Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w Ł. domagała się od pozwanego A. B. 13.097,15 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od wniesienia pozwu – 19 lipca 2017 roku – do dnia zapłaty, wraz z kosztami procesu według norm przepisanych, tytułem opłat za korzystanie z lokalu znajdującego się w zasobach mieszkaniowych Spółdzielni za okres od 1 marca 2016 roku do 31 maja 2017 roku.

Pozwany w sprzeciwie od całego nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Referendarza Sądowego Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z 2 października 2017 roku w sprawie XVIII Nc 12525/17 zarzucił Spółdzielni „wyłudzenie – kradzież” pod pozorem dopłaty do centralnego ogrzewania. W uzasadnieniu wskazał, że sporne są opłaty za centralne ogrzewanie.

Pismem z 28 marca 2018 roku powód cofnął pozew co do 471,47 zł ze zrzeczeniem się roszczenia.

Wyrokiem z dnia 11 lipca 2018r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi zasądził od A. B. na rzecz powodowej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) kwotę 4784,07 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 lipca 2017r. do dnia zapłaty i kwotę 1431 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Sąd I instancji umorzył postępowanie co do kwoty 471,47 zł oraz oddalił powództwo w pozostałej części.

Powyższe rozstrzygnięcie oparte zostało na następujących ustaleniach stanu faktycznego:

A. B. przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego numer (...), znajdującym się w budynku położonym w Ł. przy ulicy (...). Lokal ten znajduje się w zasobach mieszkaniowych Spółdzielni. A. B. pozostaje w długotrwałym sporze ze Spółdzielnią co do zasad rozliczania centralnego ogrzewania. Nie reguluje również w pełnej wysokości pozostałych opłat.

Wysokość zaległości za okres od 1 marca 2016 roku do 31 maja 2017 roku, z pominięciem należności z tytułu centralnego ogrzewania, z uwzględnieniem odsetek ustawowych za opóźnienie na 31 maja 2017 roku, przy uwzględnieniu zaliczenia wynosi 4.784,07 zł.

W niniejszej sprawie, jakkolwiek zaskarżył cały nakaz, pozwany w istocie zakwestionował wyłącznie należności za centralne ogrzewanie.

Powód nie zdołał wykazać wysokości naliczeń w zakresie rozliczania kosztów centralnego ogrzewania.

W związku z tym zasądzono od pozwanego na rzecz powoda 4.784,07 zł jako nieuiszczony przez pozwanego udział w kosztach Spółdzielni, wskazanych w art. 4 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, z pominięciem kosztów centralnego ogrzewania.

Umorzono postępowanie co do 471,47 zł, w związku ze skutecznym cofnięciem pozwu w tej części (art. 355 § 1 k.p.c.).

W pozostałym zakresie – to jest co do kosztów centralnego ogrzewania – powództwo oddalono z uwagi na niewykazanie wysokości dochodzonego roszczenia.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniosły obie strony.

Strona powodowa wniosła apelację w zakresie oddalenia powództwa co do kwoty 7842 zł.

Skarżąca zarzuciła wyrokowi naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść rozstrzygnięcia tj.:

1.narszenie przepisu art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 328 § 2 k.p.c. poprzez nierozważenie całego materiału dowodowego i pominięcie znajdujących się w aktach sprawy szeregu dokumentów;

2.naruszenie przepisów prawa materialnego:

- art. 6 k.c. w zw. z art. 4 ust.8 zd. III ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych ( tekst jedn. Dz.U. 2013r. poz.1222 ze zmianami) poprzez zastosowanie i przyjęcie, że powód nie udowodnił zasadności i wysokości dochodzonych opłat;

- art. 4 ust.1 powołanej ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych w zw. z § 8 ust.1 , § 14 ust.3 § 16 ust.1 § 25 Regulaminu rozliczania kosztów dostawy ciepła na potrzeby centralnego ogrzewania w SM (...) w Ł. ( tekst jednolity od dnia 12 lipca 2016r. obowiązujący do końca 2016r.) przez błędną wykładnię i przyjęcie, że członek spółdzielni nie jest zobowiązany do ponoszenia kosztów związanych z centralnym ogrzewaniem lokalu nieopomiarowanego;

- art. 4 ust.1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych w zw. z § 8 w zw. z § 4 ust.1 b Regulaminu rozliczenia kosztów dostawy ciepła na potrzeby centralnego ogrzewania w SM (...) ( obowiązującym od 1 stycznia 2017r) poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że członek spółdzielni nie jest zobowiązany do ponoszenia kosztów związanych z centralnym ogrzewaniem lokalu nieopomiarowanego

