Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

punktu 2 postanowienia z dnia 14 maja 2020 r.

Postanowieniem z dnia 21 października 2019 r., wydanym w sprawie z wniosku Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. z udziałem Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. i B. D. o dokonanie wpisu do działu IV księgi wieczystej (...), Sąd Rejonowy w Zgierzu po rozpoznaniu skargi uczestniczki postępowania B. D. na wpis referendarza sądowego z dnia 17 maja 2019 r. utrzymał zaskarżony wpis w mocy i ustalił, że każdy z uczestników ponosi koszty związane ze swym udziałem w sprawie.

Sąd I instancji ustalił, że z wyciągu z ksiąg rachunkowych wnioskodawcy wynika, iż Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. nabył w dniu 14 grudnia 2018 r. od Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. wierzytelność wobec Z. D. z tytułu umowy kredytu zabezpieczoną hipoteką umowną zwykłą w kwocie 59.300,00 zł ustanowioną na nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta Nr (...). Przywołano dalej treść art. 626 ⁸ § 2 k.p.c. i art. 626 ⁹ k.p.c. i podniesiono, że wskazany jako podstawa wpisu wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu został wystawiony na podstawie art. 195 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 95 ze zm.) i podpisany przez osobę upoważnioną do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu. Przytoczono w całości treść powyższego przepisu i wywiedziono, że skoro wnioskodawca złożył wraz z wnioskiem dokument odpowiadający tej regulacji, to okoliczności podnoszone przez uczestniczkę postępowania w skardze na wpis referendarza są bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, skoro w postępowaniu wieczystoksięgowym dotyczącym wpisu zmiany wierzyciela hipotecznego Sąd bada jedynie kwestię spełnienia warunków formalnych, zaś podstawą wpisu jest wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu. Podkreślono następnie, że w dziale II księgi Z. D. nadal figuruje jako współwłaściciel nieruchomości, wobec czego nie zachodzą przeszkody do dokonania wnioskowanego wpisu.

Apelację od tego postanowienia złożyła uczestniczka postępowania B. D., a z treści pisma wynika, że jej intencją było żądanie zmiany orzeczenia poprzez uchylenie zaskarżonego wpisu w całości i oddalenie wniosku o dokonanie wpisu do działu IV księgi wieczystej Nr (...). W uzasadnieniu złożonego środka odwoławczego skarżąca podnosiła wątpliwości, czy bank, na którego rzecz hipoteka została ustanowiona, nie powinien był poinformować jej przed zbyciem zabezpieczonej hipoteką wierzytelności o zamiarze jej zbycia i czy wierzytelność ta nie jest przedawniona. Wskazywała również na fakt, że nie żyje wpisany do księgi w dziale II jako współwłaściciel Z. D. i zakwestionowała wskazany jako podstawa dokonanego wpisu wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna, a podniesiona przez uczestniczkę postępowania argumentacja nie jest wystarczająca dla wydania przez Sąd odwoławczy postulowanego przez nią orzeczenia reformatoryjnego.

