Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Z. K. został oskarżony o to, że

I.  W okresie od 16 lipca 2016r. do 23.09.2018r. w Ł., będąc osobą faktycznie odpowiedzialną jako kierujący jednostką – prezes (...) Sp. z o.o. za prowadzenie spraw spółki oraz jej reprezentację, wbrew przepisom ustawy nie złożył w siedzibie XX Wydziału Krajowego Rejestru Sądowego w Ł. przy ul.(...) w okresie od dnia 01.07.2016r. do 15.07.2016r. sprawozdania finansowego spółki i sprawozdania z działalności za 2015r.,

tj. o czyn z art. 79 pkt 4 ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości,

II.  W okresie od 16 lipca 2017r. do 23.09.2018r. w Ł. będąc osobą faktycznie odpowiedzialną jako kierujący jednostką – prezes (...) Sp. z o.o. za prowadzenia spraw spółki oraz jej reprezentację, wbrew przepisom ustawy nie złożył w siedzibie XX Wydziału Krajowego Rejestru Sądowego w Ł. przy ul.(...) w okresie od dnia 01.07.2017r. do 15.07.2017r. sprawozdania finansowego spółki i sprawozdania z działalności za 2016r.

tj. o czyn z art. 79 pkt.4 ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości,

III.  W okresie od 16.07.2018r. do 19.11.2018r. w Ł. będąc osobą faktycznie odpowiedzialną jako kierujący jednostką – prezes (...) Sp. z o.o. za prowadzenie spraw spółki oraz jej reprezentację, wbrew przepisom ustawy nie złożył w siedzibie XX Wydziału Krajowego Rejestru Sądowego w Ł. przy ul.(...) w okresie od dnia 01.07.2018r. do 15.07.2018r. sprawozdania finansowego spółki i sprawozdania z działalności za 2017r.

tj. o czyn z art. 79 pkt 4 ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości,

Wyrokiem z dnia 23 lipca 2019 roku, w sprawie o sygn. akt VI K 78/19, Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi:

1.  uznał oskarżonego Z. K. za winnego popełnienia zarzuconego mu w pkt I czynu, wyczerpującego dyspozycję art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości i za to na podstawie art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości wymierzył oskarżonemu karę 50 stawek dziennych grzywny przyjmując wysokość jednej stawki na 50 złotych,

2.  uznał oskarżonego Z. K. za winnego popełnienia zarzuconego mu w pkt II czynu, wyczerpującego dyspozycję art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości i za to na podstawie art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości wymierzył oskarżonemu karę 50 stawek dziennych grzywny przyjmując wysokość jednej stawki na 50 złotych,

3.  uznał oskarżonego Z. K. za winnego popełnienia zarzuconego mu w pkt III czynu, z tą zmianą iż oskarżony nie złożył sprawozdania w okresie od dnia 16.07.2018 roku do dnia 14.07.2019 roku, wyczerpującego dyspozycję art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości i za to na podstawie art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości wymierzył oskarżonemu karę 50 stawek dziennych grzywny przyjmując wysokość jednej stawki na 50 złotych,

4.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. w miejsce kar grzywny orzeczonych w pkt 1, 2, 3 wymierzył oskarżonemu karę łączną grzywny 60 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na 50 złotych,

5.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej w B., ul. (...) kwotę 929,88 zł tytułem kosztów obrony z urzędu sprawowanej przez adw. M. A..

6.  zwolnił oskarżonego od kosztów procesu przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego Z. K., który na podstawie art. 444 § 1 k.p.k. oraz art. 425 § 1 i 2 k.p.k. zaskarżył powyższe rozstrzygnięcie w części dotyczącej kary.

Na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. oraz art. 438 pkt 4 k.p.k. obrońca oskarżonego Z. K. powyższemu orzeczeniu zarzucił rażącą niewspółmierność (surowość) kary poprzez orzeczenie kar jednostkowych jak i kary łącznej grzywny 60 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na 50 złotych przekraczającą swoją dolegliwością stopień winy i społecznej szkodliwości czynu jakiego dopuścił się oskarżony, co było skutkiem niewłaściwego zastosowania dyrektyw wymiaru kary wyrażonych w art. 53 § 1 i 2 k.k. oraz brak dostatecznego rozważenia wszystkich okoliczności łagodzących zachodzących po stronie oskarżonego, w szczególności wyrażonej skruchy, niezwykle ciężkich skutków jakie dla oskarżonego wywoła wykonanie kary grzywny w orzeczonym wymiarze, sytuacji osobistej oskarżonego.

W konkluzji apelacji obrońca oskarżonego Z. K. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie Z. K. jednostkowych kar grzywny za każdy z czynów tj. 5 stawek dziennych po 100 złotych oraz kary łącznej grzywny 10 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na 100 złotych.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje.

Apelacja wniesiona przez obrońcę oskarżonego Z. K. nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 438 pkt 4 k.p.k. orzeczenie o karze może zostać zmienione przez sąd odwoławczy w razie stwierdzenia rażącej niewspółmierności kary w odniesieniu do stopnia społecznej szkodliwości czynu przestępczego przypisanego oskarżonemu oraz rozmiaru zawinienia sprawcy.

W ocenie sądu odwoławczego, sąd pierwszej instancji wymierzając oskarżonemu za przypisane mu przestępstwa kary grzywny samoistnej należycie uwzględnił dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k. Wymierzone Z. K. kary grzywny za przypisane mu czyny przestępcze w niewielkim tylko stopniu przekraczają aktualną minimalną płacę miesięczną w gospodarce.

Również wymierzona oskarżonemu kara łączna grzywny nie przekracza przeciętnej miesięcznej płacy w gospodarce.

Z. K. pracuje i nie posiada nikogo na swym utrzymaniu. Jest więc w stanie zapłacić wymierzoną mu karę grzywny.

Zważywszy powyższe okoliczności, jak również fakt, że był on już uprzednio karany za popełnienie przestępstw, nie można uznać, że wymierzone mu jednostkowe kary grzywny, jak również orzeczona wobec niego kara łączna grzywny noszą znamiona kar rażąco niewspółmiernie surowych w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k.

Mając zatem na względzie wymienione wyżej okoliczności, Sąd Okręgowy w Łodzi nie znalazł podstaw do uwzględnienia apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego Z. K. i dlatego, na podstawie art. 437 § 1 k.p.k., utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

Z uwagi na fakt, że oskarżony korzystał z pomocy obrońcy z urzędu w postępowaniu przed sądem odwoławczym, Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016r., poz. 1715 z późn. zm.) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. A. kwotę 516,60 złotych tytułem nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu Z. K. z urzędu w postępowaniu przed sądem drugiej instancji.

Z uwagi na trudną sytuację finansową oskarżonego Z. K., Sąd Okręgowy w Łodzi, na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze w niniejszej sprawie.