Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

[Sędzia sprawozdawca 00:08:33.688]

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 stycznia 2019 r. Sąd Rejonowy w Zgierzu, w sprawie z powództwa T. G. przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W., zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.900 zł trzy..., 5.957 zł 3 gr wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 marca 2018 r. do dnia zapłaty, zasądził od tegoż Towarzystwa na rzecz powoda kwotę 2.315 zł tytułem zwrotu kosztów procesu i nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Zgierzu kwotę 442 zł 64 gr tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych. Z rozstrzygnięciem tym nie zgodziła się strona poz..., strona pozwana, zaskarżyła wyrok w całości, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, to jest 233 par. 1 k.p.c. w związku z 227 k.p.c. przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, polegające na braku wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego, dokonanego z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego, skutkującego błędnym ustaleniem, iż wydatek z tytułu najmu pojazdu zastępczego jest rozpatrywanym, jest z góry rozpatrywany w stanie faktycznym uzasadniony w zakresie objętym treścią pozwu, to jest od 20 stycznia do, 2018 do 12 lutego 2018 w sytuacji, gdy powód w obliczu zawarcia umowy najmu w formie bezgotówkowej, mógł również w takiej formie zlecić naprawę pojazdu, co uzasadniałoby rozpoczęcie i zakończenie naprawy w okresie wskazanym w sporządzonej opinii biegłego, jak również powód nie wykazał, aby fakt rozpoczęcia naprawy uzależniony był od daty wypłaty odszkodowania. Zarzucono naruszenie art. 286 k.p.c. w związku z 278 par. 1, art. 227 i art. 217 k.p.c. przez wyciągnięcie wniosków odmiennych, aniżeli wynikających z opinii biegłego, odnoszących się do uzasadnionego okresu naprawy pojazdu, albowiem w sporządzonej opinii biegły wskazał, że uzasadniony czas technologicznej naprawy określono na 7 dni, a uzasadniony okres naprawy samochodu uszkodzonego określił na 15 dni, który powinien trwać w okresie od 5 stycznia i trwać nie dłużej, niż do 19 stycznia. Zarzucono naruszenie art. 361 k.c. w związku z 233 przez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów i uznanie, że wskazany przez powoda czas najmu pojazdu zastępczego pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z zaistniałą szkodą i przez to jest zasadny w sytuacji, gdy powód nie udowodnił, że fakt rozpoczęcia naprawy uzależniony był od faktycznej wypłaty odszkodowania, jak i również, że naprawa mogła być zlecona w formie bezgotówkowej i rozpocząć się z chwilą przesłania kosztorysu naprawy. Naruszenie prawa materialnego 361 k.c. w związku z 34 ust. 1 i 36 ust. 1 Ustawy z 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych funduszu gwarancyjnym, poprzez nieuwzględnienie tych przepisów i w rezultacie przyjęcie niezasadnego poglądu, że zakres refundacji przez zakład ubezpieczeń kosztów najmu pojazdu zastępczego jest zasadny przez okres, począwszy od dnia wypłaty odszkodowania, nie zaś od daty sporządzenia kosztorysu, umożliwiającego zlecenie naprawy, podczas gdy przy uwzględnieniu wyżej wskazanych przepisów, winno skutkować wnioskiem, że zakres refundacji jest wyznaczony rzeczywistym, acz uzasadnionym czasem naprawy uszkodzonego pojazdu, zaś powód nie wykazał, aby faktycznie zlecił naprawę pojazdu po dacie wypłaty odszkodowania. Art. 822 k.c. przez błędną wykładnię i zastosowanie, w konsekwencji uznanie, że stanowić on może podstawę do zasądzenie na rzecz powoda dochodzonych kwot, gdy w toku postępowania nie ustalono, kiedy powód zlecił naprawę pojazdu, jak długo trwała i kiedy się zakończyła. 361 par. 2 k.c., 805 k.c., 824 ze znaczkiem 1 par. 1 k.c. w związku z art. 5 k.c. przez błędną wykładnię i przyjęcie, że zachowanie powoda, przyczyniające się do powiększenia szkody, mieszczą się w zakresie normalnych następstw szkody i obciążają pozwanego. Art. 361 par. 1 k.c. w związku z 826 par. 1 k.c., art. 16 Ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach przez błędną wykładnię i nieuwzględnienie przez Sąd I Instancji, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa, działania lub zaniechania, z którego szkoda wynika, a decyzja poszkodowanego o wynajęciu pojazdu po okresie uznanym przez pozwanego przyczyniła się jedynie do zwiększenia szkody i jako taka nie powinna obciążać pozwanego, albowiem osoba uczestnicząca w zdarzeniu objętym ubezpieczeniem obowiązkowym, obowiązana jest do zapobieżenia w miarę możliwości zwiększeniu szkody. Zarzucono też naruszenie art. 86 Ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2014 r. przez błędną wykładnię i przyznanie zwrotu kosztów w kwocie brutto, kiedy ta kota, kwota ta powinna być wyliczona w kwocie netto. I w oparciu o te zarzuty wnosiło się o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania. W sprawie została wywiedziona także odpowiedź na apelację, gdzie wnoszono o jej oddalenie i zasądzanie kosztów za II Instancję. Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie. Na wstępie trzeba odnotować, że w apelacji znalazły się zarzuty zarówno naruszenia prawa procesowego, jak i materialnego, z tej też przyczyny najpierw omówienia wymagają zarzuty należące do pierwszej z wymienionych kategorii, ponieważ niewadliwe je..., przeprowadzone postępowanie dowodowe oraz ocena materiału dowodowego, zgodna z wymogami przepisu art. 233 par. 1 k.p.c., jest warunkiem prawidłowego ustalenia stanu faktycznego w sprawie. Przypomnieć należy, że stosownie do wyrażonej w artykule 233 par. 1 k.p.c. zasady swobodnej oceny dowodów, Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego uznania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami albo wnioskowanie Sądu wykracza poza schematy logiki formalnej, albo wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych, praktycznych związków przyczynowo - skutkowych, ocena dowodów może być skutecznie podważona. Strona, która zgłasza zarzut naruszenia 233 par. 1 k.p.c. nie może poprzestać na przedstawieniu własnej oceny dowodów i polemice z Sądem I Instancji, musi, posługując się argumentami jurydycznymi, wykazać na czym polegały konkretne i wymierne uchybienia Sądu na tej płaszczyźnie. Przede wszystkim strona skarżąca ma obowiązek wykazania naruszenia przez Sąd paradygmatu oceny wynikającego z art. 233 par. 1 k.p.c., a zatem wykazania, że Sąd wywiódł z materiału procesowego wnioski sprzeczne z zasadami logiki lub doświadczenia życiowego, względnie pominął w swojej ocenie istotne dla rozstrzygnięcia kwestie wynikające z konkretnych dowodów. Zdaniem Sądu odwoławczego apelant nie sprostał temu zadaniu. Analiza zgłoszonych w tym zakresie zarzutów prowadzi do wniosku, że zostały sformułowane w oderwaniu od przeprowadzonych dowodów i ostatecznych wyników postępowania dowodowego. W stanie faktycznym tak naprawdę zostały ujęte wszystkie najistotniejsze elementy, natomiast zupełnie inną rzeczą jest już ocena tychże faktów i składników konkretnej więzi prawnej w kontekście odpowiednich norm prawa materialnego dokonywana w mechanizmie subsumpcji, a w tym właśnie kierunku ewidentnie zmierzały podnoszone przes..., przez skarżącego racje i argumenty. Przechodząc do zagadnień materialno-prawnych stwierdzić należy, że poza zakresem sporu leżała zasada odpowiedzialności ubezpieczyciela, albowiem przyznał, że jemu, zasadniczo jego oponentowi zasadniczo przysługiwał zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego. Powstała różnica zdań dotyczyła natomiast czasokresu najmu. Na tym gruncie Sąd Rejonowy przychylił się do koncepcji powoda, przyjmując za zasadny okres najmu do dnia 12 lutego, uznając, że wskazany w opinii biegłego czas naprawy 15 dni należy liczyć od dnia wypłaty odszkodowania, to jest od 5 lutego 2018 r. Z kolei strona pozwana optowała za odmiennym rozwiązaniem, argumentując, że wspomniany najem powinien trwać od 5 stycznia do 19 stycznia 2018 r., przy czym powód powinien dokonać naprawy bezgotówkowej, nie czekając na wypłatę odszkodowania. W przekonaniu Sądu Okręgowego nie ulega wątpliwości, że w majątku poszkodowanego powstała szkoda, na którą składał się nie tylko koszt naprawy uszkodzonego pojazdu, ale również koszt wynajmu pojazdu zastępczego. Nadto zgodnie z utrwaloną w tym zakresie linią orzecznictwa, odpowiedzialność za szkodę w postaci kosztów najmu pojazdu zastępczego, ubezpieczyciel ponosi jedynie w takim zakresie, w jakim najem pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Konieczność najmu pojazdu zastępczego z pewnością stanowi normalne następstwo szkody w rozumieniu art. 361 k.c. , za którą odpowiedzialność ponosi pozwany ubezpieczyciel. Jednocześnie zasadą jest refundacja wydatków na najem pojazdu zastępczego niezależnie od statusu poszkodowanego i niezależnie od celu wykorzystywania pojazdu mechanicznego. Warunkiem zwrotu wydatków z tego tytułu jest, aby były celowe i ekonomicznie uzasadnione. Z tego też względu Sąd I Instancji trafnie przyjął, że utrata możliwości korzystania z rzeczy stanowi szkodę majątkową, w związku z czym poniesione wydatki