Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 czerwca 2012 roku skierowanym przeciwko M. K. oraz J. K., powód T. Ż. wniósł o zapłatę kwoty 6488 złotych z tytułu naprawienia szkody poniesionej wskutek dokonania przez najemców zmian w lokalu będącym przedmiotem zawartej między stronami umowy najmu wbrew jej postanowieniom oraz zwrot kosztów postępowania.

Nakazem zapłaty wydanym w dniu 10 lipca 2012 roku w postępowaniu upominawczym orzeczono zgodnie z żądaniem powoda.

W dniu 7 listopada 2012 roku pozwani wnieśli sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zwrot kosztów postępowania. Pozwani zakwestionowali roszczenie co do wysokości i co do zasady, wskazując, iż nie dokonywali zmian w przedmiotowym lokalu bez zgody wynajmującego, a zniszczenia w lokalu były spowodowane awariami pionu kanalizacyjnego i niewykonywaniem obowiązków przez wynajmującego.

Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 30 sierpnia 2013r. oddalił powództwo powoda i orzekł o kosztach procesu na podstawie art.98§ 1 i 3 k.p.c. ustalając, że powód przegrał proces w całości, szczegółowe ich rozliczenie pozostawił do rozstrzygnięcia referendarzowi sądowemu.

Sąd I instancji oparł soje rozstrzygniecie na następujących ustaleniach faktycznych:

W dniu 1 września 2002 roku J. W. (1) zawarła z Gminą Ł. Centrum umowę najmu lokalu położonego w Ł. przy ulicy (...) pod numerem 34. W umowie określono, że przedmiotowy lokal składa się pokoju, kuchni, łazienki oraz przedpokoju oraz wyposażony jest w wodę, kanalizację i energię elektryczną. Paragraf 8 umowy stanowi, iż najemca ponosi koszty napraw wewnątrz lokalu oraz nie może bez zgody dokonywać przeróbek w lokalu zmieniających substancję przedmiotu.

W chwili oddawania lokalu do użytku najemcy nie został sporządzony protokół odbiorczy .

J. W. (1) zawarła związek małżeński z pozwanym M. K. i przyjęła jego nazwisko. Później oboje zajmowali wynajmowany lokal.

Przed pozwanymi lokal był wynajmowany przez babcię, a następnie mamę pozwanej J. K., która była tam zameldowana i zamieszkiwała od urodzenia. Zarządcą nieruchomości jest od 2004 roku powód T. Ż.. W chwili objęcia zarządu oraz w trakcie wynajmowania mieszkań w obrębie nieruchomości powód nie dokonywał oględzin lokali oraz stanu jego wyposażenia.

Panele oraz podwieszany sufit w pokoju były zamontowane przed objęciem w najem lokalu przez pozwaną J. K.. W czasie zajmowania lokalu przez poprzednich lokatorów brak było drzwi w kuchni i pokoju.

W lokalu kilkukrotnie dochodziło do zalania i zniszczenia pomieszczeń wskutek awarii pionu kanalizacyjnego. Znajdujący się w lokalu piec psuł się, nie ogrzewał lokalu. W lokalach w obrębie nieruchomości zarządzanej przez powoda znajdowała się stara instalacja elektryczna, która powodowała awarie. Zły stan pieca oraz awarie urządzeń i zalania lokali były zgłaszane administracji przez lokatorów rożnych mieszkań, w tym pozwanych.

W trakcie najmu lokalu pozwani dokonali w przedmiotowym lokalu wymiany 3 okien na własny koszt, wyposażenia łazienki w urządzenia sanitarne i meble, montażu domofonu oraz zainstalowali nowy kominek. Prace te dokonane zostały za zgodą i w porozumieniu z zarządcą nieruchomości.

W dniu 17 grudnia 2011 roku pozwana J. K. wypowiedziała umowę najmu lokalu za 3 miesięcznym okresem wypowiedzenia, t.j. do dnia 31 marca 2012 roku. Pozwani opuścili lokal i wydali go do dyspozycji właściciela w dniu 3 kwietnia 2012 roku. W trakcie odbioru lokalu powód sporządził protokół zdawczo- odbiorczy, w którym opisał stan techniczny lokalu i jego poszczególnych elementów w dniu przekazania. W protokole powód stwierdził.: zdjęcie licznika energii elektrycznej w kuchni i przedpokoju, brak zasilania oraz ingerencję lokatorów w instalację elektryczną w kuchni, przedpokoju, pokojach i łazience, samowolne zamontowanie paneli ściennych w przedpokoju, brak drzwi w kuchni i jednym pokoju oraz niekonserwowaną stolarkę drzwiową w drugim pokoju, zniszczoną i niekonserwowaną stolarkę drzwiową w przedpokoju, zdjęcie stolarki drzwiowej w łazience przez najemcę, samowolne założenie sufitów podwieszanych w jednym z pokojów. Pozwana J. K. opatrzyła swoim podpisem protokół.

