Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 marca 2022 roku, sygn. akt I C 1389/20 w sprawie z powództwa (...) Spółki jawnej z siedzibą w Ł. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) w W. o zapłatę, Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi zasądził od (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. na rzecz (...) spółki jawnej z siedzibą w Ł. kwotę 1 734,30 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 kwietnia 2020 r do dnia zapłaty oraz kwotę 1 117 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od wyroku wniósł pozwany, zaskarżając orzeczenie w części, tj. co do kwoty 688,80 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie z dnia 10 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

• art. 233 § 1 k.p.c. poprzez niewszechstronną, nielogiczną, wybiórczą i fragmentaryczną ocenę materiału dowodowego, co skutkowało ogólną błędną oceną dowodów w postaci opinii biegłego i zeznań świadka M. S. i uznaniem, że ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu opiewają się o kwotę 19 251,22 zł, w sytuacji, gdy z całokształtu materiału dowodowego wynika, że koszty mycia pojazdu i obsługi administracyjnej szkody przy ustaleniu ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu powinny zostać przez Sąd pominięte;

• art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z 228 § 2 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. poprzez niewszechstronną nielogiczną, wybiórczą i fragmentaryczną ocenę materiału dowodowego, co skutkowało ogólną błędną oceną dowodów i uznaniem za udowodnione, że powód poniósł koszty w kwocie 668,80 zł w związku z myciem pojazdu i prowadzeniem obsługi administracyjnej szkody przy likwidacji przedmiotowej szkody, w sytuacji gdy załączona faktura nie przedstawia jakiejkolwiek podstawy, aby uznać, że takowe koszty pozostawały w związku przyczynowym ze zdarzeniem, za które pozwany ponosi odpowiedzialność;

naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 361 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 354 § 1 i 2 k.c. i art. 826 §1 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie w stanie faktycznym sprawy, a w konsekwencji uznanie, że koszt mycia pojazdu i obsługi administracyjnej szkody jest uzasadnionym wydatkiem pozostającym w związku ze szkodą, podczas gdy na podstawie zgromadzonego materiału faktycznego i dowodowego w niniejszej sprawie poniesienie takiego kosztu nie sposób uznać za normalne następstwo wypadku, w wyniku którego powstała szkoda, ani za koszty niezbędne do dochodzenia wierzytelności przez poszkodowanego, który w sprawie nie występuje jako strona;

- co skutkowało zasądzeniem świadczenia wykraczającego ponad rzeczywisty rozmiar szkody.

W związku z podniesionymi zarzutami skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w zaskarżonej części oraz stosowne rozdzielenie pomiędzy stronami kosztów procesu w zakresie postępowania przed Sądem I instancji oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, w którym je zasądzono, do dnia zapłaty.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o oddalenie apelacji oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu przed sądem drugiej instancji, według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja pozwanego okazała się bezzasadna w całości i jako taka podlegała oddaleniu.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż niniejsza sprawa rozpoznawana jest w postępowaniu uproszczonym. W myśl art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, to uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa. Apelacja w postępowaniu uproszczonym ma charakter ograniczony, a celem postępowania apelacyjnego nie jest tu ponowne rozpoznanie sprawy, ale wyłącznie kontrola wyroku wydanego przez sąd I instancji w ramach zarzutów podniesionych przez skarżącego. Innymi słowy mówiąc, apelacja ograniczona wiąże sąd odwoławczy, a zakres jego kompetencji kontrolnych jest zredukowany do tego, co zarzuci w apelacji skarżący. Wprowadzając apelację ograniczoną, ustawodawca jednocześnie określa zarzuty, jakimi może posługiwać się jej autor i zakazuje przytaczania dalszych zarzutów po upływie terminu do wniesienia apelacji – co w polskim porządku prawnym wynika z art. 505 ⁹ § 11 i 2 k.p.c. (tak w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów SN z dnia 31 stycznia 2008 r., III CZP 49/07, OSNC Nr 6 z 2008 r., poz. 55). Tym samym w ramach niniejszego uzasadnienia poprzestać należy jedynie na odniesieniu się do zarzutów apelacji, bez dokonywania analizy zgodności zaskarżonego rozstrzygnięcia z prawem w pozostałym zakresie. Sąd Okręgowy na podstawie art. 505 ¹⁰ § 1 k.p.c. orzekł w składzie jednego sędziego.

