Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 lutego 2018 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi zasądził od pozwanej S. R. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. kwotę 805,35 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego liczonymi od kwoty 785,35 złotych od dnia 28 lutego 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku, a od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego z tym zastrzeżeniem, iż nie więcej niż dwukrotność odsetek ustawowych za opóźnienie oraz kwotę 317 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od powyższego wyroku wniosła pozwana, wnosząc o jego zmianę poprzez oddalenie powództwa.

Skarżąca podniosła, że przedmiotowy wyrok jest dla niej krzywdzący, albowiem zaprzestała spłaty pożyczki na skutek radykalnego pogorszenia stanu zdrowia i w rezultacie utraty źródła utrzymania. Pozwana powołała się jednocześnie na fakt zawarcia umowy ubezpieczenia, która miała jej gwarantować spłatę zobowiązania z tytułu pożyczki na wypadek utraty pracy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna i jako taka podlega oddaleniu.

Na wstępie wyjaśnić należy, że niniejsza sprawa była rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym, w związku z czym Sąd Okręgowy na podstawie art. 505 ¹⁰ § 1 i § 2 k.p.c. orzekł na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego.

Idąc dalej wskazać trzeba, że w myśl art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

W dalszej kolejności trzeba mieć także na uwadze, że w postępowaniu uproszczonym apelacja ma charakter ograniczony, a celem postępowania apelacyjnego nie jest tu ponowne rozpoznanie sprawy, ale wyłącznie kontrola wyroku wydanego przez Sąd I instancji w ramach zarzutów podniesionych przez skarżącego. Innymi słowy mówiąc, apelacja ograniczona wiąże Sąd odwoławczy, a zakres jego kompetencji kontrolnych jest zredukowany do tego, co zarzuci w apelacji skarżący. Wprowadzając apelację ograniczoną, ustawodawca jednocześnie określa zarzuty, jakimi może posługiwać się jej autor i zakazuje przytaczania dalszych zarzutów po upływie terminu do wniesienia apelacji – co w polskim porządku prawnym wynika z art. 505 ⁹ § 1 ¹ i 2 k.p.c. (tak w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów SN z dnia 31 stycznia 2008 r., III CZP 49/07, OSNC Nr 6 z 2008 r., poz. 55; tak również M. Manowska, „Apelacja w postępowaniu cywilnym. Komentarz. Orzecznictwo”, Warszawa 2013, s. 305 – 306).

Idąc dalej wskazać należy, że ustalenia faktyczne, jak również ocena prawna przedstawiona w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia przez Sąd Rejonowy, znajdują pełną akceptację Sądu Okręgowego.

W sytuacji procesowej z jaką mamy do czynienia w niniejszej sprawie nie rodzi żadnych wątpliwości zasadność dochodzonej przez powoda należności głównej wraz z odsetkami z tytułu umowy pożyczki udzielonej pozwanej. Przede wszystkim dowodem na istnienie wierzytelności przysługującej względem pozwanej jest złożony do akt sprawy oryginał umowy pożyczki (...) z dnia 14 kwietnia 2014 roku, pod którą widnieje podpis pozwanej.

Sąd I instancji szczegółowo przeanalizował wysokość zobowiązania pozwanej, opierając się w tym zakresie na przedstawionym przez stronę powodową rozliczeniu wpłat dokonanych przez pozwaną i wydruku z systemu komputerowego powoda zawierającemu zestawienie wpłat i wypłat, ilustrującemu jednocześnie przepływy pieniężne na rachunku skarżącej. Powód precyzyjnie wykazał w jakich terminach i w jakiej wysokości pozwana dokonywała wpłat na poczet zobowiązania będącego przedmiotem rozpoznawanej sprawy oraz w jaki sposób zostały one zaksięgowane. Zdaniem Sądu Okręgowego przedłożone przez powoda dokumenty są rzetelne i wyczerpujące pod kątem rachunkowym. Zresztą pozwana nie kwestionuje ani co do zasady ani co do wysokości zobowiązania wynikającego z przedmiotowej umowy. Skarżąca oponuje jednakże przeciwko żądaniu pozwu powołując się na fakt zawarcia dodatkowej umowy ubezpieczenia zapewniającej jej ochronę od ryzyka utraty płynności finansowej w związku ze śmiercią lub chorobą. W odpowiedzi na tak sformułowany zarzut podkreślić trzeba, że skarżąca nie wykazała, że w ogóle jest stroną takiej umowy, nie przedstawiła bowiem żadnych dowodów na tę okoliczność, choćby w postaci dokumentu potwierdzającego fakt jej zawarcia. Nade wszystko jednak wyjaśnić należy, iż nawet gdyby przyjąć, iż pozwana posiada ochronę ubezpieczeniową na wypadek zaprzestania spłaty zaciągniętej u powoda pożyczki, nie pozbawia to powoda prawa do dochodzenia jej zwrotu bezpośrednio od pozwanej. Skarżącej w takiej sytuacji przysługuje roszczenie regresowe względem ubezpieczyciela, który odmówił spełnienia świadczenia pomimo zajścia zdarzenia objętego ubezpieczeniem.

Z tych względów Sąd Okręgowy uznał, iż apelacja nie zawiera uzasadnionych zarzutów mogących podważyć stanowisko Sądu Rejonowego, a tym samym jako bezzasadna podlega oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążając nimi pozwanej. Sąd Okręgowy wziął pod uwagę całokształt okoliczności związanych z sytuacją życiową pozwanej oraz charakter sprawy poddanej pod rozstrzygniecie Sądu a także ich ocenę z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego, które łącznie wyczerpują pojęcie „szczególnie uzasadnionego wypadku” w rozumieniu art. 102 k.p.c.