Treść orzeczenia VIII U 49/23 - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

VIII U 49/23 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Łodzi z 2024-09-30

Sygnatura akt VIII U 49/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 listopada 2022 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. stwierdził, że M. J. jako pracownik u płatnika składek (...) – aktualnie (...) Sp. z o.o. – nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom/u: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 30 lipca 2021 r. do 28 lutego 2022 r.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż w jego ocenie podpisanie umowy o pracę oraz zgłoszenie M. J. do ubezpieczeń społecznych od 30 lipca 2021 r. do 28 lutego 2022 r. jako pracownika u płatnika (...). – aktualnie (...) Sp. z o.o. (NIP: (...)) było czynnościami pozornymi dokonanymi z zamiarem ubiegania się przez płatnika o subwencję finansową wypłacaną przez (...) S.A. dla płatników o wymaganym stanie zatrudnienia. Zakład podkreślił, że zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych wpłynęło ze znacznym opóźnieniem, bo w dniu 5 września 2022 r., a więc z uchybieniem terminu na zgłoszenie, tj. 7 dni od dnia powstania obowiązku ubezpieczenia. Dokumenty rozliczeniowe za ubezpieczoną za lipiec 2021 r. również zostały złożone po terminie w dniu 29 września 2021 r. Organ zaznaczył, że pierwsza umowa z 30 lipca 2021 r. została zawarta na okres próbny od 30 lipca 2021 r. do 29 października 2021 r., kolejna z 30 października 2021 r. na czas określony od 30 października 2021 r. do 28 lutego 2022 r. Nabór na stanowisko odbył się z polecenia. Z przedłożonej w toku postępowania dokumentacji wynika, że ubezpieczona we wcześniejszym okresie wykonywała umowę zlecenie u (...) Sp. z o.o. – aktualnie (...) Sp. z o.o., ale w firmie działającej pod inną nazwą i numerem NIP, ale pod tym samym adresem. Co więcej, płatnik wyjaśnił, że nie posiada list obecności podpisywanych przez ubezpieczoną. Natomiast z danych zapisanych w systemie informatycznym wynika, że płatnik składek złożył dotyczący ubezpieczonej raport imienny (...), w którym wykazywał w okresie od 30 lipca 2021 r. do 31 lipca 2021 r. okres usprawiedliwionej nieobecności bez prawa do wynagrodzenia lub zasiłku. Wobec tego M. J. od 30 lipca 2021 r. faktycznie nie podjęła zatrudnienia i nie wykonywała czynności wynikających z zawartej umowy o pracę.

Wyżej wskazane okoliczności w ocenie organu świadczą o tym, że umowy o pracę zawarte pomiędzy ubezpieczoną a spółką zostały zawarte zostały dla pozoru. Tym samym są nieważne, a zatem z tytułu zawartych umów o pracę M. J. nie podlega ubezpieczeniom społecznym od 30 lipca 2021 r. do 28 lutego 2022 r.

(decyzja – k. 1-3 akt ZUS)

Odwołanie od przedmiotowej decyzji złożyła M. J., zaskarżając ją w całości. Decyzji zarzuciła naruszenie:

a) art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 i art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w zw. z art. 11 i art. 22 kodeksu pracy poprzez ich niezastosowanie wskutek błędnego uznania, że nie doszło do nawiązania stosunku pracy pomiędzy ubezpieczoną a (...) (aktualnie (...) Sp. z o.o., dalej: Spółka), a przez to stwierdzenia, iż ubezpieczona nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowego w sytuacji, gdy pomiędzy ubezpieczoną, a Spółką zawarta została umowa o pracę na okres od 30 lipca 2021 r. do 29 października 2021 r., a następnie od 30 października 2021 r. do 28 lutego 2022 r., w ramach której wykonywała powierzone obowiązki pod kierownictwem pracodawcy;

b) art. 83 § 1 kodeksu cywilnego w związku z art. 300 kodeksu pracy poprzez ich błędne zastosowanie w sytuacji, gdy umowa o pracę zawarta pomiędzy ubezpieczoną a Spółką nie miała charakteru pozornego, lecz została faktycznie skutecznie zawarta i była w pełni i prawidłowo wykonywana;

c) art. 7, 77 i 80 kodeksu postępowania administracyjnego poprzez dokonanie ustaleń faktycznych bez jakiegokolwiek poparcia w materiale dowodowym, od zebrania którego de facto organ odstąpił.

Mając na względzie powyższe ubezpieczona wniosła o uwzględnienie odwołania, zmianę zaskarżonej decyzji i stwierdzenie, że jako pracownik Spółki podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu za okres od 30 lipca 2021 r. do 28 lutego 2022 r. (błędnie wskazanego jako 28 listopada) oraz zasądzenie od organu na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, iż przez cały okres trwania umowy wykonywała pracę. Stawiała się fizycznie w pracy w restauracji (...), zgodnie z grafikiem ustalonym przez managera restauracji. Na miejscu wykonywała wszystkie czynności związane z pomocą w kuchni, zgodnie z poleceniami wydawanymi jej przez szefa kuchni i innych kucharzy. Przychodząc do pracy logowała się do systemu informatycznego restauracji przy pomocy indywidualnego, przypisanego jej kodu. Nadto odnotowywała ilość przepracowanych godzin pracy w raporcie dziennym – była to podstawa weryfikacji jej czasu pracy. Za pomocą monitoringu możliwe jest zweryfikowanie jej obecności. W ocenie skarżącej organ rentowy całkowicie dowolnie i bez jakiegokolwiek uzasadnienia w materiale dowodowym przyjął, iż nie świadczyła ona pracy. Ubezpieczona podkreśliła, że nie może odpowiadać za fakt, że pracodawca nie dopełnił obowiązku zgłoszenia jej do ubezpieczeń społecznych. Umowa o pracę była kontynuacją wcześniej zawartej umowy zlecenia, na podstawie której wykonywała tożsame obowiązki, w tym samym miejscu i pod kierownictwem tych samych osób.

(odwołanie – k. 3-6)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalanie, podtrzymując argumentację podniesioną w zaskarżonej decyzji. Jednocześnie organ zaznaczył, że ubezpieczona w odwołaniu od decyzji wskazała, że umowa o pracę była kontynuacją wcześniej zawartej umowy zlecenia, jednakże z przedstawionej przez ubezpieczoną dokumentacji wynika, iż w miesiącu maju 2021 r. przepracowała ona 20h, natomiast w czerwcu i lipcu 2021 r. – po 60h w ramach umowy zlecenia. Wyżej wskazane okoliczności w ocenie organu rentowego świadczą o tym, iż po stronie pracodawcy brak było rzeczywistej potrzeby zatrudnienia pracownika w wymiarze pełnego etatu (ok. 160 h). Nadto organ podkreślił, że umowy o pracę zawarte z ubezpieczoną podpisywała G. S. (1) – będąca wspólnikiem spółki – płatnika. Nie była ona ani członkiem zarządu, ani prokurentem mogącym dokonywać czynności w imieniu spółki. Nie wykazano również, aby wskazana osoba była osobą wykonującą czynności z zakresu prawa pracy w imieniu spółki zgodnie z jej umową.

(odpowiedź na odwołanie – k. 13-14 verte)

Zarządzeniem z dnia 17 lutego 2023 r. wydanym w sprawie o sygn. akt VIII U 50/23 w związku z uzupełnieniem braków formalnych po wyznaczonym terminie zarządzono zwrot odwołania (...) Sp. z o.o. od decyzji z dnia 8 listopada 2022 r. nr (...).

(zarządzenie – k. 18 akt załączonych akt VIII U 50/23)

Ubezpieczona na rozprawie w dniu 17.10.2023 r wniosła o ustalenie podlegania ubezpieczeniom u rzeczywistego pracodawcy.

