Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 25 marca 2015 roku M. W. (1) wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 4.600 zł tytułem zadośćuczynienia i kwoty 500 zł tytułem skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby wszystko z ustawowymi odsetkami od dnia 10 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W odpowiedzi na pozew strona pozwana kwestionowała zasadę swej odpowiedzialności, kwestionowała również zasadność i wysokość dochodzonego roszczenia.

Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2018r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi oddalił powództwo i nie obciążył powoda kosztami procesu.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniósł powód.

Skarżący zarzucił rozstrzygnięciu naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, a mianowicie:

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną a nie swobodna ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w szczególności treść przesłuchania powoda, świadków oraz dowodu z dokumentów w postaci pisma (...) w Ł. z dnia 24 marca 2014r. i uznanie, że powód nie wykazał zasady odpowiedzialności strony pozwanej, podczas gdy z prawidłowo ocenionego materiału dowodowego wynika wprost, ze bloczek, o który uderzył się powód stanowił ogrodzenie terenu budowy prowadzonej przez generalnego wykonawcę – (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który przejął odpowiedzialność za teren budowy, co miało wpływ na treść rozstrzygnięcia z uwagi na poczynienie błędnych ustaleń stanu faktycznego w sprawie;

- art. 652 k.c. poprzez jego niezastosowanie i ustalenie, że powód nie wykazał zasady odpowiedzialności pozwanego, który był generalnym wykonawca robót budowlanych, podczas gdy z przepisu tego wynika wprost, że jeśli nastąpiło protokolarne przekazanie terenu, wykonawca ponosi odpowiedzialność na zasadach ogólnych za szkody wynikłe na tym terenie.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

1.zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 4600 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10 czerwca 2014r. do dnia zapłaty;

2.zasądzenie od pozwanego ani rzecz powoda kwoty 500 zł tytułem skapitalizowanej renty z ustawowymi odsetkami od dnia 10 czerwca 2014r. do dnia zapłaty;

3.zasądzenie od pozwanego ani rzecz powoda zwroty kosztów procesu według norm przepisanych wraz kosztami zastępstwa adwokackiego.

W odpowiedzi na apelację strona pozwana wniosło o jej oddalenie i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów zastępstw adwokackiego w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Wbrew zarzutom skarżącego, Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń stanu faktycznego, znajdujących pełne oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodnym i trafnie określił konsekwencje prawne z nich wynikające.

Ustalenia stanu faktycznego poczynione przez Sąd I instancji, Sąd Okręgowy przyjmuje za własne bez konieczności ponownego ich przytaczania.

W ocenie Sądu Okręgowego zarzut naruszenie przez Sąd I instancji art. 233 § 1 k.p.c. nie znajduje uzasadnienia.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że dokonując ustaleń stanu faktycznego Sąd I instancji przyjął, że powód w dniu 9 sierpnia 2013r. wysiadając z autobusu uderzył się o blok betonowy odgradzający roboty budowlane od przystanku autobusowego.

Jak wynika z materiału dowodowego zebranego w sprawie – w tym z twierdzeń pozwanego zawartych w odpowiedzi na pozew, które nie zostały zakwestionowane w tej części przez powoda, wykonawca robót nie miał jakiegokolwiek wpływu na usytuowanie przystanków oraz organizację miejsc postojowych.

Nie zostało także zakwestionowane przez powodowa twierdzenie pozwanego i w tym zakresie, że wygrodzenie terenu budowy od strefy użytkowanej przez pasażerów było warunkiem koniecznym prowadzenia prac remontowych. Stosowane zabezpieczenia miały charakter normatywny.

Jak wynika z materiału dowodowego – w tym z zeznań świadków A. W. ( -k. 89) teren wyłączono z ruchy pieszego ogrodzeniem panelowym. W rejonowe budowy obowiązywała zmieniona organizacja ruchu, a panele usytuowane były zgodnie z projektem zatwierdzonym przez właściwe organy. Prace wykonywane były zgodnie z umową i projektem organizacji ruch. Tak zabezpieczony rejon przystanku został dopuszczony do użytkowania ( poza strefą wygrodzenia) tj. do użytkowania w ramach struktury organizacyjnej przewoźnika.

