Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

poczatektekstu

[Sędzia sprawozdawca 00:00:00.785]

Początek uzasadnienia. Zaskarżonym wyrokiem z 4 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi w sprawie z powództwa A. I. przeciwko A. J. o zapłatę kwoty 3.000 złotych zasądził od A. J. na rzecz A. I. kwotę 500 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 19 września 2012 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty. Oddalił powództwo w pozostałym zakresie. Zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 548 złotych 49 groszy tytułem zwrotu kosztów procesu. Nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych kwoty 530 złotych 16 groszy od A. I. i 108 złotych 59 groszy od A. J.. Z rozstrzygnięciem tym nie zgodziła się strona powodowa. Powód zaskarżył wyrok w części, to jest w zakresie punktu drugiego, czyli oddalającego powództwo co do kwoty 2.500 złotych oraz w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach postępowania stosownie do zakresu zaskarżenia. Wyrokowi zarzucono naruszenie artykułu 233 paragraf 1 kpc przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i uczynienie jej dowolną oraz sformułowanie na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego wniosku błędnego oraz sprzecznego z zasadami doświadczenia życiowego i w konsekwencji uznanie przez Sąd, że należne powodowi odpowiednie do doznanej przez niego krzywdy jest zadośćuczynienie w wysokości 500 złotych. 233 paragraf 1 kpc, w związku z 278 kpc przez dokonanie oceny zebranego materiału dowodowego z pominięciem jego istotnej części, to jest dowodu z opinii biegłego z zakresu chirurgii plastycznej w części, w której biegły wskazał, że powód doznał uszczerbku na zdrowiu co doprowadziło do błędnego przyjęcia przez Sąd, że krzywda powoda ma charakter symboliczny, a w konsekwencji do zasądzenia kwoty zadośćuczynienia w rażąco niskiej wysokości. Zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci 445 paragraf 1 kc, w związku z 444 paragraf 1 kc przez jego nieprawidłową wykładnię polegającą na przyjęciu, że odpowiednim do doznanej przez powoda krzywdy jest zadośćuczynienie w wysokości 500 złotych, co doprowadziło do zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda zadośćuczynienia, które jest rażąco niewspółmierne w stosunku do wynikającego z materiału dowodowego charakteru oraz rozmiaru cierpień fizycznych i psychicznych, a także w stosunku do ustaleń poczynionych w przedmiocie doznanego przez poszkodowanego uszczerbku na zdrowiu na poziomie 2 procent. W oparciu o te zarzuty wnosi się o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez uwzględnienie powództwa w całości zgodnie z żądaniem pozwu, zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje. Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Apelacja jest częściowo zasadna i w tym zakresie zasługuje na uwzględnienie. Następnie należy zaznaczyć, iż Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego i przyjmuje je za własne. W pierwszym rzędzie zostaną omówione zarzuty naruszenia przepisów postępowania, gdyż wnioski w tym zakresie determinują kierunek dalszych rozważań, skoro prawidłowość zastosowania norm prawa materialnego może być badana jedynie na gruncie niekwestionowanych ustaleń faktycznych. Zarzutom naruszenia przepisów proceduralnych doty..., dotyczących kosztów procesu zostanie zaś poświęcona ostania część rozważań. Wbrew twierdzeniom skarżącego ocena wiarygodności i mocy dowodów przeprowadzanych w sprawie została dokonana przez Sąd Rejonowy w sposób rzetelny, zgodnie z kryteriami zakreślonymi w artykule 233 paragraf 1 kpc. Apelacja nie zawiera argumentacji, która mogłaby skutecznie podważyć dokonaną przez Sąd I Instancji oceny materiału dowodowego. Sąd Rejonowy opierając się na opiniach biegłych różnych specjalizacji, zeznaniach świadków, ustalił, że zdarzenie nie spowodowało u powoda trwałego uszczerbku na zdrowiu. Prawidłowo ustalił miedzy innymi to, że pozwany, że powód doznał urazu w postaci rany kąsanej skutkującej procesem gojenia trwającym 3 miesiące, że rana ta spowodowała długotrwały 2-procentowy uszczerbek na zdrowiu. To wszystko świadczy w konsekwencji o poczynieniu przez Sąd I Instancji niezbędnych ustaleń mających następnie umożliwić oszacowanie należnego zadośćuczynienia. Fakt zasądzenia jedynie kwoty 500 złotych jego tytułem nie jest zatem, wbrew twierdzeniom skarżącego, konsekwencją nieprawidłowych, czy też niedokładnych ustaleń faktycznych, a jedynie świadczyć może o przeprowadzeniu przez Sąd Rejonowy nieprawidłowej oceny ustalonego stanu faktycznego w kontekście przepisów prawa materialnego, a zwłaszcza w kontekście przepisu artykułu 445 paragraf 1 kc. Mając na uwadze powyższe podkreślić należy, że prawidłowo poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia w przedmiocie doznanej przez powoda krzywdy będącej następstwem zdarzenia z 16 marca 2012 roku dają możliwość ustalenia kwoty odpowiedniego zadośćuczynienia. W ocenie Sądu Odwoławczego kwoty 500 złotych w istocie nie można uznać za rzeczywiście odpowiadającą wymogowi odpowiedniości w stosunku do rozmiarów krzywdy, o jakiej mowa w artykule 445 paragraf 1 kc, zatem zarzut naruszenia prawa materialnego należy uznać za trafny. Zadośćuczynienie jest formą rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej i obejmuje swym zakresem wszelkie cierpienia psychiczne i fizyczne, które nie mogą być bezpośrednio przeliczone na pieniądze. Charakter szkody niemajątkowej decyduje bowiem o jej niewymierności. Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny i jako takie musi mieć odczuwalną wartość ekonomiczną. Określenie sumy odpowiedniej powinno być dokonane przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, a zwłaszcza rodzaju i rozmiaru doznanych obrażeń, czasokresu, uciążliwości procesu leczenia i dostowaw..., dostosowawczej rehabilitacji, długotrwałości nasilenia dolegliwości bólowych, konieczności korzystania z opieki i wsparcia innych osób oraz jej zakresu, trwale..., trwałych następstw tych obrażeń w sferze fizycznej i psychicznej oraz ograniczeń jakie wywołują w dotychczasowym życiu, w tym potrzeby stałej rehabilitacji, zażywania środków farmakologicznych, zmiany charakteru zatrudnienia, trybu życia, przyzwyczajeń, czy też sposobu spędzania wolnego czasu. Istotne jest nadto, że zadośćuczynienie ma charakter jednorazowy, winno zatem uwzględniać w sposób całościowy wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne zarówno doznane, jak i te, które

[ns 00:07:24.191]

, które mogą powstać w przyszłości. Dlatego też zdaniem Sądu Okręgowego biorąc pod uwagę wcześniej wyp..., wypowiedziane uwagi co do charakteru zadośćuczynienia okoliczności, które wskazują na wysokość określenia sumy odpowiedniej, przyjąć należy, że kwota 1.500 złotych będzie kwotą adekwatną. Wskazać należy, że domaganie się wyższej kwoty przez powoda nie znajduje uzasadnienia w okolicznościach niniejszej sprawy. Sąd Rejonowy tuta..., wskazał, co było niekwestionowane również przez powoda, na zakres obrażeń i uszczerbku. No pamiętać należy, że ten uszczerbek, aczkolwiek dotkliwy, nie trwał dłużej niż 3 miesiące, a zakres uszczerbku, przy czym nie trwałego, a długotrwałego, wyniósł 2 procent. Dlatego też Sąd Okręgowy z mocy artykułu 386 paragraf 1 kpc zmienił zaskarżony wyrok w punkcie pierwszym, że zasądzoną kwotę 500 złotych tytułem zadośćuczynienia podwyższył do kwoty 1.500 złotych, natomiast oddalił powództwo w pozostałym zakresie z mocy artykułu 385 kpc. O kosztach procesu przed Sądem Rejonowym, jak i przed Sądem II Instancji orzeczono na podstawie artykułu 100 kpc, przed Sądem Okręgowym nadto w związku z artykułem 391 paragraf 1 kpc. Koszty te zostały stosunkowo rozdzielone proporcjonalnie do uwzględnienia powództwa w sprawie. Rozstrzygnięcie to jest prawomocne i nie służy od niego zażale..., nie służy od niego skarga kasacyjna. Jedynie przysługuje zażalenie co do rozstrzygnięcia o kosztach postępowania za drugą instancję, przy czym w tym zakresie nie pouczam, albowiem strony są reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników. Dziękuję.

[ (...):10:06.000]