Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

A. M. (1) w pozwie z dnia 8 czerwca 2018r. skierowanym przeciwko (...) S.A. z siedzibą w Ł. wniosła o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz:

–

30.000 zł. zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 marca 2018 r. do dnia zapłaty;

–

1.400 zł. odszkodowania za poniesione koszty leczenia i rehabilitacji za okres od dnia 16 stycznia 2018 r. do dnia 13 kwietnia 2018 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty;

–

renty na zwiększone potrzeby w kwotach po 1.000 zł. miesięcznie, płatnej począwszy od stycznia 2018 r. i na przyszłość, w terminach do 10-ego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

–

renty wyrównawczej w kwotach po 306 zł. miesięcznie, począwszy od 1 lutego 2018 r. i na przyszłość płatnej do 10-ego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

Powódka wniosła także o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(pozew – k. 3-6)

W odpowiedzi na pozew z dnia 3 września 2018r., pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki kosztów procesu, kwestionując zasadę swojej odpowiedzialności oraz zarzucając nieudowodnienie zgłoszonych roszczeń z tytułu renty na zwiększone potrzeby oraz renty wyrównawczej, a także wysokości żądanego odszkodowania.

(odpowiedź na pozew – k. 101-101v.)

W piśmie z 9 stycznia 2020 r. powódka rozszerzyła powództwo i wniosła o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz:

- 51.000 zł. zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 9 marca 2018 r. do dnia zapłaty;

- 1.612,40 zł., tytułem renty na zwiększone potrzeby za miesiąc styczeń 2018r., płatnej do 10 -ego dnia miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

- 3.149,80 zł., tytułem renty na zwiększone potrzeby za miesiąc luty 2018r., płatnej do 10 -ego dnia miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

- 2.367 zł., tytułem renty na zwiększone potrzeby za miesiąc marzec 2018r., płatnej do 10 -ego dnia miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

- 2.520 zł., tytułem renty na zwiększone potrzeby za miesiąc kwiecień 2018r., płatnej do 10-ego dnia miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

- 1.820 zł., tytułem renty na zwiększone potrzeby za miesiąc maj 2018r., płatnej do 10 -ego dnia miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

- 620 zł., tytułem renty na zwiększone potrzeby za miesiąc czerwiec 2018r., płatnej do 10 -ego dnia miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

- kwot po 1.460 zł. miesięcznie, w okresie od lipca 2018 r. do listopada 2018 r. włącznie, tytułem renty na zwiększone potrzeby płatnej do 10 -ego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

- 1.620 zł., tytułem renty na zwiększone potrzeby w miesiącu grudniu 2018 r., płatnej do 10-ego dnia miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności rat;

- kwot po 1.320 zł., tytułem renty na zwiększone potrzeby miesięcznie, począwszy od stycznia 2019 r. i na przyszłość, płatnej do 10- ego dnia każdego miesiąca wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

W pozostałym zakresie powódka podtrzymała żądanie tj. wniosła o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz, 1.400 zł. odszkodowania za poniesione koszty leczenia i rehabilitacji za okres od 16 stycznia 2018 r. do 13 kwietnia 2018 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty.

Jednocześnie powódka cofnęła powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, w zakresie żądania kwot po 306 zł. miesięcznie tytułem renty wyrównawczej od 1 lutego 2018 r. i na przyszłość.

(pismo procesowe – k. 218-220; uzupełnienie cofnięcia powództwa, k. 245)

Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2020 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia stwierdził swoją niewłaściwość rzeczową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Łodzi.

(postanowienie – k. 226)

W piśmie z 18 marca 2020 r. pozwana wyraziła zgodę na częściowe cofnięcie powództwa w zakresie roszczenia o rentę wyrównawczą.

(pismo, k. 235-235v.)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 16 stycznia 2018 r., około godziny 18:40, powódka A. M. (1) wracała do domu; miała do pokonania z samochodu około 20 m do środkowej klatki wieżowca nr (...) położonego w Ł. przy ul. (...). A. M. (1) szła chodnikiem usytułowanym wzdłuż bloku, poruszała się wolno, przy pomocy dwóch kul, które miały na sobie specjalne nakładki z kolcami. A. M. (1) o kulach porusza się od wielu lat, gdyż w 1980 r. doznała bowiem złamania kręgów Th 10-L1 w 1980 r., który skutkował niedowładem obu kończyn dolnych oraz zaburzeniami czucia obwodowo od kolan.

Chodnik przed blokiem nr (...) przy ul. (...) był wtedy zaśnieżony, a pod warstwa śniegu znajdował się lód, chodnik nie był posypany piaskiem ani solą. Przed środkową klatką znajdują się schody, wjazd dla kontenera na śmieci i półmetrowy chodnik. Zarówno chodnik, wjazd oraz chodnik nie były odśnieżone, nawierzchnia była oblodzona i niczym nie posypana. A. M. (1) doszła do swojej klatki schodowej, stanęła na stopniu, poślizgnęła się i przewróciła się na kolana w ten sposób, że lewym kolanem upadła na schody, a prawym na chodnik. Bezpośrednio po wypadku na miejscu zdarzenia zjawiła się córka powódki - L. T. i S. P.. A. M. (1) leżała, nie mogła wstać, wezwano pogotowie ratunkowe. Następnego dnia po wypadku L. T. zrobiła zdjęcia chodnika w miejscu wypadku.

(zeznania powódki, k. 128-131 – od 00:02:18 w zw. z k. 224 -225-00:02:44 i k. 225 – od 00:04:17, k. 250v. – 00:05:18; zeznania świadków: A. M. (2), k. 131-132 – od 00:46:06; S. P., k. 132 - od 00:52:35; L. T., k. 133-135 – od 01:03:39, F. S., k. 135 – od 01:28:36; dokumentacja fotograficzna, k. 54-59)

W dniu 16 stycznia 2018 r. między 16:53 a 19:20 odnotowano wystąpienie opadów śniegu, a wahania temperatury wynosiły od -1,5 do -0,5 st. C. W godzinach porannych nie odnotowano opadów.

(informacja meteorologiczna – k. 118)

Gospodarzem domu bloku nr (...) położonego w Ł. przy ul. (...) był w dniu 16 stycznia 2018 r. F. S., zatrudniony w Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł.. Rozpoczynał on pracę około 5-6 rano, a kończył 15.00; do jego obowiązków należało odśnieżanie chodników, posypywanie ich piaskiem. W dniach, w których odnotowywano intensywne opady śniegu zdarzało się, że gospodarz domu miał odśnieżać również poza godzinami pracy, tj. po godzinie 15. F. S. nie mieszka na terenie osiedla.

(zeznania świadków: F. S., k. 135 – od 01:28:36, M. T., k. 136 – od 01:39:32)

Wezwane na miejsce wypadku pogotowie ratunkowe, przewiozło A. M. (1) do Szpitala im. (...) w Ł.. Powódka przebywała w szpitalu od 16 stycznia do 1 lutego 2018 r. na Oddziale Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej i Nowotworów Narządu Ruchu z rozpoznaniem złamania wieloodłamowego przezstawowego dalszego końca lewej kości udowej, złamania kłykcia przyśrodkowego prawej kości udowej i zmian zwyrodnieniowych prawego stawu kolanowego.

W trakcie pobytu powódki w szpitalu przeprowadzono repozycję otwartą złamania dalszego końca lewej kości udowej oraz repozycję krytą złamania kłykcia przyśrodkowego prawej kości udowej. Złamania obu kończyn zespolono śrubami CSS, lewą kość udową dodatkowo płytą kondylarną LCP. Przeprowadzono badania laboratoryjne oraz RTG.

Powódkę wypisano do domu w dobrym stanie ogólnym i miejscowym. Zalecono absolutny zakaz obciążania kończyn dolnych przez okres co najmniej 6 tygodni od zabiegów; łóżkowy tryb życia przez ten czas, codzienne ćwiczenia ruchów w stawach kończyn dolnych w odciążeniu, codzienna kontrola gojenia ran i zmiana opatrunków, wysokie, przeciwobrzękowe ułożenie kończyn; kontrolę w poradni ortopedycznej za około 6 tygodni, farmakologię (Clexane, Zaldiar); wystawiono zlecenie na wózek inwalidzki oraz do poradni rehabilitacyjnej z zaleceniem rehabilitacji w warunkach domowych.

(karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa wraz z formularzem – k. 41-42, karta informacyjna – k. 49-51; dokumentacja medyczna w kopercie, k. 158)

Następnie powódka przechodziła rehabilitację. W marcu i kwietniu 2018 r. miała jeden cykl rehabilitacji nieodpłatnej (w ramach NFZ marzec 2018 r.) i 20 dni rehabilitacji prywatnej (marzec-kwiecień 2018 r. - 2x10 dni), koszt każdego z cykli rehabilitacji prywatnej domowej wyniósł po 700 zł . Następnie powódka była rehabilitowana w ramach NFZ w oddziale rehabilitacji stacjonarnej, od 30 maja 2018 r. do 3 lipca 2018 r. przebywała w (...) Klinice (...) w Ł. SP (...) w Ł.. W dacie przyjęcia w badaniu stwierdzono obrzęki kończyn dolnych, bardziej po lewej stronie i niedowład kończyn dolnych, brak czucia bólu i temperatury dystalnie od stawów kolanowych; powódka poruszała się na wózku, nie zaopatrzona w ortezy stawów skokowych. W czasie hospitalizacji stan kliniczny stabilny. Wykonano RTG uda lewego. Powódka dobrze tolerowała wdrożony program rehabilitacji. Stan funkcjonalny uległ umiarkowanej poprawie. W wyniku zastosowanej kinezyterapii i fizykoterapii uzyskano zmniejszenie dolegliwości bólowych i poprawę ogólnej sprawności. Chód słabo wydolny z asekuracją balkonika lub kul łokciowych na dystansie 100 m.

Po wypisaniu z oddziału rehabilitacji powódka była rehabilitowana prywatnie w domu w lipcu, sierpniu, wrześniu, październiku, listopadzie i grudniu 2018 r. oraz w styczniu 2019 r. Koszt zabiegów rehabilitacyjnych w tym okresie wyniósł łącznie 5.920 zł.

W okresie od 18 czerwca 2019 r. do 30 lipca 2019 r. A. M. (1) przebywała na rehabilitacji stacjonarnej w (...)Centrum Medyczny (...) w Ł. (karta informacyjna k.189).

Ponadto nadal korzystała z rehabilitacji domowej w ramach NFZ i prywatnie. Koszt rehabilitacji prywatnej za serię 10 zabiegów to kwota 700 zł.

(karta informacyjna – k. 91-92, faktura marzec 2018 r. – k. 72, faktura kwiecień 2018 r. - k. 73, faktura lipiec 2018 r. - k. 144, faktura sierpień, wrzesień 2018 – k. 146, faktura październik, listopad 2018 r. - k. 145; faktura za grudzień 2018 r. i styczeń 2019 r. – k.164; skierowanie – k. 81, karty informacyjne – k. 140, k. 141; dokumentacja medyczna w kopercie, k. 158; dokumentacja medyczna, k. 189-191)

Z punktu widzenia rehabilitacji A. M. (1), po wypisaniu z oddziału ortopedii wymagała rehabilitacji w warunkach domowych, zgodnie z zaleceniami ortopedy z karty wypisowej. Powódka wymagała rehabilitacji w domu ze względu na ograniczenia samodzielności poruszania się. W związku z ograniczeniami dostępności do rehabilitacji domowej w ramach NFZ uzasadnione było korzystanie przez powódkę z rehabilitacji prywatnej. Jednak ze względu na to, że powódka ma orzeczoną niezdolność do samodzielnej egzystencji, powódka mogła korzystać z rehabilitacji ambulatoryjnej NFZ bez kolejki. W ocenie rehabilitacji medycznej prywatna rehabilitacja domowa w 2019 r. była nieuzasadniona, gdyż w tym okresie A. M. mogła poruszać się na wózku i korzystać z bezpłatnej rehabilitacji ambulatoryjne, przysługującej jej bez kolejki, zaś średni czas oczekiwania na świadczenie na terenie Ł. w przypadkach pilnych w poradni rehabilitacyjnej wynosił 13 dni.

(opinia biegłego rehabilitanta, k. 193-198, 210; pismo NFZ, k. 207-209)

Po wyjściu ze szpitala powódką opiekowały się na zmianę jej córki. Powódka potrzebowała transportu sanitarnego, wobec braku możliwości poruszania się, co wiązało się z wydatkiem jednorazowym 36 zł za kurs.

(zeznania powódki, k. 128-131 – od 00:02:18 w zw. z k. 224 -225-00:02:44 i k. 225 – od 00:04:17; zeznania świadków: L. T., k. 133-135 – od 01:03:39, skierowanie – k. 28, zlecenie na transport sanitarny – k. 82)

Powódka korzystała z zabiegów pielęgniarskich w domu – wizyty pielęgniarki środowiskowej w ramach POZ, przez 4 miesiące, w okresie luty-maj 2018 r. (zakończenie 29 maja 2018 r.). W czasie wizyt pielęgniarki środowiskowej: - opatrywano odleżyny tj, stosowano środki odkażające i gojące ranę, wykonywano natłuszczanie skóry w okolicy pośladków; - obserwowano obrzęki kończyny dolnej; - stosowano usprawnianie w zakresie samoobsługi i samopielęgnacji, racjonalnego odżywiania, usprawnienia ruchowego, zdrowego stylu życia oraz profilaktyki stresu.

(zlecenie, k. 269; indywidualna karta opieki pielęgniarskiej w POZ, k. 270-281)

Stawki opiekunek (...) na terenie miasta Ł. wynosiły, w dni powszednie :

- od 1 kwietnia 2017r. do 31 marca 2018r. po 18,60 zł. na godzinę;

- od 1 kwietnia 2018r. do 31 marca 2019r. po 20,60 zł. na godzinę;

- od 1 kwietnia 2019r. do 31 grudnia 2019r. po 21,10 zł. na godzinę.

(zaświadczenie, k. 223)

Powódka, w przebiegu wypadku z dnia 16 stycznia 2018r., doznała złamania wieloodłamowego przezstawowego dalszego końca lewej kości udowej i złamania kłykcia przyśrodkowego prawej kości udowej. Oprócz tego ujawniono niedowład kończyn dolnych bez związku z wypadkiem i zmiany zwyrodnieniowe prawego stawu kolanowego.

(opinia biegłego ortopedy – k. 150-154, 173-174; opinia biegłego rehabilitanta, k. 193-198, 210)

Rozmiar cierpień fizycznych, z punktu widzenia ortopedycznego, był stopnia średniego przez okres około 2 miesięcy, następnie zmniejszając się.

Z punktu widzenia rehabilitacji powódka doznała cierpień fizycznych (na które składały się dolegliwości bólowe, niedogodności wynikające z konieczności prowadzenia łóżkowego trybu życia) o dużym natężeniu w pierwszych 2-3 tygodniach od wypadku, następnie przez kolejne 6 tygodni były umiarkowane. W dalszym okresie zakres cierpień fizycznych był lekki ze stopniowym ustępowaniem. W dniu 3 lipca 2018r., tj. w dniu wypisu z oddziały rehabilitacji, powódka nie miała dolegliwości bólowych.

(opinia biegłego ortopedy – k. 150-154, 173-174, opinia biegłego rehabilitanta – k. 193-198, 210)

Łączny trwały uszczerbek na zdrowiu związany z upadkiem z 16 stycznia 2018 r. wyniósł u powódki 15%, w tym - z punktu widzenia ortopedycznego 15% (10% według pkt 147a dla rozpoznania 1a, 2% według pkt 155c, 3% według pkt 156 dla rozpoznania 1b), - w ocenie rehabilitacyjnej 15% (10% według pkt 147a , 5% według pkt 156) – przy czym nie podlega on sumowaniu z uszczerbkiem ortopedycznym.

(opinia biegłego ortopedy – k. 150-154, 173-174, opinia biegłego rehabilitanta – k. 193-198, 210)

Powódka w związku z wypadkiem ponosiła i nadal ponosi koszty leczenia. Koszty te związane były z zakupami leków, opatrunków, sprzętu medycznego, a także prywatnej rehabilitacji.

Z punktu widzenia ortopedycznego powódka wymagała stosowania leków przeciwbólowych i przeciwzakrzepowych w sposób ciągły przez okres 6 tygodni, których koszt kształtuje się w granicach 30-50 zł. miesięcznie, a w późniejszym 10-20 zł. miesięcznie. W początkowym okresie powódka wymagała stosowania opatrunków jałowych przy gojeniu ran pooperacyjnych. Powódka korzystała także z zabezpieczenia higienicznego (pampersy, chustki do higieny, podkłady).

Powódka wymagała i wymaga w dalszym ciągu rehabilitacji, w celu przywrócenia sprawności poruszania się o kulach, oraz zaopatrzenia w sprzęt ortopedyczny (kul łokciowych, ortez, balkonika, a także ortezy stawu kolanowego , z którą poniosła wydatek w wysokości 70 zł. + refundacja NFZ 630 zł.)

Powódka poruszała się na wózku aktywnym. W dniu 30 stycznia 2018 r. powódka zawarła umowę wypożyczenia sprzętu rehabilitacyjnego – wózek inwalidzki (...) 1 bezterminowo i bezpłatnie.

W okresie od 16 stycznia 2018 r. do 13 kwietnia 2018r. powódka poniosła koszty zakupu leków i środków medycznych w łącznej kwocie 752,44 zł., natomiast wydatki na prywatną rehabilitację w tym okresie wyniosły łącznie na 1.400 zł. (rachunek z 7 marca 2018r. oraz z 9 kwietnia 2018r., na kwotę po 700 zł. każdy)

(opinia biegłego ortopedy – k. 150-154, 173-174, opinia biegłego rehabilitanta – k. 193-198, 210, faktury – k. 13, 14, 16, 18, 20, 21, 22, 23, 27, umowa – k. 29; faktura VAT, k. 192; rachunki za rehabilitację k.72,73)

W ocenie ortopedycznej powódka, w okresie 8 tygodni, wymagała pomocy osób trzecich w czynnościach życia codziennego w wymiarze 6 godzin dziennie, a następnie w wymiarze 2-3 godzin dziennie, przez okres następnych 2-3 miesięcy. W ocenie ortopedycznej obecnie powódka nie wymaga pomocy osób trzecich w związku z wypadkiem.

