Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

W pozwie z 5 grudnia 2022 r. skierowanym przeciwko T. N. i B. N., powód (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych na swoją rzecz 668.833,32 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 3 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty w odniesieniu do 602.226,62 zł i od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty od 66.606,70 zł, na którą to kwotę składają się:

- 485.280,05 zł świadczenia nienależnego w postaci kapitału kredytu wypłaconego pozwanym;

- 183.553,27 zł równowartości świadczenia banku polegającego na korzystaniu przez pozwanych z kapitału udostępnionego przez bank, o którą to wartość strona pozwana jest wzbogacona kosztem powoda, a powód zubożony z korzyścią dla pozwanych;

ewentualnie powód wniósł o zasądzenie powyższych kwot in solidum, ewentualnie w częściach równych, tj. po 334.416,66 zł od każdego z pozwanych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 3 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty w odniesieniu do 301.113,31 zł i od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty od 33.303,35 zł.

Ewentualnie powód wniósł o zmianę wysokości świadczenia w ten sposób, że kwota należności banku od pozwanych z tytułu rozliczenia nieważności bądź bezskuteczności umowy nr (...) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych multiplan waloryzowany kursem CHF z 8 września 2006 r. powinna być poddana waloryzacji sądowej w ten sposób, że poza roszczeniem o zwrot środków wypłaconych przy uruchomieniu kredytu w ich nominalnej wysokości powodowi przysługuje dodatkowe świadczenie w postaci kwoty 290.565,17 zł wynikającej z istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza, a w konsekwencji zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powoda 290.565,17 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty ewentualnie powód wniósł o zasądzenie powyższych kwot in solidum, ewentualnie w częściach równych, tj. po 145.282,58 zł od każdego z pozwanych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanym odpisu pozwu do dnia zapłaty.

(pozew k. 4-16v.)

Pozwani w odrębnych pismach procesowych wnieśli o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na ich rzecz kosztów postępowania, w tym zastępstwa procesowego wg norm przepisanych wraz z opłatą skarbową od udzielonych pełnomocnictw i odsetkami od kosztów sądowych.

(odpowiedź na pozew pozwanego k. 90-95v.; odpowiedź na pozew pozwanej k. 103-108v.)

21 marca 2025 r. pozwani podnieśli zarzut potrącenia wierzytelności powoda o zapłatę dochodzonej w niniejszej sprawie z tytułu zwrotu świadczenia w postaci kapitału kredytu udostępnionego w kwocie 485.280,05 z wzajemną wierzytelnością pozwanych o zwrot wpłaconych tytułem spłaty kolejnych rat oraz opłat okołokredytowych z tytułu spornej umowy kredytowej w kwocie 191.156,87 zł. Jednocześnie pozwani podnieśli, że na skutek dokonania oświadczenia o potrąceniu o charakterze materialnoprawnym, wierzytelność banku z tytułu zwrotu kapitału wygasła do kwoty 191.156,87 zł, zaś pozwani zobowiązali się do wpłaty 294.123,18 zł na rachunek bankowy wskazany przez powoda w wezwaniach do zapłaty. Jednakże próby przelania środków na wskazany rachunek bankowy nie powiodły się. Pozwani wystąpili z prośbą do banku o wskazanie właściwego nr rachunku bankowego.

(zarzut potrącenia k. 121-122[153-154])

Postanowieniem z 27 marca 2025 r. tutejszy sąd podjął zawieszone postanowieniem z 22 lutego 2023 r. postępowanie w sprawie do czasu prawomocnego zakończenia postępowania toczącego się przed Sądem Okręgowym w Łodzi o sygn. akt II C 2351/19.

(postanowienie k. 185; postanowienie k. 116)

Powód 6 maja 2025 r. częściowo cofnął powództwo bez zrzeczenia się roszczenia w zakresie kwoty 183.553,27 zł stanowiącej równowartość świadczenia banku polegającego na korzystaniu przez pozwanych z kapitału udostępnionego przez bank, o którą to wartość strona pozwana jest wzbogacona kosztem powoda, a powód zubożony z korzyścią dla pozwanych oraz w zakresie roszczenia ewentualnego. Tym samym powód wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych na swoją rzecz 485.280,05 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 3 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty świadczenia nienależnego w postaci kapitału kredytu wypłaconego pozwanym ewentualnie powód wniósł o zasądzenie powyższej kwoty in solidum, ewentualnie w częściach równych, tj. po 242.640,02 zł od każdego z pozwanych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 3 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty.

(cofnięcie częściowe powództwa k. 190-193)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 8 września 2006 roku B. N. oraz T. N. zawarli z pozwanym, działającym wówczas pod (...) Bank S.A., umowę nr (...) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (...) waloryzowany kursem CHF. Przeznaczeniem środków z kredytu było refinansowanie kredytu w linii zabezpieczonego hipoteką w (...) udzielonego umową z dnia 26 listopada 2002 roku oraz sfinansowanie rozbudowy domu jednorodzinnego położonego w Ł. przy ul. (...).

Kredyt udzielony został w złotych polskich, przy przeliczeniu jego wartości na walutę obcą – franka szwajcarskiego (wg. kursu kupna waluty z tabeli kursowej (...) Bank S.A.). Kwota udzielonego kredytu opiewała na 365.280,00 zł, która miała ulegać waloryzacji do waluty CHF ( §1 ust 2 i 3 Umowy). W §1 ust. 3A umowy podano, iż kwota kredytu wyrażona w walucie waloryzacji, na koniec dnia 25 sierpnia 2006 roku według kursu kupna waluty z tabeli kursowej (...) Bank S.A. wynosi 149.429,33 CHF, przy czym jest to wartość jedynie informacyjna, która może się różnić od wartości kredytu wyrażonej w walucie obcej w dniu jego uruchomienia.

Zgodnie z umową kredyt udzielony został na okres 300 miesięcy (§1 ust 4 Umowy), tj. od dnia 8 września 2006 roku do dnia 5 października 2031 roku.

Jako wariant spłaty kredytu ustalono równe raty kapitałowo – odsetkowe, które zgodnie z §11 ust. 1 Umowy miały być regulowane przez kredytobiorcę w terminach i kwotach wskazanych w harmonogramie spłat (sporządzonym w CHF), stanowiącym załącznik nr. 1 do umowy (§11 ust. 2 Umowy). W §11 ust. 5 Umowy podano, iż raty kapitałowo – odsetkowe spłacane będą w złotych, po uprzednim ich przeliczeniu według kursu sprzedaży CHF z tabeli kursowej (...) Bank S.A. obowiązującego na dzień spłaty, z godz. 14:50. Termin spłaty rat przypadać miał na 5 dzień każdego miesiąca (§1 ust 6 Umowy).

Prawne zabezpieczenie kredytu stanowić miała m.in. hipoteka kaucyjna do kwoty 547.920 zł ustanowiona na kredytowanej nieruchomości, przelew na rzecz banku praw z umowy ubezpieczenia ww. nieruchomości od ognia i innych zdarzeń losowych (§3 ust 1-2 Umowy).

Kredytobiorcy zobowiązali się do uiszczenia na rzecz banku prowizji z tytułu ubezpieczenia kredytu w wysokości 0,20% jego kwoty (tj. 730,56 zł) oraz prowizji od udzielenia kredytu w kwocie 2.922,24 zł, stanowiącej 0,80% kwoty kredytu (§1 ust 7-7A Umowy).

Kredyt oprocentowany był według zmiennej stopy procentowej, która w dniu zawarcia umowy wynosiła 2,35%, przy czym na okres ubezpieczenia ulegała ona podwyższeniu o 1,00 punktu procentowego do wartości 3,35% (§1 ust 8 Umowy).

