Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 29 sierpnia 2022 roku w zakresie punktu 1.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 czerwca 2021 roku w sprawie z powództwa K. S. przeciwko (...) Zakładowi (...) na (...) Spółce Akcyjnej w W., o zapłatę, Sąd Rejonowy w Pabianicach w punkcie pierwszym sentencji wyroku oddalił powództwo oraz w punkcie drugim postanowił o nieobciążaniu powódki kosztami procesu.

Podstawę rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego stanowiły następujące ustalenia faktyczne i ocena prawna:

W dniu 10 lipca 2014 r. K. S. przystąpiła do grupowego ubezpieczenia pracowniczego (...) S.A. typu p plus. Suma ubezpieczenia wynosiła 8.000 zł. Zgodnie z tym ubezpieczeniem wypłata świadczenia uzależniona była od doznania przez osobę ubezpieczoną trwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem, zaś wysokość tego świadczenia miała być ustalana następująco: 320 zł za 1% trwałego uszczerbku.

Integralną częścią umowy ubezpieczenia były Ogólne Warunki Grupowego (...) Pracowniczego Typ P (...), które w § 2 ust. 1 pkt 5 definiowały nieszczęśliwy wypadek jako niezależne od woli i stanu zdrowia osoby, której życie i zdrowie jest przedmiotem ubezpieczenia, gwałtowne zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, będące wyłączną oraz bezpośrednią przyczyną zdarzenia, objętego odpowiedzialnością (...) S.A.

Stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego miał być ustalany na postawie tabeli norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu, stanowiącej załącznik do OWU.

W dniu 13 stycznia 2018 r. K. S. została przyjęta w trybie nagłym do Kliniki (...) im. WAM w Ł. z powodu niedokrwistości pokrwotocznej - zagrażającej życiu, krwawienia z przewodów nosowych.

Podczas jej pobytu w placówce medycznej przetaczano jej krew, dochodziło u niej do omdleń z utratą przytomności, przez co zalecono reżim łóżkowy.

W dniu 16 stycznia 2018 r. podczas transportu powódki na wózku inwalidzkim na oddział K. S. zrobiło się słabo, upadła twarzą na podłogę, uderzając o nie brodą, rozcięła skórę w okolicy brody, złamała kilka zębów. W badaniu TK stwierdzono złamanie żuchwy po stronie lewej bez przemieszczenia. Rana skóry brody została zszyta.

K. S. została wypisana ze szpitala w dniu 23 stycznia 2018 r.

Powódka leczyła się po zdarzeniu w Poradni Stomatologicznej, usunięto jej 3 zęby.

Z oceny stomatologa powódka wskutek zasłabnięcia i upadku doznała rany ciętej brody, złamania zębów oraz złamania głowy żuchwy po stronie lewej. Urazy zębów obejmują: odłamanie guzków podniebiennych - 17, 26, złamanie korony zęba 15 z obnażeniem miazgi oraz odłamanie guzków językowych w zębach 35 i 45, złamanie korony zęba 24.

Zgodnie z tabelą norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu (...) stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu u powódki wynosi:

- łącznie z powodu uszkodzeń zębów - 4,5 % zgodnie z punktami 21, 21 b, 21d, 21f,

- 5% z powodu uszkodzenia żuchwy - zgodnie z pkt 22a tabeli.

Z oceny chirurgii plastycznej powódka w wypadku z dnia 16 stycznia 2018 r. doznała rany twarzy w okolicy bródki - skutkującej blizną pourazową, po zaopatrzeniu chirurgicznym rany cięto-tłuczonej. W związku z tym urazem stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu u powódki wynosi 5% według pozycji 19a tabeli norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu (...).

Powódka piśmie z dnia 22 stycznia 2018 r. zgłosiła szkodę pozwanemu ubezpieczycielowi. Powołała się na doznanie trwałego uszczerbku na zdrowiu w postaci uszkodzenia żuchwy i brody, utraty 6 zębów - w wyniku nieszczęśliwego wypadku.

Pozwany w decyzji z dnia 23 stycznia 2018 r. odmówił wypłaty odszkodowania, powołując się na przyczynę wypadku powódki - utratę przytomności. Wskazał, iż wypadek nie został spowodowany przyczyną zewnętrzną, w konsekwencji nie spełnia definicji nieszczęśliwego wypadku i nie może być uznany za zdarzenie od którego uzależniono wypłatę świadczeń ubezpieczeniowych.

