Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 września 2018 roku Sąd Rejonowy w Skierniewicach , IV Wydział Pracy w sprawie IV P 111/18:

1. zasądził od pozwanego (...) sp. z o.o. z siedzibą w (...) sp. z o.o. Oddział w S. na rzecz powódki O. I. kwotę 28.000,00 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych i dodatku za pracę w godzinach nocnych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie do dnia zapłaty liczonymi od dnia 21 sierpnia 2017 r. od kwoty 14.222,85 zł oraz od dnia 30 sierpnia 2018 r. od kwoty 13.777,15 zł;

2. nakazał pobrać od pozwanego (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. (...)
sp. z o.o. Oddział w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w S. kwotę 1.749,06 zł tytułem zwrotu środków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Skierniewicach oraz kwotę 1.400 zł tytułem opłaty, od której powódka była zwolniona;

3. nadał wyrokowi w punkcie 1-szym rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2.000,00.

Sąd Rejonowy w Skierniewicach ustalił następujący stan faktyczny i zważył:

Powódka O. I. została zatrudniona w pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. Oddział w S. na stanowisku pracownika produkcyjnego na pełen etat od dnia 1 marca 2016 r. na podstawie umów o pracę na czas określony do dnia 14 lipca 2016 r. za wynagrodzeniem w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, wcześniej (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. Oddział w S.. Następnie od 15 lipca 2016 r. do 31 grudnia 2019 r., gdzie określono kwotowo wynagrodzenie na 1.850 zł. Aneksem do umowy o pracę zmieniono wynagrodzenia powódki na 2.000 zł miesięcznie. Powódka miała świadczyć pracę w wymiarze ośmiu godzin dziennie i 40 tygodniowo w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a więc w podstawowym systemie czasu pracy. Strony nie ustalały zatrudnienia powódki w innym systemie czasu pracy. Powódka nie była informowana o obowiązującym okresie rozliczeniowym. Wynajmowała również od pozwanej pokój, w którym mieszkała.

Prokurent samoistny pozwanej W. N. wskazywał, iż nie było u pozwanej Regulaminu Pracy ani Wynagradzania, choć z dokumentacji PIP wynika, iż sam takie Regulaminy podpisał jako prezes zarządu pozwanej w dniu 30 kwietnia 2014 r. Wskazał również, iż pozwana nie prowadziła ewidencji czasu pracy powódki. Przedłożyła natomiast roczną ewidencję czasu pracy powódki. Biegła sądowa H. K. z opinią załączyła również przedłożoną jej przez pozwaną miesięczną ewidencję czasu pracy powódki za okres od stycznia do marca 2017 r. oraz listy płac. Z dokumentacji tej nie wynika świadczenie pracy przez powódką w godzinach nadliczbowych, niedziele i święta czy dodatkowe dni wolne oraz porze nocnej, jak również jedynie na noce od marca 2016 r. do marca 2017 r.

Powódka od marca 2016 r. zaczęła pracować jedynie na noce. W tygodniu nie świadczyła pracy jedynie w nocy z soboty na niedzielę. Miała więc jedną noc wolną w tygodniu. Od marca 2017 r. świadczyła pracę również w nocy z soboty na niedzielę. Pozwana chciała traktować ją jako pracę społeczną. Powódka nie miała więc żadnej wolnej nocy. U pozwanej funkcjonował zeszyt, gdzie był zapisywany rzeczywisty czas pracy powódki, którego kserokopię przedłożyła powódka.

Powódka przepracowała w 2016 r.:

w marcu:

z 1-ego na 2-ego od 19:00 do 6:00,

z 2-ego na 3-ego od 18:00 do 6:00,

z 3-ego na 4-ego od 19:00 do 6:00,

z 4-ego na 5-ego od 18:00 do 6:00,

z 6-ego na 7-ego od 19:00 do 6:00,

z 7-ego na 8-ego od 19:30 do 6:00,

z 8-ego na 9-ego od 19:30 do 6:00,

z 9-ego na 10-ego od 19:30 do 6:00,

z 10-ego na 11-ego od 19:30 do 6:00,

z 11-ego na 12-ego od 18:30 do 6:00,

z 13-ego na 14-ego od 19:00 do 6:00,

z 14-ego na 15-ego od 19:30 do 6:00,

z 15-ego na 16-ego od 19:30 do 6:00,

z 16-ego na 17-ego od 19:30 do 6:00,

z 17-ego na 18-ego od 19:30 do 5:45,

z 18-ego na 19-ego od 18:00 do 6:00,

z 20-ego na 21-ego od 18:00 do 6:00,

z 21-ego na 22-ego od 19:00 do 6:00,

z 22-ego na 23-ego od 19:00 do 6:00,

z 23-ego na 24-ego od 19:00 do 6:15,

z 24-ego na 25-ego od 17:30 do 6:00,

z 25-ego na 26-ego od 14:30 do 6:00,

z 28-ego na 29-ego od 18:00 do 6:00,

z 29-ego na 30-ego od 19:00 do 6:00,

z 30-ego na 31-ego od 19:00 do 6:00,

z 31-ego na 1-ego od 19:00 do 6:00.

Dodatek za pracę w godzinach nocnych od poniedziałku do piątku wynosi 206,85 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nocnych wraz z dodatkiem nocnym od poniedziałku do piątku oraz z niedzieli na poniedziałek wynosi 1.669,91 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele bez dodatku nocnego wynosi 210,20 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele w godzinach nocnych wynosi 138 zł, łącznie 2.225,68 zł.

w kwietniu:

z 1-ego na 2-ego od 18:00 do 6:00,

z 3-ego na 4-ego od 18:00 do 6:00,

z 4-ego na 5-ego od 18:00 do 5:00,

z 5-ego na 6-ego od 18:00 do 5:00,

z 6-ego na 7-ego od 18:00 do 6:00,

z 7-ego na 8-ego od 18:30 do 4:30,

z 8-ego na 9-ego od 18:00 do 5:30,

z 10-ego na 11-ego od 17:30 do 6:00,

z 11-ego na 12-ego od 18:30 do 6:00,

z 12-ego na 13-ego od 18:30 do 6:00,

z 13-ego na 14-ego od 18:30 do 6:00,

z 14-ego na 15-ego od 18:30 do 6:00,

z 15-ego na 16-ego od 18:00 do 6:30,

z 17-ego na 18-ego od 18:00 do 6:00,

z 18-ego na 19-ego od 18:30 do 6:00,

z 19-ego na 20-ego od 18:30 do 6:00,

z 20-ego na 21-ego od 18:30 do 6:00,

z 21-ego na 22-ego od 18:30 do 6:00,

z 22-ego na 23-ego od 18:00 do 6:00,

z 24-ego na 25-ego od 18:00 do 6:00,

z 25-ego na 26-ego od 18:00 do 6:00,

z 26-ego na 27-ego od 18:30 do 6:00,

z 27-ego na 28-ego od 18:00 do 6:00,

z 28-ego na 29-ego od 18:00 do 6:00,

z 29-ego na 30-ego od 15:00 do 6:00.

Dodatek za pracę w godzinach nocnych od poniedziałku do piątku wynosi 189,20 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nocnych wraz z dodatkiem nocnym od poniedziałku do piątku oraz z niedzieli na poniedziałek wynosi 1.880,35 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele bez dodatku nocnego wynosi 363,33 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele w godzinach nocnych wynosi 193,76 zł, łącznie 2.626,73 zł.

w maju:

z 3-ego na 4-ego od 18:00 do 6:00,

z 4-ego na 5-ego od 18:00 do 6:00,

z 5-ego na 6-ego od 18:00 do 6:00,

z 6-ego na 7-ego od 18:00 do 6:00,

z 8-ego na 9-ego od 18:00 do 6:00,

z 9-ego na 10-ego od 18:00 do 4:00,

z 10-ego na 11-ego od 18:00 do 6:00,

z 11-ego na 12-ego od 18:00 do 4:00,

z 12-ego na 13-ego od 18:00 do 6:00,

z 13-ego na 14-ego od 17:00 do 6:00,

z 15-ego na 16-ego od 18:00 do 5:30,

z 16-ego na 17-ego od 18:00 do 4:00,

z 17-ego na 18-ego od 18:00 do 5:30,

z 18-ego na 19-ego od 18:00 do 5:00,

z 19-ego na 20-ego od 18:00 do 5:00,

z 20-ego na 21-ego od 17:30 do 5:00,

z 22-ego na 23-ego od 18:30 do 5:00,

z 23-ego na 24-ego od 18:00 do 5:00,

z 24-ego na 25-ego od 17:30 do 6:30,

z 26-ego na 27-ego od 17:30 do 5:00,

z 27-ego na 28-ego od 17:30 do 4:30,

z 29-ego na 30-ego od 17:30 do 5:00,

z 30-ego na 31-ego od 17:30 do 5:00,

z 31-ego na 1-ego od 17:30 do 5:30.

Dodatek za pracę w godzinach nocnych od poniedziałku do piątku wynosi 198,66 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nocnych wraz z dodatkiem nocnym od poniedziałku do piątku oraz z niedzieli na poniedziałek wynosi 1.758,67 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele bez dodatku nocnego wynosi 369,92 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele w godzinach nocnych wynosi 204,44 zł. Łącznie 2.531,69 zł.

w czerwcu:

z 1-ego na 2-ego od 17:00 do 5:00,

z 2-ego na 3-ego od 17:30 do 5:30,

z 3-ego na 4-ego od 17:00 do 5:00,

z 5-ego na 6-ego od 17:30 do 5:30,

z 6-ego na 7-ego od 17:30 do 5:30,

z 7-ego na 8-ego od 17:30 do 5:30,

z 8-ego na 9-ego od 17:30 do 5:00,

z 9-ego na 10-ego od 17:30 do 5:00,

z 10-ego na 11-ego od 17:00 do 5:30,

z 12-ego na 13-ego od 17:00 do 5:00,

z 13-ego na 14-ego od 17:00 do 5:00,

z 14-ego na 15-ego od 17:00 do 5:00,

z 15-ego na 16-ego od 17:00 do 5:00,

z 16-ego na 17-ego od 17:00 do 5:00,

z 17-ego na 18-ego od 17:00 do 5:30,

z 19-ego na 20-ego od 17:00 do 5:30,

z 20-ego na 21-ego od 17:00 do 5:30,

z 21-ego na 22-ego od 17:00 do 5:30,

z 22-ego na 23-ego od 17:00 do 5:30,

z 23-ego na 24-ego od 17:00 do 5:30,

z 24-ego na 25-ego od 17:00 do 5:30,

z 26-ego na 27-ego od 17:00 do 5:00,

z 27-ego na 28-ego od 17:00 do 4:00,

z 28-ego na 29-ego od 17:00 do 6:00,

z 29-ego na 30-ego od 17:00 do 6:00,

z 30-ego na 1-ego od 17:00 do 6:00.

Dodatek za pracę w godzinach nocnych od poniedziałku do piątku wynosi 143,85 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nocnych wraz z dodatkiem nocnym od poniedziałku do piątku oraz z niedzieli na poniedziałek wynosi 2.044,97 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele bez dodatku nocnego wynosi 388,87 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele w godzinach nocnych wynosi 184,96 zł, łącznie 2.762,65 zł.

w lipcu:

z 1-ego na 2-ego od 17:00 do 6:00,

z 3-ego na 4-ego od 17:00 do 6:00,

z 4-ego na 5-ego od 17:00 do 6:00,

z 5-ego na 6-ego od 17:00 do 6:00,

z 6-ego na 7-ego od 17:00 do 6:00,

z 7-ego na 8-ego od 17:00 do 6:00,

z 8-ego na 9-ego od 17:00 do 6:00,

z 10-ego na 11-ego od 17:00 do 6:00,

z 11-ego na 12-ego od 17:00 do 6:00,

z 12-ego na 13-ego od 17:00 do 6:00,

z 13-ego na 14-ego od 17:00 do 6:00,

z 14-ego na 15-ego od 17:00 do 6:00,

z 15-ego na 16-ego od 17:00 do 6:00,

z 17-ego na 18-ego od 17:00 do 5:00,

z 18-ego na 19-ego od 17:00 do 5:00,

z 19-ego na 20-ego od 17:00 do 6:00,

z 20-ego na 21-ego od 17:00 do 6:00,

z 21-ego na 22-ego od 17:00 do 4:00,

z 22-ego na 23-ego od 17:00 do 3:00,

z 24-ego na 25-ego od 17:00 do 5:00,

z 25-ego na 26-ego od 14:30 do 6:00,

z 26-ego na 27-ego od 17:00 do 5:00,

z 27-ego na 28-ego od 17:00 do 5:00,

z 28-ego na 29-ego od 17:00 do 6:00,

z 29-ego na 30-ego od 17:00 do 6:00,

z 31-ego na 1-ego od 17:00 do 6:00.

Dodatek za pracę w godzinach nocnych od poniedziałku do piątku wynosi 148,50 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nocnych wraz z dodatkiem nocnym od poniedziałku do piątku oraz z niedzieli na poniedziałek wynosi 2.366,81 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele bez dodatku nocnego wynosi 440,40 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele w godzinach nocnych wynosi 193,76 zł, łącznie 3.149,47 zł.

w sierpniu:

z 1-ego na 2-ego od 17:00 do 6:30,

z 2-ego na 3-ego od 17:00 do 5:00,

z 3-ego na 4-ego od 17:00 do 5:00,

z 4-ego na 5-ego od 17:00 do 5:00,

z 5-ego na 6-ego od 17:00 do 6:00,

z 7-ego na 8-ego od 19:00 do 5:00,

z 8-ego na 9-ego od 19:00 do 5:00,

z 9-ego na 10-ego od 19:00 do 5:00,

z 10-ego na 11-ego od 19:00 do 5:00,

z 11-ego na 12-ego od 19:00 do 6:00,

z 12-ego na 13-ego od 17:00 do 5:00,

z 21-ego na 22-ego od 19:00 do 5:00,

z 22-ego na 23-ego od 19:00 do 3:30,

z 23-ego na 24-ego od 19:00 do 5:00,

z 24-ego na 25-ego od 19:00 do 5:00,

z 25-ego na 26-ego od 19:00 do 5:00,

z 26-ego na 27-ego od 18:00 do 6:00,

z 28-ego na 29-ego od 19:00 do 5:00,

z 29-ego na 30-ego od 19:00 do 3:30,

z 30-ego na 31-ego od 19:00 do 5:00,

z 31-ego na 1-ego od 19:00 do 5:00.

Dodatek za pracę w godzinach nocnych od poniedziałku do piątku wynosi 161,70 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nocnych wraz z dodatkiem nocnym od poniedziałku do piątku oraz z niedzieli na poniedziałek wynosi 1.169,83 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele bez dodatku nocnego wynosi 126,12 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele w godzinach nocnych wynosi 208,08 zł, łącznie 1.665,73 zł.

we wrześniu:

z 1-ego na 2-ego od 19:00 do 5:30,

z 2-ego na 3-ego od 19:00 do 6:15,

z 4-ego na 5-ego od 19:00 do 5:00,

z 5-ego na 6-ego od 19:00 do 5:00,

z 6-ego na 7-ego od 19:00 do 5:00,

z 7-ego na 8-ego od 19:00 do 5:00,

z 8-ego na 9-ego od 19:00 do 5:00,

z 9-ego na 10-ego od 18:00 do 5:30,

z 11-ego na 12-ego od 19:00 do 5:00,

z 12-ego na 13-ego od 19:00 do 5:00,

z 13-ego na 14-ego od 19:00 do 5:00,

z 14-ego na 15-ego od 19:00 do 5:00,

z 15-ego na 16-ego od 19:00 do 5:00,

z 16-ego na 17-ego od 19:00 do 5:00,

z 18-ego na 19-ego od 19:00 do 5:00,

z 19-ego na 20-ego od 19:00 do 5:00,

z 20-ego na 21-ego od 19:00 do 5:00,

z 21-ego na 22-ego od 19:00 do 5:00,

z 22-ego na 23-ego od 19:00 do 5:00,

z 23-ego na 24-ego od 19:00 do 5:00,

z 25-ego na 26-ego od 14:30 do 6:00,

z 26-ego na 27-ego od 19:00 do 5:00,

z 27-ego na 28-ego od 19:00 do 5:00,

z 28-ego na 29-ego od 19:00 do 5:00,

z 29-ego na 30-ego od 19:00 do 3:30,

z 30-ego na 1-ego od 19:00 do 5:00.

