Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2011 roku J. J. (1) wystąpiła do Sądu Rejonowego w Łowiczu z wnioskiem o dokonanie podziału majątku wspólnego jej i byłego męża M. J., w skład którego wchodzi między innymi ½ udziału w prawie własności zabudowanej nieruchomości położonej w Ł. przy ulicy (...), dla której to nieruchomości została urządzona księga wieczysta nr (...). Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą akt I Ns 203/11. / wniosek J. J. (1) – k. 2-4/

Następnie w dniu 27 listopada 2012 roku K. J. wystąpiła do Sądu Rejonowego w Łowiczu o zniesienie współwłasności wskazanej powyżej nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (...). Sprawie została nadana sygnatura I Ns 692/12. / wniosek K. J. – k. 3-6 akta sprawy I Ns 692/12/

Postanowieniem z dnia 28 listopada 2012 roku Sąd Rejonowy w Łowiczu połączył sprawę sygn. akt I Ns 692/12 z wniosku K. J. z udziałem J. J. (1) i M. J. o zniesienie współwłasności nieruchomości do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą z wniosku J. J. (1) z udziałem M. J. o podział majątku wspólnego sygn. akt I Ns 203/11. Obie sprawy były dalej prowadzone pod sygnaturą akt I Ns 203/11. / postanowienie z dnia 28 listopada 2012 roku – k. 9 akta sprawy I Ns 692/12/

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 18 marca 2014 roku Sąd Rejonowy w Łowiczu, Wydział I Cywilny w sprawie o sygnaturze akt I Ns 203/11 z wniosku J. J. (1) z udziałem M. J. o podział majątku wspólnego oraz z wniosku K. J. z udziałem J. J. (1) i M. J. o zniesienie współwłasności:

I.  ustalił, że w skład majątku wspólnego J. i M. byłych małżonków J. wchodzi:

1.  udział wynoszący ½ (jedną drugą) część w zabudowanej nieruchomości położonej w Ł., przy ul. (...), objętej księgą wieczystą (...) o wartości 413.000 złotych;

2.  ruchomości: a) samochód osobowy marki H. (...) nr rej. (...) o wartości 16.800 złotych, b) samochód osobowy marki N. o wartości 3.000 złotych, c) odkurzacz R. o wartości 1.200 złotych, d) zestaw mebli w salonie (witryna, komoda, szafka TV) o wartości 1.300 złotych, e) zestaw wypoczynkowy kanapa dwuosobowa i fotel w salonie o wartości 1.200 złotych, f) dwa tapczany z pokoju dziecięcego o łącznej wartości 120 złotych, g) telewizor T. o wartości 150 złotych, h) szafka łazienkowa z lustrem o wartości 160 złotych, i) wykładzina z sypialni o wartości 70 złotych, j) chodnik w holu o wartości 120 złotych, k) dywan w salonie o wartości 250 złotych, l) kombiwar o wartości 70 złotych, m) pralka automatyczna o wartości 180 złotych, n) piekarnik, płyta gazowa, okap o łącznej wartości 1.300 złotych, o) lodówka o wartości 1.200 złotych, p) karnisze 2 sztuki o łącznej wartości 180 złotych,

- o łącznej wartości 27.300 złotych;

3.  akcje Banku (...) S.A. w ilości 901 o wartości 33.290,14 złotych;

II.  ustalił, że przedmiotem współwłasności K. J. w ½ części oraz J. i M. byłych małżonków J. w ½ części jest zabudowana nieruchomość położona w Ł., przy ul. (...), objęta księgą wieczystą (...) o wartości 398.392 złotych,

III.  ustalił, że K. J. poniosła nakłady na nieruchomość wspólną opisaną w pkt II postanowienia w postaci: 1. wydatków na remont domu w kwocie 89.661,85 złotych, 2. spłaty kredytu hipotecznego w kwocie 159.832,69 złotych, 3. podatku od nieruchomości za lata 2010-2013 w kwocie 1053 złotych,

- łącznie 170.631,20 złotych;

IV.  dokonał podziału majątku wspólnego J. i M. byłych małżonków J. oraz zniósł współwłasność nieruchomości opisanej w pkt II postanowienia pomiędzy K. J., a J. i M. byłymi małżonkami J. w ten sposób, że przyznał na własność: 1. K. J. zabudowaną nieruchomość położoną w Ł., przy ul. (...), objętą księgą wieczystą (...) o wartości 398.392 złote; 2. J. J. (1) samochód H. opisany w pkt I.2.a) postanowienia, równowartość dwóch tapczanów opisanych w punkcie I.2.f) o łącznej wartości 16.920 złotych oraz równowartość 90 akcji Banku (...) SA w kwocie 33.290,14 złotych; 3. M. J. ruchomości opisane w pkt I.2. c), d), e), g), h), i), j), k), l), ł), m), n), o), p) postanowienia oraz równowartość samochodu N. z I.2. b) postanowienia o łącznej wartości 10.380 złotych;

V.  zasądził: 1. od J. J. (1) na rzecz M. J. tytułem dopłaty kwotę 3.270 złotych; 2. od K. J. na rzecz J. J. (1) tytułem spłaty udziału w nieruchomości wspólnej kwotę 48.768,95 złotych; 3. od M. J. na rzecz J. J. (1) tytułem wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości wspólnej ponad swój udział kwotę 31.572 złote;

VI.  zwrócił M. J. z kasy Sądu Rejonowego w Łowiczu kwotę 211,62 złotych tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki na wydatki, wpłaconej dnia 20 czerwca 2012 roku w kwocie 2.500 złotych, poz. ks. zal. 332/12;

VII.  zasądził od K. J. na rzecz J. J. (1) kwotę 802 złote tytułem zwrotu części wydatków na koszty opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości;

VIII.  zniósł wzajemnie pomiędzy stronami pozostałe koszty postępowania.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało oparte na następujących ustaleniach oraz wnioskach:

J. J. (1) oraz M. J. pozostawali w związku małżeńskim, a zarazem w ustroju ustawowej wspólności małżeńskiej, w okresie od dnia 22 sierpnia 1992 roku do uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód, to jest do dnia 8 października 2010 roku.

Na podstawie umowy z dnia 7 grudnia 2003 roku M. J. w ½ części i jego matka K. J. w ½ części nabyli zabudowaną domem jednorodzinnym w stanie surowym nieruchomość położoną w Ł. przy ul. (...), objętą księgą wieczystą (...). Środki na zakup wskazanej nieruchomości pochodziły między innymi z kredytu w wysokości 140.000 złotych zaciągniętego przez K. J., M. J. i J. J. (1), którego spłata została zabezpieczona poprzez ustanowienie hipoteki zwykłej w kwocie 140.000 złotych na nabytej nieruchomości. Obecnie wartość nieruchomości przy ul. (...) w Ł. wynosi 413.000 złotych a zadłużenie z tytułu zabezpieczonego na nieruchomości kredytu hipotecznego wynosi 14.608,01 złotych.

W dniu 18 grudnia 2003 roku J. i M. małżonkowie J. zawarli umowę majątkową małżeńską, mocą której rozszerzyli istniejącą między nimi wspólność majątkową małżeńską na wszelkie przedmioty majątkowe nabyte przed jej powstaniem jak i po jej powstaniu.

W trakcie trwania związku małżeńskiego M. i J. byli małżonkowie J. nabyli ruchomości wchodzące do majątku wspólnego o łącznej wartości 27.300 złotych, wymienione w punkcie I. 2. sentencji zaskarżonego postanowienia.

Do dnia zamknięcia rozprawy toczącej się przed Sadem I instancji uczestnicy postępowania z tytułu zaciągniętego kredytu hipotecznego spłacili łącznie kwotę 168.213,97 złotych, z czego J. i M. J. ze wspólnych środków spłacili kwotę 8.381,28 złotych, natomiast K. J. kwotę 159.832,69 złotych. K. J. poniosła nakłady na wspólną nieruchomość położoną w Ł. przy ul. (...) pod postacią prac remontowo-budowlanych w łącznej kwocie 89.661,85 złotych. K. J. uiściła także podatek od nieruchomości za lata 2010-2013 w kwocie1.053 złote. Byli małżonkowie J. i M. J. zwrócili K. J. łącznie kwotę 64.256 złotych z tytułu poniesionych przez nią nakładów.

J. J. (1) wraz z synami wyprowadziła się ze wspólnego domu przy ulicy (...) w Ł. w dniu 13 października 2009 roku po kolejnej awanturze z byłym mężem. Początkowo J. J. (1) zamieszkała wraz z synami u swojej matki, a następnie wynajęła mieszkanie. W okresie od dnia 1 września 2010 roku do dnia 31 sierpnia 2013 roku z tytułu opłat czynszu J. J. (1) poniosła wydatek w wysokości 31.572 złote.

Dokonawszy powyższych ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy uznał za zasadne, zgodnie z porozumieniem uczestników, przyznanie na wyłączną własność K. J. nieruchomości przy ul. (...) w Ł.. Dokonując zaś podziału majątku wspólnego J. i M. byłych małżonków J. Sąd meriti przyznał na własność J. J. (1) samochód H., równowartość dwóch tapczanów o łącznej wartości 16.920 złotych oraz równowartość 901 akcji Banku (...) SA w kwocie 33.290,14 złotych. Natomiast M. J. Sąd I instancji przyznał na własność pozostałe ruchomości oraz równowartość samochodu N. o łącznej wartości 10.380 złotych. Rozliczenia nakładów z tytułu spłaty kredytu hipotecznego Sąd Rejonowy dokonał w odniesieniu do wielkości udziału każdego z kredytobiorców w sfinansowanej z tego kredytu nieruchomości przy ul. (...), a nie według domniemania równości udziałów kredytobiorców w tej wierzytelności (po 1/3), gdyż wierzytelność banku z tytułu kredytu hipotecznego po jej zaspokojeniu przetransferowała w udział każdego kredytobiorcy we współwłasności tej nieruchomości.

Sąd I instancji uwzględnił ponadto żądanie J. J. (1) o wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości wspólnej ponad udział we współwłasności. W tym zakresie Sąd meriti wskazał, że wydatki poniesione przez J. J. (1) na wynajęcie mieszkania w okresie od dnia 1 września 2010 roku do dnia 31 sierpnia 2013 roku wyniosły łącznie kwotę 31.572 złote. Kwotę tę Sąd Rejonowy zasądził od M. J. na rzecz J. J. (1) tytułem wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości wspólnej ponad udział we współwłasności.

O kosztach postepowania Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 520 k.p.c. przyjmując, że każdy z uczestników był w równym stopniu zainteresowany wynikiem postępowania. W ocenie Sądu I instancji uczestnicy winni pokryć koszty postępowania stosownie do wielkości udziału każdego z byłych małżonków w majątku wspólnym oraz udziału we współwłasności. Sąd Rejonowy obliczył, że J. J. (1) poniosła koszty postępowania w łącznej wysokości 2.523 złote (1.000 złotych tytułem opłaty od wniosku, 2.500 złotych zaliczki na opinie biegłych, 23 złote opłaty kancelaryjnej). K. J. natomiast poniosła koszty postępowania w łącznej wysokości 1.017 złotych (17 złotych opłaty od pełnomocnictwa oraz 1.000 złotych tytułem opłaty od wniosku). Uczestnik M. J. poniósł zaś koszty w łącznej wysokość 2.305,38 złotych (17 złotych opłaty od pełnomocnictwa oraz 2.500 złotych tytułem zaliczki na opinie biegłych, z której to kwoty Sąd Rejonowy zwrócił uczestnikowi kwotę 211,62 złotych). Mając na względzie powyższe Sąd a quo, w celu wyrównania kosztów postępowania stosunkowo do wielkości udziałów w nieruchomości wspólnej, zasądził od K. J. na rzez J. J. (1) kwotę 802 złote tytułem zwrotu części wydatków na koszty opinii biegłych. Ponieważ w toku postepowania M. J. zrzekł się wszelkich roszczeń względem swojej matki K. J. Sąd I instancji zaniechał rozliczenia kosztów postępowania pomiędzy nimi. Jednocześnie Sąd Rejonowy zniósł wzajemnie pomiędzy stronami koszty zastępstwa prawnego.

Apelację od powyższego postanowienia wywiedli uczestnicy K. J. i M. J., zaskarżając je w części, to jest w zakresie punktu V podpunkt 2 i 3 oraz punktu VII. Skarżący podnieśli szereg zarzutów naruszenia zarówno prawa materialnego jak i procesowego.

W pierwszej kolejności apelujący wskazali, iż Sąd Rejonowy niezasadnie zasądził od M. J. na rzecz J. J. (1) kwotę 31.572 złote tytułem wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości wspólnej ponad udział. We wskazanym zakresie skarżący argumentowali, iż Sąd I instancji naruszył art. 321 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., gdyż orzekł ponad żądanie, ponieważ J. J. (1) w toku postępowania nie sprecyzowała wysokości dochodzonego roszczenia. Nadto, zdaniem skarżących Sąd Rejonowy bezpodstawnie przyjął, iż roszczenie J. J. (1) odpowiada kwocie poniesionych przez nią kosztów wynajmu mieszkania. Ponadto skarżący podnieśli, iż w uzasadnieniu postanowienia nie wskazano podstawy prawnej roszczenia J. J. (1). Apelujący zarzucili także błąd w ustaleniach faktycznych poprzez pominięcie następujących okoliczności: M. J. przez okres od dnia 13 października 2009 roku do listopada 2010 roku nie korzystał ze wspólnej nieruchomości, J. J. (1) mogła dalej zamieszkiwać na wskazanej nieruchomości, co proponowała jej K. J., M. J. realizuje obowiązek alimentacyjny wobec synów w ramach którego partycypuje w kosztach wynajmu mieszkania. Ponadto zdaniem skarżących ustalenie poniesionych przez J. J. (1) kosztów wynajmu mieszkania wyłącznie w oparciu o jej zeznania stanowi naruszenie dyspozycji art. 233 § 1 k.p.c., gdyż zeznania te nie zasługują na wiarę.

Apelujący zarzucili także naruszenie art. 212 § 2 k.c., poprzez przyjęcie, że K. J., M. J. oraz J. J. (1) odpowiedzialni są za spłatę kredytu hipotecznego stosownie do wielkości swych udziałów we współwłasności nieruchomości przy ul. (...) w Ł., mimo iż umowa kredytu tego nie przewiduje.

Skarżący podnieśli także, iż Sąd I instancji naruszył art. 520 § 1 i 2 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że uczestnicy byli w równym stopniu zainteresowani wynikiem postępowania, co w konsekwencji doprowadziło do zasądzenia od K. J. na rzecz J. J. (1) kwoty 802 złote tytułem zwrotu części wydatków na koszty opinii biegłych. W ocenie skarżących K. J. nie była w równym stopniu zainteresowana wynikiem postępowania, bowiem poza zakresem jej zainteresowania pozostawała kwestia ruchomości stanowiących majątek wspólny J. i M. byłych małżonków J., a nadto K. J. nie kwestionowała wartości nieruchomości wynikającej z opinii biegłego sądowego. Tym samym zdaniem apelujących brak było podstaw do zasądzenia od K. J. na rzecz J. J. (1) kwoty 802 złote tytułem zwrotu części wydatków na koszty opinii biegłego.

