Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

15 stycznia 2020 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachów w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym na skutek pozwu wniesionego 2 grudnia 2019 roku przez (...) Bank S.A. z siedzibą w W., którym zasądził od S. P. na rzecz powoda 78’944,27 zł w tym 66’537,65 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, nie więcej jednak niż w wysokości maksymalnych odsetek za opóźnienie, liczonymi od 2 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty, a nadto 4’587,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia nakazu do dnia zapłaty. Roszczenie wynikało z umowy kredytu zawartej przez powoda z pozwanym 29 lipca 2014 roku.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty. Nie kwestionując faktu zawarcia umowy, nieterminowej spłaty rat, powstania zaległości oraz wypowiedzenia umowy przez powoda, pozwany podniósł jedynie, że próbował uzgodnić z bankiem sposób polubownego załatwienia sprawy, jednakże powód nie przystał na zaproponowane warunki. Pozwany powołał się przy tym na utratę płynności finansowej wskutek okoliczności od niego niezależnych – bez wskazania jakie to były okoliczności oraz bez przedstawienia jakichkolwiek dowodów na ich zaistnienie.

Po wniesieniu sprzeciwu powód podtrzymał powództwo w całości oraz wniósł o rozpoznanie sprawy pod nieobecność jego przedstawiciela.

W piśmie datowanym 29 maja 2020 roku pozwany podtrzymał stanowisko merytoryczne, zgłosił wniosek o przesłuchanie go w charakterze strony, wniósł o zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu i przeprowadzenie rozprawy pod nieobecność pozwanego. W tym samym piśmie pozwany expressis verbis przyznał wszystkie okoliczności faktyczne podniesione przez powoda w pozwie jednakże podniósł, że pozew był przedwczesny i zaproponował spłatę należności w miesięcznych ratach po 1’050,00 zł miesięcznie, na co powód nie wyraził zgody.

Postanowieniem z 8 czerwca 2020 roku Sąd pominął dowód z zeznań pozwanego oraz wezwał strony do złożenia pism procesowych, w których przedstawią ostateczne stanowisko w sprawie przed wydaniem wyroku na posiedzeniu niejawnym.

W odpowiedzi na to postanowienie pozwany podtrzymał wniosek o oddalenie powództwa, natomiast w przypadku jego uwzględnienia wniósł o rozłożenie zasądzonej kwoty na raty płatne przez 10 lat.

Ustalone fakty:

28 lipca 2014 roku pozwany działający pod firmą (...) zawarł z powodem umowę kredytu obrotowo-operacyjnego ratalnego na łączną kwotę 114’300,00 zł na okres 120 miesięcy. Spłata kredytu miała następować w równych ratach zgodnie z harmonogramem. Oprocentowanie kredytu było zmienne i stanowiło sumę marży kredytowej i stawki referencyjnej 12M WIBOR dla waluty kredytu i według stanu z dnia zawarcia umowy oprocentowanie wynosiło 4,75%. Oprocentowanie kredytu nie mogło wzrosnąć ponad maksymalną stopę odsetek określoną w art. 359 § 2 ¹ kc. W przypadku niespłacenia kredytu w terminie, niespłacenia raty zgodnie z harmonogramem lub innych wierzytelności Banku wynikających z umowy, Bank był uprawniony do wypowiedzenia umowy. Po upływie okresu wypowiedzenia niespłacona kwota staje się zadłużeniem przeterminowanym, kwota kapitału stanowi kapitał przeterminowany, który podlega oprocentowaniu według stopy procentowej wynoszącej czterokrotność stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego. Kredytobiorca zobowiązany był do zapłaty raty kredytu siódmego dnia każdego miesiąca kalendarzowego.

Nadto, pozwany zobowiązał się do zapewnienia na Rachunku Bieżącym oraz Rachunku Kredytu comiesięcznych wpływów w wysokości 3’600,27 zł. Zobowiązanie to również spełnione będzie, jeśli średniomiesięczna wartość wpływów na Rachunek Bieżący oraz Rachunek Kredytu w ujęciu kwartalnym (tj. co każde 3 miesiące) wyniesie 10’800,81 zł. W przypadku, gdy w wyniku kwartalnej weryfikacji realizacji zobowiązań Kredytobiorcy, Bank poweźmie informację, iż Kredytobiorca nie zapewnił wymaganego obrotu na Rachunku, Bank uprawniony był do podwyższenia obowiązującej w tym dniu marży kredytu o 2 punkty procentowe. Kredytobiorca zobowiązał się do utrzymania przez cały okres trwania umowy kredytu zabezpieczenia w postaci cesji praw z umowy ubezpieczenia od utraty zysku, w tym celu kredytobiorca przystąpił do grupowej umowy ubezpieczenia od utraty zysku zawartej pomiędzy Towarzystwem (...) S.A. a (...) Bank S.A.

