Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 22 maja 2018 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w sprawie o sygn. akt VII W 142/16 uznał obwinioną J. B. za winną zarzucanego jej wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i art. 97 k.w., popełnionego w dniu 30 września 2015 roku i za to wykroczenie wymierzył jej karę grzywny w wysokości 800 złotych. Obwiniona wniosła apelację od powyższego wyroku.

Niezależnie od zarzutów podniesionych w złożonej apelacji, należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 45 § 1 k.w. karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, a jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu.

Wykroczenie, którego popełnienie zarzucono obwinionej, miało miejsce w dniu 30 września 2015 roku, zatem dwuletni okres przedawnienia upłynął w dniu 29 września 2017 roku i z tą datą ustała karalność wykroczenia popełnionego przez J. B..

W sytuacji, gdy nastąpiło przedawnienie orzekania, wszczęte już postępowanie umarza się (art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w.).

Przedawnienie nie stanowi samo w sobie przeszkody do uniewinnienia, ponieważ co do zasady spośród negatywnych przesłanek procesowych wymienionych w art. 5 § 1 k.p.s.w., pierwszeństwo mają przesłanki wskazane w pkt 1, gdyż są one najdalej idące i wywołują dla obwinionego najkorzystniejsze skutki. W związku z powyższym postępowanie należy umorzyć, gdy nastąpiło przedawnienie karalności, ale tylko wtedy, gdy nie ma oczywistych podstaw do uniewinnienia obwinionego z braku czynu lub braku znamion czynu jako wykroczenia albo braku winy. (postanowienie SN z 02.07.2002 roku, IV KKN 264/99, LEX nr 54407 ).

Analiza akt niniejszej sprawy prowadzi jednak do wniosku, że odnośnie obwinionej J. B. nie zachodzą oczywiste podstawy do jej uniewinnienia.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 104 § 1 pkt 7 k.p.s.w. oraz art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w. uchylił zaskarżony wyrok i postępowanie w stosunku do obwinionej J. B. umorzył.

Na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.s.w. kosztami postępowania w sprawie obciążono Skarb Państwa.