Sąd Okręgowy, podzielił ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego i przyjął je za własne.

Przechodząc w pierwszej kolejności do analizy zarzutu dotyczącego naruszenia prawa procesowego należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie Sąd I instancji nie dopuścił się uchybień w zakresie stosowania przepisu art. 233 § 1 k.p.c., a także art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z 228 § 2 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. Przepis art. 233 § 1 k.p.c. bowiem statuuje zasady oceny wiarygodności i mocy dowodów tj. rozstrzygania kwestii spornych w warunkach niezawisłości, na podstawie własnego przekonania sędziego, przy uwzględnieniu całokształtu zebranego materiału (vide: wyrok SN z 16.02.1996 r., II CRN 173/95, LEX nr 1635264). Skarżący natomiast podnosząc zarzut naruszenia w/w przepisu nie kwestionuje wiarygodności przedłożonych w sprawie dowodów, ustaleń dokonanych w oparciu o te dowody, a jedynie zasadność rozstrzygnięcia Sądu I instancji w oparciu o zasadniczo bezspornie ustalony stan faktyczny. W przedmiotowej sprawie nie była bowiem kwestionowana wiarygodność dowodów w postaci opinii biegłego z zakresu mechaniki pojazdowej i rekonstrukcji wypadków drogowych dr inż. J. W., kalkulacji naprawy nr 037/20, umowy przelewu wierzytelności, czy też zeznań świadka M. S.. Treść tych dokumentów nie była kwestionowana, a jedynie skutki prawne, jakie z treści tych dokumentów, czy okoliczności wskazanych przez świadka wynikały – pozwany bowiem twierdzi, iż koszty mycia pojazdu i obsługi administracyjnej szkody powinny zostać pominięte i nie powinny mieścić się w ekonomicznie uzasadnionych kosztach naprawy, iż nie istnieje związek przyczynowy pomiędzy szkodą a tymi czynnościami, nie kwestionuje jednakże faktu umycia pojazdu i obsługi administracyjnej oraz wiarygodności dowodów z których te okoliczności wynikają. Podnoszona przez skarżącego kwestia nie ma więc związku z ustaleniami stanu faktycznego, z oceną wiarygodności dowodów przedłożonych do akt sprawy, lecz związana jest z nadaniem znaczenia ustalonym faktom. Nadanie natomiast określonego znaczenia ustalonym faktom, dokonanie oceny tych okoliczności bądź pominięcie ich jako nieistotnych na etapie rozstrzygania sprawy odnosi się już do przyporządkowania (podciągnięcia) stanu faktycznego pod ogólną normę (regułę) prawną czyli subsumpcji określonej normy prawnej tj. stosowania prawa materialnego i nie ma żadnego związku ze stosowaniem do oceny wiarygodności i mocy dowodów (w kontekście dokonywanych ustaleń faktycznych) w/w przepisów. Wnioski wyciągnięte ze wskazanych ustaleń i kwestionowane przez skarżącego podlegają więc ocenie w kontekście zgłoszonych zarzutów naruszenia przepisów prawa materialnego, zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c., także w zw. z art. 228 § 2 k.p.c. (który również odnosi się do faktów) w zw. z art. 6 k.c. , należy więc uznać za bezzasadny. W przedmiotowej sprawie brak jest też podstaw, by uznać, iż został przez Sąd Rejonowy naruszony art. 6 k.c. Powołany przepis statuuje bowiem jedynie zasadę rozkładu ciężaru dowodu w procesie, a nie kwestie związane z oceną materiału dowodowego, czy też właściwego zastosowania prawa materialnego. Sformułowana w przywołanym przepisie reguła rozkładu ciężaru dowodu w sporze cywilnoprawnym ma na celu wyłącznie wskazanie, kogo obciążają skutki niepowodzenia procesu dowodzenia, a nie ocenę wniosków Sądu I instancji odnośnie związku przyczynowego i zasadności w/w kosztów na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Zarzut naruszenia art. 361 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 354 § 1 i 2 k.c. i art. 826 §1 k.c. okazał chybiony. Prawidłowo Sąd Rejonowy przyjął, iż usługa mycia pojazdu przed i po zakończonej naprawie oraz ogólne koszty obsługi szkody poniesione przez warsztat, stanowią koszty uzasadnione. Skarżący opacznie rozumie opinię biegłego, który wskazał, iż usługa mycia pojazdu zarówno przed i po naprawie to czynności, które są nierozerwalnie związane z naprawą powypadkową pojazdu i powinny być uwzględnione w kosztorysie naprawy i fakturze za naprawę pojazdu. Jak zauważył biegły, mycie pojazdu jest konieczne, aby było możliwe przystąpienie do prac naprawczych, gdyż w przeciwnym razie bardzo łatwo można uszkodzić powłokę lakierowaną na sąsiednich nienaprawionych elementach. Ponadto biegły wskazał na zasadność mycia pojazdu po naprawie, bo nawet po naprawie przeprowadzonej przy zastosowaniu najnowszych technologii należy usunąć ślady polerowania po oklejeniu nadwozia, uzbrajaniu pojazdu oraz ślady po użyciu środków konserwujących – wbrew twierdzeniom skarżącego istnieje więc adekwatny związek przyczynowy między szkodą a czynnością mycia pojazdu w wyżej wskazanych okolicznościach. Zdaniem Sądu Okręgowego, w zakresie uzasadnionych kosztów naprawy powinny być również uwzględnione koszty obsługi szkody, skoro czynności te wiąże się z określonym działaniem pracownika warsztatu, który poświęca na to swój czas pracy, a nie byłyby wykonywane, gdyby nie było szkody w pojeździe. Należy przy tym zauważyć, iż przyjęcie 2 godzin na obsługę szkody wykonywaną przez zakład naprawczy jest zasadne i wykazane korespondencją z zakładem ubezpieczeń, niewątpliwie też koszty te nie sią wygórowane, a w konsekwencji należy je uznać za ekonomicznie uzasadnione.

