Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

M. N. został oskarżony o to, że w okresie od 3 marca 2015 roku do 7 marca 2015 roku w Ł. będąc uprzednio skazanym przez Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi w sprawie sygn. akt XIX K 792/06 za umyślne przestępstwo podobne na karę pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po jej odbyciu w wymiarze co najmniej 6 miesięcy w okresie od 7 września 2011 roku do 14 listopada 2011 r. i w systemie dozoru elektronicznego od 14 listopada 2011 roku do dnia 7 maja 2012 roku, działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w krótkich odstępach czasu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia łącznej wartości 2080 zł przy czym:

- w okresie od 3 do 6 marca 2015 roku zabrał w celu przywłaszczenia z terenu posesji przy ul. (...) siatkę metalową ocynkowaną, dwa krany, 3 sztuki słupków ogrodzeniowych, przewody elektryczne oraz drewno opałowe o łącznej wartości 480 zł na szkodę K. K.;

- w dniu 7 marca 2015 roku zabrał w celu przywłaszczenia z terenu posesji przy ul. (...) spawarkę elektryczną marki D. o wartości 1600 zł na szkodę firmy (...) w Ł.

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 15 października 2015 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi uznał oskarżonego M. N. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu z tą zmianą, że przyjął iż wartość rzeczy zabranych na szkodę K. K. wynosiła 278 zł, a łączna wartość przywłaszczonego mienia wynosiła 1878 zł tj. przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych.

Wyrok Sądu Rejonowego został zaskarżony apelacją w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze przez oskarżonego, który zarzucił zaskarżonemu orzeczeniu rażącą niewspółmierność wymierzonej kary pozbawienia wolności w sytuacji, gdy wartość zabranego mienia w rzeczywistości była niższa niż przyjął Sąd Rejonowy, a nadto niedostatecznie uwzględniono okoliczności łagodzące w postaci przyznania się oskarżonego do winy.

Podnosząc powyższe zarzuty oskarżony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie kary w najniższym ustawowym wymiarze.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja oskarżonego M. N. okazała się częściowo zasadna.

Należy stwierdzić, że mimo iż oskarżony wskazał, że wniesiona apelacja dotyczy jedynie rozstrzygnięcia o karze, to kwestionując ustalenia faktyczne w zakresie przyjętej przez Sąd Rejonowy wartości skradzionego mienia, oskarżony w istocie rzeczy kwestionował całość zaskarżonego orzeczenia.

Sąd Okręgowy nie podzielił zarzutu apelacji odnoszącego się do błędnej oceny wartości szkody na rzecz K. K.. Na rozprawie w dniu 15 października 2015 roku (k. 130) K. K. szczegółowo podał wartość skradzionych przedmiotów, która po zsumowaniu daje właśnie przyjętą przez Sąd Rejonowy kwotę 278 zł. Wbrew twierdzeniom oskarżonego pokrzywdzony nie wskazywał na wartość rzeczy nowych. Podane przez pokrzywdzonego wartości skradzionych przedmiotów nie odbiegają w żaden sposób od powszechnie obowiązujących cen tego typu przedmiotów nie budząc żadnych wątpliwości co do wiarygodności przyjętej oceny.

Zastrzeżenia budziła natomiast wartość skradzionej przez oskarżonego spawarki na szkodę S. L..

Przesłuchiwana na tą okoliczność w postępowaniu przygotowawczym pracownica pokrzywdzonego M. P. określiła tą wartość na kwotę około 1600 zł (k. 4), zaś zeznając na rozprawie w dniu 15 października 2015 roku na kwotę około 1000 zł (k.-130). Po odczytaniu jej zeznań z postępowania przygotowawczego oświadczyła, że nie jest w stanie odnieść się do występującej w nich różnicy wartości, gdyż się na tym nie zna, a wartość spawarki podał jej pracodawca.

Powyższa okoliczność skutkowała pojawieniem się wątpliwości co do rzeczywistej wartości spawarki oraz koniecznością ustalenia tego faktu w postępowaniu odwoławczym.

Z uwagi na fakt, iż pokrzywdzony S. L. nie posiadał żadnej dokumentacji dotyczącej zakupu spawarki, z której wynikałaby jej cena oraz moc, a sam także nie był w stanie wskazać precyzyjnie kiedy i za jaką kwotę nabył przedmiotową spawarkę Sąd Okręgowy dopuścił na okoliczność ustalenia wartości spawarki dowód z opinii biegłego do spraw wyceny ruchomości, z której to opinii wynika, że używana spawarka marki D. o mocy 200 amperów na dzień kradzieży była warta od 500 zł do 550 zł.

Sąd Okręgowy zakreślił biegłemu w tezie dowodowej przyjęcie czteroletniego okresu używania spawarki, gdyż pokrzywdzony nie był pewien jak długo spawarka była używana twierdząc jednocześnie, że nie użytkował spawarek starszych niż czteroletnie.

W związku z tym, że oskarżony wyjaśniał, iż skradziona przez niego spawarka miała moc 160 amperów, a M. P. i S. L. twierdzili, że posiadała ona moc 180- 200 amperów Sąd Okręgowy zlecił biegłemu wydanie opinii wariantowej.

Przyjmując w konsekwencji wartość spawarki o mocy 200 amperów Sąd Okręgowy dał wiarę konsekwentnym w tym zakresie zeznaniom M. P. i S. L.. Z uwagi na rozbieżność cenową opinii biegłego tj. od 500 zł do 550 zł Sąd Okręgowy zgodnie z zasadą art. 5 § 2 k.p.k. przyjął wartość niższą, jako korzystniejszą dla oskarżonego.

Sąd Okręgowy dał wiarę opinii biegłego P. G. uznając, że została ona wydana w oparciu o wszechstronną analizę cen spawarek zarówno nowych jak i używanych, oferowanych do sprzedaży w sklepach jak i za pośrednictwem sieci Internet. Opinia biegłego nie nasuwa żadnych zastrzeżeń co do jej rzetelności.

Konsekwencją zmiany wartości skradzionej spawarki z 1600 zł na co najmniej 500 zł była zmiana wysokości łącznej szkody z 1878 zł na co najmniej 778 zł.

Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że swoim zachowaniem oskarżony popełnił przestępstwo kradzieży w czynie ciągłym w warunkach recydywy z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Oskarżony dokonał zaboru cudzych rzeczy ruchomych w celu przywłaszczenia. Zachowania, których się dopuścił miały miejsce w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Oskarżony traktował bowiem popełnianie drobnych, okazyjnych kradzieży jako sposób na uzyskanie środków utrzymania. Prawidłowo również przyjęto recydywę z art. 64 § 1 k.k. zaliczając do okresu odbytej kary pozbawienia wolności także odbycie jej w formie dozoru elektronicznego.

Mimo, że wartość skradzionego mienia nie ma najważniejszego znaczenia dla odpowiedzialności za przestępstwo kradzieży, to nie można jednocześnie stwierdzić, aby mogła ona pozostawać bez wpływu na odpowiedzialność karną. Zmiana wartości skradzionego mienia o ponad połowę powinna także znaleźć odzwierciedlenie w wymiarze kary.

Mając na uwadze powyższe, uznając że kara wymierzona oskarżonemu przez Sąd I instancji, przy zmianie wartości przedmiotu kradzieży z 1878 zł na 778 zł, byłaby karą rażąco surową należało obniżyć ją do 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Ponieważ oskarżony odpowiadał w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k. nie można było wobec niego orzec kary wolnościowej, ani warunkowo zawiesić wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Nie można wobec oskarżonego postawić pozytywnej prognozy, że kara wolnościowa bądź kara pozbawienia wolności orzeczona z warunkowym zawieszeniem wykonania spełniłyby cele kary.

Dla osiągnięcia celów kary konieczne jest bowiem, aby oskarżony odbywał ją w warunkach izolacji więziennej. Tylko taka kara jest w stanie wykazać oskarżonemu, że popełnianie przestępstw jest nieopłacalne i skutkuję koniecznością poniesienia realnej kary. Jednocześnie będzie wystarczającą przestrogą do powstrzymania oskarżonego przed podobnymi zachowaniami w przyszłości.

Z uwagi na fakt, iż oskarżony w postępowaniu odwoławczym korzystał z pomocy prawnej obrońcy wyznaczonego z urzędu, zaś koszty tejże pomocy nie zostały uiszczone w całości ani w części Sąd Okręgowy zasądził je na rzecz obrońcy oskarżonego ze Skarbu Państwa ustalając ich wysokość na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 4 ust. 1 i 3 oraz § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1801) mając na uwadze także dodatkowe terminy rozprawy odwoławczej.

Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze z uwagi na jego trudną sytuację materialną, a także konieczność odbycia kary w warunkach izolacji więziennej.