Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2021 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi, w sprawie z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. przeciwko M. S., Ł. S., P. S., N. S. przy udziale interwenienta ubocznego Miasta Ł. o opróżnienie lokalu mieszkalnego:

1.  nakazał M. S., Ł. S., P. S., N. S., aby opróżnili wraz z mieniem do nich należącym i wydali (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. lokal mieszkalny numer (...) położony w Ł. przy ulicy (...);

2.  orzekł, że M. S., Ł. S., P. S., N. S. nie przysługuje uprawnienie do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu;

3.  nie obciążył pozwanych kosztami procesu.

Apelację od tego orzeczenia złożyli pozwani w zakresie punktu 2, zarzucając mu naruszenie przepisów prawa procesowego w postaci:

1.  art. 233 kpc poprzez dokonanie dowolnej zamiast swobodnej oceny dowodów polegającej na przyjęciu, że sytuacja finansowa pozwanych uzasadnia nie przyznanie im uprawnienia do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, podnosząc, że sąd błędnie ustalił, że wysokość zadłużenia pozwanych wynosi 20.000 złotych podczas, gdy z informacji uzyskanej od komornika wynika, że zadłużenie to wynosi 24.299,53 zł, a dodatkowo nie dokonał istotnych z punktu widzenia niniejszej sprawy ustaleń polegających na sprawdzeniu realnych cen najmu lokali mieszkalnych na wolnym rynku;

2.  art. 232 zd. drugie kpc poprzez brak inicjatywy dowodowej ze strony sądu;

3.  naruszenie prawa materialnego tj. art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego.

Skarżący wnieśli o dopuszczenie dowodów z zaświadczenia komornika o wysokości zadłużenia pozwanych oraz dwóch ogłoszeń o wynajmie mieszkań na okoliczność realnych cen mieszkań o podobnym metrażu z jakiego korzystają pozwani.

Skarżący wnieśli o zmianę zaskarżonego orzeczenia i ustalenie, że pozwanym przysługuje prawo do lokalu socjalnego oraz o zasądzeni kosztów postępowania.

Interwenient uboczny wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie od pozwanych kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pozwanych okazała się zasadna, co spowodowało zmianę orzeczenia w zaskarżonej części.

Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy zgromadził w sprawie materiał dowodowy, jednakże jego ocena w zakresie sytuacji materialnej pozwanych w kontekście zastosowania przepisu art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego, jest chybiona. Ma bowiem rację strona skarżąca, że Sąd Rejonowy nie wziął pod uwagę aktualnych wolnorynkowych cen za wynajem lokalu / w tym celu nie jest konieczne przeprowadzanie dowodu , bowiem jest to wiedza notoryjnie znana / i mało prawdopodobne jest aby wynajęli mieszkanie za kwotę ok.1600 złotych. Kwota ta zresztą wynika z wyliczenia Sądu zakładającego zatrudnienie pozwanej na cały etat. W ocenie Sądu Okręgowego jednakże jest to stanowisko zbyt rygorystyczne i nie biorące pod uwagę realiów życia rodziny z małymi dziećmi, a w tym jednym w wieku żłobkowym. W takim okresie matka powinna przebywać w domu i zajmować się dzieckiem, ale prawdopodobnie sytuacja materialna skłoniła ją do oddania dziecka do żłobka i podjęcia pracy. Dlatego sugestia, że pozwana wbrew swoim możliwościom zarobkowym nie podejmuje zatrudnienia na cały etat wydaje się zbyt surowa.

Sąd Rejonowy stwierdził również, że małoletność pozwanych P. i N. nie była wystarczająca do orzeczenia o uprawnieniu do lokalu socjalnego, jednakże w ocenie Sądu Okręgowego - w połączeniu ze złą sytuacją materialna rodziny, jak najbardziej stanowi podstawę do takiego orzeczenia.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy, na postawie art. 386 § 1 kpc zmienił zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że ustalił, iż pozwanym przysługuje prawo do lokalu socjalnego i wstrzymał wykonanie wyroku o eksmisje do czasu złożenia pozwanym propozycji zawarcia umowy lokalu socjalnego.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc.