Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Dnia 8 grudnia 2015 roku w rozmowie telefonicznej R. P. (1) (tel. (...)) poinformował M. P. (1) (tel. (...)), że
w samochodzie znajduje się pół worka (7,5 kg) jasnego tytoniu i ćwierć worka (3,75 kg) ciemnego tytoniu.

(nagranie z 8.12.2015 12:36-12:37 – k. 45 tomu P.-1)

W dniu 10 grudnia 2015 roku w konwersacji telefonicznej
R. P. (1) (tel. (...)) potwierdził, że posiada 1 kg tytoniu . Do wydania tytoniu przez R. P. (1) doszło w dniu 11 grudnia 2015 roku.

(nagranie z 10.12.2015 13:42-13:43, 11.12.2015 8:00-8:01 – k. 97-99 tomu D.)

Dnia 16 grudnia 2015 roku R. P. (1) ( (...)) w rozmowie
z M. P. (1) ( (...)) ujawnił, że mężczyźni wzięli całego tytoniu 27 kg.

(nagranie z dnia 16.12.2015 17:40-17:42 -k. 45 P.-1)

Dnia 21 stycznia 2016 roku podczas telefonicznej rozmowy
R. P. (1) przyznał, że dysponował trzema workami ( 45 kg ) tytoniu . Oskarżony mówił o garażu i otwartej bramie. R. P. (1) zapowiedział założenie kłódki.

(nagranie z dnia 21.01.2016 20:23-20:27 - k. 97 teczki D.)

W dniu 25 stycznia 2016 roku R. P. (1) (tel. (...)) poinformował telefonicznie nieustalonego rozmówcę, że skradziono mu odłożone dla niego 10 kg tytoniu.

(nagranie rozmowy z 25.01.2016 20:17-20:21 –k. 36 tomu P.-3)

Dnia 7 kwietnia 2016 roku R. P. (1) (tel. (...)) w rozmowie telefonicznej ujawnił, że sprzedał swoim odbiorcom zbyt dużą ilość tytoniu. Worki o pojemności 15 kg każdy były ustawione w 8 rzędach. W 7 rzędach stały po 34 worki po 15 kg (510 kg), w 8. rzędzie stało 31 worków oraz dodatkowo 10 kg tytoniu.

W czasie rozmowy telefonicznej z nieustalonym mężczyzną w dniu
7 kwietnia 2016 roku R. P. (1) (tel. (...)) poinformował rozmówcę, że przekazał odbiorcom łącznie 4.045 kg tytoniu .

(nagranie rozmowy z 7.04.2016 19:29-19:30, 19:47-19:49 – k. 105 tomu D.-4)

W dniu 14 kwietnia 2016 roku R. P. (1) (tel. (...))
i nieustalony mężczyzna w konwersacji telefonicznej ujawnili, że przygotowano do wydania 4.000 kg tytoniu.

Tego samego dnia w wyniku kolejnej rozmowy R. P. (1)
i nieustalona osoba ustalili, że aby przewieźć 4 tony tytoniu wykorzystają duże auto, z którego towar będzie przeładowany do małych aut. Towar bowiem był przechowywany w różnych miejscach.

R. P. (1) wydał odbiorcom umówioną ilość tytoniu (kierowca kupującego dostał kluczyki od samochodu z towarem).

(nagranie rozmowy z 14.04.2016 9:17, 9:26-9:27, z 15.04.2016 11:49-11:50, 15:30-15.31 – k. 105 tomu D.-4 w zw. z rozmową z dnia 23 kwietnia 2016 roku godz. 16:45-16:47 / k. 105 t. D. 4/ w zakresie wykładni zwrotu „jedynka, dwójka, trójka czwórka” (zamiennie używano określenia „tona”, „tony” z „jedynką”, „dwójką”) w zw. z rozmową z dnia 5 maja 2016 roku godz. 19:24-19:26 k. 105 D. 4 w zakresie zamiennego używania słów „jedynka”, „dwójka”, „tona”)

W czasie rozmowy z dnia 27 kwietnia 2016 roku z nieustalonym mężczyzną R. P. (1) (tel. (...)) ujawnił posiadanie przez siebie
300 kg tytoniu .

(nagranie rozmowy z 27.04.2016 19:01-19:04, 19:05, 19:53-19:54 –105 tomu D.-4)

Dnia 6 maja 2016 roku R. P. (1) (tel. (...)) w rozmowie telefonicznej ujawnił zbycie worka ( 15 kg ) tytoniu odbiorcy.

(nagranie rozmowy z 6.05.2016 11:00-11:01 – k. 105 tomu D.-4)

W czasie rozmowy telefonicznej z dnia 12 maja 2016 roku
R. P. (1) (tel. (...)) przyznał posiadanie 4 worków ( 60 kg) tytoniu.

(nagranie rozmowy z 12.05.2016 15:28-15:32 –k. 105 tomu D.-4)

Dnia 26 stycznia 2016 roku około godziny 14:20 funkcjonariusze celni dokonali kontroli pomieszczenia gospodarczego znajdującego się na nieruchomości położonej W. pod numerem 39.

(zeznania T. G. – k. 135-136 (I ogólny), 253-254 akt sądowych)

Nieruchomość stanowiła własność G. K. i K. K. (1) (teściowie R. P. (1)).

(zeznania G. K. – k. 189 akt ogólnych, zeznania M. K. (1) – k. 197-198 akt ogólnych)

Pomieszczenie gospodarcze było zamykane na dwie pary drewnianych wrót (wrota lewe nie otwierały się). Na wprost wrót prawych na podłodze rozłożona była plandeka, na której był rozsypany luzem tytoń do palenia (krojony w paski, tzw. krajanka) w ilości 7 kg . Obok znajdowały się: waga elektroniczna S. (niekompletna), 2 opakowania tekturowe, jednostkowe do papierosów opatrzone logiem B. – 19 kg i M. – 18 kg, urządzenie K., wentylator elektryczny, noże do maszyny do cięcia tytoniu. Pod ścianą po prawej stronie od wejścia znajdowały się puste czarne foliowe worki oraz dwie maszyny do cięcia liści tytoniu. Na maszynach były pozostałości po cięciu liści w postaci tytoniu do palenia. Maszyny były podłączone do prądu. Pomiędzy maszynami leżał czarny worek foliowy związany opaską zaciskową. Po lewej stronie od wejścia obok przyczepy stały czarne worki foliowe zamknięte opaską zaciskową wypełnione liśćmi tytoniu. Brak było oznaczeń handlowych (polskich i zagranicznych znaków akcyzy). Łącznie w 15 workach o pojemności 20 kg znajdowało się 300 kg liści tytoniowych ( suszu).

W zamkniętym pomieszczeniu znajdował się M. J. .

Przed wejściem znajdował się otwarty samochód marki F. (...)
o numerze rejestracyjnym (...). W jego części ładunkowej ujawniono na podłodze śladowe ilości tytoniu. W części dla pasażerów znajdowały się zagłuszarki oraz dokumenty procesowe na dane R. P. (1) (zawiadomienie o rozprawie głównej w sprawie przeciwko
R. P. (1), postanowienie o zamknięciu dochodzenia, notatka urzędowa, zaświadczenia o utracie dowodu osobistego R. P. (1)), umowa ubezpieczenia pojazdu zawarta przez P. P. (1).

(protokół przeszukania F. (...) – k. 121-123 akt ogólnych, protokół przeszukania pomieszczenia gospodarczego – k. 124-126 akt ogólnych, pokwitowanie – k. 128-129 akt ogólnych, protokół oględzin – k. 130-132, 133-134 akt ogólnych, polisa – k. 138 akt ogólnych, zawiadomienie, postanowienie, notatka, zaświadczenie – k. 139- 142 akt ogólnych, sprawozdanie z badań – k. 162-165 akt ogólnych, protokół zatrzymania M. J. – k. 127 akt ogólnych)

Samochód F. (...) był użytkowany przez R. P. (1).

(zeznania G. K. – k. 189 akt ogólnych, zeznania M. K. (1) – k. 197-198 akt ogólnych)

Podczas rozmowy telefonicznej z dnia 26 stycznia 2016 roku godz. 15:33-15:34 R. P. (1) informował rozmówcę o wejściu celników („ jest lipa /wulgarne słowo. z k. 62 D.-3/ mi się i wpadłem /wulgarne słowo. z k. 62 D.-3/ mi się w fabrykę przyszli normalnie (…) weź /wulgarne określenie. z k. 62 D.-3/ mój telefon, wykasuj go (…) bo ja kartę łamię”.

(nagranie z dnia 26 stycznia 2016 roku godz. 15:33-15:34 –k. 62 D.-3)

Podczas rozmowy z żoną o godz. 16:17 R. P. (1) poruszał temat pozostawienia w aucie dokumentów z danymi osobistymi. R. P. (1) oświadczył „ jadę z M. ” na miejsce.

(nagranie z dnia 26 stycznia 2016 roku godz. 16:17 – k. 62 D.-3)

W czasie rozmowy o godz. 16:27-16:29 R. P. (1), uzyskawszy informację o zatrzymaniu (...) zastanawiał się „ co G. powie o tym samochodzie”, „ wszystko zależy co powiedział G. ”.

(nagranie z dnia 26 stycznia 2016 roku godz. 16:27-16:29 –k. 62 D.-3)

W dniu 8 kwietnia 2016 roku w A. przy ulicy (...) funkcjonariusze celni dokonali kontroli pomieszczenia gospodarczego.

(zeznania M. W. – k. 329odw. akt sądowych)

Wejście do wnętrza było możliwe przez drzwi garażowe. Wejście prowadziło do pomieszczenia o rzucie prostokąta. W pomieszczeniu po prawej stronie w środkowej części znajdowała się sterta złożonych pudeł kartonowych. Na końcu pomieszczenia było wyjście do drugiego pomieszczenia. Do pomieszczenia tego prowadziły również metalowe drzwi zewnętrzne. Okna pomieszczenia były zasłonięte kartonami i płachtami. W centralnej części znajdowała się maszyna do cięcia tytoniu. Obok maszyny rozłożona była niebieska plandeka, na której znajdował się pokrojony tytoń do palenia (krajanka) bez polskich znaków akcyzy w ilości 3,7 kg . Z tyłu pomieszczenia znajdowało się 11 worków z suszem tytoniowym (liście) w ilości 224,10 kg oraz 2 wagi elektroniczne. Z przedmiotowego pomieszczenia kolejne drzwi prowadziły do dalszych pomieszczeń, w których znajdowały się: biurko, wersalka, odpady przechowywane w workach foliowych, piec, zagłuszarka GSM.

(protokół przeszukania – k. 1724-1726 tomu X ogólnego, protokół oględzin –
k. 1730-1731 tomu ogólnego, protokół taryfikacji celnej – k. 1732-1734 tomu ogólnego)

Okna były pokryte od wnętrza pyłem tytoniowym, który powstaje od cięcia liści.

(zeznania M. W. – k. 329odw. akt sądowych)

Na przedmiotowej posesji pojawiały się wcześniej samochody dostawcze. Pojazdy zawsze wjeżdżały do wnętrza magazynu. Bramę zamykano.

(zeznania T. W. – k. 1783-1784 t. X ogólnego, k. 329 odw. akt sądowych)

M. K. (2), będąca właścicielką lokalu użytkowego położonego w A., wynajęła nieruchomość P. J.. Najem trwał do dnia 30 września 2014 roku. W tym czasie P. J. przerobił wejście znajdującego się na posesji magazynu. Zlikwidował jedne drzwi i wstawił bramę garażową podnoszoną do góry.

Po 30 września 2014 roku P. J. oznajmił M. K. (2), że nie będzie korzystał z magazynu, jednak gdy będzie wiedział o osobie zainteresowanej jego kupnem, da o tym znać właścicielce. P. J. po ustaniu stosunku najmu nadal dysponował kluczami do magazynu.

(zeznania M. K. (2) – k. 1453-1454 tomu VIII ogólnego, (...)- (...), (...)- (...) tomu X ogólnego, k. 327 akt sądowych, umowa – k. 1458-1459
t. VIII ogólnego)

P. J. podnajął lokal mężczyźnie o nieustalonej tożsamości.

(zeznania P. J. – k. 1547-1548 t. VIII ogólnego)

Dnia 8 kwietnia 2016 roku R. P. (1) w rozmowie z nieustalonym mężczyzną ujawnił, że na posesji w A. w dniu 8 kwietnia celnicy dokonali przeszukania („ padaczka celnicy”). Dalej R. P. (1) przyznał, że sam zawoził zarekwirowany towar i używał sprzętu do zagłuszeń („ ja to woziłem, to ja włączałem (…) ja ją używałem”). R. P. (1) zadeklarował również konieczność zamknięcia magazynu, w którym doszło do przeszukania („ przecież muszę to pozamykać bo to jest otwarte na oścież”).

(nagranie z dnia 8 kwietnia 2016 r. 17:52:45-17:55:36 k. 105 D.-4)

Przedmiotem rozmowy z dnia 3 maja 2016 roku godz. 18:03-18:05 prowadzonej przez R. P. (1) i nieustalonego mężczyznę były „klucze do F.” i nieruchomość przy ulicy (...).

(nagranie rozmowy z dnia 3 maja 2016 roku 18:03-18:05, k. 105 D. 4)

W dniu 11 czerwca 2016 roku na poczcie głosowej telefonu użytkowanego przez R. P. (2) nieustalony mężczyzna nagrał wiadomość w związku z opłatną za parking przy ulicy (...) („ tu Okopowa 70 się kłania”).

(nagranie z dnia 11 czerwca 2016 roku godz. 8:00, k. 105 D. 4)

W dniu 22 lutego 2017 roku około godziny 8:50 M. P. (1)
i R. P. (1) weszli do samochodu marki F. (...) o nr. SK 561GC zaparkowanego przy ulicy (...) w Ł.. R. P. (1) zajął miejsce kierowcy, zaś M. P. (1) pasażera. Dalej oskarżeni pojechali na (...) położoną przy ul. (...) w Ł.. Tam spędzili około godziny, siedząc w samochodzie. Następnie M. P. (1) i R. P. (1) przemieścili się samochodem na ulicę (...). Oskarżeni cały czas byli w samochodzie. Po upływie 10 minut M. P. (1) i R. P. (1) pojechali na ul. (...) i wjechali na teren zakładu (...). Po 5 minutach oskarżeni samochodem pojechali na stację paliw B. w N.. Zostawili oni pojazd i weszli do baru orientalnego. Po upływie około 20 minut na stację wjechał F. (...) o numerze EL 460XA. Wysiadło z niego 2 nieustalonych mężczyzn, którzy udali się do przedmiotowego baru. Po upływie dalszych 10 minut M. P. (1) i R. P. (1) opuścili bar i wspólnie zajęli miejsca w pojeździe F. (...). M. P. (1) usiadł na miejscu kierowcy, zaś R. P. (1) na miejscu pasażera. Oskarżeni samochodem F. (...) udali się na posesję przy ulicy (...) w Ł.. Bramę wjazdową na teren nieruchomości otworzył oskarżonym nieustalony mężczyzna. Oskarżeni wjechali na teren. W dalszej kolejności nieustalony mężczyzna otworzył bramę garażową pomieszczenia gospodarczego. M. P. (1) i R. P. (1) wjechali samochodem F. (...) do wnętrza. Drzwi garażowe zamknięto.

(zeznania R. A. – k. 565-570 tomu III ogólnego)

Pracujący na miejscu D. G. (1) i P. M. na polecenie M. P. (1) i R. P. (1) spakowali do busa worki z tytoniem.

(wyjaśnienia D. G. (1) – k. 19-20, 44-45, 69-70 akt osobowych, k. 244-245 akt sądowych, wyjaśnienia P. M. – k. 22-24, 38-39, 54-55 akt osobowych, k. 244 akt sądowych w zw. z zeznaniami M. Z. (1) z k. 1391-1394 t. VII ogólnego)

Po upływie 20 minut brama garażowa została otwarta i pomieszczenie opuścił samochód F. (...) z M. P. (1)
i R. P. (1) w środku. Pojazd prowadził M. P. (1). Dalej oskarżeni pojechali na teren stacji paliw w N. i tam zaparkowali. Przesiedli się oni do samochodu F. (...) o nr. SK 561GC. W trakcie przesiadania jeden z braci przeniósł kartonowe pudełko, po czym włożył je
w przestrzeń bagażową F.. Po opuszczenia stacji paliw M. P. (1)
i R. P. (1) samochodem F. (...) ruszyli w kierunku Ł.. W czasie jazdy oskarżeni zatrzymywali się, rozglądali, zmieniali kierunek jazdy. Na wysokości posesji przy ulicy (...) w Ł. zatrzymano pojazd.

(zeznania R. A. – k. 565-570 tomu III ogólnego)

W przestrzeni ładunkowej F. (...) ujawniono kartonowe pudełko z zawartością papierosów bez polskich znaków akcyzy
w ilości 4.000 sztuk . W wyniku przeszukania F. (...) ujawniono również pilot z kluczykiem do garażu, kluczyk do auta P. (...) o nr. EL 601EA oraz pieniądze w kwocie 13.000 zł.

(zeznania R. A. – k. 565-570 tomu III ogólnego, protokół przeszukania – k. 9-14 t. I M. P., pokwitowanie – k. 16 tomu osobowego M. P. )

Papierosy należały do R. P. (1).

(wyjaśnienia R. P. (1) – k. 23-24, 32-33, 109-110, 111-113, 220-221, 305-306, 377-378 akt osobowych, k. 243 akt sądowych)

Dalej funkcjonariusze udali się z R. P. (1) do garażu położonego w Ł. przy ul. (...). Bramę wjazdową otworzono przy użyciu pilota ujawnionego w samochodzie F. (...). W wyniku przeszukania garażu nr (...) wykryto 10 worków jutowych koloru białego z zawartością krajanki tytoniowej po 15 kg w każdym (łącznie 150 kg ).

(protokół przeszukania – k. 6-8 tomu R. P.)

Garaż numer (...) przy ulicy (...) w dniu 3 maja 2016 roku
R. P. (3) wynajął R. P. (1).

(umowa – k. 1311-1313 t. VII ogólnego, zeznania R. P. (3) – k. 1254-1255, 1307 t. VIII ogólnego)

Następnie funkcjonariusze razem z R. P. (1) udali się na posesję przy ul. (...) w Ł., gdzie znajdował się samochód P. (...) o nr. EL 601EA. Pojazd otworzono kluczykiem ujawnionym we F. (...). W wyniku przeszukania pojazdu wykryto 15 worków jutowych koloru białego z zawartością krajanki tytoniowej o łącznej wadze 234 kg .

( zeznania R. A. – k. 565-570 tomu III ogólnego, protokół przeszukania – k. 9-11 tomu R. P., pokwitowanie – k. 16 tomu R. P.)

W wyniku przeszukania samochodu marki F. (...) o nr. rej. (...) po otwarciu tylnych podwójnych drzwi (otwieranych na zewnątrz) ujawniono 84 worki jutowe z zawartością krajanki tytoniowej o łącznej masie 1.279 kg. Każdy z worków był zabezpieczony opaską samozaciskową. Samochód był zaparkowany na stacji B. N.. W czasie przeszukania pojazd miał włączone światła i silnik. Drzwi kabiny kierowcy i kabiny pasażera nie były zabezpieczone zamkiem (przymknięte).

(pokwitowanie – k. 16 toku osobowego M. P., protokół przeszukania
– k. 510-512, protokół oględzin – k. 542-544 t. III ogólnego)

Pojazd stanowił własność K. J.. K. J. pożyczyła auto w dniu 21 lutego 2017 roku Z. K. (1). Samochód miał zostać zwrócony w dniu 22 lutego 2017 roku.

(zeznania K. J. – k. 547-549 t. III ogólnego, umowa – k. 550-552 t. III ogólnego)

Wskutek przeszukania posesji położonej w Ł. przy ulicy (...) ujawniono łącznie susz tytoniowy o wadze 1.874 kg oraz krajankę tytoniową w ilości 980 kg . Przy ulicy (...) znajdowała się kompletna linia technologiczna. Wejście do budynku przy B. 310 znajdowało się w odległości 3 metrów od południowej krawędzi budynku.
W budynku był przedpokój (stało w nim urządzenie elektryczne). Okna pomieszczenia były zasłonięte kartonami. W przedpokoju znajdowały się drzwi prowadzące do innych pomieszczeń w tym toalety. W przedpokoju w pudłach ujawniono liście tytoniu i pocięty tytoń. Przed pudłami stał kanister
z zawartością ropy. Za pudłami znajdowała się brama. Za wrotami na podłożu znajdował się worek z zawartością pociętego tytoniu. Przy worku na podłożu znajdowało się 5 paczek worków jutowych i 4 puste worki.
Z przedpokoju jedne z drzwi prowadziły do pomieszczenia magazynowego,
w którym znajdowały się worki i kartony wypełnione liśćmi tytoniu.
W odległości 1m od zachodniej ściany magazynu znajdowała się waga
o zakresie działania od 20g do 200 kg. Kolejne drzwi z pomieszczenia magazynowego prowadziły do drugiego magazynu. Znajdowały się w nim torby i kartony z zawartością liści tytoniu. Pośrodku magazynu znajdowała się waga o zakresie działania od 20g do 200 kg, obok dwie sztuki walkie-talkie z bateriami (pokryte pyłem koloru brązowego). W magazynie były europalety. W odległości 1,5 m od ściany południowej znajdował się bęben do suszenia tytoniu (3 m długości i 1,5 m średnicy). Bęben był włączony. Bęben miał 8 boków, na jednym z nich znajdowały się 2 otwory wsypowe zamykane drzwiczkami. Wewnątrz bębna znajdował się pocięty tytoń. Do bębna podłączona była nagrzewnica stojąca na podnośniku. W odległości 1 m od ściany południowej stała nagrzewnica – piec dmuchawa. Z pomieszczenia drzwi prowadziły do pomieszczenia o wymiarach 6m. W lokalu usytuowane były worki z zawartością pociętego tytoniu. W jednym z magazynów ujawniono ponadto maszynę do cięcia tytoniu; w miejscu pakowania były liście umieszczone w kartonach i workach. Przy ścianie na podłożu magazynu ujawniono kompresor, wskaźnik wilgotności tytoniu (pokryty pyłem koloru brązowego). W kolejnym magazynie na podłodze rozłożone były białe worki jutowe z zawartością pociętego tytoniu. Za workami umiejscowione były 3 wentylatory.

(zeznania R. A. – k. 565-570 tomu III ogólnego, protokół przeszukania – k. 490-491 t. III ogólnego, protokół oględzin pomieszczenia – k. 493-497 t. III ogólnego, protokół oględzin walkie-talkie i urządzenia do pomiaru wilgotności tytoniu– k. 1194-1195 t. VI ogólnego, protokół oględzin maszyny – k. 1381-1382 t. VII ogólnego, protokół oględzin wag – k. 1464-1470 t. VIII ogólnego)

W miejscu zamieszkania M. P. (1) ( (...) 11 m. 25) ujawniono w torbie plastikowej tytoń bez polskich znaków akcyzy w ilości
0,45 kg .

(protokół przeszukania – k. 3-5 tomu M. P.)

W dniu 22 lutego 2017 roku w pomieszczeniach przy ulicy (...) w Ł. zatrzymano D. G. (1) i P. M. .

(protokół zatrzymania i przeszukania – k. 1-2, 4-5 t. D. G.)

D. G. (1) i P. M. pracowali w wytwórni przy ulicy (...) od dnia 21 do dnia 22 lutego 2017 roku. Zajmowali się suszeniem i pakowaniem pociętego tytoniu. Oskarżeni wrzucali tytoń do bębna i suszyli. Potem wkładali tytoń do worków.

Przez ten okres D. G. (1) i P. M. wytworzyli 225 kilogramów (15 worków) krajanki tytoniowej. D. G. (1) i P. M. zostali zatrzymani w czasie pracy przy linii produkcyjnej. Usiłowali wytworzyć ze znajdującego się w pomieszczeniach przy ulicy (...) w Ł. suszu tytoniowego w ilości 1.874 kg krajankę tytoniową.

Mężczyźni mieli otrzymać za pracę wynagrodzenie.

