Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 9 listopada 2022 roku w sprawie z powództwa Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w B. przeciwko S. D. (1) o zapłatę Sąd Rejonowy w Brzezinach oddalił powództwo.

Apelację od powyższego orzeczenia wniósł powód, zaskarżając je w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu skarżący zarzucił:

1.  Obrazę przepisów prawa procesowego mającą istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 233 § 1 w zw. z art. 232 k.p.c. polegającym na przekroczeniu granic swobodnej oceny materiału dowodowego oraz błędnym zastosowaniu i stwierdzeniu przez Sąd I instancji, że strona pozwana dokonała spłaty całości dochodzonego roszczenia, podczas gdy z przedłożonej szczegółowej historii rachunku bankowego dedykowanego do spłaty zobowiązania wynikają wszelkie operacje dokonywane przez strony zobowiązania i wskazują sumaryczne zestawienie wysokość dokonywanych przez nie obrotów w danym roku kalendarzowym,

2.  Obrazę przepisów prawa procesowego mającą istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 233 § 1 w zw. z art. 232 k.p.c. polegającym na przekroczeniu granic swobodnej oceny materiału dowodowego oraz błędnym zastosowaniu i stwierdzeniu przez Sąd I instancji, że strona pozwana w marcu 2017 roku, dysponowała nadpłatą w kwocie ponad 100.000 złotych podczas gdy z przedłożonej historii rachunku bankowego wynika, że w dniu 22.03.2017 roku pozwany zlecił wypłatę środków – „dyspozycja klienta” w kwocie 49.020,00 zł z rachunku dedykowanego do obsługi zawartej z pozwanym umowy kredytowej. W tym miejscu należy wskazać, że na skutek dyspozycji klienta w dniu 22.03.2017 roku kwota 49.020 złotych została ujawniona pod pozycją (...) – winien, a saldo na rachunku bankowym po operacji wynosiło 0,00 złotych,

3.  Obrazę przepisów prawa procesowego mającą istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 233 § 1 w zw. z art. 232 k.p.c. polegającą na uznaniu, że pozwany posiadał nadpłatę w spłacie zobowiązania podczas gdy dokonywał spłat zobowiązania w kwotach wyższych, aniżeli wymagane, podczas gdy z przedłożonej historii operacji wynika, że w dniu:

a)  10.03.2017 roku pozwany wpłacił na rachunek bankowy kwotę 15 000 złotych,

b)  14.03.2017 roku pozwany wpłacił na rachunek bankowy kwotę 15.000 złotych,

c)  15.03.2017 roku pozwany wpłacił na rachunek bankowy kwotę 20.000 złotych

w łącznej kwocie 50.000 złotych, które zostały zaksięgowane pod pozycją „regulacja nadpł.”.

następnie z kwoty 50.000 złotych, powód w dniu 15.03.2017 roku dokonał potrącenia wymagalnej raty w kwocie 980 złotych, co zostało ujęte pod pozycją „regul. Środków” nr dok. (...).15. w wyniku dokonanych operacji na rachunku bankowym dedykowanym do spłaty zobowiązania pozostawała nadpłata w kwocie 49.020,00 złotych, która znalazła odzwierciedlenie także w saldzie rachunku bankowego. Jednakże w dniu 22.03.2017 roku została pozwany dokonał wypłaty nadpłaconych środków kwocie 49.020,00 złotych co zostało zaksięgowane pod pozycją „a.w.u. (...)” i zostały ujawnione w historii operacji pod stronie WN – winien, a saldo rachunku po dokonanej wypłacie środków przez pozwanego wyniosiło 0,00 złotych.

4.  Obrazę przepisów prawa procesowego mającą istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 233 § 1 w zw. z art. 232 k.p.c. polegającym na przekroczeniu granic swobodnej oceny materiału dowodowego oraz błędnym zastosowaniu i stwierdzeniu przez Sąd I instancji, że strona pozwana w 2017 roku dokonała spłaty zobowiązania w kwocie 121.560,91 złotych podczas gdy z przedłożonych dowodów wynika, że suma obrotów na rachunku pozwanego wyniosła kwotę 121.560,91,