(wniosek – k. 631)

Na ostatniej rozprawie z dnia 3 września 2024 r. wnioskodawczyni poparła odwołanie, pełnomocnik płatnika przyłączył się do odwołania, natomiast pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie od płatnika kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(stanowiska końcowe stron na rozprawie z dnia 3 września 2024 r. e-protokół (...):11:20 - 00:28:21 – koperta k. 845)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) (KRS: (...)) powstała w dniu 14 października 2016 r. (data zarejestrowania w KRS). Z dniem 3 marca 2022 r. w/w spółka zmieniła nazwę na (...) Sp. z o.o. Przedmiotem przeważającej działalności spółki są restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Wspólnikami spółki są G. S. (1) oraz B. H. (1) (pełniący również funkcję prokurenta). Jedynym członkiem zarządu spółki i zarazem jego prezesem jest J. K..

(bezsporne, a nadto odpis z KRS – k. 55-58 verte)

Od dnia 10 grudnia 2020 r. w/w spółka miała siedzibę przy ul. (...). (...) w Ł., następnie od dnia 8 grudnia 2022 r. przy ul. (...) w Ł.. Z kolei od 3 marca 2022 r. do dnia dzisiejszego siedziba spółki mieści się przy ul. (...) (...) w Ł..

(bezsporne, a nadto odpis z KRS – k.55-58 verte)

G. S. (1) oraz B. H. (1) prowadzili działalność gospodarczą pod firmą (...). H., G. (...) s.c. (NIP: (...)). Obecnie w/w działalność jest prowadzona pod firmą (...) s.c. G. S. (1), W. H..

(bezsporne, a nadto zeznania G. S. (1) na rozprawie z dnia 17 października 2023 r. e-protokół (...):06:00-01:10:19 – koperta k. 630)

Od 2016 r. B. H., G. (...) s.c. kierowała restaurację (...) w (...) w Ł.. W lutym 2022 r. prowadzenie w/w restauracji przejęła spółka Bary (...) Sp. z o.o. (potem jako (...) Sp. z o.o.). Z tym, że przez kilka pierwszych miesięcy 2022 r. sprzedaż obu w/w spółek się pokrywała, ponieważ czekano na przyznanie (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.) koncesji.

(zeznania G. S. (1) na rozprawie z dnia 17 października 2023 r. e-protokół (...):06:00-01:10:19 – koperta k. 630)

Umowa najmu lokalu, w którym znajduje się restauracja (...) została zawarta w 2005 r. pomiędzy (...) – będącego właścicielem galerii handlowej w ramach (...)w Ł. a B. H. G. (...) s.c. Umowa obowiązuje do dnia dzisiejszego.

( umowa najmu wraz z aneksami – k. 446-535-verte, zeznania G. S. (1) na rozprawie z dnia 17 października 2023 r. e-protokół (...):06:00-01:10:19 – koperta k. 630 )

(...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.) nie zawarła z właścicielem w/w galerii handlowej żadnej umowy najmu, ponieważ ze względu na kondycję finansową nie otrzymała na to pozwolenia (prośba o cesję została złożona 20 wrześniu 2021 r.). Natomiast w dniu 12 stycznia 2022 r. zarządca w/w centrum handlowego – (...) S.A. poinformowała o wyrażeniu zgody na to, aby B. H. G. S. s.c podnajęła (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.) w/w lokal. Zgoda została wydana 11 stycznia 2022 r., natomiast umowa jest datowana na dzień 1 lutego 2022 r. W związku z powyższym od lutego 2022 r. obie spółki funkcjonują razem pod jednym adresem (ul. (...) (...) w Ł.).

(pismo – k. 445, umowa najmu wraz z aneksami – k. 446-535-verte, korespondencja e - mail – k. 648-650, zeznania G. S. (1) na rozprawie z dnia 17 października 2023 r. e-protokół (...):06:00-01:10:19 – koperta k. 630, zeznania świadka E. S. na rozprawie z dnia 23 lutego 2024 r. e-protokół (...):18:32-00:42:55 – koperta k. 727 )

W 2021 r. (...) (obecnie (...) Sp. z o.o.) prowadziła punkty gastronomiczne w Galerii (...) oraz (...). Oba lokale posiadały zaplecze kulinarne. Restauracja w Galerii (...) funkcjonowała do końca października 2021 r., a w (...) do grudnia 2021 r. K. z Galerii (...) przeszli do restauracji (...) w (...).

(zeznania B. H. (1) na rozprawie z dnia 25 lipca 2023 r. w sprawie o sygn. akt VIII U 59/23 e-protokół (...):03:21-01:12:39 – k. 602)

M. J. z zawodu jest kucharzem małej gastronomii po zasadniczej szkole zawodowej.

(dyplom – k. 28 akt ZUS, zeznania ubezpieczonej na rozprawie z dnia 3 września 2024 r. e - protokół (...):06:11 - 00:11:12 – koperta k. 845 w związku z wysłuchaniem informacyjnym na rozprawie z dnia 7 marca 2023 r. e-protokół (...):06:46-00:38:15 – koperta k. 85)

W 2021 r. ubezpieczona szukała pracy, ponieważ skończyła jej się umowa z innym pracodawcą i była zarejestrowana w Urzędzie Pracy. Ogłoszenie dotyczące pracy w restauracji (...) w (...) znalazła w Internecie. Zadzwoniła do restauracji i została umówiona po weekendzie majowym 2021 r. na rozmowę kwalifikacyjną z I. N. (1). Po przeprowadzonej rozmowie kwalifikacyjnej postanowiono o zatrudnieniu skarżącej.

W dniu 27 maja 2021 r. pomiędzy B. H., G. (...) s.c. B. H. (1), G. S. (1) reprezentowaną przez G. S. (1) (jako Zleceniodawcą) a M. J. (jako Zleceniobiorcą) zawarta została umowa zlecenia na czas określony od dnia 27 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. Przedmiotem umowy było utrzymanie czystości w kuchni, pomoc kucharza. Zgodnie z treścią umowy ubezpieczona miała otrzymywać wynagrodzenie w wysokości 18,30 zł/godz. brutto (ewidencję czasu pracy przepracowanego w ramach umowy miał prowadzić Zleceniodawca).

(umowa zlecenia – k. 75)

Ubezpieczona w ramach zawartej umowy zlecenia przygotowywała sałatki, ciasta, desery, obierała owoce, warzywa, wykonywała prace porządkowe, a także pomagała kucharzowi. Czynności te realizowała w restauracji (...) w (...) w Ł.. Ubezpieczona pracowała zgodnie z ustalonym grafikiem miesięcznym. Polecenia pracownikom na kuchni wydawała szefowa kuchni I. N. (1).

Jak wynika z rachunków do umowy zlecenia ubezpieczona w maju 2021 r. przepracowała 20h, natomiast w czerwcu i lipcu 2021 r. po 60h.

(rachunki do umowy zlecenia – k. 76-79)

W trakcie trwania umowy zlecenia zawartej z B. H., G. (...) s.c. ubezpieczona podpisała umowę o pracę ze spółką (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.). Umowa zlecenia z dnia 27 maja 2021 r. nie została formalnie rozwiązana.

Powyższa umowa o pracę została zawarta w dniu 30 lipca 2021 r. pomiędzy (...) reprezentowaną przez G. S. (1) a ubezpieczoną na czas określony od dnia 30 lipca 2021 r. do dnia 29 października 2021 r. Wnioskodawczyni miała wykonywać pracę w pełnym wymiarze czasu pracy jako sprzedawca-barmanka. Jako miejsce wykonywania pracy wskazano Ł.. Wynagrodzenie określono w wysokości 2800,00 zł brutto miesięcznie.

(umowa o pracę z dnia 30 lipca 2021 r. – k. 61)

Zgodnie z pełnomocnictwem z dnia 30 października 2016 r. J. K. - Prezes Zarządu działając w imieniu (...) upoważnił G. S. (1) do zawierania w imieniu spółki umów o pracę, umów zleceń, o dzieło i wszelkich innych niezbędnych dotyczących przyjmowania, rozwiązywania i zwalniania pracowników i zleceniobiorców, tj. do składania, podpisywania wszelkich oświadczeń, skierowań, dokumentów, potwierdzania za zgodność z oryginałem. Pełnomocnictwo dotyczyło wszystkich miejsc prowadzenia działalności przez w/w spółkę i miało obowiązywać od 1 listopada 2016 r. do odwołania.