Z punktu widzenia rehabilitacji medycznej powódka wymagała opieki osób trzecich po wypisaniu z oddziału ortopedii w wymiarze 6 godzin dziennie przez 6 tygodni, pomoc dotyczyła samoobsługi i prowadzenia gospodarstwa domowego. Przez następne 10 tygodni powódka wymagała pomocy w wymiarze 3 godzin dziennie w zakresie prowadzenia gospodarstwa domowego. Z chwilą wypisania powódki z oddziału rehabilitacyjnego pomoc przewidywana dla powódki wynosiła średnio 1 godzinę dziennie. W trakcie hospitalizacji powódka otrzymywała pomoc personelu medycznego.

(opinia biegłego ortopedy – k. 150-154, 173-174, opinia biegłego rehabilitanta – k. 193-198, 210)

Aktualnie w ocenie ortopedycznej u powódki rozpoznaje się wygojone złamanie przynasady i nasady dalszej kości udowej lewej i wygojone złamanie kłykcia przyśrodkowego kości udowej prawej. Jednakże stan zdrowia powódki związany ze skutkami wypadku z dnia 16 stycznia 2018 r. jest utrwalony i nie należy oczekiwać istotnych zmian.

W ocenie rehabilitacji medycznej powódka wymaga kontynuacji rehabilitacji. Podstawowym celem rehabilitacji jest przywrócenie powódce sprawności wydolnego chodzenia przy pomocy kul, co wpłynie na zwiększenie samodzielności powódki w życiu codziennym. Powódka powinna być rehabilitowana ambulatoryjnie w celu utrzymania efektów dotychczasowej rehabilitacji. Powódka jest zdolna do korzystania z rehabilitacji w warunkach ambulatoryjnych, korzystając z uprawnień bez kolejki. W przypadku niemożności dojazdu na rehabilitację ambulatoryjną w warunkach np. zimowych może mieć rehabilitację domową również bez kolejki.

W wyniku wypadku występują znaczne ograniczenia sprawności, w domu powódka chodzi o balkoniku, ale poza domem porusza się na wózku aktywnym. Nie jest w stanie chodzić o kulach. W ocenie rehabilitacji stan zdrowia powódki nie rokuje istotnej poprawy.

(opinia biegłego ortopedy – k. 150-154, opinia biegłego rehabilitanta – k. 193-198, 210)

Przed wypadkiem powódka była zatrudniona w sklepie (...) na podstawie umowy o pracę na stanowisku pracownika biurowego za wynagrodzeniem 1.418,48 zł netto. Dorabiała także w ramach zleceń z czego osiągała dochód pomiędzy 300-900 zł miesięcznie. Od 16 stycznia 2018 r. do 15 lipca 2018 r. powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim. Po upływie zwolnienia lekarskiego z powódką rozwiązano umowę o pracę, albowiem nie była w stanie przyjeżdżać do pracy.

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z 23 marca 2018 r. ustalono, że powódka jest trwale całkowicie niezdolna do pracy i trwale niezdolna do samodzielnej egzystencji.

Od 24 kwietnia 2018 r. powódce przyznano rentę rodzinną. Renta powódki wynosi ok. 3.259,14 zł. Po wypadku powódka nie podjęła już zatrudnienia.

(lista płac – k. 40, pismo wraz z umową o pracę – k. 110-111, zeznania powódki, k. 128-131 – od 00:02:18 w zw. z k. 224 -225-00:02:44 i k. 225 – od 00:04:17; orzeczenie – k. 30-31)

A. M. (1) przed wypadkiem była samodzielna, pracowała, prowadziła samochód (specjalnie przystosowany do jej niepełnosprawności); poruszała się po domu i na zewnątrz przy pomocy kul. Mieszkała z dwiema córkami – L. T. i W. T. w wieżowcu na trzecim piętrze.

A. M. (1) nie odzyskała sprawności, takiej jak przed wypadkiem. Skarży się na znaczne ograniczenia sprawności, w domu porusza się przy pomocy balkonika lub wózka, ale poza domem porusza się tylko na wózku aktywnym; nie jest w stanie chodzić o kulach. Powódka mieszka z córką w mieszkaniu na parterze (zakupionym po wypadku) i przystosowanym do jej potrzeb. Wymaga pomocy w prowadzeniu domu.

(zeznania powódki, k. 128-131 – od 00:02:18 w zw. z k. 224 -225-00:02:44 i k. 225 – od 00:04:17, k. 250 v. – od 00:05; zeznania świadków: L. T., k. 133-135 – od 01:03:39, S. P., k. 132 – od 00:52:35)

A. M. (1) zgłosiła szkodę Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł., pismem datowanym na 24 stycznia 2018 r., nadanym w UP w dniu 31 stycznia 2018r., Powódka wniosła o wypłatę na jej rzecz następujących kwot: 250.000 zł. zadośćuczynienia, po 1.820 zł. renty na zwiększone potrzeby płatnej miesięcznie od stycznia 2018 r. i na przyszłość, po 306 zł. miesięcznie renty wyrównawczej począwszy od 1 lutego 2018 r. i na przyszłość.

W piśmie datowanym na 8 lutego 2018 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) zwróciła się do pozwanego o podjęcie działań w ramach posiadanego u pozwanego ubezpieczenia OC – nr polisy (...), przekazując zgłoszenie szkody.

Decyzją pozwanego ubezpieczyciela z dnia 9 marca 2018r., odmówiono powódce wypłaty odszkodowania, wobec stwierdzenia bezzasadności roszczenia.

(pismo wraz z potwierdzeniem nadania – k. 35-39, pismo – k. 34, decyzja – k. 32-33)

Dokonując powyższych ustaleń faktycznych Sąd oparł się na powołanych dowodach z dokumentów, zeznań świadków, przesłuchania powódki, a także opinii biegłych sądowych lekarzy : ortopedy i rehabilitanta medycznego, uznając je za wiarygodne i w pełni przydatne do celów dowodowych.

W szczególności należało uznać, że zasługują na wiarę zeznania A. M. (1), która precyzyjnie wskazała miejsce zdarzenia oraz okoliczności jego przebiegu, dotyczące braku odśnieżenia i oblodzenia chodnika przed wejściem do klatki, jak również wzdłuż całego bloku. D. nieścisłości w zeznaniach powódki mogły wynikać z upływu czasu jaki minął od zdarzenia, ale nie wpłynęły na ocenę ich wiarygodność. Nadto, bezpośredni świadek zdarzenia A. M. (2), który znajdował się w bliskiej odległości (kilkanaście metrów) w momencie upadku powódki, również precyzyjnie wskazał gdzie powódka leżała po upadku, potwierdził także, że po kolejnym, popołudnionym opadzie, śnieg nie był uprzątnięty i ścięty mrozem, gdyż gospodarz domu pracuje do 15.00. Ten ostatni (świadek F. S.) zeznał, że występowała wówczas tzw. maź pośniegowa i zapewnił, że mimo godzin pracy do 15.00, w okresie zimowym, w razie potrzeby przyjeżdżał i odśnieżał na bieżąco, przyznając jednocześnie, że nie pamięta, jak był w dniu zdarzenia szkodowego. Z kolei zeznania powódki i świadka A. M. (2) znajdują potwierdzenie w zebranych w sprawie dokumentach, tj. załączonej dokumentacji medycznej, obejmującej rozpoznanie urazów odpowiadające opisanemu przez poszkodowaną mechanizmowi upadku oraz dokumentacji fotograficznej miejsca wypadku, wykonanej nazajutrz po wypadku przez L. T., córkę powódki.

W zakresie stanu zdrowia powódki i jego związku z przedmiotowym zdarzeniem, Sąd oparł się na wnioskach opinii biegłych sądowych lekarzy, z zakresu ortopedii i rehabilitacji, które opisują zakres doznanych przez powódkę, na skutek upadku, urazów, rozmiar doznanych cierpień, wymiar niezbędnej pomocy osób trzecich, przy wykonywaniu czynności dnia codziennego oraz wielkość uszczerbku na zdrowiu. W sumie, stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu powódki, ustalony w oparciu o powołane dowody z opinii biegłych sądowych, wyniósł 15%. Wydane przez biegłych opinie Sąd uznał za rzetelne i wyjaśniające wszystkie konieczne do rozstrzygnięcia kwestie. Zostały one wykonane zgodnie z tezami dowodowymi w oparciu o analizę akt sprawy i badania powódki. Biegli w swoich opiniach w sposób jasny i logiczny wyjaśnili wszystkie wątpliwości, uzasadnili wywiedzione wnioski oraz w sposób jednoznaczny odnieśli się do pytań i zarzutów zgłaszanych przez strony.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w przeważającej części.