na najem pojazdu zastępczego podlegają wyrównaniu. Okres korzystania z samochodu zastępczego oczywiście nie może przekraczać czasu koniecznego i niezbędnego do dokonania naprawy pojazdu uszko..., uszkodzonego. Odszkodowanie należy się wyłącznie za okres odpowiadający okresowi pomiędzy dniem wyszą..., wyrządzenia szkody a dniem naprawienia pojazdu pow..., biorąc pod uwagę wszelkie technologiczne uwarunkowania związane z przywróceniem pojazdu do stanu poprzedniego oraz przeprowadzenie postępowania likwidacyjnego przez ubezpieczyciela. Jednocześnie nie może budzić wątpliwości stwierdzenie, że poszkodowany jest pozbawiony możliwości korzystania z uszkodzonego pojazdu nie tylko przez technologiczny czas jego naprawy, nawet jeśli odpowiada on czasowi rzeczywistemu. Rzadko bowiem czas ten pokrywa się z okresem, jaki upływa od zdarzenia szkodzącego do zakończenia naprawy pojazdu. Między samą szkodą a oddaniem samochodu do warsztatu naprawczego może upłynąć pewien czas, przez który również poszkodowany może mieć prawo do wynajęcia pojazdu zastępczego na koszt osoby wyrządzającej szkodę. Oceny czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, jak podkreślał Sąd Najwyższy, należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy. Oczywiście obowiązkiem poszkodowanego jest podejmowanie działań zmierzających do zminimalizowania szkody stosownie do art. 354 k.c. i dostosowanie środków zaradczych w sposób proporcjonalny. Potrzeba korzystania przez stro..., przez powoda z samochodu zastępczego wiązała się bezpośrednio z okresem rozpatrywania jej żądania przez pozwanego. Wydłużenie tego okresu ściśle łączyło się z przewlekaniem postępowania likwidacyjnego przez zakład ubezpieczeń. Powstała na tym gruncie zwłoka obciąża, więc negatywnymi konsekwencjami ubezpieczyciela, ponieważ to jego działanie było niewłaściwe. Z kolei powód, jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, nie miał żadnego negatywnego wpływu na przebieg likwidacji szkody. Powód miał przecież ewidentnie zamiar naprawy pojazdu, jednak wstrzymywał się z tym działaniem do momentu uzyskania środków finansowych na ten cel od zakładu ubezpieczeń. Wskazać trzeba, że decyzja o przyznaniu odszkodowania zapadła dopiero 2 lutego 2018 r. Trudno wymagać, aby poszkodowany poszukiwał środków na naprawienie wyrządzonej mu szkody, czy też dokonał zlecenia naprawy przy braku decyzji ubezpieczyciela o ustaleniu wysokości odszkodowania. Brak ku temu podstawy prawnej. W judykaturze można przy tym znaleźć szereg wypowiedzi, wedle których, jeśli poszkodowany w kolizji samochodowej nie ma pieniędzy na naprawę auta, a postępowanie likwidacyjne przedłuża się z przyczyn leżących po stronie ubezpieczyciela, to ten ostatni musi ponieść pełne koszty wynajęcia pojazdu zastępczego. Gdyby pozwany należycie i szybko prowadził postępowanie likwidacyjne, to storna powodowa nie musiałaby przez ten okres korzystać z pojazdu zastępczego. Reasumując, w ocenie Sądu Okręgowego, nie ma uzasadnionych podstaw by twierdzić, że poszkodowany nie powinien był korzystać z pojazdu zastępczego w okresie do 12 lutego 2018 r. Materiał dowodowy nie wskazuje by poszkodowany celowo doprowadził do zwiększenia rozmiaru szkody i nie podejmował działań zmierzających do zminimalizowania szkody. Wręcz przeciwnie, za przedłużenie tego okresu odpowiada ubezpieczyciel, dlatego też on powinien ponieść koszty swej zwłoki w tym zakresie. Zauważyć należy, że powód zaprzestał korzystać z pojazdu zastępczego przed upływem przeznaczonych 15 dni na naprawę. Z tych też przyczyn musiało się ostać trafne orzeczenie Sądu Rejonowego, które zapadło zgodnie z art. 361 k.c. Zgłoszone roszczenie o zwrot kosztów najmu samochodu zastępczego za wspomniany okres pozostawał w normalnym, adekwatnym związku przyczynowym w rozumieniu art. 361 par. 1 k.c. i było objęte zakresem obowiązku naprawienia szkody przez ubezpieczyciela w ramach odpowiedzialności OC. Żadnych uwag, ani zastrzeżeń nie wzbudza przy tym wielkości dochodzonej z tego tytułu kwoty według stawki brutto. Podkreślić należy, że strona pozwana, wbrew art. 6 k.c., nie wykazała, aby pojazd był środkiem trwałym powoda i należała się stawka netto. W tym też stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. apelację oddalił. O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 par., 98 k.p.c. związku z artykułem 391 par. 1 k.p.c., stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Wysokość wynagrodzenia została obliczona stosownie do Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie.

[koniec 00:25:11.002]