Ustalono, że zmiana wysokości oprocentowania kredytu może nastąpić w przypadku zmiany stopy referencyjnej określonej dla danej waluty oraz zmiany parametrów finansowych rynku pieniężnego i kapitałowego w kraju (lub krajów zrzeszonych w unii Europejskiej), którego waluta jest podstawą waloryzacji (§ 10 ust. 2 umowy).

Stosownie do § 12B umowy kredytobiorcy upoważnili bank do pobierania środków pieniężnych na spłatę kredytu i odsetek z rachunku (...) oraz zobowiązywali się zapewnić na tym rachunku środki odpowiadające wysokości wymagalnej raty kapitału i odsetek.

(umowa k. 23-27, regulamin k. 28-38)

W dniu 4 lipca 2007 roku strony zawarły aneks do ww. umowy, zgodnie z którym wysokość udzielonego kredytu zwiększona została o 120.000 zł, do łącznej wysokości 485.280 zł. Modyfikacji uległy pozostałe warunki umowy odnoszące się do wysokości kredytu – wskazano, iż kwota podwyższenia na koniec dnia 22 czerwca 2007 roku stanowiła równowartość 53.864,80 CHF, podwyższono kwotę prowizji (do 2.922,24 zł), opłatę przygotowawczą (do kwoty 960 zł) i kwotę hipoteki kaucyjnej do kwoty 727.920,00 zł. Dodatkowo strony dokonały zmiany zapisów dotyczących zasad określania stopy procentowej wskazując, iż oprocentowanie wynosić będzie 3,20% oraz ustanowiły zabezpieczenie w postaci ubezpieczenia niskiego wkładu własnego w (...) S.A. na 36-miesięczny okres ubezpieczenia, które to w przypadku braku spłaty w tym okresie zadłużenia objętego ubezpieczeniem ulegać miało automatycznemu przedłużeniu, przy czym łączny okres jego trwania nie mógł przekroczyć 108 miesięcy liczonych od miesiąca, w którym nastąpiła wypłata kredytu. Zmianie uległ również sposób wypłaty kredytu, tj. kwota kredytu w wysokości 104.000 zł została przekazana na refinansowanie kredytu w linii zabezpieczonego hipoteka a udzielonego umowa z dnia 26.11.2002 r. – przekazana w dniu 13 września 2006 r. Wypłata pozostałych transz miała miejsce odpowiednio w dniach: 30 września 2006 roku (na kwotę 133.020,00 zł), 30 stycznia 2007 roku (na kwotę 128.260,00 zł) oraz 15 lipca 2007 roku (na kwotę 120.000 zł).

(aneks nr (...) do umowy k. 51-52)

Łączna wysokość rat kapitałowo-odsetkowych przekazanych na rzecz pozwanego banku przez powodów w związku z umową kredytu w wykonaniu umowy wynosiła 499.976,08 zł. Dodatkowo strona powodowa uiściła tytułem opłat okołokredytowych łącznie kwotę 8.072,84 zł, w tym kwotę 3.882,24 zł tytułem prowizji za udzielenie kredytu, kwotę 970,56 zł tytułem prowizji za ubezpieczenie kredytu oraz kwotę 3.220,04 zł tytułem ubezpieczenia niskiego wkładu własnego.

(bezsporne)

Sąd Okręgowy w Łodzi w wyroku z 22 czerwca 2023 r. w sprawie o sygn. akt II C 2351/19 zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. łącznie na rzecz powodów B. N. i T. N. kwotę 504.828,88 zł zwrotu nienależnie pobranych środków w związku z nieważnością umowy nr (...) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (...) waloryzowany kursem CHF zawartej przez strony w dniu 8 września 2006 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi a) od kwoty 148.884,29 zł od dnia następnego po dniu doręczenia odpisu pozwu pozwanemu, tj. od dnia 24 grudnia 2019 r. do dnia zapłaty; b) od kwoty 355.944,59 od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pisma zawierającego modyfikacje powództwa, tj. od dnia 17 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty oraz ustalił, że umowa nr (...) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (...) waloryzowany kursem CHF zawarta w dniu 8 września 2006 r. pomiędzy (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. (obecnie (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.) a B. N. i T. N. jest nieważna. Orzekł odpowiednio o kosztach postępowania.