(wyjaśnienia D. G. (1) – k. 19-20, 44-45, 69-70 akt osobowych, k. 244-245 akt sądowych, wyjaśnienia P. M. – k. 22-24, 38-39, 54-55 akt osobowych, k. 244 akt sądowych)

Krajanka tytoniowa (tytoń do palenia), susz tytoniowy i papierosy ujawnione w dniu 22 lutego 2017 roku stanowią wyroby akcyzowe. Zgodnie
z ustawą o podatku akcyzowym za tytoń do palenia uznaje się tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego. Tytoń w postaci krajanki tytoniowej może być przeznaczony do sprzedaży, jako tytoń do palenia, może też być wykorzystywany do ręcznego sporządzania papierosów lub produkcji papierosów.

Susz tytoniowy jest tytoniem odżyłowanym, nieprzetworzonym, suszonym ogniowo-rurowo. Jest to tytoń przemysłowy przeznaczony
w dalszym procesie do produkcji wyrobów tytoniowych. Takie liście tytoniu
w procesie produkcyjnym mogą być wykorzystywane do zestawienia mieszanek tytoniowych, które następnie przeznaczone mogą być do sporządzenia krajanek tytoniowych, a więc tytoniu do palenia.

(opinia biegłego – k. 1510-1511 t. VIII ogólnego co do papierosów, k. 1512-1514
t. VIII ogólnego co do krajanki, k. 1515-1516 t. VIII ogólnego, k. 1515-1519 t. VIII ogólnego co do suszu i krajanki, k. 1520 – 1521 t. VIII ogólnego co do krajanki, k. 1522-1523 t. VIII ogólnego co do krajanki, k. 1524 t. VIII ogólnego co do krajanki, k. 1526-1527 t. VIII ogólnego co do krajanki)

Posesja przy ulicy (...), stanowiąca własność E. R., była wynajęta przez P. Ł.. P. Ł.– z uwagi na fakt, że plany prowadzenia przez niego działalności gospodarczej nie doszły do skutku - podnajął posesję M. Z. (2). Podnajem wypowiedziano. P. Ł. nie sprawował żadnego nadzoru nad posesją (w tym z powodu osadzenia w jednostce penitencjarnej). P. B. ujawnił M. P. (1) i R. P. (1) fakt, iż nieruchomość przy ul. (...) stoi nieużytkowana.

(zeznania P. Ł. – k. 1208-1211t. VII ogólnego, k. 416odw.-417 akt sądowych)

W dniu 20 lipca 2017 roku funkcjonariusze celni dokonali przeszukania pomieszczeń gospodarczych położonych w miejscowości K. (...) . Posesja była ogrodzona płotem drewnianym osadzonym w metalowym stelażu. Od strony ulicy znajdowała się dwuskrzydłowa rozsuwana brama zamknięta na kłódkę. W odległości 1,5 metra od bramy znajdował się budynek niewykończony (pustostan). Wrota garażowe były niezabezpieczone. Z lewej strony znajdował się budynek konstrukcji metalowej, obity blachą. Brak było wrót. W centralnej części posesji znajdował się kolejny budynek murowany, do którego od strony ulicy po obu rogach znajdowały się przesuwne wrota garażowe. Wrota były zamknięte na kłódkę. Po otwarciu drzwi ujawniono wewnątrz pomieszczenia na wprost drzwi samochód marki I. koloru białego o numerze rejestracyjnym (...). Pojazd był zaparkowany blisko lewej ściany budynku. Drzwi od strony kierowcy były zamknięte. Drzwi w tylnej części pojazdu, do części bagażowej były otwarte. Wewnątrz samochodu w jego przestrzeni ładunkowej ujawniono 65 worków jutowych z zawartością krajanki tytoniowej o łącznej masie 896,95 kg .

W tylnej części budynku z prawej strony znajdowały się otwarte uchylne wrota. Od tyłu budynku znajdowały się kolejne wrota garażowe zabezpieczone kłódką. Wewnątrz pomieszczenia ujawniono lniany wór o foremnych kształtach i wymiarach 105cm/40cm/80cm z zawartością 97,93 kg suszu tytoniowego .

(protokół oględzin – k. 801-802 t. V ogólnego, protokół przeszukania – k. 822-826 t. V ogólnego, notatka z ważenia – k. 1461 t. VIII ogólnego)

Na worku znajdowały się cztery torebki z zapięciem strunowym z zawartością suszu tytoniowego o łącznej wadze 0,698 kg (3 torebki)
i krajanki tytoniowej 0,281 kg (jedna torebka).

(protokół oględzin – k. 801-802 t. V ogólnego, protokół przeszukania – k. 822-826 t. V ogólnego, notatka z ważenia – k. 1461 t. VIII)

W pomieszczeniu znajdowały się palety. Na jednej z nich stało pudło o wymiarach 70cm/112cm/76cm. W jednym z pudeł znajdowała się krajanka tytoniowa o łącznej masie 27 kg . Krajankę przesypano do dwóch worków.

(protokół oględzin – k. 801-802 t. V ogólnego, protokół przeszukania – k. 822-826 t. V ogólnego, notatka z ważenia – k. 1461 t. VIII ogólnego)

Krajanka tytoniowa (tytoń do palenia) i susz tytoniowy ujawnione w dniu 20 lipca 2017 roku stanowią wyroby akcyzowe. Zgodnie z ustawą o podatku akcyzowym za tytoń do palenia uznaje się tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego. Tytoń w postaci krajanki tytoniowej może być przeznaczony do sprzedaży, jako tytoń do palenia, może też być wykorzystywany do ręcznego sporządzania papierosów lub produkcji papierosów.

Susz tytoniowy jest tytoniem odżyłowanym, nieprzetworzonym, suszonym ogniowo-rurowo. Jest to tytoń przemysłowy przeznaczony
w dalszym procesie do produkcji wyrobów tytoniowych. Takie liście tytoniu
w procesie produkcyjnym mogą być wykorzystywane do zestawienia mieszanek tytoniowych, które następnie przeznaczone mogą być do sporządzenia krajanek tytoniowych, a więc tytoniu do palenia.

(opinia biegłego – k. 1528-1530 t. VIII ogólnego co do krajanki, k. 1531-1532 t. VIII ogólnego co do suszu, k. 1533-1534 t. VIII ogólnego co do suszu, k. 1535-1536 t. VIII ogólnego co do krajanki, k. 1537-1538 t. VIII ogólnego co do krajanki)

M. P. (1) i R. P. (1) prowadzili rozmowy z W. G. (pośredniczącym w wynajmie posesji w K. (...)) zakończone wynajęciem terenu w K. (...). W maju 2017 roku M. P. (1) przyjechał do W. G. w sprawie wynajmu posesji w O.. Przy rozmowie był obecny R. P. (2). W. G. przekazał oskarżonemu klucze do posesji i odbierał od niego czynsz w kwocie po 2000 zł miesięcznie.

(zeznania W. G. – k. 804-806, 807-809 tomu V ogólnego,
k. 416 akt sądowych)

Samochód marki I. (...) M. P. (1) nabył w dniu
23 grudnia 2016 roku od P. C. (1).

(umowa – k. 1438-1439 t. VIII ogólnego)

Ujawniony tytoń w postaci krajanki i suszu należał do M. P. (1).

(wyjaśnienia M. P. (1) – k. 165-166, 209-210, 277-278 akt osobowych, 243, akt sądowych)

Dnia 20 lipca 2017 roku w miejscowości C. 25A gm. Z. dokonano zatrzymania D. G. (1) . W pomieszczeniu zajmowanym przez niego (pomieszczenie nr 1 w budynku w miejscowości C. 25A) wykryto biały proszek ( amfetaminę) rozsypany na talerzyku i torebkę
z zawartością białego proszku (amfetaminy). Waga substancji wyniosła odpowiednio 7,85 g i 0,21 g netto.

(protokół zatrzymania – k. 30-31, protokół przeszukania – k. 39-42 tomu D. G., opinia biegłego – k. 1424-1427 t. VIII ogólnego)

Amfetamina jest substancją zabronioną.

( opinia biegłego – k. 1424-1427 t. VIII ogólnego)

Ujawniona substancja należała do D. G. (1).

(wyjaśnienia D. G. (1) – k. 244-245 t. II akt sądowych)

W dniu 3 sierpnia 2017 roku w wyniku przeszukania samochodu S. (...) użytkowanego przez P. G. ujawniono w bagażniku pojazdu 6 kartonów z zawartością 20 paczek foliowych po 20 sztuk papierosów w każdej. W 7. kartonie znajdowało się 12 paczek po 20 sztuk papierosów w każdej. Łącznie zabezpieczono 2640 sztuk papierosów bez polskich znaków akcyzy.

Stanowiły one własność P. G..

(notatka – k. 474 t. II ogólnego, wyjaśnienia P. G. – k. 243 akt sądowych)

Dnia 3 sierpnia 2017 roku dokonano zatrzymania u zbiegu ulic (...) w Z. A. K. (1)
i przeszukania prowadzonego przez niego pojazdu V. (...) .
W wyniku przeszukania ujawniono 300 paczek papierosów M., 200 paczek papierosów (...), 1 paczkę papierosów J., bez polskich znaków akcyzy.

(protokół przeszukania – k. 13-15, tomu A. K.,)

W dniu 3 sierpnia 2017 roku dokonano również przeszukania pomieszczeń zajmowanych przez A. K. (1) położonych w Z. przy ul. (...). W wyniku czynności ujawniono 590 paczek papierosów J., 1500 paczek papierosów Zebra złote, 200 paczek papierosów M. niebieskich, 310 paczek papierosów M. czerwonych, 120 paczek papierosów Premier, 60 paczek papierosów marki Z. czarne, bez polskich znaków akcyzy.

(protokół przeszukania – k. 17-23 tomu A. K.)

Ujawnione paczki papierosów A. K. (1) nabył na B. (...) od nieustalonego mężczyzny.

(wyjaśnienia A. K. (1) – k. 171 tomu A. K.)

Zabezpieczone wyroby są papierosami o długości 8 cm wyłączając filtr.
W składa wałka tytoniowego wchodzi krajanka tytoniowa w postaci tytoniu krojonego w paski.

(opinia biegłego – k. 1540-1545 t. VIII ogólnego)

Należności publicznoprawne w związku z nielegalnym wprowadzeniem na teren Unii Europejskiej papierosów wyniosły: 4.309 zł (cło) i 56.106 zł (podatek akcyzowy).

(wyliczenie – k. 333 t. A. K.)

Dnia 3 sierpnia 2017 roku funkcjonariusze Policji dokonali przeszukania pomieszczenia zajmowanego przez W. B. (1) położonego w Ł. przy ulicy (...). Do jednego z pokoi prowadziły drzwi zamykane na zamek podklamkowy. W pomieszczeniu ujawniono dwie torebki foliowe z zapięciem strunowym z zawartością suszu roślinnego ( ziela konopi innych niż włókniste ) oraz dwa niedopałki suszu roślinnego (ziela konopi innych niż włókniste). Waga netto substancji: 14,93, 4,23, 0,34 grama .

(protokół oględzin – k. 3-4, protokół przeszukania – k. 13-16 - tomu
W. B., opinia biegłego – k. 1424-1427 t. VIII ogólnego)

Narkotyk należał do W. B. (1).

(wyjaśnienia W. B. (1) – k. 243-244 akt sądowych)

Cena 1 kg tytoniu (krajanki) wynosiła 30 zł, 1 kg suszu (tzw. liścia) 10 zł.

(nagranie rozmowy z 27.11.2015 10:56-10:57 k. 45 P.-1, nagranie rozmowy z dnia 24 listopada 2015 r. 10:59 k. 45 P.-1)

M. P. (1) ma 44 lata i wykształcenie zawodowe. Jest rozwodnikiem, ojcem dziecka w wieku 20 lat. Na jego utrzymaniu pozostaje konkubina, syn i pasierbica. Przed zatrzymaniem pracował jako pracownik ogólnobudowlany z dochodem rzędu 3.000-3.500 zł. Oskarżony jest właścicielem działki o powierzchni 1200 m ² i wartości 15.000 zł. Leczył się neurologicznie z powodu lęków nocnych w dzieciństwie.

(dane osobopoznawcze – k. 240 akt sądowych)

U M. P. (1) nie stwierdza się choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego ani innych zakłóceń czynności psychicznych. Oskarżony rozumiał znaczenie czynów i mógł pokierować swoim postępowaniem. Może on uczestniczyć w postępowaniu. Jest zdolny do samodzielnej, rozsądnej obrony).

(opinia sądowo-psychiatryczna – k. 305-306 akt osobowych)

M. P. (1) został prawomocnie skazany wyrokami:

- Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 17 września 2007 roku ( (...) 28/06) za czyn z art. 258 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności i z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. na karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 80 stawek dziennych grzywny po 120 zł każda, za które wymierzono karę łączną 5 lat pozbawienia wolności; M. P. (1) odbył w całości karę łączną w okresie od dnia 6 grudnia 2005 r. do dnia 17 czerwca 2010 r. i od dnia 20 kwietnia do dnia 10 października 2011 r.;

- Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi z dnia 25 marca 2013 r. (IV K 108/13) za czyn z art. 65 § 3 k.k.s. na karę 80 stawek dziennych grzywny po 60 zł każda,

- Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 28 września 2015 r. (VI K 1412/14) za czyn z art. 291 k.k. na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności.

(dane o karalności – k. 390-391 akt sądowych, odpis wyroku – k. 95-127 akt osobowych)

M. P. (1) nie przyznał się do zarzuconych przestępstw poza posiadaniem w samochodzie wyrobów znalezionych w O.. Nie kwestionował, że zabezpieczony w O. tytoń i krajanka stanowiły jego własność. Nie wiedział, że w pokoju, jaki zajmował wraz z bratem w miejscowości C., znajdował się susz roślinny.

(wyjaśnienia M. P. (1) – k. 165-166, 209-210, 277-278 akt osobowych, 243, 252 akt sądowych)

R. P. (1) ma 40 lat i wykształcenie zawodowe. Jest żonatym ojcem dzieci w wieku 17 i 5 lat. Jest zobowiązany alimentacyjnie w kwocie 450 zł miesięcznie. Płaci także dobrowolnie 500 zł miesięcznie na utrzymanie 5-letniego dziecka. Przed zatrzymaniem utrzymywał się z prac dorywczych
z dochodem miesięcznym rzędu 2.500 zł. Jest właścicielem samochodu marki I. (90.000 zł).

(dane osobopoznawcze – k. 240-241 akt sądowych)

U R. P. (1) nie stwierdza się objawów choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, uzależnień ani innego zakłócenia czynności psychicznych. W czasie czynów rozumiał ich znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. W aktualnym stanie zdrowia psychicznego R. P. (1) może brać udział w procesie, jest zdolny do prowadzenia samodzielnej, rozsądnej obrony.

(opinia sądowo-psychiatryczna – k. 405-407 akt osobowych)

R. P. (1) został prawomocnie skazany wyrokami:

- Sądu Rejonowego w Łasku z dnia 11 maja 2006 r. (II K 326/05) za czyn z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. na karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 2 lat próby;

- Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 17 września 2007 roku ( (...) 28/06) za czyn z art. 258 § 1 k.k. na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności i z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. na karę 4 lat pozbawienia wolności oraz karę 50 stawek dziennych grzywny po 50 zł każda i art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz karę 30 stawek dziennych grzywny po 30 zł każda, za które wymierzono karę łączną 5 lat pozbawienia wolności oraz karę łączną 60 stawek dziennych grzywny po 50 zł każda; R. P. (1) odbywał karę łączną w okresie od dnia 22 czerwca 2005 roku do dnia 22 czerwca 2010 roku;

- Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 29 stycznia 2013 r. (V K 74/13) za czyn z art. 226 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności;

- Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 8 marca 2013 r. ( V K 235/13) za czyn z art. 65 § 3 k.k.s. (dwukrotnie) na karę 160 stawek dziennych grzywny po 90 zł każda, za które orzeczono karę łączną 190 stawek dziennych grzywny po 90 zł każda; R. P. (1) karę łączną grzywny uiścił w całości w dniu 13 sierpnia 2013 r.;

- Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 3 grudnia 2012 r. (VI K 634/12) za czyn z art. 157 § 2 k.k. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

- Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 8 stycznia 2016 r. (V K 1228/15) za czyn z art. 65 § 1 i § 3 k.k.s. na karę 100 stawek dziennych grzywny po 70 zł każda;

- Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 23 listopada 2016 r. (IV K 758/16) na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 50 stawek dziennych grzywny po 80 zł każda.

(dane o karalności – k. 386-388 akt sądowych, odpis wyroku – k. 165-166 akt osobowych)

R. P. (1) nie przyznał się do zarzuconych czynów poza posiadaniem w garażu i samochodzie marki P. (...) łącznie 25 worków po 15 kg tytoniu. Zaprzeczył udziałowi w zorganizowanej grupie przestępczej. Nie przyznał się do wytwarzania krajanki tytoniowej. R. P. (1) przyznał się do wykroczenia skarbowego, polegającego na przewożeniu pudełka z papierosami. Miał nie mieć wiedzy o narkotykach w pokoju zajmowanym przez niego i brata. Przed Sądem oskarżony przyznał się do posiadania i przetrzymywania suszu tytoniowego w garażu na Okopowej i w samochodzie p. i przy zatrzymaniu 4000 sztuk papierosów bez akcyzy.

(wyjaśnienia R. P. (1) – k. 23-24, 32-33, 109-110, 111-113, 220-221, 305-306, 377-378 akt osobowych, k. 243, 252 akt sądowych)

P. G. ma 46 lat i wykształcenie zawodowe. Jest rozwodnikiem, ojcem dzieci w wieku 16 i 13 lat. Zobowiązany alimentacyjnie łącznie w kwocie 800 zł miesięcznie. Bez majątku. Pracuje jako mechanik z wynagrodzeniem miesięcznym 1.600-1.700 zł netto. Nieleczony psychiatrycznie, neurologicznie.

(dane osobopzoanwcze – k. 241 akt sądowych)

P. G. został prawomocnie skazany wyrokami:

- Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 27 maja 2014 r. (V K 428/14) za czyn z art. 65 § 3 k.k.s. na karę 70 stawek dziennych grzywny po 56 zł każda,

- Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 15 lipca 2015 r. (VI K 788/15) za czyn z art. 180a k.k. na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności,

- Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 9 czerwca 2015 r. (VI K 529/15) za czyn z art. 177 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat próby,

- Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 25 października 2016 roku (V K 637/16) za czyny z art. 244 k.k. na karę łączną 4 miesiące pozbawienia wolności.

( dane o karalności – k. 393-394 akt sądowych)

P. G. nie przyznał się do przestępstw. Przyznał, że znał braci P.. Użytkował auto (...) C.. Znał W. B. (1). Nie znał S. P., M. K. (3), A. K. (1). Nie kupował tytoniu, nie jeździł na sieczkarnię. Przed Sądem oskarżony przyznał się do wykroczenia skarbowego.

(wyjaśnienia P. G. – k. 25-28, 41, 98-99, 118-119, 129-130 akt osobowych, k. 243 akt sądowych)

W. B. (1) ma 40 lat, wykształcenie zawodowe. Jest rozwodnikiem, ojcem dzieci w wieku 20 i 22 lat. Pozostaje na utrzymaniu konkubiny. Bezrobotny. Leczy się neurologicznie.

(dane osobopoznawcze – k. 241 akt sądowych)

W. B. (1) nie zdradza objawów choroby psychicznej ani cech upośledzenia umysłowego. Oskarżony używa w sposób szkodliwy substancji psychoaktywnych – marihuany. Zachowuje abstynencję. W czasie czynów rozumiał ich znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. Może on brać udział w postępowaniu. Jest zdolny do prowadzenia samodzielnej
i rozsądnej obrony przed Sądem.

(opinia sądowo-psychiatryczna – k. 154-156 akt osobowych)

W. B. (1) został prawomocnie skazany wyrokami:

- Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 24 listopada 2009 r. (IV K 162/08) za czyn z art. 258 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 1 2k.k. na karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 200 stawek dziennych grzywny po 50 zł każda, z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, za które orzeczono karę łączną 5 lat pozbawienia wolności; W. B. (1) odbywał karę łączną od dnia 27 maja 2008 r. do dnia 27 maja 2013 r.

- Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi z dnia 27 października 2016 r. (VII K 588/13) za czyn z art. 177 § 2 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat próby.

(dane o karalności – k. 399-400 akt sądowych, odpis wyroku – k. 142-153 akt osobowych)

W. B. (1) nie przyznał się do wytwarzania krajanki. Przyznał się do posiadania marihuany.

(wyjaśnienia W. B. (1) – k. 98-99, 180-181, 191-192 akt osobowych, k. 243-244 akt sądowych)

S. P. ma 48 lat i wykształcenie zawodowe. Jest kawalerem, ojcem dziecka w wieku 17 lat. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Jest zobowiązany alimentacyjnie w kwocie 200 zł miesięcznie. Utrzymuje się z prac dorywczych z wynagrodzeniem miesięcznym 2000 zł. Bez majątku. Nieleczony psychiatrycznie, neurologicznie, odwykowo.

(dane osobopoznawcze – k. 241 akt sądowych)

S. P. został prawomocnie skazany wyrokami:

- Sądu Wojewódzkiego w Płocku z dnia 18 kwietnia 1994 roku (II K 72/93) za czyn z art. 210 d.k.k. na karę 10 lat pozbawienia wolności,

- Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 15 grudnia 2006 r. (IV K 71/05) za czyn
z art. 197 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności,

- Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 15 grudnia 2008 r. (IV K 16/08) za czyn
z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. na karę 9 lat pozbawienia wolności.

( dane o karalności – k. 383-384 akt sądowych)

S. P. nie przyznał się do zarzuconych czynów. Nie zna nikogo ze współoskarżonych.

(wyjaśnienia S. P. – k. 11-13, 87-88, 122-123 akt osobowych, k. 244 akt sądowych)

P. M. ma 34 lata i wykształcenie podstawowe. Jest kawalerem. Ojcem dziecka w wieku 4 lat, będącego na jego utrzymaniu. Utrzymuje się z prac dorywczych z wynagrodzeniem miesięcznym 2000 zł. Bez majątku. Nieleczony psychiatrycznie, neurologicznie, odwykowo. Niekarany.

(dane osobopoznawcze – k. 241-242 akt sądowych, dane o karalności – k. 312 akt sądowych)

P. M. początkowo nie przyznał się do czynów. Od czasu drugiego przesłuchania przyznał się do zarzutów. Z D. G. (1) miał pracować przy suszeniu tytoniu. Nie zna mężczyzny, dla którego pracował. Przez 2 dni pracy z G. miał przerobić około 15 worków.

(wyjaśnienia P. M. – k. 14-16, 22-24, 38-39, 54-55 akt osobowych, k. 244 akt sądowych)

D. G. (1) ma 37 lat i wykształcenie zawodowe. Jest kawalerem, ojcem dziecka w wieku 15 lat, będącego na jego utrzymaniu. Oskarżony jest zobowiązany alimentacyjnie w wieku 350 zł miesięcznie. Pracuje dorywczo
z wynagrodzeniem miesięcznym 2.000 zł. bez majątku. Nie leczył się ani psychiatrycznie, ani neurologicznie, ani odwykowo. Nie był karany.

(dane osobopoznawcze – k. 242 akt sądowych, dane o karalności – k. 314 akt sądowych)

D. G. (1) początkowo zakwestionował swoje sprawstwo. Począwszy od 3 przesłuchania D. G. (1) przyznawał się do przestępstw. Wespół z P. M. pracował przy suszeniu tytoniu. Pracował 2 dni i mógł spakować około 15 worków. D. G. (1) przyznał się do posiadania amfetaminy ujawnionej w pomieszczeniu, w jakim został zatrzymany. P. miał znaleźć nad zalewem.

(wyjaśnienia D. G. (1) – k. 10-13, 19-20, 44-45, 57-58, 69-70 akt osobowych, k. 244-245 akt sądowych)

M. J. ma 29 lat i wykształcenie gimnazjalne. Jest kawalerem, ojcem dziecka w wieku 1 roku, będącego na jego utrzymaniu. Nie pracuje, pobiera zasiłek rehabilitacyjny w kwocie 1200 zł miesięcznie. Bez majątku. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie, odwykowo.

(dane osobopoznawcze – k. 242 akt sądowych)

M. J. został prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 28 czerwca 2016 r. (V K 177/13) za czyn z art. 223 § 1 k.k. w zb. z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 226 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę łączną 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby.