Zgodnie z art. 626 ⁸ § 2 k.p.c., sąd wieczystoksięgowy, rozpoznając wniosek o wpis, bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do niego dokumentów oraz treść księgi wieczystej, a stosownie do art. 626 ⁹ k.p.c., oddalenie wniosku może nastąpić jedynie wówczas, gdy po przeprowadzeniu takiego badania sąd dojdzie do przekonania, że brak jest podstaw lub zachodzą przeszkody do dokonania żądanego wpisu. Sądy wieczystoksięgowe obu instancji nie ustalają stanu faktycznego, nie rozstrzygają sporu o prawo i nie badają, czy stan prawny po dokonaniu wpisu będzie zgodny ze stanem rzeczywistym, tylko oceniają, czy dokonany wpis będzie zgodny z prawem. Rację ma więc Sąd meriti, że dołączenie do wniosku o zmianę wierzyciela hipotecznego wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu, podpisanego przez osobę upoważnioną do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i potwierdzającego nabycie przez fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, jest w myśl art. 195 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 95 ze zm.) wystarczającą co do formy i treści podstawą dokonania żądanego wpisu. Wnioskodawca do swego wniosku dołączył taki wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu, stwierdzający nabycie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką od dotychczasowego wierzyciela hipotecznego ujawnionego w dziale IV księgi wieczystej oraz zestaw dokumentów, z których wynika, że osoba podpisana pod wyciągiem jest upoważniona podpisywania w imieniu funduszu wyciągów z ksiąg zawierających oświadczenia w zakresie jego praw i obowiązków majątkowych. Chybiony jest zarzut skarżącej odnoszący się do potrzeby uzyskania zgody dłużnika hipotecznego na przelew wierzytelności hipotecznej na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego, gdyż po uchyleniu z dniem 13 stycznia 2009 r. art. 92c ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2357 ze zm.), zgoda dłużnika na przelew wierzytelności przez bank na fundusz sekurytyzacyjny nie jest wymagana i wpis zmiany wierzyciela hipotecznego w księdze wieczystej, dokonanej po tej dacie, następuje wyłącznie w oparciu o dokumenty wskazane w art. 195 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 95 ze zm.) (tak w wyroku SA w Białymstoku z dnia 22 lutego 2019 r., I ACa 822/18, niepubl. lub w postanowieniu SN z dnia 7 listopada 2014 r., IV CSK 131/14, OSP Nr 11 z 2015 r., poz. 106). Z kolei kwestia ewentualnego przedawnienia wierzytelności pozostaje bez znaczenia dla bytu samej hipoteki czy też możności ujawnienia nowego wierzyciela hipotecznego, zważywszy, że skutkiem przedawnienia nie jest wygaśnięcie wierzytelności hipotecznej czy też wygaśnięcie hipoteki, ale jedynie powstanie po stronie dłużnika uprawnienia do uchylenia się od zaspokojenia tej wierzytelności (art. 117 § 2 k.c.). Podkreślić należy, że badanie prawdziwości wyciągu, obejmujące ocenę jego autentyczności oraz zgodności z prawdą mogłoby nastąpić w postępowaniu skargowym lub odwoławczym, ale tylko w oparciu o dokumenty przedstawione przez uczestniczkę, obejmujące wykazanie nieistnienia wierzytelności oraz brak jej przejścia na wnioskodawcę, a takie nie zostały złożone (tak np. w uzasadnieniu postanowienia SN z dnia 25 kwietnia 2017 r., V CSK 503/16, niepubl.). Wreszcie stwierdzić trzeba, że z treści księgi wieczystej również nie wynikają przeszkody do dokonania wpisu, zważywszy, że w jej dziale IV ujawniony jest jako wierzyciel hipoteczny wskazany z treści wyciągu zbywca zabezpieczonej wierzytelności hipotecznej. Podnoszony z kolei przez apelującą fakt zgonu jednego z właścicieli nieruchomości nie został przez nią w żaden sposób wykazany, zaś Z. D. nadal ujawniony jest w dziale II księgi, mimo że gdyby jego prawa w drodze spadkobrania przeszłyby na inne osoby, to nowi właściciele byliby zobowiązani do niezwłocznego ich ujawnienia w księdze wieczystej, jak tego wymaga art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2204).

Wobec faktu, że po zbadaniu treści i formy wniosku, dołączonych do niego dokumentów oraz treści księgi wieczystej stwierdzić należy, iż dołączone do wniosku dokumenty stanowią wystarczającą podstawę do uwzględnienia zawartego we wniosku żądania, a jednocześnie nie zachodzą ku temu przeszkody wynikające z zestawienia treści wniosku, wpisów istniejących w księdze oraz przedłożonych dokumentów, zaskarżone orzeczenie uznać trzeba za prawidłowe i odpowiadające prawu, a złożoną apelację Sąd II instancji oddala jako bezzasadną na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.