Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 26 października 2022 roku, Sąd Rejonowy w Zgierzu w sprawie z powództwa T. N. przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. o zapłatę:

oddalił powództwo;

zasądził od T. N. na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. kwotę 4.006,85 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

nakazał pobrać od T. N. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Zgierzu kwotę 7.648,66 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

nakazał zwrócić ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Zgierzu na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. kwotę 310,15 zł tytułem części niewykorzystanej zaliczki z kwoty uiszczonej w dniu 16 lutego 2021 roku zaksięgowanej pod pozycją 500069598118.

Apelację od powyższego wyroku wniosła powódka, zaskarżając rozstrzygnięcie w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie przepisów prawa procesowego, tj.:

art. 233 § 1 k.p.c. poprzez zaniechanie dokonania wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego w szczególności poprzez:

• nieuwzględnienie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych wniosków płynących z dowodu w postaci opinii biegłego specjalisty z zakresu anestezjologii i intensywnej terapii prof. Z. R., wskazującej na zaniedbania szpitala w zakresie sprawowania opieki medycznej nad ojcem powódki i mające wpływ na stan jego zdrowia, którą to opinię Sąd uznał za wiarygodną i na podstawie której winien poczynić ustalenia faktyczne,

• nieuwzględnienie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych wniosków płynących z dowodu w postaci opinii biegłego specjalisty z zakresu chorób wewnętrznych dr n. med. K. G., wskazującej kategorycznie na konieczność diagnostyki i leczenia ojca powódki w warunkach szpitalnych, którą to opinię Sąd uznał za wiarygodną i na podstawie której winien poczynić ustalenia faktyczne,

• pominięcie dowodu z zeznań świadków S. N. i A. N., które Sąd uznał za wiarygodne, a z których wynika, iż opieka nad K. P. sprawowana była w sposób nieprawidłowy,

- pominięcie dowodu z zeznań powódki, które Sąd uznał za wiarygodne, a z których wynika, iż opieka nad K. P. sprawowana była w sposób nieprawidłowy, co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych co do faktu, iż zaniechania w leczeniu oraz nieprawidłowa opieka w ZOL nie miały wpływu na pogorszenie stanu zdrowia, a w konsekwencji śmierć K. P. w dniu 23 sierpnia 2012 r.. a w konsekwencji naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.: art. 446 § 4 k.c. poprzez oddalenie powództwa w sytuacji gdy zostały spełnione przesłanki przemawiające za jego uwzględnieniem tj. zdarzenie, z którym wiąże się odpowiedzialność, szkoda, adekwatny związek przyczynowo-skutkowych pomiędzy zdarzeniem a skutkiem w postaci szkody, podmiot zobowiązany do naprawienia szkody oraz krzywda doznana w związku ze śmiercią najbliższego członka rodziny.

art. 102 k.p.c. poprzez zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów procesu, mimo istnienia szczególnych okoliczności przemawiających za odstąpieniem od obciążania nimi powódki.

W konkluzji skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie na rzecz powódki od pozwanego kwoty 50.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami obliczanymi od dnia 28 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych oraz ponowne rozstrzygnięcie o kosztach postępowania za I instancję.

W odpowiedzi na apelację pozwana wniosła o oddalenie apelacji oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powódki okazała się zasadna jedynie co do orzeczenia o kosztach procesu.

W pozostałym zakresie jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia w przedmiocie procesu nie są obarczone błędem i znajdują oparcie w materiale dowodowym zgromadzonym w toku postępowania. Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje zatem wskazane ustalenia za własne.

Zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nie zasługiwał na uwzględnienie. Formułując zarzut uchybienia art. 233 k.p.c., odnoszący się do błędów w ocenie materiału dowodowego, konieczne jest wskazanie, który dowód został nieprawidłowo oceniony przez niezasadne danie mu wiary czy przypisanie mocy dowodowej bądź też przez bezpodstawną odmowę obdarzenia go przymiotem wiarygodności, czy mocy dowodowej. Zarzut ten mógłby zostać uwzględniony tylko wówczas, gdyby skarżący wykazał, jakie kryteria oceny naruszył sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłuszne im je przyznając, a także w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo – skutkowych (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30 maja 2022 r., I ACa 107/21, Legalis nr 2712599, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 czerwca 2022 r., I ACa 771/21, Legalis nr 2712624).

Wbrew przekonaniu skarżącego, dokonana przez Sąd Rejonowy ocena dowodów czyniła zadość wymaganiom art. 233 § 1 k.p.c. Zebrany w sprawie materiał dowodowy był wystarczający dla rozstrzygnięcia sprawy. Przeprowadzona przez Sąd ocena tegoż materiału jest w całości logiczna i zgodna z zasadami doświadczenia życiowego, zaś podniesiony w tym zakresie zarzut stanowi w istocie jedynie niczym nieuzasadnioną polemikę z prawidłowymi i nieobarczonymi błędami ustaleniami Sądu I instancji.

Sąd Rejonowy dostrzegł zaniechania wskazywane przez apelującego, jednak co kluczowe w niniejszej sprawie, to fakt, że zaniechania w leczeniu nie miały istotnego wpływu na ostateczny wynik leczenia. Powołani w sprawie biegli jednoznacznie stwierdzili, że śmierć pacjenta byłą następstwem jego ogólnego stanu zdrowia i chorób na które cierpiał – ciężkie uszkodzenia funkcji serca oraz związanych z tym następstw. Zgodnie z opinią biegłego z zakresu anestezjologii, brak jest podstaw do stwierdzenia, że opieka w okresie całego pobytu u pozwanej była nieprawidłowa.

Zarzut naruszenia art. 446 § 4 k.c. jest bezzasadny, gdyż skarżąca, nie wykazała, że krzywda po stracie osoby najbliżej powstała z winy, czy też zaniedbań po stronie pozwanej. Jak prawidłowo wskazał Sąd pierwszej instancji, naruszenia których dopuściła się pozwana: tj. nieprawidłowy sposób informowania powódki i członków jej rodziny o stanie zdrowia K. P. czy samo prowadzenie dokumentacji medycznej, to naruszenia, które nie miały wpływu na stan zdrowia i śmierć ojca powódki. W przedmiotowej sprawie nie ma wystarczających podstaw, które pozwalałyby stwierdzić że opieka w okresie całego pobytu zmarłego w placówce pozwanej była nieprawidłowa.

Zasadny okazał się zarzut art. 102 k.p.c. Stosownie do art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Jak stwierdził Sąd Najwyższy do kręgu "wypadków szczególnie uzasadnionych", o których mowa w art. 102 k.p.c., zaliczane są zarówno okoliczności związane z samym przebiegiem procesu, jak i leżące na zewnątrz. Do pierwszych zaliczane są sytuacje wynikające z charakteru żądania poddanego rozstrzygnięciu, jego znaczenia dla strony, subiektywne przekonanie strony o zasadności roszczeń, przedawnienie, prekluzja. Drugie wyznacza sytuacja majątkowa i życiowa strony, z tym zastrzeżeniem, że niewystarczające jest powoływanie się jedynie na trudną sytuację majątkową, nawet jeśli była podstawą zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika. Całokształt okoliczności, które mogłyby uzasadniać zastosowanie tego wyjątku powinny być ocenione z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego. W niniejszej sprawie, Sąd Odwoławczy szczególnych okoliczności upatruje w charakterze sprawy, która ma związek z śmiercią ojca powódki, jej przekonaniu o zasadności roszczenia oraz koniecznością przeprowadzenia opinii biegłych z różnych specjalności.

Wobec powyższego, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy zmienił w punkcie 2. zaskarżony wyrok w ten sposób, że nie obciążył powódki kosztami procesu należnymi stronie pozwanej. Sąd odwoławczy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację w pozostałej części jako bezzasadną.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono w oparciu o art. 102 k.p.c. Sąd II instancji dopatrzył się szczególnych okoliczności w rozumieniu tego przepisu, uzasadniających odstąpienie od zasady odpowiedzialności za wynik sprawy i nieobciążanie powódki obowiązkiem zwrotu poniesionych przez pozwaną kosztów w postępowaniu apelacyjnym z upatruje w charakterze sprawy, która ma związek z śmiercią ojca powódki.