(wyrok z uzasadnieniem k. 123-129 [155-161])

Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z 22 sierpnia 2023 r. uzupełnił wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 22 czerwca 2023 r., wydany w sprawie o sygn. akt II C 2351/19 w ten sposób, że po punkcie 4 (czwartym) dodaje punkt 5 (piąty) o treści: zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. łącznie na rzecz powodów B. N. i T. N. kwotę 3.220,04 zł tytułem zwrotu nienależnie pobranych opłat z tytułu ubezpieczenia niskiego wkładu własnego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie: a) w zakresie kwoty 1.018,23 zł od dnia następnego po dniu doręczenia odpisu pozwu pozwanemu tj. od dnia 24 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty; b) w zakresie kwoty 2.201,81 zł od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanemu odpisu pisma procesowego zawierającego modyfikację powództwa, tj. od dnia 17 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty oraz dodaje punkt 6 (szósty) o treści: oddala powództwo w pozostałej części.

(wyrok uzupełniający z uzasadnieniem k. 130-136 [162-168])

Orzeczenia Sądu Okręgowego w Łodzi z 22 czerwca 2023 r. i 22 sierpnia 2023 r. są prawomocne.

(postanowienia k. 137 [169]; k. 138 [170])

W dniu 26 października 2022 r. bank wezwał kredytobiorców do zapłaty łącznej kwoty 602.226,62 zł w terminie miesiąca od dnia dręczenia tego pisma wobec kwestionowania przez kredytobiorców ważności spornej umowy kredytowej. Pismo doręczono 2 listopada 2022 r.

(wezwanie do zapłaty k. 57 [68]; potwierdzenie odbioru k. 65v. [76v.])

Na 27 grudnia 2024 r. bank ustalił zakres wzajemnych wierzytelności, podając, że na rzecz pozwanych są to należne kwoty w wysokości:

- 504.828,88 zł wraz z odsetkami zasądzona wyrokiem z 22 czerwca 2023 r. w sprawie o sygn. akt II C 2351/19;

- 3594 zł tytułem kosztów sądowych;

- 190.852,98 zł tytułem spłat dokonanych w zł w zakresie w jakim nie były dochodzone w postępowaniu sądowym;

- 3523,93 zł tytułem spłaty w dokonanych w innych walutach niż CHF, już po przeliczeniu na zł, w zakresie w jakim nie były dochodzone w postępowaniu;

Natomiast na rzecz powoda jest to kwota – 485.280,05 zł tytułem kwoty kredytu udostępnionego pozwanym.

(wydruk z korespondencji e-mail k. 221)

3 marca 2025 r. pozwani wezwali powodowy bank do zapłaty na ich rzecz kwoty 191.156,87 zł która stanowiła pozostałą do rozliczenia sumę nienależnie pobranych świadczeń kapitałowo-odsetkowych i opłat okołokredytowych wpłaconych przez pozwanych w wykonaniu umowy, która to nie została objęta prawomocnym wyrokiem. Wobec powyższego pozwani oświadczyli, że potrącają powyższą kwotę z wierzytelnością banku w wysokości 485.280,05 zł, zaś teraz wierzytelność banku wynosi 294.123,18 zł a wierzytelność pozwanych wygasa. Wezwanie pozwanych zostało doręczone stronie przeciwnej 10 marca 2025 r.