Dodatek za pracę w godzinach nocnych od poniedziałku do piątku wynosi 207,90 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nocnych wraz z dodatkiem nocnym od poniedziałku do piątku oraz z niedzieli na poniedziałek wynosi 1.147,50 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele bez dodatku nocnego wynosi 346,83 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele w godzinach nocnych wynosi 231,20 zł, łącznie 1.933,43 zł,

w październiku:

z 2-ego na 3-ego od 19:00 do 4:00,

z 3-ego na 4-ego od 19:00 do 4:00,

z 4-ego na 5-ego od 19:00 do 4:00,

z 5-ego na 6-ego od 19:00 do 4:00,

z 6-ego na 7-ego od 19:00 do 6:00,

z 7-ego na 8-ego od 19:00 do 5:00,

z 9-ego na 10-ego od 19:00 do 4:00,

z 10-ego na 11-ego od 18:00 do 4:00,

z 11-ego na 12-ego od 18:00 do 4:00,

z 12-ego na 13-ego od 18:00 do 4:00,

z 13-ego na 14-ego od 19:00 do 4:00,

z 14-ego na 15-ego od 18:30 do 5:00,

z 16-ego na 17-ego od 19:00 do 4:30,

z 17-ego na 18-ego od 19:00 do 4:30,

z 18-ego na 19-ego od 19:00 do 4:30,

z 19-ego na 20-ego od 19:00 do 4:30,

z 20-ego na 21-ego od 19:00 do 4:30,

z 21-ego na 22-ego od 18:30 do 5:30,

z 23-ego na 24-ego od 18:30 do 4:00,

z 24-ego na 25-ego od 19:00 do 4:30,

z 25-ego na 26-ego od 19:00 do 4:30,

z 26-ego na 27-ego od 19:00 do 4:30,

z 27-ego na 28-ego od 19:00 do 4:30,

z 28-ego na 29-ego od 18:30 do 5:00.

Dodatek za pracę w godzinach nocnych od poniedziałku do piątku wynosi 210,10 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nocnych wraz z dodatkiem nocnym od poniedziałku do piątku oraz z niedzieli na poniedziałek wynosi 972,92 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele bez dodatku nocnego wynosi 275,25 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele w godzinach nocnych wynosi 193,76 zł, łącznie 1.652,03 zł,

w listopadzie:

z 1-ego na 2-ego od 19:00 do 4:30,

z 2-ego na 3-ego od 19:00 do 4:30,

z 3-ego na 4-ego od 19:00 do 4:30,

z 4-ego na 5-ego od 19:00 do 5:30,

z 6-ego na 7-ego od 19:00 do 4:30,

z 7-ego na 8-ego od 19:00 do 4:30,

z 8-ego na 9-ego od 19:00 do 4:30,

z 9-ego na 10-ego od 20:20 do 5:00,

z 10-ego na 11-ego od 19:30 do 6:00,

z 11-ego na 12-ego od 19:30 do 21:30,

z 13-ego na 14-ego od 19:00 do 4:30,

z 14-ego na 15-ego od 19:00 do 4:30,

z 15-ego na 16-ego od 19:00 do 4:00,

z 16-ego na 17-ego od 19:00 do 4:00,

z 17-ego na 18-ego od 19:00 do 4:30,

z 18-ego na 19-ego od 19:00 do 5:00,

z 20-ego na 21-ego od 19:00 do 4:30,

z 21-ego na 22-ego od 19:00 do 5:15,

z 22-ego na 23-ego od 18:30 do 4:15,

z 23-ego na 24-ego od 19:00 do 5:00,

z 24-ego na 25-ego od 19:00 do 5:00,

z 25-ego na 26-ego od 18:30 do 5:00,

z 27-ego na 28-ego od 19:00 do 4:00,

z 28-ego na 29-ego od 19:00 do 4:30,

z 29-ego na 30-ego od 19:00 do 4:30,

z 30-ego na 1-ego od 19:00 do 4:30.

Dodatek za pracę w godzinach nocnych od poniedziałku do piątku wynosi 244,49 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nocnych wraz z dodatkiem nocnym od poniedziałku do piątku oraz z niedzieli na poniedziałek wynosi 1.034,76 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele bez dodatku nocnego wynosi 277,44 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele w godzinach nocnych wynosi 203,44 zł, łącznie 1.760,13 zł,

w grudniu:

z 1-ego na 2-ego od 19:00 do 4:30,

z 2-ego na 3-ego od 18:30 do 5:30,

z 4-ego na 5-ego od 19:00 do 4:30,

z 5-ego na 6-ego od 19:00 do 4:30,

z 6-ego na 7-ego od 19:00 do 4:30,

z 7-ego na 8-ego od 19:00 do 4:30,

z 8-ego na 9-ego od 19:00 do 4:30,

z 9-ego na 10-ego od 18:30 do 5:30,

z 11-ego na 12-ego od 19:00 do 5:00,

z 12-ego na 13-ego od 19:00 do 5:00,

z 13-ego na 14-ego od 19:00 do 6:00,

z 14-ego na 15-ego od 19:00 do 5:00,

z 15-ego na 16-ego od 19:00 do 5:00,

z 16-ego na 17-ego od 18:30 do 6:30,

z 18-ego na 19-ego od 19:00 do 5:00,

z 19-ego na 20-ego od 19:00 do 4:30,

z 20-ego na 21-ego od 19:00 do 4:00,

z 21-ego na 22-ego od 19:00 do 4:30,

z 22-ego na 23-ego od 19:00 do 5:25,

z 23-ego na 24-ego od 17:00 do 5:15,

z 27-ego na 28-ego od 19:00 do 5:30,

z 28-ego na 29-ego od 19:00 do 6:30,

z 29-ego na 30-ego od 19:00 do 5:30,

z 30-ego na 31-ego od 18:00 do 4:00.

Dodatek za pracę w godzinach nocnych od poniedziałku do piątku wynosi 221,10 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nocnych wraz z dodatkiem nocnym od poniedziałku do piątku oraz z niedzieli na poniedziałek wynosi 1.166,38 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele bez dodatku nocnego wynosi 176,16 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele w godzinach nocnych wynosi 169,54 zł, łącznie 1.733,18 zł,

w 2017 r.

w styczniu:

z 1-ego na 2-ego od 20:00 do 4:00,

z 2-ego na 3-ego od 19:00 do 5:45,

z 3-ego na 4-ego od 19:00 do 6:00,

z 4-ego na 5-ego od 18:00 do 6:00,

z 8-ego na 9-ego od 19:00 do 5:30,

z 9-ego na 10-ego od 19:00 do 4:00,

z 15-ego na 16-ego od 19:00 do 5:00,

z 16-ego na 17-ego od 19:00 do 4:00,

z 17-ego na 18-ego od 19:00 do 4:00,

z 18-ego na 19-ego od 19:00 do 3:45,

z 19-ego na 20-ego od 20:00 do 3:30,

z 20-ego na 21-ego od 19:00 do 5:30,

z 22-ego na 23-ego od 19:00 do 5:00,

z 23-ego na 24-ego od 19:00 do 4:30,

z 24-ego na 25-ego od 18:00 do 4:30,

z 25-ego na 26-ego od 19:00 do 4:30,

z 26-ego na 27-ego od 19:00 do 3:00,

z 27-ego na 28-ego od 18:00 do 5:30,

z 29-ego na 30-ego od 19:00 do 5:00,

z 30-ego na 31-ego od 19:00 do 5:00,

z 31-ego na 1-ego od 19:00 do 5:00.

