Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 1 marca 2021 roku w sprawie z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę, Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 295,20 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 marca 2020 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 137 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty i oddalił powództwo w pozostałej części.

Pozwany w swej apelacji zaskarżył wyrok w całości oraz zarzucił orzeczeniu naruszenie:

1.  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i uczynienie jej dowolną i wyciągniecie błędnych wniosków z treści zeznań poszkodowanego, iż możliwość naprawy pojazdu i wynajęcie pojazdu zastępczego w jednym miejscu jest dostatecznie racjonalnym i ważnym powodem aby nie skorzystać z propozycji zorganizowania pojazdu zastępczego przez pozwanego, w sytuacji gdy poszkodowany w ogóle nie interesował się ofertą pozwanego, nie skontaktował się z pozwanym w kwestii organizacji najmu pojazdu zastępczego. Miało to wpływ na rozstrzygnięcie sprawy poprzez przyjęcie, iż poszkodowany uprawniony był do wynajęcia pojazdu zastępczego po stawce ponad dwukrotnie wyższej niż stawka stosowana przez pozwanego;

2.  naruszenie przepisu art. 6 k.c. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i uznanie, iż powód w toku procesu wykazał, iż w okolicznościach niniejszej sprawy istniały obiektywne, racjonalne okoliczności uzasadniające nieskorzystanie przez poszkodowaną z oferty ubezpieczyciela;

3.  nanoszenie przepisu art. 354 § 2 k.c. poprzez jego niezastosowanie i ustalenie, że poszkodowany nie ma obowiązku współpracy z dłużnikiem - zakładem ubezpieczeń, w szczególności gdy ubezpieczyciel oferował poszkodowanemu zorganizowanie najmu pojazdu zastępczego, co bezpośrednio doprowadziło do zwiększenie rozmiaru szkody;

4.  art. 826 § 1 k.c. oraz art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2003 r. (...) poz. 1152 ze zm.) w zw. z art. 362 k.c. poprzez ich niezastosowanie i nieustalenie, że poszkodowany przyczynił się do zwiększenia rozmiaru szkody poprzez zawarcie umowy najmu pojazdu zastępczego po stawce 150 zł brutto w sytuacji, gdy pozwany z własnej inicjatywy oferował poszkodowanemu zorganizowanie najmu po stawce 98,40 zł brutto.

W konkluzji pozwane Towarzystwo (...) wniosło o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez oddalenie powództwa w całości i rozstrzygnięcie o kosztach postępowania, w tym kosztach zastępstwa procesowego przed Sądem II Instancji, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o oddalenie apelacji w całości z uwagi na jej całkowitą niezasadność oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa w postępowaniu apelacyjnym, według norm przepisanych.

Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Ustalenia faktyczne, jak również ocena prawna przedstawiona w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia przez Sąd Rejonowy, znajdują pełną akceptację Sądu Okręgowego.

Podniesione przez pozwanego zarzuty apelacyjne, choć zostały ujęte w dość złożonej konfiguracji poprzez powołanie się na naruszenie odpowiednich przepisów prawa materialnego i procesowego, w istocie zmierzają do zakwestionowania obowiązku zwrotu faktycznie poniesionych kosztów najmu pojazdu zastępczego w zakresie, w jakim wykraczają one poza koszty najmu proponowanego przez ubezpieczyciela.

Pozwany stoi bowiem na stanowisku, że nieskorzystanie przez poprzednika prawnego powódki z przedstawionej przez ubezpieczyciela oferty najmu pojazdu zastępczego według stawki dziennej niższej niż faktycznie przez niego poniesiona, stanowiło naruszenie obowiązków współpracy z ubezpieczycielem i minimalizowania szkody, co w rezultacie doprowadziło do wygenerowania kosztów ekonomicznie nieuzasadnionych z tego tytułu.

W ocenie Sądu II instancji zapatrywanie przedstawione przez pozwane Towarzystwo (...) nie zasługuje na uwzględnienie, a to z kilku powodów.