Powódka zamieszkuje z partnerem i dwojgiem małoletnich dzieci. Jej dochody miesięczne to: 2.400 zł netto, 500 zł alimentów, dochody jej partnera - 971,81 zł. Wydatki rodziny nie odbiegają od przeciętnych, za wyjątkiem rat na spłatę kredytów i pożyczek w łącznej wysokości: 601,41 zł miesięcznie.

Sąd dokonał ustaleń w oparciu o powołane dowody z dokumentów oraz zeznania powódki, które nie budziły wątpliwości co do swojej prawdziwości i nie były kwestionowane przez strony. Dla oceny skutków wypadku dla zdrowia powódki, w szczególności stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu Sąd posłużył się ocenami biegłych sądowych z zakresu stomatologii i chirurgii plastycznej - niezakwestionowanych przez strony w toku procesu.

Sąd I instancji podkreślił, że powódka swoje roszczenie wyprowadza z wiążącej strony umowy ubezpieczenia (...). Było to ubezpieczenie dobrowolne.

Jest rzeczą bezsporną, że w okresie obowiązywania umowy doszło do zdarzenia w postaci upadku powódki z wózka inwalidzkiego, wskutek którego doznała ona trwałych obrażeń ciała szczegółowo opisanych w opiniach biegłych sądowych z dziedziny stomatologii i chirurgii plastycznej.

Na podstawie art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W myśl art. 829 § 1 pkt 2 k.c. ubezpieczenie osobowe może w szczególności dotyczyć przy ubezpieczeniu następstw nieszczęśliwych wypadków - uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku.

Natomiast zgodnie z treścią art. 12 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, to ubezpieczyciel ustala przedmiot i zakres ubezpieczenia oraz zasady wypłaty świadczeń.

W oparciu o art. 805 § 1 k.c. w przypadku umów dobrowolnego ubezpieczenia, ubezpieczyciel zobowiązany jest do spełnienia umówionego świadczenia, nie zaś naprawienia doznanej przez ubezpieczonego szkody.

Definicja zdarzenia ubezpieczeniowego w umowie dobrowolnego ubezpieczenia na życie może być określona swobodnie w myśl art. 353 ¹ k.c.

Odpowiedzialność przewidziana w powołanych przepisach sprowadza się do zapłacenia odszkodowania za szkodę w razie wystąpienia przewidzianych umową ubezpieczenia okoliczności (wypadku ubezpieczeniowego).

Przedmiotem ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków jest sam nieszczęśliwy wypadek, który powoduje skutki określone w ogólnych warunkach ubezpieczenia, a do których może należeć śmierć albo uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia ubezpieczonego. Kodeks cywilny nie definiuje przy tym pojęcia nieszczęśliwego wypadku czy też wypadku ubezpieczeniowego, precyzują go zawsze ogólne warunki ubezpieczenia czy też umowa ubezpieczenia. Treść ubezpieczeniowego stosunku zobowiązaniowego kształtują więc, poza postanowieniami umowy ubezpieczenia, postanowienia wzorca umowy ustalonego przez ubezpieczyciela w postaci ogólnych warunków ubezpieczenia (OWU), doręczonego ubezpieczającemu przed zawarciem umowy (art. 384 § 1 k.c. i art. 805 § 1 k.c.). Sposób ich zdefiniowania rozstrzyga zawsze o zaistnieniu lub braku odpowiedzialności ubezpieczyciela.

W orzecznictwie za ugruntowany należy uznać pogląd, że postanowienia OWU podlegają wykładni według reguł określonych w art. 65 § 2 k.c., co jest niezbędne zwłaszcza wówczas, gdy ich postanowienia nie są precyzyjne i stwarzają wątpliwości co do ich istotnej treści. Wykładnia taka nie może pomijać celu, w jakim umowa ubezpieczenia została zawarta, a także natury i funkcji zobowiązania, mając na uwadze to, iż celem umowy ubezpieczenia jest udzielenie ubezpieczonemu ochrony w razie wystąpienia określonego ryzyka. Dlatego też postanowienia OWU powinny precyzyjnie określać postacie ubezpieczonego ryzyka, a w razie niejasności czy wątpliwości co do wzajemnej relacji między tym postanowieniami należy z mocy art. 385 § 2 k.c. interpretować je na korzyść ubezpieczającego (por. wyrok SN z dnia 13 maja 2004 r., V CK 481/03) i to przy uwzględnieniu reguł określonych w art. 65 § 2 k.c. (wyrok SN z dnia 2 kwietnia 2014 r., IV CSK 420/13; postanowienia SN z dnia 13 czerwca 2013 r., IV CNP 80/12; wyrok SN z dnia 2 grudnia 1998 r., I CKN 278/98; postanowienie SN z dnia 22 lipca 2005 r., III CZP 49/05; wyrok SN z dnia 14 marca 2018 r., II CSK 445/17).

