Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 lipca 2021 r. w sprawie z powództwa (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. przeciwko H. M. o zapłatę, Sąd Rejonowy dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi:

zasądził od H. M. na rzecz (...) Bank Spółki Akcyjnej we W. kwotę 22.049,74 zł wraz z:

odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 19.755,87 zł od dnia 23 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty,

odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 2.256,27 zł od dnia 28 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty;

zasądził od H. M. na rzecz (...) Bank Spółki Akcyjnej we W. kwotę 293 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Strona pozwana zaskarżyła powyższy wyrok w całości, wnosząc o oddalenie powództwa bądź uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu apelacji pozwana podniosła, że faktyczna kwota zobowiązania wobec powoda wynosiła 2.500 zł i od tej kwoty powinny być naliczane ewentualne odsetki i koszty z nimi związane, które pozwana spłaciła w całości. Pozwana wskazała, że nie wie, kiedy kredyt w wysokości 19.174,91 zł został jej udzielony i kiedy powinna go spłacić. Zdaniem skarżącej, powodowy bank udzielając jej kredytu na kwotę 25.313,19 zł zaspokoił się już momencie udzielenia kwotą 19.174,91 zł i do spłaty pozwanej pozostała kwota 2.500 zł. W ocenie apelującej istnieją dwie odrębne umowy zawarte z bankiem, jedna na kwotę 19.174,91 zł i druga na kwotę 2.500 zł.

W pierwszym piśmie procesowym powód wniósł o oddalenie apelacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Na wstępie należy wskazać, iż Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1886 ze zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Jak wynika z przeprowadzonego postepowania dowodowego pozwana w dniu 20 września 2017 roku zawarła z powodowym bankiem umowę o kredyt gotówkowy plus nr (...) na kwotę 25.313,19 zł, obejmującą kwotę 2.500 zł przeznaczoną na cele konsumpcyjne, kwotę 19.174,91 zł na spłatę zobowiązań kredytowych wobec Banku, kwotę 3.288,18 zł na sfinansowanie prowizji za udzielenie kredytu, kwotę 342 zł na sfinansowanie składki z tytułu ubezpieczenia assistance oraz kwotę 8,10 zł na sfinansowanie opłaty za wybrany sposób przekazania środków z przeznaczeniem na cele konsumpcyjne. Kredytobiorca zobowiązał się także do uiszczania opłaty opcjonalnej za Pakiet usług bankowych P. (...) w wysokości 4,70 zł płatnej z dołu z każdą ratą. Pozwana w toku postępowania pierwszoinstancyjnego nie kwestionowała faktu zawarcia wskazanej umowy. Treść umowy kredytu nie budzi żadnych wątpliwości odnośnie jej jasności i przejrzystości.

Nie ma racji skarżąca, utrzymując, że w związku z zawartą umową powstało po jej stronie zobowiązanie jedynie w wysokości 2.500 zł, odpowiadające kwocie kredytu przeznaczonego na cele konsumpcyjne, jaka została jej wypłacona. Co do kwoty 19.174,91 zł apelująca utrzymuje, że nie wie, czy zawarła umowę kredytu obejmującą taką kwotę i na jakich zasadach kredyt ten został jej udzielony. Ponadto pozwana podnosi, że powodowy bank udzielając jej kredytu na kwotę 25.313,19 zł zaspokoił się już momencie udzielenia kwotą 19.174,91 zł.

Zważyć należy, że wysokość zobowiązania wynika wprost z zawartej przez strony umowy, z której jasno wynika, jakie kwoty i na jakie cele zostały pozwanej udzielone. W ocenie Sądu odwoławczego pozwana utożsamia swoje zobowiązanie wobec banku jedynie z kwotą faktycznie jej wypłaconą. Tymczasem pozwana poza faktycznie wypłaconymi pieniędzmi otrzymała od banku kwotę w wysokości 19.174,91 zł, przeznaczoną na spłatę jej zobowiązań finansowych wobec banku wynikających z wcześniej zawartej umowy nr (...), a która to kwota została wypłacona bezpośrednio na rachunek pozwanej, co również wynika z umowy. Pomimo tego, że pozwana fizycznie nie otrzymała wskazanej kwoty, weszła ona w skład jej majątku, zaspokajając obciążający pozwaną dług. Nie można przyjąć, jak chce tego pozwana, że bank zaspokoił się już w momencie udzielania kredytu 19.174,91 zł, bowiem kwota ta nie byłą przeznaczona na spłatę zobowiązania wynikającego z umowy nr (...), a na spłatę zobowiązania wynikającą z umowy nr (...).

Wbrew zapatrywaniu skarżącej, kwoty dochodzone pozwem nie wynikały z dwóch różnych umów, a z jednej umowy kredytowej nr (...). Jednocześnie należy wskazać, że pozwana, wbrew spoczywającemu na niej ciężarowi dowodu, nie wykazała, by udzielony jej kredyt w wysokości 19.174,91 zł nie zaspokoił zgodnie z celem umowy zobowiązania wynikającego z umowy (...) i zobowiązanie to nadal obciążało pozwaną bądź poprzednie zobowiązanie pozwanej w ogóle nie istniało.

Jednocześnie należy zauważyć, że Bank wykazał żądane roszczenie za pomocą przedstawionych w sprawie dokumentów. Powód załączył do akt oryginał zawartej z pozwaną umowy kredytu, wykazał wysokość kwoty głównej oraz odsetek, w tym przedstawił sposób ich naliczenia tj. poprzez tabelaryczne ujęcie tych odsetek ze wskazaniem od jakiej kwoty, za jaki okres i według jakiej stopy procentowej zostały wyliczone oraz ze wskazaniem kiedy jaka wpłata pozwanej została na nie zaliczona. Pozwana nie przedstawiła na tę okoliczność żadnego dowodu przeciwnego.

Podkreślenia wymaga, że pozwana dobrowolnie spłaciła na rzecz powoda kwotę 8.698,59 zł, zatem jej twierdzenia dotyczące zobowiązania wobec banku jedynie w wysokości 2.500 zł wydają się nielogiczne. Gdyby bowiem apelująca była przekonana, iż obciąża ją kredyt tylko w takiej kwocie, nie uiszczałaby rat w wysokości kilkukrotnie przewyższającej istniejące zobowiązanie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako bezzasadną.