Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

III Ca 2342/21 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Łodzi z 2023-02-27

Sygn. akt III Ca 2342/21

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem wydanym przez Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa
w Ł. w dniu 30 września 2021 r., w sprawie z powództwa K. J. przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej
z siedzibą w W., o zapłatę:

1.  zasadził od pozwanego na rzecz powoda 6 304,55 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 października 2018 r. do dnia zapłaty;

2.  oddalił powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 310,70 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

4.  nakazuje pobrać od powoda z zasądzonego roszczenia na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 1 154,01 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od oddalonej części powództwa,

5.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 1 882,85 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Apelację od powyższego wyroku wniosły obie strony.

Powód zaskarżył orzeczenie w zakresie punktu 2. w części dotyczącej oddalenia odsetek za opóźnienie za okres od 29 listopada 2015 roku do 11 października 2018 roku oraz w pkt. 4. i 5., zarzucając naruszenie art. 481 § 1 w zw. z art. 455 k.c. oraz art. 817 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Na tych podstawach skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez zasądzenie odsetek ustawowych od kwoty 6 304,55 zł od dnia 29 listopada 2015 roku do dnia 11 października 2018 roku oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Pozwany zaskarżył wydane rozstrzygnięcie w zakresie pkt 1. co do uwzględnienia powództwa w części dotyczącej kwoty 2 644,39 zł wraz odsetkami ustawowymi oraz pkt. 3. i 5. Skarżący wydanemu orzeczeniu zarzucił naruszenie prawa materialnego, to jest art. 361 § 2 w zw. z art. 363 § 1 i art. 822 § 1 k.c.; art. 509 § 2 k.c. oraz art. 361 § 1 w zw. z art. 805 § 1 k.c. Na tych podstawach skarżący wniósł o zmianę rozstrzygnięcia poprzez oddalenie powództwa w zaskarżonej części i rozstrzygnięcie o kosztach postępowania za obie instancje stosownie do zasady odpowiedzialności za wynik sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego okazała się uzasadniona w znacznej części, a apelacja powoda podlegała oddaleniu w całości.

Stan faktyczny ustalony przez Sąd Rejonowy nie był kwestionowany przez żadną ze stron. Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji przyjmuje za własne.

I.  Apelacja pozwanego.

Rację ma pozwany, że Sąd Rejonowy, choć ustalił fakt wypłaty na rzecz powoda kwoty 2 091.34 zł nie uwzględnił tej wypłaty w rozliczeniu. Uzasadniony koszt naprawy przedmiotowego pojazdu wynosi 14 844,29 zł brutto, co na tym etapie postępowania nie jest już kwestionowane. Pozwany wypłacił powodowi 11 184,13 zł. Sąd I instancji przyznał, że wyliczając należne powodowi świadczenie omyłkowo nie oddalił powództwa w zakresie kwoty 2 091,34 zł. Błąd ten można było usunąć tylko w ramach postępowania apelacyjnego.

Nie ma natomiast racji skarżący, że doszło do naruszenia art. 509 § 2 k.c. Wprawdzie cesja rzeczywiście nie obejmowała kosztów prywatnej ekspertyzy, ale nie musiała. W uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 29 maja 2019 r., (sygn. akt III CZP 68/18, L.) słusznie podniesiono, że „… szkoda ma charakter dynamiczny i roszczenie o odszkodowanie może objąć nie tylko uszczerbek powstały wraz ze zdarzeniem sprawczym, ale i uszczerbek wynikły z późniejszych następstw pozostających z tym zdarzeniem w normalnym związku przyczynowym, to przy spełnieniu wymagań art. 361 k.c. wydatek na ekspertyzę powypadkową może spowodować zwiększenie szkody objętej ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej zarówno wtedy, gdy ekspertyzę zlecił poszkodowany, jak i wtedy, gdy ekspertyzę zlecił nabywca roszczenia przysługującego poszkodowanemu wobec ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej”. Sąd Okręgowy podziela przywołane przed chwilą stanowisko. Wydatki poniesione na ekspertyzę pozasądową mogą być szkodą niezależnie od tego czy dokonane zostały przed, czy po dokonaniu cesji. W tym przypadku wydatki te pozostawały ze szkodą w związku przyczynowego w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. Ekspertyza ta przyczyniła się do efektywnego dochodzenia odszkodowania, doprowadziła do zmiany stanowiska ubezpieczyciela, który zdecydował się na podwyższenie przyznanego pierwotnie odszkodowania. Sąd odwoławczy w tym zakresie w pełni akceptuje stanowisko Sądu I instancji, a podniesione argumenty świadczą
o bezzasadności zarzutu naruszenia art. 361 § 1 k.c.