Dodatek za pracę w godzinach nocnych od poniedziałku do piątku wynosi 184,45 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nocnych wraz z dodatkiem nocnym od poniedziałku do piątku oraz z niedzieli na poniedziałek wynosi 1.082,30 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele bez dodatku nocnego wynosi 333,20 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele w godzinach nocnych wynosi 261,80 zł, łącznie 1.861,75 zł,

w lutym:

z 1-ego na 2-ego od 19:00 do 5:00,

z 2-ego na 3-ego od 19:00 do 5:00,

z 3-ego na 4-ego od 18:30 do 6:00,

z 5-ego na 6-ego od 19:00 do 5:00,

z 6-ego na 7-ego od 18:45 do 5:00,

z 7-ego na 8-ego od 19:00 do 5:00,

z 8-ego na 9-ego od 19:00 do 5:30,

z 9-ego na 10-ego od 19:00 do 5:00,

z 10-ego na 11-ego od 18:30 do 5:30,

z 12-ego na 13-ego od 19:00 do 5:00,

z 13-ego na 14-ego od 19:00 do 5:45,

z 14-ego na 15-ego od 19:00 do 5:45,

z 15-ego na 16-ego od 19:00 do 5:45,

z 16-ego na 17-ego od 19:00 do 5:45,

z 17-ego na 18-ego od 18:30 do 5:45,

z 19-ego na 20-ego od 19:00 do 6:00,

z 20-ego na 21-ego od 18:00 do 5:45,

z 21-ego na 22-ego od 19:00 do 5:45,

z 22-ego na 23-ego od 19:00 do 4:15,

z 23-ego na 24-ego od 19:00 do 5:45,

z 24-ego na 25-ego od 18:45 do 5:45,

z 26-ego na 27-ego od 18:00 do 5:45,

z 27-ego na 28-ego od 19:00 do 5:45.

Dodatek za pracę w godzinach nocnych od poniedziałku do piątku wynosi 230,00 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nocnych wraz z dodatkiem nocnym od poniedziałku do piątku oraz z niedzieli na poniedziałek wynosi 1.530,00 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele bez dodatku nocnego wynosi 325,00 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele w godzinach nocnych wynosi 220,00 zł, łącznie 2.305,00 zł,

w marcu:

z 1-ego na 2-ego od 19:00 do 5:45,

z 2-ego na 3-ego od 19:00 do 5:45,

z 3-ego na 4-ego od 19:00 do 5:45,

z 4-ego na 5-ego od 20:00 do 6:00,

z 5-ego na 6-ego od 19:00 do 5:45,

z 6-ego na 7-ego od 19:00 do 5:45,

z 7-ego na 8-ego od 19:00 do 5:00,

z 8-ego na 9-ego od 19:00 do 4:00,

z 9-ego na 10-ego od 19:00 do 4:30,

z 10-ego na 11-ego od 19:00 do 5:50,

z 11-ego na 12-ego od 20:00 do 6:00,

z 12-ego na 13-ego od 19:00 do 5:45,

z 13-ego na 14-ego od 19:00 do 5:45,

z 14-ego na 15-ego od 19:00 do 5:45,

z 15-ego na 16-ego od 19:00 do 5:45,

z 16-ego na 17-ego od 19:00 do 5:45,

z 17-ego na 18-ego od 19:30 do 5:45,

z 18-ego na 19-ego od 19:30 do 6:00,

z 19-ego na 20-ego od 18:00 do 5:45,

z 20-ego na 21-ego od 19:00 do 5:45,

z 21-ego na 22-ego od 19:00 do 5:45,

z 23-ego na 24-ego od 19:00 do 5:45.

Dodatek za pracę w godzinach nocnych od poniedziałku do piątku wynosi 184,45 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nocnych wraz z dodatkiem nocnym od poniedziałku do piątku oraz z niedzieli na poniedziałek wynosi 1.224,45 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele bez dodatku nocnego wynosi 217,20 zł, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych w sobotę wynosi 105,88 zł, wynagrodzenie za pracę w niedziele w godzinach nocnych wynosi 573,36 zł, łącznie 2.305,34 zł. Wszystkie należne świadczenia wynoszą łącznie 28.572,81 zł.

W dniu 24 marca 2017 r. powódka chciała wręczyć pracownikowi pozwanej pismo rozwiązujące umowę o pracę, którego odmówił przyjęcia.

W aktach osobowych powódki są pisma pozwanej:

- z dnia 27 marca 2017 r. o rozwiązaniu umowy o pracę z powódką bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez nią podstawowych obowiązków pracowniczych z dniem 24 marca 2017 r. - nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy od tego dnia, co wynika również ze znajdującego się w nich świadectwa pracy z dnia 28 marca 2017 r., które wysłano na adres ukraiński powódki i nie wiadomo czy otrzymała.

- z dnia 28 marca 2017 r. o rozwiązaniu za wypowiedzeniem umowy najmu lokalu mieszkalnego.

Pismem z dnia 29 marca 2017 r. pozwana poinformowała (...) Urząd Wojewódzki w Ł. Wydział Spraw Obywatelskich i Cudzoziemców o rozwiązaniu umowy o pracę z powódką z powodu nieusprawiedliwionej nieobecności jej w pracy od 24 marca 2017 r. do chwili obecnej.

Pozwana nie wypłaciła powódce z chwilą ustania stosunku pracy ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz wynagrodzenia za pracę w lutym i marcu 2017 r. Uczyniła to dopiero w następstwie nakazu PIP.

W ocenie Sądu I instancji zebrany w sprawie materiał dowodowy, w oparciu o który dokonano ustaleń faktycznych był w pełni wiarygodny, gdyż był logiczny, spójny i wzajemnie się uzupełniający oraz zgodny z zasadami doświadczenia życiowego. W zakresie w jakim zgromadzone dowody nie stanowiły podstawy ustaleń faktycznych Sąd odmówił im wiarogodności, gdyż nie odpowiadały powyższym wymogom, czy też dowody te nie miały żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Nie był on również, co do pewnych okoliczności, kwestionowany przez strony

