Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 listopada 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z., po rozpoznaniu wniosku z dnia 13 września 2016 roku odmówił P. D. prawa do renty rodzinnej od 1 listopada 2016 roku. W uzasadnieniu wskazano, iż podstawę do wydania decyzji stanowiło orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 9 listopada 2016 roku, która ustaliła, iż P. D. nie jest niezdolny do pracy.

/decyzja k. 92 akt ZUS/

Powyższą decyzję P. D. uznał za krzywdzącą i w dniu 13 grudnia 2016 roku złożył od niej odwołanie. W uzasadnieniu odwołania podniósł, iż od trzynastego roku życia cierpi na schorzenie reumatologiczne, które powoduje, że jest całkowicie niezdolny do pracy. Był wielokrotnie hospitalizowany i leczony operacyjnie, a w konsekwencji choroby doszło do konieczności wstawienia panewki protezy lewego stawu biodrowego. W konkluzji wniósł o zmianę decyzji i przyznanie mu prawa do renty rodzinnej.

/odwołanie k. 2-3/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 30 grudnia 2016 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Organ rentowy wskazał dodatkowo, że ubezpieczony był uprawniony do renty rodzinnej po zmarłym ojcu w okresie od dnia 23 maja 2004 roku do dnia 30 października 2016 roku. Prawo do renty rodzinnej przysługiwało z tytułu całkowitej niezdolności do pracy powstałej przed 16 – rokiem życia.

/odpowiedź na odwołanie k. 5 i odwrót/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. D. urodził się w dniu (...).

/wniosek rentę rodzinną – k. 2-3/

Wnioskodawca ukończył Liceum Ogólnokształcące w trybie zaocznym, nigdy nie pracował.

/bezsporne /

Ojciec wnioskodawcy R. D. zmarł w dniu 23 maja 2004 roku.

/skrócony akt zgonu - k. 4 akt ZUS/

Wnioskodawca był uprawniony do renty rodzinnej po zmarłym ojcu w okresie od dnia 23 maja 2004 roku do dnia 31 października 2016 roku.

/ bezsporne, a nadto decyzje w aktach ZUS /

W dniu 13 września 2016 roku P. D. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu R. D..

/wniosek rentę rodzinną – k. 81-82/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji rozpoznał u ubezpieczonego zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa z zajęciem stawów obwodowych z upośledzeniem sprawności ruchowej, stan po alloplastyce biodra lewego w 1992 roku i po ponownym leczeniu w 2008 roku z powodu obluzowania panewki, ponowną dysfunkcję panewki leczonej operacyjnie w 2013 roku z poprawą. Orzeczeniem z dnia 26 października 2016 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy .

/orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS –k. 87 akt ZUS, opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS – k. 30-31 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W dniu 26 października 2016 roku wnioskodawca złożył sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS.

/sprzeciw – k.32 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy oraz po dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, rozpoznała u niego zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa z zajęciem stawów obwodowych z upośledzeniem sprawności ruchowej, stan po alloplastyce biodra lewego w 1992 roku, 2008 roku, 2013 roku, nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia
9 listopada 2016 roku uznała, że wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy .

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 88 akt ZUS, opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS – k. 36-37 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

Mając na względzie orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 9 listopada 2016 roku, decyzją z dnia 16 listopada 2016 roku organ rentowy odmówił P. D. prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu.

decyzja k. 92 akt ZUS/

W badaniu sądowo-neurologicznym rozpoznano u P. D. zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Stwierdzone schorzenie neurologiczne nie powoduje takiego naruszenia sprawności organizmu, które stanowiłoby przyczynę całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego. Wnioskodawca z punktu widzenia neurologa jest częściowo, trwale niezdolny do pracy od 13 roku życia. W badaniu neurologicznym stwierdzono ograniczenie ruchomości wszystkich odcinków kręgosłupa i wzmożone napięcia mięśni przykręgosłupowych, bez objawów ogniskowych i ubytkowych w (...). Skarżący może wykonywać lekkie prace (wykluczone jest dźwiganie i schylanie się), szczególnie w pozycji siedzącej, np. prace biurowe, portiera.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty neurologa J. B. – k. 9-10/

