Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

M. G. wystąpił z powództwem przeciwko (...) S.A. żądając zapłaty przez pozwanego następujących sum pieniężnych:

- 40.000 zł tytułem „częściowego” zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę,

- 14.414,10 zł tytułem „częściowego odszkodowania obejmującego koszty leczenia, opieki osób trzecich i koszty dojazdów do placówek medycznych” (w uzasadnieniu pozwu podano, że na sumę tę składają się: koszty opieki nad powodem w kwocie 12.177 zł, koszty leków w kwocie 69,90 zł, koszty prywatnych zabiegów fizjoterapeutycznych w kwocie 2000 zł, koszty dojazdów powoda do lekarzy w kwocie 167,20 zł, koszty dojazdów matki powoda do szpitala 63,46 zł),

- odsetek ustawowych za opóźnienie od wyżej przywołanych sum pieniężnych za okres od dnia 21 grudnia 2016 roku.

W punkcie 3 pozwu powód wniósł o ustalenie „odpowiedzialności pozwanego na przyszłość”. Powód podał, że zgłoszone w pozwie roszczenia pozostają w związku z wypadkiem komunikacyjnym, jakiemu uległ w dniu 29 kwietnia 2016 roku.

(pozew k. 2-10)

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości – nie kwestionowała zasady swojej odpowiedzialności za zdarzenie opisane w pozwie, jednakże podniosła, że kwota 50.000 zł zadośćuczynienia pieniężnego wypłaconego już powodowi pokrywa w całości roszczenie pieniężne przysługujące powodowi z tytułu poniesionej przez niego szkody.

(odpowiedź na pozew k. 46-48)

W piśmie procesowym datowanym na 15 kwietnia 2019 roku powód rozszerzył powództwo w zakresie żądania zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego do kwoty 80.000 zł, a z kolei w piśmie procesowym datowanym na 14 października 2020 roku powód rozszerzył powództwo do kwoty 230.000 zł z tytułu zadośćuczynienia pieniężnego.

(pisma procesowe powoda k. 125, k. 245)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 29 kwietnia 2016 roku doszło do kolizji drogowej, którego sprawcą był kierowca pojazdu mechanicznego marki K. - posiadacza tego pojazdu w dacie kolizji w zakresie odpowiedzialności cywilnej ubezpieczał pozwany zakład ubezpieczeń.

W wypadku uczestniczył i został poszkodowany M. G..

(okoliczność niesporna)

W wyniku wypadku samochód, którym podróżował powód, uderzył w drzewo. Powód został zabrany z miejsca wypadku przez lotnicze pogotowie ratunkowe, następnie w okresie od 29 kwietnia 2016 roku do 17 maja 2016 roku był hospitalizowany w (...) im. M. K. w Ł. z rozpoznaniem: uraz wielomiejscowy, pęknięcie śledziony, wstrząs krwotoczny, ostra niewydolność oddechowa, stłuczenie płuc, złamanie żebra III po stronie prawej, złamanie kości krzyżowej, wieloodłamowe złamanie trzonu uda lewego, otwarte złamanie rzepki lewej, wieloodłamowe złamanie końca lewej kości piszczelowej, złamanie trzonu I kości śródręcza lewego.

W dniu 2 maja 2016 roku powoda odłączono od respiratora, od tego czasu oddychał samodzielnie, był wydolny krążeniowo i oddechowo.

(dokumentacja medyczna k. 74, karty informacyjne leczenia szpitalnego k. 28-34)

W szpitalu powód został poddany zabiegowi usunięcia śledziony, a ponadto zabiegowi zespolenia uszkodzonych kości uda i wstawieniu śrub w uszkodzony kciuk.

Po powrocie ze szpitala powód wymagał opieki, nie mógł samodzielnie ubrać się, umyć, przygotować sobie posiłku. Po 6 tygodniach od wypadku powód chodził już po mieszkaniu opierają się o „balkonik”. Po ok. pół roku po wypadku powód chodził już zupełnie samodzielnie po mieszkaniu. Po 16 miesiącach od wypadku powód wrócił do pracy. Nadal przyjmuje leki przeciwbólowe z uwagi na okresowe bóle kręgosłupa i nogi. Z uwagi na doznane w wypadku obrażenia nie może dźwigać, ani biegać, może jeździć na rowerze.