- art. 45 a ust.4 zd.II w zw. Z art. 45 a ust.8 pkt1 lit. a w zw. z art. 45 a ust.8 pkt1 lit b. w zw. z art. 45a ust.8 pkt 2 ustawy prawo energetyczne ( tekst jedn. z dnia 15 czerwca 2012r. Dz. U .z 2012r. poz.1059 ze zm.) w zw. z :

a.§ 8 ust.1, § 14 ust.3 , § 16 ust./1 § 25 Regulaminu rozliczania kosztów dostawy ciepła na potrzeby centralnego ogrzewania Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł. ( tekst jednolity od 12 lipca 2016r. obowiązujący do końca 2016 r.);

b.§ 8 w zw. z § 4 ust.1 b Regulaminu rozliczenia kosztów dostawy ciepła na potrzeby centralnego ogrzewania w SM (...) ( obowiązujący od 1 stycznia 2017r.)poprzez ich niezastosowanie podczas gdy te regulaminy określają zasady ustalania opłat i obowiązek pokrywania opłatami kosztów zakupu ciepła dla lokali nieopomiarowanych.

W konkluzji skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 7842 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje według norm przepisanych.

Pozwany wniósł apelację w zakresie punktu 1. od uwzględnionego powództwa w kwocie 328,60 zł.

W ocenie skarżącego, kwota ta jest stronie powodowej nienależna, bowiem kwotę w tej wysokości strona powodowa odliczyła na poczet spłat w roku 2013.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w zakresie kwoty 328,60 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Obie apelacje nie są zasadne.

Wbrew zarzutom podniesionym przez stronę powodową, Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń stanu faktycznego, znajdujących oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, ocenionym bez przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów i trafnie określił konsekwencje prawne z nich wynikające.

Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji jest swobodna, lecz nie dowolna, nie jest sprzecza z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Tym samym brak jest podstaw do stawiania Sądowi I instancji zarzutu naruszenia art. 233 k.p.c.

Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazał, że strona powodowa przedstawiając Regulaminy obowiązujące w Spółdzielni za okres objęty pozwem w zakresie ustalania stawek opłat za centralne ogrzewanie nie przedstawiła co najmniej wyliczenia, które doprowadziły zarząd do wnioskowania przyjęcia przez radę określonych stawek.

Wbrew zarzutom skarżącego podniesionym w apelacji Sąd I instancji nie naruszył przepisów prawa materialnego – w szczególności art. 6 k.c. i art. 4 ¹ ust.1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ¹ ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. tekst jedn. Dz.U. 2013r. poz.1222 ze zmianami), osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni. Stosowanie do art. 4 ust. 4 cyt. ustawy właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 4 ¹cyt. ustawy zarząd spółdzielni prowadzi odrębnie dla każdej nieruchomości ewidencję i rozliczenie przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1-2 i 4;

Z treści ust. 1 ¹ i 4 art. 4 cyt. ustawy wynika, że lokatorzy zobowiązani są pokrywać jedynie koszty związane z danym lokalem i z utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, nadto związane z utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu.

Ustawa zatem wyraźnie nakazuje traktować rozliczanie opłat, w tym opłat za c.o. indywidualnie i w odniesieniu do danej nieruchomości.

Sąd I instancji w żadnym razie nie kwestionował tego, że członek spółdzielni mieszkaniowej zobowiązany jest do ponoszenia kosztów związanych z centralnym ogrzewaniem lokalu nieopomiarowanego.

W rozpoznawanej sprawie strona powodowa nie zdołała jedyne udowodnić wysokości dochodzonego roszczenia w zakresie tych opłat – nie sprostała zatem ciężarowi dowodowemu wynikającemu z art. 6 k.c.

Jak wskazuje Sąd I instancji, powód na okoliczność prawidłowości rozliczeń centralnego ogrzewania przedstawił kopie regulaminów oraz zeznania członków zarządu Spółdzielni. Cofnięto wniosek o przesłuchanie jako świadka przedstawiciela przedsiębiorcy komercyjnie rozliczającego dla Spółdzielni koszty ciepła.

Rację ma Sąd I instancji, że zgłoszone przez stronę powodową dowody nie są wystarczające do dokonania przez Sąd oceny prawidłowości rozliczenia kosztów centralnego ogrzewania za okres objęty pozwem.