(wezwanie do zapłaty k. 139 [171]; epo k. 142 [174]; zaświadczenie k. 145-152 [177-184])

W dniu 9 czerwca 2025 r. pozwani uiścili na wskazany przez powodowy bank rachunek bankowy kwotę 294.123,18 zł tytułem rozliczenia umowy kredytowej o nr (...) zawartej między stronami 8 września 2006 r.

(potwierdzenie przelewu k. 205 [208])

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd ustalił na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, w postaci dokumentów złożonych w toku procesów przez obie strony.

Żadna ze stron nie kwestionowała dowodów z dokumentów co do ich treści. Strony co najwyżej wywodziły z nich odmienne skutki prawne. Sąd nie dopatrzył się okoliczności, które podważałby wiarygodność dowodów z dokumentów.

W ocenie Sądu nie budzą one żadnych zastrzeżeń. Aczkolwiek w toku procesu Sąd nie pominął żadnego z nich, to wydając wyrok ostatecznie uznał, iż dla rozstrzygnięcia sprawy przydatne były wyłącznie te spośród dokumentów, które Sąd wymienił w powyższej części uzasadnienia, opisując swe ustalenia faktyczne. Pozostałe, niewymienione tam, okazały się być zatem pozbawione mocy dowodowej.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że powód cofnął powództwo w części w zakresie kwoty 183.553,27 zł.

W świetle art. 355§1 k.p.c. sąd umarza postępowanie, jeżeli pozew został cofnięty przez powoda ze skutkiem prawnym. Stosownie do treści art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Powód cofnął powództwo pismem z 6 maja 2025 r., tj. przed rozpoczęciem rozprawy (21 lipca 2025 r.)

Wobec braku podstaw do uznania, że cofnięcie pozwu jest niedopuszczalne z uwagi na sprzeczność z prawem lub zasadami współżycia społecznego bądź zmierzanie do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.), sąd umorzył postępowanie w sprawie w zakresie kwoty 183.553,27 zł.

Co do roszczenia dotyczącego zasądzenia kwoty 485.280,05 zł stanowiącej kapitał wypłacony pozwanym, to należy wskazać, że podlegało ono oddaleniu jako niezasadne.

Przypomnieć należy, że powód ostatecznie wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych na swoją rzecz 485.280,05 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 3 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty świadczenia nienależnego w postaci kapitału kredytu wypłaconego pozwanym ewentualnie powód wniósł o zasądzenie powyższej kwoty in solidum, ewentualnie w częściach równych, tj. po 242.640,02 zł od każdego z pozwanych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 3 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty.

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z 22 czerwca 2023 r. zawarta pomiędzy stronami umowa kredytowa została uznana za nieważną, pozwany bank został zobowiązany do zwrotu na rzecz powodów kwoty 504.828,88 zł, zaś wyrokiem z 22 sierpnia 2023 r. – 3220,04 zł.

Sankcja w postaci bezwzględnej nieważności umowy powoduje taki skutek, iż umowę traktuje się tak jakby nigdy nie była zawarta. Konsekwencją takiego rozstrzygnięcia jest obowiązek zwrotu wzajemnych świadczeń stron. Co do zasady, kredytobiorca powinien więc zwrócić bankowi otrzymaną od niego kwotę kapitału, a zatem bez odsetek i kosztów dodatkowych, bank zaś powinien zwrócić kredytobiorcy wszelkie wpłacone przez niego raty kredytowe. Podstawą prawną roszczenia w takim przypadku jest art. 405 k.c. w zw. z art. 410 k.c., które dotyczą tzw. świadczenia nienależnego. Zgodnie ze wskazanymi przepisami, kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Przepis ten stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego, tj. takiego, w którym ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia (art. 410 § 1 i 2 k.c.).