Przed wypadkiem powód nie odczuwał żadnych dolegliwości, był osobą w pełni sprawną fizycznie. Obecnie powód nie pozostaje pod opieką lekarzy.

(pisemne zeznania świadka H. G. k. 321-324, przesłuchanie powoda - protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2021 roku, 10-36 minuta)

Na skutek wypadku M. G. doznał obrażeń ciała i rozstroju zdrowia - w zakresie narządu ruchu polegających na:

- złamaniu trzonu lewej kości udowej, który po przedłużającym się okresie gojenia został wygojony w poprawnym ustawieniu z ubytkami dynamicznym (stały uszczerbek na zdrowiu szacowany na 12%),

- uszkodzeniu więzadła właściwego rzepki lewego kolana z ubytkami dynamicznymi w postaci ubytku zgięcia 30 stopni (stały uszczerbek na zdrowiu szacowany na 5%),

- złamania dalszych nasad kości podudzia lewego z ubytkami ruchowymi (stały uszczerbek na zdrowiu szacowany na 10%),

- złamania kości krzyżowej (stały uszczerbek na zdrowiu szacowany na 7%),

- złamania I kości śródręcza lewego (stały uszczerbek na zdrowiu szacowany na 2%).

Wyżej wskazane szacunkowe rozmiary uszczerbku na zdrowiu powoda uwzględniają zaniki mięśniowe będące skutkiem wypadku, natomiast nie uwzględniają przeczulicy na powierzchni grzbietowej lewej ręki.

W odniesieniu do wszystkich wyżej opisanych złamań zrost kostny został osiągnięty. Do lipca 2016 roku u powoda występowała znaczny stopień dolegliwości bólowych. Powód przez okres ok. 6 miesięcy od wypadku doznawał znacznych utrudnień w życiu codziennym. W lewym udzie powoda pozostaje zespolenie metalowe. Całkowity powrót M. G. do sprawności sprzed wypadku nie jest realny, jednak obecnie powód chodzi sprawnie bez zaopatrzenia ortopedycznego.

W związku z doznanymi urazami powód wymagał opieki innej osoby przez okres ok. 3 miesięcy po opuszczeniu szpitala w wymiarze ok. 6 godzin na dobę, a następnie przez okre dalszych 3 miesięcy w wymiarze ok. 3 godzin na dobę.

(opinia pisemna biegłego ortopedy R. E. k. 85-86, pisemna opinia uzupełniająca k. 113)

Neurologicznym skutkiem wypadku doznanego przez powoda jest przeczulica (zaburzenia czucia) na powierzchni grzbietowej lewej ręki, co stanowi uszczerbek na zdrowiu powoda w szacunkowym wymiarze 1%.

(opinia pisemna biegłej neurolog M. L. k. 98-104)

U powoda nie występują obecnie choroby przewlekłe związane z wypadkiem. Powód na skutek wypadku doznał utraty śledziony (zabieg splenektomii – usunięcia śledziony na skutek jej urazowego pęknięcia), co stanowi trwały uszczerbek na zdrowiu szacowany na 15%. W aktach sprawy brak jest dokumentów potwierdzających jakikolwiek odległy wpływ splenektomii (usunięcia śledziony) na stan zdrowia powoda, w tym na długotrwałą zmianę obrazu krwi. W trakcie pobytu w szpitalu w maju 2016 roku powodowi przetaczano preparaty krwiopochodne (z uwagi na utratę krwi w trakcie zabiegu operacyjnego i w wyniku wcześniejszego urazu).

(opinia pisemna biegłej z zakresu chorób wewnętrznych i diabetologii D. K. k. 159-160, pisemna opinia uzupełniająca k. 196)

Utrata śledziony może w dalszej perspektywie powodować zmniejszoną odporność pacjenta na zakażenia drobnoustrojami chorobotwórczymi.