Powód T. Ż. po opuszczeniu lokalu przez pozwanych zlecił dokonanie prac remontowych w przedmiotowym lokalu, w tym usunięcia płyt kartonowo-gipsowych, paneli ściennych, paneli podłogowych z lokalu, wywozu gruzu, naprawy instalacji elektrycznej, demontowania konstrukcji płyt kartonowo- gipsowych i paneli, montaż drzwi, naprawy ścian. Powód poniósł z tego tytułu łączny koszt w wysokości 6.144,2 złotych.

Sąd Rejonowy ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie zebranych w sprawie dokumentów, a w szczególności zeznań pozwanych oraz świadków. Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda, w zakresie w jakim twierdził on, że to pozwani dokonali zmian opisanych w protokole zdawczo- odbiorczym z dnia 3 kwietnia 2012 roku. Świadkowie T. S., M. W. i R. P. wskazali, że po opuszczeniu lokalu przez pozwanych dokonali prac remontowych, m.in. w związku z demontażem ściany z supremu, paneli w przedpokoju na ścianie, papy izolacyjnej, sufitów podwieszanych, montażem drzwi oraz instalacją urządzeń elektrycznych, co zostało zresztą opisane w wystawionych fakturach. Z zeznań tych jednak nie wynika w sposób jednoznaczny, iż zmian w lokalu, których skutki podlegały usunięciu, dokonali pozwani lokatorzy. Świadkowie wskazali, że powód poinformował ich, że konieczność przeprowadzenia prac remontowych powstała na skutek zmian przeprowadzonych w lokalu przez byłych najemców, co jednak nie dowodzi, iż byli nimi pozwani. Sami świadkowie również nie odnieśli się w swoich zeznaniach do stanu lokalu przed najęciem go przez pozwaną. Okoliczność ta nie wynika także z opisu stanu technicznego lokalu w protokole zdawczo - odbiorczym z dnia 3 kwietnia 2012 r. sporządzonego przy opuszczaniu lokalu przez pozwanych. W protokole zawarto ogólne uwagi co do dokonania samowolnych poszczególnych zmian przez lokatorów. Wskazać należy, że to do powoda należy udowodnienie, iż to pozwani dokonali wskazanych zmian w przedmiocie najmu. Powód zaś nie wykazał tej okoliczności, w szczególności Sąd nie miał możliwości porównania stanu lokalu sprzed zajęcia lokalu przez pozwanych i po jego opuszczeniu. Przy oddaniu lokalu do użytkowania pozwanej J. K. jako nowemu najemcy nie został bowiem sporządzony protokół, w którym stwierdzono by w sposób szczegółowy ( tak jak to uczyniono w protokole zdawczo- odbiorczym po opuszczeniu lokalu) stan techniczny lokalu oraz jego wyposażenie. Zmiany w lokalu stwierdzone przez powoda w protokole mogły zaistnieć również w czasie najmu lokalu przez inne osoby przed zajęciem go przez pozwanych. Co prawda pozwana podpisała protokół, ale jak zeznała został on w całości sporządzony przez powoda, a ona nie miała możliwości zgłoszenia do niego uwag. O sposobie sporządzenia protokołu przez powoda w przypadku innych lokatorów zeznawali świadkowie, którzy wskazali, iż zawsze to powód samodzielnie sporządzał jego treść i nikt w tę treść nie ingerował. Nawet gdyby uznać, iż powódka zaaprobowała swoim podpisem treść protokołu, to uwagi w nim zawarte są sformułowane w sposób zbyt ogólnikowy i z całą pewnością nie wynika z jego treści, iż zmiany w lokalu nastąpiły na skutek działań pozwanych. Nadto ze zgodnych zeznań świadków H. P., J. W. (2), E. K. (1) W. K., E. K. (2) oraz korespondujących z nimi zeznań pozwanej wynika, że zmiany wskazywane przez powoda t.j. założenie paneli ściennych, podwieszanych sufitów, a także brak drzwi w kuchni i pokoju wystąpiły już zanim pozwana objęła lokal w najem, zatem nie może za nie odpowiadać. Dodatkowo z wiarygodnych zeznań świadka H. P. wynikało, że powód od chwili objęcia funkcji zarządcy nieruchomości nie dokonywał oględzin lokali i ich wyposażenia, stąd nie mógł wiedzieć jaki był stan lokalu przez objęciem go w najem przez pozwaną. Sam powód w swoich zeznaniach nie wypowiedział się co stanu technicznego lokalu zanim zamieszkali w nim lokatorzy, nie mógł zatem wiedzieć czy ewentualne zmiany i prace dokonane w lokalu były wykonywane przez pozwanych czy też ich poprzedników.