(dane o karalności – k. 397 akt sądowych)

M. J. nie przyznał się do zarzuconego czynu.

(wyjaśnienia M. J. – k. 15-17, 32-33, 40-41 akt osobowych,
k. 245 akt sądowych)

A. K. (1) ma 37 lat i wykształcenie podstawowe. Jest bezdzietnym kawalerem. Utrzymuje się z prac budowlanych z wynagrodzeniem miesięcznym rzędu 2.000 zł netto. Bez majątku. Nie leczył się ani psychiatrycznie, ani neurologicznie, ani odwykowo. Niekarany.

(dane osobopoznawcze – k. 251 akt osobowych, dane o karalności – k. 313 akt sądowych)

A. K. (1) nie przyznał się do czynu. Potwierdził znajomość z M. P. (1). Miał mieć z nim kontakt w 2006 roku w celi przejściowej. Nie miał pojęcia o krajance tytoniowej. Ujawnione u niego w lokalu papierosy nie należały do niego. Nie wie, skąd wzięły się papierosy w aucie, będącym własnością jego ojca. Podczas drugiego przesłuchania oskarżony przyznał się do przewożenia i posiadania papierosów. Nigdy nie należał do grupy P.. Nie rozmawiał z braćmi P. przez telefon. Przed Sądem oskarżony potwierdził sprawstwo zarzucanego czynu.

(wyjaśnienia A. K. (1) – k. 29-31, 169-173, 335-336 akt osobowych w zw. z k. 245, 251 akt sądowych)

Sąd zważył, co następuje:

Zdarzenia zostały dobrze utrwalone w pamięci świadków
T. G. , K. B., M. W., A. P. (1), R. A. . Świadkowie odtworzyli przebieg przeprowadzonych czynności służbowych. Zeznania składane w stadium postępowania przygotowawczego podtrzymali przed Sądem. Doprecyzowali oni – w odpowiedzi na pytania przedstawicieli procesowych i stron – szczegóły wydarzeń.

Nie zaprzeczono prawdziwości zeznań D. S. . Świadek zrelacjonował podjęte czynności służbowe. W sposób korespondujący z depozycjami pozostałych uczestników akcji przedstawił przebieg wydarzeń.

Uwadze Sądu nie uszedł fakt, iż protokół przesłuchania
D. S. (z dnia 3 marca 2017 r. k. 573 tomu III ogólnego)
w warstwie językowej jest częściowo tożsamy z protokołem przesłuchania R. A. (datowanym na dzień 2 marca 2017 r., k. 565 t. III ogólnego). Stan ten zdaje się być wynikiem przyjęcia przez przesłuchującego tzw. reasumpcyjnego sposobu protokołowania („ przekazywałem przesłuchującemu wszystko, a on ubierał w słowa moje wypowiedzi” k. 373 akt sądowych). Pomimo przywołanej okoliczności D. S. potwierdził osnowę protokołu śledczego („ powraca moja pamięć i jestem w stanie potwierdzić moje odczytane zeznania (…) zeznałem co zeznałem, przeczytałem i podpisałem ” k. 373 akt sądowych). Brak było podstaw do uznania, by treść wypowiedzi wciągniętych do protokołu nie odpowiadała prawdzie.

Walor wiarygodności mają zeznania G. K. . Świadek niechwiejnie i rzeczowo odniosła się do kwestii wynajęcia osobie trzeciej pomieszczenia gospodarczego znajdującego się na terenie posesji. Jej narracja koresponduje z depozycjami pozostałych członków rodziny.

Z podobnym wynikiem należało ocenić depozycje J. K. (1)
i R. K. (1) . Świadkowie podtrzymali przed Sądem swoje twierdzenia wyartykułowane w stadium przygotowawczym postępowania.

Brak było podstaw, by przeczyć prawdziwości zeznań M. K. (1) . Świadek opisywane zaszłości naniósł na osi czasu. Jego narracja ma logiczną (przyczynowo-skutkową) strukturę. M. K. (1) zawarł w swojej wypowiedzi dokładne opisy posesji, ujawnił okoliczności wynajęcia pomieszczenia gospodarczego. Świadek w sposób przekonujący wskazał, iż był w stanie rozpoznać głos R. P. (1) na odtworzonych mu w śledztwie nagraniach z uwagi na kontakt z oskarżonym na uroczystościach rodzinnych i podczas rozmów telefonicznych. Twierdzenia M. K. (1) w tym zakresie nie pozostają przy tym w sprzeczności ze wskazaniami doświadczenia życiowego.

Z pola widzenia nie można tracić i tego, że przekonanie M. K. (1) o wynajęciu garażu przez R. P. (1) („ ja już się domyślałem że z wynajmem garażu na naszej posesji a w którym została odkryta fabryka papierosów miał pewnie do czynienia R. (…) później domyśliłem się że zostało to ukartowane przez R. i to on był zamieszany w tą nielegalną wytwórnię papierosów” k. 1869 akt ogólnych) opierało się na dedukcji. R. P. (1) pytał bowiem świadka o możliwość wynajęcia pomieszczenia gospodarczego, a w niedługi czas po tym nieznany mu mężczyzna wynajął garaż (k. 256 akt sądowych). Był to jedyny przypadek, kiedy podczas swoich przesłuchań świadek oparł się na domysłach, nie zaś na faktach. Nie dezawuuje to depozycji M. K. (1) w pozostałym zakresie. Może nadto świadczyć o szczerości jego narracji.

Wersja A. Ś. jest spójna i rzeczowa. Świadek na potwierdzenie swoich twierdzeń przedstawił świadectwo pracy P. G..

Za wiarygodne uznano zeznania D. D. złożone w stadium sądowym. Świadek rzeczowo odniósł się do kwestii zakwaterowania
w pensjonacie i ujawnienia narkotyku.

Nie były prawdziwe śledcze zeznania świadka, przeczące znajomości
z M. P. (1). Przed Sądem D. D. przyznał, że wcześniej zataił ten fakt i wskazał na motywy swojego postępowania („ ja wtedy podałem, że nie znam braci P. a znałem M., powiedziałem tak bo się bałem” k. 373odw. akt sądowych).

Zeznania C. K. zasługują na wiarę. Świadek naniósł opisywane zaszłości na osi czasu, podtrzymał przed Sądem swoje zeznania złożone we wcześniejszym stadium postępowania.

Zanegowano jednak miarodajność twierdzeń śledczych C. K. w zakresie, w jakim na podstawie okazania wizerunku rozpoznał on M. P. (1). Przed Sądem świadek jednoznacznie wskazał, iż mężczyzną, z którym rozmawiał był R. P. (1) („ dzisiaj jestem pewien że to pan w czarnej koszulce, rozmawialiśmy zawsze” k. 373odw. akt sądowych). Wersja ta była przekonująca zważywszy na jakość wizerunku oskarżonego utrwalonego na tablicy poglądowej z k. 1272 tomu VII ogólnego.

Wersje zdarzeń przedstawione przez K. P. , B. P. i M. P. (2) jako wzajemnie się potwierdzające i niechwiejne polegały na prawdzie.

A. F. (1) naniosła opisywane zdarzenia na osi czasu, podała ich kontekst (współpraca z P. G. i R. P. (1) w wyniku zawarcia z nimi umów ubezpieczenia). W stadium jurysdykcyjnym postępowania A. F. (1) odwoływała się do depozycji śledczych, akceptując w pełni ich treść. Świadek przekonująco wskazała na rozpoznanie głosu P. G.. Wprawdzie przed Sądem nie była ona w stanie podać charakterystycznych cech głosu P. G. (k. 365 akt sądowych), to jednak wielokrotny kontakt świadka z P. G. uzasadniał dokonane przez A. F. (1) rozpoznanie. W efekcie zeznania świadka należało ocenić jako wiarygodne.

Wiarygodne są zeznania A. A. . Świadek szczegółowo opisał swoją znajomość z W. B. (1). Jego relacja jest niechwiejna. Rozpoznanie przez świadka głosu W. B. (1) jest przekonujące zważywszy na znajomość mężczyzn od dziecka („ ja jestem pewien że za każdym razem jednym z rozmówców jest W. B. (1) (…) znam od dawna, kiedyś obok siebie mieszkaliśmy i razem pracowaliśmy więc często ze sobą rozmawialiśmy. Niejednokrotnie również rozmawialiśmy przez telefon” k. 188 tomu
W. B.).

Okoliczności dotyczące wynajęcia magazynu położonego
w A. zostały dobrze utrwalone w pamięci M. K. (2) . Świadek załączyła umowę najmu zawartą z P. J.. Podtrzymała przed Sądem swoje zeznania śledcze.

W podobny sposób należy ocenić zeznania J. Z. . Rozpoznanie przez świadka głosu R. P. (1) jest uwiarygodnione ich długoletnią znajomością („ przebywał bardzo często w moim domu i on traktował mnie jak swoją ciocię” k. 352odw. tomu osobowego R. P.) oraz licznymi kontaktami telefonicznymi („ gdy potrzebowałam tytoń po prostu dzwoniłam do R.” k. 353 tomu R. P. ”).

Świadkowie : R. K. (2), K. J., M. P. (3), A. C., M. K. (4), P. C. (1), M. S., J. W. (1) w zgodzie z załączoną dokumentacją odnieśli się do kwestii posiadania i użytkowania pojazdów (F. (...), I., V. (...)). Ich zeznania były wiarygodne.

Nie ujawniły się okoliczności osłabiające wiarygodność zeznań
J. W. (2) . W zgodzie z twierdzeniami A. K. (1) i opinią biegłego z zakresu fonoskopii świadek odniosła się do kwestii rozpoznania głosu oskarżonego.

Świadek T. W. zbornie i niechwiejnie odniósł się do kwestii użytkowania magazynu położnego w A.. Co ważkie, jego zeznania były wynikiem postrzeżeń wzrokowych, nie zaś domysłów.

Walor wiarygodności mają zeznania P. Ł. . Wersja przedstawiona przez świadka jest konsekwentna i logiczna.

Zeznania B. K. , zgodne z wyjaśnieniami
A. K. (1) i konkluzją opinii biegłego z zakresu fonoskopii zasługiwały na wiarę.

Wiarygodne są depozycje M. Z. (1) złożone w stadium postępowania przygotowawczego i sądowego (w zakresie korespondującym
z zeznaniami śledczymi). Narracja świadka jest konsekwentna i rzeczowa.

Nie dano jednak wiary stwierdzeniu M. Z. (1) z rozprawy, według którego M. P. (1) miał nie znać D. G. (1). W śledztwie świadek jednoznacznie wskazała na ten fakt („ D. G. (1) znał również M. P. (1) ” k. 1393 t. VII ogólnego). Zmiany podawanej wersji M. Z. (1) nie potrafiła w sposób przekonujący uzasadnić.

Rozpoznanie głosu dokonane przez S. G. (1) należy uznać za przekonujące. Świadek wskazała na czasokres znajomości ze S. P. i częstotliwość kontaktów.

Wiarygodne są zeznania R. P. (3) w zakresie twierdzenia, iż wynajął on garaż R. P. (1). Wersję tę potwierdza umowa najmu sygnowana przez R. P. (1) i nagranie z dnia 11 czerwca 2016 roku 8:00 (k. 105 D.-4), z którego wynika, że R. P. (3) telefonował do R. P. (1) („ tu Okopowa 70 się kłania, proszę zgłosić się w najbliższym czasie
z opłatą”).

Zaprzeczono prawdziwości twierdzenia świadka, według którego garaż wynajął M. P. (1) (k. 1255). Podczas kolejnego przesłuchania
(k. 1307) i przed Sądem R. P. (3) jednoznacznie wskazał w tym kontekście na R. P. (1).

Nie zdeprecjonowano depozycji P. J. . Świadek w sposób konsekwentny podawał okoliczności wynajmu i podnajmu nieruchomości od M. K. (2). Treść jego zeznań koresponduje z twierdzeniami właścicielki.

Świadek W. G. w sposób niechwiejny i wewnętrznie niesprzeczny odniósł się do wykonanych przez siebie czynności pośrednictwa
w wynajmie nieruchomości położonej w miejscowości O..

Zdaniem Sądu nie są wiarygodne zeznania S. G. (2) . Opisywane przez świadka zdarzenia są pozbawione szerszego kontekstu.
S. G. (2) ograniczył narrację do rzekomego faktu dokonywania zakupów na stoisku R. P. (1). Nie był w stanie jednak wskazać, jakie owoce i warzywa miał kupować u oskarżonego i za jaką cenę.

Na wiarę zasługiwały zeznania D. N. , w których wskazywał on na zatrudnienie M. P. (1). Narracja świadka jest konkretna i zborna.

Nie dano jednak wiary stwierdzeniu świadka, jakoby pożyczył on M. P. (1) 13.000 zł. D. N. przyznał, że nie zawarł z oskarżonym umowy pożyczki na piśmie, nie potrafił w sposób przekonujący wyjaśnić przyczyn takiego postępowania („ nie zdążyliśmy sfinalizować umowy pożyczki, gdyż odbyło się to dosyć szybko” k. 416 akt sądowych). Nadto zakwestionowane zeznania są wewnętrznie sprzeczne. Z Jednej strony D. N. utrzymywał, że pożyczył oskarżonemu pieniądze.
Z drugiej liczył na to, że stanie się właścicielem pojazdu nabytego przez M. P. (1) za pożyczone pieniądze („ liczyłem na to, że jak ściągnie sobie to auto i je podreperuje, to auto przejdzie na firmę” k. 416 akt sądowych).

Bez znaczenia dla ustaleń w sprawie są depozycje K. K. (1)
(z uwagi na zaburzenia pamięci nie był on w stanie nanieść zaszłości na osi czasu, jego wiedza o relacjach rodzinnych była nikła, „ ja nawet nie jestem w stanie powiedzieć co jadłem na obiad (…) osiem lat temu pękł mi tętniak w głowie” k. 186odw. tomu ogólnego), Z. B. , K. Z. , A. P. (2) , N. T. S., A. F. (2), M. (...) , (...), K. M. (1), R. D., T. C. (nie rozpoznał on głosu R. P. (1) „po samym głosie” /k. 366 akt sądowych/ ale z kontekstu, rozmowa dotyczyła kwestii ubezpieczenia zdrowotnego R. P. (1)), M. F., K. M. (2), Ł. R., A. S. (1), P. S., A. K. (3), A. M.
(w zakresie oskarżonych innych aniżeli konkubent - D. G. (1)), R. W., J. G., Z. K. (2), J. K. (2), P. C. (2), A. K. (4), E. R., S. M., J. D., M. P. (4) (w zakresie niedotyczącym braci), M. K. (5) (zeznającej co do innych oskarżonych aniżeli P. G.). Świadkowie nie mieli wiedzy
w przedmiocie zdarzeń objętych hipotezą aktu oskarżenia.

Nieprzydatne dla sprawy były wnioski opinii biegłego I. S. , który w swoich badaniach posługiwał się wariografem („wyniki testów (…) trzeba uznać za nierozstrzygnięte” k. 211 tomu A. K.).

Nie zaprzeczono autentyczności pozostałego materiału dowodowego zgormadzonego w sprawie w szczególności w postaci protokołów zatrzymań, przeszukań, oględzin, danych o karalności, odpisów wyroków, nośników. Został on zgromadzony zgodnie z zasadami przeprowadzania dowodów określonymi w dziale V Kodeksu postępowania karnego. Opracowane opinie biegłych (z zakresu psychiatrii, badań fizykochemicznych) odpowiadały standardowi opiniowania z art. 201 k.p.k. Ekspertyzy były pełne (uwzględniały całość materiału niezbędnego do opiniowania), jasne ( w zakresie argumentacji i wniosków) oraz wewnętrznie niesprzeczne.

Zaprzeczono rzetelności protokołu przeszukania pojazdu P. (...) z dnia 22 lutego 2017 roku w zakresie łącznej ilości ujawnionego tytoniu („ worek (…) zawierający 15 kg tytoniu do palenia bez polskich znaków akcyzy – 15 sztuk łącznie 225 kg” k. 11 tomu R. P.). Z zeznań R. A. wynika, że masa worków wynosiła „ po około 15 kg” /k. 569 tomu ogólnego/, zaś masa całości zabezpieczonego w tym dniu prohibitu wyniosła 384 kg (z czego 150 kg ujawniono w wyniku przeszukania garażu przy Okopowej). Miarodajne było tym samym twierdzenie R. A., zgodnie z którym ujawniono w przedmiotowym aucie 234 kg krajanki tytoniowej.

Podstawy ustaleń faktycznych nie mogły stanowić „ komunikaty” zawarte w teczkach kontroli operacyjnej czy też notatki służbowe „ omawiające rozmowy utrwalone w toku kontroli operacyjnej” (por. D. Drajewicz, Dowodowe wykorzystanie wyników kontroli operacyjnej w postepowaniu karnym, Prok. i Pr. 2010, nr 7-8, s. 178). Odnośnie do tych pierwszych zważyć wypada, iż nie mają one waloru stenogramu. W „ komunikatach” wybiórczo utrwalono fragmenty rozmów,
w części „komunikatów” zawarto jedynie omówienie (użyto mowy zależnej).
Z kolei przedmiotowe notatki „ omawiające” zawierały interpretacje utrwalonych rozmów niejednokrotnie niemające oparcia w treści będących przedmiotem kontroli konwersacji. W tym zakresie opierano się na materiale źródłowym w postaci nagrań.

Za wiarygodne uznano wyjaśnienia R. P. (1)
i M. P. (1) w zakresie, w jakim przyznali się do części (VI i VII)
z zarzuconych czynów. Twierdzenia oskarżonych korespondują z wynikami przeszukań i oględzin ujawnionych prohibitów.

Brak było podstaw, by przeczyć prawdziwości enuncjacji
M. P. (1) i R. P. (1), kwestionujących udział
w zorganizowanej grupie przestępczej. Uprzedzając dalsze rozważania dotyczące tej kwestii, należy wskazać, iż Prokurator nie wykazał „ w sposób niebudzący wątpliwości wiarygodnymi dowodami – bezpośrednimi lub pośrednimi” kierowania przez oskarżonych grupą przestępczą (por. wyrok SA w Łodzi z dnia 25 maja 1995 r., II AKr 120/95, Prok. i Pr. wkł. 1996/7-8, poz. 20). Oczywiste jest przy tym, że „ udowodnienie winy oskarżonemu musi być całkowite, pewne i wolne od wątpliwości” ( wyrok SN z dnia 24 stycznia 1999 r., V KKN 362/97, Prok. i Pr. wkł., 1999/7-8. Poz. 11). Dla przypisania sprawstwa ustawodawca
w przepisie art. 5 k.p.k. wprowadził pewien „standard” dowodu, który
w realiach postępowania nie został spełniony. Na poparcie hipotezy aktu oskarżenia w omawianym zakresie nie przedstawiono żadnego osobowego źródła dowodowego. Podstawę faktyczną zarzutów oparto na nagraniach rozmów. Jakość przywołanego materiału dowodowego na poparcie zarzutu
I była przy tym wątpliwa. Z zasady domniemania niewinności wynika zaś nakaz wydania wyroku uniewinniającego w przypadku braku dowodów potwierdzających winę lub istnienia dowodów wątpliwych ( J. K., w:
R. A. S., S. Z. (red.), Kodeks postępowania karnego. Tom I, W. 2017, s. 99).

Nie były miarodajne wyjaśnienia oskarżonych, przeczących sprawstwu czynów z punktu od II do V. P. takiemu postawieniu sprawy przeczą bowiem następujące okoliczności.

Nagrania rozmów z dnia 8, 10, 16 grudnia 2015 roku, 21, 25 stycznia, 7, 14, 27 kwietnia, 6, 12 maja 2016 roku jednoznacznie wskazują na liczbę substancji zabronionych, jaką dysponowali oskarżeni. Na szczególne podkreślenie zasługuje konwersacja z dnia 7 kwietnia 2016 roku (nagranie rozmowy z 7.04.2016 19:29-19:30, 19:47-19:49 – k. 105 tomu D.-4), podczas której R. P. (1) szczegółowo relacjonował rozmówcy ilość posiadanego tytoniu (przemnażając sztuki, przez rzędy i sumując kilogramy). Kontekst rozmów, ich powiązanie z innymi i precyzja użytych stwierdzeń pozwalały na zrozumienie ich treści. Całokształt okoliczności sprawy (funkcjonowanie manufaktur tytoniowych „zarządzanych” przez braci P., ilość prohibitu) w powiązaniu z deklaracją M. P. (1) co do źródeł zarobkowania (nagranie z 20.11.2015 18:06-18:08 – k. 45 tomu P.-1) pozwalał na ustalenie, że rozmowy dotyczyły tytoniu wytworzonego przez oskarżonych.

Po ujawnieniu manufaktury w W. R. P. (1) podczas rozmów telefonicznych z dnia 26 stycznia 2016 roku informował rozmówcę
o wejściu celników („ jest lipa (…) i wpadłem /wulgarne słowo. z k. 62 D.-3/ mi się w fabrykę przyszli normalnie (…) weź /wulgarne określenie. z k. 62 D.-3/ mój telefon, wykasuj go (…) bo ja kartę łamię” /nagranie z dnia 26 stycznia 2016 roku godz. 15:33-15:34 –k. 62 D.-3/, poruszał temat pozostawienia w aucie dokumentów z danymi osobistymi, dodał, że jedzie na miejsce z (...) (nagranie z dnia 26 stycznia 2016 roku godz. 16:17 – k. 62 D.-3), zastanawiał się „ co G. powie o tym samochodzie”, „ wszystko zależy co powiedział G. ” /nagranie
z dnia 26 stycznia 2016 roku godz. 16:27-16:29 –k. 62 D.-3/. Treść rozmów jednoznacznie wskazuje na sprawstwo kierownicze braci P..

Bezpośrednio po zlikwidowaniu wytwórni w A. dnia 8 kwietnia 2016 roku R. P. (1) w rozmowie z nieustalonym mężczyzną ujawnił, że na posesji w A. celnicy dokonali przeszukania („ padaczka celnicy”). Dalej R. P. (1) przyznał, że sam zawoził zarekwirowany towar i używał sprzętu do zagłuszeń („ ja to woziłem, to ja włączałem (…) ja ją używałem”). R. P. (1) zadeklarował również konieczność zamknięcia magazynu, w którym doszło do przeszukania („ przecież muszę to pozamykać bo to jest otwarte na oścież”) / nagranie z dnia 8 kwietnia 2016 r. 17:52:45-17:55:36 k. 105 D.-4/. Przeczy to linii obrony oskarżonych, jakoby nie mieli wiedzy w przedmiocie działalności przestępczej ulokowanej w jednym z magazynów w A..

Przedmiotem rozmowy z dnia 3 maja 2016 roku godz. 18:03-18:05 prowadzonej przez R. P. (1) i nieustalonego mężczyznę była nieruchomość przy ulicy (...) (nagranie rozmowy z dnia 3 maja 2016 roku 18:03-18:05, k. 105 D. 4). W dniu 11 czerwca 2016 roku na poczcie głosowej telefonu użytkowanego przez R. P. (2) nieustalony mężczyzna nagrał wiadomość w związku z opłatną za parking przy ulicy (...) („ tu Okopowa 70 się kłania”) / nagranie z dnia 11 czerwca 2016 roku godz. 8:00, k. 97odw. w zw. z k. 105 D. 4/. Ponadto R. P. (1) w rozmowie z dnia 18 stycznia 2016 roku prosił rozmówcę, by ten dał ten dał bratu „kasę” za przedmiotowy garaż (nagranie z 18.01.2016, 17:56 k. 62 D.-3).

Wreszcie w dniu 22 lutego 2017 roku obserwacja prowadzona przez funkcjonariuszy Policji pozwoliła na ustalenie miejsc pobytu braci P.
(w miejscach, w których ujawniono prohibity) i drogi przebytej przez oskarżonych (z zachowaniem kontaktu wzrokowego).

Stan nieruchomości, na których ujawniono tytoń (obecność wag elektronicznych, pudeł, wentylatorów, maszyn do cięcia tytoniu podłączonych do prądu, worków, bębnów, nagrzewnicy, dmuchaw) dowodził produkcji tytoniu.

W zakresie linii obrony oskarżonych, negujących korzystanie przez nich
z telefonów, z których były prowadzone nagrane rozmowy, zważyć należy, co poniżej.

