Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 11 grudnia 2017 roku powód (...) Bank S.A. z siedzibą
w W. wniósł o zasądzenie od E. K. (1) kwoty 192.830,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także zwrotu kosztów sądowych w wysokości 980 zł oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Powyższy pozew został złożony w elektronicznym postępowaniu upominawczym. (pozew - k. 4 - 6)

W dniu 27 marca 2018 roku Referendarz w Sądzie Rejonowym Lublin - Zachód w Lublinie wydając nakaz zapłaty uwzględnił żądanie pozwu w całości. (nakaz zapłaty - k. 8)

Pozwana w dniu 24 sierpnia 2018 roku wniosła skutecznie sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i zarzucając mu:

- brak podjęcia próby mediacji lub innego pozasądowego sposobu rozwiązania sporu, mimo podjętych przez pozwaną prób,

- sprzeczność powództwa z zasadami współżycia społecznego.

E. K. (2) wniosła o skierowanie sprawy do mediacji. (sprzeciw - k. 9 - 10)

Postanowieniem z dn. 5 kwietnia 2018 roku Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Łodzi. (postanowienie - k. 13)

Pozwany nie wyraził zgody na mediację i podtrzymał żądanie pozwu. (pismo procesowe - k. 42 - 43 odw.)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 9 marca 2016 roku powód A. Bank z siedzibą w W. zawarł
z pozwaną E. K. (2) umowa o kredyt konsolidacyjny oznaczoną numerem (...). Pozwana wystąpiła z wnioskiem o udzielenie kredytu i zaciągnęła kredyt. W świetle zapisu § 1 ust. 1 bank udzielił kredytu w kwocie 200.000 złotych na potrzeby konsumpcyjne kredytobiorcy (118.337,00 zł), spłatę innych kredytów/ pożyczek (51.663,0 zł) oraz tytułem opłacenia prowizji od udzielonego kredytu (30.000 zł). Kwotę udzielonego kredytu kredytobiorca zobowiązał się spłacić wraz z należnymi odsetkami umownymi w 120 równych ratach kapitałowo - odsetkowych płatnych nie później niż do 4 dnia każdego miesiąca na zasadach i warunkach określonych w umowie. Strony określiły, że oprocentowanie kredytu liczone będzie według stopy zmiennej. Oprocentowanie w całym okresie kredytowania stanowić miało sumę stawki WIBOR 3M i marży w wysokości 5,83 pkt %. Na dzień zawarcia umowy oprocentowanie wynosiło 7,50 % w stosunku rocznym (§ 2 ust. 1, 2 i 3 umowy). Ponadto bank zastrzegł sobie prawo obciążania kredytobiorcy kosztami powstałymi z niewywiązania się kredytobiorcy z postanowień umowy, w szczególności odsetek karnych od zadłużenia przeterminowanego, ewentualnych kosztów sądowych i egzekucyjnych zgodnie z przepisami oraz kosztów windykacyjnych. Jako zadłużenie przeterminowane określono wszelkie należności wynikające z zaciągniętego kredytu niespłacone w terminie i/ lub wysokości określonej w umowie i harmonogramie. Bank zastrzegł sobie prawo do obciążania kredytobiorcy odsetkami od zadłużenia przeterminowanego oraz opłatami za czynności windykacyjne zgodnie z taryfą opłat i prowizji. (§ 3 ust. 1 i 2 umowy). Odsetki od zadłużenia przeterminowanego naliczane miały być od dnia, w którym spłata należności miała nastąpić do dnia poprzedzającego jego spłatę. Wysokość oprocentowania zadłużenia przeterminowanego określono jako zmienne, w wysokości równej wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie w rozumieniu art. 481 § 2 ¹ k.c. (§ 3 ust. 3 i 4 umowy). Kredytobiorca zobowiązał się dokonywać spłaty rat kapitałowo - odsetkowych zgodnie z terminem i wysokością określonymi w doręczonym aktualnym harmonogramie spłat (§ 4 ust. 1 umowy). (umowa - k. 20 - 28, harmonogram spłat - k. 80 - 81)

Pozwana nie wywiązała się z ciążącego na niej zobowiązania terminowego dokonywania spłaty w wysokościach ustalonych w wyżej opisanej umowie. (okoliczności bezsporne, nadto historia rachunku bankowego - k. 52 - 64 odw., harmonogram spłat - k. 80 - 81)