Doznane przez powoda złamanie żebra uległo wygojeniu i nie skutkowało długotrwałym ani stałym uszczerbkiem na zdrowiu powoda.

Powód doznał uszkodzenia płuc z niewydolnością oddechową, jednakże przebyte stłuczenie płuc nie będzie wiązać się z odległymi negatywnymi następstwami w codziennym funkcjonowaniu. Powód nie powinien w tym zakresie odczuwać żadnych negatywnych następstw. Po wypadku pozostawał zaintubowany przez 4 doby.

(opinia pisemna biegłego z zakresu chirurgii ogólnej P. M. k. 173)

Powód w wyniku wypadku doznał stłuczenia prawego płuca z niewydolnością oddechową wymagającą czterodobowej terapii pod respiratorem. Stłuczenie płuca było niewielkiego stopnia i uległo całkowitemu wchłonięciu. Obecnie u powoda w obrębie płuc nie występują zmiany ogniskowe. Trwająca dłużej niż 4 doby tj. przewlekła niewydolność płuc u powoda nie wystąpiła.

(opinia pisemna biegłej z zakresu pulmonologii A. M. k. 211-213, pisemna opinia uzupełniająca k. 301)

Na skutek wypadku i leczenia operacyjnego jego skutków u powoda istnieją obecnie następujące blizny, stanowiące trwałe i dość znaczne oszpecenie powoda:

- pooperacyjna blizna lewego kciuka (stały uszczerbek na zdrowiu 1%),

- pourazowe blizny grzbietu lewej ręki (stały uszczerbek na zdrowiu 1%),

- pooperacyjna blizna brzucha (stały uszczerbek na zdrowiu 3%),

- pourazowe i pooperacyjne blizny lewego uda (stały uszczerbek na zdrowiu 2%),

- pooperacyjna blizna lewego kolana (stały uszczerbek na zdrowiu 2%),

- pooperacyjna blizna lewego podudzia (stały uszczerbek na zdrowiu 2%).

Nie jest możliwe usunięcie wyżej opisanych blizn ani operacyjne ani poprzez leczenie zachowawcze. Obecnie blizny te nie wymagają pielęgnacji.

(opinia pisemna biegłego z zakresu chirurgii plastycznej T. Z. k. 228-232)

U powoda nadal występują dysfunkcje w obrębie lewego stawu kolanowego oraz odcinka lędźwiowego kręgosłupa – w postaci umiarkowanych dolegliwości bólowych. Dysfunkcje te podlegają dalszej rehabilitacji.

(opinia pisemna biegłego z zakresu fizjoterapii J. O. k. 285-288)

W dniu 27 czerwca 2016 roku powód zakupił lek o nazwie Kinon D3 za kwotę 69,90 zł. Lek ten zalecono powodowi w trakcie wizyty u lekarza ortopedy w dniu 27 czerwca 2016 roku.

(kopia faktury k. 27, dokumentacja medyczna – historia zdrowia i choroby z poradni chirurgii urazowo-ortopedycznej w kopercie na k. 74)

W dniach od 30 stycznia do 10 lutego 2017 roku M. G. korzystał z zabiegów fizjoterapeutycznych w SP ZOZ (...)w Ł..

(pisemna informacja k. 25)

Pismem ZUS z dnia 7 marca 2017 roku powód został zawiadomiony o tym, że został skierowany na rehabilitację leczniczą narządów ruchu w systemie stacjonarnym w zakładzie lecznictwa w P..

(kopia pisma ZUS k. 21)

W dniu 18 listopada 2016 roku do jednostki organizacyjnej (...) S.A. wpłynęło pismo powoda zawierające zgłoszenie roszczenia o zapłatę kwoty 890.000 zł z tytułu zadośćuczynienia pieniężnego oraz 432.000 zł odszkodowania w związku ze skutkami wyżej opisanego wypadku.

(kopia pisma z pieczęcią potwierdzającą datę wpływu k. 61)

(...) S.A. przyznało i wypłaciło powodowi zadośćuczynienie pieniężne w kwocie 50.000 zł.