O używaniu przez R. P. (1) numeru (...) świadczy m.in. treść rozmów: z dnia 24 kwietnia 2016 roku godz. 9:56-10.00 (k. 105 D. 4),
w czasie której P. P. (1) przywołuje do telefonu (...), z dnia 25 kwietnia 2016 roku godz. 9:10-9:12, 11:16-11:17 (k. 105 D. 4), odbywanych przez R. P. (1) z pracownikiem ZUS-u (ujawnienie danych oskarżonego), z dnia 4 maja 2016 roku godz. 13:20-13:21 (k. 105 tomu D.-4), podczas której R. P. (1) przedstawił się jako „ R. z Ł. ”, z dnia
7 maja 2016 roku godz. 15:13-15:16 (k. 105 tomu D.-4) ,w której rozmówca utożsamiany z R. P. (1) podaje adres zamieszkania oskarżonego ( (...) 21), z dnia 8 maja 2016 roku godz. 19:30-19:31 (k. 105 tomu D.-4), podczas której rozmówca zwraca się do R. P. (1) per (...)).

O używaniu przez R. P. (1) numeru (...) świadczy treść rozmów z dnia: 13 listopada 2015 roku godz. 15:34 (k. 97 D.-1), w której rozmówca zwraca się do oskarżonego, używając jego imienia („ słuchaj R. ”), 16 listopada 2015 roku godz. 17:39-17:40 (k. 97-99 D.-1) z uwagi na powołanie oskarżonego („ już Ci daję R. ”), 18 listopada 2015 roku godz. 8:17 (k. 97-99 D.-1), albowiem rozmówca użył imienia oskarżonego, 18 listopada 2015 roku godz. 16:06-16:07 (k. 97-99 D.-1), w której R. P. (1) przedstawił się z użyciem pseudonimu („ R. P. (3) z tej strony”), 19 listopada 2015 roku godz. 16:44-16:45 (k. 97-99 D.-1), w której R. P. (1) przedstawił się rozmówcy („ tu R. P. (3) ”), 21 listopada 2015 roku godz. 16:55-16:56 (k. 97-99 D.-1), w której oskarżony ujawnił swoje imię („ tu R. słuchaj”), z dnia 27 listopada 2015 roku godz. 9:56-9:59 (k. 97-99 D.-1), w której oskarżony ujawnił się („ tu R. z tej strony (…) będę zmieniał numer”), 28 listopada 2015 roku godz. 11:57-11:58 (k. 97-99 D.-1), w której oskarżony rozmówca zwrócił się do oskarżonego („ R. to ja A. ”),

O używaniu przez R. P. (1) numeru (...) może świadczyć m.in. treść rozmów z dnia 9 listopada 2015 roku godz. 19:12-19:19 (k. 97 D.), w której rozmowa zwraca się do R. P. (1) – (...)).

O używaniu przez R. P. (1) numeru (...) świadczą rozmowy z dnia: 2 lutego 2016 roku godz. 11:36-11:38 (k. 97-99 D.), w której oskarżony odwołał się do tego numeru („ tego numeru 690 to nie ma”), 14 grudnia 2015 roku godz. 12:22-12:26 (k. 62 D.-3), w której padają imiona oskarżonego i członków jego rodziny („ dobrze R. ucałuj (…) R. ucałuj P. ”), 28 grudnia 2015 roku godz. 14:15-14:16 (k. 62 D.-3) i 5 stycznia 2016 roku godz. 12:57-12:59 (k. 62 D.-3) z uwagi na podanie przez rozmówcę imienia oskarżonego („ cześć R. ”, „ dobrze R. ”), 9 stycznia 2016 roku godz. 13:34, 16:34-16:35 (62 D.-3), w której zwrócono się do oskarżonego z użyciem jego imienia („ no cześć R. ”, „ cześć P., R. jest”), 13 stycznia 2016 roku godz. 13:11-13:12 (k 62 D.-3), w której rozmówca zwrócił się do oskarżonego („ R. ?”), 1 stycznia 2016 roku godz. 4:26-5:00 (k. 62 D.-3), w której R. P. (1) ujawnił szereg okoliczności i powiązań osobistych (dotyczących żony, rodziny), 5 stycznia 2016 roku godz. 12:13-12:14, 12:56 (k. 62 D.-3), w której rozmówca użył imienia oskarżonego („ R. żyjesz?”, „ R. oddzwoń”), 7 stycznia 2016 roku godz. 14:21-14:22 (k. 62 D.-3), w której oskarżony ujawnił swoje dane („ R., R. od M. mechaników”), 8 stycznia 2016 roku godz. 12:30-12:31 (k. 62 D.-3), ponieważ rozmówca zwracał się do oskarżonego po imieniu ( (...)), 9 stycznia 2016 roku godz. 10:02-10:04 (k. 62 D.-3) z uwagi na przedstawienie się przez oskarżonego („ R. P. (3) mówi”), 13 stycznia 2016 roku godz. 14:25-14:26 (k. 62 D.-3), w czasie której R. P. (1) ujawnił okoliczności osobiste (imię, prowadzone przeciwko niemu sprawy sądowe),

O używaniu przez M. P. (1) numeru (...) świadczą konwersacje z dnia: 11 stycznia 2016 roku godz. 10:15-10:17 (k. 36 P.-3), podczas której rozmówca zwrócił się do oskarżonego (...),12 stycznia 2016 roku godz. 16:12:16:14, w której rozmówca użył imienia oskarżonego (...) (k. 36 P.-3), 12 stycznia 2016 roku godz. 19:50-19:51 (k. 36 P.-3), w jej toku rozmówca przywitał oskarżonego ( (...)), 18 stycznia 2016 roku godz. 14:10-14:15(k. 36 P.-3), w której powitano oskarżonego („ Co tam M. ”), 19 stycznia 2016 roku godz. 21:28-21:32 (k. 36 P.-3), w której użyto imienia oskarżonego ( (...)), 25 stycznia 2016 roku godz. 21:01-21:04 (k. 36 P. 3), w której użyto imienia (...), 26 stycznia 2016 roku godz. 8:09-8:10 (k. 36 P. 3), podczas której oskarżony się przedstawił („ no z M. ”), 27 stycznia 2016 roku godz. 15:28:15:29 (k. 36 P. 3), w której rozmówca zwrócił się do oskarżonego („ wiesz M. ”),

Podnieść należy, iż R. P. (1) niekiedy korzystał z telefonu brata ( (...)), tak choćby w dniu 20 stycznia 2016 roku, godz. 8:05-8:06, (k. 36 P. 3), 21 stycznia 2016 roku godz. 23:10-23:11 (k. 36 P. 3), 23 stycznia godz. 11:17-11:18 (k. 36 P. 3). Okoliczność tę potwierdza treść rozmów („ rozmawiałeś z M. ” k. 36 P. 3).

O używaniu przez M. P. (1) numeru (...) świadczą treści rozmów z dnia: 27 listopada 2015 roku godz. 10:42:10:43 (k. 45 P. 1), 30 listopada 2015 roku godz. 8:56-8:57 (k. 45 P. 1), 3 grudnia 2015 roku godz. 16:01-16:02 (k. 45 P. 1), 9 grudnia 2015 roku godz. 20:18 (k. 45 P. 1), 11 grudnia 2015 roku godz. 14:34-14:35 (k. 45 P. 1), w których rozmówca zwrócił się do oskarżonego (...), 1 grudnia 2015 roku godz. 11:10-11:12 (k. 45 P. 1) wobec użytego w rozmowie zwrotu „ słuchaj M. ”, 8 grudnia 2015 roku godz. 18:10-18:11 (k. 45 P. 1), wobec powitania „ siemasz M. ”, 8 grudnia 2015 roku godz. 10:10-10:11 (k. 45 P. 1), w której oskarżony powoływał sią na brata („ dzwoń do R. ”)

O korzystaniu przez M. P. (1) z numeru (...) świadczą konwersacje z dnia: 12 stycznia 2016 roku godz. 17:27-17:30 (k. 43 P. 2) z uwagi na użycie określenia (...), 15 stycznia 2016 roku godz. 20:42-20:47 (k. 43 P. 2), w której oskarżony przedstawił się („ M. jestem”), 22 lutego 2016 roku godz. 12:12-12:13 (k. 43 P. 2), podczas której kobieta podająca się za partnerkę M. P. (1) ( (...)) wyjaśniła rozmówcy „ dodzwoniłeś się do M. ” , 29 lutego 2016 roku godz. 15:05-15:06 (k. 43 P. 2), w której M. P. (1) przedstawił się („ M. mówi”), 29 lutego 2016 roku godz. 19:44-19:46 (k. 43 P. 2), w której rozmówca wyraził niedowierzanie, identyfikując oskarżonego („ nie wierzę M. w to”), 1 marca 2016 roku godz. 11:45-11:46 (k. 43 P. 2), w której rozmówca powitał oskarżonego („ siema M. ”), 3 marca 2016 roku godz. 11:28 (k. 43 P. 2), podczas której rozmówca zwrócił się do oskarżonego „ no M. ”, 15 marca 2016 roku godz. 17:31-17:32 (k. 43 P. 2), w której rozmówca zwrócił się do oskarżonego ( (...)), 15 marca 2016 roku godz. 18:18 (k. 43 P. 2), podczas której użyto imienia oskarżonego („ co tam M. ”).

Wyjaśnienia P. G. , w których oskarżony potwierdził sprawstwo wykroczenia skarbowego zasługiwały na wiarę. Korespondowały one
z materiałem dowodowym, dokumentującym ujawnienie papierosów.

Z przyczyn, o których mowa w dalszej części uzasadnienia uniewinniono oskarżonego od czynu zarzuconego w punkcie VIII. Brak było tym samym podstaw do kwestionowania wyjaśnień oskarżonego, który przeczył udziałowi w zorganizowanej grupie przestępczej.

W podobny sposób należało ocenić enuncjacje P. G. odnoszące się do czynu IX i X.

W zakresie czynu zarzuconego P. G. w punkcie IX i X ujawniła się negatywna przesłanka procesowa z art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. Przyjęto przy tym zasadność wyrażonego w piśmiennictwie prawniczym poglądu, według którego jeśli nie ma dowodów, które dostatecznie uzasadniałyby popełnienie czynu, należy zgodnie z zasadą in dubio mitius uznać, że czynu nie popełniono ( R. A. Stefański, w: M. Jeż-Ludwichowska, A. Lach (red.), System Prawa Karnego Procesowego. Dopuszczalność procesu. Tom IV, Warszawa 2015, s. 557).

Podstawą skonfrontowania oskarżonego z zarzutami przywołanej treści były nagrania rozmów (enumeratywnie wymienione na s. 30-31 uzasadnienia skargi). Treść konwersacji nie pozwalała jednak na przypisanie P. G. sprawstwa z następujących powodów.

W dniu 20 listopada 2015 roku godz. 21:04 (nagranie z k. 97-99 D., D.-1) R. P. (1) rozmawiał z P. G.; z faktu poinformowania P. G. przez R. P. (1), że „ ma dwa w garażu” nie sposób wyciągać wniosków co do sprawstwa oskarżonego w zakresie wytwarzania tytoniu.

Dnia 24 listopada 2015 roku godz. 8:00 (nagranie z k. 97-99 D., D.-1) R. P. (1) rozmawiał z P. G.. Zakodowanie treści rozmowy („ coś na F. jest? Jest, przywieź jeden”) nie pozwoliło na poczynienie jednoznacznych ustaleń w sprawie.

W dniu 25 listopada 2015 roku godz. 14:25 (nagranie k. 97-99 D., D.-1) R. P. (1) prowadził rozmowę z P. G.. Jej lakoniczność była niewystarczająca do ustalenia przedmiotu, jaki zobowiązał się przywieźć P. G. i w jakiej ilości oraz czy do spotkania mężczyzn w ogóle doszło („ chyba że mi weźmiesz dwie sztuki, ciemna czekoladę jasną? (…) no dobra to ci wrzucę do auta po drodze”).

Dnia 16 grudnia 2015 roku o godz. 17:40 (nagranie z k. 45 P.-1) R. P. (1) w rozmowie z M. P. (1) ujawnił, że „ W., P. i jeszcze przyjechali chłopaki i wzięli w ogóle wszystkich 27”; z treści rozmowy nie wynika przy tym, by wspomniano o P. G.; z pola widzenia nie można tracić i tego, iż oskarżyciel formułując zarzut oparty na treści
art. 258 k.k. nie zidentyfikował wszystkich członków domniemanej grupy
(„ i inne nieustalone osoby”); okoliczność ta dodatkowo nie pozwala jednoznacznie przyjąć, by R. P. (1) wymieniając (...) oznaczał w ten sposób P. G..

W dniu 10 stycznia 2016 roku godz. 12:40 (nagranie z k. 62 D.-3)
R. P. (1) prowadził z P. G. rozmowę, której przedmiotu nie sposób zidentyfikować (w konwersacji nie pada ani określenie „tytoń” ani „sieczkarnia”, zwrot „ na W. ” jest również niejednoznaczny).

Dnia 7 kwietnia 2016 roku R. P. (1) prowadzi rozmowy: o godz. 9:52 (z W. B. (1)), podczas której wspomina, że „ będzie P. ”, o godz. 12:21 (z M. P. (1)), w której powtarza „ będą ja, P. ”, 12:28 (z P. G.), podczas której poleca P. G. podjechanie pod blok, o godz. 19:29 (z W. B. (1)), w której ujawnia, że wydali za dużo towaru, o godz. 19:47 z nieustalonym rozmówcą, w trakcie której powtarza wiadomość o wydaniu zbyt dużej ilości tytoniu (nagrania z k. 105 D.-4). R. P. (1) nie prowadził z P. G. rozmów w przedmiocie przewiezienia z A. Ł. krajanki tytoniowej. Polecił mu jedynie pojechanie „ do G. pod blok”. Wymienienie imienia (...) w planach (rozmowy z godz. 9:52 i 12:21) nie pozwala na przyjęcie, by do planowanych zdarzeń doszło z udziałem P. G..

W dniu 8 kwietnia 2016 roku godz. 11:46 (nagranie z k. 105 D.-4) P. G. poprosił R. P. (1) o sztukę „ jednej czarnuli”. Przedmiot rozmowy „zaszyfrowano”. Brak dalszym ogniw dowodowych pozwalających na jednoznacznie ustalenie, że to transakcji doszło. Zdarzenie to zdaje się ponadto nie korespondować z zarzutem z punktu IX (wytwarzanie wyrobów tytoniowych).

Dnia 11 kwietnia 2016 roku o godz. 14:02 i 18:10 P. G. przeprowadził z R. P. (1) dwie rozmowy telefoniczne (nagrania
z k. 105 D.-4), w których dokonywał opisu aut, jakie wybierał. Z treści rozmów nie wynika jednak, by auta miały być po zakupie przeznaczone do prowadzenia przestępczej działalności.

W dniu 13 kwietnia 2016 roku o godz. 7:16 (nagranie z k. 105 D.-4) R. P. (1) w sposób ogólnikowy informował P. G., że znalazł samochód. P. G. wyraził potrzebę „ wzięcia worka”. Nie sprecyzowano jednak ani zawartości worka (nie wynika ona z kontekstu) ani miejsca, z którego miał on być wzięty.

Dnia 14 kwietnia 2016 roku R. P. (1) prowadził rozmowy o godz. 9:17, 9:26 (z nieustalonym rozmówcą) i o godz. 12:10 z P. G. (nagranie z k. 105 D.-4). Podczas konwersacji z anonimowym rozmówcą oskarżony ujawnił zamiar dostarczenia 4 ton tytoniu. W rozmowie z P. G. R. P. (1) przejawił wolę, by jego rozmówca „ poczekał na M. ”. Dalsze nagrania nie wskazują na udział P. G. w transporcie towaru.

Rozmowa z dnia 17 kwietnia 2016 roku godz. 20:37 (nagranie z k. 105 D.-4), w której R. P. (1) powiadomił P. G., iż na drugi dzień jest umówiony, by dać „ 8 worków jasnego” nie stanowi potwierdzenia hipotezy aktu oskarżenia w zakresie wytwarzania przez P. G. tytoniu.

W dniu 22 kwietnia 2016 roku o godz. 15:16 (nagranie z k. 105 D.-4) R. P. (1) w rozmowie z P. G. wyjawił fakt dostarczenia do komórki worka tytoniu. Z rozmowy nie wynika przestępczy udział P. G..

Brak podstaw do uznania, by w dniu 4 maja 2016 roku godz. 7:52 (nagranie z k. 105 D.-4) R. P. (1) udzielał P. G. wskazówek co ro uruchomienia maszyn do cięcia tytoniu. Ogólnikowość stwierdzeń („ zdjęcie górnej tej, puścić na sucho”) nie pozwala ani na identyfikację sprzętu, ustalenie jego lokalizacji ani przeznaczenia.

Podczas rozmowy z P. G. datowanej na dzień 12 maja 2016 roku godz. 15:28 (nagranie z k. 105 D.-4) R. P. (1) zadeklarował dostarczenie rozmówcy czterech worków tytoniu („ to ci się przywiezie tam jeszcze cztery worki zostały”). Z konwersacji nie wynika jednak, aby P. G. składał zamówienie na ów towar. Hipotetycznie jedynie wyraził zainteresowanie („ a jak będę potrzebował coś to najwyżej Okopowa”).

Należało tym samym skonstatować brak quantum dowodów, które pozwalałyby na niebudzące wątpliwości ustalenie, że doszło do czynów. Przedmiotowe quantum należy wiązać z obowiązującą w polskim procesie karnym zasadą domniemania niewinności (art. 5 § 1 k.p.k.). Uzasadnieniem dla tej zasady jest wpisana w naturę procesu możliwość zaistnienia radykalnych rozbieżności pomiędzy ogólnymi interesami państwa w sferze wykrywania przestępczości a indywidualnymi prawami i wolności strony biernej postępowania. Z. domniemania niewinności łączy cel procesu w postaci dotarcia do prawdy materialnej i pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności karnej z równoczesną ochroną osoby niewinnej przed wydawaniem wyroków skazujących opartych na jednostronnej, pochopnej i niepełnej ocenie dowodów prezentowanych przez oskarżenie ( P. Kruszyński, Sz. Pawelec, w: P. Wiliński (red.), System Prawa Karnego Procesowego. Zasady Procesu Karnego. Tom III cz. 2, Warszawa 2014, s. 1569). Podstawą skazania może być takie quantum dowodów, które pozwoliłoby na poczynienie jednoznacznych (niebudzących wątpliwości co do winy) ustaleń co do sprawstwa (obalenie domniemania niewinności).

W przypadku P. G. Sąd był obowiązany na podstawie
art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. uniewinnić go od czynów
z punktu IX i X i kosztami sądowymi obciążyć Skarb Państwa.

Nie zakwestionowano wyjaśnień W. B. (1) , który przyznał się do posiadania narkotyku. Narrację oskarżonego potwierdzają protokoły oględzin, przeszukań oraz konkluzja opinii biegłego.

Brak było również podstaw, by zdeprecjonować wyjaśnienia oskarżonego, negujące sprawstwo czynów z punktu XII (z przyczyn, o których mowa w dalszych fragmentach uzasadnienia), XIII i XIV.

Sprawstwa W. B. (1) odnośnie do czynów XIII i XIV nie potwierdzają rozmowy:

- z dnia 20 listopada 2015 roku godz. 21:04 (nagranie z k. 97-99 D., D.-1), podczas którego R. P. (1) ujawnił P. G. , że „ W. uszkodził lusterko w renówce jak wyjeżdżał”; w rozmowie nie padło nazwisko oskarżonego, sam zaś prokurator przyznał, że nie ujawnił wszystkich członków domniemanej grupy (nie można wykluczyć, że mogli oni nosić imię W.; w konwersacji nie sprecyzowano miejsca, z którego miał wyjeżdżać (...), uszkadzając lusterko; ustalenie oskarżyciela zawarte na s 32 uzasadnienia aktu oskarżenia /„ wyjeżdżając z miejsca wytwarzania krajanki tytoniowej”/ stanowi nieuzasadnioną interpretację);

- z dnia 14 grudnia 2015 roku godz. 11:46 (nagranie z k. 97-99 D., D.-1),
w czasie której R. P. (1) oznajmia rozmówczyni, że „ jeżdżą za nami (…) W. jest pełny”; brak jest ogniw dowodowych wskazujących, by rozmowa dotyczyła W. B. (1); wnioskowanie prokuratora ze str. 32 uzasadnienia skargi („ W. B. (1) kieruje samochodem załadowanym krajanką tytoniową”) nie znajduje potwierdzenia w lakonicznej rozmowie;

- z dnia 11 grudnia 2015 roku godz. 14:11 (nagranie z k. 45 P.-1),
w której bracia P. ustalają, że trzeba „ zadzwonić do W. ”, „ uprzedzić W. ”; ogólne oznaczenie osoby ( (...)) w sytuacji nieustalenia wszystkich członków rzekomej grupy, przy braku kontekstu i ogólnikowości rozmowy czyni bezpodstawnym konstatację prokuratora ze str. 32 uzasadnienia, jakoby bracia P. sformułowali sugestię, iż „ W. B. (1) mógł zabrać z magazynu worki z tytoniem dla odbiorcy”;

- z dnia 14 grudnia 2015 roku godz. 11:46 (nagranie z k. 45 P.-1) z uwagi na niejednoznaczność identyfikacji osoby ( (...)) i ogólnikowość użytych sformułowań („ to mu powiem, żeby przywiózł piętnaście ciemnych”);

- z dnia 16 grudnia 2015 roku godz. 17:40 (nagranie z k. 45 P.-1),
w której pojawiają się imiona (...), (...); brak jednak dalszych ogniw dowodowych pozwalających na jednoznaczne ustalenie, że rozmowa dotyczyła m.in. W. B. (1); co znamienne R. P. (1) użył również określenia „ jeszcze przyjechali chłopaki”, co może wskazywać na udział innych mężczyzn aniżeli objętych hipotezą aktu oskarżenia;

- z dnia 20 grudnia 2015 roku (nagranie z k. 97-99 D., D.-1), w której nie sformułowano – wbrew interpretacji przyjętej na s. 33 uzasadnienia aktu oskarżenia – polecenia cięcia przez W. B. (1) tytoniu
(w konwersacji pojawiają nieskonkretyzowane stwierdzenia „ tamto 300 już jest (…) trzeba zabierać i robić ile się da”);

- z dnia 14 stycznia 2016 roku godz. 14:50 (nagranie z k. 62 D.-3), w której użyto enigmatycznych stwierdzeń „ dziewięć zrobionych jutro reszta”, wspomniano o szwagrach („ K. mąż”); ustalenie ze s. 33 uzasadnienia aktu oskarżenia („ R. P. (1) uzyskuje od W. B. (1) informację, że ten wyprodukował
w sieczkarni 9 worków tytoniu”) jest bezpodstawne;

- z dnia 26 lutego 2016 roku godz. 19:24 (nagranie z k. 43 P.-2) ,
w której R. P. (1) i M. P. (1) ujawnili, że „ W. dał J. trzy albo cztery”; wobec nieustalenia wszystkich członków domniemanej grupy, brak jest podstaw do kategorycznego przyjęcia, że w rozmowie wspomniano
o W. B. (1);

- z dnia 7 kwietnia 2016 roku, kiedy to R. P. (1) prowadził rozmowy:
o godz. 9:52 (z W. B. (1)), podczas której wspomina, że „ będzie P., M., T. ”, o godz. 12:21 (z M. P. (1)), w której powtarza „ będą ja, P., W. ”, 12:28 (z P. G.), podczas której poleca P. G. podjechanie pod blok, o godz. 19:29 (z W. B. (1)), w której ujawnia, że wydali za dużo towaru, o godz. 19:47
z nieustalonym rozmówcą, w trakcie której powtarza wiadomość o wydaniu zbyt dużej ilości tytoniu (nagrania z k. 105 D.-4); treść konwersacji dowodzi jednak jedynie tego, że W. B. (1) brał udział w wydaniu tytoniu (zaś oskarżonemu zarzucono w punkcie XIII „ wytworzenie w celu wprowadzenia do obrotu wyrobów tytoniowych”);

- z dnia 8 kwietnia 2016 roku godz. 10:04 (nagranie z k. 105 D.-4), w której
pojawia się konstatacja braci P. „ W. coś tam ogarnie? Tak, tak już dzwoniłem do niego (…) bo właśnie M. dzwonił, że ten, bo pytał się czy będą, i W. ma tam, ktoś mu proponował (…) to mówię to niech się ten”; w sytuacji braku pewności, czy wspomniany (...) jest W. B. (1) (przy nieustalonym składzie osobowym rzekomej grupy), niejasności i lakoniczności sformułowań, ustalenie prokuratora ze s. 33 uzasadnienia skargi („ R. P. (1) rozmawia z M. P. (1), że W. B. (1) ma znaleźć dostawców papierosów”) jest pozbawione podstawy dowodowej;

- z dnia 8 kwietnia 2016 roku godz. 17:52 (nagranie z k. 105 D.-4), podczas której R. P. (1) wskazał, że „ W. używał sprzętu do zagłuszania”, nie precyzując, czy stwierdzenie dotyczyło W. B. (1); kontekst rozmowy na to nie wskazywał jednoznacznie;

- z dnia 19 kwietnia 2016 roku godz. 7:37 (nagranie z k. 105 D.-4), w której pojawiają się szczątkowe nawiązania do mężczyzny o imieniu (...) („ no to za ile chcesz tam być na tym? Wiesz gdzie, yyy, no W. wie gdzie, tak? Bo on tam był nie? No, no, no, no nie wiem? No już dzwonie do niego”); co znamienne bezpośrednio po tej rozmowie R. P. (1) telefonował do (...);

- z dnia 23 kwietnia 2016 roku godz. 14:24 (nagranie z k. 105 D.-4), w której wskazano na (...) jako odbiorcę „ towaru”; brak przy tym punktu odniesienia dla zdekodowania przedmiotowych określeń;

- z dnia 6 maja 2016 roku godz. 11 (nagranie z k. 105 D.-4), w której W. B. (1) przyznał zbycie jednego worka tytoniu, co nie koresponduje z zarzutem aktu oskarżenia, sprowadzającym się do „ wytworzenia w celu wprowadzenia do obrotu wyrobów tytoniowych” (XIII) i „ ułatwienia poprzez uczestniczenie w wytworzeniu wyrobów” (XIV);

- z dnia 8 maja 2016roku godz. 14:30 (nagranie z k. 105 D.-4), w której wspomina się o rozliczeniu za tytoń, co rozmija się z treścią zarzutów (wytwarzanie wyrobów tytoniowych).

Zważywszy, iż podstawą skonfrontowania W. B. (1)
z zarzutami z punktu XIII i XIV były wyłącznie wyniki kontroli operacyjnej (nagrania z rozmów), przy braku osobowych czy też innych źródeł dowodowych, pozwalających na jednoznacznie „odczytanie” treści rozmów,
w sprawie ujawnił się brak podstawy faktycznej oskarżenia
(art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k.), co obligowało Sąd do uniewinnienia oskarżonego
i obciążenia w tym zakresie kosztami Skarbu Państwa.

Nie ujawniły się podstawy do zdeprecjonowania wyjaśnień
S. P. , który nie przyznał się do zarzuconych przestępstw. Podstawy uniewinnienia w zakresie udziału w zorganizowanej grupie przestępczej (XVI) zostaną wskazane w dalszych fragmentach części motywacyjnej wyroku.

O winie S. P. w zakresie czynu XVII (nie świadczą następujące nagrania.

Rozmowa z dnia 27 listopada 2015 roku godz. 10:46 (nagranie z k. 45 P.-1), w której rozmówcy używają środowiskowego slangu „ pizza”, „ makaron”. Niejednoznaczność użytych w konwersacji stwierdzeń („ dwieście sztuk więcej”, „ pokazać tamto”) uniemożliwia ustalenie przedmiotu rozmowy.

Konwersacja z dnia 27 listopada 2015 roku godz. 10:56 (nagranie z k. 45 P.-1). Ogólnikowość enuncjacji nie pozwalała na skonkretyzowanie, czego miała dotyczyć zapłata, kiedy doszło do transakcji, jaki miał być udział S. P. (wypowiedzi S. P. „ a on się mnie pyta ile ma pieniędzy przywieźć za ten makaron? No ja mówię poczekaj zadzwonię ile ma przywieść za te (…) aha dobra (…) no właśnie (…) tak, dobra, dzwonie, mówię, dobra”).

Lakoniczność rozmowy z dnia 27 listopada 2015 roku godz. 11:26 (nagranie z k. 45 P.-1), w której S. P. wypowiedział inkryminowane stwierdzenia )„ M. za czterdzieści pięć minut będą (…)a będzie tak ci te, podwieziesz mnie tam gdzie żeśmy podjechali tam do eM1 czy oni tu żeby przyjechali lepiej będzie? Bo oni będą w Em jeden”) czyni bezpodstawną interpretację prokuratora, jakoby „ S. P. umawiał klientów na odbiór krajanki tytoniowej na parkingu handlowego M1 w Ł. ” (s. 34 uzasadnienia skargi).

Rozmowa z dnia 29 listopada 2015 roku godz. 12:33 (nagranie z k. 45 P.-1). Zaszyfrowanie treści konwersacji („ placki”, „ pizza”), niesprecyzowanie rzekomych nabywców („ oni”), niemożność ustalenia, kto sformułował pierwszy ofertę, uniemożliwia czynienie niebudzących wątpliwości ustaleń w sprawie.

Konwersacja z dnia 1 grudnia 2015 roku godz. 11:10 (nagranie z k. 45 P.-1) była niewystarczająca do wysnucia wniosku, jakoby „ M. P. (1) w rozmowie ze S. P. został poinformowany, że ten znalazł odbiorców ze S. ” (s. 35 uzasadnienia aktu oskarżenia). Z enuncjacji nie wynika, by to S. P. wystąpił z propozycją nawiązania kontaktu (zapytanie „ czy dzwonił do tamtych ze S. ”), samo ustalenie przedmiotu rozmowy wymagałoby przeprowadzenia procesu „wykładni” („ makaron”, „ będąc chcieli to co wczoraj”) przy braku punktu odniesienia dla użytych stwierdzeń.

Rozmowa z dnia 3 grudnia 2015 roku godz. 10:52 (nagranie z k. 45 P.-1), w której wbrew hipotezie aktu oskarżenia („ S. P. odbierze próbkę tytoniu o masie 50 gram dla klienta” s. 35 uzasadnienia skargi) brak było jednoznacznego zobowiązania S. P.. Sam przedmiot rozmowy został zakodowany („ makaron”).

Konwersacja z dnia 3 grudnia 2015 roku godz. 16:01 (nagranie z k. 45 P.-1), w której skierowana wobec M. P. (1) przez S. P. prośba „ naszykowania szlug” nie zyskała akceptacji M. P. (1) („ a to ja dzisiaj to nie będę miał dopiero jutro”). Sama treść komunikatów nie koresponduje z postawionym S. P. zarzutem „ w zamiarze aby M. P. (1) i R. P. (1), jako podatnicy podatku akcyzowego z tytułu wytworzenia wyrobów tytoniowych i jej dalszej odsprzedaży pośredniczył w sprzedaży krajanki tytoniowej”. Nie sposób ustalić czy do wskazanej w rozmowie transakcji w ogóle doszło.

Rozmowa z dnia 10 grudnia 2015 roku godz. 18:25 (nagranie z k. 45 P.-1), w której S. P. informuje, że „ wiadomy mężczyzna za pięć minut wyjeżdża ze S. ” nie potwierdza ustalenia postępowania przygotowawczego („ M. P. (1) rozmawia ze S. P., z rozmowy wynika, że sprzedali 2 worki tytoniu” s. 35 uzasadnienia skargi).

Konwersacje z dnia 8 stycznia 2016 roku godz. 18:52, 18:55 i 9 stycznia
2016 roku godz. 11:23 (nagranie z k. 36 P.-3) zdają się nie stanowić ciągłości. Zaszyfrowanie przedmiotu rozmów („ dwieście butelek”, „ worek” bez konkretyzacji czego, „ mieszanka”, „ butle”) nie pozwoliło na poczynienie na jej podstawie niebudzących wątpliwości ustaleń w sprawie.

Nagranie rozmowy z dnia 11 stycznia 2016 roku godz. 10:15 ( nagranie
z k. 36 P.-3) jest niejednoznaczne (obietnica – „ weźmie na sto procent”, niezidentyfikowany przedmiot „ weźmie piętnaście”). Ustalenie ze s. 35 uzasadnienia skargi („ M. P. (1) zostaje poinformowany przez S. P., że ten znalazł odbiorców z W. na zakup papierosów”) zdaje się być wątpliwe.

Rozmowa z dnia 12 stycznia 2016 roku godz. 16:12 ( nagranie z k. 36 P.-3) była zbyt ogólnikowa, by wnioskować jednoznacznie o przedmiocie zamówienia i podmiocie zamawiającym.

Podstawą sformułowania hipotezy aktu oskarżenia w zakresie czynu XVII były wyłącznie nagrania z rozmów prowadzonych przez S. P. z jednym z oskarżonych (M. P. (1)). Nie było żadnego osobowego źródła dowodowego, które potwierdziłoby domniemane pośrednictwo oskarżonego w obrocie tytoniem. Nie ustalono rzekomych nabywców, dat transakcji, nie sposób było ustalić, czy do sprzedaży w ogóle doszło. W konsekwencji ujawniła się negatywna przesłanka procesowa
z art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. (brak faktycznych podstaw oskarżenia i skazania). Sąd był obowiązany uniewinnić S. P. i obciążyć kosztami Skarb Państwa.

Przepis art. 258 § 1 k.k. penalizuje branie udziału w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego.

„ Branie udziału” jest tożsame z przynależnością do grupy. Sprawca przystępując do grupy, musi mieć świadomość jej celu i form działania, wykazywać się gotowością poddania panującej dyscyplinie ( A. Herzog w: R. S. Stefański (red.), Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2015, s. 1610).

Zorganizowana grupa z kolei to coś znacznie więcej niż współsprawstwo czy luźna grupa osób zamierzających popełnić przestępstwo. (...) zakłada: istnienie podstawowej wewnętrznej struktury organizacyjnej (choćby z niskim stopniem zorganizowania), trwałość, istnienie więzów organizacyjnych w ramach wspólnego porozumienia, planowanie przestępstw, akceptację celów, trwałość zaspokojenia potrzeb grupy, gromadzenie narzędzi popełniania przestępstw, wyszukiwanie miejsc dla przechowywania łupu, rozprowadzanie go, podział ról, skoordynowany sposób działania, powiązania socjologiczno-psychologiczne między członkami. Kierowanie grupą polega na określaniu kierunków działania, wydawaniu poleceń, koordynowaniu działalności uczestników grupy ( Z. Ćwiąkalski, w: W. Wróbel, A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część II. Komentarz do art. 212-277d, WKP 2017, Lex/el., wyroki Sądu Apelacyjnego w Łodzi: z dnia 24 stycznia 2001 r., II AKa 240/01, Prok. i Pr. 2004/4, poz. 20; z dnia 22 września 2014 r., II AKa 131/14, Lex 1544828).

Nie jest zorganizowaną grupą grono znajomych, którzy odnawiają kontakty tylko dla dokonania doraźnej przestępczej transakcji handlowej. Nie jest taką grupą środowisko ludzi zajmujących się tą samą działalnością przestępczą, jeśli nie utrzymują ze sobą kontaktów organizacyjnych, gdy nie łączy ich żadna struktura ( wyrok SA w Krakowie z dnia 21 marca 2001 r., II AKa 28/01 , KZS 2001/4, poz. 24).

Szczegółowe wskazówki pozwalające na zidentyfikowanie zorganizowanej grupy przestępczej zawarł Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku
z dnia 16 września 2013 roku (II AKa 102/13, Lex 1386133). Sąd Apelacyjny zaznaczył, iż kryterium odróżniającym luźny związek kilku sprawców od grupy przestępczej jest stopień porozumienia i zorganizowania całej struktury.
W przypadku grup przestępczych, odmiennie bowiem niż przy współsprawstwie, poszczególni członkowie pełnią określone, ustalone wcześniej role. Istnieją pomiędzy nimi więzy świadczące o trwałości porozumienia i pewnej hierarchii. Poszczególni członkowie grupy muszą znać cele jej działania i uczestniczyć w ich realizacji, a także porozumiewać się między sobą w kwestiach dotyczących organizacji przestępstw, ich przygotowania, wykonania, a także w kwestiach ewentualnych rozliczeń po popełnieniu przestępstwa.

W realiach sprawy brak było podstaw do przyjęcia istnienia zorganizowanej grupy przestępczej (czyny z pkt I, VIII, XII, XVI aktu oskarżenia). Wskazać bowiem należy, co następuje.

Podstawą sformułowania hipotezy aktu oskarżenia w zakresie dotyczącym czynu z art. 258 k.k. były wyłącznie wyniki kontroli operacyjnej (nagrania rozmów braci P. z ustalonymi i nieustalonymi osobami).

Nagrania rozmów cechował zaś fragmentaryzm, często brak kontekstu, a przede wszystkim niejednoznaczność. Przedmiotem części utrwalonych konwersacji był tytoń. Samo słowo tytoń padało jednak rzadko (np.
w rozmowie z dnia 20 listopada 2015 godz. 18:06-18:08 k. 45 P.-1,
w której M. P. (1) wyjaśniał, że chodzi o „tytoń”). Zrozumienie pozostałej części (większości) utrwalonych wypowiedzi wymagało uzyskania stanowiska nadawcy i odbiorcy komunikatu. Oskarżeni nie wyrazili przy tym woli odniesienia się do nagrań.

Przypomnieć wypada, że każdy człowiek wypracowuje swój idiolekt (zespół elementów wyznaczających jego wersję języka etnicznego, który to język etniczny jest wspólny z innymi podmiotami komunikacji). Warunkiem osiągnięcia komunikacji między użytkownikami języka jest to, by zarówno nadawca jak i odbiorca mieli te same kompetencje językowe w niezbędnym zakresie, by dysponowali tymi samymi terminami, identycznymi regułami ich pojmowania, tymi samymi regułami składni, tymi samymi idiomami
( M. Zieliński, Wykładania prawa, Warszawa 2012, s. 50). Sytuację w niniejszej sprawie kompilował fakt, iż nagrane komunikaty nie były komunikatami „dla” osób trzecich. Zostały wypowiedziane w idiolekcie właściwym dla środowiska, z jakiego wywodzili się rozmówcy.

Taki stan rzeczy musiał skutkować tym, że treść rozmów (w większości przypadków) pozostała „zakodowana”. Rozmówcy używali wprawdzie określeń „ ciemny”, „ jasny”, „ worek”, „ kurtki”, „ pizza”. Jednak brak narracji pochodzącej od nadawcy bądź rozmówcy uniemożliwiał „odszyfrowanie” większości konwersacji. Co godne podkreślenia w rozmowach na zasadzie wyjątku (nagranie z dnia 7 kwietnia 2016 r. 19:29-19:30, 19:47-19:49 – k. 105 tomu D.-4 ) pojawiały się jednostki wagi, co dodatkowo utrudniało czynienie ustaleń w sprawie.

Ponadto przedmiotem przywołanych rozmów w przeważającej części (szczegółowe omówienie nagrań w dalszym fragmencie uzasadnienia) były transakcje, mogące dotyczyć obrotu tytoniem. Z nagrań nie wynika jednak jednoznacznie, czy do transakcji w ogóle doszło. Co oczywiste sama obietnica sprzedaży nie jest równoznaczna z jej sfinalizowaniem czy też przyjęciem, że przedmiotem konwersacji były prohibity wytworzone przez oskarżonych. Co godne podkreślenia, nawet werbalne zaakceptowanie warunków zamówienia nie oznaczało dojścia transakcji do skutku. Zdarzały się bowiem sytuacje,
w których oskarżony nie dysponował tytoniem, który zobowiązał się dostarczyć (tak nagranie rozmowy M. P. (1) z dnia 11.12.2015 r. godz. 14:34-14:35 k. 45 P.-1). W przypadku omawianych rozmów uwagę zwraca nieustalenie rozmówców (zamawiających) poza J. Z.. Czyniło to niemożliwym domknięcie ciągu poszlak.

Brak było innych źródeł dowodowych (zwłaszcza osobowych), które mogłyby stanowić podstawę dla ustalenia bytu grupy przestępczej.

Na podstawie dostarczonego przez oskarżyciela materiału dowodowego (nagrania) nie sposób było ustalić konstytutywnych elementów zorganizowanej grupy przestępczej. Fragmentaryczne rozmowy o „zaszyfrowanej” treści z nieustalonymi rozmówcami nie pozwoliły na odtworzenie podziału zadań (ról), poziomu koordynacji działań uczestników domniemanej grupy, trwałości (popełnianie przestępstw w sposób ciągły, zapewnienie sobie stałych źródeł na jakiś czas) i spójności (gotowość prowadzenia działalności w sposób ciągły).

Oceny tej nie zmienia fakt ujawnienia w A.
i W. linii produkcyjnej. Dowodzi on przestępczej aktywności niekoniecznie wykraczającej poza ramy działania wspólnie i w porozumieniu.

Dla przypisania działań w zorganizowanej grupie przestępczej nie wystarczy ulokowanie ich w „jakiejś strukturze”, lecz konieczne jest określenie owej struktury, opisanie i przeanalizowanie, a następnie wykazanie, że oskarżeni świadomie przyłączyli się do tego typu grupy lub wykonywali w jej składzie konkretne działania, realizujące znamiona innych typów czynów zabronionych ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2017 r., II AKa 149/16, Lex 2310603). Jakość materiału dowodowego przedstawionego dla poparcia hipotezy aktu oskarżenia (dowody z kontroli operacyjnej) nie pozwalała na opisanie struktury i zorganizowania rzekomej grupy. Tym bardziej karkołomna byłaby próba odtworzenia na podstawie rozmów telefonicznych świadomości domniemanych członków grupy. A przecież występek z art. 258 k.k. można popełnić tylko umyślnie, zatem świadomość istnienia grupy, o której mowa w tym przepisie jest niezbędnym warunkiem przypisania tego przestępstwa. Nie można należeć do grupy nie wiedząc, że ona istnieje. Nie wystarczy, że istnienia grupy i współdziałania z nią sprawca mógł i powinien się domyślać ( wyrok SN z dnia 11 stycznia 2017 r., III KK 169/16, Lex 2198186).

Sprawstwa oskarżonych udziału w zorganizowanej grupie przestępczej jak i czynu, jaki miałby być popełniony w ramach tej grupy nie dowodzą
w szczególności:

- nagranie z rozmowy z dnia 20 listopada 2015 roku (nagranie z 20.11.2015 15:33 – k. 45 tomu P.-1); nie padają w niej żadne określenia dotyczące tytoniu; M. P. (1) zwraca się do rozmówcy per (...), podczas gdy dzień wcześniej zamówienia dokonał mężczyzna o imieniu Ł.; brak jest więc podstaw do przyjęcia, by w tym dniu doszło do odbioru wcześniej zamówionego u M. P. (1) prohibitu;

- nagranie rozmowy z dnia 14 grudnia 2015 roku 11:46-11:48 (teczka P.-1 z k. 45); w rozmowie pada imię (...), jednak wobec zaprzeczenia przez oskarżonych udziałowi w zorganizowanej grupie brak było podstaw do przyjęcia, że rozmowa dotyczyła W. B. (1);
w konwersacji telefonicznej nie pada również żadne stwierdzenie wskazujące na miejsce, z jakiego ma być przywieziony towar; nie pozwala to na ustalenie, czy tytoń był w posiadaniu braci P.;

- nagranie rozmowy z dnia 16 grudnia 2015 roku 17:40-17:42 (k. 45 teczki P.-1); w sytuacji niepotwierdzenia przez oskarżonych sprawstwa czynu z art. 258 § 1 k.k. niemożliwe jest utożsamienie imion (...), (...) z oskarżonymi;

- nagranie rozmowy z dnia 8 stycznia 2016 roku 18:52-18:53 (k. 36 teczki P.-3); z rozmowy wynika jedynie, że M. P. (1) wyraził chęć „ ogarnięcia” kwestii przekazania jednego „ worka” tytoniu dla rozmówcy; brak było deklaracji M. P. (1) co do posiadania prohibitu;

- nagranie rozmowy z dnia 6 kwietnia 2016 roku 20:22:43-20:22:43 (k. 105 D.-4), w którym nie określono bliżej przedmiotu rozmowy („ potrzebuje jasny, co żeś pakował”),

- nagranie rozmowy z dnia 7 kwietnia 2016 roku 8:09:54-8:10:15 (k. 105 D.-4), wobec niezidentyfikowania rozmówców,

- nagranie rozmowy między R. P. (1) i W. B. (1) z dnia 7 kwietnia 2016 roku 9:52-9:53:56 (k. 105 D.-4);
w konwersacji przywołano imiona mężczyzn i ilość sztuk („ będę ja, będzie P., będzie M. (…) w sumie T. (…) G. dwieście siedemdziesiąt sztuk”), jednak treść rozmowy ani kontekst nie pozwoliły na ustalenie danych rozmówców i przedmiotu rozmowy;

- nagrania rozmowy z dnia 7 kwietnia 2016 roku 10:22:28-10:22:48, 10:23:03-10:23:57 (k. 105 D.-4) wobec niesprecyzowania przedmiotu konwersacji,

- nagranie rozmowy z dnia 7 kwietnia 2016 roku 12:21:06-12:22:35 (k. 105 D.-4) wobec niemożności zidentyfikowania tożsamości wymienionych osób („ będę ja, P. (…)W. ”);

- nagrania rozmowy z dnia 7 kwietnia 2016 roku 12:27:35-12:28:14, 12:28:27-12:28:51, 12:33:04-12:34:15 (k. 105 D.-4) wobec niesprecyzowania przedmiotu rozmowy (celu spotkania);

- nagrania rozmowy z dnia 7 kwietnia 2016 roku 12:45:06-12:45:51, 12:47:19-12:47:52 (R. P. (1), P. G.) /k. 105 D.-4/ wobec nieujawnienia przedmiotu rozmowy;

- nagranie rozmowy M. i R. P. (1) z dnia 8 kwietnia 2016 roku 10:04:44-10:07:29 (k. 105 D.-4) wobec niemożności ustalenia przedmiotu konwersacji;

- nagranie rozmowy R. P. (1) i P. G. z dnia 8 kwietnia 2016 roku 11:46:08-11:47:20 wobec niejednoznaczności komunikatów /k. 105 D.-4/ („ potrzebuję sztukę na raz (…) jednej czarnuli”); lakoniczność wypowiedzi uniemożliwiła ustalenie czy doszło do transakcji;

- nagranie rozmowy R. P. (1) z dnia 8 kwietnia 2016 roku 13:11:56-13:13:12 (k. 105 D.-4) wobec niejednoznaczności prośby („ bym ci później może przywiózł”;

- w zakresie udziału W. B. (1) nagranie rozmowy
R. P. (1) z dnia 8 kwietnia 2016 r. 17:52:45-17:55:36 (k. 105 D.-4);
w konwersacji wspominano jedynie o mężczyźnie o imieniu (...) nie precyzując osoby ani jego związku z prohibitami ujawnionymi na posesji
w A.;

- nagrania rozmowy z dnia 9 kwietnia 2016 roku 8:02:34-8:03:03, 8:11:54-8:12:46 (k. 105 D.-4), w którym R. P. (1) nie zwerbalizował woli przyjęcia zlecenia od rozmówcy;

- nagranie rozmowy z dnia 9 kwietnia 2016 roku 9:43:45-9:44:04 (k. 105 D.-4), w którym R. P. (1) zdawał się przyjmować zamówienie, brak było jednak dalszych przesłanek do uznania, iż do transakcji doszło;

- nagrania rozmowy z dnia 9 kwietnia 2016 roku 10:23:51-10:23:51, 12:39:42-12:43:28 (k. 105 D.-4), z których nie wynika przedmiot konwersacji;

- nagranie rozmowy z dnia 9 kwietnia 2016 roku 14:18:51-14:19:24
(k. 105 D.-4) wobec niemożności ustalenia, czy do transakcji doszło („ na jutro sobie to przyszykuj”);

- nagranie rozmowy z dnia 10 kwietnia 2016 roku 10:10:49-10:11:57 (k. 105 D.-4) wobec niesprecyzowania przedmiotu rozmowy (ilości, rodzaju substancji);

- nagranie rozmowy z dnia 10 kwietnia 2016 roku 15:03:02-15:04:40 (k. 105 D.-4) wobec zapowiedzi transakcji (brak dalszych „ogniw” dowodowych pozwalających na uznanie, że do transakcji doszło);

- nagranie rozmowy z dnia 12 kwietnia 2016 roku 9:58:26-9:58:24 (k. 105 D.-4) wobec przerwania rozmowy w jej trakcie (niejednoznaczność ustaleń);

- nagranie rozmowy z dnia 12 kwietnia 2016 roku 19:16:10-19:18:39, 19:30:43-19:32:18, 21:02:20-21:04:20 (k. 105 D.-4) wobec braku doprecyzowania przedmiotu rozmowy, celu spotkania;