O kwestii sposobu rozliczenia świadczeń z nieważnej umowy kredytowej przesądził Sąd Najwyższy w uchwale z 7 maja 2021 r., III CZP 6/21, gdzie w uzasadnieniu wskazano, że umowa, która nie może wiązać bez niedozwolonego postanowienia – o czym decydują obiektywne kryteria wynikające z prawa krajowego – jest w całości bezskuteczna, a w konsekwencji konsument i kredytodawca mogą żądać zwrotu świadczeń spełnionych na jej podstawie jako nienależnych (art. 410 § 1 k.c.). Roszczenia stron mają charakter odrębny (niezależny), co oznacza, że nie ulegają automatycznie wzajemnej kompensacji i konsument może żądać zwrotu w całości spłaconych rat kredytu niezależnie od tego, czy i w jakim zakresie jest dłużnikiem banku z tytułu zwrotu nienależnie otrzymanej kwoty kredytu. W tej kwestii Sąd Najwyższy potwierdził stanowisko wyrażone w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2021 roku wydanej w sprawie III CZP 11/20.

W świetle takiego stanowiska uznać należy, iż przy rozliczeniu wzajemnych świadczeń spełnianych na podstawie spornej umowy, która została uznana za nieważną, zastosowanie powinna mieć teoria dwóch kondykcji, która przewiduje, że powstają w takiej sytuacji dwa stosunki prawne i każda ze stron ma roszczenie do drugiej o zwrot środków na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu.

W zakresie konieczności rozliczenia wzajemnych roszczeń wynikających z umowy nie było pomiędzy stronami sporu, obie również zaakceptowały tak zwaną teorię dwóch kondykcji.

Powód jedynie ogólnikowo wskazał w pozwie, że kwota 485.280,05 zł stanowi kapitał wypłacony pozwanym tytułem realizacji umowy kredytu. Pozwani jednak wykazali, że dokonując potrącenia oraz późniejszych wpłat na rzecz powoda zaspokoili w całości jego roszczenie dotyczące zwrotu kapitału.

Opierając się na dokumentach złożonych przez obie strony, Sąd doszedł do przekonania, że wyliczenia rachunkowe pozwanych są prawidłowe i zwrócili oni powodowemu bankowi całą kwotę wypłaconego kapitału kredytu.

Pozwani w toku postępowania wnieśli o wskazanie przez bank z jakiego tytułu powód domaga się ww. kwoty wobec dokonania potrącenia oraz wpłaty, które ich zdaniem pokryły całość wypłaconej kwoty kredytu. Powód nie ustosunkował się w do tej kwestii ani w pismach ani na rozprawie, zaś po dokonaniu 9 czerwca 2025 r. wpłaty przez pozwanych kwoty 294.123,18 zł, której początkowo nie mogli dokonać z uwagi na brak wskazania przez powoda właściwego rachunku bankowego – nie cofnął także powództwa co do przedmiotowej wpłaty.

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, że w zakresie kwoty stanowiącej kapitał wypłacony pozwanym w wysokości 485.280,05 zł powództwo należy oddalić jako niezasadne, gdyż powodowi nie przysługiwało roszczenie wobec pozwanych o zasądzenie tej kwoty z uwagi na jej wcześniejsze uwzględnienie przy dokonywaniu potrącenia wpłat uzupełniających i dokonanej spłaty 9 czerwca 2025 r.

O kosztach procesu sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu tj. w oparciu o przepis art. 98 k.p.c. Z uwagi na fakt, że to pozwani wygrali proces w całości (cofnięcie powództwa należy potraktować jako przegraną strony powodowej), Sąd zasądził od powodowego banku na rzecz pozwanych kwotę 10.817 zł tytułem kosztów procesu, na które złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika – 10.800 zł oraz opłaty skarbowe od pełnomocnictwa – 17 zł.

O odsetkach od kosztów procesu, Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Zgodnie z art. 79 ust. 1 pkt 3 a i ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał wypłacić ze Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Łodzi na rzecz powoda kwotę 4559 zł z tytułu zwrotu połowy opłaty od pozwu od cofniętego powództwa i pomniejszonej o opłatę minimalną (30 zł).