W konkluzji apelacji skarżący wnieśli o zmianę postanowienia w punkcie V podpunkt 2 poprzez oddalenie w całości żądania spłaty udziału w nieruchomości od K. J. na rzecz J. J. (1) oraz w punkcie V podpunkt 3 poprzez oddalenie w całości żądania wynagrodzenia od M. J. na rzecz J. J. (1) za korzystanie z nieruchomości wspólnej ponad udział, a także w punkcie VII poprzez nieobciążanie K. J. obowiązkiem zwrotu części wydatków na koszty opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości. Nadto apelujący wnieśli o zasądzenie od J. J. (1) na ich rzecz kosztów postępowania przed Sądem II instancji, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. Ewentualnie skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu i pozostawienie temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach instancji odwoławczej. / apelacja – k. 325-332/

Na rozprawie odwoławczej w dniu 27 października 2014 roku pełnomocnik J. J. (1) wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. / e-protokół rozprawy z dnia 27 października 2014 roku: 00:26:31 – stanowisko pełnomocnika J. J. (1) /

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Apelacja jest się zasadna jedynie w części i w tym zakresie skutkuje zmianą zaskarżonego postanowienia.

Skarżący kwestionując rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego podniósł szereg zarzutów, które odnoszą się do trzech kwestii, a mianowicie: 1) zasądzonego od M. J. na rzecz J. J. (1) wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości wspólnej ponad jego udział w kwocie 31.572 złote, 2) przyjęcia, iż uczestnicy K. J., M. J. oraz J. J. (1) odpowiadają za spłatę kredytu hipotecznego stosownie do wielkości ich udziałów we współwłasności nieruchomości przy ul. (...) w Ł., 3) zasądzonej od K. J. na rzecz J. J. (1) kwoty 802 złote tytułem zwrotu części wydatków na koszty opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości. W tym też zakresie należało poczynić stosowne rozważania.

Przechodząc do oceny zarzutów dotyczących wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości zważyć należy, iż trafny okazał się zarzut skarżących dotyczący naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 321 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. poprzez wydanie orzeczenia co do przedmiotu który nie był objęty żądaniem, to jest zasądzenie od M. J. na rzecz J. J. (1) kwoty 31.572 złote tytułem wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości wspólnej ponad jego udział, pomimo, iż J. J. (1) w toku postępowania nie sprecyzowała wysokości dochodzonego roszczenia. Wskazać należy, iż zgodnie z art. 321 § 1 k.p.c. sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie. Artykuł ten wyraża kardynalną zasadę dotyczącą przedmiotu orzekania, według której sąd jest związany zgłoszonym żądaniem, a więc nie może wbrew temu żądaniu zasądzić czegoś w większym rozmiarze. Art. 321 § 1 k.p.c. dotyczy postępowania procesowego, jednakże na mocy art. 13 § 2 k.p.c. znajduje także odpowiednie zastosowanie w postępowaniu nieprocesowym, a zatem również w sprawach o zniesienie współwłasności oraz podział majątku wspólnego. W niniejszej sprawie J. J. (1) w piśmie z dnia 28 stycznia 2013 roku wniosła o rozliczenie wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości wspólnej, przy czym wskazała, że rozliczenie to winno nastąpić w oparciu o kwotę odpowiadającą ¼ czynszu najmu nieruchomości położonej w Ł. przy ulicy (...) za okres od dnia 13 października 2009 roku do daty orzekania (k. 219). W związku z powyższym J. J. (1) wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu wyceny czynszów za lokale mieszkalne, użytkowe i grunty na okoliczność ustalenia pożytków z nieruchomości wspólnej za okres od dnia 13 października 2009 roku do daty wyceny oraz miesięcznej wysokości tych pożytków na datę wyceny (k. 220). J. J. (1) w toku postępowania przed Sądem I instancji nie sprecyzowała wysokości dochodzonej przez nią kwoty wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości wspólnej, ograniczając się jedynie do zgłoszenia zastrzeżenia w trybie art. 162 k.p.c. po oddaleniu przez Sąd Rejonowy wskazanego wniosku dowodowego. W tym stanie rzeczy należy zgodzić się ze skarżącymi, że roszczenie J. J. (1) nie zostało skonkretyzowane, gdyż nie zostało określone kwotowo. Pomimo tego, że Sąd Rejonowy trafnie spostrzegł, iż żądanie wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości wspólnej ponad udział powinno zostać dokładnie określone (art. 187 § 1 pkt 1 k.p.c.), to jednak sam wskazał wysokość roszczenia J. J. (1) z tego tytułu poprzez przyjęcie za podstawę kwoty 31.572 złote. Sąd I instancji nie mógł orzec o wynagrodzeniu za korzystanie z nieruchomości wspólnej z urzędu, lecz jedynie na wniosek należycie sprecyzowany, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.