(pełnomocnictwo – k. 79)

Biuro rachunkowe obsługujące B. H. G. (...) s.c., jak również spółkę (...) (obecnie (...) Sp. z o.o.) wyrejestrowało ubezpieczoną z umowy zlecenia.

(zeznania świadka A. K. na rozprawie z dnia 7 marca 2023 r. e-protokół (...):01:46-01:12:09 – koperta k. 85)

W dniach 30-31 lipca 2021 r. ubezpieczona dostała od pracodawcy dwa dni wolnego na wykonanie wstępnych badań lekarskich do pracy. Skarżąca przeszła w/w badania w dniu 30 lipca 2021 r. Zgodnie z wystawionym orzeczeniem lekarskim ubezpieczona miała być przyjęta do pracy w (...) – ul. (...), Ł. na stanowisku: pomoc kuchni. Pracodawca miał zwrócić wnioskodawczyni koszty badań. Z kolei książeczkę sanepidowską odwołująca posiadała już od ukończenia szkoły.

Zgłoszenie wnioskodawczyni do ubezpieczeń społecznych w związku z zawartą umową o pracę wpłynęło do organu rentowego ze znacznym opóźnieniem, bo w dniu 5 września 2022 r., a więc z uchybieniem terminu na zgłoszenie, tj. 7 dni od dnia powstania obowiązku ubezpieczenia.

(bezsporne)

Zgłoszenie wnioskodawczyni do ubezpieczeń społecznych po terminie wynikało z błędu biura rachunkowego obsługującego spółkę. Zapomniano dokonać zgłoszenia. Dopiero po wysłaniu list płac udziałowcy spółki zobaczyli, że wnioskodawczyni nie została w nich ujęta.

(zeznania świadka A. K. na rozprawie z dnia 7 marca 2023 r. e-protokół (...):01:46-01:12:09 – koperta k. 85)

W dniu 30 października 2021 r. wnioskodawczyni zawarła ze spółką (...). kolejną, analogiczną umowę o pracę – na czas określony od dnia 30 października 2021 r. do dnia 28 lutego 2022 r. W tym przypadku jednak spółka była reprezentowana przez prokurenta. Natomiast jako miejsce wykonywania pracy wskazano siedzibę firmy (w wyżej wskazanym okresie była to ul. (...) w Ł.).

(umowa o pracę z dnia 30 października 2021 r. – k. 62)

Ubezpieczona na podstawie umów o pracę wykonywała identyczne czynności, co na podstawie umowy zlecenia. W dalszym ciągu była odpowiedzialna za obieranie warzyw, owoców, przygotowywanie sałatek, ciast, deserów, pomagała kucharzowi i wykonywała prace porządkowe.

(zeznania ubezpieczonej na rozprawie z dnia 3 września 2024 r. e - protokół (...):06:11 - 00:11:12 – koperta k. 845 w związku z wysłuchaniem informacyjnym na rozprawie z dnia 7 marca 2023 r. e-protokół (...):06:46-00:38:15 – koperta k. 85 i na rozprawie z dnia 17 października 2023 r. e-protokół (...):10:19-01:15:19 – koperta k. 630 , zeznania świadka M. M. na rozprawie z dnia 8 sierpnia 2023 r. e-protokół (...):14:21-00:22:42 – koperta k. 608, zeznania świadka I. N. (1) na rozprawie z dnia 23 maja 2023 r. e-protokół (...):13:31-00:46:43 – koperta k. 572, zeznania B. H. (1) na rozprawie z dnia 7 marca 2023 r. e-protokół (...):40:13-00:53:18 – koperta k. 85)

Pomimo nazwy stanowiska wskazanego w obu w/w umowach o pracę ubezpieczona w rzeczywistości nie wykonywała obowiązków sprzedawcy ani barmanki. Cały czas mówiono jej, że będzie pomagać w kuchni.

Skarżąca świadczyła pracę zgodnie z grafikiem – w godzinach 10-18 albo 12-20 (również w weekendy). Praca była wykonywana cały czas w tym samym miejscu, co w przypadku umowy zlecenia – w restauracji (...) w (...) w Ł.. W ramach umowy o pracę i umowy zlecenia praca była w ten sam sposób zorganizowana.

W ramach jednego przedziału czasowego na zmianie na kuchni były trzy osoby (kucharz, szefowa kuchni i dziewczyna do pomocy bądź dwóch kucharzy bez szefowej kuchni).

(zeznania świadka I. B. na rozprawie z dnia 13 kwietnia 2023 r. e - protokół (...):12:08-00:32:17 – koperta k. 230, zeznania ubezpieczonej na rozprawie z dnia 3 września 2024 r. e - protokół (...):06:11 - 00:11:12 – koperta k. 845 w związku z wysłuchaniem informacyjnym na rozprawie z dnia 7 marca 2023 r. e-protokół (...):06:46-00:38:15 – koperta k. 85)

Swoją obecność w pracy skarżąca zaznaczała poprzez logowanie się do systemu. Każdy pracownik miał swój indywidualny kod. Ubezpieczona logowała się po przyjściu do pracy, a wylogowywała przy wyjściu z pracy. Na barze był również raport dzienny, gdzie wpisywało się imię, nazwisko i godziny pracy.

(zeznania ubezpieczonej na rozprawie z dnia 3 września 2024 r. e - protokół (...):06:11 - 00:11:12 – koperta k. 845 w związku z wysłuchaniem informacyjnym na rozprawie z dnia 7 marca 2023 r. e-protokół (...):06:46-00:38:15 – koperta k. 85, zeznania B. H. (1) na rozprawie z dnia 7 marca 2023 r. e-protokół (...):40:13-00:53:18 – koperta k. 85, zeznania świadka I. B. na rozprawie z dnia 13 kwietnia 2023 r. e - protokół (...):12:08 - 00:32:17 – koperta k. 230, zeznania świadka M. M. na rozprawie z dnia 8 sierpnia 2023 r. e-protokół (...):14:21-00:22:42 – koperta k. 608)

Ubezpieczona w trakcie godzin pracy nie opuszczała miejsca pracy.

( zeznania świadka I. B. na rozprawie z dnia 13 kwietnia 2023 r. e - protokół (...):12:08-00:32:17 – koperta k. 230, zeznania świadka I. N. (1) na rozprawie z dnia 23 maja 2023 r. e-protokół (...):13:31-00:46:43 – koperta k. 572)

Wynagrodzenie za pracę było wypłacane w gotówce. Jego odbiór podpisywano na liście płac.

Kwota wynagrodzenia otrzymywanego przez ubezpieczoną była zależna od liczby przepracowanych godzin. Skarżąca nie miała stałego wynagrodzenia. Wypłaty były na koniec miesiąca.

Zgodnie z listami płac ubezpieczona w okresie od sierpnia do grudnia 2021 r. otrzymywała wynagrodzenie w wysokości 2800,00 zł brutto, za styczeń 2022 r. otrzymała wynagrodzenie w wysokości 3010,00 zł brutto, a za luty 2022 r. 1294,92 zł brutto.

(listy płac – k. 36-42)

Skarżąca, gdy tylko czegokolwiek potrzebowała to zwracała się o pomoc do I. N. (1). To ona przekazywała wnioskodawczyni wszystkie istotne informacje.

Po wygaśnięciu drugiej umowy o pracę wnioskodawczyni ponownie zaproponowano zawarcie umowy zlecenia. Ubezpieczona nie przyjęła tej propozycji.

Zgodnie ze świadectwem pracy z dnia 28 lutego 2022 r. M. J. była zatrudniona w (...) w wymiarze 1/1 w okresie od 30 lipca 2021 r. do 28 lutego 2022 r. Wykonywała pracę sprzedawca-barmanka. Wykorzystała urlop wypoczynkowy w wymiarze 4 dni.