Z tych względów, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c., Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone orzeczenie przez pomniejszenie zasądzonej kwoty o 2 091,34 zł,
a w pozostałej części apelację oddalił, jako bezzasadną.

II.  Apelacja powoda.

Nie ma racji powód, że doszło do naruszenia art. 481 § 1 w zw. z art. 455 k.c. Sąd Rejonowy zasądził odsetki za opóźnienie zgodnie z wezwaniem do zapłaty, które spełniało warunki z art. 455 k.c. Dopiero od tego momentu pozwany pozostawał w opóźnieniu. Wbrew zarzutowi powoda zgłoszenie szkody, któremu nie towarzyszy określenie żądania, czyli wezwanie do zapłaty, nie rodzi stanu opóźnienia z upływem terminu 30 dni, wynikającego z art. 14 ust. 1 ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn., aktualny na dzień powstania szkody, Dz.U. z 2013 r. poz. 392). Terminy określone w tym przepisie są wyjątkami od zasady niezwłocznego wykonania przez dłużnika zobowiązania bezterminowego po wezwaniu go do tego przez wierzyciela (tak, słusznie Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z 25 kwietnia 2013 r., I ACa 283/13, niepubl.). W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się obowiązek zapłaty odsetek w terminie wynikającym z art. 14 ust. 1 lub 2 cyt. ustawy z 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych lub w terminie ustalonym zgodnie z art. 455 in fine k.c. (patrz, np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 stycznia 2018 r., V CSK 142/17, L.). Stanowisko to nie wynika z roli ubezpieczyciela i zasad likwidacji szkody, ale wiąże prawo do odsetek ze stanem opóźnienia w zapłacie. W przypadku zobowiązań bezterminowych, a do takich – jak już napisano – należy zobowiązanie ubezpieczyciela, wymagane jest zastosowanie regulacji z art. 455 k.c. in fine. W ten sposób do zagadnienia podszedł Sąd Rejonowy i rozstrzygnięcie to zasługuje na pełną aprobatę.

Apelacja powoda, z mocy art. 385 k.p.c., podlegała więc oddaleniu, jako bezzasadna.

III.  Koszty postępowania.

Zmiana orzeczenia Sądu I instancji wymagała korekty rozstrzygnięcia
o kosztach procesu, które podlegają stosunkowemu rozdzieleniu (art. 100 zd. I k.p.c.). Powód wygrał sprawę w 41% (4 213,21 : 10 182,45), a poniósł koszty
w wysokości 4 627 zł. Natomiast koszty po stronie pozwanego wyniosły 4 100 zł. Łącznie koszty procesu ustalono na 8 727 zł. Powoda obciąża 59% tych kosztów, a więc 5 148,93 zł, a pozwanego 41% - 3 578,07 zł. Pozwanemu należy się zwrot 521,93 zł.

Rozdzieleniu, stosownie do ostatecznego wyniku sprawy, podlegały także nieuiszczone koszty sąd owe – art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
(tekst jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 1125). Koszty te wyniosły 3 036,86 zł, a więc 41 % z nich daje kwotę 1 245,11 zł, która obciąża pozwanego, a 59% to 1 791,75 zł, podlegająca pobraniu od powoda.

O Kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 100
zd. I k.p.c. Pozwanemu należy się zwrot kosztów zastępstwa procesowego od oddalonej apelacji powoda, to jest 135 zł - § 2 pkt 2 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 265). Nadto pozwany wygrał sprawę w zakresie własnej apelacji w 80% (2 091,34 : 2 644,84). Koszty pozwanego wyniosły 200 zł opłaty i 450 zł wynagrodzenia pełnomocnika
- § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 cyt. rozporządzenia z 2015 roku (powód nie złożył odpowiedzi na apelację pozwanego). W konsekwencji pozwanemu należał się zwrot kosztów postępowania apelacyjnego w wysokości 655 zł (135 + 520).

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Sabina Szwed
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Łodzi
Data wytworzenia informacji: