Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym punktem I wyroku z dnia 8 czerwca 2018 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi oddalił powództwo Galerii (...) spółki z o.o. w Ł. skierowane przeciwko M. P. i P. P. o zapłatę i orzekł o kosztach postępowania.

Apelację od powyższego wyroku złożyła strona powodowa wnosząc o jego zmianę i uwzględnienie powództwa.

Strona powodowa zarzuciła naruszenie przepisów postępowania t.j. art. 328 i 233 k.p.c. oraz prawa materialnego t.j. art.642§1 i 638§1 k.c.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Stosownie do treści art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., uzasadnienie Sądu drugiej instancji w postępowaniu uproszczonym powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, jeżeli nie przeprowadzano postępowania dowodowego. Sytuacja opisana w cytowanym przepisie miała miejsce w rozpoznawanej sprawie.

W ocenie Sądu Okręgowego za całkowicie chybiony należało uznać podniesiony przez skarżącego zarzut naruszenia dyspozycji art. 233 k.p.c., które w jego ocenie miało polegać na przyjęciu, iż materiał dowodowy przez niego przedstawiony nie udowodnił zasadności powództwa przez uznanie , że strony zgodnie zmodyfikowały termin płatności i że dzieło w postaci drzwi i ich montażu nie zostało oddane.

Należy przy tym wskazać, iż w myśl powołanego przepisu ustawy Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału.

W rozpoznawanej sprawie Sąd Rejonowy, wbrew twierdzeniom apelujących, dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, nie naruszając przy tym dyspozycji art. 233 § 1 k.p.c. Przeprowadzona przez ten Sąd ocena dowodów jest przy tym rzetelna, jasna i wyczerpująca, a wnioski z niej wyciągnięte trafne i logiczne. Powyższa ocena odpowiada regułom logicznego rozumowania wyrażającym formalne schematy powiązań między podstawami wnioskowania i wnioskami oraz uwzględnia zasady doświadczenia życiowego wyznaczające granice dopuszczalnych wniosków i stopień prawdopodobieństwa ich występowania w danej sytuacji. W szczególności Sąd I instancji właściwie ustalił na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, iż strona powodowa nie wykazała, iż pozwani mieli obowiązek zapłaty za wykonaną pracę w żądanej przez nią wysokości .

Twierdzenia strony powodowej nie znalazły potwierdzenia w dowodach zgromadzonych w aktach sprawy w tym brak jest w aktach takich dowodów, które świadczyłyby o oddaniu kompletnie wykonanego zamówienia pozwanych w postaci całkowicie kompletnych drzwi.

Stosownie zaś do art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W postępowaniu cywilnym reguła ta została powtórzona w art. 232 k.p.c., zgodnie z którym strony są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Powód więc żądając zapłaty od pozwanych , obowiązany był do wykazania, iż zapłata ta znajduje podstawy w wykonanej przez niego pracy w postaci kompletnych drzwi nie dotkniętych brakami na które powoływali się pozwani czyli, że wykonane drzwi posiadają wszystkie element zgodne z zamówieniem.

W takiej sytuacji trudno mówić, iż orzeczenie Sądu Rejonowego nie jest zgodne z prawidłową wykładnią przepisów art. 642§1 k.c. jako, że przyjmującemu zamówienie należy się wynagrodzenie przy braku odmiennych ustaleń w chwili oddania dzieła.

Uznając zatem, iż strona powodowa nie wypełniła przesłanek z powyższego przepisuj oddając dzieło w postaci wykonanych drzwi bez założenia istotnego ich elementu jakim są opaski to na tym etapie postepowania wynagrodzenie jej się nie należało co musiało skutkować oddaleniem tak wytoczonego powództwa jak słusznie uznał Sąd Rejonowy.

W ocenie sądu Okręgowego ponadto w przedmiotowej sprawie nie może mieć zastosowania przepis art. 638 k.c. jako że przepis ten może mieć zastosowanie tylko w przypadku oddania dzieła dotkniętego wadami nie zaś w przypadku nie oddania dzieła jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Zważyć należy również, iż skoro zarzut naruszenia art. 328 k.p.c. nie został poparty żadnymi konkretnymi twierdzeniami a w ocenie Sądu Okręgowego uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia umożliwia dokonanie kontroli jego trafności szersze ustosunkowanie się do tak podniesionego zarzutu jest zbędne.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację jako nieuzasadnioną i orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego w oparciu o art.98 w zw. z art. 391k.p.c.