Sąd I instancji dał wiarę pozwanym, iż nie dokonali oni zmian w substancji lokalu bez zgody wynajmującego, zaś wszelkie nakłady, które poczynili dokonali w porozumieniu i za aprobatą zarządzającego nieruchomością. Okoliczność tą potwierdzają również świadkowie J. W. (2), W. K. oraz E. K. (2) w swoich zgodnych i konsekwentnych zeznaniach. Dodatkową okolicznością uwiarygodniającą stanowisko pozwanych, jest ogólnie zły stan nieruchomości, liczne zalania lokali, w tym lokalu zajmowanych przez pozwanych, awarie urządzeń grzewczych, wadliwy stan instalacji elektrycznej, o których to nieprawidłowościach wiedział powód, gdyż były one zgłaszane przez lokatorów. Okoliczność ta została potwierdzona przez zgodne i wiarygodne zeznania świadków H. P., J. W. (2), E. K. (1), J. G., W. K., E. K. (2), a także dodatkowo zdjęcia stanu lokalu, na którym widać zawilgocenia, zagrzybienia i zacieki. W tym świetle wydaje się wysoce prawdopodobne, że prace remontowe dokonane przez powoda po opuszczeniu lokalu przez pozwanych były w pewnej mierze wymuszone nie tyle nieprawidłowościami po stronie pozwanych, co awariami i wadami lokalu. Nadto wskazać trzeba, że nie została udowodniona w całości dochodzona pozwem kwota, gdyż z faktur przedstawionych przez powoda wynikało, iż koszt prac remontowych wykonanych w lokalu pozwanych przez powoda wyniósł nie 6488 złotych, a 6.144,2 złotych.

Sąd Rejonowy oddalił powództwo w całości jako nieudowodnione.

Podnosił, że powód formułując żądanie naprawienia szkody powstałej wskutek dokonania zmian w lokalu zajmowanego przez pozwanych odwołał się do § 8 zawartej między właścicielem lokalu a pozwaną J. K. umowy najmu, w którym postanowiono, iż najemca ponosi koszty napraw wewnątrz lokalu oraz nie może bez zgody dokonywać przeróbek w lokalu zmieniających substancję przedmiotu.

Treść powołanego postanowienia umowy najmu koresponduje z art. 666 § 1, w myśl którego bez zgody wynajmującego najemca nie może czynić w rzeczy najętej zmian sprzecznych z umową lub z przeznaczeniem rzeczy. W sytuacji, gdy najemca używa rzeczy w sposób sprzeczny z umową lub z przeznaczeniem rzeczy i mimo upomnienia nie przestaje jej używać w taki sposób albo gdy rzecz zaniedbuje do tego stopnia, że zostaje ona narażona na utratę lub uszkodzenie, zgodnie z § 2 przepisu wynajmujący może wypowiedzieć najem bez zachowania terminów wypowiedzenia. W myśl zaś art. 675 par. 1 k. c. po zakończeniu umowy najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym, przy czym nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania. Taka redakcja wskazanej normy wskazuje na to, że najemca odpowiada za pogorszenie najętej rzeczy, która to okoliczność winien ( w myśl art. 6 k. c. ) wykazać wynajmujący.