(okoliczność niesporna, wydruk k. 65)

Stawka odpłatności za 1 godzinę usług opiekuńczych stosowana przez (...) Komitet Pomocy (...) – Zarząd Okręgowy w Ł. w okresie od lipca 2013 roku wynosiła 11 zł.

(kopia pisma k. 37)

Należało rozstrzygnąć rozbieżność w treści opinii pisemnych biegłych z zakresu chorób wewnętrznych (D. K.) oraz z zakresu chirurgii ogólnej (P. M.) co do sposobu zakwalifikowania przez nich doznanego przez powoda uszczerbku polegającego na utracie śledziony. Zaznaczyć należy, że opinie biegłych w istocie nie różnią się co do ustalonych przez nich faktów (utrata śledziony, brak zmian w obrazie krwi udokumentowanych po zakończeniu leczenia operacyjnego w dniu 17 maja 2016 roku), a jedynie różnią się oceną tych faktów – według biegłej z zakresu chorób wewnętrznych taki stan rzeczy należy zakwalifikować jako „utratę śledziony bez większych zmian w obrazie krwi” (pkt 71a tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania, tekst jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 233), natomiast zdaniem biegłego z zakresu chirurgii ogólnej stanowiło to „utratę śledziony ze zmianami w obrazie krwi” (pkt 71b tabeli). Zaznaczyć należy, że wyżej przywołana tabela (stosowana posiłkowo przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego w sprawach cywilnych) opatrzona jest wyraźną uwagą, zgodnie z którą „stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu określa się w zależności od skutków, jakie choroba pozostawiła w narządach i układach”. Niewątpliwie zatem, aby „zmiany w obrazie krwi”, o jakich mowa w pkt 71b tabeli, należy interpretować jako zmiany stałe lub przynajmniej długotrwałe (a przy tym niekorzystne z punktu widzenia zdrowia pacjenta, odbiegające od normy). Zaistnienia tego rodzaju zmian w obrazie krwi u powoda w okresie po 17 maja 2016 roku (tj. po zakończeniu leczenia szpitalnego) w żaden sposób w niniejszej sprawie nie wykazano, na co wskazała w swojej opinii biegła z zakresu chorób wewnętrznych – co przemawia za uznaniem za trafną jej oceny, zgodnie z którą zachodzą podstawy do przyjęcia, że u powoda doszło do utraty śledziony bez (trwałych lub długotrwałych) negatywnych zmian w obrazie krwi. Dodać należy, że omawiana kwestia wydaje się leżeć bardziej w zakresie kompetencji lekarza z zakresu chorób wewnętrznych niż chirurga ogólnego.

Sformułowane wyżej uwagi należy odnieść także do wniosków wyciągniętych przez biegłego z zakresu chirurgii ogólnej oraz przez biegłą z zakresu pulmonologii co do istnienia trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda na skutek doznanego przez niego stłuczenia prawego płuca i trwającej 4 doby ostrej niewydolności oddechowej (wymagającej stosowania respiratora), przy brak przewlekłej niewydolności i jakichkolwiek innych negatywnych skutków dla stanu zdrowia powoda poza tym wyżej opisanymi. Biegli przyjęli, że w omawianej sytuacji zachodzą podstawy do uznania, że u powoda doszło do uszkodzeń płuc z niewydolnością oddechową (punkt 61b wyżej przywołanej tabeli), jednakże – w świetle tego, co stwierdzono powyżej – aby przyjąć, że u powoda powstał właśnie tego rodzaju stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu – niewydolność oddechowa musiałaby mieć charakter przewlekły, tj. trwać z pewnością dłużej niż 4 doby (tj. co najmniej przez kilka miesięcy). Skoro u powoda dłuższa niż kilkudniowa niewydolność oddechowa nie wystąpiła, a biegła z zakresu pulmonologii ponadto stwierdziła, że stłuczenie płuca było niewielkiego stopnia, to należy uznać, że powód doznał uszkodzenia płuca bez (długotrwałej lub stałej) niewydolności oddechowej, jak również bez jakichkolwiek stwierdzonych w dokumentacji medycznej i podlegających leczeniu dłużej niż przez 4 doby skutków negatywnych dla stanu zdrowia powoda. Wobec tego nie tylko nie ma podstaw do przyjęcia, że powód doznał uszkodzeń płuc z (stałą lub długotrwałą) niewydolnością oddechową (punkt 61b tabeli), ale nawet do przyjęcia, że powód doznał uszkodzeń płuc bez niewydolności oddechowej ale z innymi skutkami w postaci długotrwałego lub stałego zaburzenia funkcjonowania organizmu (punkt 61a tabeli), np. w postaci utrzymujących się przez 6 miesięcy lub dłużej dolegliwości bólowych. Skoro – zgodnie z uwagą, którą w wyżej przywołanym rozporządzeniu opatrzona jest tabela „uszczerbkowa” – „stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu określa się w zależności od skutków, jakie choroba pozostawiła w narządach i układach”, to z pewnością muszą to być skutki stałe lub długotrwałe, a nie trwające kilka dni czy nawet kilka tygodni.

