysokość zadośćuczynienia nie jest efektem matematycznego przeliczenia uszczerbku na zdrowiu na kwotę pieniężną. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sąd uznał, że kwota 75.000 zł stanowi odpowiednie zadośćuczynienie. W pozostałej części sąd oddalił powództwo o zapłatę zadośćuczynienia, uznając je za wygórowane. Należy podkreślić jeszcze raz, że przy wymiarze zadośćuczynienia sąd nie brał pod uwagę opóźnień rozwojowych powoda spowodowanych wcześniactwem, ponieważ za ten stan pozwany nie ponosi odpowiedzialności. Sąd nie brał też pod uwagę zakażenia gronkowcem, które było niezawinione przez szpital i nie spowodowało negatywnych skutków dla zdrowia powoda.

O odsetkach od zasądzonego zadośćuczynienia Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 455 k.c. Powód skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty z dnia 29 marca 2012 r. z terminem 7 dniowym od chwili otrzymania pisma. W aktach sprawy brak dowodu doręczenia wezwania do zapłaty, jednak pozwany podał, że zostało mu doręczone 2 kwietnia 2012 r. Termin zapłaty upłynął więc 9 kwietnia 2012 r., a odsetki należą się powodowi od dnia następnego. Od dnia 1 stycznia 2016 r. powodowi należą się – zgodnie z żądaniem – odsetki ustawowe za opóźnienie od w/w kwoty.

Stosownie do treści art. 444 § 1 zd.1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Odszkodowanie przewidziane w powyższym przepisie obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z uszkodzeniem ciała czy rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe. Zgodnie z art. 444 par. 2 k.c. jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

W przypadku odszkodowania i renty (tak samo jak przy zadośćuczynieniu), zasadne jest tylko roszczenie powoda dotyczące szkody wywołanej niedokrwieniem kończyny dolnej, a nie ogólnym stanem powoda wynikającym z wcześniactwa, za który pozwany nie odpowiada.

Zgodnie z pozwem roszczenie o odszkodowanie w kwocie 5.800 zł obejmowało: koszty dojazdów do szpitali i lekarzy, koszty rehabilitacji prywatnej powoda, wizyt lekarskich oraz koszty leczenia okulistycznego. Roszczenie to podlegało oddaleniu z uwagi na brak związku pomiędzy poniesionymi kosztami, a stanem zdrowia powoda, za który odpowiada pozwany. Konieczność dojazdów do szpitali i lekarzy była bowiem spowodowana ogólnym stanem zdrowia powoda, a nie tylko ortopedycznym. Powód nie przedstawił żadnego zestawienia dojazdów, które pozwoliłoby do ustalenie, które z nich dotyczyły dojazdów do lekarzy ortopedów. To samo dotyczy kosztów wizyt lekarskich dochodzonych w pozwie. Jeżeli chodzi o koszty rehabilitacji prywatnej, to zgodnie z opinią biegłego ds. rehabilitacji medycznej, powód wymaga rehabilitacji ze względu na ogólny stan zdrowia spowodowany wcześniactwem, a nie tylko ze względów ortopedycznych. Rehabilitacja taka, zgodnie z opinią biegłego, może odbywać się w placówkach objętych refundacją NFZ. Koszty leczenia okulistycznego nie podlegają uwzględnieniu, ponieważ za stan narządu wzroku powoda, pozwany nie odpowiada.

W zakresie odszkodowania (skapitalizowanej renty) i renty na przyszłość, których powód dochodzi pismem z dnia 12 sierpnia 2019 r. (k.804), za uzasadnione sąd uznał następujące koszty. Koszt zakupu butów ortopedycznych -420 zł za parę x 3 pary rocznie =1.260 zł. Koszt wizyt u ortopedy -500 zł x 2 wizyty rocznie=1.000 zł. Koszt zakupu plastrów przeciwodciskowych – 25 zł miesięcznie x 12 miesięcy=300 zł. Łącznie koszty te wynoszą 2.560 zł rocznie (215 zł miesięcznie). Biorąc pod uwagę, że roszczenie o skapitalizowaną rentę obejmuje 36 miesięcy (od września 2016 r. do sierpnia 2019 r.), zasądzeniu podlega kwota 7.740 zł (215 zł x 36 miesięcy) – pkt. 1 b wyroku. Od września 2019 r. i na przyszłość renta należna powodowi wynosi 215 zł miesięcznie – pkt. 1 c wyroku.

W pozostałym zakresie roszczenie o odszkodowanie i rentę podlegało oddaleniu. Jak zostało wskazane powyżej, pozwany nie odpowiada za stan zdrowia powoda poza uszczerbkiem ortopedycznym. Uwzględnieniu nie podlegają więc koszty leczenia u innych lekarzy specjalistów niż ortopeda, a także koszty dojazdów, rehabilitacji i pomocy osób trzecich. Wszystkie te koszty wynikają bowiem z ogólnego stanu zdrowia powoda, a nie tylko z przyczyn ortopedycznych, a materiał dowodowy nie pozwala na wyodrębnienie jakie koszty dojazdów, rehabilitacji i opieki powód ponosi wyłącznie z przyczyn ortopedycznych. Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z opinią biegłego ds. rehabilitacji medycznej, rehabilitacja powoda może odbywać się w placówkach objętych refundacją NFZ.

Odsetki od kwoty z pkt. 1 b wyroku zostały zasądzone od dnia następnego do doręczeniu pozwanemu pisma z dnia 12 sierpnia 2019 r., ponieważ zasądzona kwota dotyczy wyłącznie roszczeń zgłoszonych w tym piśmie.

Wynik procesu, wg zasady z art. 100 k.p.c. skutkowałby zasądzeniem kosztów procesu od powoda na rzecz pozwanego. Jednak sąd zdecydował o nieobciążaniu powoda zwrotem kosztów procesu na podstawie art. 102 k.p.c. Zgodnie z powołanym przepisem, w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Podejmując tą decyzję sąd miał na uwadze sytuację majątkową i życiową małoletniego powoda oraz charakter sprawy.

Na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.), Sąd nie obciążył stron nieuiszczonymi kosztami sądowymi.