5.  Obrazę przepisów prawa procesowego mającą istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 233 § 1 w zw. z art. 232 k.p.c. polegającym na przekroczeniu granic swobodnej oceny materiału dowodowego oraz błędnym zastosowaniu i stwierdzeniu przez Sąd I instancji, że strona pozwana w 2017 roku dokonała spłaty zobowiązania w kwocie 121.560,91 złotych podczas gdy saldo rachunku bankowego do spłaty zobowiązania na dzień 31.12.2017 roku wynosiło 0,00 złotych,

6.  Naruszenie art. 233 § 1 w zw. z art. 245 k.p.c. polegające na przekroczeniu granic swobodnej oceny materiału dowodowego poprzez uznanie przez Sąd I instancji, że przedłożony wyciąg z ksiąg banku jest sprzeczny z przedłożoną szczegółową historią rachunku dedykowanego do spłaty roszczenia sporządzonego w oparciu o art. 7 ustawy prawo bankowe, podczas gdy prawidłowe odczytanie przedłożonej historii koreluje ze sporządzonym wyciągiem z ksiąg rachunkowych banku;

W konsekwencji podniesionych zarzutów pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i orzeczenie zgodnie z żądaniem pozwu, zasądzenie na rzecz powoda od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów procesu wg norm przepisanych oraz o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu w postaci korespondencji elektronicznej z dnia 22.03.2017 roku oraz rozmowy telefonicznej pracownika powoda z pozwanym co do faktu wypłaty przez pozwanego środków finansowych w kwocie 49.020,00 złotych z rachunku bankowego dedykowanego do spłaty zobowiązania wynikające z zawartej umowy na wskazany przez niego rachunek bankowy. Ponadto skarżący wniósł o wyznaczenie rozprawy i przeprowadzenie jej w formie wideokonferencji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powódki była w przeważającej części zasadna i skutkowała zmianą zaskarżonego wyroku. Stawiany przez apelantkę zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. jest zasadny.

Sąd Okręgowy poczynił dodatkowe ustalenia faktyczne.

Sąd Okręgowy uzupełnił postępowanie dowodowe poprzez dopuszczenie opinii biegłego z zakresu księgowości, rachunkowości finansowej na okoliczność wypowiedzenia się w oparciu o dokumenty zawarte w aktach sprawy do umowy o kredyt gotówkowy (...) nr (...)- (...) łączącej strony procesu, mianowicie co do wysokości dokonanych spłat na dzień 19 sierpnia 2019 roku – daty pisma o wypowiedzeniu umowy, czy na tę datę istniały zaległości, ewentualnie w jakiej wysokości a zwłaszcza czy stanowiły one pełne raty kredytu za co najmniej dwa okresy płatności.

Sąd Okręgowy ustalił, że pozwany zaprzestał płatności wymagalnych rat kredytu począwszy od raty z terminem wymagalności przypadających na dzień 15.05.2019 roku, a wartość zaległości wynika z braku płatności czterech wymagalnych rat kredytu. Na dzień 19.08.2019 roku pozwany miał wymagalne nieuregulowane zobowiązanie z tytułu wymagalnego kapitału (2.105,91 złotych), wymagalnych odsetek (1.755, 24 złotych) oraz odsetek karnych (28,66 złotych). Ustalenia te wynikają z rzetelnej i niekwestionowanej opinii biegłego.

Zadłużenie pozwanego na dzień wypowiedzenia umowy, tj. 19.08.2019 roku wyniosło 56.861,98 zł i ta właśnie kwota winna być zasądzona w niniejszej sprawie.

Sąd Okręgowy pominął żądanie powódki o zasądzenie odsetek maksymalnych oraz karnych, za okres po wypowiedzeniu umowy, z uwagi na fakt jej rozwiązania. Bowiem skoro umowa między stronami wygasła, wygasło również wynikające, z tej umowy żądanie co do umownych jak i karnych odsetek. Wskazać należy, że odsetki za opóźnienie się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego przewidziane przez przepis art. 481§ 1k.p.c. nie zostały zasądzone wobec braku takiego żądania.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 1. w ten sposób, że zasądził od pozwanego S. D. (2) na rzecz Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w B. kwotę 56.861,98 złotych. W pozostałym zakresie oddalił powództwo.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 102 k.p.c. postanowił nie obciążać pozwanego kosztami postępowania apelacyjnego.