Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

Sygn. akt IV K 104 / 16

Uzasadnienie wyroku wydanego w trybie art. 387 k.p.k., co do oskarżonego K. M..

Na podstawie zgromadzonych w sprawie dowodów wymienionych w akcie oskarżenia i złożonych przez strony, Sąd uznał oskarżonego K. M. winnym popełnienia szeregu przestępstw. I tak:

K. M. w okresie od dnia 17 października 2014 roku do dnia 13 kwietnia 2015 roku w Ł., P., W., P., B., J., G., T., B. (Niemcy), S. - B. (Niemcy), H. (Niemcy) i V. (Niemcy), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z R. Ł., P. W., B. P. oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi dotychczas osobami – w tym pełniącymi kierownicze funkcje w grupie, co do których materiał dowodowy wyłączono do odrębnego postępowania, w różnym składzie osobowym, brał udział w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw, w szczególności polegających na tym, że po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do zamiaru faktycznej sprzedaży i dostarczenia samochodów osobowych własnych marek, oferowanych do sprzedaży za pośrednictwem firm (...) z siedzibą w Ł., M. P. W. z siedzibą w M., (...) R. P. z siedzibą we W., TRANS – BART B. P. z siedzibą w J. oraz za pośrednictwem portalu internetowego „otomoto.pl”, doprowadzał pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w różnych kwotach.

Takim swym zachowaniem oskarżony K. M. wyczerpał dyspozycję art. 258 § 1 k.k. jako że działając świadomie i celowo brał czynny udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw (punkt 1 wyroku).

Działając w tej zorganizowanej grupie przestępczej oskarżony K. M. w okresie od dnia 17 października 2014 roku do dnia 13 kwietnia 2015 roku, doprowadził inne osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, za pomocą wprowadzenia ich w błąd co do zamiaru faktycznej sprzedaży i dostarczenia samochodów osobowych.

I tak:

W okresie od dnia 17 października 2014 roku do dnia 13 kwietnia 2015 roku, w Ł., P., W. i B. (Niemcy), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z R. Ł. oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, zaoferował do sprzedaży za pośrednictwem firmy (...) z siedzibą we W., Plac (...) oraz AUTO – MARKET R. Ł. z siedzibą w Ł., ul. (...) i portalu internetowego „otomoto.pl”, samochody osobowe marki A. (...) Q. o wartości 140.000,00 złotych i A. (...) S o wartości 50.000,00 złotych, których faktycznie nie posiadał.

I w ten sposób oskarżony doprowadził pokrzywdzonego S. D. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 139.000,00 złotych – pieniędzy przekazanych na konto firmowe (...) R. Ł. AUTO – MARKET R. Ł. i na konto K. M. (...) – 19 000,00 złotych oraz wręczonych gotówką za pokwitowaniem – 120.000,00 złotych, pobierając te sumy na podstawie faktury proforma z dnia 27.10. 2014 roku nr 11/10/2014 i faktury z dnia 6.11.2014 roku nr 6/11/2014, na kwotę 140.000,00 złotych, za samochód A. (...) oraz faktury proforma z dnia 27.10.2014 roku nr 12/10/2014 i faktury z dnia 6.11.2014 roku nr 5/11/2014, na kwotę 50.000,00 złotych za samochód A. (...), jako zaliczkę na poczet rzekomo zakupionych samochodów.

Mimo wpłat nie dostarczono pokrzywdzonemu samochodów (zgodnie z zawartą umową), ani nie zwrócono zapłaconych pieniędzy.

W okresie od dnia 17 października 2014 roku do dnia 8 listopada 2014 roku w Ł., P. i B. (Niemcy), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z R. Ł. oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi dotychczas osobami, oskarżony zaoferował do sprzedaży za pośrednictwem firmy (...) z siedzibą w Ł., ul. (...) i portalu internetowego "otomoto.pl", gdzie wystawiano oferty sprzedaży samochodów osobowych, których faktycznie nie posiadał, samochód osobowy marki L. (...) o wartości 140.000 złotych, którego faktycznie nie posiadał.