Sposób zabezpieczenia terenu budowy opisany był przez świadków K. R. i M. W. (2) oraz dokumentację zdjęciową ( zeznania świadków –k. 98 – 99, zdjęcie –k. 96).

Zdaniem Sądu Okręgowego, powód w rozpoznawanej sprawie nie wykazał by sposób zabezpieczenia terenu budowy przez Przedsiębiorstwo (...) był wykonany w sposób sprzeczny z prawem. Nadto, skoro teren budowy został zabezpieczony, a następnie wyznaczone zostały przystanki autobusowe, na co przedsiębiorstwo (...) nie miało żadnego wpływu, nie sposób przyjąć odpowiedzialności strony pozwanej za sposób organizacji transportu przez przewoźnika.

W rozpoznawanej sprawie, w ocenie Sądu Okręgowego, powód nie wykazał, że zabezpieczając teren budowy wykonawca robót, wykonał te prace w sposób nieprawidłowy. Powód nie wykazał, że stosowane przez Przedsiębiorstwo (...) zabezpieczenia nie były zgodne z umową i projektem organizacji ruchu.

Twierdzenia powoda co do zabezpieczenia przystanku autobusowego są sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym – w tym z dokumentacją zdjęciową oraz zeznaniami świadków A. W. i M. W. (2) a także K. R..

Świadek A. K. w początkowej części zeznań mówił o bloczkach betonowych , których jednak nie dotykał, zatem nie wiedział z czego w istocie były zrobione, a w końcowej części zeznań mówił o słupkach , które wygradzały teren budowy.

Sposób zabezpieczenia terenu budowy opisany był przez świadków K. R. i M. W. (2) oraz dokumentację zdjęciową ( zeznania świadków –k. 98 – 99, zdjęcie –k. 96).Świadek M. W. (2) zeznała, że przystanek od jezdni zabezpieczano w formie zastawów tj. metalowych prętów w gumowych podstawkach, pręty te połączone były blachą z namalowanymi biało – czerwonymi pasami. Świadek K. R. zeznał natomiast , ze oprócz elementów widocznych na zdjęciu nie stosowało się innych bloczków betonowych do oddzielenia przystanku od jezdni.

W tym stanie rzeczy brak jest podstaw do przyjęcia , ze teren budowy był zabezpieczony w sposób nieprawidłowy.

Jak wynika z zeznań samego powoda do wypadku doszło na terenie przystanku autobusowego, natomiast teren budowy od przystanku autobusowego odgrodzony był zabezpieczeniami zamontowanymi przez Przedsiębiorstwo (...).

Zgodnie art. 6k.c. w zw. z art. 232 k.p.c., to na powodzie ciążył obowiązek wykazania, że miejsce wypadku było częścią terenu budowy. W ocenie Sądu Okręgowego pismo załączone zarządu Dróg i (...) z dnia 24 marca 2014r. ( -k. 20) nie stanowi wystarczającego dowodu, że do zdarzenia doszło na terenie budowy. Skoro, jak twierdził pozwany teren budowy był odgrodzony od przystanku autobusowego, a sam powód twierdził, że do zdarzenia doszło na przystanku autobusowym. W ocenie Sądu Okręgowego powód nie sprostał ciężarowi dowodowemu w tym zakresie.

Zdaniem Sądu Okręgowego powód nie wykazał, że miejsce zadarzenia leżało w granicach terenu budowy, ani nie wykazał, jakie obowiązki zostały naruszone przez pozwanego.

Tym samym zgodzić należy się z Sądem I instancji, że powód nie wykazał podstawy odpowiedzialności firmy (...), co skutkuje także brakiem podstaw do stawiania Sądowi I instancji zarzutu naruszenia prawa materialnego tj. art. 652k.c.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy oddalił apelację, jako bezzasadną na podstawie art. 385 k.p.c..

Sąd Okręgowy nie obciążył powoda kosztami zastępstw procesowego strony pozwanej w postępowaniu apelacyjnym na podstawie art. 102 k.p.c., przyjmując, że trudna sytuacja majątkowa powoda przemawia za takim rozstrzygnięciem.