Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 listopada 2022 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi zasądził od pozwanego K. B. na rzecz powoda (...) 1 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w W. kwotę 2.496,69 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 października 2021 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 1.100 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pozwany, zaskarżając wydane rozstrzygnięcie w całości.

Skarżący podniósł, że posiada nadpłatę w stosunku do powoda. Wskazał, że nigdy na dokonywanych przez siebie przelewach nie podawał numeru klienta. wydanemu orzeczeniu zarzucił naruszenie:

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w myśl art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, to uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Zaznaczyć również trzeba, że apelacja w postępowaniu uproszczonym ma charakter ograniczony, a celem postępowania apelacyjnego nie jest tu ponowne rozpoznanie sprawy, ale wyłącznie kontrola wyroku wydanego przez sąd I instancji w ramach zarzutów podniesionych przez skarżącego. Innymi słowy mówiąc, apelacja ograniczona wiąże sąd odwoławczy, a zakres jego kompetencji kontrolnych jest zredukowany do tego, co zarzuci w apelacji skarżący. Wprowadzając apelację ograniczoną, ustawodawca jednocześnie określa zarzuty, jakimi może posługiwać się jej autor i zakazuje przytaczania dalszych zarzutów po upływie terminu do wniesienia apelacji – co w polskim porządku prawnym wynika z art. 505 ⁹ § 1 ¹ i 2 k.p.c. (tak w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów SN z dnia 31 stycznia 2008 r., III CZP 49/07, OSNC Nr 6 z 2008 r., poz. 55). Tym samym w ramach niniejszego uzasadnienia poprzestać należy jedynie na odniesieniu się do zarzutów apelacji, bez dokonywania analizy zgodności zaskarżonego rozstrzygnięcia z prawem w pozostałym zakresie.

Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy znajdują oparcie w zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym, zatem Sąd odwoławczy przyjmuje je za własne, podzielając również ich ocenę jurydyczną, przeprowadzoną w zgodzie z dyrektywami zawartymi w art. 233 § 1 k.p.c..

Pozwany nie udowodnił w toku postępowania aby dokonał wpłat na poczet wierzytelności dochodzonej przez powoda, do czego z mocy art. 6 k.c. był zobowiązany jako osoba wywodząca z tego faktu skutki prawne.

Rozpoznając sprawę Sąd Okręgowy pominął jako spóźnione kserokopie dwóch dowodów wpłat załączone przez pozwanego do apelacji (k. 101 akt).

Zgodnie bowiem z przepisem art. 381 k.p.c. sąd drugiej instancji może pominąć nowe dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później.

Należy wskazać, że występujący w art. 381 k.p.c. zwrot: "potrzeba powołania się na nowe fakty i dowody wynikła później" nie może być przy tym pojmowany w ten sposób, że "potrzeba" ich powołania może wynikać jedynie z tego, iż rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji jest dla strony niekorzystne, gdyż takie pojmowanie art. 381 k.p.c. przekreślałoby jego sens i rację istnienia. (...) ta ma być następstwem zmienionych okoliczności sprawy, które są niezależne od zapadłego rozstrzygnięcia pochodzącego od sądu pierwszej instancji. W realiach przedmiotowej sprawy nic nie stało na przeszkodzie, by powyższy dowód, którego przeprowadzenia aktualnie domaga się pozwany został powołany w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji.

W tej sytuacji jedynym dowodem na potwierdzenie tez pozwanego o spłacie dochodzonej przez powoda należności pozostaje kserokopia dowodu wpłaty kwoty 2.559 złotych przedłożona przez pozwanego przed Sądem Rejonowym i znajdująca się na k. 71 akt.

Nie dowodzi ona jednak twierdzeń pozwanego.

Należy bowiem wskazać, że w niniejszym postępowaniu powód dochodził opłat związanych z dostarczaniem energii elektrycznej do lokalu nr (...), położonego w Ł., przy ul. (...). Wpłaty związane z tą umową miały być przez pozwanego regulowane na rachunek bankowy o numerze (...).

Tymczasem przedłożony przez pozwanego dowód wpłaty z k. 71 akt dotyczy wpłaty dokonanej na rachunek bankowy o numerze (...) i zawiera informację o lokalu numer (...), położonym przy ul. (...) w Ł..

Tym samym nie sposób przyjąć aby przedmiotowy dowód wpłaty dowodził dokonania przez pozwanego spłaty wierzytelności dochodzonej w niniejszym postępowaniu.

Wobec powyższego apelacja podlegała oddaleniu a to na podstawie przepisu art. 385 k.p.c..

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. odstępując od obciążenia pozwanego obowiązkiem zwrotu powodowi kosztów postępowania apelacyjnego.