V Ka 375/14 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Łodzi z 2014-06-25
- Tytuł:
- Sąd Okręgowy w Łodzi z 2014-06-25
- Data orzeczenia:
- 25 czerwca 2014
- Data publikacji:
- 7 lipca 2014
- Data uprawomocnienia:
- 25 czerwca 2014
- Sygnatura:
- V Ka 375/14
- Sąd:
- Sąd Okręgowy w Łodzi
- Wydział:
- V Wydział Karny Odwoławczy
- Hasła tematyczne:
- Przestępstwa - Rodzaje
- Podstawa prawna:
- art. 437 par. 1 i 2, 438 pkt 2 k.p.k.
- Teza:
- Przypisany oskarżonemu czyn wypełniał między innymi znamiona przestępstwa określonego w art. 226 § 1 k.k. polegającego na znieważeniu funkcjonariusza publicznego. Warunkiem sine qua non dla przypisania sprawcy popełnienia tego przestępstwa jest dokonanie znieważenia osoby będącej funkcjonariuszem publicznym „podczas i w związku z pełnieniem przez nią obowiązków służbowych”. Brak wspomnianego elementu w opisie czynu przypisywanego oskarżonemu powoduje, iż zawarty nim zespół znamion jest niekompletny, co tym samym wykluczałoby możliwość przypisania przestępstwa znieważenia funkcjonariusza publicznego, o którym jest mowa w treści art. 226 § 1 k.k. Obowiązek dokładnego określenia przypisanego oskarżonemu czynu wynika z treści normy prawnej wyrażonej w art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. W orzecznictwie zgodnie wskazuje się, że obowiązek ten oznacza zawarcie w opisie czynu wszystkich elementów należących do jego istoty, w tym dotyczących zarówno podmiotu i strony podmiotowej, jak i rodzaju zaatakowanego dobra, czasu, miejsca i sposobu popełnienia czynu oraz skutków, zwłaszcza rodzaju i wysokości szkody. Dokonany opis czynu musi w szczególności odpowiadać pełnemu zespołowi znamion, jakie sformułowane zostały w części szczególnej kodeksu karnego dla poszczególnego typu czynu zabronionego. Pominięcia któregokolwiek z tych znamion w opisie skutkować będzie tym, że odpowiedzialność karna za ten czyn zostaje wyłączona (por. wyrok SN z dnia 26 stycznia 2012 r., IV KK 326/2011, LexPolonica nr 3108438; wyrok SN z dnia 11 kwietnia 2013 r., II KK 229/2012, LexPolonica nr 6698823; postanowienie SN z dnia 4 kwietnia 2013 r. II KK 71/2013, LexPolonica nr 6714030; wyrok SN z dnia 29 maja 2012 r. III KK 87/2012, LexPolonica nr 3975011; postanowienie SN z dnia 26 marca 2008 r. II KK 276/2008, LexPolonica nr 2039028; postanowienie SN z dnia 28 czerwca 2007 r. II KK 101/2007, LexPolonica nr 1874364). Przenosząc to na grunt przedmiotowej sprawy należy podkreślić, że sąd rejonowy w uzasadnieniu swojego orzeczenia wykazał, iż z okoliczności ustalonych na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że oskarżony Jacek Furmaniak dopuścił się znieważenia funkcjonariuszy policji sierż. szt. Tomasza Siudy oraz sierż. szt. Łukasza Tchoryka podczas i w związku z wykonywaniem przez nich obowiązków służbowych, gdy w toku prowadzonych czynności służbowych próbowali oni wylegitymować oskarżonego. Tym niemniej nie zmienia to faktu, iż tego rodzaju ustalenia nie znalazły w pełni swojego odzwierciedlenia w opisie czynu przestępczego przypisanego oskarżonemu w zaskarżonym wyroku. Treść uzasadnienia wyroku nie może skutecznie uzupełniać opisu czynu przypisanemu oskarżonemu, wszystkie jego znamiona muszą być bowiem opisane w sentencji wyroku, a nie tylko w jego uzasadnieniu (por. postanowienie SN z dnia 22 czerwca 2006 r., sygn. akt IV KK 108/06 opubl. LEX nr 323285). Takie stanowisko zajął także Sąd Apelacyjny w Łodzi, który stwierdził, że „ustalenia za jakie przestępstwo oskarżony został skazany należy czynić na podstawie treści wyroku, nie zaś w oparciu o opis czynu zawarty w samym tylko uzasadnieniu orzeczenia. Stąd też nie eliminuje stwierdzonego uchybienia fakt dokonania przez Sąd I instancji opisu przedmiotowego przestępstwa dopiero w pisemnych motywach wyroku ” (wyrok SA w Łodzi z dnia 17 marca 2009 r., II Aka 32/09, LEX nr 846081, podobnie wyrok SA w Katowicach z 26 marca 2009 r., II Aka 49/09, LEX nr 512319). Jako że oskarżyciel publiczny zaskarżył orzeczenie sądu I instancji w całości, na niekorzyść oskarżonego, zatem zgodnie z treścią art. 434 § 1 k.p.k. sąd odwoławczy działając w granicach apelacji mógł orzec na niekorzyść Jacka Furmaniaka. Wobec tego działając na podstawie art. 437 § 1 i § 2 k.p.k. oraz art. 438 pkt 2 k.p.k. sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok uzupełniając treść jego sentencji, w części opisującej czyn jakiego dopuścił się oskarżony, poprzez wskazanie, że oskarżony dopuścił się znieważania funkcjonariuszy policji podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, co jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i ustaleń dokonanych przez sąd I instancji miało miejsce. Jednocześnie sąd odwoławczy utrzymał wyrok sądu meriti w pozostałej części w mocy, uznając rozstrzygniecie sądu I instancji za prawidłowe w pozostałym zakresie.
- Istotność:
Dodano:
,
Opublikował(a):
Dominika Łukasiak-Dyba
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Łodzi
Osoba, która wytworzyła informację:
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Łodzi
Osoba, która wytworzyła informację:
Data wytworzenia informacji: