Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 grudnia 2017 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie sygnatura akt I C 1224/10 z powództwa G. J. przeciwko Gminie Ł. o zapłatę: 1) oddalił powództwo, 2) zasądził od G. J. na rzecz Gminy Ł. kwotę 2.400 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, 3) odstąpił od obciążenia powoda nieuiszczonymi kosztami sądowymi.

Apelację od powyższego orzeczenia złożył powód zaskarżając rozstrzygnięcie w zakresie punktu 1 i 2. Skarżący zarzucił naruszenie:

- art. 224 § 2 k.c. w zw. z art. 225 k.c. i art. 230 k.c. przez ich błędne zastosowanie i nie uwzględnienie dochodzonych pozwem należności w zakresie kwoty 17.761 zł za okres od dnia 23 listopada 2000 roku do dnia 30 grudnia 2003 roku,

- art. 64 ust. 1,2 i 3 Konstytucji RP w zw., z art. 21 ust. 1 i art. 7 Konstytucji RP, gdyż prawo własności podlega ochronie prawnej, a prawo własności może być ograniczone jedynie w drodze ustawy i w zakresie w jakim nie narusza ona istoty prawa własności. W niniejszej sprawie grunt powoda zgodnie z postanowieniem Sądu został trwale obciążony służebnością przesyłu dopiero od dnia 31 grudnia 2003 roku, co uzasadnia żądanie zapłaty wynagrodzenia za korzystanie z gruntu za okres objęty pozwem, w którym nieruchomość powoda nie była obciążona służebnością przesyłu, a grunt powoda był bezprawnie używany przez utrzymywaną magistralę wodociągową,

- art. 1 protokołu nr (...) do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności gdyż prawo własności powoda w okresie od dnia 23 listopada 2000 roku do dnia 30 grudnia 2003 roku zostało zakłócone przez trwałe ograniczenie w możliwości korzystania i dysponowania gruntem, co uzasadnia prawo do wynagrodzenia,

- art. 102 k. p. c przez obciążenie powoda kosztami procesu.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o oddalenie apelacji w całości, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja, jako pozbawiona uzasadnionych podstaw, podlegała oddaleniu.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane w wyniku prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, które to ustalenia Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne, jak również w następstwie bezbłędnie zastosowanych przepisów prawa materialnego.

Chybione są zarzuty podniesione w apelacji naruszenia art. 224 § 2 k.c. w zw. z art. 225 k.c. i art. 230 k.c., art. 64 ust. 1, 2 i 3 Konstytucji RP w zw., z art. 21 ust. 1 i art. 7 Konstytucji RP, art. 1 protokołu nr (...) do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Koncentrują się głównie na zakwestionowaniu nieuwzględnienia dochodzonych pozwem należności w zakresie kwoty 17.761 zł za okres od dnia 23 listopada 2000 roku do dnia 30 grudnia 2003 roku, w sytuacji gdy w tym okresie zostało zakłócone prawo własności powoda przez trwałe ograniczenie w możliwości korzystania i dysponowania gruntem.

Właścicielowi nieruchomości obciążonej wskutek zasiedzenia służebnością przesyłu nie przysługuje roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z tej nieruchomości za okres poprzedzający zasiedzenie. (Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 30 listopada 2016 r. III CZP 77/16, L.).

Postanowieniem z dnia 20 stycznia 2015 roku, w sprawie III Ca 1261/14 Sąd Okręgowy w Łodzi zmieniając orzeczenie Sądu Rejonowego w Pabianicach stwierdził, że Miasto Ł. nabyło przez zasiedzenie z dniem 31 grudnia 2003 roku służebność gruntową odpowiadającą treści służebności przesyłu. Służebność ta obciąża przedmiotową nieruchomość. W takiej sytuacji właścicielowi nieruchomości nie przysługuje roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z tej nieruchomości za okres od dnia 23 listopada 2000 roku do dnia 30 grudnia 2003 roku poprzedzający zasiedzenie.

Nie zasadny jest także zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 102 k.p.c. poprzez brak całkowitego odstąpienia od obciążenia powoda kosztami procesu na rzecz pozwanego. Wskazać trzeba na stanowisko judykatury, wedle którego „sposób skorzystania z art. 102 k.p.c. jest suwerennym uprawnieniem jurysdykcyjnym sądu i do jego oceny należy przesądzenie, czy wystąpił szczególnie uzasadniony wypadek, który uzasadnia odstąpienie, a jeśli tak, to w jakim zakresie, od generalnej zasady obciążania kosztami procesu strony przegrywającej spór„ (tak SN w postanowieniu z dnia 17 listopada 2010r., II PZ 38/10, LEX nr 687034 oraz w wyroku z dnia 27 maja 2010r., II PK 359/09, LEX nr 603828 i podobnie w postanowieniu z dnia 13 grudnia 2007r., I CZ 110/07, LEX nr 621775). Powyższe oznacza, że ingerencja sądu odwoławczego może nastąpić jedynie w wypadkach, gdy granice swobody oceny okoliczności sprawy in concreto zostały przekroczone, co jednak w niniejszej sprawie nie miało miejsca.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono w punkcie 2. wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k. p. c Na koszty poniesione przez stronę pozwaną w tym postępowaniu złożyło się wynagrodzenie jej pełnomocnika w osobie radcy prawnego, którego wysokość – 1.800 zł ustalono na podstawie § 2 pkt 5, w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804).