(świadectwo pracy – k. 34-35)

W okresie objętym przedmiotową decyzją wnioskodawczyni nie miała podpisanych umów zlecenia z innymi podmiotami.

Podobną sytuację związaną z zatrudnieniem do wnioskodawczyni miała jedynie M. M.. Z tym, że w/w najpierw była zatrudniona na podstawie umowy zlecenia przez B. H. G. (...) s.c., następnie w/w spółka zatrudniła ją na podstawie umowy o pracę, a dopiero później zmieniono tę umowę na umowę o pracę z (...). M. M. także miała powierzone obowiązki związane z pracą na kuchni w restauracji (...) w (...). Polecenia wydawała jej G. S. (1) oraz I. N. (1).

(zeznania świadka M. M. na rozprawie z dnia 8 sierpnia 2023 r. e - protokół (...):14:21-00:22:42 – koperta k. 608, zeznania G. S. (1) na rozprawie z dnia 17 października 2023 r. e-protokół (...):06:00-01:10:19 – koperta k. 630, zeznania B. H. (1) na rozprawie z dnia 25 lipca 2023 r. w sprawie o sygn. akt VIII U 59/23 e-protokół (...):51:14-01:03:21 – k. 601-verte-602)

I. N. (1) była od 2008 r. zatrudniona na podstawie umowy o pracę przez B. H. G. (...) s.c. na stanowisku kierownika. Początkowo pracę świadczyła na ul. (...), a następnie przeszła do restauracji (...) w (...). W restauracji (...) nadal jest kierownikiem, odpowiada za zlecanie zadań. W ramach spółki cywilnej była upoważniona do podpisywania dokumentów, w tym umów zlecenia.

(zeznania świadka I. N. (1) na rozprawie z dnia 23 maja 2023 r. e - protokół (...):13:31-00:46:43 – koperta k. 572)

W związku z przejściem zakładu pracy na innego pracodawcę od 1 lutego 2022 r. I. N. (1) została zatrudniona na podstawie umowy o pracę przez (...) Sp. z o.o. I. N. (1) otrzymała pismo informujące o tym fakcie i wyraziła zgodę na przejście. Nie podpisywała jednak nowej umowy o pracę.

(zeznania świadka I. N. (1) na rozprawie z dnia 23 maja 2023 r. e - protokół (...):13:31-00:46:43 – koperta k. 572, zeznania świadka A. K. na rozprawie z dnia 7 marca 2023 r. e-protokół (...):01:46-01:12:09 – koperta k. 85)

(...) Sp. z o.o. w 2021 r. poniosła straty w wysokości 7.812,76 zł, natomiast w 2022 r. odniosła zysk w wysokości 26.610,37 zł.

(wykaz obrotów i dochodu brutto – k. 49)

Czynsz najmu w (...) był uzależniony od obrotu. Bez formalnie podpisanej umowy podnajmu nie było możliwe, aby najemca poza swoją kasą fiskalną posiadał również kasę fiskalną przypisaną innemu podmiotowi.

( umowa najmu wraz z aneksami – k. 446-535-verte , zeznania świadka E. S. na rozprawie z dnia 23 lutego 2024 r. e-protokół (...):18:32-00:42:55 – koperta k. 727 )

Zgodnie z pismem Naczelnika (...) - (...) Sp. z o.o. od 15 grudnia 2020 r. posiadała dwie kasy online na ul. (...)/(...) (NIP: (...)).

(pismo z US – koperta k. 539)

Zgodnie z umową przeniesienia licencji z dnia 30 listopada 2016 r. dotyczącą zakupu oprogramowania (...) składającej się z P. R.: 4 licencje (...), 3 licencje Manager zakupionego przez B. H. G. (...) s.c. Licencjodawca tj. (...) S.A wyraził zgodę na przeniesienie praw do w/w licencji na (...). Zgodnie z oświadczeniem G. S. oraz B. H. działających w imieniu B. H. G. (...) s.c. w/w oprogramowanie zostało zainstalowane w lokalach G. W. ul. (...), ul. (...), ul. (...) i przekazane firmie (...) Oprogramowanie nie zostało zainstalowane na ul. (...).

(umowa przeniesienia licencji – k. 651, oświadczenie – k. 652)

Wskazane powyżej oprogramowanie służyło do obsługi gastronomii. Program pozwalał na obsługę klienta np. zamówienie towaru, sporządzanie receptur. Program ułatwiał pracę związaną z obsługą klienta i prowadzeniem firmy. W celu skorzystania w programu należało się zalogować.

(zeznania świadka M. E. na rozprawie z dnia 15 grudnia 2023 r. e-protokół (...):10:53-00:27:44 – koperta k. 675)

Galeria (...). k. wynajmowała na mocy umowy najmu z dnia 10 października 2011 r. lokal w Galerii (...) w Ł. na rzecz B. H. (1) i G. S. (1) prowadzących działalność w formie spółki cywilnej pod firmę (...). H. G. (...) s.c. Umowa wygasła zgodnie z jej zapisami w dniu 31 października 2021 r.

(pismo – k. 667)

Zgodnie z informacją uzyskaną od (...) S.A. przedsiębiorca – (...) Sp. z o.o. (dawniej: (...)) – wnioskował zarówno o pomoc finansowaną w ramach projektu (...) (...) Funduszu (...) dla Małych i Średnich Firm” (dalej: Program 1.0), jak i w ramach projektu „Tarcza (...) 2.0 (...) Funduszu (...) dla M., Małych i Średnich Firm” (dalej: Program 2.0).

Przedsiębiorca o udział w programie 1.0 wnioskował dwukrotnie – w dniu 11 maja 2020 r. oraz 24 maja 2020 r. Wniosek z 11 maja 2020 r. został rozpatrzony negatywnie. Natomiast wniosek złożony w dniu 24 maja 2020 r. został rozpatrzony częściowo pozytywnie – decyzją wydaną w dniu 25 maja 2020 r. (...) przyznał Przedsiębiorcy subwencję finansową w wysokości 279.000,00 zł. Następnie, na podstawie oświadczenia przedsiębiorcy o rozliczeniu subwencji finansowej z dnia 20 maja 2021 r., (...) decyzją wydaną w dniu 24 czerwca 2021 r. zwolnił przedsiębiorcę z obowiązku zwrotu całej kwoty otrzymanej subwencji.

We wniosku o przyznanie subwencji finansowej przedsiębiorca oświadczył, że na dzień 31 grudnia 2019 r. był mikroprzedsiębiorcą. Zgodnie z regulaminem 1.0 na potrzeby określenia podmiotu uprawnionego do udziału w programie mikroprzedsiębiorca oznaczał beneficjenta, który na dzień 31 grudnia 2019 r. łącznie spełniał następujące warunki: zatrudnia, co najmniej jednego pracownika oraz nie więcej niż dziewięciu pracowników (z wyłączeniem właściciela) oraz jego roczny obrót za 2019 r. lub suma bilansowa w 2019 r. nie przekroczyła kwoty 2 mln EUR. Utrzymanie stanu zatrudnienia stanowiło jeden z czynników mających wpływ na wysokość subwencji finansowej podlegającej zwrotowi, jednakże w przypadku przedsiębiorcy utrzymanie zatrudnienia nie miało wpływu na wysokość umorzenia w/w subwencji finansowej.

Natomiast o udział w programie 2.0 przedsiębiorca wnioskował jednokrotnie – w dniu 27 stycznia 2021 r. Wniosek został rozpatrzony częściowo pozytywnie. Decyzją z dnia 28 stycznia 2021 r. (...) przyznał przedsiębiorcy subwencję finansową w wysokości 135.000,00 zł. Po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia 21 stycznia 2022 r. (...) przyznał przedsiębiorcy subwencję finansową w uzupełniającej kwocie 144.000,00 zł. Następnie, na podstawie oświadczenia przedsiębiorcy o rozliczeniu subwencji finansowej z dnia 21 stycznia 2022 r., (...) decyzją wydaną w dniu 13 lipca 2022 r. zwolnił przedsiębiorcę z obowiązku zwrotu całej kwoty otrzymanej subwencji. Przedsiębiorca we wniosku z 27 stycznia 2021 r. oświadczył, że liczba zatrudnionych na dzień 30 września 2020 r. wynosiła 5.75.

Subwencja finansowa z Tarczy 2.0 w przypadku mikrofirmy podlega zwolnieniu z obowiązku zwrotu w całości pod warunkiem łącznego spełnienia następujących przesłanek: utrzymanie działalności gospodarczej na 31 grudnia 2021 r. oraz utrzymanie średniorocznego zatrudnienia w 2021 r. na co najmniej takim samym poziomie jak liczba osób zatrudnionych, na które została udzielona subwencja finansowa. W przypadku, gdy średnioroczne zatrudnienie będzie mniejsze, mikrofirma będzie zobowiązana do proporcjonalnego zwrotu udzielonej subwencji. W związku ze spełnieniem przesłanek umorzenia, przedsiębiorca został zwolniony z obowiązku zwrotu całej kwoty otrzymanej subwencji finansowej.

(informacja z (...) k. 131-136, pismo z (...) k. 655-657)

Poziom średniorocznego zatrudnienia u płatnika (...) Sp. z o.o. na dzień 31 lipca 2021 r. wynosił 5,75 osób (z uwzględnieniem wnioskodawczyni i M. M.). Natomiast na dzień 30 czerwca 2021 r. było to 3,76 (bez obu ubezpieczonych).

(pismo – k. 541)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zawarte w aktach sprawy, aktach organu rentowego, załączonych do sprawy aktach VIII U 50/23, a także w oparciu o zeznania wnioskodawczyni i częściowo w oparciu o zeznania świadków, w jakim posłużyły do poczynienia ustaleń.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków, w części w której wskazywali na realność zawartej umowy o pracę pomiędzy ubezpieczoną a (...) (obecnie (...) Sp. z o.o.). Nie mogą one zostać uznane za wiarygodne, bowiem nie znajdują potwierdzenia w pozostałym dostępnym materiale dowodowym, o czym poniżej.

W pierwszej kolejności wskazania wymaga, iż zarówno z dokumentów przedłożonych w przedmiotowej sprawie, jak i zeznań świadków wynika, iż spółka (...) (obecnie (...) Sp. z o.o.) w okresie objętym zaskarżoną decyzją nie funkcjonowała w (...). W tym czasie to spółka (...). H., G. (...) s.c. będąca najemcą lokalu, w którym znajduje się restauracja (...), miała tam swoją siedzibę. Do lutego 2022 r. w/w restauracja była prowadzona przez spółkę (...). H., G. (...) s.c., a nie przez (...) (obecnie (...) Sp. z o.o.). Następnie przez kilka miesięcy sprzedaż obu w/w spółek się pokrywała, ponieważ czekano na przyznanie (...). (obecnie: (...) Sp. z o.o.) koncesji. Istotnym jest również, iż licencja na oprogramowanie służące do obsługi gastronomii przepisana przez B. H. G. (...) s.c. na rzecz (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.) nie została zainstalowana w restauracji (...) w (...).

Nie budzi natomiast wątpliwości, iż ubezpieczona wykonywała swoje obowiązki tylko i wyłącznie w restauracji (...) w (...). Pracując w restauracji ubezpieczona realizowała czynności związane z zamówieniami, które były składane na miejscu w lokalu.

Świadek G. S. (1) zeznała, iż wnioskodawczyni została oddelegowana do pracy w restauracji (...) w (...). Ubezpieczona miała tam przygotowywać produkty i posiłki na rzecz spółki Bary (...) Sp. z o.o. (obecnie: (...) Sp. z o.o.), która w spornym okresie prowadziła punkty gastronomiczne w innych lokalizacjach (tj. w Galerii (...)). Jedzenie, które ubezpieczona przygotowywała było tam przewożone. Miało to na celu zmniejszenie kosztów prowadzenia tych punktów gastronomicznych. Natomiast w styczniu i lutym 2022 r. ubezpieczona tylko się uczyła, a jej posiłki nie były wykorzystywane. Odnosząc się do wskazanych zeznań zauważenia jednak wymaga, że nie został sporządzony żaden dokument formalnie potwierdzający w/w oddelegowanie. Co więcej, ubezpieczona zaprzecza, iż miało to miejsce, jednocześnie wskazując, iż wykonywała czynności do zamówień, które były składane na miejscu w restauracji (...). Warto również zauważyć, że żaden z innych świadków nie poruszył kwestii rzekomego oddelegowania. Tym samym w/w zeznania jakoby potwierdzające fakt wykonywania pracy przez wnioskodawcę na rzecz Bary (...) Sp. z o.o. (obecnie: (...) Sp. z o.o.) w całości uznać należało za niewiarygodne.

Jednocześnie G. S. (1) zeznała, że nadzorowała pracowników (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.). Powyższe potwierdziła również świadek M. M.. Nie można jednak zapominać, iż G. S. (1) była wspólnikiem w/w spółki z o.o., a więc nie była do tego uprawniona.

W dniu 30 października 2016 r. J. K. – Prezes Zarządu działając w imieniu (...) upoważnił G. S. (1) do zawierania w imieniu spółki umów o pracę, umów zleceń, o dzieło i wszelkich innych niezbędnych dotyczących przyjmowania, rozwiązywania i zwalniania pracowników i zleceniobiorców, tj. do składania, podpisywania wszelkich oświadczeń, skierowań, dokumentów, potwierdzania za zgodność z oryginałem. Z treści pełnomocnictwa nie wynika jednak, aby G. S. (1) została uprawniona do nadzorowania pracowników. W/w pełnomocnictwo zostało złożone przez płatnika składek do akt niniejszej sprawy w dniu 1 marca 2023 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym).

W toku trwania przedmiotowego postępowania płatnik składek co prawda przedłożył kolejne pełnomocnictwo datowane na dzień 28 listopada 2016 r., zgodnie z którym Prezes Zarządu upoważnił G. S. (1) do nadzorowania i kontrolowania pracowników. Nie można jednak tracić z pola widzenia, iż pełnomocnictwo to zostało złożone do tut. Sądu dopiero w dniu 12 grudnia 2023 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym), a więc po upływie kilku miesięcy od dnia, kiedy przedłożono pierwsze pełnomocnictwo. Co więcej, treść pełnomocnictw jest w zasadzie identyczna. Drugie pełnomocnictwo zostało rozszerzone jedynie o sporne upoważnienie G. S. (1) do nadzorowania pracowników.

Co do zeznań I. N. (1) wskazać należy, iż zeznała ona, że w ramach (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.) polecenia M. J. wydawała G. S. (1) i B. H. (1). Natomiast I. N. (1) była upoważniona do kontrolowania pracowników w ramach B. H. G. (...) s.c. I. N. (1) dodatkowo wskazała, iż była sytuacja, w której G. S. (1) poprosiła ją o skontrolowanie M. J. jako pracownika (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.). I. N. (2) miała wykonywać te czynności w swoim wolnym czasie. Na powyższe wskazywała również świadek G. S. (1). W tym miejscu należy jednak zauważyć, że w spornym okresie I. N. (1) była pracownikiem B. H. G. (...) s.c. Dopiero od 1 lutego 2022 r. została zatrudniona przez (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.). Ponadto w ocenie Sądu nie jest przekonywującym wskazanie, iż I. N. (1) kontrolowała ubezpieczoną jedynie grzecznościowo, w swoim wolnym czasie. Tym bardziej, że w toku trwania postępowania zarówno wnioskodawczyni, jak i M. M. wskazywały, że w trakcie pracy były nadzorowane przez I. N. (1), która wydawała im polecenia na kuchni.

