Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2019 r. Sąd Rejonowy w Zgierzu w sprawie z powództwa (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. przeciwko M. J. o zapłatę:

1/. zasądził od M. J. na rzecz powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 12.862,52 zł wraz z:

a). odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 12.573,61 zł od dnia 19 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty,

b). odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 288,91 zł od 4 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty;

2/. oddalił powództwo w pozostałym zakresie;

3/. zasądził od M. J. na rzecz powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 64,09 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

4/. nie obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniosła strona powodowa, zaskarżając je w części, tj. w zakresie punktu 2. oddalającego powództwo.

Powódka zarzuciła wydanemu rozstrzygnięciu naruszenie przepisu prawa materialnego, tj. art. 69 ust.1 i 2 ustawy prawo bankowe, polegające na jego niezastosowaniu do skredytowanego kosztu kredytu w postaci składki ubezpieczeniowej, pomimo że kredyt na ten cel – w postaci sfinansowania składki pozwanemu został udzielony, a pozwany zobowiązał się do jego zwrotu.

W związku z podniesionymi zarzutem strona powodowa wniosła o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez zasądzenie od pozwanego na jej rzecz dalszej kwoty 426,13 zł wraz z umownymi odsetkami za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych od dnia 19 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda dalszych kosztów procesu za I instancję oraz kosztów postępowania za II instancję.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie od strony powodowej na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna i jako taka skutkowała oddaleniem.

Na wstępie przypomnienia wymaga, że w postępowaniu uproszczonym apelacja ma charakter ograniczony, a celem postępowania apelacyjnego nie jest tu ponowne rozpoznanie sprawy, ale wyłącznie kontrola wyroku wydanego przez Sąd I instancji w ramach zarzutów podniesionych przez skarżącego. Innymi słowy mówiąc, apelacja ograniczona wiąże Sąd odwoławczy, a zakres jego kompetencji kontrolnych jest zredukowany do tego, co zarzuci w apelacji skarżący. Wprowadzając apelację ograniczoną, ustawodawca jednocześnie określa zarzuty, jakimi może posługiwać się jej autor i zakazuje przytaczania dalszych zarzutów po upływie terminu do wniesienia apelacji – co w polskim porządku prawnym wynika z art. 505 ⁹ § 1 ¹ i 2 k.p.c. (tak w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów SN z dnia 31 stycznia 2008 r., III CZP 49/07, opubl. OSNC Nr 6/2008 r. poz. 55; tak również M. Manowska, „Apelacja w postępowaniu cywilnym. Komentarz. Orzecznictwo”, Warszawa 2013, s. 305 – 306). Z tych też względów w ramach niniejszego uzasadnienia poprzestać należy jedynie na odniesieniu się do zgłoszonego zarzutów apelacji.

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2018.2187 t.j.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Ust. 2 przywołanego przepisu stanowi zaś, że umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i określać w szczególności:

1) strony umowy;

2) kwotę i walutę kredytu;

3) cel, na który kredyt został udzielony;

4) zasady i termin spłaty kredytu;

4a) w przypadku umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska, szczegółowe zasady określania sposobów i terminów ustalania kursu wymiany walut, na podstawie którego w szczególności wyliczana jest kwota kredytu, jego transz i rat kapitałowo-odsetkowych oraz zasad przeliczania na walutę wypłaty albo spłaty kredytu;

5) wysokość oprocentowania kredytu i warunki jego zmiany;

6) sposób zabezpieczenia spłaty kredytu;

7) zakres uprawnień banku związanych z kontrolą wykorzystania i spłaty kredytu;

8) terminy i sposób postawienia do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych;

9) wysokość prowizji, jeżeli umowa ją przewiduje;

10) warunki dokonywania zmian i rozwiązania umowy.

Postawienie przez skarżącego w ten sposób zarzutu apelacji – z przywołaniem jedynie przepisu prawa – sprowadza się w zasadzie do twierdzenia, że skoro umowa kredytu została przez strony podpisana, to pozwany zobowiązany jest również do zwrotu pełnej składki ubezpieczeniowej, albowiem została ona objęta kwotą udzielonego kredytu (co wynika z uzasadnienia apelacji). Apelujący całkowicie traci z pola widzenia, że rolą sądu przy kontroli zawartej umowy jest jej ocena w płaszczyźnie art. 353 ¹ k.c. w zw. z art. 58 § 2 k.c. Sąd I instancji takiej oceny jurydycznej dokonał i stanął na stanowisku, że powód nie był uprawniony do powiększenia kwoty dochodzonego kapitału o całą należność z tytułu składki ubezpieczeniowej. Prawidłowo przy tym Sąd I instancji wywodzi, że pozwany jedynie przystąpił do umowy ubezpieczenia grupowego, która została zawarta pomiędzy powodowym bankiem a ubezpieczycielem. Zgodnie z deklaracją zgody na objęcie ubezpieczeniem grupowym ochrona ubezpieczeniowa miała obowiązywać przez okres pierwszych 12 miesięcy obowiązywania umowy kredytu. Jako że umowa ubezpieczenia była ściśle powiązana z umową kredytu, wygasała ona z chwilą odstąpienia od umowy kredytu.

W tej sytuacji właściwie Sąd Rejonowy konstatuje, że zgodnie z art. 813 § 1 k.c. składkę oblicza się za czas trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela. W przypadku wygaśnięcia stosunku ubezpieczenia przed upływem okresu na jaki została zawarta umowa, ubezpieczającemu przysługuje zwrot składki za okres niewykorzystanej ochrony ubezpieczeniowej. Skoro zatem umowa kredytu uległa rozwiązaniu w dniu 23 października 2017 roku, to M. J. nie korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w okresie od 24 października 2017 roku do 23 stycznia 2018 roku. Tym samym nie wykorzystał 92 dni okresu ochrony ubezpieczeniowej, co stanowi 25,20% ustalonego pierwotnie okresu ochrony ubezpieczeniowej.

Konkluzja jurydyczna jest zatem oczywista – bank nie jest uprawniony do powiększenia kwoty niespłaconego kapitału o składkę ubezpieczeniową obliczoną proporcjonalnie za niewykorzystany okres ochrony ubezpieczeniowej, a zatem o kwotę 426,13 zł. W pozostałym zakresie Sąd Rejonowy uwzględnił – w łącznej kwocie zasądzonego świadczenia – również składkę ubezpieczeniową, proporcjonalnie do czasu trwania umowy (czyli za okres 74,80% ustalonego pierwotnie okresu ochrony ubezpieczeniowej).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy uznał, że apelacja nie zawiera uzasadnionych zarzutów mogących podważyć stanowisko Sądu Rejonowego, a tym samym – jako bezzasadna – podlega oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., stosując zasadę odpowiedzialności za wynik postępowania. Koszty te obejmują jedynie wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego w osobie radcy prawnego w kwocie 120,00 zł i zostały zasądzone według norm przepisanych na podstawie § 2 pkt 1 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265 t.j.).