Sąd Rejonowy podkreślił, iż w sprawie niespornym było, iż powódka świadczyła pracę u pozwanej w okresie objętym przedmiotem sporu na podstawie umów o pracę zawartych na czas określony na stanowisku pracownika produkcyjnego, w pełnym wymiarze czasu pracy, gdzie określono w umowie wynagrodzenie odpowiadające minimalnemu wynagrodzeniu za pracę. Spornym było świadczenie przez nią pracy w godzinach nadliczbowych, w dni wolne od pracy, w tym również w porze nocnej, choć pozwana przyznała że takie sytuacje miały miejsce. Dotyczy to również odbioru godzin. W ocenie Sądu I instancji, nie było żadnych podstaw, aby odmówić wiarygodności twierdzeniom powódki odnośnie świadczenia przez nią pracy w okresie objętym sporem zgodnie z jej twierdzeniami. Złożone przez nią zeznania odpowiadają powyższym wymogom, gdyż były logiczne, spójne zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Korespondowały one również z przedłożoną przez nią kserokopią zestawienia jej czasu pracy, które funkcjonowało nieformalnie u pozwanej, a którego to nie przedłożyła. Dodatkowym potwierdzeniem wersji powódki były wypowiedzi również prokurenta samoistnego pozwanej W. N., a wcześniejszego jej prezesa. Przyznał on bowiem wprost, iż powódce zdarzało się świadczyć pracę też na noce, ale miało to być po kilka godzin, choć nie wynika to z dokumentacji złożonej przez pozwaną, co przeczy również jej wiarygodności. Nie wykazał on również pomimo powyższych twierdzeń kiedy to miało mieć miejsce świadczenie przez powódkę pracę w nocy. Wskazywał również, iż nie dochodziło do świadczenia przez powódkę pracy w godzinach nadliczbowych. Występowały bowiem sytuacje, że miała udzielane wolne czy też wypracowywała czas pracy w wolnym czasie godziny, czego również nie wykazał. Jedno zaś twierdzenie wyklucza drugie. Nie przedstawił również żadnej dokumentacji na potwierdzenie własnej wersji twierdzeń. Z przedłożonej przez pozwaną dokumentacji nie wynikały powoływane bowiem przez nią okoliczności. W toku postępowania podnosił również, iż u pozwanej nie było Regulaminu Wynagradzania, jak i Pracy, choć jak wynika z dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy takie Regulaminy osobiście podpisał. Nie zostały one jednak również przedłożone. Wskazywał również, że nie była prowadzona ewidencja czasu pracy powódki. W toku postępowania przedłożył następnie roczną ewidencję czasu jej pracy. Natomiast biegła sądowa przedłożyła za 2017 r. również miesięczną ewidencję czasu pracy powódki. Z dokumentów tych prowadzonych przez pozwaną wynika jedynie świadczenie przez powódkę pracy od poniedziałku do piątku, a więc przez pięć dni w tygodniu po osiem godzin, z wyłączeniem też weekendów, czemu przeczą powołane powyżej twierdzenia pozwanej, przyznające świadczenie przez powódkę pracy w godzinach nocnych. Wskazuje to wprost na jej niezgodność z rzeczywistością. Przede wszystkim twierdzenia powódki uwiarygadniają również przedłożone przez nią nagrania rozmowy z W. N., z których wynika wprost świadczenie przez nią pracy na noce przez sześć dni w tygodniu, a następnie od marca 2017 r. praktycznie codziennie, a więc również w soboty, które to dotychczas były wyłączone. Nie można również tych godzin pracy uznać za prace społeczne, jak oczekiwałaby pozwana, gdyż powódka normalnie świadczyła pracę. Z nagrania wynika również jakie okoliczności legły u podstaw tego typu decyzji, a więc związane z sytuacją pozwanej. Sąd Rejonowy podniósł, iż pozwana nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenia swego stanowiska poza gołosłownymi twierdzeniami, które jak wskazano powyżej uwiarygodniają dodatkowo twierdzenia powódki. Z dokumentacji pozwanej nie tylko nie wynika świadczenia pracy przez powódkę powyżej ośmiu godzin, jak również powyżej pięciu dni w tygodniu, ale również w porze nocnej, choć miały mieć miejsce takie sytuacje, co sama przyznała i zostało już wskazane. W ocenie Sądu dokumenty nazwane przez pozwaną ewidencją czasu, które w toku postępowania zostały ujawnione były więc prowadzone niezgodnie z rzeczywistością i jedynie na jej użytek nie mogą stanowić wiarygodnego dowodu w sprawie. W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, wbrew twierdzeniom pozwanej, wskazuje wprost, iż powódka świadczyła pracę zgodnie z przedłożonym przez nią zestawieniem, jak i nie odebrała dni za pracę w ten sposób świadczoną. Nie byłoby zresztą takiej możliwości. Nie bez znaczenie jest również w całokształcie okoliczności sprawy, iż pozwana nie wypłacała powódce również innych należnych jej świadczeń ze stosunku pracy, które to uiściła dopiero w następstwie interwencji PIP, jak wynagrodzenie za pracę czy ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy.

W ocenie Sądu, gdyby powódka świadczyła pracę jak wynika z dokumentacji prowadzonej przez pozwaną, odnośnie której zresztą powoływała, iż nie prowadziła takiej z pewnością wykazałaby to bez problemu, co nie miało miejsca. Wbrew bowiem twierdzeniom pozwanej z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika wprost świadczenie przez powódkę pracy zgodnie z jej twierdzeniami, co już zostało wskazane. Pozwana również, jak wynika z akt sprawy, co wskazywano powyżej pomimo kwestionowania czasu pracy powódki nie była w stanie nawet podać w jakich godzinach, jej zdaniem, faktycznie pracowała, choć sama przyznała, że zdarzało się powódce wykonywanie pracy w porze nocnej i w innym rozmiarze. Na niej zaś w tym zakresie spoczywał zgodnie z art. 6 kc w zw. z art. 300 kp ciężar dowodu. Podnieść należy, iż prowadzenie ewidencji czasu pracy pracownika zgodnie z przepisem art. 149 § 1 kp w związku z art. 94 pkt 9 a jest obowiązkiem pracodawcy. Jest ona bowiem konieczna dla prawidłowego ustalenia wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą. Pracodawca taką ewidencję ma obowiązek udostępnić pracownikowi, na jego żądanie. Celem jej prowadzenia jest wskazanie godzin faktycznie przepracowanych przez pracownika. Szczegółowe wskazania elementów ewidencji określa § 8 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (obecnie tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 894). Zgodnie z tym przepisem pracodawca zobowiązany jest do założenia i prowadzenia odrębnie dla każdego pracownika karty ewidencji czasu pracy w zakresie obejmującym pkt (1) pracę w poszczególnych dobach, w tym pracę w niedziele i święta, w porze nocnej, w godzinach nadliczbowych oraz w dni wolne od pracy wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a także dyżury, urlopy, zwolnienia od pracy oraz inne usprawiedliwione i nieusprawiedliwione nieobecności w pracy, w stosunku do pracowników młodocianych pracodawca uwzględnia w ewidencji także czas ich pracy przy pracach wzbronionych młodocianym, których wykonywanie jest dozwolone w celu odbycia przez nich przygotowania zawodowego. W oparciu o przepis § 8a do karty ewidencji czasu pracy pracownika dołącza się jego wnioski o udzielenie czasu wolnego od pracy w zamian za czas przepracowany w godzinach nadliczbowych, których w przedmiotowej sprawie nie ma, co jest niesporne. Powódka miała zaś mieć udzielane wolne. Powódka uwzględniła również dni, które miała wolne. Powinien również taką ewidencję opracować pracodawca przy uwzględnieniu powyższego i dostosować do własnych potrzeb, uwzględniając przy tym obowiązujący system czasu pracy, okres rozliczeniowy, dni wolne itp. Brak takiej ewidencji czy jej niezgodność (z rzeczywistym stanem) skutkuje tym, że w razie sporu, to pracodawcę obciąża obowiązek udowodnienia rzeczywistego czasu pracy pracownika z uwzględnieniem pracy w godzinach nadliczbowych (postanowienie SN z 22 stycznia 2008 r. II PK 242/07). Ma ona więc znaczenie dowodowe w sporze z pracownikiem np. o godziny nadliczbowe. Pozwana, co podnoszono, wskazywała, iż nie prowadziła ewidencji czasu pracy powódki, choć następnie przedłożyła roczną. Nie wiadomo w oparciu o co więc ją ustaliła, po czym jak wynika z opinii biegłej za 2017 r. prowadziła też miesięczną ewidencję czasu pracy za 2017 r. W zależności od okoliczności, konsekwencją braku ewidencji czasu pracy, może być to, że Sąd może uznać w całokształcie okoliczności sprawy za wiarygodne twierdzenia pracownika i jego zapiski czy zeznania świadków w zakresie jego pracy w godzinach nadliczbowych oraz nocnych. Nie oznacza to w żadnym razie, aby w wypadku braku ewidencji czasu pracy (właściwej ewidencji), koniecznym było oparcie się na zapiskach pracownika, gdy są one w ocenie Sądu niewiarygodne. Brak ewidencji czasu pracy nie zwalnia pracownika z konieczności udowodnienia swych twierdzeń przy pomocy różnych środków dowodowych. Dotyczy to również sytuacji, gdy prowadzona ewidencja czasu pracy nie jest zgodna z rzeczywistym stanem, co wynika wprost z akt sprawy. Obowiązuje więc ogólna reguła udowodnienia przez powoda twierdzeń uzasadniających żądanie, co zostało przez powódkę w niniejszej sprawie wykazane. W ocenie Sądu w realiach sprawy, jak zostało wskazane powódka świadczyła pracę zgodnie z przedłożą kserokopią zeszytu ewidencjonującego jej rzeczywisty czas pracy. Podnieść należy również, iż okoliczności sprawy związane z sytuacją w jakiej znajdowała się też pozwana w marcu 2017 r., co wynika wprost z nagrania, skutkowały dodatkowym obciążeniem powódki, również pracą z soboty na niedzielę, która miała mieć jak chciała pozwana charakter pracy społecznej na jej rzecz, a więc w jedyną noc którą powódka miała wolną do tego czasu. Dodatkowo również z przedłożonej, na ostatniej rozprawie, dokumentacji medycznej wynika, iż powódka w czasie kiedy miała zgodnie z ewidencją czasu pracy pozwanej świadczyć pracę leczyła się, co również przeczy jej wiarygodności, jak i twierdzeniom pozwanej.

