Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18 listopada 2013 roku Sąd Rejonowy w Zgierzu oddalił powództwo K. i M. małżonków H. przeciwko (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Z. w sprawie o ustalenie w trybie art. 189 k.p.c., że podwyższenie przez pozwaną z dniem 1 października 2010 r. opłaty za korzystnie
z gazu oraz z dniem 1 stycznia 2011 r. stawki eksploatacyjnej, opłaty lokalnej, opłaty za dostawę wody i odprowadzanie ścieków a także opłaty za wywóz nieczystości stałych było nieuzasadnione. Nadto Sąd Rejonowy orzekł o kosztach procesu zasądzając z tego tytułu solidarnie od powodów na rzecz pozwanej kwotę 94 zł.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd Rejonowy wskazał, że strona pozwana wykazała zasadność wszystkich kwestionowanych w pozwie podwyżek oraz terminowość doręczenia powodom informacji o podwyżkach z ich pisemnym uzasadnieniem.

Powyższy wyrok w całości zaskarżyli apelacją powodowie zarzucając Sądowi Rejonowemu:

1.  naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów przejawiające się
w uznaniu, że pozwana spółdzielnia sprostała spoczywającemu na niej
z mocy art. 4 ust. 8 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U.2013.1222 j.t.) – w dalszej części uzasadnienia jako „u.s.m.” – ciężarowi udowodnienia zasadności zmiany wysokości opłat oraz zachowania ustawowych terminów na powiadomienie powodów o dokonanych podwyżkach,

2.  naruszenie przepisu art. 4 ust. 7 u.s.m. oraz art. 4 ust. 7 ¹ u.s.m. poprzez uznanie, że skierowane przez pozwaną spółdzielnię do powodów pisma z informacją o podwyższeniu wysokości opłat odpowiadały wymogom określonym w powołanych przepisach, podczas gdy pisma te nie zostały przedstawione powodom
z zachowaniem ustawowych terminów do dokonania takiego powiadomienia oraz nie zawierały uzasadnienia dokonanej podwyżki opłat, co nastąpiło dopiero w toku postępowania przed Sądem I instancji.

W kontekście powyższych zarzutów skarżący wnieśli o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w całości oraz o zasądzenie od strony pozwanej na ich rzecz kosztów procesu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy do Sądu Rejonowego w Zgierzu do ponownego rozpoznania.

Nadto skarżący wnieśli o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego
z zakresu księgowości i rachunkowości na okoliczność zasadności podwyżek opłat objętych pozwem.

Obecny na terminie rozprawy apelacyjnej w dniu 6 sierpnia 2014 roku powód poparł wniesioną apelację natomiast pełnomocnik procesowy strony pozwanej wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od powodów na rzecz pozwanej spółdzielni kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu w całości.

Zaskarżone orzeczenie należało uznać za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego w toku postępowania materiału dowodowego. Sąd odwoławczy w pełni podziela ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji, przyjmując je za własne i uznając za zbędne powielanie ich w dalszej części uzasadnienia.

Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy ustalił również podstawę prawną ciążącego na powodach obowiązku pokrywania kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem stanowiącego ich własność lokalu mieszkalnego nr (...) usytuowanego w budynku wielorodzinnym położonym w Z. przy ul. (...), eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych oraz nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu pozwanej spółdzielni, tj. – art. 4 ust. 2 u.s.m.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do podniesionego przez apelujących zarzutu naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów poprzez uznanie, że pozwana spółdzielnia sprostała spoczywającemu na niej ciężarowi udowodnienia zasadności zmiany wysokości opłat oraz zachowania ustawowych terminów na powiadomienie powodów o dokonanych podwyżkach. Treść powyższego zarzutu – mimo iż skarżący nie wskazali tego wprost – wskazuje, że odnosi się on do naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisu art. 233 § 1 k.p.c.

Zarzut ten jest w sposób oczywisty nietrafny. Postawienie zarzutu naruszenia powołanego przepisu wymaga wykazania przez skarżącego jaki dowód został oceniony przez sąd w sposób dowolny, sprzeczny z zasadami logiki lub doświadczenia życiowego. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się także, że dla skuteczności zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nie wystarcza stwierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest tu wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie sądu w tym zakresie. W szczególności skarżący powinien wskazać, jakie kryteria oceny naruszył sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłuszne im je przyznając (post. Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2001 r., sygn. akt IV CKN 970/00, Baza Orzecznictwa LEX nr 52753). Zarzut ten nie może polegać jedynie na zaprezentowaniu własnych, korzystnych dla skarżącego ustaleń stanu faktycznego, dokonanych na podstawie własnej oceny materiału dowodowego (post. Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2002 r., sygn. akt II CKN 572/99, LEX nr 53136). W treści rozpatrywanej apelacji skarżący nie wykazali na czym polegać miał błąd w rozumowaniu Sądu pierwszej instancji. Tak sformułowany zarzut nie jest wystarczający do skutecznego zakwestionowania prawidłowości dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny materiału procesowego. Z tego względu nie sposób podzielić zarzutu apelujących odnośnie naruszenia art. 233 k.p.c.

Pozostałe zgłoszone przez skarżących w apelacji zarzuty dotyczą naruszenia przez Sąd I instancji przepisów prawa materialnego, tj. art. 4 ust. 7 u.s.m. oraz art. 4 ust. 7 ¹ u.s.m. Zarzuty te sprowadzają się w istocie do kwestionowania stanowiska Sądu I instancji odnośnie prawnej skuteczności podwyżki opłat dokonanej przez pozwaną spółdzielnię. Sąd Odwoławczy podziela stanowisko Sądu Rejonowego, zgodnie z którym skierowane przez pozwaną spółdzielnię do powodów pisma
z informacją o podwyższeniu wysokości opłat odpowiadały wymogom określonym
w powołanych przepisach. Kierowane przez pozwaną spółdzielnię do powodów pismo z dnia 29 września 2010 r. (zawiadomienie o podwyżce stawki opłaty eksploatacyjnej i opłaty za korzystanie z gazu przewodowego w systemie ryczałtowym) oraz pismo z dnia 22 grudnia 2010 r. (zawiadomienie o podwyżce opłaty lokalnej, opłaty za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków, opłaty za wywóz nieczystości stałych oraz stawki opłaty eksploatacyjnej) – wbrew twierdzeniom skarżących - w swojej treści zawierały bowiem uzasadnienie przyczyn dokonania tych podwyżek. Zasadność i celowość podwyższenia powołanych wyżej opłat pozwana spółdzielnia szczegółowo wykazała również w toku postępowania dowodowego przedstawiając dowody w postaci dokumentów oraz zeznań świadków. Dowodami tymi (w szczególności zeznaniami świadka S. R.) pozwana spółdzielnia wykazała również fakt umieszczenia zawiadomień
o podwyżce opłat w dniu 30 września 2010 r. i w dniu 27 grudnia 2010 r. w skrzynce pocztowej przypisanej do lokalu skarżących.

Sąd Odwoławczy za prawidłowe uznaje także stanowisko Sądu Rejonowego, zgodnie z którym umieszczenie w skrzynce pocztowej powodów pisemnych zawiadomień o planowanych podwyżkach opłat jest w okolicznościach faktycznych przedmiotowej sprawy równoznaczne z ich doręczeniem powodom. Podstawę prawną takiego stanowiska stanowi bowiem art. 61 k.c., zgodnie z którym oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwila, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Umieszczenie ww. pism we wskazanych wyżej datach w skrzynce pocztowej dawało powodom realną możliwość zapoznania się z ich treścią. Skutków doręczenia zawiadomień
o podwyżce opłat nie przekreśla fakt, że powodowie zapoznali się z ich treścią
w terminie późniejszym. Nie wykazali oni bowiem, że nie mieli możliwości zapoznania się z treścią powołanych pism, np. z powodu nieobecności, choroby, czy też siły wyższej.

Zawiadomienie o podwyższeniu stawki opłaty eksploatacyjnej (zależnej od pozwanej spółdzielni) oraz opłaty za korzystanie z gazu zostało zatem dokonane
z zachowaniem trzymiesięcznego terminu poprzedzającego datę obowiązywania podwyżki, tj. 1 stycznia 2011 r. Również zawiadomienie o podwyższeniu pozostałych opłat, które trafnie Sąd Rejonowy zakwalifikował jako opłaty niezależne od pozwanej spółdzielni (bo dotyczące mediów dostarczanych przez podmioty zewnętrzne oraz należności publicznoprawnych - podatków) doręczone zostało skarżącym w przewidzianym w art. 4 ust. 7 ¹ u.s.m. terminie, tj. przed końcem miesiąca poprzedzającego termin do wnoszenia opłat. Opłaty w pozwanej spółdzielni, zgodnie z postanowieniami statutu pozwanej spółdzielni (§ 91 ust. 1) wnoszone są co miesiąc z góry do 20-go dnia każdego miesiąca).

Uwzględniając powyższe trafnie Sąd Rejonowy zatem stwierdził, że pozwana spółdzielnia wykazała w odniesieniu do wszystkich objętych pozwem podwyżek opłat spełnienie przesłanek ich skuteczności wynikających z art. 4 ust. 7 u.s.m. i art. 4 ust. 7 ¹ u.s.m., tj. ich zasadności oraz powiadomienia skarżących o podwyżkach
z ich pisemnym uzasadnieniem, z dochowaniem ustawowego terminu.

Skarżący w apelacji nie sformułowali zarzutu dotyczącego merytorycznej zasadności dokonanych przez pozwaną spółdzielnię podwyżek ograniczając się
w tym zakresie do złożenia wniosku o uzupełnienie postępowania dowodowego poprzez dopuszczenie na tę okoliczność dowodu z opinii biegłego sądowego
z zakresu księgowości i rachunkowości. Wniosek ten podlegał jednak na podstawie art. 381 k.p.c. oddaleniu przez Sąd Okręgowy jako spóźniony – skarżący nie wykazali bowiem, że nie mogli ww. dowodu powołać w toku postępowania przed sądem pierwszej instancji, ani że potrzeba powołania się nań wynikła później.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy oddalił apelację na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego, Sąd Okręgowy orzekł zgodnie
z wyrażoną w art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. zasadą odpowiedzialności za wynik sporu zasądzając od K. i M. małżonków H. solidarnie na rzecz (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Z. kwotę 60 zł. Na kwotę tę złożyło się jedynie wynagrodzenie pełnomocnika strony pozwanej w postępowaniu odwoławczym ustalone w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461 – j.t.).