Zasadny okazał się także zarzut skarżących, iż Sąd Rejonowy poprzez ustalenie, że J. J. (1) w okresie od dnia 1 września 2010 roku do dnia 31 sierpnia 2013 roku z tytułu opłat czynszu poniosła wydatek w wysokości 31.572 złote, jedynie w oparciu o jej zeznania naruszył dyspozycję art. 233 § 1 k.p.c. Jak słusznie podnoszą apelujący J. J. (1) na poparcie swoich stwierdzeń nie przedstawiła żadnych dokumentów, tym samym treść jej zeznań na wskazaną okoliczność należy ocenić jako wysoce wątpliwe, gdyż J. J. (1) będąc uczestnikiem niniejszego postępowania jest osobą żywo zainteresowaną w jego rozstrzygnięciu. Ponadto uczestnik M. J. zakwestionował fakt ponoszenia przez wnioskodawczynię opłat za wynajmowane mieszkanie (k. 278 i 278 verte). Powyższe uwagi mają jednak drugorzędne znaczenie, bowiem w obliczu faktu, że J. J. (1) nie sprecyzowała swojego żądania zaskarżone postanowienie podlega w tym zakresie zmianie.

Mając na względzie powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. zmienił postanowienie Sądu Rejonowego w ten sposób, że uchylił rozstrzygnięcie zawarte w punkcie V podpunkt 3. Wskazać należy, iż żądanie J. J. (1) o wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości wspólnej nie podlega oddaleniu z powodu nieudowodnienia jego wysokości, lecz z uwagi na fakt, iż nie spełnia ono wymogu z art. 187 § 1 pkt 1 k.p.c. de facto nie jest roszczeniem w rozumieniu k.p.c., a zatem nie mogło być przedmiotem rozstrzygnięcia przez Sąd Rejonowy.

Zmiana zaskarżonego postanowienia w opisanym zakresie skutkowała tym, iż pozostałe zarzuty apelacji odnoszące się do wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości wspólnej ponad udział stały się bezprzedmiotowe. Jedynie na marginesie wskazać należy, iż chybiona jest argumentacja apelujących, że J. J. (1) miała możliwość powrotu na nieruchomość przy ulicy (...) w Ł., ale sama z tej możliwości zrezygnowała. Sąd Rejonowy trafnie przyjął, że J. J. (1) była zmuszona opuścić wspólny dom ze względu na ciągłe awantury z byłym mężem, stosowaną wobec niej i synów przemoc fizyczną oraz agresję słowną. Ustalenie to znajduje oparcie w materiale dowodowym szczegółowo omówionym przez Sąd Rejonowy w motywach rozstrzygnięcia. Nie ma potrzeby powielania tej argumentacji, zważywszy, że rozstrzygnięcie dotyczące wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości ponad udział podlegało uchyleniu z przyczyn, o których była mowa wyżej.