W myśl art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie z § 4 art. 822 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W rozpoznawanej sprawie kwestia odpowiedzialności Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł., a w konsekwencji odpowiedzialność gwarancyjna strony pozwanej, za skutki wypadku powódki, nie budzi wątpliwości i ma charakter deliktowy.

Roszczenie powódki znajduje swoją podstawę prawną, w przepisie art. 415 k.c.

Odpowiedzialność ex delicto dotyczy sytuacji, gdy szkoda zostaje wyrządzona niezależnie od istniejącego uprzednio między danymi osobami stosunku zobowiązaniowego, jednakże w takich okolicznościach, w których prawo czyni kogoś za tę szkodę odpowiedzialnym. Art. 415 k.c. normujący kwestię odpowiedzialności deliktowej w sformułowaniu kto z winy swej wyrządził szkodę drugiemu, obowiązany jest do jej naprawienia, przewiduje trzy przesłanki odpowiedzialności: powstanie szkody, zawinione zachowanie sprawcy oraz związek przyczynowy miedzy tymi dwoma zdarzeniami. Szkodą jest każdy uszczerbek w dobrach chronionych prawem. Zawinione zachowanie sprawcy szkody polegać może tak na działaniu, jak i na zaniechaniu, przy czym zaniechanie może zostać uznane za czyn jedynie wówczas, gdy wiąże się ono z niedopełnieniem ciążącego na sprawcy obowiązku działania. Zachowanie będące źródłem szkody musi być, z jednej strony, zachowaniem bezprawnym, a z drugiej, zawinionym.

W ocenie Sądu, powyższe przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej ubezpieczonego, Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł., zostały spełnione. Do wypadku doszło wskutek nienależytego wykonania obowiązków w ramach prowadzenia prac porządkowych, wzdłuż chodnika i wejścia do klatki schodowej bloku, w którym mieszkała powódka, w okresie zimowym. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż do wypadku doszło z winy Spółdzielni do której obowiązków, należało wykonywanie prac sezonowych na ciągach komunikacyjnych, znajdujących się na gruntach Spółdzielni, w szczególności likwidacja skutków zimy, po wystąpieniu opadów, tj. odśnieżanie chodników, posypywanie piaskiem chodników oraz ciągów komunikacyjnych na terenie posesji.

W dniu 16 stycznia 2018r., w godzinach wczesno –wieczornych, przed g.19.00, chodnik wzdłuż bloku nr (...) przy ul. (...) oraz przy wejściach do klatek, uczęszczany przez mieszkańców nieruchomości, nie został odśnieżony, po tym jak po południu spadł śnieg i ściął mróz, wskutek czego, nawierzchnia zrobiła się śliska. Nieusunięcie skutków zimowej aury przez zatrudnionego przez Spółdzielnię Mieszkaniową gospodarza domu, którego godziny pracy kończyły się o 15.00, stało się przyczyną wypadku A. M. (1), która poślizgnęła się na oblodzonym chodniku, idąc od samochodu do klatki wejściowej w bloku.

W świetle powyższych rozważań Sąd doszedł do przekonania, iż ubezpieczony dopuścił się zawinionego zaniechania, skutkującego wyrządzeniem szkody na osobie powódki

W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości istnienie adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy wypadkiem A. M. (1) i doznanym uszkodzeniem ciała, a niedopełnieniem obowiązków przez Spółdzielnię, w zakresie likwidacji skutków zimy po wystąpieniu opadów w godzinach popołudniowych, w szczególności posypania piaskiem chodników oraz ciągów komunikacyjnych prowadzących do bloku. Gdyby bowiem śnieg został uprzątnięty, a skutki spadku temperatury zostały prawidłowo usunięte przez zabezpieczeniem przed śliska nawierzchnią, tego rodzaju wypadku dałoby się uniknąć. Związek przyczynowy pomiędzy zaniechaniem Spółdzielni, a szkodą powódki został wykazany.

Naruszenie przez Spółdzielnię tych obowiązków skutkuje oceną, iż ponosi ona odpowiedzialność za czyn niedozwolony w rozumieniu art. 415 k.c. Zważyć przy tym trzeba, że odpowiedzialność Spółdzielni nie jest odpowiedzialnością na zasadzie ryzyka, ale na zasadzie winy, innymi słowy pozwany nie ponosi odpowiedzialności za skutek w oderwaniu od jego przyczyny.

Pozwany ubezpieczyciel, kwestionując zasadę swej odpowiedzialności, nie przedstawił żadnych dowodów, związanych z przebiegiem zdarzenia, które mogłyby wyłączyć, bądź ograniczyć jego odpowiedzialność (nie kwestionował przy tym faktu udzielenia ochrony ubezpieczeniowej sprawcy zdarzenia szkodowego). Poprzestał w swojej aktywności procesowej jedynie na nieudanej (o czym była mowa powyżej) wykazania, że ubezpieczony dołożył należytej staranności w zakresie utrzymania zimowego chodników, a także, że stan zdrowia powódki w znaczny sposób utrudniał jej poruszanie się po śniegu i nierównym terenie, a skoro powódka podjęła ryzyko przemieszczania się o kuchach w warunkach zimowych, to tym samym przyczyniła się do powstania szkody. Zaoferowane przez pozwanego dowody nie wykazały jednak, że dochowano należytej staranności w zakresie utrzymania porządku na chodnikach i schodach prowadzących do klatki wejściowej krytycznego dnia, albowiem jak przyznał sam gospodarz domu w zeznaniach, wykonywanie czynności po godzinie 15 miało miejsce wyjątkowo, w czasie intensywnych opadów śniegu, a zatem usuwanie pokrywy śnieżnej w godzinach popołudniowych nie stanowiło reguły, lecz miało charakter incydentalny i nie musiało do tego dojść w dniu zdarzenia szkodowego, czego świadek nie pamiętał, podczas, gdy zarówno powódka, jak i pozostali zgłoszeni przez nią świadkowie, zgodnie twierdzili, że śnieg, który spadł po południu i zamarzł na chodniku, nie został uprzątnięty, wskutek czego nawierzchnia była śliska. Nadto nie można zgodzić się ze stanowiskiem pozwanego, że stan zdrowia powódki stanowił dla niej tego rodzaju ograniczenie, że nie powinna poruszać się tego dnia na dworze. Powódka posiadała niesprawność ruchową od 1980r., kiedy to doszło do złamania kręgosłupa. Od tego czasu poruszała się o kulach, prowadziła normalne, aktywne życie, była samodzielna i pracowała zawodowo. Dodatkowo, w trosce o własne bezpieczeństwo, w okresie zimowym, korzystała ze specjalnych nakładek na kule. W godzinach przedpołudniowych, w dniu 16 stycznia 2018r., kiedy powódka wychodziła do pracy z domu, nie odnotowywano opadów śniegu. Zatem twierdzenie, że powódka podejmowała ryzyko wychodząc krytycznego dnia z domu, należało uznać za chybione, zwłaszcza w świetle ustaleń, w myśl których nawierzchnia chodnika w chwili zdarzenia szkodowego nie została należycie zabezpieczona przed ryzykiem poślizgnięcia się, co oznacza, że zaniechanie ubezpieczonego rodziło ryzyko dla każdego użytkownika ciągu komunikacyjnego, bez względu na jakikolwiek indywidualne ograniczenia ruchowe pieszego. Mając powyższe na uwadze, należało uznać, że strona pozwana nie wykazała adekwatnego związku przyczynowego między niepełnosprawnością ruchową powódki, a jej upadkiem na chodniku, skutkującym przyjęciem przyczynienia się poszkodowanej do powstania szkody lub zwalniającym ubezpieczonego z odpowiedzialności.

Mając na względzie całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności to, że przebieg samego zdarzenia finalnie nie był kwestionowany, Sąd uznał, że spełnione zostały przesłanki statuujące odpowiedzialność strony pozwanej za skutki zdarzenia.

Podstawę zasądzenia zadośćuczynienia stanowi przepis art. 445 §1 k.c. w zw. z art. 444 §1 k.c.

Zadośćuczynienie jest formą rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej i obejmuje swym zakresem wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te które mogą powstać w przyszłości. Ma w swej istocie ułatwić przezwyciężenie ujemnych przeżyć. Dzięki niemu winna zostać przywrócona równowaga, zachwiana wskutek doznanej krzywdy. Ma ono charakter całościowy i winno stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość. Wielkość zadośćuczynienia zależy od oceny całokształtu okoliczności sprawy w tym rozmiaru doznanych cierpień, ich intensywności, trwałości czy nieodwracalnego charakteru. Przy ustalaniu rozmiaru cierpień i ujemnych doznań psychicznych powinny być uwzględniane zobiektywizowane kryteria oceny, jednakże w relacji do indywidualnych okoliczności danego przypadku. Od osoby odpowiedzialnej za szkodę poszkodowany winien otrzymać sumę pieniężną, o tyle w danych okolicznościach odpowiednią, by mógł za jej pomocą zatrzeć lub złagodzić poczucie krzywdy i odzyskać równowagę psychiczną. Nie ma natomiast podstaw do uwzględnienia żądania w takiej wysokości, by przyznana kwota stanowiła ponadto, ze względu na swoją wysokość represję majątkową /vide: uchwała pełnego składu Izby Cywilnej SN z dnia 8 grudnia 1973 roku /OSNCP z 1974 r., poz. 145/.

