Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2020 roku K. B., wytoczył przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. powództwo o zapłatę kwoty 1.501 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 listopada 2019 roku do dnia zapłaty tytułem częściowego odszkodowania za koszty najmu pojazdu zastępczego oraz o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód powołał się na zdarzenie drogowe, które miało miejsce w dniu 1 sierpnia 2019 roku, w wyniku którego uszkodzeniu uległ należący do D. P. (1) samochód marki F. (...) nr rej. (...). Sprawca szkody ubezpieczony był w zakresie OC w pozwanym towarzystwie. Pozwany zarejestrował szkodę pod nr (...).01 i uznał zasadę swej odpowiedzialności. Poszkodowany w dniu 1 sierpnia 2019 roku zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego ze stawką czynszu w wysokości 196,80 zł brutto za dobę. Świadczona przez powoda usługa stanowiła bezgotówkowy najem pojazdu. Poszkodowany przelał na powoda wierzytelność o zapłatę z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Najem pojazdu trwał 55 dni, a powód wystawił z tego tytułu fakturę na kwotę 10.824 zł brutto. Pozwany zwrócił jedynie część powyższej kwoty uznając okres najmu pojazdu zastępczego w wymiarze 40 dni, nie kwestionując rynkowości i zasadności stawki najmu stosowanej przez powoda, wobec czego powód dochodzi różnicy. Powód wskazał, że zarówno poszkodowany jak i zakład naprawczy nie przyczynili się w żaden sposób do przedłużenia naprawy, dochowując staranności przy organizacji naprawy. Ubezpieczyciel dopiero w dniu 27 sierpnia sporządził kosztorys naprawy i przyznał część odszkodowania, zatem od dnia 28 sierpnia 2019 roku warsztat naprawczy mógł przystąpić do procesu naprawy uszkodzonego pojazdu, tj. zamówić części zamienne. W dniu 8 października 2019 roku pozwany dokonał dopłaty odszkodowania. Okres najmu pojazdu zastępczego trwający 55 dni był zatem w pełni uzasadniony.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pełnomocnik pozwanego zakwestionował legitymację czynną powoda, zasadność najmu pojazdu zastępczego ponad uznany przez pozwanego czas, zakwestionował także okres naprawy uszkodzonego pojazdu oraz przedstawiony przez powoda harmonogram naprawy wskazując, iż stanowi on dokument prywatny i nie przedstawia rzeczywistego czasu naprawy przedmiotowego pojazdu.

Wyrokiem z dnia 23 marca 2021r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1501 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 listopada 2019r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1864,84 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Strona pozwana wniosła apelację od powyższego wyroku w części ponad zasądzoną kwotę 393,60 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 listopada 2018r. do dnia zapłaty tj. w części zasadzającej kwotę 1107,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 listopada 2010r. do dnia zapłaty oraz w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

Skarżąca zarzuciła rozstrzygnięciu naruszenie:

1.  przepisów postepowania cywilnego art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 278 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, polegającej na dokonano sprzecznej z zasadami logiki oceny ustalonego w sprawie stanu faktycznego, prowadzącej do wniosku, że:

a. uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego winien wynosić 55 dni,, gdy powód nie przedstawił żądnych dowodów potwierdzających czas naprawy uszkodzonego pojazdu, a z przeprowadzonego dowodu z opinii biegłego wynika, że naprawa uszkodzonego pojazdu mogła zostać przeprowadzona w ciągu 42 dni,

b. czas niezbędny ustalony na podstawie tzw. arkusza naprawy na dostarczeni części zamiennych do naprawy pojazdu powinien wynosić 12 dni, w sytuacji, gdy powód nie udokumentował tej okoliczności, a z opinii biegłego sądowego sporządzonej w niniejszej sprawie wynika, że czas ten powinien maksymalnie wynosić 3 dni robocze,

c. uznanie, że okres bezczynności warsztatu po dniu przesłania kalkulacji pozwanego, a dniem zamówienia części pozostaje w normalnym związku przyczynowym ze zgodą ( 2 dni zwłoki warsztatu), podczas gdy powód nie udowodnił zasadności przestoju warsztatu we wskazanym zakresie;

2.przepisów prawa materialnego, tj.

- art. 361 k.c. w zw. z art. 822 i 805 k.c., poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że kosztami koniecznymi i ekonomicznie uzasadnionymi były koszty najmu pojazdu zastępczego przez okres 55 dni, podczas gdy zgodnie z opinią biegłego sądowego uzasadniony czas naprawy uszkodzonego pojazdu powinien wynieść 42 dni,

- art. 354 § 2 k.c. w zw. z art. 362 k.c. i art. 826 § 1 i 3 k.c. poprzez jego niezastosowanie i pominięcie spoczywającego na poszkodowanym obowiązku zapobiegania szkodzie i zmniejszeniu jej rozmiarów, który w niniejszej sprawie zostałby zrealizowany gdyby poszkodowani zainteresowali się przebiegiem naprawy uszkodzonego pojazdu i wybrali warsztat, który gwarantowałby naprawę uszkodzonego pojazdu zgodnie z technologia producenta i z uwzględnieniem przebiegu postępowania likwidacyjnego w czasie nieprzekraczającym 42 dni,

- art. 6 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że powód udowodnił zasadność poniesionych kosztów najmu przez okres 55 dni, podczas gdy powód nie zaoferował twierdzeń i dowodów na te okoliczności.

W związku z poczynionymi zarzutami naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 233 k.p.c. skarżąca wskazała fakty ustalone przez Sąd I instancji niezgodnie z rzeczywisty stanem rzeczy lub istotne dla rozstrzygnięciu fakty nieustalone przez Sąd I instancji:

- przyjęcie, że uzasadniony czas oczekiwania na części zamienne powinien wynosić 12 dni, a naprawy technologicznej 14 dni, podczas gdy okres ten nie został w żaden sposób udokumentowany przez powoda, a z opinii biegłego sądowego wynika, że czas oczekiwania na części nie powinien przekroczyć 3 dni roboczych, a naprawy 8 dni roboczych, a co za tym idzie nieuzasadnione stwierdzenie przez Sąd, że najem pojazdu zastępczego był konieczny przez okres 55 dni.

W konkluzji skarżąca wniosła o:

1.zmianę zaskarżonego postępowania apelacyjnym wyroku przez oddalenie powództwa, co do kwoty 1107,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 8 listopada 2019r. do dnia zapłaty oraz stosunkowe rozdzielenie kosztów postępowania z uwzględnieniem rozstrzygnięcia po zmianie punktu 1. wyroku;

2.zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od strony pozwanej kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Wbrew zarzutom skarżącej, Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń stanu faktycznego, znajdujących oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym i trafnie określił konsekwencje prawne z nich wynikające.

Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia stanu faktycznego poczynione przez Sąd I instancji i przyjmuje je za własne bez konieczności ponownego ich przytaczania.

W szczególności, całkowicie bezzasadny jest zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 278 k.p.c.

Wbrew zarzutom skarżącej podniesionym w apelacji, Sąd I instancji dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, nie przekroczył zasad swobodnej oceny dowodów wyznaczonej granicami dyspozycji art. 233 § 1 k.p.c.. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji jest swobodna, lecz na pewno nie dowolna, nie jest sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania.

W przedmiotowej sprawie biegły sądowy wypowiedział się na okoliczność koniecznego i technologicznie uzasadnionego czasu naprawy pojazdu. Zgodzić należy się w pełni z Sądem I instancji, że opinia biegłego, tak podstawowa jak i uzupełniająca, w całym swoim zakresie jest rzetelna, sporządzona zgodnie z wymogami specjalistycznej wiedzy, spójna, zaś wnioski z niej płynące logiczne. Biegły w opinii wskazał, że technologiczny czas naprawy przedmiotowego pojazdu, bez konieczności oczekiwania na oględziny, przyjęcie odpowiedzialności przez ubezpieczyciela, bez okresu oczekiwania na części zamienne, wyniósłby 8 dni roboczych. Jednakże biegły zastrzegł, iż niniejsze wyliczenie jest tylko teoretycznym, gdyż nie uwzględnia wszelkich prac i czynności, które wykonuje się w ramach realiów warsztatowych ( czas potrzebny na zgromadzenie części, przerwy w pracy, przemieszczanie pojazdu na różne stanowiska), które mają wpływ na rzeczywisty czas trwania naprawy. Nadto, biegły wyjaśnił również, iż uzasadniony czas przestoju pojazdu mógł być dłuższy od technologicznego czasu naprawy, bowiem w skład technologicznego czasu naprawy nie wchodzą m.in. zgłoszenie szkody do zakładu ubezpieczeń, przyjęcie pojazdu do naprawy przez warsztat naprawczy, oględziny przed naprawcze ubezpieczyciela, korespondencja pomiędzy ubezpieczycielem, a serwisem naprawczym dotycząca kwalifikacji uszkodzeń, czas oczekiwania na części, dostarczenie do serwisu naprawczego kalkulacji naprawy ubezpieczyciela, akceptacja kosztów naprawy pojazdu w przypadku kosztorysu warsztatu naprawczego, ewentualne dodatkowe oględziny pojazdu przez ubezpieczyciela. Biegły w opinii uzupełniającej wskazał nadto, że na dzień sporządzania opinii nie ma możliwości ustalenia rzeczywistego czasu oczekiwania na części zamienne w okresie sierpień-wrzesień 2019 roku. Zgodnie z opinią biegłego czas pozbawienia poszkodowanego możliwości korzystania z własnego pojazdu wynoszący 55 dni kalendarzowych jest realny i uzasadniony, przy uznaniu zasadności wszelkich działań serwisu naprawczego.

