Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

POSTANOWIENIE

Dnia 18 stycznia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Łodzi, V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia S.O. Zbigniew Mierzejewski

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Matecka

przy udziale Prokuratora Tomasza Przytuły oraz przedstawiciela Urzędu Celnego I w Ł. A. L.

po rozpoznaniu w sprawie

P. K., urodz. (...) w Ł., syna C.

oskarżonego o czyn z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

zażalenia wniesionego przez Naczelnika Urzędu Celnego I w Ł.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Rawie Mazowieckiej z dnia 2 listopada 2016 roku, sygn. akt II K 256/16

w przedmiocie umorzenia postępowania

na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k., art. 438 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s.

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Sądowi Rejonowemu w Rawie Mazowieckiej do merytorycznego rozpoznania.

UZASADNIENIE

P. K. został oskarżony o to, że jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. w dniu (...) roku w B. urządzał gry na automatach do gier losowych bez udzielonej koncesji oraz poza kasynem gry wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 3, art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1 ustawy o grach hazardowych tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

Postanowieniem z dnia 2 listopada 2016 roku Sąd Rejonowy w Rawie Mazowieckiej na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. umorzył postępowanie przeciwko oskarżonemu podnosząc, iż przepis art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, wypełniający blankietową normę art. 107 § 1 k.k.s. łącznie z art. 14 ust. 1, jako mający tzw. charakter techniczny nie mógł być stosowany przeciwko oskarżonemu w związku z brakiem jego notyfikacji Komisji Europejskiej.

Postanowienie Sądu Rejonowego zaskarżył w całości zażaleniem na niekorzyść oskarżonego oskarżyciel publiczny – Naczelnik Urzędu Celnego I w Ł. zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść polegający na błędnym przyjęciu, że przepis art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych ma charakter techniczny i jako nienotyfokowany Komisji Europejskiej nie może wypełniać blankietowej normy art. 107 § 1 k.k.s., podczas gdy Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 14 października 2016 roku w sprawie C-303/15 stwierdził, że przepis taki jak art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie posiada charakteru przepisu technicznego i nie podlega w związku z tym obowiązkowi notyfikacji;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść polegający na błędnym przyjęciu, że oskarżonemu zarzucono naruszenie obowiązków wynikających z art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, podczas gdy zarzucono mu naruszenie art. 23 a ust. 1 tejże ustawy;

3.  obrazę przepisu prawa materialnego tj. art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, polegającą na przyjęciu, że może on mieć zastosowanie tylko łącznie z przepisem art. 6 ust. 1 ustawy.

Podnosząc powyższe zarzuty oskarżyciel publiczny wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zażalenie Naczelnika Urzędu Celnego I w Ł. należało uznać za zasadne.

Argumenty podniesione w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sądu Rejonowego o braku możliwości stosowania wobec oskarżonego nienotyfikowanego przepisu technicznego ustawy o grach hazardowych siłą rzeczy nie mogą zostać uznane za trafne, bowiem powołany przez Sąd Rejonowy przepis art. 6 ustawy o grach hazardowych nie posiada charakteru przepisu technicznego w rozumieniu dyrektywy 98/34.

W dniu 13 października 2016 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-303/15 udzielając odpowiedzi na pytanie prejudycjalne Sądu Okręgowego w Łodzi stwierdził, iż art. 1 dyrektywy 98/34 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz.U. 1998, L 204, s. 37 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 13, t. 20, s. 337), zmienionej dyrektywą 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r., należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy, taki jak art. 6 ustawy o grach hazardowych, nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych” w rozumieniu tej dyrektywy, podlegających obowiązkowi notyfikacji.

Przepis art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych formułuje obowiązek urządzania gier cylindrycznych, gier w karty, w tym turniejów gry pokera, gier w kości oraz gier na automatach wyłącznie w kasynach gry na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu przeszedł natomiast procedurę notyfikacji i brak jest jakichkolwiek powodów mogących skutkować brakiem możliwości jego stosowania.

Naruszenie obowiązku wynikającego z tego przepisu może wypełniać blankietową normę art. 107 § 1 k.k.s. skutkując odpowiedzialności karną za zarzucane oskarżonemu zachowanie.

Umorzenie postępowania przed rozpoczęciem rozprawy w oparciu o przyjęcie, że czyn oskarżonego nie wypełniał ustawowych znamion czynu zabronionego było zatem błędne.

Sąd Rejonowy winien skierować przedmiotową sprawę do rozpoznania na rozprawie celem przeprowadzenia postępowania dowodowego, a następnie dokonać jego oceny i wydać rozstrzygnięcie.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uchylił zaskarżone postanowienie przekazując sprawę Sądowi Rejonowemu w Rawie Mazowieckiej do merytorycznego rozpoznania.