Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 października 2014 roku w sprawie z powództwa W. B. przeciwko Miastu Ł. o zapłatę, Sąd Rejonowy dla Łódź – Śródmieścia
w Ł. I Wydział Cywilny zasądził od Miasta Ł. na rzecz W. B. kwotę 4.830,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie, a nadto zasądził od Miasta Ł. na rzecz W. B. kwotę 588,80 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od powyższego orzeczenia złożył powód, zaskarżając je w części oddalającej powództwo. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisu postępowania, które miało wpływ na treść wyroku, tj. art. 233 § 1 k.p.c., polegającego na:

a)  dokonaniu dowolnej oceny materiału dowodowego w zakresie ponoszonych przez powoda kosztów niezależnych od wynajmującego,
a związanych z lokalem, zajmowanym przez osoby, którym pozwany winien dostarczyć lokal socjalny, poprzez odmowę dania wiary dokumentowi prywatnemu – rozliczeniom mediów związanych z tym lokalem, pomimo, że został on potwierdzony zeznaniami świadka, któremu Sąd dał wiarę, zaś dokument ten w pozostałej części został przez Sąd zaakceptowany;

b)  pominięciu, że stawki związane z odbiorem nieczystości stałych za rok 2013 ustalone zostały przepisami prawa miejscowego – uchwałą
Nr (...) z dnia 5 grudnia 2012 4roku w sprawie wyboru metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, ustalenie stawki tej opłaty oraz stawki opłaty za pojemnik z odpadami komunalnymi (opubl. w Dz. Urz. Woj. (...) w styczniu 2013 poz. 269) i należność z tego tytułu wynika jednoznacznie z tych przepisów;

c)  pominięciu, że należności związane z dostarczaniem wody oraz odbiorem ścieków wynikają z prawa miejscowego - Załącznika do Uchwały
Nr XXVI/436/11 Rady Miejskiej w Ł. z 16 listopada 2011 roku oraz zarządzenia Nr (...) Prezydenta Miasta Ł. i mają charakter cen urzędowych, niezależnych od wynajmującego.

W oparciu o tak sformułowany zarzut powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku
i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda ponad zasądzoną kwotę, kwotę 2.715,04 złotych oraz zasądzenie od pozwanego tytułem zwrotu kosztów procesu za I instancję ponad zasądzoną kwotę, kwotę 1036,20 zł, a także zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja strony powodowej jest częściowo zasadna i skutkuje zmianą zaskarżonego orzeczenia.

Zaskarżone orzeczenie należało uznać w zasadzie za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego, za wyjątkiem rozstrzygnięcia w zakresie roszczenia obejmującego koszty poniesione tytułem opłat za odbiór odpadów komunalnych. Sąd Okręgowy podziela poczynione przez Sąd pierwszej instancji ustalenia, niekwestionowane również przez skarżącego, a w konsekwencji przyjmuje za własne uznając za zbędne powielanie ich w treści uzasadnienia.

W kontrolowanej sprawie, Sąd Rejonowy uwzględniając roszczenie powoda co do zasady uznał jednak, że żądanie zasądzenia od pozwanego należności dotyczących opłat eksploatacyjnych niezależnych od właściciela nie zostało udowodnione. Stanowisko to zostało zakwestionowane przez powoda, który w treści apelacji podniósł, że zasadność i wysokość żądanego świadczenia z tytułu zwrotu opłat eksploatacyjnych wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego.

Zarzut ten w częściowym zakresie jest trafny. W pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia Sąd pierwszej instancji słusznie podał, że z materiału dowodowego przedłożonego do akt sprawy nie sposób wyprowadzić nie budzących wątpliwości wniosków w zakresie opłat eksploatacyjnych dotyczących dostawy wody oraz energii elektrycznej. Jak wynika bowiem
z akt sprawy, w kartach rozliczenia posłużono się dwiema liczbami, określając za poszczególne okresy średnią liczbę mieszkańców, bez wyjaśnienia z czego wynikają takie różnice liczby mieszkańców na potrzeby rozliczenia poszczególnych mediów
i opłat niezależnych od właściciela. Sąd I instancji trafnie uznał przy tym, że w tym zakresie Sąd nie może opierać się na ryczałtowym, a więc przybliżonym wyliczeniu należności. Muszą to być należności zindywidualizowane, tj. wyliczone
z uwzględnieniem zużycia mediów przez określony podmiot w danym okresie, słusznie wskazując, że nie wystarcza powołanie się wyłącznie na dokument prywatny obejmujący zestawienie opłat. Wyliczenie – skoro odnosi się do ustalenia odszkodowania w związku z korzystaniem z konkretnego lokalu – musi być zawsze na tyle zindywidualizowane, iż nie będą zachodzić wątpliwości, czy podmiot obowiązany do zapłaty odszkodowania nie pokrywa należności w nadmiernym zakresie. Niewątpliwie prezentowana w pozwie metoda wyliczenia w zakresie opłat za wodę oraz energię wyklucza prawidłowe skonkretyzowanie należności w odniesieniu do spornego lokalu. Nie ulega również wątpliwości, iż powód nie wykazał, jakie są odczyty wodomierzy, jaką liczbę osób uwzględnił do wyliczenia należności obejmującej lokal nr (...), ani też czy ponoszą one dodatkowe opłaty tytułem wyrównania ubytków wody.
W tym zakresie Sąd Okręgowy argumentację Sądu Rejonowego w pełni podziela.