W pozostałym zakresie Sąd ocenił opinie wydane przez biegłych jako dowody wiarygodne i nie wymagające dalszego uzupełnienia. Strony nie podniosły takich zarzutów do opinii biegłych, które skutkowałyby koniecznością złożenia przez biegłych dalszych wyjaśnień. W szczególności, pozwany polemizował z ustaleniami biegłego z zakresu chirurgii plastycznej, jednakże nie zgłosił w tym zakresie żadnych wniosków dowodowych (pismo pozwanego k. 258).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Podstawę roszczeń powoda wobec pozwanego zakładu ubezpieczeń stanowią w pierwszej kolejności przepisy art. 805 §1 k.c., art. 822 §1 k.c. w związku z przepisami ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 2060). Zgodnie z treścią art. 805 §1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Stosownie do treści art. 822 §1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Z kolei art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych stanowi o tym, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 tej samej ustawy poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej jest uprawniony do tego, aby dochodzić roszczeń odszkodowawczych bezpośrednio od pozwanego zakładu ubezpieczeń

Zasady odpowiedzialności posiadacza pojazdu mechanicznego za szkody wyrządzone innym osobom przez ruch tego pojazdu określa przepis art. 436 §1 k.c. w związku z art. 435 §1 k.c. – w tych samych granicach za szkodę odpowiada zakład ubezpieczeń, z którym posiadacza pojazdu łączyła w dacie wypadku umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

Zasada odpowiedzialności pozwanego zakładu ubezpieczeń za szkodę doznaną przez powoda nie była kwestionowana – pozwany zakład przyznał, że ubezpieczał w zakresie OC posiadacza pojazdu mechanicznego, którego kierowca spowodował wyżej opisany w wypadek. Na podstawie wyżej przywołanych przepisów prawa pozwany zakład ubezpieczeń odpowiada zatem za poniesione przez M. G. skutki zdrowotne opisanego w pozwie wypadku.

Na podstawie art. 189 k.p.c. powód wystąpił o ustalenie w wyroku, że pozwany odpowiada za dalsze, mogące ujawnić się w przyszłości skutki wypadku opisanego w pozwie dla zdrowia powoda. Odpowiedzialność cywilna pozwanego za tego rodzaju skutku niewątpliwie istnieje – wynika ona z wyżej przytoczonych faktów i treści przywołanych norm prawnych. Po stronie powoda istnieje także interes prawny uzasadniający ustalenie tego rodzaju odpowiedzialności pozwanego. Po pierwsze, biorąc pod uwagę rozległy i różnorodny zakres poniesionych przez powoda negatywnych skutków zdrowotnych wypadku opisanego w pozwie z pewnością nie można wykluczyć tego, że dalsze negatywne skutki wypadku mogą ujawnić się w przyszłości. Po drugie, dzięki ustaleniu odpowiedzialności pozwanego co do zasady za skutki wypadku powód uniknie – w razie ewentualnego przyszłego sporu sadowego z pozwanym – konieczności wykazywania okoliczności faktycznych uzasadniających odpowiedzialność pozwanego co do zasady, a będzie musiał jedynie wykazać, czy i kiedy ujawniły się nowe skutki zdrowotne wypadku i czy pozostają w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem.

