Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 września 2023 roku, Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi oddalił powództwo M. N. skierowane przeciwko Skarbowi Państwa – Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Ł. o zapłatę kwoty 10.000 złotych oraz nie obciążył powoda obowiązkiem zwrotu pozwanemu kosztów procesu.

Apelację od powyższego wyroku, zaskarżając go w całości, wywiódł powód.

Skarżący wskazał, że nie zgadza się z zapadłym wyrokiem. Podniósł, że pozbawiono go rzetelnej obrony w sprawie cywilnej, gdyż Sąd nie przyznał mu pełnomocnika z urzędu, zaś powód jest chory, nie zna prawa i ma ograniczoną możliwość działania w sprawie jako osoba tymczasowo aresztowana. Nadto wskazał, że adwokat reprezentujący go w sprawie o stwierdzenie przewlekłości nie reprezentował go właściwie, wskutek czego przyznano mu za niską kwotę pieniężną stwierdzając przewlekłość postępowania administracyjnego.

Ostatecznie skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, że przedmiotowa sprawa podlegała rozpoznaniu w trybie uproszczonym.

Wobec zaś faktu, że ani w apelacji ani w odpowiedzi na apelację strony nie złożyły wniosku o przeprowadzenie rozprawy, Sąd Okręgowy uznając, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, rozpoznał apelację na posiedzeniu niejawnym (art. 374 k.p.c.).

Idąc dalej wskazać trzeba, że w myśl art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, to uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Wreszcie zaznaczyć trzeba, że apelacja w postępowaniu uproszczonym ma charakter ograniczony, a celem postępowania apelacyjnego nie jest tu ponowne rozpoznanie sprawy, ale wyłącznie kontrola wyroku wydanego przez sąd I instancji w ramach zarzutów podniesionych przez skarżącego. Innymi słowy mówiąc, apelacja ograniczona wiąże sąd odwoławczy, a zakres jego kompetencji kontrolnych jest zredukowany do tego, co zarzuci w apelacji skarżący. Wprowadzając apelację ograniczoną, ustawodawca jednocześnie określa zarzuty, jakimi może posługiwać się jej autor i zakazuje przytaczania dalszych zarzutów po upływie terminu do wniesienia apelacji – co w polskim porządku prawnym wynika z art. 505 ⁹ § 1 ¹ i 2 k.p.c. (tak w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów SN z dnia 31 stycznia 2008 r., III CZP 49/07, OSNC Nr 6 z 2008 r., poz. 55). Tym samym w ramach niniejszego uzasadnienia poprzestać należy jedynie na odniesieniu się do zarzutów apelacji, bez dokonywania analizy zgodności zaskarżonego rozstrzygnięcia z prawem w pozostałym zakresie.

Apelacja jest niezasadna i jako taka podlega oddaleniu.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny przedmiotowej sprawy, co pozwala Sądowi Okręgowemu przyjąć go za własny. Apelacja nie zawiera zresztą zarzutów dotyczących ustalenia stanu faktycznego sprawy.

Idąc dalej, przypomnieć trzeba, że żądanie powoda oparte było na przepisie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1725). Jak wynika z tego przepisu strona, której skargę uwzględniono, może w odrębnym postępowaniu dochodzić naprawienia szkody wynikłej ze stwierdzonej przewlekłości od Skarbu Państwa (ust. 1). Postanowienie uwzględniające skargę wiąże sąd w postępowaniu cywilnym o odszkodowanie lub zadośćuczynienie, jednak tylko co do stwierdzenia przewlekłości postępowania (ust. 2).

W postępowaniu tym Sąd cywilny nie jest uprawniony do sugerowanej przez skarżącego oceny, czy przyznana mu postanowieniem stwierdzającym przewlekłość postępowania administracyjnego kwota pieniężna jest odpowiednią. Z treści wymienionego wyżej przepisu wynika, że ustawodawca nie traktuje przyznanej sumy pieniężnej, będącej konsekwencją przewlekłości postępowania, jako odszkodowania kompensującego ewentualną szkodę. Jest ona zatem jedynie rodzajem szczególnej kompensaty za naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, nie stanowiąc naprawienia szkody, wynikłej z zaniechania lub z działania (zbyt długotrwałego).

Wobec powyższego zarzut polegający na twierdzeniu, że powodowi przyznano zbyt niską kwotę pieniężną stwierdzając przewlekłość postępowania administracyjnego jest chybiony i pozostaje bez wpływu na ocenę prawidłowości zaskarżonego wyroku.

Na uwzględnienie nie zasługują także zarzuty powoda w związku z nieustanowieniem dla niego pełnomocnika z urzędu.

Przede wszystkim należy wskazać, że w toku postępowania przed Sądem Rejonowym powód nie złożył wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu, ustanowienie zaś takiego pełnomocnika nie może nastąpić bez wniosku zainteresowanej strony.

Niezależnie od tego, bezspornie w niniejszej sprawie nie zaistniała potrzeba ustanowienia dla powoda profesjonalnego pełnomocnika. Sprawa nie jest szczególnie skomplikowana, a analiza dotychczasowego postępowania w sprawie, zwłaszcza składanych przez powoda pism w sprawie, w sposób niezbity dowodzi, że powód nie potrzebuje pomocy profesjonalnego pełnomocnika. Z akt sprawy wynika, że powód jest świadomy przysługującym mu uprawnień oraz środków prawnych, potrafi prawidłowo formułować swoje wnioski i pisma procesowe, a tym samym nie ma podstaw do twierdzenia, że udział profesjonalnego pełnomocnika był w sprawie potrzebny.

Na marginesie wskazać należy, że powód wiąże ewentualnie doznaną przez siebie szkodę z niewłaściwym w jego ocenie działaniem pełnomocnika z urzędu reprezentującego go w postępowaniu administracyjnym. Tymczasem Skarb Państwa nie ponosi odpowiedzialności za działania i zaniechania pełnomocników procesowych ustanowionych dla strony z urzędu. Odpowiedzialność za działania i zaniechania takich pełnomocników ponoszą oni sami.

Sąd Okręgowy stwierdza ponadto, iż skarżący nie wykazał, aby wnioski Sądu pierwszej instancji były w jakimkolwiek zakresie nielogiczne, bądź sprzeczne z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, zaś uzasadnienie apelacji stanowi jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego.

Mając powyższe na względzie apelacja podlegała oddaleniu, a to na podstawie art. 385 k.p.c..