W ten sposób doprowadził pokrzywdzonych T. J. i H. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 135.000 złotych – pieniędzy przekazanych na konto firmowe (...) AUTO – MARKET R. Ł. i na konto K. M. (...), pobierając tę sumę na podstawie faktury zaliczkowej z dnia 19.10.2014 roku nr 10/10/2014 – na kwotę 30.000, 00 złotych, na podstawie faktury zaliczkowej z dnia 20.10.2014 roku nr 12/10/2014 – na kwotę 55.400,00 złotych oraz na podstawie faktury zaliczkowej z dnia 24.10.2014 roku nr 16/10/2014 – na kwotę 50.000,00 złotych, jako zaliczkę na poczet rzekomo zakupionego samochodu.

Mimo wpłat nie dostarczono pokrzywdzonym samochodu (zgodnie z zawartą umową), ani nie zwrócono zapłaconych pieniędzy.

W okresie od dnia 17 października 2014 roku do dnia 10 grudnia 2014 roku w Ł., B., W. i V. (Niemcy), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z R. Ł. oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi dotychczas osobami, zaoferował do sprzedaży za pośrednictwem firm (...) z siedzibą we W., Plac (...) oraz AUTO – MARKET R. Ł. z siedzibą w Ł., ul. (...) i portalu internetowego "otomoto.pl", gdzie wystawiano oferty sprzedaży samochodów osobowych, samochód osobowy marki A. (...), o wartości 105.000,00 złotych, którego faktycznie nie posiadał.

W ten sposób doprowadził pokrzywdzonych J. F. i M. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 104.930,05 złotych – w tym 418,05 złotych (100 euro tytułem zakupu tablic wywozowych), mieniem w kwocie 29.263,00 złotych (7.000 euro) – J. F. oraz w kwocie 75.249,00 złotych (18.000 euro) – M. K., pieniędzy przekazanych w gotówce za pokwitowaniem, pobierając te sumy na podstawie faktury z dnia 12.12.2014 roku nr 15/12/2014, jako cenę rzekomo zakupionego samochodu.

Mimo wpłat nie dostarczono pokrzywdzonym samochodu (zgodnie z zawartą umową), ani nie zwrócono zapłaconych pieniędzy.

W dniu 15 kwietnia 2015 roku w J., we W. i S. - B. (Niemcy) w salonie (...), działając wspólnie i w porozumieniu z B. P. oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, zaoferował do sprzedaży za pośrednictwem firmy (...) z siedzibą w J., Osiedle (...)-go M. 38 lok. 9, i portalu internetowego "otomoto.pl", gdzie wystawiano oferty sprzedaży samochodów osobowych, samochód osobowy marki B. (...) o wartości 117.000,00 złotych, którego faktycznie nie posiadał.

W ten sposób doprowadził pokrzywdzonego R. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 117 000,00 złotych, pobierając tę sumę na podstawie faktury numer (...) z dnia 15.04.2015 roku na konto firmowe (...) TRANS – BART B. P., jako cenę rzekomo zakupionego samochodu.

Mimo wpłaty nie dostarczono pokrzywdzonemu samochodu (zgodnie z zawartą umową), ani nie zwrócono zapłaconych pieniędzy.

W dniu 8.04.2015 roku w J. i w G., działając wspólnie i w porozumieniu z B. P. oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami zaoferował do sprzedaży za pośrednictwem firmy (...) z siedzibą w J. Osiedle (...) – go M. 38 lok. 9 i portalu internetowego „ otomoto.pl", samochód osobowy marki B. (...) o wartości 79.000,00 złotych, którego faktycznie nie posiadał.

W ten sposób oskarżony doprowadził pokrzywdzonego T. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 7.900,00 złotych – na podstawie faktury zaliczkowej numer FZ/06/04/2015 z dnia 8.04.2015 roku przekazanej na konto firmowe (...) TRANS – BART B. P., stanowiącej zaliczkę na poczet rzekomo zakupionego samochodu.

Mimo wpłat nie dostarczono pokrzywdzonemu samochodu (zgodnie z zawartą umową), ani nie zwrócono zapłaconych pieniędzy.

W dniu 9.04.2015 roku w J. i w T., działając wspólnie i w porozumieniu z B. P. oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, zaoferował do sprzedaży za pośrednictwem firmy (...) z siedzibą w J., Osiedle (...)go M. 38 lok. 9 i portalu internetowego „ otomoto.pl", samochód osobowy A. (...) o wartości 130.000,00 złotych, którego faktycznie nie posiadał.

W ten sposób oskarżony doprowadził pokrzywdzonego D. M. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 40 000,00 złotych – na podstawie faktury zaliczkowej numer FZ/05/04/2015 z dnia 9.04.2015 roku przekazanej na konto firmowe (...) TRANS – BART B. P., stanowiącej zaliczkę na poczet rzekomo zakupionego samochodu.

Mimo wpłat nie dostarczono pokrzywdzonemu samochodu (zgodnie z zawartą umową), ani nie zwrócono zapłaconych pieniędzy.

Oskarżony K. M. dokonując tych w/w opisanych oszustw działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a z popełnienia tych przestępstw uczynił sobie stałe źródło dochodów.

Tym samym takim swym zachowaniem oskarżony K. M. wypełnił dyspozycję art. 286 § 1 k.k. (co do czynów opisanych w punktach II – IV – w związku z art. 12 k.k., gdyż na ten czyn składało się wiele zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru), w związku z art. 65 § 1 k.k., gdyż działał w zorganizowanej grupie przestępczej i z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodów.

Te sześć przestępstw oskarżony K. M. popełnił w krótkich odstępach czasu, przy wykorzystaniu takiej samej sposobności i przed zapadnięciem pierwszego, chociażby nieprawomocnego wyroku co do któregokolwiek z tych przestępstw.

Dlatego Sąd uznał, że oskarżony popełnił ciąg przestępstw (art. 91 § 1 k.k.) (punkt 2 wyroku).

Ponadto w dniu 13 kwietnia 2015 roku w J., we W. i H. (Niemcy), oskarżony K. M. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z B. P. oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, zaoferował do sprzedaży za pośrednictwem firmy (...) z siedzibą w J., Osiedle (...)-go M. 38 lok. 9, i portalu internetowego „otomoto.pl", gdzie wystawiano oferty sprzedaży samochodów osobowych, samochód osobowy marki B. (...) o wartości 220.000,00 złotych, którego faktycznie nie posiadał.

W ten sposób doprowadził pokrzywdzonego P. J. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 220.000,00 złotych - mieniem znacznej wartości, pobierając tę kwotę na konto firmowe (...) TRANS - BART B. P., a następnie na konto K. M. (...), jako cenę rzekomo zakupionego samochodu,

Mimo wpłaty nie dostarczono pokrzywdzonemu samochodu (zgodnie z zawartą umową), ani nie zwrócono zapłaconych pieniędzy.

To przestępstwo oskarżony popełnił biorąc udział w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw opisanych w punkcie I, a przedmiotem przestępstwa było mienie znacznej wartości (art. 115 § 5 k.k.).

Takim swym zachowaniem oskarżony K. M. wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 294 § 1 k.k. w związku z art. 65 § 1 k.k. (punkt 3 wyroku).

W postępowaniu sądowym, na rozprawie głównej po jego przesłuchaniu oskarżony K. M. , złożył wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu wskazanych kar i środków kompensacyjnych – naprawienia szkody, bez przeprowadzania postępowania dowodowego.

Sąd uwzględnił ten wniosek oskarżonego o wydanie wyroku skazującego, gdyż okoliczności popełnienia przestępstw nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości.

Wniosek oskarżonego K. M. poparł Prokurator, a żadna z osób pokrzywdzonych przestępstwami popełnionymi przez oskarżonego K. M. nie sprzeciwiła się takiemu wnioskowi i tym samym takim rozstrzygnięciom co do wysokości i rodzaju kar (jednostkowych i kary łącznej) oraz środków kompensacyjnych.

A wszyscy pokrzywdzeni zostali powiadomieni o terminie rozprawy poprzez ogłoszenie prasowe ( vide zarządzenie Przewodniczącego IV Wydziału Sądu Okręgowego w Łodzi k. 51) i pouczeni o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego takiego wniosku. Pokrzywdzeni występujący w sprawie w charakterze oskarżycieli posiłkowych i ich pełnomocnicy, zostali ponadto zawiadomieni indywidualnie o terminie rozprawy.