Powód wystąpiła z żądaniem zasądzenia na jego rzecz zadośćuczynienia pieniężnego w kwocie, której wysokość określił ostatecznie na 230.000 zł. Niesporne między stronami było to, że powód otrzymał już z tego tytułu od pozwanego kwotę 50.000 zł.

Podstawę prawną żądania zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego stanowi art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. Zadośćuczynienie jest formą rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej i obejmuje swym zakresem wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te które – z dającym się przewidzieć prawdopodobieństwem – będą utrzymywać się u poszkodowanego w przyszłości. Należy wskazać, że art. 445 § 1 k.c. nie określa kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, tj. niemajątkową szkodę na osobie. Zadośćuczynienie pieniężne ma charakter całościowy i powinno stanowić pełną rekompensatę pieniężną za doznaną przez osobę poszkodowaną krzywdę. Kierując się wskazaniami zawartymi w orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz doktrynie prawa cywilnego należy stwierdzić, że określając wysokość zadośćuczynienia sąd powinien brać pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej przez powoda krzywdy, a zwłaszcza zakres i trwałość uszczerbku na zdrowiu, stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, prognozę na przyszłość (polepszenie lub pogorszenie stanu zdrowia) oraz wpływ doznanej szkody na możliwość prowadzenia dotychczasowego trybu życia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2005 r., I PK 47/05; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 21 lutego 2013 r., I ACa 1186/12).

Wskazać należy na to, że powód na skutek wypadku opisanego w pozwie odniósł liczne i poważne obrażenia, w szczególności szereg złamań kości i utratę śledziony. Pomijając zakwestionowany wyżej uszczerbek związany z czterodniową niewydolnością oddechową oraz przyjmując, że powód doznał utraty śledziony bez długotrwałej zmiany obrazu krwi, stwierdzić należy, iż łączna wielkość pozostałych stałych uszczerbków na zdrowiu oszacowanych przez biegłych w niniejszej sprawie wynosi aż 63%. Dodatkowo, zaznaczyć należy, że przez kilka dni po wypadku stan powoda był bardzo ciężki – u powoda wystąpiła ostra niewydolność oddechowa, był respirowany, poddano go kilku zabiegom operacyjnym. Następnie, przez ok. 6 miesięcy po wypadku, sprawność fizyczna powoda po wypadku była znacznie ograniczona. Dopiero po ponad roku powód mógł powrócić do wykonywania pracy zarobkowej. Obecnie powód nadal doznaje pewnych ograniczeń w życiu codziennym, jednakże jest samodzielny w życiu codziennym, może wykonywać pracę zawodową. Uwzględniając wszystkie okoliczności sprawy należało uznać, że zadośćuczynienie pieniężne w łącznej kwocie 200.000 zł jest adekwatne do stopnia i intensywności doznanej przez powoda szkody na osobie. Skoro powód otrzymał już od pozwanego kwotę 50.000 zł, zasądzeniu podlegało dalsze zadośćuczynienie pieniężne w kwocie 150.000 zł.

W dalszej kolejności powód żądał na podstawie art. 444 §1 k.c. odszkodowania pieniężnego – w związku z koniecznością sprawowania opieki przez osoby trzecie, zakupem leków, dojazdami do lekarzy oraz prywatną rehabilitacją.

W zakresie dotyczącym podanych w pozwie kosztów zakupu leku (69,90 zł), powód wykazał, że był to lek zapisany mu przez lekarza w dniu 27 czerwca 2016 roku w trakcie leczenia skutków wypadku oraz wykazał, że wydatek ten faktycznie poniósł.