Stwierdzić należy, iż naruszenie powyższych zakazów dokonywania zmian sprzecznych z umową, a więc w tym przypadku przeróbek zmieniających substancję przedmiotu skutkować może odpowiedzialnością kontraktową, t. j. za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania umownego opisaną w art. 471 Kodeksu Cywilnego

W rozpoznawanej sprawie nie zostało wykazane przez powoda, iż to pozwani jako wynajmujący lokal dokonali w nim zmian, które następnie doprowadziły do wykonania czynności naprawczych przez powoda. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynikało, iż zmiany wyposażenia lokal, a także brak drzwi, które opisał w protokole zdawczo - odbiorczym powód przy oddawaniu do dyspozycji lokalu przez pozwanych, istniały jeszcze przed objęciem lokalu w najem przez pozwaną. Nie został udokumentowany stan lokalu w chwili obejmowania lokalu przez pozwaną, co powoduje brak możliwości przypisania pozwanym wskazanych przez powoda działań i ewentualnych uchybień. Niewątpliwe jest, iż pozwana dopiero stając się stroną umowy najmu, przyjęła odpowiedzialność za stan zajmowanego przez nią lokalu. Z postępowania dowodowego wynika co prawda, iż pozwani poczynili nakłady, mające na celu ulepszenie lokalu, lecz czynili to za zgodą powoda. Nadto warto przywołać tutaj przepis art. 676 Kodeksu Cywilnego, zgodnie z którym jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. W rozpoznawanej sprawie ulepszenia w postaci wymiany 3 okien na własny koszt, wyposażenia łazienki w urządzenia sanitarne i meble, montażu domofonu oraz zainstalowali nowy kominek. Zmiany te zostały dokonane po zgłoszeniu i za zgodą zarządzającego nieruchomością, a nadto w pewnej mierze miały związek z wadliwym stanem lokalu, awariami lub brakiem urządzeń. Nadto nie można ich także uznać za przeróbki lokalu zmieniające substancję przedmiotu.

W przypadku roszczenia odszkodowawczego opartego na art. 471 k.c. zaistnieć muszą łącznie określone w tym przepisie przesłanki odpowiedzialności kontraktowej : niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązania (naruszenie zobowiązania) będące spowodowane okolicznościami, za które odpowiada dłużnik, fakt poniesienia szkody oraz związek przyczynowy pomiędzy niewykonaniem bądź nienależytym wykonaniem zobowiązania a szkodą. Zgodnie z regułą z art. 6 k.c. to na powodzie spoczywa ciężar dowodu zaistnienia wskazanych przesłanek.

W tym stanie rzeczy Sąd ocenił, iż w związku z tym, iż powód nie udowodnił, iż poniesiona przez niego szkoda - koszty prac remontowych powstała wskutek zachowania pozwanych, brak było podstaw do powstania po stronie pozwanych odpowiedzialności odszkodowawczej. Nie wykazano tym samym związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy szkodą powoda a zachowaniem pozwanych. Z tych przyczyn powództwo podlegało w całości oddaleniu jako nieudowodnione.

Sąd Rejonowy orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., ustalając, że powód przegrał proces w całości i pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu, do czego uprawnia art. 108 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód, który wyrokowi zarzucił naruszenie: - prawa materialnego tj. art. 6 b oraz 6 e ust 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005r.,Nr131, poz. 266 z póź. zm. W zw. z art. 666, 681 k.c. oraz art. 675§1 i 3 k.c. poprzez niezastosowanie wymienionych przepisów do ustalonego tanu faktycznego.

- prawa procesowegoart,233§1 k.p.c. w zw. z art.328 §2 k.p.c. poprzez:

a) uchylenie się od oceny dowodów w postaci dokumentów –załączonych do pozwu i dokumentujących wykonane prace remontowe poprzez brak oceny czy wykonanie tych remontów było koniczne i kto miał obowiązek je wykonać; najemcy czy wynajmujący

b) błędną i niekompletną ocenę zeznań powoda w jakim zakresie twierdził on, że to pozwani dokonali zmian w lokalu w sytuacji gdy powód mówił, że nie ma znaczenia kto dokonał zmian natomiast istotne jest, że zmiany zagrażają bezpiecznemu kamienicy

c) dokonanie ustaleń na podstawie zeznań świadków pozwanych w sytuacji gdy świadkowie zeznawali na okoliczności nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a ich zeznania były nieobiektywne gdyż są oni dawnymi lokatorami kamienicy której mieszkali pozwani i mają najczęściej żal do zarządcy.

Powód wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w całości oraz zasadzenie od pozwanych na rzecz powodów kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego wg norm przepisanych ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem kosztów postepowania odwoławczego jako całości kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest niezasadna i podlega oddaleniu.

Wyrok wydany przez Sąd Rejonowy jest prawidłowy i brak jest podstaw do jego zmiany lub uchylenia. Sąd I instancji poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, które Sąd Okręgowy przyjmuje za własne.