Z załączonych do akt sprawy OWU oraz OW dodatkowego grupowego ubezpieczenia wynika, iż przedmiotem ubezpieczenia było doznanie przez osobę ubezpieczoną trwałego uszczerbku na zdrowiu, spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem, który został zdefiniowany przez pozwanego jako „niezależne od woli i stanu zdrowia osoby, której życie i zdrowie jest przedmiotem ubezpieczenia, gwałtowne zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, będące wyłączną oraz bezpośrednią przyczyną zdarzenia, objętego odpowiedzialnością (...) S.A.

Ciężar udowodnienia istnienia ww. przesłanki i wysokości uszczerbku spoczywa na poszkodowanej zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w przepisie art. 6 k.c.

W ocenie Sądu Rejonowego powódka nie sprostowała obowiązkowi wykazania zasadności swojego roszczenia.

Aby powódka mogła otrzymać świadczenie ubezpieczeniowe określone w polisie, konieczne jest ustalenie, czy wypadek z dnia 16 stycznia 2018 r. nastąpił wskutek działania przyczyny zewnętrznej, czy też był spowodowany wewnętrznymi schorzeniami poszkodowanej.

Brak jest ustawowej definicji pojęcia przyczyny zewnętrznej. Przyjmuje się, że zewnętrzną przyczyną wypadku może być każdy czynnik pochodzący spoza organizmu poszkodowanego, zdolny w istniejących warunkach wywołać szkodliwe skutki, w tym także pogorszyć stan zdrowia osoby, dotkniętej już schorzeniem samoistnym. Przyczyną zewnętrzną może być np. działanie innych osób, oddziaływanie takich czynników jak energia elektryczna, wysoka temperatura, wstrząsy.

Należy podkreślić, iż powołane przez powódkę wyroki Sądu Okręgowego w Legnicy w sprawie sygn. V Ua 15/13 i Sądu Najwyższego w sprawie sygn. IIUKN 87/99 zostały wydane na gruncie przepisów kodeksu pracy i zawierają poglądy orzecznictwa na temat definicji wypadku przy pracy. Nie znajdują one zastosowania w niniejszej sprawie, w której podstawowym zadaniem Sądu jest rozstrzygnięcie zaistnienia bądź nie zdarzenia ubezpieczeniowego - nieszczęśliwego wypadku, w rozumieniu postanowień umowy (...) i Ogólnych Warunków Ubezpieczenia (...).

Ze zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności - dokumentacji medycznej wynika, że powódka została przyjęta do szpitala z powodu niedokrwistości pokrwotocznej - zagrażającej życiu, a podczas pobytu w tej placówce medycznej doznawała omdleń z utratą przytomności. Okoliczności te są bezsporne. Personel placówki medycznej w dokumentacji szpitalnej wskazał omdlenie jako jedyną przyczynę urazu powódki. Powódka potwierdziła tę okoliczność („wtedy zasłabłam, upadłam”). Jednocześnie powódka nie powołała się na jakiekolwiek inne czynniki, które mogłyby doprowadzić do jej wypadku, w szczególności - czynniki zewnętrzne (np. potknięcie się pielęgniarza pchającego wózek, nierówności podłoża, stwarzające zagrożenie). Sam fakt, że personel medyczny na moment odszedł od wózka inwalidzkiego, nie może być sam w sobie przyczyną opisanego zdarzenia.

Powódka nie zgłosiła także jakichkolwiek wniosków dowodowych np. o dowód z opinii biegłego sądowego z dziedziny neurologii, który by wykluczył wpływ stanu zdrowia powódki na przebieg zdarzenia.

W przypadku powódki nie ma więc podstaw prawnych, by zdarzenie szpitalne z dnia 16 stycznia 2018 r. zakwalifikować jako nieszczęśliwy wypadek spełniający przesłanki definicji OWU (...) S.A., co skutkuje oddaleniem powództwa.

O nieobciążaniu powódki kosztami procesu orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c. uznając, że jego sytuacja życiowa i zdrowotna stanowią wypadek szczególnie uzasadniony w rozumieniu tego przepisu.