Pismem z dnia 4 września 2017 roku powód wezwał pozwaną do dokonania w terminie 14 dni roboczych, licząc od otrzymania niniejszego dokumentu, spłaty zaległości, które w piśmie tym określono na kwotę 7.077,47 zł oraz 6,20 zł. Powód zastrzegł, że w przypadku nieskorzystania z przysługujących uprawnień wskazanych w art. 75c ustawy Prawo bankowe (tj. złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia), wypowiada umowę pożyczki nr (...) z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia, rozpoczynając od dnia, w którym upłynął termin 14 dni roboczych licząc od daty doręczenia pisma. (pismo - k. 29 - 29 odw.)

Pismem z dnia 19 września 2017 r., powołując się na czasowe niewykonywanie zawodu i brak dochodów z działalności ze względu na długotrwałe zwolnienie lekarskie, a także śmierć osoby bliskiej, pozwana wiosła o restrukturyzację zadłużenia, na którą (...) Bank S.A. z siedzibą w W. nie wyraził zgody. (pismo - k. 39, decyzja - k. 68)

Pismem z dnia 9 marca 2016 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 191.072,15 zł w terminie 7 dni d daty otrzymania tego pisma. (pismo - k. 32)

W księgach (...) Bank S.A. z siedzibą w W. na dzień 8 grudnia 2017 r. pozwana E. K. (2) posiadała wymagalne zadłużenie w wysokości 192.830,90 zł z tytułu kredytu nr (...) z dnia 8.03.2016 r. Niespłacony kapitał wyniósł 183.423,08 zł, odsetki umowne 6.654,69 zł, odsetki umowne za opóźnienie 2.742,73 zł oraz opłaty umowne 10,40 zł. (wyciąg z ksiąg banku - k. 31)

Pomimo powyższego wezwania do zapłaty pozwana nie uregulowała wymagalnej należności z tytułu umowy kredytowej na rzecz banku. Należności tej nie spłaciła do zamknięcia rozprawy. (okoliczność bezsporna)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Odpowiedzialność pozwanej wynika z zawartej przez nią z powodem A. Bank z siedzibą w W. umowy o kredyt konsolidacyjny oznaczonej numerem (...).

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (tekst jednolity Dz. U z 2016 r., poz. 1988 z późn. zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Definicja umowy kredytu wskazuje, że jest ona umową dwustronnie zobowiązującą. Z jednej strony, to bank zobowiązany jest do udzielenia kredytu, a potem uprawniony jest do uzyskania spłaty. Z drugiej, kredytobiorca ma prawo domagać się od banku wypłaty kredytu, a potem obciąża go obowiązek zwrotu.

Pozwana nie wywiązał się z powyższego ciążącego na niej zobowiązania, czego w toku postępowania nie kwestionowała. Pozwana ponadto nie kwestionowała przedstawionej przez powoda kwoty wymagalnego zadłużenia. Prócz tego pozwana nie podnosiła, że zawarta przez nią umowa pożyczki została nieskutecznie wypowiedziana.

Na okoliczność wysokości zadłużenia powód przedstawił wyciąg z ksiąg banku w rozumieniu art. 95 ustawy z z 1997 r. Prawo bankowe. Dokument ten obrazuje stan zadłużenia na określonym w nim dzień. Wyciąg ten ze swojej istoty ma charakter deklaratywny. Jako taki (sporządzany ex post) nie może z przyczyn oczywistych stanowić bezpośredniego dowodu treści umowy. Jakkolwiek nie można a priori wykluczyć na podstawie wyciągu z ksiąg banku formułowania domniemań co do poprawności ustalenia salda, to dowód taki oceniać jednak należy zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c. przy uwzględnieniu całokształtu materiału procesowego poddanego pod osąd (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dn. 24 maja 2016 r., I ACa 1182/15, lex/el).