- nagranie rozmowy z dnia 13 kwietnia 2016 roku 7:16:38-7:23:35 (k. 105 D.-4), gdyż z konwersacji wynika zapowiedź transakcji, nie zaś jej dokonanie; brak jest szczegółów co do ilości, rodzaju prohibitu;

- nagrania rozmowy z dnia 13 kwietnia 2016 roku 8:03:23-8:04:06, 9:52:15-9:52:52, 10:22:01-10:22:01, 17:25:28-17:26:02, 17:39:55-17:40:39 (k. 105 D.-4) wobec nieskonkretyzowania;

- nagranie rozmowy R. P. (1) z P. G. z dnia 14 kwietnia 2016 roku 12:10:49-12:11:56 (k. 105 D.-4) wobec niejasnego kontekstu rozmowy, celu podróży;

- nagranie rozmowy R. P. (1) z dnia 16 kwietnia 2016 roku godz. 8:13-8:14 (k. 105 tomu D.-4); z lakonicznego komunikatu nie wynika jednoznacznie ani ilość przedmiotu transakcji ani czy do jej realizacji faktycznie doszło („ zaraz ci przywiozę”),

- nagrania rozmowy R. P. (1) z dnia 16 kwietnia 2016 roku godz. 8:55-8:57, 9:22-9:24, 14:14-14:15, 14:16 (k. 105 tomu D.-4) wobec ogólnikowości stwierdzeń;

- nagranie rozmowy R. P. (1) z dnia 17 kwietnia 2016 roku godz. 19:49-19:51 (k. 105 tomu D.-4) wobec zakodowania treści rozmowy
w stopniu uniemożliwiającym jej zrozumienie („ tych jasnych spodni chcę”);

- nagrania rozmowy R. P. (1) z dnia 17 kwietnia 2016 roku godz. 20:37-20:44 i 18 kwietnia 2016 roku godz. 9:51 (k. 105 tomu D.-4) utrwalające nieskonkretyzowaną zapowiedź transakcji;

- nagranie rozmowy R. P. (1) z M. K. (3) z dnia 18 kwietnia 2016 roku godz. 18:10-18:11 (k. 105 tomu D.-4) wobec niesprecyzowania warunków zamówienia;

- nagranie rozmowy R. P. (1) z dnia 19 kwietnia 2016 roku godz. 17:51-17:53 (k. 105 tomu D.-4) wobec nieokreślenia przedmiotu zamówienia („ powiedz za tą samą cenę możesz jeszcze przywieźć”);

- nagranie rozmowy R. P. (1) z dnia 20 kwietnia 2016 roku godz. 8:23-8:13 (k. 105 tomu D.-4), utrwalające bliżej nieokreśloną obietnicę transakcji;

- nagrania rozmowy R. P. (1) z dnia 20 kwietnia 2016 roku godz. 8:39, 14:22-14:25 (k. 105 tomu D.-4) wobec niemożności ustalenia przedmiotu rozmowy;

- nagrania rozmowy R. P. (1) z dnia 21 kwietnia 2016 roku godz. 9:00, 9:02-9:03 (k. 105 tomu D.-4) z powodu niemożności ustalenia czy do transakcji w ogóle doszło („ będziesz mi tam coś przywoził dzisiaj”);

- nagranie rozmowy R. P. (1) z dnia 22 kwietnia 2016 roku godz. 10:27-10:28 (k. 105 tomu D.-4) wobec zakodowania treści rozmowy
w stopniu uniemożlwiającym odtworzenie treści („ mam tam pieniądze za (…) ciemną poduszkę”);

- nagrania rozmowy R. P. (1) z dnia 22 kwietnia 2016 roku godz. 12:34-12:35, 12:35-12:36 (k. 105 tomu D.-4) z powodu nieokreślenia przedmiotu rozmowy (pierwsza z konwersacji) i braku danych co do realizacji zamówienia (druga z rozmów);

- nagranie rozmowy R. P. (1) z dnia 22 kwietnia 2016 roku godz. 15:19-15:20 (k. 105 tomu D.-4) wobec braku konkretyzacji treści rozmowy;

- nagranie rozmowy z dnia 23 kwietnia 2016 roku godz. 11:19-11:20
(k. 105 tomu D.-4) wobec nieskonkretyzowania przedmiotu konwersacji
i dalszych okoliczności;

- nagranie rozmowy z dnia 23 kwietnia 2016 roku godz. 14:24-14:25
(k. 105 tomu D.-4) z uwagi na brak kontekstu;

- nagranie rozmowy z dnia 25 kwietnia 2016 roku godz. 20:37-20:38
(k. 105 tomu D.-4) z uwagi na fakt, iż w rozmowie wspomina się o zdarzeniu przyszłym i niepewnym (propozycja R. P. (1) że następnego dnia po południu przywiezie „ jasne”); brak dalszych rozmów, z których wynikałoby, że oskarżony wówczas dysponował prohibitem;

- nagranie rozmowy z dnia 26 kwietnia 2016 roku godz. 11:39-11:40 (k. 105 D. 4) wobec nieujawnienia szczegółów konwersacji;

- nagrania rozmowy z dnia 26 kwietnia 2016 roku godz. 13:53-13:55 i 27 kwietnia 2016 roku godz. 10:55 (k. 105 tomu D.-4) z uwagi na zwerbalizowaną jedynie zapowiedź transakcji;

- nagrania rozmowy z dnia 28 i 30 kwietnia 2016 roku odpowiednio godz. 8:31-8:32, 15:07-15:08 (k. 105 tomu D.-4) z uwagi na zakodowanie jej treści w stopniu czyniącym niemożliwym odczytanie;

- nagranie rozmowy z dnia 28 kwietnia 2016 roku godz. 18:12-18:13
(k. 105 tomu D.-4) wobec niesprecyzowania szczegółów spotkania);

- nagranie rozmowy z dnia 30 kwietnia 2016 roku godz. 9:25-9:26
(k. 105 tomu D.-4) wobec braku dalszych przesłanek do przyjęcia, że doszło do transakcji;

- nagranie rozmowy z dnia 4 maja 2016 roku godz. 13:09-13:10 (k. 105 tomu D.-4) z uwagi na wyartykułowanie przez rozmówców obietnicy transakcji bez dalszych szczegółów;

- nagranie rozmowy z dnia 4 maja 2016 roku godz. 20:16-20:17
(k. 105 tomu D.-4) wobec ogólnikowości stwierdzeń;

- nagranie rozmowy z dnia 5 maja 2016 roku godz. 12:43 (k. 105 tomu D.-4) wobec braku dalszych przesłanek do przyjęcia, że doszło do spotkania;

- nagranie rozmowy z dnia 6 maja 2016 roku godz. 8:20-8:21 (k. 105 tomu D.-4) z powodu niejasności kontekstu rozmowy;

- nagrania rozmowy z dnia 6 i 7 maja 2016 roku odpowiednio godz. 11:54-11:55, 15:26-15:27 (k. 105 tomu D.-4) wobec niesfinalizowania transakcji;

- nagrania rozmowy z dnia 9, 10, 11 maja 2016 roku odpowiednio godz. 16:06-16:07, 15:01, 8:07-8:08 (k. 105 tomu D.-4) wobec niedomykającego się ciągu poszlak (niemożność ustalenia, czy do transakcji doszło);

- nagranie rozmowy z dnia 9 maja 2016 roku godz. 17:51-17:52 (k. 105 tomu D.-4) wobec zakodowania treści w stopniu uniemożliwiającym jej zrozumienie;

- nagranie rozmowy z dnia 11 maja 2016 roku godz. 8:41-8:42 (k. 105 tomu D.-4) zawierające jedynie obietnicę spotkania;

- nagrania rozmowy z dnia 13, 14, 17 maja 2016 roku odpowiednio godz. 18:21-18:22, 13:05-13:09, 16:22-16:23, 8:23-8:24 (k. 105 tomu D.-4)
z powodu zakodowania komunikatu;

- nagranie rozmowy z dnia 17 maja 2016 roku godz. 10:30-10:31
(k. 105 tomu D.-4) z powodu zwerbalizowania przez rozmówców nieskonkretyzowanej obietnicy transakcji;

- nagranie rozmowy z dnia 17 maja 2016 roku godz. 10:40-10:41 (k. 105 tomu D.-4) wobec ogólnikowości stwierdzeń;

- nagrania rozmowy z dnia 14 listopada 2015 roku godz. 13:21-13:22 i 15 grudnia 2015 roku godz. 15:00-15:01 (k. 97 D.) wobec wyartykułowania przez rozmówców jedynie zapowiedzi transakcji;

- nagranie rozmowy z dnia 28 listopada 2015 roku godz. 12:36:12:37
(k. 97 D.) z powodu braku dalszych ogniw dowodowych;

- nagranie z dnia 20 grudnia 2015 roku godz. 10:06-10:07 (k. 97 D.) wobec braku kontekstu i sprecyzowania przez rozmówców przedmiotu rozmowy (wypowiedź R. P. (1) „ tamto 300 to już dziś jest”);

- nagranie rozmowy z dnia 7 listopada 2015 roku godz. 14:27-14:28
(k. 97-99 D.-1) wobec nieujawnienia w rozmowie szczegółów (niedomknięty ciąg poszlak);

- nagranie rozmowy z dnia 7 listopada 2015 roku godz. 18:04-18:05
(k. 97-99 D.-1) z uwagi na nieskonkretyzowanie przedmiotu rozmowy;

- nagranie rozmowy z dnia 9 listopada 2015 roku godz. 10:04 (k. 97-99 D.-1) z uwagi na brak kontekstu, pozwalającego na identyfikację przedmiotu konwersacji;

- nagranie rozmowy z dnia 10 listopada 2015 roku godz. 10:23-10:24
(k. 97-99 D.-1) z uwagi na nieujawnienie szczegółów;

- nagranie rozmowy z dnia 11 listopada 2015 roku godz. 18:04-18:06
(k. 97-99 D.-1) z uwagi na fakt niedokończenia transakcji (brak pewności, że do transakcji w ogóle doszło);

- nagranie rozmowy z dnia 13 listopada 2015 roku godz. 15:35-15:36
(k. 97-99 D.-1) wobec niesprecyzowania jej przedmiotu;

- nagrania rozmowy z dnia 16 i 17 listopada 2015 roku odpowiednio godz. 17:39-17:40, 17:29 (k. 97-99 D.-1) z uwagi na zakodowanie treści rozmowy;

- nagranie rozmowy z dnia 19 listopada 2015 roku godz. 9:05-9:06 (k. 97-99 D.-1) wobec niesprecyzowania przedmiotu konwersacji (rodzaju prohibitu);

- nagranie rozmowy z dnia 20 listopada 2015 roku godz. 20:13-20:16
(k. 97-99 D.-1) z uwagi na zbyt ogólny przedmiot konwersacji;

- nagranie rozmowy z dnia 21 listopada 2015 roku godz. 9:28-9:29 (k. 97-99 D.-1) z uwagi na brak przesłanek do przyjęcia, że do spotkania doszło;

- nagranie rozmowy z dnia 21 listopada 2015 roku godz. 9:46 (k. 97-99 D.-1) wobec braku pewności co do jej przedmiotu;

- nagranie rozmowy z dnia 24 listopada 2015 roku godz. 12:59 (k. 97-99 D.-1) wobec braku konkretyzacji rozmowy, zakodowania jej treści;

- nagranie rozmowy z dnia 24 listopada 2015 roku godz. 14:37-14:39
(k. 97-99 D.-1) z uwagi na brak dalszych ogniw (rozmowa o ewentualnej transakcji);

- nagranie rozmowy z dnia 26 listopada 2015 roku godz. 11:16-11:19 (k. 97-99 D.-1) z uwagi na zbyt ogólny zarys rozmowy;

- nagrania rozmowy z dnia 28 i 30 listopada 2015 roku odpowiednio godz. 10:58, 19:59:20:00 (k. 97-99 D.-1) z uwagi na zwerbalizowanie jedynie zapowiedzi transakcji;

- nagrania rozmowy z dnia 5 i 7 grudnia 2015 roku odpowiednio godz. 11:17-11:18, 9:09 (k. 97-99 D.-1) wobec nieujawnienia szczegółów (rodzaju towaru, ilości);

- nagranie rozmowy z dnia 7 grudnia 2015 roku godz. 8:45-8:46 (k. 97-99 D.-1) z uwagi na fakt utrwalenia zamówienia, nie zaś jego realizacji;

- nagranie rozmowy z dnia 23 grudnia 2015 roku godz. 15:04-15:05
(k. 62 D.-3) z uwagi na brak dalszych danych, pozwalających na uznanie, że do transakcji doszło („ 1 worek byłby potrzebny”);

- nagranie rozmowy z dnia 24 grudnia 2015 roku godz. 8:20-8:21 (k. 62 D.-3) wobec braku przesłanek do ustalenia, że do transakcji doszło;

- nagranie rozmowy z dnia 24 grudnia 2015 roku godz. 11:09-11:10
(k. 62 D.-3) z uwagi na niesprecyzowanie jej przedmiotu;

- nagranie rozmowy z dnia 8 stycznia 2016 roku godz. 9:58-9:59 (k. 62 D.-3) wobec fakt, iż była to konwersacja „o transakcji” bez zmaterializowania jej zamiaru;

- nagranie rozmowy z dnia 9 stycznia 2016 roku godz. 9:10-9:11 (k. 62 D.-3) wobec braku szczegółów;

- nagranie rozmowy z dnia 29 grudnia 2015 roku godz. 8:44-8:45 (k. 62 D.-3) wobec faktu, iż zapowiedzi transakcji nie towarzyszy zobowiązanie R. P. (1);

- nagrania rozmów z dnia 29 grudnia 2015 roku godz. 12:02-12:03, 16:11, 30 grudnia 2015 roku godz. 8:12-8:14, 10:48 (k. 62 D.-3) wobec zakodowania ich treści;

- nagranie rozmowy z dnia 31 grudnia 2015 roku godz. 11:20-11:21
(k. 62 D.-3) wobec zwerbalizowania jedynie chęci zawarcia transakcji;

- nagranie rozmowy z dnia 4 stycznia 2016 roku godz. 9:20-9:21
(k. 62 D.-3) wobec ogólnikowości twierdzeń;

- nagrania rozmowy z dnia 4 stycznia 2016 roku godz. 16:02, 20:46 (k. 62 D.-3) wobec „zaszyfrowania” treści komunikatu;

- nagrania rozmów z dnia 5 stycznia 2016 roku godz. 10:08, 10:26, 11:52-11:53 (k. 62 D.-3) z uwagi na niejasny przedmiot rozmowy;

- nagranie rozmowy z dnia 5 stycznia 2016 roku godz. 16:37-16:38
(k. 62 D.-3) z uwagi na niejednoznaczność stwierdzeń,

- nagranie rozmowy z dnia 5 stycznia 2016 roku godz. 16:38-16:39 (k. 62 D.-3) wobec zwerbalizowania chęci dokonania transakcji bez dalszej konkretyzacji,

- nagranie rozmowy z dnia 7 stycznia 2016 roku godz. 11:52-11:53
(k. 62 D.-3) z uwagi na zwerbalizowanie jedynie zamiaru („ może bym coś zmontował”),

- nagrania rozmów z dnia 7 i 8 stycznia 2016 roku godz. 16:26-16:27, 12:30-12:31 (k. 62 D.-3) wobec utrwalenia nieskonkretyzowanej zapowiedzi transakcji,

- nagranie rozmowy z dnia 8 stycznia 2016 roku godz. 14:42-14:43 (k. 62 D.-3) wobec zakodowania jej treści,

- nagranie rozmowy z dnia 8 stycznia 2016 roku godz. 15:04-15:05
(k. 62 D.-3) z uwagi na nieskonkretyzowanie wypowiedzi,

- nagranie rozmowy z dnia 9 stycznia 2016 roku godz. 10:02-10:94 (k. 62 D.-3) z uwagi na zwerbalizowanie jedynie zamiaru sprzedaży,

- nagrania rozmów z dnia 10 i 12 stycznia 2016 roku godz. 11:36-11:37, 9:20-9:21, 10:38 (k. 62 D.-3) wobec małej wartości informacyjnej,

- nagranie rozmowy z dnia 12 stycznia 2016 roku godz. 13:18-13:19
(k. 62 D.-3) wobec niemożności ustalenia, że doszło do transakcji,

- nagranie rozmowy z dnia 13 stycznia 2016 roku godz. 8:17-8:18 (k. 62 D.-3) z uwagi na zwerbalizowanie wyłącznie zamiaru zawarcia transakcji,

- nagrania rozmów z dnia 14, 15, 16 stycznia 2016 roku godz. 13:13-13:14, 10:23-10:24, 11:46-11:47 (k. 62 D.-3) wobec niesfinalizowania zapowiedzi transakcji,

- nagranie rozmowy z dnia 19 stycznia 2016 roku godz. 10:00-10:01
(k. 62 D.-3) wobec braku dalszych danych do ustalenia, że do transakcji doszło (R. P. (1) wypowiedział jedynie słowo „ dobra”),

- nagranie rozmowy z dnia 19 stycznia 2016 roku godz. 11:17 (k. 62 D.-3) wobec ujawnienia jedynie zamiaru zawarcia transakcji,

- nagranie rozmowy z dnia 22 stycznia 2016 roku godz. 16:55-16:57
(k. 62 D.-3) z uwagi na zwerbalizowanie wyłącznie zamiaru sprzedaży,

- nagrania rozmowy z dnia 8 stycznia 2016 roku godz. 18:52-18:53, 18:55
(k. 36 P.-3) wobec wyartykułowania jedynie zapowiedzi transakcji bez dalszych ogniw dowodowych,

- nagranie rozmowy z dnia 11 stycznia 2016 roku godz. 9:44-9:45 (k. 36 P.-3) wobec braku jednoznacznej deklaracji M. P. (1),

- nagrania rozmowy z dnia 11 stycznia 2016 roku godz. 10:15-10:17, 12:14-12:16 (k. 36 P.-3) z uwagi na ogólnikowość sformułowań (brak zobowiązania),

- nagranie rozmowy z dnia 12 stycznia 2016 roku godz. 16:12:16:14
(k. 36 P.-3) wobec zakodowania treści rozmowy,

- nagranie rozmowy z dnia 16 stycznia 2016 roku godz. 15:01-15:02
(k. 36 P.-3) wobec zakodowania jedynie obietnicy transakcji, przy braku podstaw do przyjęcia istnienia po stronie M. P. (1) przestępczego zamiaru,

- nagranie rozmowy z dnia 18 stycznia 2016 roku godz. 14:10-14:15
(k. 36 P.-3) z uwagi na brak zobowiązania M. P. (1) („ nie będę ci mógł dać”),

- nagrania rozmowy z dnia 18 stycznia 2016 roku godz. 15:48:15:50, 16:40-16:44 (k. 36 P.-3) wobec braku zobowiązania (zamówienie dokonane przez M. P. (1) bez dalszych ogniw dowodowych),

- nagranie rozmowy z dnia 20 stycznia 2016 roku godz. 8:05-8:06 (k. 36 P. 3) wobec faktu zwerbalizowania przez R. P. (1) zamówienia, bez utrwalenia dalszego rozwoju akcji przestępczej,

- nagranie rozmowy z dnia 21 stycznia 2016 roku godz. 14:28-14:29
(k. 36 P. 3) z uwagi na wyartykułowanie jedynie zamiaru zawarcia transakcji,

- nagranie rozmowy z dnia 29 stycznia 2016 roku godz. 20:20-20:21
(k. 36 P. 3) z uwagi na zaszyfrowanie treści konwersacji w stopniu uniemożliwiającym jej jednoznaczne odczytanie,

- nagranie rozmowy z dnia 1 lutego 2016 roku godz. 13:45-13:46 (k. 36 P. 3) wobec odmowy przyjęcia zamówienia przez M. P. (1),

- nagranie rozmowy z dnia 19 listopada 2015 roku godz. 13:46-13:47
(k. 45 P.-1) z uwagi na niejednoznaczność twierdzeń M. P. (1) co do dysponowania substancją zabronioną („ postaram się”),

- nagranie rozmowy z dnia 27 listopada 2015 roku godz. 10:42-10:43
(k. 45 P.-1) wobec braku jednoznacznej enuncjacji M. P. (1) co do stanu posiadania,

- nagrania rozmów z dnia 27 i 28 listopada 2015 roku odpowiednio godz. 14:23-14:26, 21:31-31:36 (k. 45 P.-1) wobec ogólnikowości twierdzeń,

- nagranie rozmowy z dnia 2 grudnia 2015 roku godz. 13:10-13:12 (k. 45 P. 1) z powodu niesprecyzowania przedmiotu rozmowy,

- nagranie rozmowy z dnia 3 grudnia 2015 roku godz. 10:52-10:54
(k. 45 P. 1) wobec braku zobowiązania M. P. (1) („ dopiero później podjadę sms-a wyślij”),

- nagranie rozmowy z dnia 3 grudnia 2015 roku godz. 16:01-16:02 (k. 45 P. 1) wobec braku konkretnych okoliczności wskazujących na chęć realizacji przez oskarżonego zamówienia („ a to ja dzisiaj to nie będę miał dopiero jutro”),

- nagranie rozmowy z dnia 5 grudnia 2015 roku godz. 12:00-12:03
(k. 45 P. 1) z uwagi na przedmiot rozmowy nienadający się do odtworzenia,

- nagranie rozmowy z dnia 14 grudnia 2015 roku godz. 10:41-10:42
(k. 45 P. 1) wobec zwerbalizowania jedynie propozycji nabycia, bez dalszych ogniw dowodowych („ naszykujesz? Ta”),

- nagranie rozmowy z dnia 22 kwietnia 2016 roku godz. 15:16 (k. 105 tomu D.- 4), wobec zwerbalizowania przez R. P. (1) wyłącznie obietnicy dostarczenia „ worka”, „ sztuki”, przy braku podstaw do ustalenia, że do wymiany doszło (oskarżony dysponował przedmiotowym towarem).

W konsekwencji, uznając, iż w czynie oskarżonych brak jest wszystkich znamion wymaganych przez naruszony rzekomo przepis ustawy (art. 258 k.k.), Sąd na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. uniewinnił M. P. (1) i R. P. (1) od czynu zarzuconego w punkcie I, P. G. od czynu zarzuconego w punkcie VIII, W. B. (1) od czynu XII, S. P. od czynu XVI. Kosztami sądowymi w tym zakresie należało obciążyć Skarb Państwa.

Miarodajne są wyjaśnienia D. G. (1) i P. M. ,
w których potwierdzili oni swój udział w przestępczym procederze (nadto D. G. (1) przyznał się do posiadania narkotyku). Twierdzenia oskarżonych w przywołanym zakresie są wewnętrznie spójne i wzajemnie się potwierdzają.

Zaprzeczono tym samym prawdziwości enuncjacji oskarżonych ze wstępnego stadium postępowania, w których negowali oni swoje sprawstwo. W toku dalszych przesłuchań D. G. (1) i P. M. zmienili linię obrony. Przyznanie podtrzymali przed Sądem.

Nie mogło także opierać się na prawdzie stwierdzenie oskarżonych
z sądowego stadium postępowania, według którego nie znali oni braci P. (k. 244-245). Ciąg zdarzeń z dnia 22 lutego 2017 roku (w szczególności obecność M. P. (1) i R. P. (1) na miejscu bezpośrednio przed zatrzymaniem D. G. (1) i P. M.) dowodzi, iż mężczyznami wspomnianymi przez D. G. (1) i P. M., którzy mieli wydawać im polecenia, byli bracia P.. Dość wspomnieć, iż M. Z. (1) ujawniła fakt uprzedniej znajomości M. P. (1) i D. G. (1).

Za wiarygodne uznano wyjaśnienia A. K. (1) ,
w których przyznał się on do posiadania i przewożenia papierosów oraz zaprzeczył udziałowi w grupie przestępczej. Twierdzenia oskarżonego znalazły potwierdzenie w konkluzji opinii grafologicznej. Co znamienne,
A. K. (1) ujawnił źródło pochodzenia papierosów.

Nie były jednak prawdziwe twierdzenia A. K. (1)
z wstępnego etapu śledztwa, w których negował on swój związek
z papierosami. W toku dalszych czynności oskarżony przyznał się i złożył przekonujące wyjaśnienia.