Określając wysokość zadośćuczynienia w rozpoznawanej sprawie, Sąd wziął pod uwagę zakres cierpień fizycznych powódki odczuwanych w związku z obrażeniami ciała, rodzaj i charakter doznanych urazów, a także, będące ich konsekwencją, ograniczenia w zakresie życia codziennego. Sąd wziął też pod uwagę fakt, iż w wyniku wypadku powódka doznała uszczerbku na zdrowiu, który łącznie wyniósł 15%.

Jak wynika z poczynionych w sprawie ustaleń do czasu przedmiotowego zdarzenia powódka, będąc osobą o ograniczonej sprawności, poruszającą się o kulach, pozostawała aktywna zawodowo i społecznie, prowadziła samochód, a także samodzielne gospodarstwo domowe. Obrażenia odniesione w wypadku spowodowały u powódki trudności w poruszaniu się, albowiem obecnie nie ma możliwości poruszania się o kulach, a jedynie na wózku aktywnym; czasem po przeprowadzeniu intensywnych zabiegów rehabilitacyjnych, powódka w domu może korzystać z balkonika. Jednakże obecny stan zdrowia powódki wymaga wspierania jej w wielu aspektach życia codziennego, została zmuszona do zmiany mieszkania na przystosowane do jej potrzeb, położone na parterze, żeby nie musiała pokonywać schodów. Powódka nie jest już osobą samodzielną, po wypadku nie podjęła pracy zawodowej. Dyskomfort w jej codziennym funkcjonowaniu uległ znacznemu obniżeniu. Cierpienia fizyczne powódki – określone przez biegłych lekarzy, jako duże, znaczne i średnio nasilone, związane były nie tylko ze skutkami urazu, ale także koniecznością poddania się zabiegowi operacyjnym, długotrwałym, kilkumiesięcznym procesem gojenia rany podudzia i wiążącą się z tym częstą zmianą opatrunków, a także wdrożeniem łóżkowego trybu życia w okresie co najmniej 6 tygodni po zakończeniu hospitalizacji, opatrzeniem powódki w pieluchomajtki i podkłady higieniczne. Znamienne, że pomimo wygojenia złamań w obrębie dolnych kończyn, stan zdrowia powódki, skutkujący ograniczeniem samodzielności poruszania się, jest utrwalony i nie można oczekiwać istotnych zmian.

Z drugiej strony nie można pomijać faktu, że powódka, przed wypadkiem również nie była osobą pełnosprawną, aktuanie podejmuje aktywność, wróciła do jazdy samochodem przystosowanym do potrzeb osoby niepełnosprawnej, potrafi sama przesiąść się z wózka do auta i z auta na wózek. Kontynuuje leczenie rehabilitacyjne, celem przywrócenia sprawności wydolnego chodzenia przy pomocy kul. Stan zdrowia powódki aktualnie wskazuje na brak dolegliwości bólowych, a cierpienia fizyczne cechują się stopniowym ustępowaniem.

Biorąc to wszystko pod uwagę Sąd stanął na stanowisku, że zadośćuczynienie w kwocie 45.000 zł, jest adekwatne z punktu widzenia rozmiaru doznanej przez powódkę krzywdy. Oczywiste jest, że szkody niemajątkowej nie da się wymierzyć w kategoriach ekonomicznych. Uszczerbek na zdrowiu psychicznym i fizycznym powódki w znacznym stopniu nie może zostać zrestytuowany w sposób adekwatny poprzez świadczenia pieniężne. Uszczerbek ten może jednak być złagodzony poprzez dostarczenie powódce zasądzonej kwoty, która pomoże jej w zaspokojeniu jego potrzeb. W pozostałym zakresie powództwo o zadośćuczynienie, jako zbyt wygórowane podlegało oddaleniu.

O odsetkach od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c.

Powódka zgłosiła szkodę w piśmie datowanym na styczeń 2018 r. (k. 35), skierowanym do Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł. i zażądała 250.000 zł. z tego tytułu. Zgłoszenie szkody zostało przekazane pozwanemu ubezpieczycielowi w piśmie z dnia 8 lutego 2018r. (k.34) Pozwany decyzją z dnia 9 marca 2018 r. odmówił uznania roszczeń (k.32), a zatem od tej daty strona pozwana pozostawała w opóźnieniu. Wobec powyższego Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie w zakresie przyznanego zadośćuczynienia zgodnie z żądaniem pozwu.

Żądanie pozwu zasądzenia odszkodowania znajduje oparcie w przepisie art. 444 § 1 k.c., zgodnie z którym, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Powódka żądała kwoty 1.400 zł., tytułem zwrotu kosztów leczenia i rehabilitacji za 3 miesiące tj. od 16 stycznia 2018 r. do 13 kwietnia 2018 r. Faktury za leki i środki medyczne, nabyte w okresie objętym żądaniem zasądzenia odszkodowania, załączone do pozwu, opiewają łącznie na 752,44 zł., natomiast wydatki na prywatną rehabilitację w tym okresie (rachunek z 7 marca 2018r.) wyniosły 700 zł. Mając powyższe na uwadze , zgodnie z dyspozycją art. 321§ 1 k.p.c., Sąd zasądził w całości kwotę żądaną z tego tytułu.

O odsetkach od zasądzonej kwoty odszkodowania Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. – żądanie to zostało po raz pierwszy zgłoszone w pozwie, doręczonym stronie pozwanej w dniu 22 sierpnia 2018 r. (epo k.100), a zatem ubezpieczyciel pozostaje w opóźnieniu w zapłacie odszkodowania od dnia następnego po doręczeniu odpisu pozwu, tj. od 23 sierpnia 2018 r.

Żądanie zasądzenia renty na zwiększone potrzeby znajduje podstawę prawną w przepisie art. 444 § 2 k.c., w myśl którego, jeżeli zwiększyły się potrzeby poszkodowanego lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Przyznanie renty z tytułu zwiększonych potrzeb na podstawie art. 444 § 2 k.c. nie jest uzależnione od wykazania, że poszkodowany te potrzeby faktycznie zaspokaja i ponosi związane z tym wydatki. Do przyznania renty z tego tytułu wystarcza samo istnienie zwiększonych potrzeb, jako następstwo czynu niedozwolonego (por. wyrok SN z 11. 03. 1976 r., IV CR 50/76, OSNCP 1977/1/11). Nie ulega jednakże wątpliwości, iż to na stronie powodowej spoczywa procesowy ciężar udowodnienia zaistnienia tychże zwiększonych potrzeb, wystąpienia kosztów oraz ich wysokości (art. 6 k.c.).

Żądanie pozwu, tytułem renty na zwiększone potrzeby, obejmowało:

- za miesiąc styczeń 2018 r. kwotę 1.612,40 zł.

Roszczenie pozwu w tym zakresie podlegało oddaleniu w całości, bowiem w powołanym okresie powódka przebywała w szpitalu i pozostawała pod opieką personelu medycznego;

- za miesiąc luty 2018 r. kwotę 3.149,80 zł.

Powództwo w tym zakresie należało uznać, że częściowo zasadne, a mianowicie :

- w zakresie żądania dotyczącego opieki osób trzecich, od 1 lutego 2018r., tj. po zakończeniu hospitalizacji, przez 6 kolejnych tygodni powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 6 h dziennie (zgodnie z opinia biegłego z zakresu rehabilitacji medycznej). Tym samym zasadna z tytułu osób trzecich byłaby kwota 3.013,20 zł (tj. 27 dni lutego x 6 h x 18,60 zł/h). Niemniej, w powołanym okresie powódka korzystała z długoterminowej opieki pielęgniarskiej domowej która obejmowała m.in. zmianę opatrunków i usprawnianie. Profesjonalne usługi pielęgniarskie, w ocenie Sądu, zważywszy na ich zakres, odpowiadały co najmniej 1 h dziennie i o taki wymiar należało zmniejszyć należność z tytułu kosztów opieki osób trzecich, bowiem w tym zakresie powódka korzystała z pomocy świadczonej w ramach ubezpieczenia społecznego. Tym samym zasadne jest uwzględnienie wymiaru opieki osób trzecich w lutym 2018 r. przez 5 h dziennie, (5 h x 27 dni x 18,60 zł/h) = 2.511 zł. Jako miarodajne do oceny kosztów opieki przyjęte zostały przez Sąd stawki opiekuńczego określone przez (...). Stawki te stosowane są na rynku usług opiekuńczych i to przez stowarzyszenie charytatywne, nie ma więc podstaw do twierdzenia, iż są one zawyżone. Istnienie zwiększonych potrzeb musi powodować zasądzenie odszkodowania (renty) w wysokości ustalonej w oparciu o ceny rynkowe. Takimi cenami, jak to zostało już powiedziane, są stawki stosowane przez (...).