Apelację od powyższego wyroku złożyła powódka K. S., zaskarżając orzeczenie w zakresie pkt. 1, w części oddalającej powództwo co do kwoty 4.640 złotych, oraz zarzucając skarżonemu orzeczeniu naruszenie:

1.  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i brak jego wszechstronnego rozważenia oraz nieuprawnione przyjęcie, iż upadek K. S. i doznany przez nią w jego wyniku uszczerbek na zdrowiu nie został wywołany przyczyną zewnętrzną w rozumieniu OWU, a przez to nie stanowi nieszczęśliwego wypadku w rozumieniu OWU,

2.  art. 65 k.c. poprzez błędną wykładnię postanowień OWU mających zastosowanie w sprawie, i przyjęcie, że zdarzenie z dn. 16.01.2018 r. nie wypełnia definicji nieszczęśliwego wypadku w rozumieniu § 2 ust. 1 pkt. 5 OWU.

W konkluzji powódka wniosła o 2. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w zakresie kwoty 4.640 złotych, oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Pozwane Towarzystwo (...) w odpowiedzi na apelację powódki wniosło o jej oddalenie i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym, według norm prawem przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono do dnia zapłaty.

Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie jest zasadna i nie zasługiwała na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym i z tego względu zgodnie z przepisem art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku tego sądu powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Zgodnie z art. 505 ⁹ k.p.c. apelację w postępowaniu uproszczonym można oprzeć na zarzutach naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy. Słusznie wskazuje zatem Sąd Okręgowy w Sieradzu w wyroku z 11.02.2020 r., sygn. akt: I Ca 601/19, że w postępowaniu uproszczonym z uwagi na ograniczenia kognicji sądu odwoławczego oraz katalog zarzutów apelacyjnych, niedopuszczalne są zarzuty, które dotyczą ustalenia faktów lub oceny dowodów. Zatem zarzuty apelacji odnoszące się do ustalenia faktów lub oceny dowodów (art. 233 k.p.c.) z uwagi na ograniczenia kognicji sądu odwoławczego oraz katalog zarzutów apelacyjnych należało uznać więc za niedopuszczalne. Sąd Odwoławczy w postępowaniu uproszczonym jest jedynie sądem prawa, chyba że apelację oparto na późniejszym wykryciu okoliczności faktycznych lub środków dowodowych z których strona nie mogła skorzystać przed sądem pierwszej instancji (art. 505 ¹¹ § 2 k.p.c.) Taki zarzut nie został jednak podniesiony w apelacji.

W ocenie Sądu Okręgowego wyrok Sądu Rejonowego w Pabianicach, z dnia 07.06.2021 r. jest prawidłowy. Sąd właściwie zinterpretował i zastosował przepisy prawa oraz prawidłowo i kompleksowo ocenił dowody zgromadzone w sprawie. Zarzuty podniesione przez powódkę nie znajdują odniesienia w stanie faktycznym, a argumentacja prawna jest chybiona. Sąd Rejonowy w Pabianicach prawidłowo dokonał swobodnej oceny dowodów nie przekraczając granic, uwzględniając istotne okoliczności zgodnie z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Dla skuteczności zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nie można poprzestać na stwierdzeniu, że dokonane ustalenia faktyczne są wadliwe. odnosząc się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Niezbędne jest wskazanie przyczyn, które dyskwalifikują postępowanie sądu w zakresie ustaleń. Skarżący powinien zwłaszcza wskazać jakie kryteria oceny zostały naruszone przez sądy przy analizie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłusznie im taką moc przyznając: (postanowienie z dnia 23 stycznia 2001 r., III CKN 970/00). Materiał dowodowy oraz ustalony stan faktyczny, na podstawie którego Sąd dokonał jego oceny, wyjaśnia fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Bezpodstawne jest zatem podniesienie zarzutów naruszenia prawa procesowego, mianowicie art. 233 § 1 k.p.c.

Sąd Rejonowy zasadnie uznał, że upadek K. S. i doznany przez nią w jego wyniku uszczerbek na zdrowiu nie został wywołany przyczyną zewnętrzną w rozumieniu OWU, a przez to nie stanowi nieszczęśliwego wypadku w rozumieniu OWU, czyniąc to w oparciu o dowody z dokumentów oraz zeznania powódki, które nie budziły wątpliwości co do swojej prawdziwości i nie były kwestionowane przez strony. Natomiast oceniając skutki wypadku dla zdrowia powódki, w szczególności stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu Sąd I instancji posłużył się również niekwestionowanymi opiniami biegłych sądowych z zakresu stomatologii i chirurgii plastycznej. Wobec powyższego zarzut powódki należy uznać jedynie za polemikę z prawidłowym rozstrzygnięciem Sądu I instancji stanowiącą odzwierciedlenie jej stanowiska procesowego i oczekiwanego przez niego wyniku sporu.

