Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

POSTANOWIENIE

27 listopada 2025 roku

Sąd Okręgowy w Łodzi V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Michał Błoński

Protokolant: Sylwia Kurek

pod nieobecność oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu w sprawie A. M.

skazanego za czyny z art. 178a § 1 k.k. i innych

wniosku Sądu Rejonowego w Zgierzu z 4 listopada 2025 roku o rozstrzygnięcie sporu o właściwość rzeczową pomiędzy Sądem Rejonowym w Zgierzu, a Sądem Rejonowym w Łęczycy

w przedmiocie właściwości rzeczowej

na podstawie art. 38 § 1 k.p.k.

postanawia:

rozstrzygnąć spór o właściwość rzeczową wskazując, że właściwy rzeczowo do rozpoznania sprawy jest Sąd Rejonowy w Łęczycy.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 13 sierpnia 2025 roku Sąd Rejonowy w Łęczycy na podstawie art. 569 § 1 k.p.k. w zw. z art. 35 § 1 k.p.k. stwierdził swoją niewłaściwość do wydania wyroku łącznego dotyczącego A. M. i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Zgierzu jako właściwemu funkcjonalnie, argumentując przy tym, że sąd ów jest ostatnim, który wydał wyrok orzekający karę podlegającą łączeniu.

Sąd Rejonowy w Zgierzu postanowieniem z 4 listopada 2025 roku wszczął
z Sądem Rejonowym w Łęczycy spór o właściwość podnosząc, że właściwym do wydania wyroku łącznego w stosunku do skazanego jest Sąd Rejonowy w Łęczycy,
a ponadto zaznaczył, że Sąd Rejonowy w Łęczycy dopiero na rozprawie stwierdził, ze nie jest właściwy rzeczowo, a zatem powinien rozpoznać merytorycznie sprawę, bo nie istniały żadne powody do odroczenia rozprawy, co ewentualnie mogłoby uzasadniać przekazanie sprawy do Sądu Rejonowego w Zgierzu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. właściwym do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu. Z aktualnej karty karnej wynika, że sądem, który wydał ostatni wyrok skazujący w stosunku do A. M. jest Sąd Rejonowy w Łęczycy. Nie można jednakże stracić z pola widzenia faktu, że przepis art. 569 § 1 k.p.k. nie traktuje o ostatnim wyroku skazującym w ogóle, lecz o takim, który orzeka karę podlegającą łączeniu.

Sąd Rejonowy w Łęczycy powinien dokonać analizy uprzednich skazań A. M. i dopiero zdecydować, który Sąd Rejonowy jest właściwy w przedmiocie wydania wyroku łącznego. Tymczasem analiza zaskarżonego postanowienia prowadzi do wniosku, że ocena ta jest wybiórcza i jednostronna. Sąd Rejonowy w Łęczycy dokonuje analizy trzech ostatnich wyroków skazujących i dochodzi do konstatacji, że właściwy do rozpoznania sprawy jest Sąd Rejonowy w Zgierzu, bo wyrok w sprawie
II K 5/25 tego Sądu zapadł po popełnieniu dwóch wcześniejszych czynów skazanego
i w sprawach tych zapadły już prawomocne wyroki skazujące, a zatem nie jest możliwy zbieg realny z art. 85 § 1 k.k., czyli kara z ostatniego wyroku skazującego nie podlega łączeniu. Sąd Rejonowy pomija jednak, że wobec A. M. zapadło siedem wyroków skazujących, a nie trzy.

W sprawie II K 219/23 na mocy postanowienia z 27 stycznia 2025 r. zarządzono wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, zaś w sprawie II K 15/25 orzeczono wobec skazanego karę 1 roku pozbawienia wolności. Mając na uwadze uprzednie skazania, w tym np. wyrokiem 12 stycznia 2016 r. (II K 539/14), otwiera się potrzeba rozważenia różnych stanów prawnych, w tym obowiązującego w okresie od 1 lipca 2015 r. do 23 czerwca 2020 r., przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. Gdyby przyjąć, że dla skazanego korzystniejsze będzie oparcie wyroku łącznego na tymże stanie prawnym, to ostatni wyrok skazujący, którego kara podlega łączeniu, został wydany przez Sąd Rejonowy w Łęczycy. Najpierw należy ustalić stan prawny czy stany prawne możliwe do zastosowania w konkretnej sprawie, a dopiero czynić rozważania czy
i jakie ewentualnie kary podlegają łączeniu w ramach tych stanów prawnych, po czym należy dokonać analizy sytuacji skazanego przez pryzmat reguł intertemporalnych oraz art. 4 § 1 k.k.

Wszystkiego, co powyżej zostało wskazane, Sąd Rejonowy w Łęczycy nie poczynił, a Sąd Odwoławczy nie może w tym zakresie zastępować Sądu Rejonowego. Przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Zgierzu nie nastąpiło zatem po dokonaniu rzetelnej analizy przesłanek z art. 569 § 1 k.p.k., dlatego stanowisko tego ostatniego Sądu zasługuje na aprobatę.