Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Apelacja oskarżyciela publicznego jest zasadna i musi skutkować uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Na uwzględnienie zasługuje podniesiony przez prokuratora zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, że oskarżony dopuścił się zaboru w celu przywłaszczenia artykułów spożywczych i alkoholu na łączną kwotę 425,01 złotych, a w konsekwencji przyjęcie, iż czyn oskarżonego stanowił wykroczenie.

Odnosząc się do powyższego zarzutu, wskazać należy, iż skarżący słusznie podniósł błędne ustalenie przez sąd pierwszej instancji wartości mienia będącego przedmiotem zarzuconej oskarżonemu kradzieży, albowiem w tym zakresie sąd meriti oparł się na wnioskach zawartych w głównej i uzupełniającej opinii biegłego sądowego do spraw wyceny ruchomości, uznając ją za w pełni obiektywny dowód pozwalający na prawidłową ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym przede wszystkim na weryfikację wyjaśnień oskarżonego. Nie ulega wątpliwości, iż przepis art. 193 § 1 k.p.k. normuje nie tylko prawną dopuszczalność, ale również i wymóg skorzystania w procesie karnym z opinii biegłego. Niemniej jednak nie należy tracić z pola widzenia, że opiniowanie na potrzeby procesu karnego uprawnione jest tylko wówczas, gdy dla stwierdzenia danej okoliczności niezbędne jest posiadanie wiedzy specjalnej. Kategorycznie stwierdzić należy, iż przedmiotem opinii biegłego mogą być wyłącznie wiadomości specjalne, a nie – jak uczynił sąd meriti – dokonanie ustaleń faktycznych stanowiących podstawę rozstrzygnięcia. Wszakże uwypuklić należy, iż sąd pierwszej instancji dopuścił się rażącej nieprawidłowości podczas formułowania tezy dowodowej, wskazując, iż biegły do spraw wyceny nieruchomości ma sporządzić opinię na okoliczność „ustalenia asortymentu skradzionego przez oskarżonego i cen detalicznych, to jest wrzesień/grudzień 2014”, a następnie uznając ją za w pełni wiarygodny dowód stanowiący podstawę ustaleń faktycznych.

Nadto, odnosząc się do opinii biegłego oraz mając na względzie poniżej przedstawione zapatrywanie Sądu Okręgowego co do ustalenia wartości mienia będącego przedmiotem zaboru, wątpliwości budzi zasadnicza kwestia, jaką jest zasadność dopuszczenia dowodu z tejże opinii. Wszakże prawidłowa ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, z wyłączeniem dowodu z opinii biegłego do spraw wyceny ruchomości, w tym w szczególności zeznań świadka J. K., winna mieć kluczowe znaczenie dla określenia wartości mienia. Tymczasem sąd meriti nie uwzględnił zeznań świadka J. K. jako niemających znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, podczas gdy w ocenie Sądu Okręgowego – wręcz przeciwnie - zeznania tegoż świadka winny zostań poddane prawidłowej ocenie i jako istotne dla rozstrzygnięcia stanowić podstawić ustaleń faktycznych.

Zgodzić należy się ze skarżącym, który słusznie wskazał, iż Sąd Rejonowy w Zgierzu dopuścił się również uchybienia w postaci błędnego zsumowania wartości wszystkich przedmiotów będących przedmiotem kradzieży w okresie od dnia 14 września 2013 roku od dnia 4 grudnia 2013 roku. Pomimo tego, że sąd meriti dokonał ustaleń faktycznych odnoszących się do kradzieży dwóch szynek świątecznych dokonanej przez K. P. w dniu 4 grudnia 2013 roku, dając temu wyraz w uzasadnieniu, nie uwzględnił ich wartości podczas określania łącznej wartości mienia będącego przedmiotem kradzieży. Powyższa kwestia ma kluczowe znaczenie dla oceny czy czyn oskarżonego stanowił przestępstwo kradzieży z art. 278 § k.k. czy też wykroczenie z art. 119 § 1 k.k.

Wskazać należy również, iż Sąd Okręgowy podziela stanowisko w przedmiocie określenia wartości mienia będącego przedmiotem kradzieży, w myśl którego w przypadku dokonania kradzieży nowego towaru, wystawionego w sklepie i opatrzonego ceną określoną przez sprzedającego, uwidoczniona cena określa wartość towaru. Innymi słowy, wartość rzeczy odzwierciedla wartość rynkową, a w przypadku kradzieży asortymentu sklepu (...) jest nią cena sklepowa. W tym zakresie – na co Sąd Okręgowy zwrócił uwagę powyżej - istotne znaczenie ma treść zeznań świadka J. K..

Trudno również nie przyznać racji skarżącemu, iż sąd a quo dopuścił się niekonsekwencji ustalając wartość mienia, biorąc pod uwagę w jednym przypadku cenę sklepową, zaś w pozostałych – abstrahując w tym miejscu od zasadności przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego do spraw wyceny ruchomości na tę okoliczność - opierając się na wnioskach zawartych w tejże opinii, a zatem przyjmując za wartość cenę netto powiększoną jedynie o podatek VAT. Stanowczo wskazać należy, iż tak ustalona wartość szkody nie znajduje aprobaty Sądu Okręgowego.

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy uznał za zasadny zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, uznając iż miał on wpływ na treść orzeczenia, gdyż determinował podstawę odpowiedzialności oskarżonego za wykroczenie, podczas gdy w ocenie tutejszego Sądu dopiero prawidłowo określona wartość szkody winna stanowić podstawę do ustalenia, czy oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 278 § k.k. W konsekwencji, na podstawie art. 437 § 2 k.k., Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Zgierzu, uznając.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy w Zgierzu weźmie pod uwagę powyżej poczynione uwagi, w szczególności po dokonaniu swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, dokona precyzyjnych ustaleń faktycznych – zwłaszcza w zakresie wartości mienia będącego przedmiotem kradzieży – stanowiących podstawę subsumpcji pod określone normy kodeksu karnego bądź kodeksu wykroczeń, a następnie wyda orzeczenie respektujące w pełni przepisy prawa karnego materialnego, jak i procesowego. W zakresie dowodów, które nie miały wpływu na uchylenie wyroku będzie mógł skorzystać z instytucji opisanej w art. 442 § 2 k.p.k. Wyeliminuje także omyłki rachunkowe, jak i niekonsekwencję przy ustalaniu wartości poszczególnych przedmiotów, a także uwzględniając całość mienia będącego przedmiotem zaboru prawidłowo określi całkowitą wartość szkody, a następnie dokona jej oceny w świetle znamion czynów zabronionych.