Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2023 roku, Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi zasądził od pozwanego G. J. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. kwotę 2.666,03 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 lutego 2018 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 200 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty i nie obciążył pozwanego kosztami procesu w pozostałej części.

Apelację od powyższego wyroku, zaskarżając go w zakresie uwzględniającym powództwo oraz zasądzającym zwrot kosztów procesu wywiódł pozwany.

Skarżący zarzucił wyrokowi błędną ocenę w zakresie wiarygodności materiału dowodowego oraz sprzeczność ustaleń względem faktów z treścią materiału dowodowego i uzasadnieniem wyroku.

Pozwany podniósł, że powód narzucił mu błędną umowę na zbudowanie nowego przyłącza, pomijając, że dotychczasowe przyłącze w ulicy jest sprawne i nie wymaga zmian.

Wskazał, że Sąd Rejonowy nie uwzględnił w sprawie wielu faktów co do postępowania powoda, który nie może wymagać kolejnej opłaty przyłączeniowej budynku, który faktycznie jest już podłączony a tylko na czas budowy nie pobiera paliwa i instalacja na terenie posesji jest do wykonania przez inwestora. Wobec powyższego umowa na budowę nowego przyłącza i pobranie opłaty przyłączeniowej jest błędna, nierzetelna i nie ma mocy prawnej.

Skarżący wskazał również, że powód fałszował dokumentację, kilka dokumentów załączonych zawiera nieścisłości, są wykonane w późniejszym terminie, brak dat i podpisów. Nadto nie był informowany o terminie i zakresie prac przez J. H., a czynność montażu szafki gazowej była 24 stycznia 2018 roku i zdjęcie szafki z napisem kierownik budowy jest fotomontażem, nie było takiej czynności.

Przy tak sformułowanych zarzutach skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna i jako taka podlega oddaleniu.

Na wstępie zaznaczyć należy, że przedmiotowa sprawa podlegała rozpoznaniu w trybie uproszczonym.

Wobec zaś faktu, że ani w apelacji ani w odpowiedzi na apelację strony nie złożyły wniosku o przeprowadzenie rozprawy, Sąd Okręgowy uznając, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, rozpoznał apelację na posiedzeniu niejawnym (art. 374 k.p.c.).

Idąc dalej wskazać trzeba, że w myśl art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, to uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Wreszcie zaznaczyć trzeba, że apelacja w postępowaniu uproszczonym ma charakter ograniczony, a celem postępowania apelacyjnego nie jest tu ponowne rozpoznanie sprawy, ale wyłącznie kontrola wyroku wydanego przez sąd I instancji w ramach zarzutów podniesionych przez skarżącego. Innymi słowy mówiąc, apelacja ograniczona wiąże sąd odwoławczy, a zakres jego kompetencji kontrolnych jest zredukowany do tego, co zarzuci w apelacji skarżący. Wprowadzając apelację ograniczoną, ustawodawca jednocześnie określa zarzuty, jakimi może posługiwać się jej autor i zakazuje przytaczania dalszych zarzutów po upływie terminu do wniesienia apelacji – co w polskim porządku prawnym wynika z art. 505 ⁹ § 1 ¹ i 2 k.p.c. (tak w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów SN z dnia 31 stycznia 2008 r., III CZP 49/07, OSNC Nr 6 z 2008 r., poz. 55). Tym samym w ramach niniejszego uzasadnienia poprzestać należy jedynie na odniesieniu się do zarzutów apelacji, bez dokonywania analizy zgodności zaskarżonego rozstrzygnięcia z prawem w pozostałym zakresie.

Sąd Rejonowy w sposób szczegółowy i kompletny wskazał z czego wywodzi obowiązek zapłaty przez pozwanego dochodzonej przez powoda kwoty. Sąd Okręgowy wywód Sądu Rejonowego w pełni akceptuje i przyjmuje za własny, nie ma więc potrzeby jego ponownego przytaczania.

Podkreślić należy, że zarówno zakres wykonanych przez powoda robót jak i odpłatność za nie zostały określone w dobrowolnie zawartej przez strony umowie o przyłączenie do sieci gazowej z dnia 26 lipca 2017 roku, numer (...).

Pozwany nigdy umowa tej nie rozwiązał, nie przeprowadził również dowodu aby jego oświadczenie woli związane z zawarciem przedmiotowej umowy dotknięte było jakąkolwiek wadą oświadczenia woli. Zgodnie za z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na powodzie spoczywał zatem ciężar udowodnienia faktów uzasadniających roszczenie, a na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających oddalenie pozwu. Reguły rozkładu ciężaru dowodu, stosowane przez sąd orzekający, mają fundamentalne znaczenie dla dokonania prawidłowej oceny wykonania przez strony obowiązku dowodzenia w zakresie przesłanek uzasadniających roszczenie lub zwalniających od konieczności jego spełnienia. Jeżeli bowiem materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych w myśl twierdzeń jednej ze stron, to sąd in meriti musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów. Strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń, ponosi zatem ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu co do tych okoliczności na niej spoczywał. Przytoczona regulacja nie obciąża zatem sądu in meriti obowiązkiem dążenia do wykrycia prawdy obiektywnej bez względu na procesową aktywność stron, a działanie sądu orzekającego z urzędu musi być wyjątkowe, gdyż może stanowić naruszenie zasady równości i bezstronności.

Reasumując, w realiach przedmiotowej sprawy, pozwany nie udowodnił jakiejkolwiek okoliczności mogącej prowadzić do braku związania stron zawartą przez nie umową.

Jednocześnie, w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności w postaci opinii biegłego, nie budzi wątpliwości, że powód wykonał ciążące na nim z mocy zawartej umowy świadczenie. Tym samym należy mu się określone w umowie wynagrodzenie.

Pozwany nie udowodnił również aby zgodnie z jego twierdzeniami doszło do fałszowania dokumentów przedłożonych przez stronę powodową.

Z przedstawionych powyżej powodów Sąd Okręgowy uznał, iż apelacja nie zawiera uzasadnionych zarzutów mogących podważyć stanowisko Sądu Rejonowego, a tym samym jako bezzasadna podlega oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c..

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy, obciążając nimi stronę pozwaną jako przegrywającą postępowanie apelacyjne.

Zasądzona z tego tytułu suma 450 złotych ustalona została w oparciu o przepisy § 2 pkt 3 w związku z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (tj. Dz. U. 2023 r. poz. 1935).

Odsetki ustawowe za opóźnienie naliczane od kosztów procesu zostały zasądzone od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty stosownie do dyspozycji art. 98 § 1 ¹ k.p.c..

Biorąc pod uwagę stopień zawiłości sprawy oraz nakład pracy pełnomocnika powódki i jego wkład w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, w szczególności fakt, iż w toku postępowania apelacyjnego nie było prowadzone postępowanie dowodowe, zaś apelację rozpoznano na posiedzeniu niejawnym, brak było podstaw do ustalenia wysokości wynagrodzenia pełnomocnika powódki w wysokości innej niż minimalne, przewidziane przepisami wyżej wskazanego rozporządzenia.