Zgodzić należy się z Sądem I instancji, że ustawodawca zdecydował się nałożyć na podmioty dokonujące rozliczeń kosztów ciepła daleko idące obowiązki. Dotyczy to w szczególności obowiązku pokrywania opłatami za dostawę ciepła wyłącznie kosztów jego zakupu (art. 45a ust. 4 zd. II prawo energetyczne.) prawa energetycznego. Koszty zakupu ciepła rozlicza się, w części dotyczącej ogrzewania, stosując metody wykorzystujące – dla lokali mieszkalnych i użytkowych – wskazania ciepłomierzy, wskazania urządzeń wskaźnikowych niebędących przyrządami pomiarowymi w rozumieniu przepisów metrologicznych, wprowadzonych do obrotu na zasadach i w trybie określonych w przepisach o systemie oceny zgodności, względnie powierzchnię lub kubaturę tych lokali (art. 45a ust. 8 pkt 1 lit. a p.e.). Dla wspólnych części budynku wielolokalowego użytkowanych przez osoby niebędące odbiorcami bezpośrednimi, koszty ciepła w części dotyczącej ogrzewania rozlicza się wykorzystując powierzchnię lub kubaturę tych części odpowiednio w proporcji do powierzchni lub kubatury zajmowanych lokali (art. 45a ust. 8 pkt 1 lit. b p.e.). Natomiast w zakresie ciepła zużywanego na przygotowanie ciepłej wody użytkowej dostarczanej centralnie przez instalację w budynku wielolokalowym, stosuje się metody wykorzystujące wskazania wodomierzy ciepłej wody w lokalach, ewentualnie liczbę osób zamieszkałych stale w lokalu (art. 45a ust. 8 pkt 2 p.e.).

Rację ma Sad I instancji, że w tej sytuacji wykazanie prawidłowości dokonywanych naliczeń nie może opierać się na przesłuchaniu osób za powodową Spółdzielnię, gdyż na tej podstawie nie da się ustalić żadnych wiadomości specjalnych, w tym co do prawidłowości rozliczenia w opłatach kosztów nabycia ciepła.

Okoliczność, że wysokość stawek za dostarczenie ciepła do lokalu wynika z regulaminów Spółdzielni nie jest również wystarczająca do przyjęcia, że udowodniona została wysokość kosztów ogrzewania lokalu pozwanego.

W okresie od marca 2016r. do 31 grudnia 2016r. u powodowej Spółdzielni obowiązywał regulamin rozliczenia kosztów dostawy ciepła na potrzeby centralnego ogrzewania, zgodnie z którym w przypadku braku urządzeń pomiarowych w mieszkaniach Rada Nadzorcza Spółdzielni określiła opłatę zmienną – stawkę ryczałtowa ogrzewania 1m ² powierzchni lokalu dla poszczególnych nieruchomości na poziomie średniej arytmetycznej w trzech najwyższych stawek jednostkowych za poprzedni rok rozliczeniowy w lokalach opomiarowanych w zakresie całej Spółdzielni.

Zdaniem Sądu Okręgowego, postanowienie przewidujące ryczałt wyliczany jako średnia najwyższych opłat z całego osiedla, ustala opłaty zapewniające środki przekraczające opłaty niezbędne do pokrycia kosztów zakupu ciepła danej nieruchomości i pomija zasadę rozliczania opłat z uwzględnieniem rzeczywistych kosztów ogrzewania danej nieruchomości za dany sezon. Tym bardziej, że z uwagi na konieczność ewidencjonowania kosztów dla każdej nieruchomości osobno, znane są koszty ogrzewania dla danej nieruchomości.

W okresie od 1 stycznia do 31 maja 2017r. regulamin uległ zmianie, zgodnie z tym regulaminem dla rozliczenia kosztów dostawy ciepła na potrzeby centralnego ogrzewania dla lokali nieopomiarowanych wprowadzono stawkę zmienną ustaloną w formie ryczałtu.

Strona powodowa nie udowodniła w jaki sposób ( jakie wielkości wyrażone w formie kwotowej ) stały się podstawą do ustalenia kosztów ciepła dla lokalu pozwanego. Samo odesłanie do wysokości wskazanej w regulaminie, w sytuacji gdy pozwany kwestionował te stawki, nie mogły stać się podstawy do uwzględnienia powództwa.

W tym stanie rzeczy, zgodzić należy się z Sądem I instancji, że wobec nieudowodnienia żądania pozwu co do wysokości w zakresie należności za centralne ogrzewanie lokalu pozwanego powództwo w tym zakresie zasadnie zostało oddalone.

Całkowicie bezzasadna jest także apelacja pozwanego.

W toku postępowania przed Sadem I instancji pozwany w ogóle nie odwoływał się do okoliczności wskazanych w apelacji. W tym stanie rzeczy należało stwierdzić, że brak jest jakichkolwiek podstaw do uwzględnienia zarzutów pozwanego w tym zakresie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy oddalił obie apelacje jako bezzasadne na podstawie art. 385 k.p.c.