W dalszej kolejności należy zauważyć, iż płatnik składek (...) Sp. z o.o. w złożonym przez siebie odwołaniu wskazywał, że z dniem 30 lipca 2021 r. zawarł umowę z ubezpieczoną, ponieważ B. H. G. (...) s.c. zakończyła działalność gastronomiczną, pracownicy zaś zostali przejęci na podstawie art. 23(1) k.p. Nie można jednak tracić z pola widzenia, iż w 2021 r. umowa o pracę przez (...) (obecnie (...) Sp. z o.o.) została zawarta jedynie z dwiema pracownicami (wnioskodawczynią oraz M. M.). Pozostali pracownicy nadal świadczyli pracę na rzecz spółki cywilnej. Na marginesie warto również zauważyć, iż płatnik nie wykazał, iż zatrudnienie wnioskodawczyni było ekonomicznie uzasadnione i faktycznie istniało zapotrzebowanie na jej pracę. Zgodnie z wykazem obrotów i dochodu brutto (...) (obecnie (...) Sp. z o.o.) w 2021 r. odniosła straty w wysokości 7.812,76 zł.

Odnosząc się natomiast do przedłożonej w sprawie dokumentacji wskazać należy, iż dokumentacja kadrowa zaoferowana w toku trwania postępowania potwierdza jedynie fakt formalnego jej sporządzenia, a nie jest dowodem faktycznego istnienia pomiędzy ubezpieczoną a (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.) stosunku pracy od 30 lipca 2021 r. do 28 lutego 2022 r. W ocenie Sądu załączona dokumentacja osobowa ubezpieczonej jest przejawem formalnego zadośćuczynienia obowiązkowi płatnika jako pracodawcy, natomiast nie przesądza o tym, że praca na warunkach umowy o pracę była przez skarżącą faktycznie wykonywana na rzecz (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.). Co istotne, pomimo zawarcia umowy o pracę ze spółką (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.) w obrocie prawnym nadal funkcjonowała umowa zlecenia z dnia 27 maja 2021 r. zawarta przez ubezpieczoną z B. H. G. (...) s.c. a rozliczenie wynagrodzenia nadal miało charakter godzinowy.

Podkreślenia w tym miejscu również wymaga, iż orzeczenie lekarskie o braku przeciwskazań do podjęcia pracy zawiera informację, iż ubezpieczona miała wykonywać pracę na stanowisku pomoc kuchni dla (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.) – ul. (...), Ł.. Również w drugiej z zawartych umów o pracę znajduje się informacja, iż praca wnioskodawczyni miała być świadczona w siedzibie spółki. Nie budzi wątpliwości, iż w spornym okresie była to ul. (...) w Ł.. Jak już natomiast wskazano powyżej, ubezpieczona na podstawie umowy o pracę realizowała swoje obowiązki tylko i wyłącznie w restauracji (...) w (...).

Wątpliwości w przedmiotowej sprawie budzi również, czy wnioskodawczyni w rzeczywistości przeszła szkolenie z zakresu BHP. Należy zauważyć, iż zgodnie z zeznaniami G. S. (1) szkolenie miało mieć miejsce w dniu 30 lipca 2021 r. Jak wynika z informacji z ZUS ubezpieczona tego dnia nie była w pracy. Fakt nieobecności potwierdziła również sama wnioskodawczyni. Nadto skarżąca wskazywała, że nie miała zapewnionego szkolenia w tym zakresie, była jedynie u lekarza medycyny pracy. Co również istotne, z zaświadczenia z dnia 19 października 2022 r. (znajdującego się w dokumentacji pracowniczej ubezpieczonej) wynika, iż skarżąca co prawda ukończyła szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, ale odbywało się ono w formie instruktażu pomiędzy 18 października a 19 października.

Należy również zauważyć, że ubezpieczona została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych dopiero w dniu 5 września 2022 r., a zatem z przekroczeniem przewidzianego terminu. Co prawda w toku postępowania świadek A. K. (będącą właścicielem biura rachunkowego obsługującego B. H. G. (...) s.c., jak również spółkę (...) - obecnie (...) Sp. z o.o.) próbowała wyjaśnić zgłoszenie po terminie, jednak w ocenie Sądu nie jest przekonywującym wskazanie, że było to spowodowane błędem biura rachunkowego (a konkretniej zapomnieniem o konieczności dokonania rejestracji) – tym bardziej, że spółka powierzyła prowadzenie spraw profesjonalnemu podmiotowi. Podkreślenia wymaga, iż termin na zgłoszenie wynosi 7 dni od dnia powstania obowiązku ubezpieczenia. Skarżąca podpisała pierwszą umowę o pracę w dniu 30 lipca 2021 r. Tym samym przekroczenie terminu należy uznać za znaczne.

Reasumując, ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby pomiędzy stronami umowy doszło do nawiązania stosunku pracy od dnia 30 lipca 2021 roku i jej świadczenia przez M. J. jako pracownika. Zdaniem Sądu całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że ubezpieczona co prawda wykonywała czynności z tym, że nie wobec płatnika (...) (obecnie (...) Sp. z o.o.), a wobec B. H., G. (...) s.c.

W ocenie Sądu Okręgowego zatrudnienie ubezpieczonej na podstawie umowy o pracę przez płatnika składek (...) (obecnie (...) Sp. z o.o.) oraz zgłoszenie wnioskodawczyni do ubezpieczeń społecznych miało jedynie na celu spełnienie przez płatnika warunków pozwalających na zwolnienie go z obowiązku zwrotu otrzymanej subwencji z (...) Funduszu (...).

Na podstawie art. 235² § 1 pkt 4 k.p.c. w zw. z art. 242 k.p.c. Sąd Okręgowy pominął wniosek dowodowy pełnomocnika ZUS o zobowiązanie G. S. (1) do złożenia oświadczenia o wyrażeniu zgody na udostępnienie danych z rachunku bankowego. Oświadczenie miało dotyczyć wszystkich rachunków bankowych, transakcji kartą za okres maj 2021-marzec 2022 r. Należy bowiem zauważyć, że G. S. (1) pomimo czterokrotnego wezwania do wykonania przedmiotowego zobowiązania (z dnia 11 marca 2024 r., 22 kwietnia 2024 r., 13 czerwca 2024 r. oraz 22 lipca 2024 r.) nie przedłożyła stosownego oświadczenia, a tym samym nie wykonała zobowiązania Sądu. Nadto wskazania wymaga, że pełnomocnik ZUS na rozprawie z dnia 3 września 2024 r. wniósł o pominięcie w/w wniosku dowodowego jako niemożliwego do przeprowadzenia ze względu na powyżej wskazane okoliczności.

Sąd pominął dowód z przesłuchania płatnika, gdyż prawidłowo wezwany na termin rozprawy celem przesłuchania, nie stawił się.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie jako niezasadne podlega oddaleniu.

Na wstępie należy przypomnieć, iż zgodnie z treścią art. 6 ust.1 punkt 1, art. 8 ust.1 i art.11 ust.1 i art.12 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 497 z późn. zm., dalej: ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych) pracownicy, to jest osoby pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Definicja pracownika, na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych, została zawarta w przepisie art.8 ust.1 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stanowi, iż za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy. Pojęcie stosunku pracy o jakim mowa w art. 8 ust.1 ww. ustawy jest równoznaczne z pojęciem stosunku pracy definiowanym przez art.22 k.p. (wyrok SN z 13.07.2005 r., (...) UK 296/04, OSNP 2006/9-10/157).

Według art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku kodeks pracy (dalej: k.p.), przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

W nawiązaniu do przepisu kodeksu pracy w literaturze i judykaturze z zakresu prawa pracy przyjęto wykładnię pojęcia „praca” z art. 22 § 1 k.p. rozumianego jako działalność:

1) zarobkowa (tj. wykonywana za wynagrodzeniem);

2) wykonywana przez pracownika osobiście;

3) mająca charakter powtarzalny, wykonywana na ogół codziennie, ewentualnie

– w dłuższych odstępach czasu, nie będąca więc jednorazowym wytworem

4) wykonywana na ryzyko pracodawcy, który na ogół dostarcza pracownikowi narzędzi do wykonywania pracy, ale też ponosi ujemne konsekwencje niezawinionych błędów popełnianych przez pracownika (tzw. ryzyko osobowe), jak również ponosi ryzyko gospodarcze i ekonomiczne związane z prowadzoną działalnością (na ogół jest to działalność gospodarcza) – musi więc np. płacić pracownikom za niezawinione przez nich przestoje, wypłacać odprawy w przypadku likwidacji stanowisk pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników itp.;

5) wykonywana pod kierownictwem pracodawcy.