W ocenie Sądu Rejonowego, z całokształtu sprawy wynika zatrudnienie powódki w podstawowym systemie czasu pracy. Stosownie do art. 129 § 1 kp czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Mogą to być więc krótsze okresy rozliczeniowe. Pozwana nie wykazała jaki powódkę obowiązywał okres rozliczeniowy, powołała się też na brak Regulaminu Pracy. Przepis art. 151 § 1 kp wskazuje, iż pracownik świadczy pracę w godzinach nadliczbowych, gdy wykonuje pracę ponad obowiązujące go normy czasu pracy, a także gdy praca była wykonywana ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy. Stosownie do treści art. 151 ¹ kp pracownikowi przysługuje rekompensata za pracę świadczoną w godzinach nadliczbowych w postaci normalnego wynagrodzenia oraz stosownego dodatku, które to jest wyliczane według zasad wskazanych w tym przepisie. W oparciu o art. 151 ¹ § 1 kp za pracę w godzinach nadliczbowych oprócz normalnego wynagrodzenia, przysługuje dodatek w wysokości 100 % wynagrodzenia, za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w nocy, w niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub w święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, 50% wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym innym dniu niż określony w pkt 1. Dodatek w wysokości określonej w § 1 pkt 1 przysługuje także za każdą godzinę pracy nadliczbowej z tytułu przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, chyba że przekroczenie tej normy nastąpiło w wyniku pracy w godzinach nadliczbowych, za które pracownikowi przysługuje prawo do dodatku w wysokości określonej w § 1. Za pracę świadczoną w niedzielę czy w święto w razie nie udzielnie dnia wolnego od pracy w oparciu o przepis (...) kp. Zgodnie z art. 151 ⁸ § 1 kp pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, którą określa art. 151 ⁷ kp.

Jak wynika z powyższego Sąd I instancji za w pełni wiarygodne uznał twierdzenia powódki odnośnie wskazywanego przez nią czasu pracy oraz braku odbioru dni wolnych. Biegła sądowa jak wynika zaś dokonała wyliczeń należnych powódce świadczeń zgodnie z powyższymi przepisami. W ocenie Sądu Rejonowego opinia biegłej sądowej, na której Sąd się oparł przedstawia jasne i klarowne wyliczenia należności w oparciu o czas pracy powódki oraz z uwzględnieniem przepisów prawa. Oparta jest ona wiedzy i doświadczeniu biegłej. Jest one również logiczna i spójna. Nie była ona też kwestionowana, w zakresie wyliczeń, przez strony. Pozwana nie przedstawiła również żadnych argumentów, które pozwoliłyby na jej skuteczne kwestionowanie. Podnieść należy, iż wynagrodzenie za pracę podlega szczególnej ochronie. Stosownie bowiem do treści art. 84 kp pracownik nie może zrzec się prawa do wynagrodzenia ani przenieść tego na inną osobę.

Z tego względu Sąd I instancji uwzględnił powództwo do wysokości żądanej przez powódkę kwoty, która nie przekroczyła wyliczeń biegłej.

O odsetkach Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 481 kc w zw. z art. 300 kp, zasądzając od dnia doręczenia odpisu pozwu oraz zgłoszenia rozszerzonego żądania.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd meriti rozstrzygnął na podstawie obligatoryjnej treści art. 477 ² kpc.

O kosztach Sąd Rejonowy orzekł zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych tj. z 2016 r. Dz. U. poz. 623 art. 13 w zw. z art. 35 obciążając pozwaną w zakresie jakim przegrała sprawę opłatą w wysokości 1.400 zł, jak również kosztami opinii biegłej w kwocie 1.749,06 zł w związku z art. 96.

Apelację od powyższego wyroku złożyła strona pozwana, zaskarżając wyrok w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

- naruszenie przepisu art.233 § 1 kpc poprzez zastosowanie przez Sąd I instancji dowolnej , a nie swobodnej oceny dowodów i uznanie ,że same tylko zeznania powódki oraz dokumenty sporządzone wyłącznie przez powódkę, bez wiedzy oraz kontroli ze strony pracodawcy, stanowią wystarczający dowód na to, iż powódka świadczyła na rzecz pozwanej pracę w godzinach nadliczbowych, dni wolne od pracy oraz w porze nocnej, w okresach i w ilości wskazanych w pozwie;

- naruszenie przepisu art. 233 § 1 kpc poprzez zastosowanie przez Sąd I instancji dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów oraz brak wszechstronnego rozważenia całości zebranego w sprawie materiału dowodowego, co w konsekwencji skutkowało sprzecznością ustaleń Sądu z treścią zebranego materiału dowodowego - poprzez uznanie, iż powódka świadczyła notorycznie pracę w godzinach nadliczbowych w ilości wskazanej w sporządzonej przez nią ewidencji czasu pracy mimo, że z dokumentów pracodawcy, w tym ewidencji czasu pracy, protokołu kontroli pozwanej dokonanej przez PIP, zeznań przesłuchiwanego w charakterze strony prokurenta pozwanej spółki wynika, iż pracownicy pozwanej, w tym powódka zasadniczo pracowali po 8 godzin w ciągu dnia, powódka nie świadczyła pracy w porze nocnej co do zasady, a nadgodziny zdarzały jej się jedynie sporadycznie i były rozliczane poprzez odbiór dni wolnych;

- naruszenie przepisu art. 233 § 1 kpc poprzez zastosowanie przez Sąd I instancji dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów oraz brak wszechstronnego rozważenia całości zebranego w sprawie materiału dowodowego, co w konsekwencji skutkowało sprzecznością ustaleń Sądu z treścią zebranego materiału dowodowego - poprzez uznanie, iż ewidencja czasu pracy powódki prowadzona przez pozwaną nie odzwierciedla stanu faktycznego , który to stan faktyczny odzwierciedla zaś sporządzona wyłącznie przez powódkę ewidencja czasu pracy, mimo, że pozostałe dowody, w tym protokół PIP załączony do akt sprawy, temu przeczą;

- naruszenie przepisu art. 233 § 1 kpc poprzez zastosowanie przez Sąd I instancji dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów oraz brak wszechstronnego rozważenia całości zebranego w sprawie materiału dowodowego, co w konsekwencji skutkowało sprzecznością ustaleń Sądu z treścią zebranego materiału dowodowego - poprzez uznanie, iż pozwana nie rozliczała prawidłowo godzin pracy przepracowanych przez powódkę, mimo , że jak wynika z ewidencji czasu pracy pozwanej zeznań prokurenta spółki, powódka nie świadczyła pracy w godzinach nadliczbowych, w dni -wolne od pracy i w porze nocnej, a wynagrodzenie za przepracowany czas pracy było jej wypłacane w kwotach należnych wynikających z obowiązujących przepisów;

- naruszenie art. 231 kpc i art. 234 kpc poprzez uznanie przez Sąd za ustalony fakt, iż powódka świadczyła prace zgodnie z przedstawionym wykazem, mimo iż takiego wniosku nie można wyprowadzić na podstawie pozostałych dowodów w sprawie - zeznań prokurenta, ewidencji czasu pracy pozwanej, protokołu kontroli PIP ;

- naruszenie art. 129 § 1 i 151 § 1 kp poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji, gdy zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie, iż powódka świadczyła prace w godzinach zgodnych z załączonym przez siebie wykazem.