Stosownie do aktualnej treści art. 95 ust. 1 ustawy Prawo Bankowe, księgi rachunkowe banków i sporządzone na ich podstawie wyciągi oraz inne oświadczenia podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw
i obowiązków majątkowych banków i opatrzone pieczęcią banku, jak również sporządzone w ten sposób pokwitowania odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych oraz ustanowionych na rzecz banku zabezpieczeń i mogą stanowić podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych, przy czym stosownie do art. 95 ust. 1a moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym. Innymi słowy, w niniejszym postępowaniu przedłożony przez powoda dokument miał moc dokumentu prywatnego (art. 245 k.p.c.). Oznacza to, iż wyciąg z ksiąg banku stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

W toku postępowania pozwana nie kwestionowała wartości dowodowej załączonego do pozwu wyciąg. Ponadto nie zaprzeczyła prawdziwości owego dokumentu prywatnego (art. 253 k.p.c.).

Biorąc pod uwagę treść umowy, harmonogram spłat, a zwłaszcza historię rachunku bankowego służącego do obsługi kredytu Sąd doszedł do przekonania, iż w świetle całokształtu materiału dowodowego zaoferowanego przez strony stan zadłużenia pozwanej, dochodzony przez powoda w ramach niniejszego postępowania, nie budzi żadnych wątpliwości, zwłaszcza, że pozwana nie przedstawiła żadnego twierdzenia, ani dowodu na odparcie tezy, że na dzień 8 grudnia 2017 roku posiadała wymagalne zadłużenie w wysokości innej niż 192.830,90zł.

Na odparcie powództwa pozwana powołała się na sprzeczność dochodzonego powództwa z zasadami współżycia społecznego - art. 5 k.c. Pozwana nie wskazała, jaką konkretnie zasadę współżycia społecznego naruszyć miał powód. Wskazać należy, że oddalenie powództwa z powołaniem się na wspomniany art. 5 k.c. nastąpić może jedynie w absolutnie wyjątkowych przypadkach. Okoliczności niniejszej sprawy w żadnej mierze nie uzasadniają tezy, że dochodzenie niniejszego roszczenia przez powoda stanowi nadużycie prawa podmiotowego. Dochodząc zapłaty należności po wypowiedzeniu umowy kredytowej, bank nie nadużywa swego prawa podmiotowego i oceny tej nie może zmienić fakt, że pozwany popadł w kłopoty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej na skutek choroby skutkującej czasowym niewykonywaniem działalności zawodowej, a nadto z uwagi na śmierć osoby bliskiej. Przyjęcie tak daleko idącej ochrony oznaczałoby nieuzasadnione przerzucenie ryzyka gospodarczego działalności pozwanej na bank (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dn. 15 listopada 2017 roku, I ACa 890/17, lex/el).

Ponadto nie mógł odnieść zamierzonego skutku powołany przez pozwaną zarzut braku podjęcia próby mediacji lub innego pozasądowego sposobu rozwiązania sporu wbrew obowiązkowi wynikającego z art. 187 § 1 pkt 3 k.p.c. Wskazać należy, że nawet hipotetyczne naruszenie owego przepisu przez powoda nie wywiera wpływu na treść normy indywidualno - konkretnej łączącej powoda z pozwaną. Zarzut ten, o charakterze ściśle procesowym, odnoszącym się w zasadzie do braków formalnych, które nie uniemożliwiają nadanie sprawie biegu, nie może rzutować wręcz na ocenę roszczenia powoda.

Mając na uwadze wynik postępowania dowodowego należy uznać, iż powództwo jest w pełni uzasadnione tak co do zasady, jaki i co do wysokości, nie narusza zasad współżycia społecznego, toteż Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 192.830,90 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty. O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Pozwana nie kwestionowała daty, od jakiej powód uprawniony był do naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie. W świetle art. 482 § 1 k.c., roszczenie powoda o odsetki od zaległych odsetek (skapitalizowanych na datę wytoczenia powództwa - 11 grudnia 2017 r.) jest w pełni usprawiedliwione.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik, zatem zasądzając od pozwanej na rzecz powoda kwotę 9.337 złotych tytułem zwrotu poniesionych kosztów procesu. Na kwotę tę złożyły się następujące należności:

- 2.411 zł tytułem uiszczonej przez powoda opłaty od pozwu, stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2018 r, poz. 300 - t.j.),

- 5.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, stosownie do § 2 pkt 6) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 z późn. zm),

- 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, zgodnie z częścią IV załącznika do ustawy o opłacie skarbowej z dnia 16 listopada 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 225, poz. 1635).