- w zakresie żądania zwrotu kosztów zakupu leków, za uzasadniony, w świetle wyników postępowania dowodowego, należało uznać wydatek w miesiącu lutym średnio w kwocie 17,48 zł., tj. 1/3 z kwoty 52,44 zł, która pozostała z rachunków załączonych do pozwu (na łączną kwotę 752,44 zł.), z których kwota 700 zł. została zasądzona z tytułu odszkodowania w punkcie 1b) wyroku;

Wobec powyższego Sąd zasądził za luty 2018 r. kwotę 2.528,48 zł. (2.511 zł. + 17,48 zł.), w pozostałym zakresie powództwo, jako nieudowodnione podlegało oddaleniu;

- za miesiąc marzec 2018 r. kwotę 2.367 zł.

Powództwo w tym zakresie należało uznać, że częściowo zasadne, a mianowicie :

- w zakresie żądania dotyczącego opieki osób trzecich, analogicznie do ustaleń i szacunków powołanych dla uzasadnienia wysokości świadczenia z tego tytułu w miesiącu lutym 2018r., przez 14 dni marca (tj. 6 tygodni liczonych od 1 lutego 2018 r.) powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 6 h dziennie, a zatem w marcu 2018 r. opieka w tym wymiarze obejmowała 14 dni, a po pomniejszeniu o średnio jedną godzinę dziennie opieki pielęgniarskiej domowej (świadczonej w ramach NFZ), która obejmowała m.in. zmianę opatrunków i usprawnianie, za zasadne należało uznać uwzględnienie opieki osób trzecich przez 14 dni marca 2018 r. w wymiarze 5 h dziennie, co odpowiada kwocie 1.304,80 zł. (5h x 14 dni x 18,64 zł./h); Natomiast od 15 marca do 31 marca 2018 r. (przez kolejne łącznie 10 tygodni) powódka wymagała opieki przez około 3 h dziennie, która obejmowała pomoc dotyczącą prowadzenia gospodarstwa domowego (a tego usługi pielęgniarskie domowe, świadczone do maja 2018r., nie dotyczyły, toteż brak jest podstaw do zmniejszenia wymiaru opieki osób trzecich świadczonej na rzecz powódki w powołanym okresie); Tym samym od 15 marca do 31 marca 2018 r. koszty opieki wyniosły 948,60 zł. (17 dni x 3 h/dziennie x 18,60 zł./h);

- w zakresie żądania dotyczącego zwrotu kosztów zakupu leków i innych medykamentów, należało uwzględnić roszczenie w kwocie 17,48 zł., jako odpowiadające 1/3 z kwoty 52,44 zł, która pozostała z rachunków załączonych do pozwu, na łączną kwotę 752,44 zł., podlegających uwzględnieniu w kwocie odszkodowania zasądzonego w pkt 1. ppkt b) wyroku do kwoty 700 zł., podobnie jak koszty rehabilitacji prywatnej, poniesione w marcu 2018r., w kwocie 700 zł.;

Wobec powyższego Sąd zasądził za marzec 2018 r. kwotę 2.270,88 zł. (1.304,80 zł. + 948,60 zł. + 17,48 zł.), w pozostałym zakresie powództwo, jako nieudowodnione podlegało oddaleniu;

- za miesiąc kwiecień 2018 r. kwotę 2.520 zł.

Powództwo w tym zakresie podlegało uwzględnieniu w całości, zgodnie z żądaniem pozwu, w trybie art. 321 par. 1 k.p.c., a mianowicie :

- w zakresie żądania dotyczącego opieki osób trzecich, powódka, w powołanym okresie, wymagała opieki przez około 3 h dziennie, która obejmowało pomoc dotycząca prowadzenia gospodarstwa domowego (a tego usługi pielęgniarskie, świadczone w dalszym ciągu w kwietniu 2018r., nie obejmowały), toteż w kwietniu 2018 r. koszty opieki wynosiły 1.800 zł. ( 30 dni x 3 h/dziennie x 20 zł./h, wobec wzrostu stawki (...)).

- w zakresie żądania dotyczącego rehabilitacji, w kwocie 700 zł., zgodnie z przedstawionym rachunkiem (k.73), korzystanie z której w powołanym okresie, w świetle wyników postępowania dowodowego, należało uznać za uzasadnione;

- w zakresie żądania dotyczącego zwrotu kosztów zakupu leków i innych medykamentów, należało uwzględnić roszczenie w kwocie 17,48 zł., jako odpowiadające 1/3 z kwoty 52,44 zł, która pozostała z rachunków załączonych do pozwu, na łączną kwotę 752,44 zł., podlegających uwzględnieniu w kwocie odszkodowania zasądzonego w pkt 1. ppkt b) wyroku do kwoty 700 zł. oraz poniesiony koszt zakupu leków przeciwzakrzepowych, wg rachunku z kwietnia 2018r. (k.63) opiewającego na łączną kwotę 148,76 zł., w tym, po uwzględnieniu refundacji, do zapłaty dla pacjenta przypadła kwota 6,40 zł.; łącznie – 23,88 zł.;

Wobec powyższego Sąd zasądził, związany dyspozycją art. 321§1 k.p.c. za kwiecień 2018 r. kwotę 2.520 zł. (1.800 zł. + 700 zł. + 23,88 zł.), zgodnie z żądaniem pozwu;

- za miesiąc maj 2018 r. kwotę 1.820 zł.

Powództwo w tym zakresie należało uznać, że częściowo zasadne, a mianowicie :

- w zakresie żądania dotyczącego opieki osób trzecich, powódka wymagała opieki przez około 3 h dziennie, która obejmowała pomoc dotyczącą prowadzenia gospodarstwa domowego (czego usługi pielęgniarskie, świadczone również w maju 2018r., nie obejmowały); Tym samym w maju 2018 r. koszty opieki wynosiły 1.740 zł. (29 dni, tj. do rozpoczęcia rehabilitacji stacjonarnej x 3 h/dziennie x 20 zł./h); Powódka od 30 maja 2018 r. przebywała w (...) w Ł., w celu odbycia rehabilitacji, gdzie przebywała do 3 lipca 2018r., toteż w powołanym okresie brak jest podstaw do przyznania kosztów opieki osób trzecich;

- w zakresie żądania dotyczącego zwrotu kosztów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 15 zł., odpowiadającej średnim miesięcznym wydatkom na zakup leków przeciwbólowych, które w myśl wniosków opinii biegłego lekarza ortopedy wynosiły w tym okresie 10-20 zł.;

Wobec powyższego Sąd zasądził za maj 2018 r. kwotę 1.755 zł. (1.740 zł. + 15 zł.), w pozostałym zakresie powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu.

- za miesiąc czerwiec 2018 r. , żądanie pozwu obejmowało kwotę 620 zł.

W powołanym okresie powództwo obejmujące zasądzenie renty z tytułu zwrotu koszów opieki osób trzecich, leczenia i rehabilitacji, podlegało oddaleniu w całości, jako obejmujące okres hospitalizacji powódki w (...), w trakcie której wszystkie powołane potrzeby były realizowane przez personel medyczny;

- za miesiąc lipiec 2018 r. żądanie pozwu obejmowało 1.460 zł.

Powództwo w tym zakresie należało uznać, że częściowo zasadne, a mianowicie :

- w zakresie żądania zwrotu kosztów opieki osób trzecich, od 3 lipca 2018 r., tj. po opuszczeniu oddziału rehabilitacji stacjonarnej, powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze średnio 1 h dziennie; Tym samym koszt opieki osób trzecich wyniósł, w powołanym okresie, 580 zł. (29 dni x 1 h x 20 zł./h);

- w zakresie żądania dotyczącego koszów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 15 zł., odpowiadającej średnim miesięcznym wydatkom na zakup leków przeciwbólowych;

- w zakresie żądania dotyczącego zwrotu wydatków na prywatną domową rehabilitację, w kwocie 840 zł., zgodnie z przedstawionym rachunkiem (k.144), korzystanie z której w powołanym okresie, w świetle wyników postępowania dowodowego, należało uznać za uzasadnione;

Wobec powyższego Sąd zasądził za lipiec 2018 r. kwotę 1.435 zł. (580 zł. + 840 zł. + 15 zł.), w pozostałym zakresie powództwo, jako nieudowodnione podlegało oddaleniu;

- za miesiąc sierpień 2018 r. żądanie pozwu obejmowało kwotę 1.460 zł.

