Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2018 roku w sprawie z powództwa A. F. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę, Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 14.678,88 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 listopada 2017 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 4.351 zł tytułem zwrotu kosztów procesu i oddalił powództwo w pozostałej części.

Apelację od punktu 1. wyroku złożyła strona pozwana zarzucając:

1. naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczenia:

- art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 245 k.p.c. i 299 k.p.c, poprzez dokonanie oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób sprzeczny z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym i w konsekwencji przyjęcie, pomimo upływu 21 lat pomiędzy datą wypadku, a datą przejścia przez powoda na emeryturę, że z dużym prawdopodobieństwem powód w dalszym ciągu pracowałby na stanowisku kierowcy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł., podczas gdy, strona powodowa owej okoliczności nie udowodniła,

- art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 245 k.p.c. i 299 k.p.c, poprzez dokonanie oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób sprzeczny z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym i w konsekwencji przyjęcie, że powód nie zrzekł się w ugodzie z dnia 14 lutego 2017 r. roszczenia z tytułu nagrody jubileuszowej,

- art. 328 § 2 k.p.c, poprzez nie zawarcie przez Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku wyczerpujących informacji w zakresie przyczyn, dla których Sąd uznał, że gdyby nie wypadek powód pracowałby w (...) Sp. z o.o. przez okres uprawniający go do nabycia nagrody jubileuszowej,
co uniemożliwia pozwanemu odczytanie sfery motywacyjnej Sądu Rejonowego,

2. naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 444 § 1 k.c, poprzez przyjęcie, że roszczenie odszkodowawcze powoda z tytułu nagrody jubileuszowej pozostaje w związku przyczynowym z wypadkiem z dnia 23 czerwca 1995 r., podczas gdy powód nie udowodnił, że gdyby nie wypadek, powód pracowałby na stanowisku zajmowanym przed zdarzeniem, przez okres, po upływie którego powód uzyskałby prawo do nagrody jubileuszowej.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżący wniósł o :

1) zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości,

2) zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania sądowego przed Sądem I instancji stosownie do wyniku sprawy, oraz
o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa radcowskiego według norm przepisanych.

Powód wniósł o oddalenie apelacji pozwanego i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pozwanego nie jest zasadna i podlega oddaleniu.

Sąd Okręgowy w pełni podziela i przyjmuje jako własne ustalenia faktyczne poczynione przez sąd pierwszej instancji, jak również oparte na nich rozważania prawne.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do przypisywanych Sądowi I instancji uchybień procesowych, gdyż z istoty rzeczy wnioski w tym zakresie determinują kierunek dalszych rozważań.

Podniesiony przez stronę apelującą zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c., odnoszący się do dokonania oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób sprzeczny z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym poprzez przyjęcie, pomimo upływu 21 lat pomiędzy datą wypadku, a datą przejścia przez powoda na emeryturę, że z dużym prawdopodobieństwem powód w dalszym ciągu pracowałby na stanowisku kierowcy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. w ocenie Sądu Okręgowego nie jest zasadny. Rację ma bowiem Sąd Rejonowy, że doświadczenie życiowe i realia dotyczące zatrudnienia na terenie Ł. wskazują, że stabilność zatrudnienia kierowców przez spółkę (...) jest znacznie większa niż w firmach prywatnych, a zatem jest duże prawdopodobieństwo, że powód, gdyby nie uległ wypadkowi, nadal pracowałby na stanowisku kierowcy, a w czerwcu 2016 r. mógłby otrzymać nagrodę jubileuszową w związku z przejściem na emeryturę. Powód w swoich zeznaniach powiedział, że gdyby nie wypadek nadal by pracował w MPK. Pozwany zaś zarzuca w apelacji, że Sąd w sposób nieprawidłowy oparł się między innymi na tych zeznaniach ustalając, że powód pracowałby w MPK do czasu emerytury. Sąd Okręgowy nie dostrzega nieprawidłowości w tego rodzaju ustaleniach, bowiem ustalanie odszkodowań dotyczących np. renty wyrównawczej zawsze opiera się na pewnej dozie prawdopodobieństwa, czy też hipotetycznego założenia co do sytuacji poszkodowanego, gdyby nie nastąpił wypadek. Pozwany nie wykazał w tej kwestii żadnej inicjatywy dowodowej dla obalenia tych założeń, za zatem nie może skutecznie domagać się uwzględnienia podniesionych zarzutów naruszenia przepisowi prawa procesowego jak również przepisu prawa materialnego w postaci art. 444 § 1 kc.

Również zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. nie mógł odnieść zamierzonego skutku. Przede wszystkim przepis art. 328 § 2 k.p.c. określa wymagania konstrukcyjne uzasadnienia orzeczenia. W świetle treści tego przepisu należy rozróżnić brak wskazania w treści uzasadnienia zastosowanych przepisów prawa od wskazania tych podstaw, lecz merytorycznie błędnych. Rozróżnienie wymienionych sytuacji opiera się na założeniu, że czym innym jest techniczna strona uzasadnienia, (której dotyczy wymieniony przepis),
a czym innym jest jego merytoryczna zawartość, choćby nawet błędna. Tylko do pierwszej z wymienionych sytuacji odnosi się art. 328 § 2 k.p.c. Wytknięcie wadliwego sporządzenia uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia może okazać się zasadne wówczas, gdy z powodu braku w uzasadnieniu elementów wymienionych w art. 328 § 2 k.p.c. zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej. Nie stanowi on, więc właściwej płaszczyzny do krytyki trafności przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku ustaleń faktycznych, ani ich oceny prawnej (zob. wyroki SN z dnia: 17 marca 2006 r., I CSK 63/2005, Lex Polonica nr 1344014; 20 lutego 2008 r., II CSK 449/07, LEX nr 442515). W szczególności przepis ten nie obejmuje sytuacji, gdy Sąd, jak w niniejszej sprawie, wskazał podstawy prawne wydania wyroku w sposób umożliwiający dokonanie oceny toku wywodu, który doprowadził do wydania wyroku jak również wskazał przyczyny, dla których Sąd uznał, że gdyby nie wypadek powód pracowałby w (...) Sp. z o.o. przez okres uprawniający go do nabycia nagrody jubileuszowej.

Sąd Rejonowy nie naruszył również wskazanych w apelacji przepisów procedury cywilnej ustalając, że powód nie zrzekł się w ugodzie z dnia 14 lutego 2017 r. roszczenia z tytułu nagrody jubileuszowej. Brzmienie § 2 powyższej ugody zostało prawidłowo zinterpretowane przez Sąd Rejonowy, jako nie dotyczące roszczenia z tytułu nagrody jubileuszowej. W istocie sformułowanie, że wypłata jednorazowego odszkodowania powoduje zaspokojenie wszelkich przeszłych, obecnych jak i przyszłych roszczeń powoda o renty wypłacane przez (...) S.A. oraz, że zrzeka się w całości roszczeń o renty wypłacane w związku z wypadkiem z dnia 23.06.1995 r. oraz wszelkich roszczeń mających tożsamy charakter z podstawą przyznanej renty, jest niejasne, w szczególności jeśli idzie o roszczenia mające tożsamy charakter z podstawą przyznanej renty. Natomiast nie dotyczy to sformułowanie nagrody jubileuszowej, która jest świadczeniem jednorazowym, związanym z długotrwałością zatrudnienia.

Dlatego orzeczenie Sądu Rejonowego Sąd Okręgowy uznał za prawidłowe i nie naruszające wskazanych w apelacji przepisów i na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację. O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.