W uzasadnieniu apelacji pozwany wskazał, że Sąd Rejonowy wydając zaskarżony wyrok uznał, iż powódka świadczyła pracę w pozwanej Spółce w godzinach nadliczbowych, w godzinach nocnych i święta zgodnie ze sporządzonym przez nią wykazem. Na podstawie wykazu powódki dotyczącego godzin świadczenia pracy u pozwanej, uznanego przez Sąd bezpodstawnie za rzetelny, zostało przez biegłą wyliczone wynagrodzenie na podstawie art. 151 k.p. zostało wyliczone przez biegłego i uznane za zasadne do wypłaty przez Spółkę w sentencji wyroku. Pozwana nie zgadza się z wyrokiem zarzucając rozstrzygnięciu naruszenie przepisów postępowania i kodeksu pracy. W ocenie pozwanej Sąd nieprawidłowo ocenił zebrany materiał dowodowy, dając bezwzględny prymat zeznaniom powódki i złożonej przez nią ewidencji, a pomijając i nie dając wiary dowodom pozwanej i jej ewidencji czasu pracy. Sąd wyszedł w niniejszej sprawie z błędnego przekonania, że prowadzenie przez pozwaną nieprawidłowej ewidencji czasu pracy, bo nie wykazującej nadgodzin, pozwala na ustalenie zakresu pracy wyłącznie na podstawie zapisków powódki. Prowadzenie przez pracodawcę nawet nieprawidłowej ewidencji czasu pracy pracownika nie uprawnia domniemania faktycznego ani prawnego (art. 231 kpc i art. 234 kpc) o wiarygodności wersji czasu pracy przedstawionej przez pracownika ( podobnie por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 2010 roku, II PK 369/09, LEX nr 585784). Sąd wydając wyrok w niniejszej sprawie bezpodstawnie przyjął, mimo dowodów z zeznań prokurenta, dowodów z ewidencji czasu pracy pozwanej i protokółu PIP, że czas pracy powódki był przez długi czas rozliczany nieprawidłowo. Sąd pominął również w swoich rozważaniach okoliczność, iż powódka nie zgłaszała wcześniej żadnych roszczeń związku z nie rozliczeniem godzin pracy, nieprawidłowo wyliczanym wynagrodzeniem miesięcznym, że mieszkała w siedzibie zakładu produkcyjnego, przebywała na jego terenie poza godzinami pracy.Sąd Rejonowy przyjął okoliczności i dane dotyczące pracy podane przez powódkę za ustalone, mimo że nie zostały w ogóle lub są niedostatecznie potwierdzone. Sąd Rejonowy uznał pewne istotne dla rozstrzygnięcia fakty za nieudowodnione, mimo że były ku temu podstawy, a to fakt prawidłowego rozliczenia czasu pracy powódki, nie świadczenia przez nią pracy w godzinach objętych przedstawionym wykazem. W związku argumentacją przedstawioną przez Sąd w uzasadnieniu wyroku zachodzi konieczność uzupełnienia materiału dowodowego i zweryfikowania twierdzeń powódki.

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o :

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania wg norm przepisanych oraz o zasądzenie na zasadzie art. 338 w zw. z art. 391 § 1 kpc zwrotu kwoty 2.000,00 zł uiszczonej przez pozwaną na rzecz powódki w wykonaniu świadczenia opatrzonego rygorem natychmiastowej wykonalności w pkt 3 sentencji zaskarżanego wyroku

ewentualnie

- uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania - przy uwzględnieniu kosztów postępowania apelacyjnego, jako części kosztów procesu;

Nadto skarżący wniósł o dopuszczenie :

- dowodów z zeznań świadków: J. P., A. B. ;

- dowodów z dokumentów, a to regulaminu pracy i wynagradzania na okoliczność nieświadczenia pracy przez powódkę w godzinach i dniach wykazanych w pozwie i opinii biegłego, prawidłowego rozliczania czasu pracy powódki przez pozwaną;

Skarżący wskazał, że potrzeba powołania zgłoszonych dowodów wyniknęła w związku z argumentacją Sadu przytoczoną w treści uzasadnienia wyroku, a nadto że pozwana w toku postępowania nie była profesjonalnie reprezentowana i nie była świadoma konsekwencji niezłożenia powyższych wniosków.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o oddalenie apelacji w całości oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy na brak podstaw do uwzględnienia wniosku strony apelującej o dopuszczenie dowodu z załączonych do apelacji dokumentów oraz dowodu w postaci zeznań świadków. Podkreślić bowiem należy, że zgodnie z art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Ta strona, która twierdzi, że określona okoliczność miała miejsce obowiązana jest zatem zgłosić dowód lub dowody wykazujące jej istnienie. Natomiast w art. 217 § 1 k.p.c. został zakreślony przez ustawodawcę termin przedstawienia faktów i dowodów. W świetle tego przepisu, strona może aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej, z zastrzeżeniem niekorzystnych skutków, jakie według przepisów niniejszego kodeksu mogą dla niej wyniknąć z działania na zwłokę. Podczas całego postępowania strona pozwana nie była ograniczona, co do możliwości przedstawienia swych twierdzeń i dowodów w kwestiach istotnych dla rozstrzygnięcia. Dodatkowo w świetle uregulowań art. 381 k.p.c. strona, która powołuje w postępowaniu apelacyjnym nowe fakty lub dowody powinna wykazać, że nie mogła ich powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji lub że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Strona powinna zatem przynajmniej uprawdopodobnić wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 381 k.p.c. Przepis ten został wprowadzony głównie w celu dyscyplinowania stron przez skłonienie ich do przedstawiania całego znanego im materiału faktycznego i dowodowego już przed sądem pierwszej instancji. Jednocześnie tym sposobem ustawodawca zapobiega także przewlekłości postępowania.

Podkreślić należy z całą stanowczością, iż strona zgłaszając wnioski dowodowe w apelacji musi wykazać, iż nie mogła ich wcześniej powołać. Sytuacja ta nie dotyczy niniejszej sprawy. Fakt, iż strona nie przedstawiła dowodów, gdyż liczyła na inne rozstrzygnięcie sporu i uznała powstanie tej konieczności po zapoznaniu się z treścią uzasadnienia sądu I instancji, okoliczności takiej nie stanowi. Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 marca 1999 r., I PKN 640/98 (OSNAPiUS 2000, nr 10, poz. 389), w którym podkreślił, iż wydanie niekorzystnego dla strony wyroku nie może stanowić samoistnej podstawy powołania się w postępowaniu apelacyjnym na nowe fakty i dowody.

Obostrzenia zawarte w omawianym przepisie są wyrazem dążenia do koncentracji materiału procesowego, a nie ograniczania rozpoznawczych i kontrolnych funkcji apelacji. Dla strony zapobiegliwej i dbającej należycie o swoje procesowe interesy, obostrzenia te nie stanowią przeszkody w zrealizowaniu celu procesowego, w szczególności polegającego na ujawnieniu prawdy materialnej. Chodzi o to, aby na skutek obostrzeń przewidzianych w omawianym przepisie, ustanowionych zasadniczo w celach pragmatycznych, nie ucierpiało prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy. W ocenie Sądu

strona pozwana miała zagwarantowaną możliwość wyjaśnienia wszelkich kwestii budzących wątpliwości, a w związku z brakiem podstaw do uwzględnienia zgłoszonych wniosków Sąd Okręgowy oddalił zgłoszone w apelacji wnioski dowodowe.

Przechodząc do meritum wskazać należy, że zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego jest prawidłowy i znajduje oparcie zarówno w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, jak i obowiązujących przepisach prawa.

Sąd Okręgowy w pełni aprobuje ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji i przyjmuje je jako własne. Podziela również wywody prawne zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, nie znajdując żadnych podstaw do jego zmiany bądź uchylenia.

