Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

POSTANOWIENIE

Dnia 14 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Łodzi V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia S.O. Wojciech Janicki

Sędziowie: S.O. Zbigniew Mierzejewski (sprawozdawca)

S.O. Krystyna Pisarska

Protokolant: staż. Dorota Lerka

przy udziale Prokuratora Katarzyny Durzyńskiej

po rozpoznaniu w sprawie M. W.

oskarżonego o czyn z art. 286 § 1 k.k.

zażalenia wniesionego przez świadka M. R.

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi z dnia 2 grudnia 2013 roku

w przedmiocie przyznania świadkowi zwrotu kosztów podróży

na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 438 pkt 2 k.p.k. w zw. art. 618a § 1 i 2 k.p.k.

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie podwyższając przyznaną świadkowi M. R. kwotę tytułem zwrotu kosztów dojazdu do Sądu do 208,95 zł (dwustu ośmiu złotych dziewięćdziesięciu pięciu groszy).

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 2 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi przyznał świadkowi M. R. kwotę 90,80 złotych tytułem zwrotu kosztów dojazdu na rozprawę w dniu 28 listopada 2013 roku z W. i z powrotem.

Postanowienie Sądu Rejonowego zaskarżył zażaleniem M. R.. Wskazał, iż przyznana kwota nie pokrywa w całości poniesionych przez niego rzeczywistych kosztów dojazdu.

Zarzucił zaskarżonemu rozstrzygnięciu obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść postanowienia, to jest art. 618a § 1 k.p.k., polegającą na błędnej interpretacji wskazanego przepisu i przyjęciu, iż wybrany przez świadka środek transportu tj. własny samochód osobowy nie był celowy i racjonalny.

W konkluzji zażalenia skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i przyznanie mu kosztów dojazdu w wysokości wynikającej za przejazd odległości 250 km własnym samochodem osobowym wraz z uwzględnieniem kosztów wynikających eksploatacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie świadka M. R. jest zasadne.

Sąd Rejonowy oceniając wybór świadka co do sposobu dojazdu do Ł. z W. na rozprawę uznał, iż decyzja o podróży własnym samochodem nie była wyborem racjonalnym, ponieważ możliwe było także dotarcie do sądu na rozprawę zaplanowaną na godzinę 12.00 pociągiem, a następnie komunikacją miejską.

Przedstawiona wyżej argumentacja Sądu Rejonowego była błędna i sprowadzała się w istocie do konkluzji, że prawo wyboru przez świadka sposobu dojazdu do sądu wynikające z treści art. 618 a § 1 k.p.k. tylko wówczas może zostać uznane za racjonalne i celowe, gdy będzie polegać na wyborze najtańszego środka transportu.

Argumenty podnoszone w zaskarżonym postanowieniu co do stanu zdrowia świadka, który umożliwia mu korzystanie z komunikacji miejskiej nie dość, że wobec braku jakichkolwiek danych pozwalających na powzięcie takiej oceny, muszą zostać uznane za całkowicie dowolne, to stanowią w istocie dodatkowe rygory nie wynikające wprost z art. 618 a k.p.k., limitujące wybór przez świadka środka transportu.

Mając na uwadze czas poświęcony na dojazd do sądu z W., który przy uwzględnieniu rozkładu jazdy i oczekiwaniu na dogodne połączenie przy podróży własnym samochodem jest nieporównywalnie krótszy od podróży pociągiem, w obecnych realiach gospodarczych i cywilizacyjnych w żadnym razie nie można uznać wyboru dojazdu własnym samochodem po najkrótszej trasie jako wyboru nieracjonalnego i niecelowego.

Mając powyższe na uwadze należało zmienić zaskarżone postanowienie przyznając świadkowi zwrot kosztów dojazdu w kwocie 208,95 zł jako wynikającej z iloczynu przejechanych w obie strony 250 km i stawki za kilometr dla pojazdu o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm ³ w wysokości 0,8358 zł wynikającej z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. nr 27, poz. 271 ze zm.).