Niewątpliwie powód z uwagi na jego stan zdrowia nie mógł w okresie pierwszych ok. 3 miesięcy po wypadku korzystać z pojazdów komunikacji miejskiej, a na wizyty u lekarzy musiał dojeżdżać taksówkami. W świetle dyspozycji art. 322 k.p.c. roszczenie powoda o zwrot kosztów dojazdu w kwocie 167,20 zł uznać należy za uzasadnione. Brak jest natomiast podstaw do uznania za uzasadnione roszczenia o zapłatę kwoty 63,46 zł z tytułu kosztów dojazdu matki powoda do szpitala, w którym powód przebywał w okresie od dnia wypadku do 17 maja 2016 roku – skoro powód zarazem domaga się zwrotu kosztów opieki osoby trzeciej nad nim w trakcie pobytu w szpitalu (uzasadnienie pozwu k. 7 akt sprawy), to nie może zarazem traktować jako swojej szkody kosztów dojazdu jego matki do szpitala. Innymi słowy, ten aspekt szkody majątkowej powoda, który wiąże się z opieką nad nim osoby trzeciej w trakcie pobytu w szpitalu, wyczerpuje się w odszkodowaniu za koszty takiej opieki.

W tej ostatniej kwestii należy stwierdzić, co następuje. Powodowi przysługuje odszkodowanie na skutek istnienia konieczności opieki lub pomocy ze strony osób trzecich, a nie dopiero z chwilą poniesienia kosztów z tego tytułu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 27 września 2012 r., I ACa 292/12 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 5 lipca 2012 r., I ACa 1140/11). Nie ma również znaczenia to, że poszkodowany ma możliwość skorzystania z nieodpłatnej, dobrowolnej opieki ze strony osób najbliższych.

W niniejszej sprawie należało przyjąć, w oparciu o opinię biegłego z zakresu ortopedii, że powód wymagał opieki innej osoby w wymiarze ok. 6 godzin dziennie przez okres 3 miesięcy po opuszczeniu szpitala (17 maja 2016 roku – 17 sierpnia 2016 roku) oraz w wymiarze ok. 3 godzin dziennie przez okres dalszych 3 miesięcy (18 sierpnia 2016 roku – 18 listopada 2016 roku), tj. łącznie przez 3 x 6 x 30 godzin + 3 x 3 x 30 godzin = 810 godzin, przy czym zgodzić należy się z powodem co do tego, że opieka taka była powodowi potrzebna także w trakcie pobytu w szpitalu, w wymiarze ok. 3 godzin dziennie w okresie trwającego 19 dni pobytu w szpitalu (brak jest podstaw do przyjęcia, że personel szpitala był w stanie na bieżąco zapewniać powodowi zaspokojenie wszystkich potrzeb osoby obłożnie chorej), tj. przez 3 x 19 = 57 godzin. Łącznie powodowi przysługuje odszkodowanie za 867 godzin opieki przy stawce odpłatności za 1 godzinę wynoszącej 11 zł (za adekwatny miernik odpłatności należy uznać stawki (...), skoro powód był osobą o znacznym stopniu ograniczenia sprawności). Ostatecznie zatem z omawianego tytułu powodowi przysługuje odszkodowanie w kwocie 11 x 867 zł = 9537 zł.

Brak było natomiast podstaw do uwzględnienia roszczenia powoda o zwrot kosztów „prywatnej rehabilitacji”. Powód załączył do pozwu jedynie potwierdzenie korzystania z rehabilitacji w SP ZOZ (...)w Ł., bez dowodu na jakąkolwiek odpłatność tych świadczeń. Powód nie przedstawił żadnego dokumentu potwierdzającego skorzystanie z „prywatnej rehabilitacji” oraz wskazującego na wysokość związanego z tym wydatku. Powód nie udowodnił także tego, że nie mógł skorzystać ze świadczeń rehabilitacyjnych finansowanych ze środków NFZ.

Ostatecznie zatem roszczenie powoda o zapłatę odszkodowania podlegało uwzględnieniu w zakresie kwoty 9774,10 zł (9537 zł + 167,20 zł + 69,90 zł).