Przede wszystkim podkreślić trzeba, że oferta najmu złożona poszkodowanemu bezpośrednio po zgłoszeniu szkody, na którą powołuje się w apelacji pozwany, wbrew jego przekonaniu nie pozwala uznać, iż zawiera ona stanowczą i jednoznaczną ofertę zawarcia najmu pojazdu zastępczego na warunkach proponowanych przez ubezpieczyciela. Jak słusznie wywiódł Sąd I instancji, strona pozwana choć została uprzedzona o potrzebie i zamiarze wynajęcia pojazdu przez poszkodowanego na czas naprawy, to nie skonkretyzowała informacji o warunkach tegoż najmu. Działanie pozwanego Towarzystwa, które bezpośrednio przy zgłoszeniu szkody złożyło propozycję najmu pojazdu zastępczego korzystną finansowo, należy co do zasady uznać za działanie prawidłowe, nakierowane na zminimalizowanie następstw zdarzenia szkodzącego, nie przedstawiono jednak poszkodowanemu pełnej informacji pozwalającej na podjęcie świadomej decyzji w kwestii wyboru wynajmującego. Jeżeli ubezpieczyciel proponuje poszkodowanemu we współpracy z przedsiębiorcą trudniącym się wynajmem pojazdów skorzystanie z pojazdu zastępczego, zapewniając pełne pokrycie kosztów jego udostępnienia, czyni to zadość potrzebie ochrony uzasadnionych potrzeb poszkodowanego tylko w sytuacji, gdy jest to pojazd równorzędny pod istotnymi względami pojazdowi uszkodzonemu albo zniszczonemu. W tym kontekście istotne znaczenie ma nie tylko równorzędność samego pojazdu, ale także dodatkowych warunków umowy, takich jak np. czas i miejsce udostępnienia oraz zwrotu pojazdu zastępczego czy też obowiązek wpłaty kaucji.

Warsztat naprawczy, działając w imieniu poszkodowanego korespondował z pozwaną odnośnie udostępnienia przez pozwanego pojazdu zastępczego, zwracając się o skonkretyzowanie warunków najmu. Pozwany, już po wynajęciu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego, w swoim piśmie dokonał pewnego dookreślenia warunków, na jakich mogłaby być zawarta umowa najmu. Pomijając fakt, że pozwany przedstawił te informacje już po skorzystaniu przez poszkodowanego z oferty (...) Sp. z o.o. Sp. k., powyższych warunków nie można jednak uznać za wystarczająco skonkretyzowane. Z w/w pisma nie wynika także na jakich warunkach dodatkowych pozwany mógłby zaoferować poprzednikowi prawnemu powódki pojazd zastępczy.

Ponadto, o ile rzeczywiście obowiązkiem poprzednika prawnego powódki było dążenie do minimalizowania szkody i nie generowania kosztów ekonomicznie nieuzasadnionych, to nie można postawić mu skutecznego zarzutu, iż nie wybrał najtańszej oferty na rynku, w sytuacji gdy koszty najmu pojazdu w wybranej przez niego swobodnie wypożyczalni odpowiadały przeciętnym cenom stosowanym przez usługodawców na lokalnym rynku, co w zasadzie było bezsporne między stronami.

Miarodajne w tym względzie są załączone do akt sprawy zestawienia ofert firm zajmujących się wynajmem pojazdów zastępczych (k. 23-25, 37 w aktach II C 1158/20), z których wynika, że stawki rynkowe za wynajęcie samochodu porównywalnego do pojazdu należącego do poszkodowanego w niniejszej sprawie kształtowały się na poziomie od 200 do nawet 410 złotych netto (246 zł – 504,30 zł brutto za dobę). Z zestawienia powyższego wyliczenia ze stawką najmu pojazdu, której zwrotu w wysokości 246 złotych brutto za dobę domaga się powódka wynika zatem, że należy ona do najniższych na rynku, przez co z całą pewnością nie można uznać jej za wygórowaną. Reasumując podkreślić należy, iż obowiązek współpracy poprzednika prawnego powoda z ubezpieczycielem w zakresie minimalizacji rozmiaru szkody nie ograniczał jego prawa wyboru podmiotu, z którym zawrze umowę najmu pojazdu zastępczego. Ocena ta jest zasadna zwłaszcza wobec faktu, że czynsz zastrzeżony przez wynajmującego nie wykraczał poza stawki występujące na rynku lokalnym.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy uznał, iż apelacja nie zawiera uzasadnionych zarzutów mogących podważyć stanowisko Sądu Rejonowego, a tym samym jako bezzasadna podlega oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd odwoławczy rozstrzygnął w oparciu o art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 1) oraz § 10 ust. 1 pkt 1) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.) zasądzając od pozwanego na rzecz powódki kwotę 60 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.