Powództwo w tym zakresie należało uznać, że częściowo zasadne, a mianowicie :

- w zakresie żądania dotyczącego opieki osób trzecich, powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 1 h dziennie; Tym samym koszt opieki osób trzecich wyniósł 620 zł. (31 dni x 1 h x 20 zł./h);

- w zakresie żądania dotyczącego koszów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 15 zł., odpowiadającej średnim miesięcznym wydatkom na zakup leków przeciwbólowych;

- w zakresie żądania dotyczącego zwrotu wydatków na prywatną domową rehabilitację, w kwocie 700 zł., zgodnie z przedstawionym rachunkiem (k.146), korzystanie z której w powołanym okresie, w świetle wyników postępowania dowodowego, należało uznać za uzasadnione;

- poniesiony koszt zakupu ortezy, wg rachunku z sierpnia 2018r. (k.192) opiewającego na łączną kwotę 700 zł., w tym, po uwzględnieniu refundacji, do zapłaty dla pacjenta przypadła kwota 70 zł.;

Wobec powyższego Sąd zasądził za sierpień 2018 r. kwotę 1.405 zł. (620 zł. + 700 zł. + 15 zł. + 70 zł.), w pozostałym zakresie powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu;

- za miesiąc wrzesień 2018 r. żądanie pozwu obejmowało kwotę 1.460 zł.

Powództwo w tym zakresie należało uznać, że częściowo zasadne, a mianowicie :

- w zakresie żądania dotyczącego kosztów opieki osób trzecich, powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 1 h dziennie; Tym samym koszt opieki osób trzecich wyniósł 600 zł. (30 dni x 1 h x 20 zł./h);

- w zakresie żądania dotyczącego koszów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 15 zł., odpowiadającej średnim miesięcznym wydatkom na zakup leków przeciwbólowych;

- w zakresie żądania dotyczącego zwrotu wydatków na prywatną domową rehabilitację, w kwocie 700 zł., zgodnie z przedstawionym rachunkiem (k.146), korzystanie z której w powołanym okresie, w świetle wyników postępowania dowodowego, należało uznać za uzasadnione;

Wobec powyższego Sąd zasądził za wrzesień 2018 r. kwotę 1.315 zł. (600 zł. + 700 zł.+ 15 zł.), w pozostałym zakresie powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu.

- za miesiąc październik 2018 r., żądanie pozwu obejmowało kwotę 1.460 zł.

Powództwo w tym zakresie podlegało uwzględnieniu w całości, zgodnie z żądaniem pozwu, w trybie art. 321 par. 1 k.p.c., a mianowicie :

- w zakresie kosztów opieki osób trzecich, powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 1 h dziennie; Tym samym koszt opieki osób trzecich wyniósł 620 zł. (31 dni x 1 h x 20 zł./h);

- w zakresie żądania dotyczącego koszów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 15 zł., odpowiadającej średnim miesięcznym wydatkom na zakup leków przeciwbólowych;

- w zakresie żądania dotyczącego zwrotu wydatków na prywatną domową rehabilitację, w kwocie 840 zł., zgodnie z przedstawionym rachunkiem (k.145), korzystanie z której w powołanym okresie, w świetle wyników postępowania dowodowego, należało uznać za uzasadnione;

Wobec powyższego Sąd zasądził, związany dyspozycją art. 321 § 1 k.p.c., za październik 2018 r. kwotę 1.460 zł. (620 zł.+ 840 zł. + 15 zł.), orzekając zgodnie z żądaniem pozwu;

- za miesiąc listopad 2018 r. żądanie pozwu obejmowało kwotę 1.460 zł.

Powództwo w tym zakresie należało uznać, że częściowo zasadne, a mianowicie :

- w zakresie kosztów opieki osób trzecich, powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 1 h dziennie; Tym samym koszt opieki osób trzecich wyniósł 600 zł. (30 dni x 1 h x 20 zł./h).

- w zakresie żądania dotyczącego koszów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 15 zł., odpowiadającej średnim miesięcznym wydatkom na zakup leków przeciwbólowych;

- w zakresie żądania dotyczącego zwrotu wydatków na prywatną domową rehabilitację, w kwocie 840 zł., zgodnie z przedstawionym rachunkiem (k.145), korzystanie z której w powołanym okresie, w świetle wyników postępowania dowodowego, należało uznać za uzasadnione;

Wobec powyższego Sąd zasądził za listopad 2018 r. kwotę 1.455 zł. (600 zł. + 840 zł. + 15 zł.), w pozostałym zakresie powództwo, jako nieudowodnione podlegało oddaleniu;

- w za miesiąc grudzień 2018 r., żądanie pozwu obejmowało kwotę 1.620 zł.

Powództwo w tym zakresie podlegało uwzględnieniu w całości, zgodnie z żądaniem pozwu, w trybie art. 321 par. 1 k.p.c., a mianowicie :

- w zakresie zwrotu kosztów opieki osób trzecich, powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 1 h dziennie; Tym samym koszt opieki osób trzecich wyniósł 620 zł. (31 dni x 1 h x 20 zł./h).

- w zakresie żądania dotyczącego koszów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 15 zł., odpowiadającej średnim miesięcznym wydatkom na zakup leków przeciwbólowych;

- w zakresie żądania dotyczącego zwrotu wydatków na prywatną domową rehabilitację, w kwocie 1.000 zł., zgodnie z przedstawionym rachunkiem (k.164), korzystanie z której w powołanym okresie, w świetle wyników postępowania dowodowego, należało uznać za uzasadnione;

Wobec powyższego, w trybie art. 321 § 1 k.p.c., za grudzień 2018 r. należało zasądzić kwotę 1.620 zł. (620 zł + 1.000 zł+ 15 zł = 1.635 zł.), zgodnie z żądaniem pozwu;

- za miesiąc styczeń 2019 r. żądanie pozwu obejmowało kwotę 1.320 zł

Powództwo w tym zakresie podlegało uwzględnieniu w całości, zgodnie z żądaniem pozwu, w trybie art. 321 par. 1 k.p.c., a mianowicie :

- w zakresie zwrotu kosztów opieki osób trzecich, powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 1 h dziennie; Tym samym koszt opieki osób trzecich wyniósł średnio 600 zł. (30 dni x 1 h x 20 zł./h);

- w zakresie żądania dotyczącego koszów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 15 zł., odpowiadającej średnim miesięcznym wydatkom na zakup leków przeciwbólowych;

- w zakresie żądania dotyczącego zwrotu wydatków na prywatną domową rehabilitację, w kwocie 1.000 zł., zgodnie z przedstawionym rachunkiem (k.164), korzystanie z której w powołanym okresie, w świetle wyników postępowania dowodowego, należało uznać za uzasadnione;

Wobec powyższego, w trybie art. 321 § 1 k.p.c., za styczeń 2019 r. należało zasądzić kwotę 1.320 zł. (600 zł. + 1.000 zł.+ 15 zł. = 1.615 zł), zgodnie z żądaniem pozwu;

- za miesiąc luty 2019 r. żądanie pozwu obejmowało kwotę 1.320 zł.

Powództwo w tym zakresie należało uznać, że częściowo zasadne, a mianowicie :

- w zakresie żądania dotyczącego zwrotu kosztów opieki osób trzecich, powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 1 h dziennie; Tym samym koszt opieki osób trzecich wyniósł średnio 600 zł. (30 dni x 1 h x 20 zł/h).

- w zakresie żądania dotyczącego koszów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 15 zł., odpowiadającej średnim miesięcznym wydatkom na zakup leków przeciwbólowych;

- Sąd nie stwierdził natomiast podstaw do zasądzenia zwrotu kosztów prywatnej rehabilitacji, bowiem powódka nie przedstawiła rachunku potwierdzającego poniesienia wydatków z tego tytułu, a nadto zgodnie z wynikami postępowania dowodowego (wnioski opinii biegłego z zakresu rehabilitacji) koszty rehabilitacji prywatnej domowej, poczynając od 2019r. należało uznać, ze nieuzasadnione, w świetle okoliczności, w myśl których powódka, jako osoba niepełnosprawna, może korzystać w ramach NFZ z rehabilitacji ambulatoryjnej (wobec możliwości poruszania się na wózku) dostępnej poza kolejnością.

Wobec powyższego Sąd zasądził za luty 2019 r. kwotę 615 zł. (600 zł. + 15 zł.), w pozostałym zakresie powództwo, jako nieudowodnione podlegało oddaleniu.

- za miesiąc marzec 2019 r. żądanie pozwu obejmowało kwotę 1.320 zł.

Powództwo w tym zakresie należało uznać, że częściowo zasadne, a mianowicie :

- w zakresie żądania dotyczącego zwrotu kosztów opieki osób trzecich, powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 1 h dziennie; Tym samym koszt opieki osób trzecich wyniósł średnio 600 zł. (30 dni x 1 h x 20 zł/h).

- w zakresie żądania dotyczącego koszów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 15 zł., odpowiadającej średnim miesięcznym wydatkom na zakup leków przeciwbólowych;

- Sąd nie stwierdził natomiast podstaw do zasądzenia zwrotu kosztów prywatnej rehabilitacji, z przyczyn o których była mowa powyżej;

Wobec powyższego Sąd zasądził za marzec 2019 r. kwotę 615 zł. (600 zł. + 15 zł.), w pozostałym zakresie powództwo, jako nieudowodnione podlegało oddaleniu.