Najważniejszą cechą charakteryzującą pracę świadczoną w ramach stosunku pracy jest jej podporządkowanie. Została ona wyrażona w przepisie art. 22 § 1 k.p. przede wszystkim za pomocą parametru "kierownictwa pracodawcy". Ponadto ustawodawca wskazał na dodatkowy element, jakim jest wyznaczenie przez pracodawcę miejsca i czasu świadczenia pracy. Można więc przyjąć, że zobowiązanie się pracownika do wykonywania pracy podporządkowanej oznacza poddanie się przez niego kierownictwu pracodawcy. Granice owego kierownictwa (podporządkowania) wyznacza umówiony rodzaj pracy. Istotą kierownictwa pracodawcy jest prawo wydawania pracownikowi wiążących poleceń. Jednym z podstawowych obowiązków pracowniczych - poza sumiennym i starannym wykonywaniem pracy - jest oczywiście stosowanie się do poleceń przełożonych, które dotyczą umówionej pracy i nie są sprzeczne z prawem (art. 100 § 1 k.p.). Pracowniczego podporządkowania nie można utożsamiać z permanentnym nadzorem (obserwacją) przełożonego nad sposobem czy też właściwym tempem wykonywanych czynności. Wystarczy bowiem wskazanie zadania i zakreślenie terminu jego wykonania, a następnie kontrola jakości i terminowości wykonanej pracy. Istotne natomiast jest to, że pracownik nie ma samodzielności w określaniu bieżących zadań, ponieważ to należy do sfery pracodawcy organizującego proces pracy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 2 marca 2017 r., sygn. akt III AUa 1656/15).

K. cech z art. 22 § 1 k.p. odbywa się metodą typologiczną. Sąd ocenia, czy zebrane dowody ujawniają właściwości świadczenia pracy. W sytuacji, gdy dostrzega atypowe formy wykonywania pracy (brak podporządkowania, ciągłości świadczenia pracy), to zanegowanie tytułu pracowniczego ubezpieczenia nie tylko nie sprzeciwia się prawu, ale odpowiada jego treści (zob. postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 lutego 2022 r., (...) 484/21).

Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika w ramach stosunku pracy należą osobiste i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia z dnia 17 stycznia 2006 roku III AUa 433/2005, Wspólnota (...)).

Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 roku o sygn. akt II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251, wyrok SA w Lublinie z 17.01.2006 r. III AUa 433/2005, Wspólnota (...), wyrok SN z 18.10.2005 r., II UK 43/05, OSNAPiUS 2006/15 – 16/251).

W rozpoznawanej sprawie organ rentowy wskazywał, że zawarte między M. J., a płatnikiem składek (...) (obecnie (...) Sp. z o.o.) umowy o pracę zostały zawarte dla pozoru i jako takie są nieważne, a zatem z tytułu zawartych umów o pracę M. J. nie podlega ubezpieczeniom społecznym od 30 lipca 2021 r. do 28 lutego 2022 r. jako pracownik. W ocenie organu umowy zostały zawarte w celu spełnienia warunków otrzymania przez płatnika składek subwencji z (...) Funduszu (...).

Zadaniem Sądu było zatem rozważenie, czy w istocie umowa o pracę z dnia 30 lipca 2021 r. oraz 30 października 2021 r. powinna zostać uznana za pozorną, zgodnie z powołanym przez ZUS w zaskarżonej decyzji art. 83 § 1 k.c., czy też zgłoszenie do ubezpieczeń jak podnosi ubezpieczona miało jednak realne odzwierciedlenie w zaistniałym stanie faktycznym – tj. w wykonywaniu przez M. J. obowiązków wynikających z umowy o pracę zawartej z Bar (...) Sp. z o.o. (obecnie (...) Sp. z o.o.).

Zgodnie z treścią art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru.

Zamiar nawiązania stosunku ubezpieczenia społecznego bez rzeczywistego wykonywania umowy o pracę świadczy o pozorności stosunku pracy w rozumieniu art. 83 k.c. oraz o fikcyjności zgłoszenia do pracowniczego ubezpieczenia społecznego. Jednocześnie nie można stwierdzić pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, w sytuacji, gdy pracownik podjął pracę i ją rzeczywiście wykonywał, a pracodawca pracę tę przyjmował. Innymi słowy to nie cel zawarcia umowy o pracę, a jej rzeczywiste wykonywanie determinuje istnienie stosunku pracy (por. wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie - VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 8 września 2022 r., VII U 4369/19).

Pozorność umowy o pracę zachodzi tylko wówczas, gdy strony formalnie łączą się więzią pracowniczą, jednak od samego początku nie mają one zamiaru jej realizować albo gdy deklarują, że łączy je umowa o pracę, a faktycznie realizują inny wzorzec umowny, np. umowę zlecenia. Reasumując, znaczenie ma faktyczne niewykonywanie pracy albo jej wykonywanie jednak w realiach nie korespondujących z właściwościami pracowniczymi (zob. wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie - VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 24 sierpnia 2022 r., VII U 323/22).

Pozorność umowy o pracę (art. 83 k.c. w zw. z art. 300 k.p.) ma miejsce nie tylko wówczas, gdy mimo jej zawarcia praca w ogóle nie jest świadczona, ale również wtedy, gdy jest faktycznie świadczona, lecz na innej podstawie niż umowa o pracę (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 3 listopada 2021 r., III AUa 1713/21).

Nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Zarazem jednak nie wystarcza jakakolwiek praca, gdyż znaczenie ma dopiero praca przewidziana dla stosunku pracy, a nie stanowią takiej pracy czynności faktyczne pozorujące realizację umowy o pracę. Pozorność umowy o pracę zachodzi także wówczas, gdy praca nie jest realizowana w warunkach zatrudnienia pracowniczego (art. 22 § 1 KP). Przy dokonywaniu oceny charakteru łączącego strony stosunku prawnego w postępowaniach dotyczących ubezpieczeń społecznych bierze się pod uwagę również takie czynniki jak: charakter prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, jakie jest zapotrzebowanie pracodawcy na zatrudnienie pracownika na danym stanowisku, jakie są dochody pracodawcy, jakie braki występują w dokumentacji pracowniczej, jak ta dokumentacja jest prowadzona, czy pracodawca zatrudniał wcześniej lub później pracownika na danym stanowisku (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 30 czerwca 2022 r., III AUa 62/21).

Strony mogą dowolnie ustalać wzajemne stosunki prawne i układać relacje, jednak zasada swobody zawieranych umów doznaje ograniczenia w sytuacji, w której zawarcie postanowień umownych prowadzi do obejścia obowiązujących przepisów prawa, do nadużycia prawa, jego naruszenia, czy wreszcie naruszenia zasad sprawiedliwości społecznej. O tym, czy strony prawidłowo układają i realizują stosunek pracy, stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych, nie decyduje formalne zawarcie umowy o pracę, wypłata wynagrodzenia, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, ale faktyczna realizacja umowy, zgodnie z jej treścią i w warunkach charakterystycznych dla tego stosunku prawnego (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 8 czerwca 2022 r., III AUa 444/21).

Zamiana tytułu ubezpieczenia jest dopuszczalna i możliwa w każdym czasie. Jednakże zmiana tytułu w okresie przed zgłoszeniem jej organowi może być dotkniętą pozornością i w związku z tym nieważną na podstawie art. 83 § 1 KC, a jak wiadomo co do zasady tylko ważny i realny tytuł, a nie jedynie deklarowany wywiera skutki w prawie ubezpieczeń. Umowa zawarta dla pozoru nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 lutego 2022 r., III AUa 1145/21).

