Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

B. B. został oskarżony o to, że w dniu 6 stycznia 2016 roku w Ł., będąc już uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, prowadził w ruchu lądowym samochód marki A. (...) nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się stężeniem alkoholu 1,03 mg/l w wydychanym powietrzu w pierwszym badaniu oraz 1,11 mg/l w drugim badaniu, tj. o czyn z art. 178a § 1 i 4 k.k.

Wyrokiem z dnia 22 sierpnia 2016 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w miejsce zarzuconego czynu uznał oskarżonego B. B. za winnego, tego że w dniu 6 stycznia 2016 roku w Ł., prowadził w ruchu lądowym samochód marki A. (...) nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się stężeniem alkoholu 1,03 mg/l w wydychanym powietrzu w pierwszym badaniu oraz 1,11 mg/l w drugim badaniu tj. popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i na podstawie tego przepisu wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, a także na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 lat. Ponadto Sąd Rejonowy na podstawie art. 43a § 2 k.k. zobowiązał oskarżonego do zapłaty kwoty 5.000 złotych tytułem świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej i zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 190 złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Wyrok Sądu Rejonowego zaskarżył apelacją oskarżony B. B. zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu:

1.  obrazę przepisów prawa procesowego tj. art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. oraz art. 424 § 1 k.p.k. poprzez zaniechanie oceny wyjaśnień oskarżonego dotyczących aktualnej sytuacji osobistej i majątkowej oraz wyrażonej skruchy po popełnieniu przestępstwa, co jako okoliczności łagodzące powinno było mieć wpływ na wymiar kary i środka karnego, a zostało pominięte przez Sąd;

2.  obrazę przepisu prawa materialnego tj. art. 63 § 4 k.k. poprzez jego niezastosowanie polegające na zaniechaniu zaliczenia okresu zatrzymania oskarżonemu prawa jazdy na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych;

3.  rażącą niewspółmierność kary wyrażającą się w wymierzeniu kary pozbawienia wolności bez jej warunkowego zawieszenia przy pominięciu okoliczności łagodzących;

4.  rażącą niewspółmierność środka karnego polegającą na orzeczeniu zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 lat.

W konkluzji apelacji oskarżony wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, ewentualnie o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez jego uzupełnienie w zakresie zaliczenia okresu zatrzymania oskarżonemu prawa jazdy na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz złagodzenie orzeczonej kary pozbawienia wolności i zastosowanie instytucji probabacyjnej w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary, ewentualnie o jej mniejszy wymiar, a także orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja oskarżonego była zasadna jedynie w zakresie zarzutu obrazy przepisu prawa materialnego, tj. art. 63 § 4 k.k., polegającej na zaniechaniu zaliczenia okresu zatrzymania oskarżonemu prawa jazdy na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Zgodnie z treścią przepisu art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego środka karnego, o którym mowa w art. 39 pkt 3, zalicza się okres zatrzymania prawa jazdy lub innego odpowiedniego dokumentu. W przedmiotowej sprawie B. B. zatrzymano prawo jazdy z dniem 6 stycznia 2016 r. (postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy k.- 16).

Z tego powodu okres zatrzymania dokumentu, zgodnie z dyspozycją przepisu art. 63 § 4 k.k., winien zostać zaliczony na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Z uwagi na fakt, iż Sąd Rejonowy nie dokonał tego zaliczenia konieczna stała się w tym zakresie zmiana zaskarżonego wyroku.

Nie były natomiast zasadne pozostałe zarzuty zawarte w apelacji oskarżonego.

Sąd Rejonowy nie zaniechał oceny materiału dowodowego w zakresie dotyczącym wyjaśnień oskarżonego. Żal i skrucha okazywana przez oskarżonego nie może jednak stanowić praktycznie jedynego powodu do orzeczenia wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania bądź kary łagodniejszego rodzaju. Należy bowiem mieć na uwadze znaczny stan nietrzeźwości oskarżonego oraz pozostałe okoliczności popełnienia przestępstwa tj. kierowanie samochodem w ścisłym centrum miasta oraz uderzenie w stoliki ogródka piwnego na ul. (...). Tylko i wyłącznie szczęśliwemu przypadkowi należy zawdzięczać brak dalszych negatywnych następstw zachowania oskarżonego.

Sąd Rejonowy słusznie przyjął, że jedynie kara pozbawienia wolności odbywana w warunkach izolacji więziennej może spełnić cele kary wobec oskarżonego jak również w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara ta winna uświadomić oskarżonemu naganność jego zachowania i spowodować, aby po jej odbyciu, choćby z obawy przed ponownym osadzeniem w zakładzie karnym nie dopuszczał się podobnych zachowań i przestrzegał porządku prawnego. Oskarżony był wcześniej karany na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, a mim tego ponownie popełnił przestępstwo.

Mając na uwadze granice ustawowego zagrożenia za przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k. oraz granice obligatoryjnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, a także znaczny stan nietrzeźwości oskarżonego oraz znaczne zagrożenie bezpieczeństwa, które wywołał swoim zachowaniem, wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności, a także orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych nie można uznać za rażąco niewspółmiernie surowe w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k.

Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

Ponieważ apelacja oskarżonego nie została uwzględniona na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, na które złożyły się: kwota 20 zł tytułem zryczałtowanych wydatków za doręczenia pism w postępowaniu odwoławczym - ustalona na podstawie § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j. Dz.U. z 2013 roku, poz. 663) oraz kwota 120 zł tytułem opłaty od kary pozbawienia wolności ustalona na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz.U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 ze zm.).