Chybiony okazał się również zarzut naruszenia prawa materialnego, tj. art. 65 k.c. Przedmiotem ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków jest sam nieszczęśliwy wypadek, który powoduje skutki określone w ogólnych warunkach ubezpieczenia, a do których może należeć śmierć albo uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia ubezpieczonego. Wprawdzie kodeks cywilny nie definiuje pojęcia nieszczęśliwego wypadku czy też wypadku ubezpieczeniowego, precyzują go jednak zawsze ogólne warunki ubezpieczenia czy też umowa ubezpieczenia. Sposób ich zdefiniowania rozstrzyga zawsze o zaistnieniu lub braku odpowiedzialności ubezpieczyciela. Należy przy tym podkreślić, że ogólne warunki są wzorcami umowy w rozumieniu art. 384 k.c. i jako takie stanowią część składową umowy, jak również, że wykładni tych postanowień należy dokonywać z uwzględnieniem regulacji prawnej art. 65 § 2 k.c., która przy ustalaniu nakazuje uwzględniać zgodny zamiar stron i cel umowy. A zatem to ogólne warunki poszczególnych ubezpieczeń określają treść stosunku ubezpieczenia powstałego w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia. Stanowią odrębny od umowy element kształtujący prawa i obowiązki stron, ale mogą również przewidywać zastrzeżenia wyłączające lub ograniczające odpowiedzialność ubezpieczyciela.

W przedmiotowej sprawie zgodnie z definicją zawartą w OWU nieszczęśliwy wypadek to niezależne od woli i stanu zdrowia osoby, której życie lub zdrowie jest przedmiotem ubezpieczenia, gwałtowne zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, będące wyłączną oraz bezpośrednią przyczyną zdarzenia objętego odpowiedzialnością pozwanego. Z przytoczonej definicji wynika, że uznanie określonego zdarzenia za nieszczęśliwy wypadek w rozumieniu postanowień OWU wymaga ustalenia, że nastąpił on m.in. niezależnie od zdrowia ubezpieczonego, a więc wyłącznie z przyczyn zewnętrznych. Wykładnia oświadczeń woli stron - ubezpieczonego i pozwanego, prowadzi do wniosku, że zdarzeniem ubezpieczeniowym w postaci nieszczęśliwego wypadku jest na gruncie zawartej umowy ubezpieczenia, tylko takie zdarzenie, które nastąpiło bez jakiegokolwiek związku ze stanem zdrowia ubezpieczonego. Wskazuje na to użycie w § 2 ust. 1 pkt 3 OWU przysłówka „niezależnie”, oznaczającego tyle co „bez wpływu”, „bez związku”. Nie sposób zatem uznać za nieszczęśliwy wypadek w znaczeniu ogólnych warunków ubezpieczenia pozwanego zdarzenia mającego swą przyczynę w stanie zdrowia ubezpieczonego.

Mając na uwadze powyższe prawidłowo uznał Sąd Rejonowy, że wypadek K. S. został spowodowany wewnętrznymi schorzeniami poszkodowanej a nie przyczynami zewnętrznymi. Słusznie również Sąd I instancji zwrócił uwagę na fakt, iż podczas pobytu w placówce medycznej powódka doznała kilku omdleń połączonych z utratą przytomności, będących efektem rozpoznanej u niej niedokrwistości pokrwotocznej. Jednocześnie, zarówno personel medyczny jak i sama poszkodowana przyznała, iż upadek był efektem omdlenia.

Zatem należy stwierdzić, że wypadek nie nastąpił na skutek przyczyn zewnętrznych, niezależnych od stanu zdrowia powódki. Za niezasadny zatem należało uznać stawiany Sądowi I instancji zarzut naruszenia art. 65 k.c. poprzez błędną wykładnię postanowień OWU, bowiem prawidłowo Sąd I instancji ocenił, że wypadek jakiemu uległa powódka nie wypełnia definicji nieszczęśliwego wypadku w rozumieniu § 2 ust. 1 pkt. 5 OWU.

Bez znaczenia w realiach niniejszej sprawy pozostaje również przytoczone przez powoda orzeczenie Sądu Najwyższego z 2013 r., bowiem nie znajduje ono zastosowania w niniejszej sprawie, w której podstawowym zadaniem Sądu jest rozstrzygnięcie zaistnienia bądź nie zdarzenia ubezpieczeniowego - nieszczęśliwego wypadku, w rozumieniu postanowień umowy (...) i Ogólnych Warunków Ubezpieczenia (...).

Konkludując, zaskarżony wyrok odpowiada prawu, a zarzuty apelacji nie zasługiwały na uwzględnienie.

Z tych względów, na podstawie art. 385 k.p.c., Sąd Okręgowy w punkcie 1. sentencji wyroku oddalił apelację powódki.