Przechodząc do oceny argumentacji skarżących dotyczącej spłaty kredytu hipotecznego wskazać należy, iż chybiony jest zarzut naruszenia art. 212 § 2 k.c., poprzez przyjęcie, że uczestnicy postępowania odpowiedzialni są za spłatę kredytu hipotecznego stosownie do wielkości ich udziałów we współwłasności nieruchomości przy ul. (...) w Ł., mimo iż umowa kredytu tego nie przewiduje. Nie sposób przyznać skarżącym racji, że rozliczenie nakładów z tytułu spłaty kredytu hipotecznego powinno zostać dokonane przy przyjęciu, iż każdy z uczestników winien ponieść jego ciężar w 1/3 części. Przedstawiony pogląd apelujących był już przedmiotem rozważań Sądu I instancji, podniesioną zaś w tym zakresie argumentację Sądu Rejonowego należy uznać za trafną. Środki na zakup wspólnej nieruchomości pochodziły z zaciągniętego przez uczestników kredytu hipotecznego, tym samym przyjąć należało, iż każdy z uczestników powinien ponieść ciężar zaciągniętego zobowiązania stosownie do wielkości jego udziału w nieruchomości. Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. oddalił apelację we wskazanym zakresie jako bezzasadną.

Zupełnie niezrozumiały jest natomiast zarzut apelacji naruszenia art. 520 § 1 i 2 k.p.c. W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy przeprowadził dowód z dwóch opinii biegłych sądowych. Pierwsza opinia zostało sporządzona przez biegłego A. S. i dotyczyła ustalenia wartości nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...). Za wykonaną pracę biegły A. S. otrzymał wynagrodzenie w wysokości 3.208 złotych. Druga opinia została sporządzona przez biegła J. K. i dotyczyła wyceny wartości ruchomości stanowiących majątek wspólny byłych małżonków J. i M. J.. Za wykonaną pracę biegła otrzymała wynagrodzenie w wysokości 1.580,38 złotych. Koszt opinii biegłych został pokryty z uiszczonych zaliczek w kwocie po 2.500 złotych przez J. J. (1) w dniu 18 czerwca 2012 roku oraz przez M. J. w dniu 20 czerwca 2012 roku (k. 184). Mając powyższe na uwadze Sąd I instancji zważył, że w zakresie zniesienia współwłasności nieruchomości położonej w Ł. przy ulicy (...) uczestnicy byli w równym stopniu zainteresowani wynikiem postępowania. W ocenie Sądu meriti uczestnicy powinni zatem pokryć koszty opinii biegłego z zakresu wyceny nieruchomości stosownie do wielkości ich udziału we współwłasności. K. J. była właścicielem wspólnej nieruchomości w ½ części, tym samym powinna ponieść połowę kosztów opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości, to jest kwotę 1.604 złote (3.208 : 2 = 1.604). Jak już podniesiono wynagrodzenie biegłego z zakresu wyceny nieruchomości zostało pokryte z zaliczek wpłaconych przez J. J. (1) oraz M. J.. K. J. winna zatem zwrócić każdemu z pozostałych uczestników kwotę po 802 złote. Ponieważ w toku postępowania M. J. zrzekł się wszelkich roszczeń względem swojej matki kwotę 802 złote należało zasądzić jedynie na rzecz J. J. (1). Tym samym niezrozumiała jest argumentacja apelacji, iż K. J. partycypuje w kosztach powstałych w związku z podziałem ruchomości stanowiących majątek wspólny byłych małżonków J. i M. J.. Mając na uwadze powyższe także i w tym zakresie Sąd Okręgowy oddalił apelację jako bezzasadną na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł jak w punkcie 3. postanowienia na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. ustalając, że każdy z uczestników ponosi koszty związane ze swoim udziałem w sprawie. Sąd nie znalazł bowiem jakichkolwiek okoliczności, które nakazywałyby odstąpić od podstawowej zasady rozliczania kosztów postępowania nieprocesowego. Każdy z uczestników był w równym stopniu zainteresowany w rozstrzygnięciu sprawy - ich interesy są wspólne o tyle, że celem postępowania jest wyjście ze wspólności majątkowej i współwłasności oraz uregulowanie wzajemnych stosunków majątkowych.