Brak było podstaw, by przeczyć wiarygodności wyjaśnień
M. J. . Oskarżony zaprzeczył sprawstwu, zaś oskarżyciel nie przedstawił dowodów, skutkujących obaleniem domniemania
z art. 5 § 1 k.p.k.

W realiach sprawy ujawniła się w związku z czynem zarzuconym M. J. w punkcie XXI aktu oskarżenia (pomocnictwo to tzw. oszustwa akcyzowego) negatywna przesłanka procesowa z art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k.)

M. J. skonfrontowano z zarzutem z art. 18 § 3 k.k.
w zw. z art. 54 § 1 k.k.s. Miał on bowiem uczestniczyć w pakowaniu i wywiezieniu 4.045 kg krajanki tytoniowej z miejsca ich wytworzenia do nabywcy. Okoliczności tej nie potwierdziło jednak żadne osobowe źródło dowodowe. M. J. nie przyznał się do czynu i odmówił złożenia wyjaśnień. Pozostali oskarżeni również nie obciążyli M. J.. Żaden ze świadków nie miał wiedzy w przedmiocie zarzuconego M. J. czynu.

Lektura uzasadnienia aktu oskarżenia (k 22odw.-23 akt sądowych) wskazuje, iż podstawą sformułowania zarzutu przeciwko
M. J. (ps. (...), w czasie rozmowy z dnia 21 stycznia
2016 roku godz. 13:06-13:07 k. 62 D.-3 R. P. (1) jednoznacznie identyfikuje M. J. jako (...)) była treść rozmów z dnia 7 kwietnia 2016 roku R. P. (1) i W. B. (1) (9:52
k. 105 D.-4), R. P. (1) i M. P. (1) (12:21 k. 105 D.-4), R. P. (1) i P. G. (12:28 k. 105 D.-4), R. P. (1)
i W. B. (1) (19:29 k. 105 D.-4), R. P. (1)
i nieustalonego mężczyzny (19:47 k. 105 D.-4). Ustalenie Prokuratora, według którego „ P. G. zabiera do samochodu M. J. i W. B. (1) i jedzie na miejsce załadunku” (k. 23 akt sądowych) jest wynikiem interpretacji wskazanych rozmów. Podczas rozmowy z dnia 7 kwietnia godz. 9:52 padło stwierdzenie R. P. (1) „ będę ja, będzie P., będzie M. (…) w sumie T. too, czy (…) G. to są nam już niepotrzebni” (k. 105 D. 4). Zdaje się do dowodzić wątpliwości R. P. (1) co do potrzeby udziału M. J. w akcji. Dalsza enuncjacja R. P. (1) z godziny 12:21 (k. 105 (...)), iż „ no ale przecież no ja będę, P. (…) G., W. ”, która padła w odpowiedzi na pytanie M. P. (1) „ kto tutaj będzie na miejscu (…) żeby to zapakować, załadować” również nie dowodzi jednoznacznie uczestnictwa M. J. w przestępczym procederze. Podobnie komunikat R. P. (1) skierowany do P. G. z godziny 12:28, by podjechał pod blok G. (k. 105 D.-4) nie dowodzi tego, by M. J. wziął udział w załadunku towaru. Rozmowy z godziny 19:29 i 19:47 (k. 105 D.-4) dotyczyły już wydania 4.045 kg prohibitu przez
R. P. (1). W rozmowach tych nie pojawiło się żadne odniesienie do mężczyzny o pseudonimie (...).

Na uwagę zasługuje również rozmowa przeprowadzona między M. J. a R. P. (1) w dniu 7 kwietnia 2016 roku godz. 9:23 (k. 105 D.-4, k. 2032-2033 t. XI ogólnego). W trakcie rozmowy R. P. (1) oznajmił M. J., że będzie potrzebny, nie precyzując przedmiotu pomocy. Dalej jednak R. P. (1) – reagując na informację M. J., że nie może przybyć bo instaluje telewizję kablową - dał do zrozumienia rozmówcy, że czynność może być przeprowadzona bez jego udziału („ dobra w razie czego to se poradzimy (…) najwyżej będzie dłużej to trwało”). Treść konwersacji nie pozwala na ustalenie, czy doszło do spotkania R. P. (1) z M. J. w przedmiotowym dniu. Wręcz przeciwnie, R. P. (1) przewidywał sfinalizowanie niedookreślonej czynności bez udziału M. J..

Z pola widzenia nie można tracić i tego, że M. J. został zatrzymany w dniu 26 stycznia 2016 roku podczas przeszukania pomieszczenia gospodarczego w W. (k. 120 i n. tomu I ogólnego). W podstawie dowodowej zarzutu w uzasadnieniu aktu oskarżenia (k. 22odw. akt sądowych) wskazano na dokumentację procesową dotyczącą tego zdarzenia (k. 118-222). Było to jednak inne zdarzenie, aniżeli będące podstawą zarzutu.

W konsekwencji Sąd był obowiązany uniewinnić na podstawie
art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. M. J. od zrzucanego czynu, kosztami sądowymi obciążyć Skarb Państwa
(art. 632 pkt 2 k.p.k.).

Zebrany materiał dowodowy jednoznacznie wykazał, że oskarżeni swoimi zachowaniami wypełnili znamiona czynów:

- R. P. (1): z art. 12a ust. 2 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w zw. z art. 14 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zb. z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 4 k.k.s. w zb. z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca
2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w zw. z art. 14 ustawy
z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zb. z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 2 k.k.s. oraz wykroczenia skarbowego z art. 54 § 3 k.k.s.

- M. P. (1): art. 12a ust. 2 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych i art. 13 § 1 k.k. w zw.
z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w zw. z art. 14 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku
o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w zw.
z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zb.
z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 k.k.s. w zb. z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w zw. z art. 14 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zb. z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 2 k.k.s. w zb. z art. 54 § 1 k.k.s.

- P. G. z art. 54 § 3 k.k.s.,

- W. B. (1): z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

- D. G. (1): z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku
o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zb. z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 54 § 1 k.k.s.
w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii ,

- P. M.: z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku
o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zb. z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 54 § 1 k.k.s.
w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.,

- A. K. (1) z art. 65 § 3 k.k.s. i art. 91 § 3 k.k.s. w zw.
z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.

M. P. (1) i R. P. (1) w okresie od dnia 8 grudnia
2015 roku do dnia 12 maja 2016 roku w Ł., A., W., działając: w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie
i w porozumieniu, kierując wykonaniem czynu polegającego na wytwarzaniu
i usiłowaniu wytworzenia wyrobów tytoniowych przez inne osoby (zlecenie obsługi linii produkcyjnej, dostarczanie surowca), czyniąc sobie z popełniania przestępstwa stałe źródło dochodu, bez wymaganego wpisu do rejestrów, wytworzyli wyroby tytoniowe w postaci krajanki tytoniowej w ilości 8.524,95 kg o znacznej wartości wynoszącej 255.748.50 zł, w tym w dniach 26 stycznia i 8 kwietnia 2016 roku usiłowali wytworzyć z suszu tytoniowego wyroby tytoniowe w postaci krajanki tytoniowej w ilości 524,10 kg o wartości 15.723 zł, dokonanie jednak nie nastąpiło z uwagi na interwencję funkcjonariuszy.

Zmieniono opis czynu, mając na uwadze, iż:

- w czasie rozmowy oskarżonych P. z dnia 16 grudnia 2015 roku 17:40-17:42 (nagranie rozmowy k. 45 P.-1) R. P. (1) ujawnił, że mężczyźni zabrali „ wszystkich dwadzieścia siedem”, nie precyzując, czy chodzi
o kilogramy czy worki; w konsekwencji na podstawie art. 5 § 2 k.p.k. przyjęto, że w rozmowie wspomniano o kilogramach;

- w telefonicznej rozmowie z dnia 25 stycznia 2016 roku R. P. (1) ujawnił fakt kradzieży tytoniu, nie precyzując, czy mówił o workach czy kilogramach („ miałem tam pięć i tu miałem pięć”); wobec dyspozycji art. 5 § 2 k.p.k. przyjęto, że rozmowa dotyczyła kilogramów tytoniu (nagranie rozmowy
z 25.01.2016 20:17-20:21 –k. 36 tomu P.-3).

Na współsprawstwo R. P. (1) i M. P. (1) (w tym
i w pozostałych przypadkach) wskazują:

- przeprowadzone przez braci (ze sobą) rozmowy, mające za przedmiot tytoń (nagrania z dnia 8 grudnia 2015 roku godz. 12:36 k. 45 P.-1, z dnia 16 grudnia 2015 roku godz. 17:40-17:42 -k. 45 P.-1, 16 grudnia 2015 roku godz. 17:40, k. 45 P.-1),

- rozmowa z dnia 24 listopada 2015 roku godz. 9:15 (nagranie z k. 45 P.-1), podczas której M. P. (1) wskazał, że zamknęli „ naszego dostawcę”, zaś sama rozmowa dotyczyła sprzedaży tytoniu, szczegóły dostawy miał uzgodnić z bratem („ to uzgodnię z R. ”, „ ale ty będziesz też musiał jechać z nami wtedy”);

- rozmowa z dnia 24 listopada 2015 roku godz. 10:59 (nagranie z k. 45 P.-1), w której rozmówca powitał M. P. (1) słowami „ witam prezesa” (co wskazuje, że był on postrzegany jako szef działalności tytoniowej); ponadto w dalszej rozmowie M. P. (1) ujawnił orientację w zakresie cen i metod wyrobu tytoniu);

- rozmowa braci P. z dnia 15 grudnia 2015 roku godz. 11:59 (nagranie
z k. 45 P.-1), w której M. P. (1) i R. P. (1) ujawnili wiedzę, że „ są rozpracowani”, podjęli decyzję o rozpoczęciu działań „ aby to wszystko pokończyć”;

- rozmowa z dnia 23 grudnia 2015 roku godz. 15:03 (nagranie z k. 43 P.-2), w której M. P. (1) w kwestii szczegółów dostawy odesłał rozmówcę do R. P. (1), zaznaczył, „ że już nie jeździ”;

- rozmowa braci P. z dnia 26 lutego 2016 roku godz. 19:24 (nagranie
z k. 43 P.-2); mężczyźni rozmawiali o tym, że „ fajki będziemy mieli
w niskiej cenie”, zastanawiali się, czy mają „ ucho na podwórku”;

- rozmowa braci z dnia 19 stycznia 2016 roku godz. 21:38 (nagranie z k. 36 P.-3), z której wynika, że niekiedy M. P. (1) udostępniał swój telefon R. P. (1) („ z bratem gadałeś M. dał mi telefon”); prowadzenie przez R. P. (1) rozmowy niejako „ w zastępstwie” brata dowodzi „wspólnoty” interesów i wiedzy obu braci;

- rozmowa z dnia 20 grudnia 2015 roku godz. 10:06 (nagranie z k. 97-99 D., D.-1), w której mężczyzna ujawnił fakt przekazania (...) „ trzystu”;

- rozmowa braci z dnia 24 stycznia 2016 roku godz. 21:53 (nagranie z k. 97-99 D., D.-1), podczas której M. P. (1) i R. P. (1) wymieniali się informacjami;

- rozmowa z dnia 18 stycznia 2016 roku godz. 17:59 (nagranie z k. 62 D.-3), w której R. P. (1) prosi rozmówcę, by dał M. P. (1) „ od razu kasę za garaż”;

- rozmowa z dnia 26 stycznia 2016 roku godz. 16:17 (nagranie z k. 62 D.-3), podczas której R. P. (1) oznajmił rozmówcy, że jedzie z M. P. (1) do miejsca ujawnienia przez celników manufaktury tytoniu
w W. („ jadę z M. ”);

- rozmowa z dnia 8 kwietnia 2016 roku godz. 10:04 (k. 105 D.-4) w zakresie w jakim, bracia P. omawiają w ogólnym zarysie plan działania („ no tam ten wo W. coś tam ogarnie? (…)tak, tak, już dzwoniłem do niego (…) ktoś mu proponował w Ł. w takiej samej cenie to mówię, to niech się ten”);

- ciąg zdarzeń z dnia 22 lutego 2017 roku, kiedy to bracia P. wspólnie realizowali zaplanowane czynności (wyjazd F. (...) z posesji przy ul. (...), R. P. (1) prowadził pojazd, wizyta ponad adresem N., na stacji benzynowej w N., zamiana pojazdów- bracia P. wejście do F. (...), M. P. (1) prowadził auto, udanie się na posesję przy ul. (...), wyjazd braci ponownie na stację paliw
w N., powrót do samochodu F. (...)).

Z działaniem wspólnym mamy do czynienia nie tylko wtedy, gdy każdy ze współsprawców realizuje część znamion czynu zabronionego, ale także wtedy, gdy współdziałający nie realizuje żadnego znamienia czasownikowego uzgadnianego czynu zabronionego, ale wykonane przez niego czynności stanowią istotny wkład we wspólne przedsięwzięcie ( postanowienie SN z dnia 1 marca 2005 r., III KK 308/04, OSNKW 2005, nr 7-8, poz. 62). Przywołane konwersacje dowodzą tego, że między braćmi P. doszło do zawarcia porozumienia dotyczącego obrotu (wytarzania) tytoniem. M. P. (1)
i R. P. (1) wymieniali między sobą informacje istotne z punktu widzenia procesu decyzyjnego, w rozmowach z osobami trzecimi odsyłali do siebie nawzajem, R. P. (1) korzystał za zgodą M. P. (1) z telefonu brata i prowadził na ich wspólną rzecz rozmowy „businessowe”. Ta ostatnia okoliczność dodatkowo przemawia za przyjęciem „symbiotycznej” więzi między braćmi, która przełożyła się na wspólny zamiar wykonania czynu zabronionego. Dość wspomnieć, iż w dniu 22 lutego 2017 toku „zwieńczeniem” obserwacji oskarżonych było ujawnienie prohibitów we wszystkich miejscach i pojazdach, w których pojawili się bracia.

Jednocześnie M. P. (1) i R. P. (1) nie zrealizowali „osobiście” znamion czynu zabronionego. W celu wytworzenia prohibitów zlecili obsługę linii produkcyjnej innym osobom. Sami zajmowali się dostarczaniem surowca. Oskarżeni sterowali zachowaniem osób zajmujących się produkcją, od ich decyzji zależało zakończenie produkcji.

Krótkie odstępy czasu i z góry powzięty zamiar przesądził o połączeniu zachowań oskarżonych klamrą ciągłości (art. 12 k.k.).

Wartość tytoniu (krajanki) jest iloczynem jego ilości i kwoty 30 zł (cena za 1 kg).

Tytoń wspomniany w rozmowach telefonicznych był krajanką tytoniową; w tej postaci (nie zaś liśćmi) odbywał się obrót tytoniem.

Krajanka tytoniowa jest wyrobem tytoniowym w rozumieniu ustawy (tak też Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. w wyroku z dnia 10 stycznia 2006 r., I SA/Wr 1166/04).

Regularność dochodu i jego wielkość przesądziły o przyjęciu konstrukcji tzw. przestępstwa zawodowego.

M. P. (1) czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze przekraczającym 6 miesięcy w sprawie o sygn. XVIII K 28/06 za umyślne przestępstwo podobne (art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii , podobieństwo z uwagi na cel działania). M. P. (1) skończył odbywać karę z dniem 11 października 2011 roku.

M. P. (1) i R. P. (1) w okresie od dnia 8 grudnia 2015 roku do dnia 12 maja 2016 roku w Ł., A., W., działając: w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, z wykorzystaniem takiej samej sposobności wspólnie
i w porozumieniu, czyniąc sobie z popełniania przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu, będąc podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu wytworzenia wyrobów tytoniowych w ilości 8.524,95 kg i z tytułu posiadania suszu tytoniowego w ilości 524,10 kg, uchylali się od opodatkowania, nie ujawniając właściwemu organowi podstawy i przedmiotu opodatkowania, powodując uszczuplenie podatku akcyzowego wielkiej wartości, wynoszącej 6.757.390,6 zł.

Opis czynu zmieniono stosownie do wyników postępowania dowodowego.

Wysokość stawek podatku akcyzowego ustalono na podstawie art. 99 ust. 1, 2, 8, 9 pkt 2, art. 99a ust. 1 i 4, 5 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym przy uwzględnieniu dat zdarzeń (w 2015 roku stawka podatku akcyzowego od 1 kg krajanki tytoniowej wyniosła 747 zł, w 2016 roku stawka za 1 kg krajanki wyniosła 767 zł, w przypadku suszu 458,64 zł za 1 kg). Przedmiotem opodatkowania była produkcja wyrobów tytoniowych, posiadanie suszu tytoniowego.

Oskarżeni działali z tym samym zamiarem prowadzenia nielegalnej działalności z zakresu wytwarzania wyrobów tytoniowych.

Unikanie opodatkowania pociągało za sobą osiąganie większego nienależnego dochodu, wobec czego niepłacenie przez oskarżonych podatku akcyzowego było równoznaczne z uczynieniem sobie z tego stałego źródła dochodu (por. wyrok SN z dnia 7 maja 1976 roku, II KR 69/76, OSNPG 1976, z. 11, poz. 111).

W zakresie przedmiotu opodatkowania należy przypomnieć, że czynności lub stany faktyczne opisane w ustawie o podatku akcyzowym są przedmiotem opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa (art. 5 ustawy o podatku akcyzowym).

Wobec tego, że oskarżeni uchylili się od zadeklarowania i uiszczenia podatku, doszło do uszczuplenia (nie zaś narażenia na uszczuplenie) należności publicznoprawnej czynem oskarżonych (art. 53 § 27 k.k.s.).

R. P. (1) czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po uiszczeniu grzywny przekraczającej 120 stawek dziennych orzeczonej w sprawie o sygn. V K 235/13 za umyślne przestępstwo skarbowe tego samego rodzaju
(z art. 65 § 3 k.k.s.).

M. P. (1) i R. P. (1) w okresie od początku stycznia do dnia 22 lutego 2017 roku w Ł. działając: w krótkich odstępach czasu,
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu, kierując wykonaniem czynu polegającego na wytwarzaniu i usiłowaniu wytworzenia wyrobów tytoniowych przez D. G. (1) i P. M. oraz inne osoby (zlecenie obsługi linii produkcyjnej, dostarczanie surowca), czyniąc sobie z popełniania przestępstwa stałe źródło dochodu, bez wymaganego wpisu do rejestrów, wytworzyli wyroby tytoniowe w postaci krajanki tytoniowej w ilości 2.643,45 kg o wartości wynoszącej 79.303,5 zł, w tym w dniu 22 lutego 2017 roku usiłowali wytworzyć z suszu tytoniowego wyroby tytoniowe w postaci krajanki tytoniowej w ilości 1.874 kg o wartości 56.220 zł, dokonanie jednak nie nastąpiło z uwagi na interwencję funkcjonariuszy

Opis czynu dostosowano do wyników postepowania dowodowego. Brak było podstaw do przyjęcia znamienia kwalifikującego w postaci znacznej wartości wyrobów tytoniowych. Wartość tytoniu (krajanki) jest iloczynem jego ilości i kwoty 30 zł (cena za 1 kg) .

Krótkie odstępy czasu i z góry powzięty zamiar przesądził o połączeniu zachowań oskarżonych klamrą ciągłości (art. 12 k.k.).

Oskarżeni uczynili sobie z wytwarzania wyrobów tytoniowych stałe (trwające określony czas i przynoszące realny zarobek) źródło dochodu. Źródło „stałe” nie musi być ani wyłączne, ani główne, ani nawet przynoszące dochód o istotnym znaczeniu dla sprawcy. Wystarczy, że korzyść majątkowa
z przestępstwa stanowi uboczne źródło dochodu ( postanowienie SN z dnia 28 lutego 2008 r., V KK 238/07, OSNwSK 2008, poz. 501).

Podobnie jak w przypadku czynu II oskarżeni działali w formie sprawstwa kierowniczego. Zlecili oni obsługę linii produkcyjnej innym osobom. W gestii M. P. (1) i R. P. (1) było zapewnienie dostawy produktu, kontynuowanie i zakończenie produkcji tytoniu.

M. P. (1) i R. P. (1) w okresie od początku stycznia 2017 roku do 22 lutego 2017 roku w Ł., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru i z wykorzystaniem takiej samej sposobności, wspólnie i w porozumieniu, będąc podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu wytworzenia wyrobów tytoniowych w ilości 2.643,45 kilogramów krajanki tytoniowej i z tytułu posiadania 1.874 kilogramów suszu tytoniowego, uchylali się od opodatkowania poprzez nie ujawnienie właściwemu organowi podstawy i przedmiotu opodatkowania w postaci wyżej wymienionych wyrobów, czym uczynili sobie z tego stałe źródło dochodu, powodując uszczuplenie należności publicznoprawnej wielkiej wartości w postaci podatku akcyzowego w wysokości 2.926.669,26 złotych.

Wysokość stawek podatku akcyzowego ustalono na podstawie art. 99 ust. 1, 2, 8, 9 pkt 2, art. 99a ust. 1 i 4, 5 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym przy uwzględnieniu dat zdarzeń (w 2017 roku stawka podatku akcyzowego od 1 kg krajanki tytoniowej wyniosła 782 zł,, w przypadku suszu 458,64 zł za 1 kg). Przedmiotem opodatkowania była produkcja wyrobów tytoniowych, posiadanie suszu tytoniowego.

Oskarżeni działali z zamiarem prowadzenia nielegalnej działalności
z zakresu wytwarzania wyrobów tytoniowych. Był to ten sam zamiar
w przypadku każdego z zachowań.

Niepłacenie przez oskarżonych podatku akcyzowego było równoznaczne z uczynieniem sobie z tego stałego źródła dochodu (por. wyrok SN z dnia 7 maja 1976 roku, II KR 69/76, OSNPG 1976, z. 11, poz. 111).

Wobec tego, że oskarżeni uchylili się od zadeklarowania i uiszczenia podatku, doszło do jego uszczuplenia (nie zaś narażenia na uszczuplenie) czynem oskarżonych (art. 53 § 27 k.k.s.).

M. P. (1) w dniu 20 lipca 2017r. w miejscowości O. województwa (...), będąc podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu posiadania wyrobów akcyzowych w postaci krajanki tytoniowej o masie 924,23 kg oraz suszu tytoniowego o masie 98,628 kg znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, uchylał się od opodatkowania poprzez nie ujawnienie właściwemu organowi przedmiotu opodatkowania w postaci wyżej wymienionych wyrobów, powodując uszczuplenie należności publicznoprawnej w postaci podatku akcyzowego w wysokości 767.981,81złotych.

Dokonano korekty opisu. Ilość suszu nie uwzględniała suszu o masie 0,698 kg (ujawnionego na worku w torebkach).

Wobec faktu, że oskarżony uchylił się od zadeklarowania i uiszczenia podatku, doszło do uszczuplenia (nie zaś narażenia na uszczuplenie) należności publicznoprawnej (art. 53 § 27 k.k.s.).

Wysokość stawek podatku akcyzowego ustalono na podstawie art. 99 ust. 1, 2, 8, 9 pkt 2, art. 99a ust. 1 i 4 w zw. z 5 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku
o podatku akcyzowym przy uwzględnieniu dat zdarzeń (w 2017 roku stawka podatku akcyzowego od 1 kg krajanki tytoniowej wyniosła 782 zł,, w przypadku suszu 458,64 zł za 1 kg).

R. P. (1) w dniu 22 lutego 2017r. w Ł. będąc podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu posiadania wyrobów akcyzowych w postaci 4.000 sztuk papierosów bez znaków akcyzy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, uchylał się od opodatkowania poprzez nie ujawnienie właściwemu organowi przedmiotu opodatkowania w postaci wyżej wymienionych wyrobów, powodując uszczuplenie należności publicznoprawnej w postaci podatku akcyzowego w wysokości 3.400 złotych.

Stawkę podatku akcyzowego oznaczono na datę czynu na kwotę 85 zł za 100 sztuk papierosów (art. 99 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym ).

Wobec tego, że oskarżony uchylił się od zadeklarowania i uiszczenia podatku, doszło do uszczuplenia (nie zaś narażenia na uszczuplenie) należności publicznoprawnej (art. 53 § 27 k.k.s.).

