Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 października 2020 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi - Widzewa w Łodzi oddalił powództwo (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. skierowane przeciwko T. J., o zapłatę kwoty 2.364,42 złotych i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 900 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od powyższego wyroku, zaskarżając go w całości złożył powód.

Skarżący zarzucił wyrokowi obrazę przepisów. która miała wpływ na wynik postępowania, a mianowicie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez uznanie, że na gruncie niniejszej sprawy powód nie udowodnił zawarcia umowy pożyczki przez pozwanego z powodem wobec nie wykazania, iż powód udostępnił pozwanemu kwotę pożyczki, w sytuacji, gdy na okoliczność powyższego powód przedłożył potwierdzenie przelewu, a ponadto poprzez nie uwzględnienie, że weryfikacja rachunku bankowego na który przelano kwotę pożyczki nastąpiła przez usługę (...), a co za tym idzie kwota pożyczki przelana została na rachunek poprawnie zweryfikowany jako rachunek bankowy pozwanego.

Przy tak sformułowanych zarzutach skarżący wniósł o:

1) zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda:

- kwoty 2.364,42 złote wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty od kwoty 1.999,60 złotych;

- kosztów postępowania za I instancję wraz z odsetkami za opóźnienie w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 17 złotych tytułem opłaty skarbowej uiszczonej od pełnomocnictwa;

2) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania odwoławczego wraz z odsetkami za opóźnienie w tym kosztów zastępstwa procesowego za instancję odwoławczą według norm prawem przepisanych.

Dodatkowo skarżący wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z rachunku bankowego pozwanego na okoliczność weryfikacji rachunku bankowego przez usługę (...) oraz na okoliczność, iż rachunek bankowy na który przelano kwotę pożyczki stanowił rachunek bankowy pozwanego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna i jako taka podlega oddaleniu.

Na wstępie wyjaśnić należy, że niniejsza sprawa była rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym, w związku z czym Sąd Okręgowy na podstawie art. 505 ¹⁰ § 1 k.p.c. orzekł w składzie jednego sędziego.

Idąc dalej wskazać trzeba, że w myśl art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

W dalszej kolejności trzeba mieć także na uwadze, że w postępowaniu uproszczonym apelacja ma charakter ograniczony, a celem postępowania apelacyjnego nie jest tu ponowne rozpoznanie sprawy, ale wyłącznie kontrola wyroku wydanego przez Sąd I instancji w ramach zarzutów podniesionych przez skarżącego. Innymi słowy mówiąc, apelacja ograniczona wiąże Sąd odwoławczy, a zakres jego kompetencji kontrolnych jest zredukowany do tego, co zarzuci w apelacji skarżący. Wprowadzając apelację ograniczoną, ustawodawca jednocześnie określa zarzuty, jakimi może posługiwać się jej autor i zakazuje przytaczania dalszych zarzutów po upływie terminu do wniesienia apelacji – co w polskim porządku prawnym wynika z art. 505 ⁹ § 1 ¹ i 2 k.p.c. (tak w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów SN z dnia 31 stycznia 2008 r., III CZP 49/07, OSNC Nr 6 z 2008 r., poz. 55; tak również M. Manowska, „Apelacja w postępowaniu cywilnym. Komentarz. Orzecznictwo”, Warszawa 2013, s. 305 – 306).

Tym samym w ramach niniejszego uzasadnienia poprzestać należy jedynie na odniesieniu się do zarzutów apelacji, bez dokonywania analizy zgodności zaskarżonego rozstrzygnięcia z prawem w pozostałym zakresie.

Argumentacja zawarta w wywiedzionej apelacji opiera się na wniosku skarżącego o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z rachunku bankowego pozwanego na okoliczność weryfikacji rachunku bankowego przez usługę (...) oraz na okoliczność, iż rachunek bankowy na który przelano kwotę pożyczki stanowił rachunek bankowy pozwanego.

Wbrew jednak stanowisku skarżącego brak jest podstaw do postulowanego przez niego uzupełnienia postępowania dowodowego.

Powyższy wniosek dowodowy musi być uznany za spóźniony w świetle przepisu art. 381 k.p.c.. Przepis ten przewiduje, że sąd drugiej instancji może pominąć nowe dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później.

Należy wskazać, że występujący w art. 381 k.p.c. zwrot: "potrzeba powołania się na nowe fakty i dowody wynikła później" nie może być przy tym pojmowany w ten sposób, że "potrzeba" ich powołania może wynikać jedynie z tego, iż rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji jest dla strony niekorzystne, gdyż takie pojmowanie art. 381 k.p.c. przekreślałoby jego sens i rację istnienia. (...) ta ma być następstwem zmienionych okoliczności sprawy, które są niezależne od zapadłego rozstrzygnięcia pochodzącego od sądu pierwszej instancji. W realiach przedmiotowej sprawy nic nie stało na przeszkodzie, by powyższy dowód, którego przeprowadzenia aktualnie domaga się powódka został powołany w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji, tym bardziej, że powódka była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zaś według jej twierdzeń przedmiotowy dokument został sporządzony w maju 2018 roku.

Nawet zresztą gdyby pominąć kwestię wyżej wskazanej prekluzji dowodowej to i tak załączony do apelacji dokument nie daje podstaw do poczynienia ustaleń faktycznych zgodnych z oczekiwaniami strony powodowej.

Podkreślić bowiem należy, iż oświadczenie zawarte w wydruku komputerowym nie może być automatycznie uznane za odpowiadające swoją treścią rzeczywistemu stanowi rzeczy, chociażby z uwagi na okoliczność, iż wydruki tego typu mogą być z łatwością modyfikowane. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, iż załączony przez powódkę dokument nie zawiera żadnego poświadczenia za zgodność z oryginałem, co potwierdzałoby jego autentyczność i moc dowodową.

Przypomnieć należy, że strona dochodząca w procesie cywilnym roszczenia wynikającego z danego typu umowy, obowiązana jest do przedłożenia dokumentacji potwierdzającej w sposób należyty zawarcie danego zobowiązania i istnienia wierzytelności. W sytuacji, gdy przedłożone przez stronę dowody mające na celu wykazanie dochodzonego roszczenia nie są kompletne i noszą przymiot wybiórczości, strona naraża się przez to na negatywny wynik postępowania i oddalenie dochodzonego roszczenia.

W realiach przedmiotowej sprawy prawidłowo Sąd Rejonowy uznał, że strona powodowa tek określonym obowiązkom nie sprostała, co skutkować musi oddaleniem powództwa.

Z przedstawionych powyżej powodów Sąd Okręgowy uznał, iż apelacja nie zawiera uzasadnionych zarzutów mogących podważyć stanowisko Sądu Rejonowego, a tym samym jako bezzasadna podlega oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c..

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono w oparciu o art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c..

Zasądzona z tego tytułu kwota stanowi zwrot kosztów zastępstwa procesowego pozwanego w postępowaniu apelacyjnym. Ich wysokość ustalono na kwotę 450 zł na podstawie § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 265).

Biorąc pod uwagę stopień zawiłości sprawy oraz nakład pracy pełnomocnika pozwanego i jego wkład pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności fakt, iż postępowanie apelacyjne zakończyło się na posiedzeniu niejawnym, zaś w jego toku nie było prowadzone postępowanie dowodowe, brak było podstaw do ustalenia wysokości wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego w wysokości innej niż minimalna, przewidziana przepisami wyżej wskazanego rozporządzenia.