W pozostałym zakresie roszczenia powoda dotyczące należności głównej podlegały oddaleniu.

O odsetkach za opóźnienie w zapłacie należności głównej orzeczono na podstawie art. 481 §1 i 2 k.c. Termin spełnienia świadczenia przez pozwany zakład ubezpieczeń określa art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, zgodnie z którym ubezpieczyciel jest obowiązany spełnić świadczenie w terminie 30 dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku powodującym szkodę. Zawiadomienie takie pozwany otrzymał w dniu 18 listopada 2016 roku, a zatem wyżej wskazany termin 30-dniowy upłynął z końcem dnia 18 grudnia 2016 roku, co czyni zasadnym roszczenie powoda dotyczące zapłaty odsetek za okres wskazany w pozwie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., dokonując ich proporcjonalnego rozdzielenia między strony procesu. Powód wygrał sprawę w 65% (159.775 zł : 244.415 zł) i w takiej samej części pozwany powinien pokryć łączną sumę kosztów procesu, przy czym jednak podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia pełnomocników procesowych stron stanowi pierwotna suma roszczeń pieniężnych powoda (54.414 zł). Koszty procesu związane z udziałem powoda w sprawie wyrażają się sumą 7142,42 zł, która obejmuje kwoty następujące:

- 800 zł uiszczonej przez powoda opłaty sądowej od pozwu,

- 600 zł i 342,42 zł z wykorzystanych zaliczek powoda na wynagrodzenie biegłych (postanowienia k. 216 i k. 291),

- wynagrodzenie pełnomocnika procesowego ustalone od pierwotnej wartości przedmiotu sporu tj. 5400 zł.

Z kolei koszty procesu związane z udziałem w nim strony pozwanej wynoszą łącznie 5557,39 zł (wynagrodzenie pełnomocnika procesowego 5400 zł, wykorzystana część zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego - 157,39 zł, postanowienie k. 216).

Łącznie strony poniosły koszty procesu w kwocie 12.699,81 zł, z czego 65%, tj. 8254,87 zł, powinno obciążyć pozwanego. Skoro pozwany pokrywa koszty swojego udziału w sprawie (5557,39 zł), do zapłaty na rzecz powoda pozostaje kwota 2697,48 zł.

Ponadto, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, tytułem zwrotu kosztów poniesionych w sprawie tymczasowo przez Skarb Państwa, należało obciążyć pozwanego obowiązkiem pokrycia 65% dotychczas nieuiszczonych kosztów sądowych. Łączna suma tych kosztów wynosi 14.946,99 zł i obejmuje:

- kwotę 3525,99 zł wypłaconą tymczasowo z funduszy Skarbu Państwa na pokrycie kosztów opinii biegłych (488 zł + 555,93 zł + 107 zł + 1010 zł + 1044,36 zł + 270 zł + 50,70 zł),

- kwotę 11.421 zł z tytułu nieuiszczonej przez powoda części opłaty sądowej od pozwu (pełna opłata sądowa od pozwu wynosi 244,415 zl x 0,05 = 12.221 zł, z czego uiszczono 800 zł).

Jak już wyżej wskazano, pozwanego obciąża obowiązek pokrycia 65% wyżej określonej sumy kosztów sądowych, co oznacza kwotę 9715,54 zł (0,65 x 14.946,99 zł), przy czym na poczet tej należności należy przeksięgować niewykorzystaną część zaliczki uiszczonej przez pozwanego na poczet wynagrodzenia biegłego (kwota 242,61 zł).

Na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych, z uwagi na charakter tej sprawy (ustalenie wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia pieniężnego w znacznej mierzej zależała od oceny sądu, a strona powodowa mogła antycypować skutki tej oceny jedynie w pewnym zakresie) oraz poniesione przez powoda skutki zdrowotne wypadku Sąd odstąpił od ściągnięcia z roszczenia zasądzonego w punkcie 1 wyroku na rzecz powoda przypadającej na powoda części nieuiszczonych kosztów sądowych.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron przez Portal Informacyjny.

Dnia 11 X 2021 roku