Podstawą wymiaru kary za przestępstwo opisane w punkcie I , był art. 258 § 1 k.k. A za popełnienie tego przestępstwa Sąd wymierzył oskarżonemu K. M. karę 1 roku pozbawienia wolności (punkt 1 wyroku).

Przestępstwa opisane w punktach II – V , VII – VIII wyczerpały dyspozycję art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 12 k.k., w związku z art. 65 § 1 k.k.

A ponieważ stanowiły one ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k., za ich popełnienie Sąd wymierzył oskarżonemu jedną karę 3 lat 6 miesięcy pozbawienia wolności, na podstawie przepisu stanowiącego podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw to jest art. 286 § 1 k.k. (punkt 2 wyroku).

Podstawą wymiaru kary za przestępstwo opisane w punkcie VI , był art. 294 § 1 k.k. A za popełnienie tego przestępstwa Sąd wymierzył oskarżonemu K. M. karę 1 roku 6 miesięcy pozbawienia wolności (punkt 3 wyroku).

Karę łączną 3 lat 6 miesięcy za popełnienie tych przestępstw i ciągu przestępstw, Sąd orzekł na podstawie art. 91 § 2 k.k. w związku z art. 86 § 1 k.k. (punkt 4 wyroku).

Wymierzając oskarżonemu K. M. jednostkowe kary pozbawienia wolności w wysokości wskazanej w zaakceptowanym wniosku oskarżonego – Sąd uwzględnił stopień winy oskarżonego (wszystkie przestępstwa zostały popełnione umyślnie), społecznej szkodliwości wszystkich popełnionych przez oskarżonego przestępstw, i wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie orzeczone kary i środki kompensacyjne mają osiągnąć w stosunku do oskarżonego.

Okolicznościami obciążającymi przy wymiarze kar pozbawienia wolności była uprzednia karalność oskarżonego K. M., wielość popełnionych przestępstw i znaczne szkody jakie ponieśli liczni pokrzywdzeni oraz działanie oskarżonego w ramach zorganizowanej grupy przestępczej.

Karę łączną pozbawienia wolności Sąd wymierzył stosując zasadę pełnej absorpcji przez karę wymierzoną za oszustwa popełnione w ciągu przestępstw (punkt 4 wyroku).

Zgodnie z treścią wniosku oskarżonego K. M. – który to wniosek zaakceptował Prokurator i któremu do chwili wydania wyroku nie sprzeciwił żaden z pokrzywdzonych zawiadomiony o terminie rozprawy i powiadomiony o możliwości złożenia takiego wniosku przez oskarżonego – Sąd orzekł wobec oskarżonego K. M. obowiązek częściowego naprawienia szkód wyrządzonych popełnionymi przez niego przestępstwami oszustwa, poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych S. D. T. J. i H. J., J. F. i M. K. , R. G., T. M. i D. M. kwot opisanych w punkcie 5 wyroku będących część szkód jakie ponieśli ci pokrzywdzeni poprzez działanie (wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami) oskarżonego K. M..

Obowiązek naprawienia szkód został orzeczony na podstawie art. 46 § 1 k.k. na rzecz tych pokrzywdzonych, którzy złożyli wnioski o nałożenie m.in. na oskarżonego K. M., takiego obowiązku.

Zgodnie z treścią art. 46 § 3 orzeczenie takich odszkodowań nie stoi na przeszkodzie dochodzeniu niezaspokojonej części roszczenia w drodze postępowania cywilnego.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu K. M. okres jego tymczasowego aresztowania od godziny 13.30 dnia 27 listopada 2015 roku.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. uznając, że ze względu na jego sytuację rodzinną i majątkową (oskarżony jest m.in. zobowiązany do zapłaty wielotysięcznych odszkodowań na rzecz pokrzywdzonych) uiszczenie całej części kosztów sądowych będzie zbyt uciążliwie, Sąd zwolnił oskarżonego K. M. od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych poza kwotą 1000 złotych.