Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2018 roku w sprawie z powództwa (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W. przeciwko W. G. o zapłatę, Sąd Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 3600 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od tego rozstrzygnięcia wniosła strona powodowa zarzucając:

1. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności naruszenie art. 233 §1 k.p.c. i art. 227 k.p.c. – poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów polegające na:

1) braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego oraz dokonanie jego oceny w sposób dowolny, całkowicie sprzeczny z zasadami logiki i obiektywizmu, a w szczególności w zakresie wskazania rzekomego nieudowodnienia przez powoda jego legitymacji czynnej, istnienia, wysokości i wymagalności zobowiązania dochodzonego w przedmiotowej sprawie, a także dokonanie tej oceny z pominięciem istotnej części materiału dowodowego, a w szczególności z pominięciem:

a. Umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 20.03.2013 r. wraz z Aneksem nr (...) i Załącznikiem nr 1 do tego Aneksu, która została załączona w kopii poświadczonej „za zgodność z oryginałem” przez występującego w sprawie pełnomocnika, a który to Załącznik wbrew twierdzeniu Sądu nie stanowił żadnego dokumentu elektronicznego,

b. kopii Umowy pożyczki (której oryginał znajduje się w aktach sprawy prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Brzezinach pod sygn. I Co 332/16, a o których zażądanie dostarczenia powód wnosił w piśmie z dnia 07.03.2018 r),

c. oryginału wyciągu z taryfy prowizji,

d. oryginału Planu spłaty pożyczki,

e. potwierdzenia wypłaty pożyczki na rzecz strony pozwanej (forma zgodna z prawem bankowym),

f. kopii oświadczenia o wypowiedzeniu Umowy pożyczki wraz z dowodem jego nadania (oryginał oświadczenia z oczywistych względów winna posiadać strona pozwana),

g. innych pozostałych dokumentów dołączonych do akt sprawy przez powoda, w tym pisma cedenta informującego stronę pozwaną o cesji wierzytelności na rzecz powoda,

h. wniosku powoda (zawartego już na 5 stronie pozwu wniesionego w trybie (...)) o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego księgowego, zgłoszonego na wypadek kwestionowania przez stronę pozwaną istnienia i wysokości roszczenia, a także samego zawarcia umowy przelewu wierzytelności,

i w konsekwencji także bezpodstawną odmowę nadania w/w dokumentom waloru dowodowego, pomimo tego, iż jak wynika z w/w dokumentów powód wykazał wszystkie istotne fakty prawotwórcze, a to strona pozwana winna wykazać fakty niweczące lub tamujące, tj. między innymi fakt, że spłaciła jakąkolwiek kwotę i datę ewentualnej spłaty,

2) dokonaniu istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleń, całkowicie sprzecznych z treścią materiału dowodowego zebranego w sprawie i w konsekwencji przyjęcie przez Sąd I instancji, że zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy nie pozwala na uznanie, iż powodowi przysługuje wierzytelność względem strony pozwanej, podczas gdy powód załączył do akt sprawy i powołał się na szczegółową dokumentację w tym zakresie składając jednocześnie wniosek o dopuszczenie dowodu z dokumentów (i opinii biegłego) wskazujących na istnienie, wysokość i wymagalność wierzytelności, a co Sąd pominął – nie przeprowadzając w sposób właściwy i obiektywny dowodu z przedstawionych przez powoda dokumentów i pomijając dowód z wnioskowanej opinii biegłego;

2. naruszenie przepisu postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 233 §1 k.p.c. w zw. z art. 243 ¹, art. 245 i art. 253 k.p.c. poprzez bezpodstawne nieuwzględnienie przez Sąd I instancji przedłożonych przez powoda dowodów z dokumentów prywatnych wskazanych powyżej, a załączonych do akt sprawy przy jednoczesnym uwzględnieniu faktu, iż strona pozwana nie załączyła żadnych dowodów potwierdzających dokonanie jakiejkolwiek spłaty istniejącego zobowiązania, które zaciągnęła.

3. naruszenie art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie skutkujące przyjęciem za nieudowodnione twierdzeń powoda, podczas gdy ten udowodnił fakty prawotwórcze, z których wywodził określone skutki prawne, tj. swoją legitymację czynną, istnienie wierzytelności, jej wymagalność i wysokość zgłosił w tym zakresie odpowiednie wnioski dowodowe i wskazał dokumentację potwierdzającą podnoszone okoliczności, a strona pozwana nie przedstawiła żadnych przeciwdowodów;

4. nierozpoznanie przez Sąd I instancji istoty sprawy polegające na zaniechaniu przezeń zbadania roszczenia będącego podstawą powództwa, tj. rezygnacji z analizy żądania pozwu, pominięciu kwestii istnienia, wysokości i wymagalności roszczenia przysługującego powodowi z uwagi na rzekomy brak wykazania legitymacji czynnej przez powoda, co wobec okazania na rozprawie w dniu 19.04.2018 r. oryginału dokumentacji potwierdzającej tę legitymację jest całkowicie nieprawidłowym ustaleniem.

5. naruszenie przepisu postępowania i prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 244 k.p.c. w zw. z art. 2 § 2 Ustawy o notariacie stanowiącego, iż: Czynności notarialne dokonane przez notariusza zgodnie z prawem, mają charakter dokumentu urzędowego, co wobec zawarcia Umowy sprzedaży wierzytelności wraz z jej Załącznikami, Aneksem i Załącznikiem do Aneksu w formie pisemnej z podpisami urzędowo poświadczonymi przez notariusza nie pozwala na przyjęcie tezy stawianej przez Sąd, iż powód nie wykazał swojej legitymacji czynnej. Co więcej to strona pozwana winna wykazać przeciwdowód w zakresie legitymacji czynnej.

6. Naruszenie przepisów postępowania tj. art. 328 §2 k.p.c. poprzez niewyjaśnienie podstawy prawnej zaskarżanego orzeczenia, w szczególności zaniechanie przytoczenia przez Sąd I Instancji przepisów prawa, na których oparł się wydając skarżone rozstrzygnięcie.

7. naruszenie przepisu prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 5 k.c. w zw. z art. 354 §1 k.c. poprzez jego niezastosowanie i tym samym usankcjonowanie sytuacji w której dłużnik, wbrew woli wierzyciela, zostaje zwolniony z obowiązku ciągniętego zobowiązania.

8. naruszenie przepisu prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 65 §1 i 2 k.c. poprzez dokonanie niewłaściwej wykładni treści Umowy sprzedaży wierzytelności wraz z jej Załącznikami, a także treści pozostałych dokumentów złożonych przez powoda do akt sprawy i w konsekwencji błędne przyjęcie przez Sąd I instancji, że zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy nie pozwala na uznanie, iż powodowi przysługuje wierzytelność względem strony pozwanej w kwocie stanowiącej wartość przedmiotu sporu.

9. naruszenie przepisu prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 511 k.c. w zw. z art. 65 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, skutkujące całkowicie błędnym uznaniem, iż Załącznik nr 1 do Aneksu do Umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 20.03.2013 r. (indywidualizujący nabytą względem strony pozwanej wierzytelność) został sporządzony w formie dokumentu elektronicznego – jednak bez podpisu elektronicznego, podczas gdy – w świetle okazania oryginału tego dokumentu na rozprawie w dniu 19.04.2018 r. – oczywistym jest, iż został on sporządzony w formie pisemnej z podpisami urzędowo poświadczonymi przez notariusza.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o:

1) zmianę zaskarżonego wyroku w całości i zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kwoty 19.343,83 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych;

2) zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych (w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych).

Ewentualnie, z uwagi na nierozpoznanie istoty sprawy wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie niniejszej sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania w II instancji wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja powoda okazała się zasadna.

Sąd Rejonowy oddalił powództwo wskazując, że powód nie udowodnił iż posiada legitymację czynną. W tym zakresie za zasadny należało uznać zarzut naruszenie przepisu prawa materialnego w postaci art. 511 k.c. w zw. z art. 65 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie. W ocenie Sądu I instancji dokumenty przedstawione przez powoda nie wskazują, że nabył on skutecznie wierzytelność wobec pozwanej i twierdzenie to opiera na analizie dokumentów załączonych do akt sprawy. Tymczasem dokumenty w postaci kopii umowy pożyczki z dnia 10 stycznia 2008 r., umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 20 marca 2013 r. i załącznik nr 1 do Aneksu do umowy sprzedaży z dnia 20 marca 2013 r. nie nastręczają żadnych trudności w identyfikacji zobowiązania pozwanej. Dokumenty te poświadczone za zgodność przez pełnomocnika powoda zostały dodatkowo okazane Sądowi w oryginale na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2018 r.. Załącznik nr 1 do Aneksu do Umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 20.03.2013 r. (indywidualizujący nabytą względem strony pozwanej wierzytelność) został sporządzony w formie pisemnej z podpisami urzędowo poświadczonymi przez notariusza. Dlatego w ocenie Sądu Okręgowego nie można zasadnie twierdzić, że powód nie nabył skutecznie wierzytelności wobec pozwanej. W tej sytuacji zasadne jest twierdzenie skarżącego, że Sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy, bowiem oddalając powództwo z powodu braku legitymacji procesowej czynnej, nie zbadał sprawy pod względem zasadności powództwa.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 4 kpc uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego. Rozpoznając sprawę ponownie Sąd Rejonowy zbada sprawę pod kątem zasadności i ewentualnie wysokości roszczenia zgłoszonego wobec pozwanej.