- za miesiąc kwiecień 2019 r. żądanie pozwu obejmowało kwotę 1.320 zł

Powództwo w tym zakresie należało uznać, że częściowo zasadne, a mianowicie :

- w zakresie żądania z tytułu opieki osób trzecich, powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 1 h dziennie; Tym samym koszt opieki osób trzecich wyniósł średnio 636 zł. (30 dni x 1 h x 21,20 zł./h – wobec wzrostu stawki opiekunek (...));

- w zakresie żądania dotyczącego koszów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 15 zł., odpowiadającej średnim miesięcznym wydatkom na zakup leków przeciwbólowych;

- Sąd nie stwierdził natomiast podstaw do zasądzenia zwrotu kosztów prywatnej rehabilitacji, z przyczyn o których była mowa powyżej;

Wobec powyższego Sąd zasądził za kwiecień 2019 r. kwotę 651 zł. (636 zł. + 15 zł.), w pozostałym zakresie powództwo, jako nieudowodnione podlegało oddaleniu.

- za miesiąc maj 2019 r. żądanie pozwu obejmowało kwotę 1.320 zł.

Powództwo w tym zakresie należało uznać, że częściowo zasadne, a mianowicie :

- w zakresie żądania z tytułu opieki osób trzecich, powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 1 h dziennie; Tym samym koszt opieki osób trzecich wyniósł średnio 636 zł. (30 dni x 1 h x 21,20 zł./h – wobec wzrostu stawki opiekunek (...));

- w zakresie żądania dotyczącego koszów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 15 zł., odpowiadającej średnim miesięcznym wydatkom na zakup leków przeciwbólowych;

- Sąd nie stwierdził natomiast podstaw do zasądzenia zwrotu kosztów prywatnej rehabilitacji, z przyczyn o których była mowa powyżej;

Wobec powyższego Sąd zasądził za maj 2019 r. kwotę 651 zł. (636 zł. + 15 zł.), w pozostałym zakresie powództwo, jako nieudowodnione podlegało oddaleniu.

- za miesiąc czerwiec 2019 r. żądanie pozwu obejmowało kwotę 1.320 zł.

Powództwo w tym zakresie należało uznać, że częściowo zasadne, a mianowicie :

- w zakresie zwrotu kosztów opieki osób trzecich, powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 1 h dziennie, z tym, że należało uwzględnić, że w okresie od 18 czerwca 2019 r. do 30 lipca 2019 r. A. M. (1) przebywała na rehabilitacji stacjonarnej w (...) Centrum Medyczny (...)w Ł. (karta informacyjna k.189), korzystając w tym czasie z pomocy wyspecjalizowanego personelu medycznego; Tym samym koszt opieki osób trzecich w miesiącu czerwcu obejmował wyłącznie okres od 1 do 17 czerwca i wyniósł 360,40 zł. (17 dni x 1 h x 21,20 zł./h);

- w zakresie żądania dotyczącego koszów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 7.50 zł., odpowiadającą połowie średnich miesięcznych wydatków na zakup leków przeciwbólowych, uznając, że w okresie hospitalizacji, powódka korzystała z zaopatrzenia w środki przeciwbólowe oferowanego przez szpital;

- Sąd nie stwierdził natomiast podstaw do zasądzenia zwrotu kosztów prywatnej rehabilitacji, z przyczyn o których była mowa powyżej;

Wobec powyższego Sąd zasądził za czerwiec 2019 r. kwotę 367,90 zł. (360,40 zł.+ 7,50 zł.), w pozostałym zakresie powództwo, jako nieudowodnione podlegało oddaleniu;

- za miesiąc lipiec 2019 r. żądanie pozwu obejmowało kwotę 1.320 zł

W powołanym okresie powództwo obejmujące zasądzenie renty z tytułu zwrotu koszów opieki osób trzecich, leczenia i rehabilitacji, podlegało oddaleniu w całości, jako obejmujące okres hospitalizacji powódki w (...) Centrum Medyczny (...) w Ł. (karta informacyjna k. 189), w celu odbycia rehabilitacji stacjonarnej, w trakcie której wszystkie powołane potrzeby były realizowane przez personel medyczny;

- poczynając od 1 sierpnia 2019 r. i na przyszłość żądanie pozwu obejmowało kwotę po 1.320 zł.

Powództwo w tym zakresie należało uznać, że częściowo zasadne, a mianowicie :

- w zakresie zwrotu kosztów opieki osób trzecich, powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 1 h dziennie; Tym samym koszt opieki osób trzecich wyniósł średnio 636 zł. (30 dni x 1 h x 21,20 zł./h);

- w zakresie żądania dotyczącego koszów zakupu leków, należało uwzględnić kwotę 15 zł., odpowiadającej średnim miesięcznym wydatkom na zakup leków przeciwbólowych;

- Sąd nie stwierdził natomiast podstaw do zasądzenia zwrotu kosztów prywatnej rehabilitacji, bowiem powódka może korzystać w ramach NFZ z rehabilitacji ambulatoryjnej, dostępnej poza kolejnością.

Wobec powyższego Sąd zasądził od sierpnia 2019 r. i na przyszłość rentę na zwiększone potrzeby w kwotach po 651 zł. miesięcznie (636 zł. + 15 zł.), w pozostałym zakresie powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu.

O odsetkach od zasądzonych kwot renty na zwiększone potrzeby za luty, marzec i kwiecień 2018 r. Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c., mając na uwadze, że w zgłoszeniu szkody (k. 35) powódka żądała renty w kwotach po 1.820 zł. miesięcznie poczynając od stycznia 2018r. Decyzja o odmowie wypłaty świadczenia nosi datę 9 marca 2018 r., a zatem od tego dnia strona pozwana pozostaje w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia z tego tytułu, w zakresie rat renty wówczas wymagalnych (tj. w miesiącu lutym 2018r.), natomiast termin płatności renty za miesiące marzec i kwiecień 2018r. i w kolejnych miesiącach przypada w dniu 10-ego miesiąca, toteż strona pozwana pozostaje w opóźnieniu w zapłacie renty w wysokości objętej żądaniem zgłoszenia szkody, poczynając od dnia następnego, tj. od 11- ego każdego kolejnego miesiąca. Z kolei w zakresie roszczenia zasądzenia miesięcznej renty w wysokości objętej rozszerzeniem powództwa, Sąd zasądził kwoty przyznanej renty miesięcznej, przekraczające wysokość renty żądanej w zgłoszeniu szkody datowanym na 24 stycznia 2018r, poczynając od dnia następnego po terminie rozprawy (30 stycznia 2020 r.), na którym doręczono stronie pozwanej pismo datowane na 9 stycznia 2020r. (k.218) wraz z rozszerzeniem powództwa (k.224) tj. od 31 stycznia 2020r.

W myśl art. 355 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew. Stosownie do treści art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. W myśl art. 203 § 4 k.p.c. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa. Wobec tego, że powódka cofnęła powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie żądania zasądzenia renty wyrównawczej po 306 zł miesięcznie, poczynając od 1 lutego 2008 r. i na przyszłość, a nie zachodzą przesłanki wymienione w art. 203 § 4 k.p.c., postępowanie w zakresie cofniętego żądania, na podstawie art. 355 k.p.c., podlegało umorzeniu.

Z uwagi na to, że żądanie powódki nie zostało uwzględnione w całości, Sąd o kosztach procesu rozstrzygnął na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., dokonując ich stosunkowego rozliczenia. Koszty poniesione przez powódkę wyniosły 3.600 zł (wyłącznie koszty zastępstwa procesowego). Koszty poniesione przez stronę pozwaną wyniosły 3.617 zł (koszty zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa).

Z dochodzonej pozwem kwoty 87.849,20 zł (wartość przedmiotu sporu po rozszerzeniu powództwa, bez żądania z tytułu odszkodowania w wysokości 1.400 zł., k. 230) za zasadną (co wskazano wyżej) Sąd uznał zasądzoną od pozwanego kwotę 74.796,26 zł. (45.000 zł+ 7.812 zł+ 21.984,26 zł; również z pominięciem żądania z tytułu odszkodowania w wysokości 1.400 zł.,), co oznacza , że powódka wygrała proces w 85,10% i w takim zakresie należy się jej się zwrot poniesionych kosztów procesu, co odpowiada kwocie 3.063,60 zł. Strona pozwana poniosła w niniejszej sprawie koszty, które winny być przez powódkę zwrócone w zakresie 14,9 %, co odpowiada kwocie – 539 zł., różnica stanowi kwotę 2.524,60 zł. (3.063,60 zł. – 539 zł.), która podlegała zasądzeniu od pozwanego na rzecz powódki.

O nieuiszczonych kosztach sądowych, obejmujących opłatę sądową od pozwu w kwocie 4.393 zł. oraz zaliczki na wynagrodzenie biegłych w łącznej wysokości 1.366,74 zł., Sąd orzekł na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2010.90.594 j.t. ze zm.) z zastosowaniem w/w art. 100 k.p.c., nakazując pobrać na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Łodzi od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 1.163,10 zł (odpowiadającą procentowemu udziałowi w jakim pozwany przegrał proces), a od A. M. (1) nakazując ściągnąć z zasądzonego w punktach 1 i 2 świadczenia, kwotę 203,64 zł. (odpowiadającą wysokości w jakiej powódka przegrała proces).

Z/

Odpis uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi powódki.

2021/02/15