Natomiast, na okoliczność gromadzenia niezbędnych części do naprawy i procesu naprawy przeprowadzony był dowód z zeznań świadka T. T. ( zapis protokołu rozprawy z dnia 1 wrze sina 2020r. nagranie 00:19:30- 00:24:44).

W ocenie Sądu Okręgowego, zasadny okres najmu pojazdu zastępczego powinien być określony z uwzględnieniem daty zapłaty odszkodowania za uszkodzony pojazd. Zakład naprawczy przed przystąpieniem do naprawy na prawo oczekiwać na ostateczną decyzję ubezpieczyciela w kwestii uznania zakresu jego odpowiedzialności.

W rozpoznawanej sprawie warsztat naprawczy zamówił części zamienne w dniu 29 sierpnia 2019r. – tj. jeden dzień po wydaniu i przekazaniu przez pozwanego ubezpieczyciela odszkodowania.S. części zamiennych w dniu 30 września 2019r. potwierdził przyjęcie zamówienia ( oświadczenie –k. 57).W tym stanie rzeczy nie sposób mówić o zwłoce po stronie warsztatu naprawczego w zamówieniu części zamiennych. Poszkodowany jak i warsztat naprawczy nie mieli obowiązku zamówienia części zamiennych przed przyjęciem przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę i wypłatą odszkodowania.

Czas oczekiwania na części zamienne przez okres 12 dni wynikał z problemów z dostępnością części zamiennych do uszkodzonego pojazdu w okresie likwidacji przedmiotowej szkody ( oświadczenie –k. 57). Dokument ten nie był kwestionowany przez stronę pozwana w toku postępowania.

W tym stanie rzeczy zgodzić należy się w pełni z Sądem I instancji, że uzasadniony czas naprawy wynosił 55 dni znajdowało pełne oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym.

W tym stanie rzeczy całkowicie bezzasadne są również zarzuty naruszenia prawa materialnego tj. art.361 k.c. W zw. z art. 822 i 805 k.c.

Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd I instancji w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy prawidłowo ustalił wysokość szkody w zakresie kosztu najmu pojazdu zastępczego.

Nie znajduje także żadnego uzasadnienia zarzut naruszenia art. 354 § 2 k.c. w zw. z art. 362 k.c. i art. 826 § 1 i 2 jak również art. 6 k.c.

W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego brak jest jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, że poszkodowany swoim działaniem nie zapobiegł szkodzie i nie działa w celu zmniejszenia jej rozmiarów w zakresie kosztów wynajmu pojazdu. Jak wynika z zeznań świadka D. P. (2) strona pozwana w chwili zgłoszenia szkody nie informował świadka o możliwości wynajęcia za pośrednictwem ubezpieczyciela (zeznania świadka protokół elektroniczny rozprawy z dnia 1 września 2020r. 00:09:53 do 00:15:36).

Brak jest jakiegokolwiek racjonalnego powodu do stawiania poszkodowanemu zarzut, że wadliwie wybrał zakład naprawczy.

Mając na uwadze powyższa Sąd Okręgowy oddalił apelację, jako bezzasadna na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. W zw. z § 2 punkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. Z 2018r. poz.265 zez.).