W badaniu sądowo-ortopedycznym rozpoznano u wnioskodawcy zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa z zajęciem stawów obwodowych z: zapaleniem okołobarkowym obustronnym z przewagą lewego, zmianami zwyrodnieniowymi – zapalnymi stawu biodrowego z prawego, zmianami zwyrodnieniowo – zapalnymi stawów kolanowych z przewaga prawego, zmianami zwyrodnieniowo – zapalnymi stawów skroniowo – żuchwowych, stan po trzykrotnej alloplastyce całkowitej stawu biodrowego w 1992 roku, 2008 roku i 2013 roku) zaopatrzonym ostatecznie w kosz biodrowy. Wnioskodawca był trzykrotnie operowany: w 1992 roku z powodu zaawansowanych zmian biodra lewego, a następnie w 2008 roku i 2013 roku z powodu obluzowania protezy biodra lewego. Staw biodrowy lewy został ostatecznie zaopatrzony w protezę ze wzmacniającym konstrukcję miednicy koszem biodrowym z dużym ograniczeniem ruchomości protezy. Kończyna dolan jest nieco słabsza, wyszczuplona, skrócona 4 cm. Ponadto stwierdzono u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowo – zapalne stawu biodrowego prawego i stawów kolanowych z ograniczeniem ich ruchomości i z zespołem bólowym. Badany cierpi też na przewlekłe zapalenie okołobarkowe obustronne z przewagą lewego z ograniczeniem ruchomości barku lewego i z zespołem bólowym obu barków i stawów mostkowo – obojczykowych. Stwierdzone zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (zzsk) z zajęciem stawów obwodowych powoduje znaczące upośledzenie nie tylko chodu, ale mobilności całego narządu ruchu badanego, ma charakter powolnie, przewlekle, nieodwracalnie postępujący i powoduje ograniczenie czynności narządu w stopniu dającym podstawę do orzekania o całkowitej niezdolności do pracy. P. D. jest całkowicie niezdolny do pracy nadal od dnia
1 listopada 2016 roku trwale, niezdolność powstała przed 18 rokiem życia.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii E. B. – k. 11-15/

W latach: 2004, 2007 i 2010 kolejne Komisje Lekarskie ZUS stwierdzały (...) z zajęciem stawów obwodowych oraz stany po implantacji, reimplantacji i oczekiwanie na kolejną reimplantację protezy biodra lewego. Opisywano ograniczenia ruchomości nie tylko kręgosłupa, ale i stawów kończyn górnych i dolnych oraz orzekano o całkowitej niezdolności do pracy. Stan po trzykrotnej operacji biodra lewego z ostatecznym umocowaniem panewki z użyciem kosza biodrowego i znaczącym ograniczeniem ruchomości biodra powoduje, że przy współistniejącym znacznym ograniczeniu ruchomości biodra prawego, kolan, barków oraz skróceniem i osłabieniem mięśni kończyny dolnej lewej wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy. Agresywna postać (...) z zajęciem stawów obwodowych kończyn oraz skroniowo – żuchwowych powoduje postępujące ograniczenie ich ruchomości. Stan badanego nie uległ poprawie i nie należy jej oczekiwać. Nie ma żadnego środka pozwalającego na wyleczenie tej choroby. Rehabilitacja pozwala tylko na podtrzymanie zakresu ruchomości, żeby jak najpóźniej dochodziło do coraz większych przykurczów. Choroba powoda powoduje zajmowanie kolejnych stawów i nie można liczyć, że w kolejnych latach stan zdrowia ulegnie poprawie. Od wielu lat wnioskodawca otrzymuje sterydy, które powodują osteoporozę. Gdy wnioskodawca był w Szpitalu w Z. na Oddziale Interny Dziecięcej podejrzewano u niego chorobę reumatyczną. W kartach informacyjnych z Oddziału Reumatologicznego (...) im.K. w Ł. z 1985r. 1986r., 1989r. wskazywano także w rozpoznaniu reumatoidalne zapalenie stawów wnioskodawcy.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii E. B. – k. 11; pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii E. B. – k. 60; ustna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii E. B. - e – protokół -00:01:02 -00:12:26 – płyta CD k.95/

W badaniu sądowo-reumatologicznym rozpoznano u wnioskodawcy zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Wnioskodawca choruje na to schorzenie od 15 roku życia. Stan wnioskodawcy nie uległ zmianie , dolegliwości nasiliły się powodując znaczne ograniczenie sprawności narządu ruchu w przebiegu wieloletniej choroby. Wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy od dnia 1 listopada 2016 roku trwale.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu reumatologii M. W. – k. 36-37/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie zgromadzonych dokumentów w aktach sprawy, w aktach rentowych oraz opinii biegłych specjalistów
z zakresu: neurologii, ortopedii i reumatologii. Opinie te są wiarygodne i zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na które cierpi wnioskodawca, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej
i bezpośrednie badanie wnioskodawcy. Biegli określili schorzenia występujące u badanego
i ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy oraz zdolności do samodzielnej egzystencji, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych wnioskodawcy. W ocenie Sądu, złożone do sprawy opinie nie zawierają żadnych braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Zdaniem Sądu, opinie biegłych są rzetelne, sporządzone zgodnie
z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Wynikające z nich wnioski są logiczne i prawidłowo uzasadnione. Fakt, że nie mają one treści, odpowiadającej organowi rentowemu, nie może mieć w tym wypadku znaczenia. Odmienne stanowisko oznaczałoby bowiem przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, by się upewnić, czy niektórzy z nich nie byliby takiego zdania, jak strona.