Niezasadne są zarzuty naruszenia przez Sąd I instancji przepisów prawa materialnego i procesowego. Przechodząc do omawiania zarzutów naruszenia przepisów prawa materialnego to należy podnieść, że apelujący bardzo wybiórczo przytoczył, które jego zdaniem zostały naruszone normy, zapominając o obowiązkach wynajmującego, o których mowa w art. 6 a ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego z dnia 21 czerwca 2001 r. (Dz. U. Nr 71, poz. 733), tekst jednolity z dnia 6 grudnia 2013 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 150). W świetle powyżej przytoczonego przepisu prawa to na wynajmującym ciążył obowiązek zapewnienia sprawnego działania instalacji wodnych, instalacji energii elektrycznej, cieplnej i przeprowadzania napraw lub wymiany tychże instalacji. Ponadto do obowiązków wynajmującego należała wymiana pieców grzewczych, stolarki okiennej i drzwiowej oraz podług, posadzek i wykładzin podłogowych, a także tynków. W toku postepowania ustalono, że powód nie dbał o stan tych instalacji, zdarzały się zalania lokalu zajmowanego przez pozwanych, co powodowało powstawanie zacieków na ścianach. Ponadto jak wynika z przeprowadzonych dowodów zgłaszano powodowi zły stan instalacji elektrycznej jednakże powód nie wymienił jej ani też nie naprawił. Należy podnieść, że Sąd Rejonowy nie naruszył art. 6 b oraz 6 e ust 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r o ochronie praw lokatorów w zw. z art. 666, 681 k.c. oraz art. 675§1 i 3 k.c., bowiem nie została w żaden sposób udowodniona okoliczność, aby pozwani dokonywali w trakcie trwania umowy najmu używali lokalu w sposób sprzeczny z umową, dokonywali przeróbek w lokalu zmieniających substancję przedmiotu najmu lub z przeznaczeniem rzeczy, bądź też nie odnawiali lokalu i nie konserwowali stolarki drzwiowej. Ponadto powód nie udowodnił w żaden sposób, że pozwani dokonali przeróbek instalacji elektrycznej, założyli supremę, panele i sufity podwieszane. Wobec tego nie było podstaw do zastosowania przez Sąd Rejonowy przepisów na które powoływał się powód w apelacji. Ponadto należy podnieść, ze stosownie do art. 6 c ustawy o ochronie praw lokatorów przed wydaniem lokalu najemcy strony sporządzają protokół, w którym określają stan techniczny i stopień zużycia znajdujących się w nim instalacji i urządzeń. Protokół stanowi podstawę rozliczeń przy zwrocie lokalu.

W przedmiotowej sprawie jak ustalono nie był sporządzany protokół, który określałby stan techniczny lokalu wynajmowanego przez pozwaną w chwili podpisania umowy najmu. Jak wynika z przytoczonej powyżej normy prawa to ten protokół stanowi podstawę późniejszych rozliczeń przy zwrocie lokalu. Wobec tego, że nie był sporządzony przedmiotowy protokół , to jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy nie można określić stanu technicznego lokalu w dacie zawarcia umowy i stopnia zużycia znajdujących się w nim instalacji i urządzeń. Ponadto powód w dacie kiedy była podpisywana umowa najmu nie był zarządcą nieruchomości, a w chwili kiedy objął zarząd również nie zbadał stanu zajmowanego lokalu przez powódkę. Tak więc powód tak naprawdę nie posiada żadnych informacji na temat stanu lokalu wynajętego przez powódkę. Natomiast z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że stolarka drzwiowa była niekompletna, bowiem części drzwi nie było w ogóle w tym lokalu, jedne drzwi zaś były zdjęte z zawiasów i leżały. Obecnie powód domaga się od pozwanych zapłaty za wymianę i założenie trzech sztuk drzwi. Przy czym zgodnie z art. 6a ust. 3b powyżej cytowanej ustawy o ochronie praw lokatorów to wymiana stolarki drzwiowej należy do wynajmującego. Jak również do wynajmującego należy wymiana tynków. Przy czym należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art.6b ust 2 pkt9 ustawy o ochronie praw lokatorów i zgodnie z art. 681 k.c. najemcę obciążają drobne naprawy tynków ścian, sufitów, malowanie, natomiast z załączonych przez powoda rachunków, wynika że naprawa tynków ścian i sufitów nie miała charakteru drobnego, skoro powód musiał wywozić gruz. Co prawda do obowiązków wynajmującego należało odnowienie lokalu stosownie do treści art. 6e ustawy o ochronie praw lokatorów, jednakże przedstawione przez powoda rachunki nie opiewały na malowanie ścian. Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny rachunków przedstawionych przez powoda na poparcie swoich roszczeń. Pozwani kwestionowali przedmiotowe rachunki już na etapie składania sprzeciwu od nakazu, jednakże powód w żaden inny sposób nie udowodnił swojego roszczenia jakie miał w stosunku do pozwanych z tytułu rozwiązania przez pozwaną umowy najmu.