Rację ma natomiast skarżący, iż roszczenie w zakresie kosztów związanych
z wywozem śmieci zasługiwało na uwzględnienie. Apelujący trafnie wskazał, że stawki związane z odbiorem nieczystości stałych za rok 2013 ustalone zostały przepisami prawa miejscowego – uchwałą Nr LIII/1092/12 z dnia 5 grudnia 2012 4roku w sprawie wyboru metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, ustalenie stawki tej opłaty oraz stawki opłaty za pojemnik z odpadami komunalnymi (opubl. w Dz. Urz. Woj. (...) w styczniu 2013 poz. 269) i należność z tego tytułu wynika jednoznacznie z tych przepisów. Niezasadnie zatem Sąd Rejonowy uznał, że strona powodowa nie wykazała w toku postępowania prawidłowości ustalenia wysokości roszczenia z tytułu zwrotu opłat za wywóz śmieci. Kwota ta bowiem ustalana jest przez Miasto Ł. i od stycznia 2013 roku wynosiła 16,50 zł od osoby. Okoliczność znalazła potwierdzenie w dokumentach załączonych do akt, jak również zeznaniach świadka i w tym względzie nie wymagała dalszego dowodzenia.

Mając na względzie powyższe okoliczności, należy uznać, iż Sąd Rejonowy niezasadnie oddalił powództwo strony powodowej o zasądzenie na jej rzecz kosztów związanych z wywozem nieczystości stałych, które za rok 2013 wyniosły łącznie 792 złote
(tj. 12 miesięcy x 16,50 zł x 4 osoby).

Z tego względu Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w punktach 1 i 3 w ten sposób, że zasądzoną w punkcie 1. kwotę 4.830,30 złotych powyższych do kwoty 5.622,30 złotych.

Zmiana wyroku w zakresie roszczenia głównego skutkować musiała również zmianą rozstrzygnięcia o kosztach postępowania przed Sądem pierwszej instancji.
O kosztach tych należało orzec w oparciu o art. 100 k.p.c. rozdzielając je stosunkowo pomiędzy stronami, uznając, że powód wygrał sprawę w 75 % (całość jego żądania obejmowała kwotę 7.545,34 zł z czego powództwo zostało uwzględnione w zakresie kwoty 5.622,30 zł).

Na podlegające w tym trybie rozliczeniu koszty procesu po stronie powoda złożyła się kwota 378 zł tytułem opłaty od pozwu oraz kwota 1.200 zł (przy uwzględnieniu, iż zgodnie z § 6 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu) tytułem zastępstwa procesowego oraz kwota 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa. Łącznie daje to kwotę 1.595 zł. Strona pozwana poniosła w niniejszej sprawie koszty pełnomocnika w wysokości 1.200 złotych. Łącznie koszty procesu wyniosły 2.795 złote. Powoda zgodnie z zasadą za wynik procesu powinny obciążać koszty w kwocie 698,75 zł (2.795x25%), skoro jednak faktycznie poniósł koszty w wysokości 1.595 zł należy mu się zwrot kwoty 896,25 zł, którą Sąd zasądził na jego rzecz tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu.

W pozostałym zakresie apelacja powoda podlegała oddaleniu, a to na podstawie
art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., uznając, że powód wygrał apelację w 29% (żądanie obejmowało kwotę 2.716 zł z czego apelację uwzględniono w zakresie kwoty 792 zł).
Z tego względu Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego kwotę 126,44 zł, na którą składają się:

- 136 zł – opłata sądowa od apelacji,

- 300 zł – wynagrodzenie pełnomocnika - § 6 pkt 3 w zw. z § 13 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013.461 j.t.)