Nie ma więc wątpliwości, że koszt wymaganej okolicznościami przypadku naprawy (w tym niezbędny koszt mycia pojazdu i obsługi administracyjnej szkody) uszkodzonego pojazdu jest normalnym następstwem zdarzenia szkodzącego (art. 361 k.c.), pozostaje więc w zakresie obowiązku odszkodowawczego. Biegły zaznaczył, iż tylko czysty samochód po naprawie blacharskiej i lakierniczej może być poddany kontroli przez serwis i ocenie przez klienta.

Wynikający z art. 354 § 2 k.c. obowiązek współpracy poszkodowanego z ubezpieczycielem, poprzez przeciwdziałanie zwiększeniu szkody i minimalizowanie jej skutków, w żadnym razie nie może ograniczać czynności niezbędnych do naprawienia szkody. Obowiązek ten nie może być w związku z tym poczytywany za równoznaczny
z rezygnacją przez poszkodowanego ze zwrotu kosztów niektórych czynności, których wykonanie jest niezbędne do naprawienia szkody. Takimi czynnościami, zdaniem Sądu Okręgowego, jest mycie pojazdu w celu jego naprawy i zmycia po naprawie śladów tej naprawy, a także czynności administracyjne zmierzające do uzyskania odszkodowania od zakładu ubezpieczeń z przyczyn wskazanych już wyżej.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako bezzasadną.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł w oparciu o art. 98 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. Na koszty wygrywającego postępowanie apelacyjne powoda złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego, ustalone podstawie § 2 pkt 2 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.).