P. G. w dniu 3 sierpnia 2017 roku w Ł. będąc podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu posiadania wyrobów akcyzowych w postaci 132 torebek foliowych zawierających łącznie 2.640 sztuk papierosów bez znaków akcyzy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, uchylał się od opodatkowania poprzez nie ujawnienie właściwemu organowi przedmiotu opodatkowania w postaci wyżej wymienionych wyrobów, powodując uszczuplenie należności publicznoprawnej w postaci podatku akcyzowego w wysokości 2.244,00 złotych

Stawkę podatku akcyzowego oznaczono na datę czynu na kwotę 85 zł za 100 sztuk papierosów (art. 99 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym ).

Wobec faktu, iż oskarżony uchylił się od zadeklarowania i uiszczenia podatku, doszło do jego uszczuplenia, nie zaś narażenia na uszczuplenie
(art. 53 § 27 k.k.s.).

W. B. (1) w dniu 3 sierpnia 2017 roku w Ł., wbrew przepisom ustawy posiadał środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 19,5 gram, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu 9 z dniem 27 maja 2013 roku) co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne na mocy wyroku IV K 162/08 z dnia 24 listopada 2009 r. Sądu Okręgowego w Łodzi.

P. M. i D. G. (1) w okresie w okresie od dnia 21 do dnia 22 lutego 2017 roku w Ł. działając w krótkich odstępach czasu
i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu w tym z innymi nieustalonymi osobami, bez wymaganego wpisu do rejestru, wytworzyli wyroby tytoniowe w postaci krajanki tytoniowej w ilości 225 kilogramów o wartości 6.750 zł, w ten sposób, że brali udział w jej produkcji zajmując się pracą przy linii produkcyjnej wytwarzającej krajankę tytoniową dokonując jej suszenia i pakowania, a nadto w dniu 22 lutego 2017 roku usiłowali wytworzyć wyroby tytoniowe w postaci krajanki tytoniowej o wartości 56.220 zł z zabezpieczonego w Ł. na terenie posesji przy ulicy (...) suszu tytoniowego w ilości 1.874 kilogramów, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na interwencję Policji.

Zmieniono opis czynu.

Zwrotu „co najmniej” nie sposób pogodzić z wyartykułowaną
w przepisie art. 5 § 2 k.p.k. zasadą rozstrzygania na korzyść oskarżonego niedających się usunąć wątpliwości.

Brak było podstaw do przyjęcia „znacznej wartości” krajanki tytoniowej. Co znamienne w zarzutach nie podano tej wartości liczbowo, ograniczając się do powtórzenia znamienia ustawowego. Na podstawie rozmowy telefonicznej przyjęto wartość 30 zł za 1 kg krajanki tytoniowej.

D. G. (1) i P. M. nie działali wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1) i R. P. (1). Ci ostatni byli bowiem sprawcami kierowniczymi.

D. G. (1) i P. M. w okresie od 21 lutego 2017 roku do 22 lutego 2017 roku w Ł., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru i z wykorzystaniem takiej samej sposobności, wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami, chcąc aby M. P. (1) i R. P. (1) będący podatnikami podatku akcyzowego z tytułu wytworzenia wyrobów tytoniowych w ilości 225 kilogramów krajanki tytoniowej i z tytułu posiadania 1.874 kilogramów suszu tytoniowego, dokonali czynu zabronionego polegającego na uchylaniu się od opodatkowania, poprzez nie ujawnienie właściwemu organowi przedmiotu i podstawy opodatkowania, ułatwili jego popełnienie w ten sposób, że uczestniczyli w wytworzeniu wyżej wymienionych wyrobów oraz usiłowali wytworzyć wyroby tytoniowe ze wskazanego powyżej suszu tytoniowego, w wyniku czego narażono Skarb Państwa na uszczuplenie należności publicznoprawnej dużej wartości w postaci podatku akcyzowego w wysokości 1.035.441,36 złotych.

Stawki podatku akcyzowego ustalono na podstawie art. 99 ust. 1, 2, 8, 9 pkt 2, art. 99a ust. 1 i 4 w zw. z 5 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym przy uwzględnieniu dat zdarzeń (w 2017 roku stawka podatku akcyzowego od 1 kg krajanki tytoniowej wyniosła 782 zł, w przypadku suszu 458,64 zł za 1 kg).

Każdy z oskarżonych realizował znamiona sprawcze. Działali wspólnie
i za porozumieniem.

Z kwalifikacji prawnej wyeliminowano przepis kwalifikujący
(art. 37 § 1 pkt 1 k.k.s.), albowiem warunkiem jego zastosowania jest by „ sprawca spowodował uszczuplenie należności publicznoprawnej dużej wartości”. Uszczuplenie należności musi już nastąpić, nie wystarcza więc jedynie narażenie należności o dużej wartości na uszczuplenie, ma ono być bowiem przez czyn sprawcy już spowodowane ( T. Grzegorczyk, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, Warszawa 2009, s. 164). W stanie sprawy oskarżyciel słusznie przyjął, że czyn pomocników (P. M. i D. G. (1)), będących nadto ekstraneusami jedynie naraził Skarb Państwa na uszczuplenie należności publicznoprawnej. To nie oskarżeni byli podatnikami podatku akcyzowego. Zachowanie oskarżonych spowodowało konkretne niebezpieczeństwo uszczuplenia (art. 53 § 28 k.k.s.).

D. G. (1) w dniu 20 lipca 2017 roku w miejscowości C.
w gminie Z. województwa (...), wbrew przepisom ustawy posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy w ilości 8,06 gramów.

A. K. (1) w dniu 3 sierpnia 2017r. w Z. woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu tego samego zamiaru kierując samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...), przewoził wyroby akcyzowe w postaci 501 paczek papierosów marki M., NZ i J. oraz przechowywał w pomieszczeniach gospodarczych 2.780 paczek papierosów marki J., NZ, M., Premier bez znaków akcyzy, które nie zostały przedstawione organowi celnemu po ich uprzednim wprowadzeniu na obszar celny Unii Europejskiej, stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 6 kks w zbiegu z art. 86 § 3 kks, w wyniku czego narażono Skarb Państwa na uszczuplenie należności publicznoprawnej w postaci podatku akcyzowego w wysokości 56.106,00 złotych oraz narażono na uszczuplenie należności celne w kwocie 4.309,00 zł.

Zmieniono opis czynu, mając na względzie fakt, iż przewożenie przez oskarżonego prohibitu było orientowane zamiarem jego posiadania (art. 6 § 2 k.k.s.). Wyeliminowano z opisu kwotę podatku VAT, albowiem czynności, jakich dopuścił się oskarżony nie wchodzą w zakres opodatkowania podatkiem VAT (art. 5 i n. ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług ).

Kwoty należności publicznoprawnych odpowiadały wyliczeniom organu celnego.

Oskarżeni działali umyślnie, z zamiarem bezpośrednim. Mieli świadomość, że biorą udział w przestępczym przedsięwzięciu (stąd działania nacechowane dyskrecją, posługiwanie się sprzętem do zagłuszania, walkie-talkie, zasłonięcie okien dyktami, zamknięcie bram wjazdowych). Nie powstrzymała ich ona jednak przed dokonaniem czynów.

Czyny oskarżonych (przestępstwa) są szkodliwe społecznie w stopniu znacznym (z wyłączeniem czynów skarbowych w postaci uprzywilejowanej oraz przestępstw kwalifikowanych według ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, których karygodność plasuje się na poziomie umiarkowanym). W wyniku ich działań naruszone zostało tak ważne dobro prawne, jakim jest obowiązek podatkowy (interes fiskalny Skarbu Państwa), obrót tytoniem, zdrowie publiczne rozumiane jako wolność od plagi narkomanii. Oskarżeni działali cum dolo directo. Z pola widzenia nie można tracić ilości wytworzonych prohibitów.

Czyny oskarżonych są zawinione. Oskarżeni są osobami dojrzałymi.
W przedmiotowej sprawie nie zostały ujawnione co do nich żadne okoliczności, wyłączające albo ograniczające w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania postępowaniem. W konsekwencji oskarżeni mogli dochować wierności prawu, lecz nie dali normie prawnej posłuchu. Oskarżeni nie znajdowali się przy tym w jakiejkolwiek sytuacji motywacyjnej, mającej wpływ na wyłączenie bezprawności bądź winy.

Czyny oskarżonych jako zachowania zawinione, bezprawne, karalne
i karygodne stanowią więc przestępstwa (odpowiednio wykroczenia
w przypadku czynu VII, XI).

Wymierzając oskarżonym kary, Sąd wziął pod rozwagę okoliczności obciążające i odciążające oskarżonych.

Na korzyść M. P. (1) i R. P. (1) poczytano wywiązywanie się przez nich przed zatrzymaniem ze społecznego obowiązku pracy (oskarżeni pracowali). M. P. (1) i R. P. (1) dobrowolnie łożyli na utrzymanie dzieci. M. P. (1) utrzymywał nadto konkubinę. Odnośnie do czynu IV na korzyść oskarżonych można poczytać czas czynu. M. P. (1) i R. P. (1) przyznali się nadto do czynu odpowiednio VI i VII.

Obciąża M. P. (1) i R. P. (1):

• w zakresie czynu z punktu II i IV:

- zbieg kwalifikacji prawnych,

- działanie w warunkach ciągłości czynu,

- działanie wspólnie i w porozumieniu,

- uczynienie sobie z popełniania przestępstwa stałego źródła dochodu,

- uprzednia karalność (z wyłączeniem skazania, które było konstytutywne dla przyjęcie recydywy w przypadku M. P. (1)),

- postać sprawstwa kierowniczego,

- stopień karygodności czynów,

- zamiar przemyślany ( dolus praemeditatus), z jakim działali oskarżeni
(używanie zagłuszarek, zasłonięcie okien, zabezpieczenie magazynów, transportowanie tytoniu z uwzględnieniem miejsc „neutralnych” dla utrudnienia obserwacji); świadczy to o tym, iż przestępczy zamiar dojrzewał
w psychice oskarżonych, mieli oni wystarczającą ilość czasu do przemyślenia swoich decyzji (por. wyrok SN z dnia 27 października 1995 r., III KRN 118/95, Prok. i Pr. 1996, nr 4, poz. 1),

- działanie w warunkach powrotności do przestępstwa (czyn II – M. P. (1));

• w zakresie czynu III i V:

- działanie w tzw. czynie ciągłym,

- współsprawstwo,

- uczynienie z popełniania przestępstw skarbowych stałego źródła utrzymania,

- stopień społecznej szkodliwości, z uwzględnieniem wysokości uszczuplonej daniny publicznoprawnej,

- zamiar przemyślany,

- uprzednia karalność (z wyłączeniem skazania, skutkującego przyjęciem działania przez R. P. (1) w warunkach recydywy skarbowej
w przypadku czynu III),

- powrotność do przestępstwa R. P. (1) (czyn III);

• w zakresie czynu VI (M. P. (1)):

- uprzednie konflikty z prawem oskarżonego

- stopień karygodności;

• w zakresie czynu VII (R. P. (1)):

- uprzednia karalność.

Odciąża P. G.:

- świadczenie pracy,

- przyznanie się do wykroczenia skarbowego.

Obciąża z kolei oskarżonego fakt uprzedniej karalności.

Na korzyść W. B. (1) poczytano potwierdzenie sprawstwa przypisanego czynu oraz fakt, iż przedmiotem przestępstwa był narkotyk o niskim potencjalne uzależniania (9%).

Na niekorzyść oskarżonego przyjęto:

- działanie w warunkach recydywy specjalnej podstawowej,

- uprzednią karalność (z pominięciem skazania będącego conditio sine qua non recydywy),

- ilość posiadanego środka,

- szkodliwe używanie substancji psychoaktywnych (opinia biegłych psychiatrów).

Odciąża D. G. (1) oraz P. M.:

- uprzednia niekaralność,

- przyznanie się do czynów i zaprezentowanie swego rodzaju postawy ekspiacyjnej (bez wyjaśnień oskarżonych ustalenie czasu przestępstwa z punktu XVIII i XIX byłoby utrudnione),

- świadczenie pracy,

- postać zjawiskowa (czyn XIX).

Na niekorzyść oskarżonych przemawia:

• w zakresie czynu XVIII:

- zbieg kwalifikacji (art. 11 § 2 k.k.),

- działanie w warunkach ciągłości czynu,

- działanie wspólnie i w porozumieniu,

• w zakresie czynu XIX:

- działanie w warunkach ciągłości czynu,

- współsprawstwo,

- wysokość narażonego na uszczuplenie podatku,

• w zakresie czynu XX (D. G. (1)):

- fakt, iż przedmiotem posiadania był narkotyk o wysokim stopniu wpływu na receptory (...).

Odciąża oskarżonego A. K. (1):

- niekaralność,

- wywiązywanie się ze społecznego obowiązku pracy,

- przyznanie się do czynu.

Natomiast obciąża A. K. (1):

- wypełnienie jednym czynem znamion dwóch przepisów ustawy,

- działanie w warunkach tzw. ciągłości czynu.

Ogół powyższych czynników skutkował wymierzeniem za czyny
z punktu:

- II - M. P. (1) i R. P. (1) kar po 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- III - M. P. (1) kary 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary 300 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda, zaś R. P. (1) kary 2 lat pozbawienia wolności oraz kary 300 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda,

- IV - M. P. (1) i R. P. (1) kar po 1 rok pozbawienia wolności,

- V - M. P. (1) i R. P. (1) kar po 1 rok i 1 miesiąc pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda,

- VI M. P. (1) kary 5 miesięcy pozbawienia wolności,

- VII R. P. (1) kary 1.500 zł grzywny,

- XI P. G. kary 1.000 zł grzywny,

- XV W. B. (1) kary 7 miesięcy pozbawienia wolności,

- XVIII D. G. (1) i P. M. kar po 100 stawek dziennych grzywny przy przyjęciu wysokości stawki na kwotę 100 zł,

- XIX D. G. (1) i P. M. kar po 110 stawek dziennych grzywny przy przyjęciu wysokości stawki na kwotę 100 zł,

- XX D. G. (1) kary 60 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda,

- XXII A. K. (1) kary 40 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda.

Z uwagi na uszczuplenie należności publicznoprawnej wielkiej wartości w przypadku czynów III, V zaktualizowała się podstawa nadzwyczajnego obostrzenia kary z konsekwencjami przewidzianymi w treści art. 38 § 2 k.k.s.

Przy oznaczaniu wysokości stawki dziennej grzywny miano na uwadze stosunki majątkowe oskarżonych (którzy pracują), ich możliwości zarobkowe (brak obciążeń zdrowotnych) oraz minimalne wysokości stawek oznaczone
w prawie karnym skarbowym /art. 48 § 4 k.k.s, art. 23 § 1 k.k.s., art. 33 § 3 k.k./.

Wymierzając oskarżonym D. G. (1) (w tym w przypadku czynu XX z zastosowaniem art. 37a k.k.) i P. M. kary jednostkowe grzywien samoistnych, Sąd miał na uwadze dyrektywę
z art. 58 § 1 k.k. (w tym w zw. z art. 20 § 2 k.k.s.) Zgodnie z jej treścią jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, a przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 5 lat, sąd orzeka karę pozbawienia wolności tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary. Motywem legislacyjnym wprowadzenia tego unormowania było „ podkreślenie priorytetu przy alternatywnym zagrożeniu w przepisie części szczególnej, grzywny lub kary ograniczenia wolności w stosunku do kary pozbawienia wolności, w tym także z warunkowym zawieszeniem jej wykonania” ( (...) sejmowy nr (...)). W konsekwencji art. 58 § 1 k.k. ustanawia zasadę traktowania kary pozbawienia wolności (w tym warunkowo zawieszonej) jako ultima ratio w przypadku przestępstw zagrożonych alternatywnie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 5 lat, karą ograniczenia wolności albo grzywny (także przy uwzględnieniu treści art. 37a k.k.) [ W. W., w: W. W. ( red.), A. Z. (red.), Kodeks karny. Część ogólna. T. II. Część II. Komentarz do art. 53 – 116, wyd. V]. Dyrektywa ustanawiająca prymat kar wolnościowych w stosunku do pozbawienia wolności w zakresie drobnej i średniej przestępczości stanowi wyraz konstytucyjnej zasady proporcjonalności (art. 31 ust. 3 Konstytucji RP ). Wobec uprzedniej niekaralności oskarżonych i wyrażenia skruchy nie sposób było uznać, by kara pozbawienia wolności była wyłącznym środkiem prawnokarnej reakcji, mogącym osiągnąć wobec D. G. (1) i P. M. skutek poprawczy.

Orzeczone kary, stanowiąc realną dolegliwość, wzbudzą w oskarżonych wolę przestrzegania porządku prawnego, kształtując ich postawę wobec prawa w sposób pożądany.

Sąd miał także na uwadze prewencję ogólną integrującą (pozytywną), która jest tożsama ze stabilizacją porządku prawnego. Cel ten jest realizowany przez orzekanie kar (środków) odbieranych (przez członków społeczeństwa) jako reakcja sprawiedliwa, nieprzekraczająca stopnia winy sprawcy (por.
A. B., Nagminność w prawie i praktyce karnej (uwagi na tle wyroku SA w Łodzi z dnia 20 lutego 2014 r., Prok. i Pr. 2017, z. 1, s. 16).

W zakresie czynów z punktu II i III, IV i V, XVIII i XIX skargi zaszedł tzw. idealny zbieg przestępstwa skarbowego i przestępstwa określonego
w przepisach innej niż k.k.s. ustawy (art. 8 § 1 k.k.s.). U podstaw wspomnianej konstrukcji leży – przyjęte przez ustawodawcę - założenie, zgodnie z którym naruszenie przez ten sam czyn wielu przepisów (realizacja znamion wielu typów czynu zabronionego) prowadzi do przyjęcia wielości przestępstw, jakkolwiek ich podstawą pozostaje jeden i ten sam czyn ( P. Kardas, Zbieg przepisów ustawy w prawie karnym, Warszawa 2011, s. 182). Na gruncie prawa karnego skarbowego przyjęto konstrukcję idealnego zbiegu przestępstw z modyfikacją na płaszczyźnie wykonania kary (art. 8 § 2 k.k.s.). W przypadku zatem wymienionych idealnych zbiegów wykonaniu podlegały kary orzeczone
w punktach 3., 5., 14. wyroku.

Z uwagi na przypisanie oskarżonym M. P. (1), R. P. (1), D. G. (1) w jednym wyroku więcej niż jednego przestępstwa zaktualizowało się zagadnienie orzeczenia kary łącznej.

Zgodnie z treścią art. 85 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną. Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu
w całości lub części kary lub kary łączne za przestępstwa pozostające w zbiegu.

Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 1.080 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach (art. 39 § 1 k.k.s.).

Wymierzając karę łączną grzywny, Sąd określa na nowo wysokość stawki dziennej, kierując się wskazaniami takimi, jak przy wymiarze kar jednostkowych; wysokość stawki dziennej nie może jednak przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio (art. 86 § 2 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s.).

W razie skazania za zbiegające się przestępstwo skarbowe i przestępstwo określone w innej ustawie karnej, Sąd wymierza karę łączną na zasadach określonych w Kodeksie karnym skarbowym (art. 39 § 2 k.k.s.). Układ ten zaktualizował się w przypadku oskarżonego D. G. (1).

W stanie sprawy oskarżeni M. P. (1), R. P. (1), D. G. (1) popełnił przestępstwa i orzeczono za nie kary podlegające łączeniu to jest kary pozbawienia wolności i grzywny. Sąd był zatem zobligowany do wymierzenia kary łącznej w granicach:

- od 1 roku i 10 miesięcy do 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, od 300 do 400 stawek dziennych grzywny (M. P. (1)),

- od 2 lat do 3 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności, od 300 do 400 stawek dziennych grzywny (R. P. (1));

- od 110 do 170 stawek dziennych grzywny (D. G. (1)).

Orzekając karę łączną, Sąd brał pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara miała osiągnąć w stosunku do sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (art. 85a k.k.). Dyrektywy prewencyjne są przy tym uzupełniane
w jednostkowych przypadkach poprzez wypracowany w doktrynie
i orzecznictwie zestaw kryteriów charakteryzujących przedmiotowo – podmiotowe związki między pozostającymi w zbiegu przestępstwami
( P. K., (w:) W. W. (red.), Nowelizacja prawa karnego 2015, K. 2015,
s. 644, S. Ż., (w:) M. K. (red.), R. Z. (red.), Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, t. II, W. 2015, s. 498 i n.). Oznaczenie rodzaju oraz charakteru więzi przedmiotowo – podmiotowych pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami przesądza o zasadności, przy uwzględnieniu wskazań wynikających z dyrektyw prewencyjnych, wymiaru kary łącznej w oparciu
o zasadę absorpcji, asperacji lub kumulacji. Przez związek przedmiotowo – podmiotowy rozumieć należy podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację i czas popełnienia każdego z nich (por. wyrok SN
z dnia 21 sierpnia 2007 r., II KK 96/07, OSNKW 2008, nr 1, poz. 6, wyrok SA
w K. z dnia 13 listopada 2003 r., II Aka 339/03, Lex 183336, wyrok SA
w K. z dnia 19 stycznia 2005 r., II Aka 274/04, KZS 2005, z. 1, poz. 14). Trzeba również wskazać, że im większa liczba zbiegających się przestępstw, tym surowsza winna być wymierzona za nie kara łączna – tzw. zasada śniegowej kuli ( M. Królikowski, R. Zawłocki, Prawo karne, Warszawa 2015, s. 417, wyrok SA w Łodzi z dnia 20 września 2001 r., II Aka 154/01, KZS 2002, nr 12, poz. 70).

Wymierzając – na zasadzie asperacji - kary łączne 2 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności, 350 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda (M. P. (1)), 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, 350 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda (R. P. (1)), 140 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda (D. G. (1)) Sąd miał na uwadze:

- konieczność takiego oddziaływania na oskarżonych, by ci nie naruszyli ponownie porządku prawnego (podkreślenia wymaga uprzednia wielokrotna karalność M. P. (1) i R. P. (1), niekaralność D. G. (1)),

- potrzebę odpowiedniego kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (wyłącznie kary łączne pozbawienia wolności i grzywny w orzeczonym wymiarze będą czyniły zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, będąc podsumowaniem przestępczej aktywności oskarżonych),

- liczbę pozostających w zbiegu przestępstw ujmowaną w świetle dyrektywy prewencji indywidualnej i generalnej,

- tożsamość naruszonych dóbr prawnych w przypadku czynów przypisanych M. P. (1) i R. P. (1),

- rozbieżność naruszonych dóbr w przypadku skazań D. G. (1),

- odległość czasową przestępstw.

Oceny związane z sytuacją majątkową oskarżonych pozostawały aktualne w związku z oznaczaniem wysokości stawek dziennych kar łącznych grzywny.

Sąd orzekł przepadek dowodów rzeczowych (będących przedmiotami
i narzędziami przestępstwa):

- na podstawie art. 30 § 2 k.k.s. w zw. z art. 29 pkt 1, 2 i 4 k.k.s. opisanych pod pozycjami 2, 3, 4, 15, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 37, 38 wykazu z k. 1190-1192 tomu VI akt sprawy w związku ze skazaniem z punktu 5,

- na podstawie art. 30 § 2 k.k.s. w zw. z art. 29 pkt 1, 2 i 4 k.k.s. opisanego pod pozycją 36 wykazu z k. 1190-1192 tomu VI akt sprawy w związku ze skazaniem z punktu 7,

- na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii opisanych pod pozycjami 17, 18 wykazu z k. 1190-1192 tomu VI akt sprawy w związku ze skazaniem z punktu 15., zarządzając ich zniszczenie;

- na podstawie art. 30 § 2 k.k.s. w zw. z art. 29 pkt 1, 2 i 4 k.k.s. opisanego pod literą S na k. 38odw. akt sądowych w związku ze skazaniem z punktu 6.,

- na podstawie art. 30 § 2 k.k.s. w zw. z art. 29 pkt 1, 2 i 4 k.k.s. opisanego pod literą (...) na k. 38odw. akt sądowych w związku ze skazaniem z punktu 9. i 17.,

- na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii opisanego pod literą U na k. 38odw. akt sądowych w związku ze skazaniem z punktu 11, zarządzając jego zniszczenie;

- na podstawie art. 30 § 2 k.k.s. w zw. z art. 29 pkt 1, 2 i 4 k.k.s. opisanego pod literą Z na k. 39 akt sądowych w związku ze skazaniem z punktu 5.

Mając na uwadze orzeczone kary skutkujące dolegliwością finansową, niewielkie dochody oskarżonych, zwolniono ich od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Ich uiszczenie byłoby nierealne.