Przechodząc do merytorycznej oceny zarzutów apelacji wskazać należy, że Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe, dokonał analizy zebranych dowodów nie naruszając zasady ich swobodnej oceny i w oparciu o zasadnie przyjęty stan faktyczny sprawy, prawidłowo zastosował konkretnie przywołane przepisy prawa materialnego.

Strona zarzuca, iż Sąd pierwszej instancji nie dokonał prawidłowych ustaleń i nie przeprowadził prawidłowo postępowania dowodowego oraz dokonał błędnej oceny materiału dowodowego. Art. 233 § 1 k.p.c. stanowi, iż Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Sąd dokonuje oceny wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu, jak również wszelkich okoliczności towarzyszących przeprowadzaniu poszczególnych dowodów, mających znaczenie dla ich mocy i wiarygodności (tak np. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu orzeczenia z 11 lipca 2002 r., IV CKN 1218/00, niepubl). Ramy swobodnej oceny dowodów są zakreślone wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego, regułami logicznego myślenia oraz pewnym poziomem świadomości prawnej, według których Sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego (tak też Sąd Najwyższy w licznych orzeczeniach, np. z dnia 19 czerwca 2001 r., II UKN 423/00 opubl. w OSNP 2003/5/137).

Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez Sąd art. 233 § 1 k.p.c. wymaga wykazania, że Sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej, niż przyjął Sąd, wadze poszczególnych dowodów i ich odmiennej oceny niż ocena Sądu. Tylko ocena rażąco błędna lub oczywiście sprzeczna z treścią materiału dowodowego i nieodpowiadająca zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego może czynić usprawiedliwiony zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 1998 r. w sprawie II CKN 4/98, niepublikowane, wyrok Sądu Najwyższego z 10 kwietnia 2000 r. w sprawie V CKN 17/00 opublikowane w OSNK z 2000 r. Nr 10, poz. 189).

Poprawność rozumowania sądu powinna być możliwa do skontrolowania, z czym wiąże się obowiązek prawidłowego uzasadniania orzeczeń (art. 328 § 2 k.p.c.). Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez Sąd art. 233 § 1 k.p.c. wymaga zatem wykazania, iż Sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego. Natomiast zarzut dowolnego rozważenia materiału dowodowego wymaga dla swej skuteczności konkretyzacji i to nie tylko przez wskazanie przepisów procesowych, z naruszeniem których apelujący łączy taki skutek, lecz również przez określenie, jakich dowodów lub jakiej części materiału zarzut dotyczy, a ponadto podania przesłanek dyskwalifikacji postępowania sądu pierwszej instancji w zakresie oceny poszczególnych dowodów na tle znaczenia całokształtu materiału dowodowego oraz w zakresie przyjętej podstawy orzeczenia.

W ocenie Sądu Okręgowego dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia stanu faktycznego oraz analiza zgromadzonego w postępowaniu materiału dowodowego są - wbrew twierdzeniom apelującego - prawidłowe. Sąd pierwszej instancji odniósł się do wszystkich zgromadzonych w postępowaniu dowodów, zarówno z dokumentów, jak i złożonych zeznań. Zarzuty pozwanego sprowadzają się w zasadzie jedynie do polemiki ze stanowiskiem Sądu i interpretacją dowodów dokonaną przez ten Sąd i jako takie nie mogą się ostać. Apelujący, przeciwstawia bowiem ocenie dokonanej przez Sąd pierwszej instancji, własną analizę zgromadzonego materiału dowodowego. W apelacji zostały wskazane poszczególne okoliczności o treści korzystnej dla pozwanej. Jest to jednak potraktowanie zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób wybiórczy, to jest z pominięciem pozostałego - niewygodnego lub nieodpowiadającego jej wersji zdarzeń. Fragmentaryczna ocena materiału nie może zaś dać pełnego obrazu spornych okoliczności. Zadaniem Sądu Rejonowego – prawidłowo przez Sąd wykonanym – było przeprowadzenie całościowej oceny zebranego w sprawie materiału, ponieważ tylko taka mogła posłużyć dla oceny prawidłowości dokonanego zwolnienia.

Mając na uwadze powyższe nie ulega wątpliwości, że na aprobatę nie zasługuje podniesiony przez apelującego zarzut naruszenia prawa procesowego, tj. art. 233 § k.p.c. Brak jest podstaw do uwzględnienia zarzutu skarżącego, zgodnie z którym Sąd pierwszej instancji oparł się wyłącznie na zeznaniach powódki i przedstawionej przez nią dokumentacji. Podkreślić należy, że Sąd I instancji wszechstronnie rozważył zebrany materiał dowodowy, a wynikające z tego wnioski są jak najbardziej słuszne i logiczne . Podkreślić również należy, że Sąd Okręgowy w pełni podziela argumentację zaprezentowaną przez Sąd I instancji, zgodnie z którą to na pracodawcy ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy zatrudnianych pracowników zgodnie z rzeczywistością. Dodatkowo wskazać należy, że pracodawca, który wbrew obowiązkowi przewidzianemu w art. 94 pkt 9a kodeksu pracy nie prowadzi list obecności, list płac ani innej dokumentacji ewidencyjnej czasu pracy pracownika i wypłacanego mu wynagrodzenia, musi liczyć się z tym, że będzie na nim spoczywał ciężar udowodnienia nieobecności pracownika, jej rozmiaru oraz wypłaconego wynagrodzenia ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 1999 r. , sygn. akt I PKN 62/99 ; (...)). Podobnie w wyroku z dnia 4 października 2000 r. w sprawie o sygn. akt I PKN 71/00 (OSNAPiUS 2002 nr 10, poz. 231), Sąd Najwyższy uznał, że z obowiązku prowadzenia ewidencji czasu pracy wynikają konsekwencje w zakresie ciężaru dowodu (art. 6 kc w związku z art. 300 kp) polegające na tym, że to na pracodawcy spoczywa ciężar udowodnienia rzeczywistego czasu pracy pracownika z uwzględnieniem pracy w godzinach nadliczbowych. Także w uzasadnieniu wyroku z dnia 5 maja 1999 r. w sprawie o sygn. akt I PKN 665/98 (OSNAPiUS 2000 nr 14, poz. 535), Sąd Najwyższy wskazał, że brak dokumentacji, wynikający z zaniechania jej prowadzenia przez pracodawcę, powoduje zmianę wynikającego z art. 6 kc rozkładu ciężaru dowodu i przerzucenie go na osobę zaprzeczającą udokumentowanym faktom, z których strona procesowa wywodzi skutki prawne (vide także wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 10.04.2003 r. w sprawie o sygn. akt III APa 40/02, OSA 2003 nr 12, poz. 43, s. 59).

Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd I instancji nie przekroczył zatem granic swobodnej oceny dowodów. Z tych też względów podniesiona przez apelującą argumentacja nie mogła przynieść spodziewanych przez nią skutków procesowych. Ponadto należy podnieść, że jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to dokonana ocena nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego można było wysnuć wnioski odmienne (post SN z 23.01.2001 r. IV CKN 970/00, niepubl. wyrok SN z 27 września 2002 r. II CKN 817/00).

Wszystkie wskazane powyżej okoliczności prowadzą do stwierdzenia, że brak jest podstaw do zmiany ustaleń poczynionych przez Sąd Rejonowy w zakresie stanu faktycznego sprawy. W związku z powyższym jako niezasadny należało ocenić również wywiedziony w apelacji zarzut obrazy art. 231 k.p.c. i art. 234 k.p.c.

Akceptacja powyższych ustaleń faktycznych i oceny dowodów Sądu Rejonowego, czyni bezzasadnym zarzut naruszenia prawa materialnego. Słusznie, w realiach sprawy, zatem Sąd Rejonowy uznał, iż powódka wykonywała pracę w godzinach nadliczbowych oraz porze nocnej i zasadnie uwzględnił jej roszczenie.

W tym stanie rzeczy Sąd oddalił apelację, jako bezzasadną na mocy art. 385 kpc.

Przewodniczaca: Sędziowie:

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi strony pozwanej.

15 IV 2019 roku.