Opinie zostały doręczone zarówno wnioskodawcy, jak i pełnomocnikowi organu rentowego z zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich. Pełnomocnik organu rentowego, po zapoznaniu się z opiniami biegłych: ortopedy i reumatologa, wskazał, że organ rentowy nie kwestionuje istnienia u wnioskodawcy zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa ( (...)), jednakże samo istnienie tego schorzenia w jego ocenie nie przesądza o całkowitej niezdolności do pracy. Skarżący miał przeprowadzony w grudniu 2013 roku zabieg operacyjny, w wyniku którego uzyskano poprawę w zakresie funkcji biodra. W uzupełniającej opinii biegła ortopeda wyjaśniła, że w latach: 2004, 2007 i 2010 kolejne Komisje Lekarskie ZUS stwierdzały (...) z zajęciem stawów obwodowych oraz stany po implantacji, reimplantacji i oczekiwanie na kolejną reimplantację protezy biodra lewego. Opisywano wtedy ograniczenia ruchomości nie tylko kręgosłupa, ale i stawów kończyn górnych i dolnych oraz orzekano o całkowitej niezdolności do pracy. Stan po trzykrotnej operacji biodra lewego z ostatecznym umocowaniem panewki z użyciem kosza biodrowego i znaczącym ograniczeniem ruchomości biodra powoduje, że przy współistniejącym znacznym ograniczeniu ruchomości biodra prawego, kolan, barków oraz skróceniem i osłabieniem mięśni kończyny dolnej lewej wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy. Agresywna postać (...) z zajęciem stawów obwodowych kończyn oraz skroniowo – żuchwowych powoduje postępujące ograniczenie ich ruchomości. Biegła wskazała także, że stan badanego nie uległ poprawie i nie należy jej oczekiwać. Nie ma żadnego środka pozwalającego na wyleczenie tej choroby. Rehabilitacja pozwala tylko na podtrzymanie zakresu ruchomości, żeby jak najpóźniej dochodziło do coraz większych przykurczów. Choroba powoda powoduje zajmowanie kolejnych stawów i nie można liczyć, że w kolejnych latach stan zdrowia ulegnie poprawie.

Pełnomocnik ZUS nie zgłosił dalszych zastrzeżeń do wydanych opinii oraz wniosków dowodowych. Opinie biegłych, zostały wyczerpująco uzasadnione, a końcowe wnioski orzecznicze wynikają w sposób logiczny z treści opinii. W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii biegłych, a kwestia zdolności do pracy odwołującego się została dostatecznie wyjaśniona.

Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego
w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974r. II CR 817/73, nie publ).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie P. D. jest zasadne i jako takie zasługuje na uwzględnienie.

Na mocy art. 67 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2017 r. poz. 1383 z późn. zm.) do renty rodzinnej uprawnieni są (…) spełniający warunki określone w art. 68-71 dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione.

W myśl art. 68 ust. 1 dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej:

1)do ukończenia 16 lat;

2)do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia (…);

3) bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2.

Zgodnie z treścią art. 65 ust. 1 renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń.

W niniejszej sprawie kwestią sporną była okoliczność, czy wnioskodawca jest osobą całkowicie niezdolną do pracy lub całkowicie niezdolną do pracy i niezdolną do samodzielnej egzystencji oraz czy stał się on taką osobą do ukończenia 16 roku życia lub do ukończenia nauki w szkole. Okoliczność ta bowiem stanowi niezbędną przesłankę do przyznania P. D. prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu.

W myśl art. 12 ustawy o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Począwszy od dnia 1 listopada 2005 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia
1 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, która wprowadziła w art. 13 zmiany dotyczące ustalania przewidywanego okresu niezdolności do pracy, nadając wskazanej regulacji następujące brzmienie:

Art. 13 ust. 1. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

2. Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu.

3a. Jeżeli osobie uprawnionej do renty z tytułu niezdolności do pracy przez okres co najmniej ostatnich 5 lat poprzedzających dzień badania lekarskiego brakuje mniej niż 5 lat do osiągnięcia wieku emerytalnego określonego w art. 24 ust. 1, w przypadku dalszego stwierdzenia niezdolności do pracy orzeka się niezdolność do pracy na okres do dnia osiągnięcia tego wieku.

4. Zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie stanowi przeszkody do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy. (...)

W stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 listopada 2005 r. kwestia oceny trwałości niezdolności do pracy sprowadzała się do ustalenia, czy istnieją rokowania odzyskania zdolności do pracy według stanu wiedzy medycznej w czasie orzekania. Brak takich rokowań skutkował orzeczeniem trwałej niezdolności do pracy, w przeciwnym wypadku orzekano niezdolność okresową. Powyższe kryterium stanowiło przesłankę prawa do renty stałej lub okresowej (art. 59).

W aktualnym stanie prawnym brzmienie cytowanego przepisu art. 13 ustawy emerytalnej prowadzi do tezy, że orzeczenie trwałej niezdolności do pracy zawsze wymaga od lekarzy biegłych sądowych oceny co do rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem 5 lat.

Z dokonanych na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego,
ustaleń, a w szczególności z opinii biegłych specjalistów z zakresu: ortopedii, reumatologii wynika jednoznacznie, że zostały spełnione warunki do zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania odwołującemu prawa do renty rodzinnej, gdyż stwierdzone u wnioskodawcy schorzenia powodują u niego całkowitą niezdolność do pracy, która powstała w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2 art. 68 ust.1 ustawy.

W badaniu sądowo – ortopedycznym i reumatologicznym rozpoznano u wnioskodawcy zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa z zajęciem stawów obwodowych z: zapaleniem okołobarkowym obustronnym z przewagą lewego, zmianami zwyrodnieniowymi – zapalnymi stawu biodrowego z prawego, zmianami zwyrodnieniowo – zapalnymi stawów kolanowych z przewaga prawego, zmianami zwyrodnieniowo – zapalnymi stawów skroniowo – żuchwowych, stan po trzykrotnej alloplastyce całkowitej stawu biodrowego w 1992 roku, 2008 roku i 2013 roku) zaopatrzonym ostatecznie w kosz biodrowy. Wnioskodawca był trzykrotnie operowany: w 1992 roku z powodu zaawansowanych zmian biodra lewego, a następnie w 2008 roku i 2013 roku z powodu obluzowania protezy biodra lewego. Staw biodrowy lewy został ostatecznie zaopatrzony w protezę ze wzmacniającym konstrukcję miednicy koszem biodrowym z dużym ograniczeniem ruchomości protezy. Ponadto stwierdzono u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowo – zapalne stawu biodrowego prawego i stawów kolanowych z ograniczeniem ich ruchomości i z zespołem bólowym. Badany cierpi też na przewlekłe zapalenie okołobarkowe obustronne z przewagą lewego z ograniczeniem ruchomości barku lewego i z zespołem bólowym obu barków i stawów mostkowo – obojczykowych. Stwierdzone zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (zzsk) z zajęciem stawów obwodowych powoduje znaczące upośledzenie nie tylko chodu, ale mobilności całego narządu ruchu badanego, ma charakter powolnie, przewlekle, nieodwracalnie postępujący i powoduje ograniczenie czynności narządu w stopniu dającym podstawę do orzekania o całkowitej niezdolności do pracy. Agresywna postać (...) z zajęciem stawów obwodowych kończyn oraz skroniowo – żuchwowych powoduje postępujące ograniczenie ich ruchomości. Stan badanego nie uległ poprawie i nie należy jej oczekiwać. Nie ma żadnego środka pozwalającego na wyleczenie tej choroby. Rehabilitacja pozwala tylko na podtrzymanie zakresu ruchomości, żeby jak najpóźniej dochodziło do coraz większych przykurczów. Choroba powoda powoduje zajmowanie kolejnych stawów i nie można liczyć, że w kolejnych latach stan zdrowia ulegnie poprawie. P. D. jest całkowicie niezdolny do pracy nadal od dnia 1 listopada 2016 roku trwale, niezdolność powstała przed 18 rokiem życia.

Sąd podzielił opinie biegłych specjalistów z zakresu ortopedii i reumatologii, uznając, że są one pełne, jasne i dają wystarczający obraz stanu zdrowia ubezpieczonego. Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Organ rentowy, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winien dowodzić swoich racji, a nie tylko przedstawiać poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Mając powyższe na uwadze, wobec stwierdzenia, że wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy, a niezdolność powstała w okresie przed ukończeniem nauki w szkole, zaskarżona decyzja odmawiająca wnioskodawcy prawa do renty rodzinnej nie jest prawidłowa.

Spełnienie pozostałych warunków nabycia prawa do renty rodzinnej nie było przedmiotem sporu pomiędzy stronami.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Wnioskodawca złożył wniosek o ustalenie dalszego prawa do renty rodzinnej w dniu 13 września 2016 roku, zaś stan całkowitej niezdolności do pracy odwołującego zgodnie z opiniami biegłych: ortopedy i reumatologa trwa nadal od dnia 1 listopada 2016 roku (data ustania uprawnień rentowych – 31 października 2016 roku) i ma charakter trwały.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na postawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS oraz wypożyczyć akta ZUS.

21.05.2018r.