Reasumując niezasadny jest zarzut naruszenia przez Sąd I instancji norm prawa materialnego. Przechodząc do omawiania kolejnego zarzutu apelacyjnego polegającego na naruszeniu przepisów prawa procesowego tj. art. 233 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej w miejsce swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego to należy podnieść wbrew zarzutom skarżącego, że Sąd Rejonowy nie naruszył art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie wadliwej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego. Przy ocenie materiału dowodowego sądowi przysługuje bowiem swoboda zastrzeżona treścią powołanego wyżej przepisu. W razie tylko pogwałcenia reguł logicznego rozumowania bądź sprzeniewierzenia się zasadom doświadczenia życiowego, może mieć miejsce skuteczne kwestionowanie tej swobody oceny dowodów. Tego rodzaju uchybień nie sposób się dopatrzyć w stanowisku Sądu I instancji, zaś skarżący prezentując niezadowolenie z treści rozstrzygnięcia Sądu w żaden sposób nie wykazał, że ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego została dokonana z naruszeniem art. 233 § 1 k.p.c., co nadaje apelacji polemiczny charakter. Należy zważyć, ze zarzut wymagał dla swej skuteczności określenia nie tylko dowodów jakich dotyczy, ale podania dyskwalifikacji postępowania Sądu Rejonowego w zakresie oceny poszczególnych dowodów na tle całokształtu materiału dowodowego (por. np. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 2000r. II CKN 1105/99).

Pełnomocnik powoda w apelacji nie wskazał na czym miałaby polegać dowolna ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji. Należy podnieść, że Sąd nie uchybił również przepisowi art. 328§2 k.p.c. bowiem wskazał zarówno podstawę faktyczną rozstrzygnięcia wskazał dowody, na których się oparł i wskazał przyczyny dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. Należy podnieść, że Sąd Rejonowy ocenił, iż w związku z tym, iż powód nie udowodnił, iż poniesiona przez niego szkoda - koszty prac remontowych powstała wskutek zachowania pozwanych, brak było podstaw do powstania po stronie pozwanych odpowiedzialności odszkodowawczej. Nie wykazano tym samym związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy szkodą powoda a zachowaniem pozwanych. Co do przedstawionych przez pozwanego rachunków i objętych tymi rachunkami prac i zakresu remontu Sąd Okręgowy ustosunkowywał się powyżej przy omawianiu zarzutów naruszenia prawa materialnego i wobec tego nie ma potrzeby jeszcze raz ich przytaczać. Również Sąd II instancji powyżej ustosunkowywał się do obowiązków zarówno wynajmującego jak i najemcy i co do udowodnienia przez powoda okoliczności kto dokonywał zmian w lokalu, jaki był charakter tych zmian, jaki był stan instalacji wodnej i elektrycznej w lokalu zajmowanym przez pozwanych. Co zarzutu błędnie dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny materiału dowodowego w postaci zeznań świadków – dawnych mieszkańców kamienicy to należy stwardzić, iż brak jest podstaw do odmowy im wiarygodności tylko na tej podstawie, że są to dawni lokatorzy, którzy mają żal do zarządcy. Po pierwsze z okoliczności, że ktoś jest zarządca nieruchomości a ktoś jest lokatorem nie wynika zaraz negatywne nadstawienie wzajemne i nie można zakładać, że świadkowie z tego tytułu zeznają nieprawdę. Twierdzenia powoda w tym zakresie są gołosłowne nie poparte żadnymi dowodami i zaprezentowane na użytek niniejszej apelacji. Należy podnieść, że świadkowie ci dostarczyli cennych informacji na temat stanu lokalu wynajmowanego przez pozwaną, w chwili zawarcia umowy oraz co do stanu w ogóle kamienicy wraz ze znajdującymi się w niej instalacjami.

Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy oddalił apelację powoda jako niezasadną na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł w oparciu o treść art. 98§1 k.p.c. mając na względzie wynik postępowania apelacyjnego. Na koszty postępowania apelacyjnego złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanych, którego wysokość Sąd ustalił w oparciu o § 6 pkt.5 w zw. z §13 ust.1 pkt.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r, w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 461)