Po złożeniu przez kredytobiorcę dyspozycji uruchomienia środków Bank wypłacił pozwanemu kwotę kredytu w całości.

Pozwany zalegał ze spłatą kredytu zgodnie z harmonogramem poczynając od raty przypadającej w październiku 2018 roku. Mimo wezwań kierowanych przez Bank do pozwanego o spłatę zaległości, z zagrożeniem wypowiedzenia umowy, pozwany nie uregulował zaległości, co skutkowało złożeniem przez powoda oświadczenia o wypowiedzeniu umowy zawartej z pozwanym. Okres wypowiedzenia upłynął 18 lutego 2019 roku. W pierwszym wezwaniu datowanym 12 października 2018 roku Bank powiadomił kredytobiorcę o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację kredytu poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty kredytu, w terminie 14 dni roboczych od otrzymania wezwania. Pozwany nie skorzystał z tej możliwości.

Powód podejmował próby kontaktu z pozwanym za pośrednictwem telefonu oraz środków komunikacji elektronicznej, celem doprowadzenia do polubownego uregulowania zaległości, ale próby te okazały się bezskuteczne.

Na dzień 2 grudnia 2019 roku stan zaległości pozwanego z tytułu wypowiedzianej umowy wynosił:

- 66’537,65 zł kapitału,

- 6’602,56 zł z tytułu zaległych odsetek, w tym 1’227,62 zł odsetek umownych (kapitałowych) oraz 5’374,94 zł odsetek karnych od należności przeterminowanych,

- 5’804,06 zł z tytułu kosztów, obejmujących opłaty z tytułu ubezpieczenia oraz opłaty za czynności podejmowane przez Bank w związku z zaległościami w spłacie kredytu.

(umowa – k 32-34, pełnomocnictwo do zawarcia umowy – k 35-38, regulamin kredytowania – k 39-43, dyspozycja uruchomienia kredytu – k 44, polecenie przelewu – k 45, historia rachunku – k 46-121, harmonogram spłat – k 122, zestawienie stanu zadłużenia – k 123-126, historia naliczania odsetek – k 127-131, wezwania do zapłaty wraz z potwierdzeniami odbioru – k 132-136, oświadczenie o wypowiedzeniu umowy wraz z dowodem odbioru – k 137-138, wezwanie do zapłaty wraz z poświadczeniem odbioru – k 139-140, wyciąg z ksiąg banku – k 141, tabela opłat i prowizji – k 162-163, deklaracja ubezpieczeniowa – k 164, cesja praw z polisy – k 165)

Sąd pominął dowód z zeznań pozwanego na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 kpc ponieważ okoliczności, na które został zgłoszony przez pozwanego były nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Rozważania prawne:

Powództwo jest zasadne na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy prawo bankowe w zw. z art. 75 ust 1 prawo bankowe.

Pozwany nie kwestionował żadnych faktów istotnych dla rozstrzygnięcia, przytoczonych przez powoda, w szczególności zawarcia umowy określonej treści, wykonania zobowiązania Banku wynikającego z tej umowy, powstania zaległości w spłacie kredytu, skutecznego wypowiedzenia przez powoda umowy oraz wysokości zaległości pozwanego wobec Banku.

Dla oceny zasadności powództwa bez znaczenia pozostawało podejmowanie przez kredytobiorcę prób zawarcia ugody z Bankiem. Istotne znaczenie mogłoby mieć wystąpienie przez kredytobiorcę z wnioskiem restrukturyzacyjnym, co zgodnie z art. 75c ust. 3 ustawy prawo bankowe obligowało Bank do umożliwienia kredytobiorcy takiej restrukturyzacji. Jednakże pozwany, wbrew obowiązkowi procesowemu wynikającemu z art. 6 kc nie udowodnił, aby z takiej możliwości skorzystał.

Wobec powyższego powództwo należało uwzględnić w całości.

Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanego o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty mając na względzie, ze powód nie wyraził na to zgody, natomiast pozwany nie udowodnił żadnych faktów pozwalających uznać, że zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek, co jest podstawową przesłanką zastosowania art. 320 kpc.

Sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 98 kpc. Na koszty poniesione przez powoda złożyły się: opłata od pozwu w wysokości 987,00 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową w wysokości 5’417,00 zł.

Na podstawie art. 113 ust 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 kpc Sąd obciążył pozwanego obowiązkiem pokrycia części opłaty sądowej od pozwu w wysokości 2’961,00 zł, do której uiszczenia powód nie był zobowiązany.