Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 marca 2017 roku Sąd Rejonowy w Pabianicach zasądził od T. K. na rzecz (...) Bank (...) SA we W. :

- kwotę 21.617,48 złotych z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy procentowej kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od dnia 8 marca 2017 roku do dnia 29 marca 2017 roku ;

- kwotę 4.321,76 złotych tytułem dalszych odsetek

- kwotę 215 złotych tytułem kosztów opłat i prowizji .

Zasądzoną w ten sposób należność w łącznej wysokości 26.154,24 złotych Sąd rozłożył na 65 rat płatnych do 10-go każdego miesiąca , poczynając od maja 2017 roku , przy czym pierwsza rata wyniesie 554,24 złotych , pozostałe raty wyniosą po 400 złotych każda , z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia płatności którejkolwiek z rat .

Sąd odstąpił również na podstawie art. 102 kpc od obciążenia pozwanego kosztami postępowania .

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia w zakresie rozłożonej należności na raty Sąd wskazał , że już w trakcie procesu pozwany spłacał należność , zaległość w płatności nie była spowodowana unikaniem przez pozwanego płacenia , a jedynie przejściową złą sytuacją życiową . Obecnie pozwany znalazł pracę , w związku z czym będzie mógł spłacać zasądzone comiesięczne raty.

Apelację od rozstrzygnięcia Sądu wniosła strona powodowa zaskarżając wyrok w całości i zarzucając mu uniemożliwienie dochodzenia przez powoda od pozwanego całości dochodzonego powództwem roszczenia oraz to , że Sąd nie uwzględnił wartości ekonomicznej roszczenia . Tym samym apelujący wniósł o odstąpienie od rozłożenia zobowiązania określonego pozwem na raty , zasądzenie dalszych odsetek od kwoty kapitału 21.617,48 złotych do dnia zapłaty i zasądzenie kosztów postępowania , w tym również kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył , co następuje :

Apelacja nie jest zasadna i podlega oddaleniu .

Instytucja prawa cywilnego dotycząca możliwości rozłożenia należności na raty przewidziana przepisem art. 320 kpc jest w istocie tzw. moratorium sędziowskim dotyczącym przedmiotu wyrokowania dającym sądowi możliwość uwzględnienia interesu obu stron to jest interesu strony pozwanej w zakresie czasu wykonania wyroku oraz interesu strony powodowej w zakresie uniknięcia konieczności skierowania sprawy do egzekucji .

Zastosowanie tej instytucji bez wątpienia , co podkreślał Sąd I instancji, może być zastosowane w szczególnych okolicznościach . Przesłanką zastosowania tego przepisu jest ustalenie , że w danej sprawie zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony , a decydują o tym okoliczności konkretnej sprawy . W zasadzie chodzi o okoliczności dotyczące pozwanego dłużnika , jego sytuacja osobista , majątkowa , finansowa , rodzinna , która powoduje , że nierealne jest spełnienie przez niego od razu i w pełnej wysokości zasądzonego świadczenia . Przyjmuje się , że np. za zastosowaniem omawianego przepisu przemawia sytuacja , w której pozwany uznaje powództwo i podnosi , że nieuregulowanie długu jest spowodowane wyłącznie jego złą sytuacją majątkową .

Rozważając rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty , sąd orzekający nie może jednak nie brać pod rozwagę sytuacji wierzyciela . Również jego trudna sytuacja majątkowa może bowiem co do zasady przemawiać przeciwko rozłożeniu zasądzonego świadczenia na raty , ponieważ sąd nie powinien działać z pokrzywdzeniem wierzyciela ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 kwietnia 2015 roku II CSK 409/14 Legalis 1231752 ) .

W okolicznościach niniejszej sprawy orzekając o rozłożeniu dochodzonej należności na raty wraz z uwzględnieniem odsetek od dnia żądania do dnia wyrokowania , Sąd I instancji prawidłowo i wnikliwie dokonał analizy sytuacji zarówno pozwanego jak i powoda . Pozwany podniósł przed sądem , że znajdował się przez jakiś czas bez środków finansowych do życia , ale sytuacja ta zmieniła się , czego wyrazem są zarówno wpłaty dokonane już w trakcie procesu jak i wykonywane wpłaty od dnia wyrokowania . Należność dochodzona pozwem w sytuacji pozwanego jest należnością wysoką , nie do spłacenia jednorazowo, tym bardziej , że biorąc kredyt u powoda zobowiązanie pieniężne do jego zwrotu również było rozłożone na 6 lat , a oznaczona w umowie data końcowa spłaty to 30 marca 2020 rok.

Sąd uwzględnił różnie sytuację powoda i w tym kontekście podziela stanowisko sądu I instancji co do faktu, że rozłożenie dochodzonej należności na raty i pozbawienie dalszych odsetek od dnia wyrokowania nie uszczupli sytuacji finansowej powoda jako banku , który niewątpliwie jest instytucją prowadzącą działalność gospodarczą , z której powinna wynikać dodatnia forma pozyskiwania środków finansowych . Tym niemniej bank , poprzez zastosowanie różnych opłat około kredytowych zabezpiecza się przed koniecznością ściągania niektórych należności w drodze przymusu prawnego.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc oddalił apelacje jako bezzasadną .