Każde postanowienie umowy o pracę, zmierzające do wyłudzenia świadczeń z ubezpieczenia społecznego, należy ocenić jako nieważne wobec istnienia zamiaru obejścia prawa albo przez swą sprzeczność z zasadami współżycia społecznego, wyrażającą się np. niegodziwością celu albo zderzeniem się z prawem innych ubezpieczonych. Z dotychczasowego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika dopuszczalność stosowania przez ZUS art. 58 k.c. oraz art. 83 § 1 k.c. do oceny ważności czynności prawnych w sferze prawa ubezpieczeń społecznych (por. postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 stycznia 2022 r., (...) 557/21).

Odnosząc się do przedmiotowej sprawy przede wszystkim zauważenia wymaga, iż ubezpieczona pierwotnie w dniu 28 maja 2021 r. zawarła ze spółką (...). H., G. (...) s.c. umowę zlecenia na podstawie, której wykonywała obowiązki jako pomoc kuchenna w restauracji (...) znajdującej się w (...) w Ł.. Umowa miała obowiązywać do 31 grudnia 2021 r. Natomiast w trakcie trwania w/w umowy zlecenia wnioskodawczyni w dniu 30 lipca 2021 r. (a następnie w dniu 30 października 2021 r.) podpisała umowę o pracę ze spółką (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.). Zauważenia w tym miejscu, iż wspólnikami w/w spółki są B. H. (1) i G. S. (1), tzn. wspólnicy spółki cywilnej, z którą ubezpieczona zawarła wcześniej umowę zlecenia. Co również istotne, płatnikowi (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.) potrzebne było legitymowanie się umowami o pracę w celu spełnienia warunków pozwalających na zwolnienie płatnika składek z obowiązku zwrotu subwencji z (...) Funduszu (...). Mając na względzie powyższe okoliczności niezbędnym okazało się rozważenia przez Sąd na rzecz, którego z w/w podmiotów i czy w ogóle ubezpieczona świadczyła pracę w reżimie stosunku pracy.

W konsekwencji Sąd Okręgowy przyjął, że okoliczności rozpatrywanego przypadku ujawnione w trakcie trwania postępowania wskazują, że istnienie umów o pracę zawartych w dniu 30 lipca 2021 r. oraz 30 października 2021 r. odnosi się do czynności pozornych, bowiem ubezpieczona nie realizowała pracy faktycznie na rzecz płatnika (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.).

Odnosząc się do powyższego przede wszystkim należy podkreślić, iż materiał dowodowy zgromadzony w trakcie trwania postępowania pozwala na przyjęcie, iż w spornym okresie wnioskodawczyni wykonywała czynności, jednak – co istotne – nie na rzecz płatnika (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.), a na rzecz B. H., G. (...) s.c.

Na wstępie zauważenia wymaga, że na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego niewątpliwie można było ustalić zakres i charakter prac wykonywanych przez ubezpieczoną w spornym okresie. Ubezpieczona na podstawie zawartych umów o pracę od dnia 30 lipca 2021 r. do dnia 28 lutego 2022 r. wykonywała identyczne czynności, co na podstawie wcześniej realizowanej umowy zlecenia tzn. obierała warzywa, owoce, przygotowywała desery, ciasta, wykonywała prace porządkowe. Zeznający w sprawie świadkowie podali, że widywali ubezpieczoną przy pracy, jak również wskazywali, iż nie opuszczała ona swojego stanowiska w godzinach pracy. Podkreślenia przy tym wymaga, że ubezpieczona nie wykonywała prac, które zostały wskazane w umowach o pracę. Zgodnie z ich treścią ubezpieczona miała być zatrudniona na stanowisku sprzedawca-barman. W rzeczywistości jednak skarżąca nie wykonywała żadnej z tych prac.

Nadto wskazać należy, iż ubezpieczona pracowała według grafiku (w godzinach 10 - 18, 12-20). Co jednak istotne, ubezpieczona pomimo zawarcia umów o pracę nadal była rozliczana godzino, a wymiar jej pracy nie był stały. Znamiennym jest również, że ubezpieczona nie rozwiązała formalnie pierwotnie zawartej umowy zlecenia B. H., G. (...) s.c.

W dalszej kolejności podkreślenia wymaga, iż ubezpieczona na podstawie zawartych umów o pracę wykonywała swoje obowiązki w restauracji (...) położonej przy ul. (...) (...) w Ł. w (...) (podobnie zresztą jak na podstawie umowy zlecenia zawartej ze spółką (...). H., G. (...) s.c.). Zauważyć w tym miejscu należy, że zarówno w orzeczeniu lekarskim o braku przeciwwskazań do podjęcia pracy, jak również w umowie o pracę z dnia 30 października 2021 r. wskazano, iż skarżąca miała wykonywać swoje obowiązki w siedzibie spółki (...) (obecnie (...) Sp. z o.o.). Bezspornym jest natomiast, iż spółka w okresie objętym zaskarżoną decyzją miała swoją siedzibę przy ul. (...). (...) w Ł.. Dopiero w dniu 3 marca 2022 r. spółka zmieniła siedzibę na ul. (...), (...), a więc już w okresie nie dotyczącym zaskarżonej decyzji. Tym samym skarżąca nigdy nie wykonywała swoich obowiązków w siedzibie płatnika składek.

Odnosząc się z kolei do restauracji, w której pracowała ubezpieczona zauważenia wymaga, iż od 2016 r. była ona prowadzona przez B. H., G. (...) s.c. Dopiero w lutym 2022 r. prowadzenie w/w restauracji przejęła spółka Bary (...) Sp. z o.o. (potem jako (...) Sp. z o.o.). Z tym, że przez kilka pierwszych miesięcy 2022 r. sprzedaż obu w/w spółek się pokrywała, ponieważ czekano na przyznanie (...) (obecnie: (...) Sp. z o.o.) koncesji. Inaczej rzecz ujmując do lutego 2022 r. jedynie B. H., G. (...) s.c. prowadziła restaurację (...) w (...), w której pracowała ubezpieczona, jak również tylko w/w spółka cywilna miała tam swoją siedzibę.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że lokal, w którym mieści się restauracja (...) jest od 2005 r. wynajmowany przez H., G. (...) s.c. Dopiero od lutego 2022 r. Bar (...) Sp. z o.o. (obecnie (...) Sp. z o.o.) podnajmuje lokal od H., G. (...) s.c. W konsekwencji dopiero od tego czasu obie spółki funkcjonują razem pod jednym adresem. Nie budzi również wątpliwości, iż bez formalnie podpisanej umowy podnajmu nie było możliwe aby najemca poza swoją kasą fiskalną posiadał również kasę fiskalną przypisaną innemu podmiotowi. W związku z powyższym dopiero od lutego 2022 r. Bar (...) Sp. z o.o. (obecnie: (...) Sp. z o.o.) mogła legalnie posiadać kasę fiskalną w restauracji (...) w (...). Znamiennym jest również, iż licencja na oprogramowanie służące do obsługi gastronomii przepisana przez B. H. G. (...) s.c. na rzecz Bar (...) Sp. z o.o. (obecnie: (...) Sp. z o.o.) nie została zainstalowana w siedzibie lokalu Z. przy ul. (...) (...).

Reasumując zauważenia wymaga, iż spółka Bary (...) Sp. z o.o. (obecnie (...) Sp. z o.o.) w okresie objętym sporną decyzją w rzeczywistości nie funkcjonowała w (...). Z kolei ubezpieczona wykonywała swoje obowiązki jedynie w restauracji (...), czyli tak naprawdę w siedzibie B. H., G. (...) s.c. Nadto jak wynika z dowodów przeprowadzonych w toku trwania przedmiotowego postępowania ubezpieczona wykonywała czynności związane z zamówieniami dotyczącymi w/w restauracji. W tym miejscu podkreślenia wymaga, iż nie można dać wiary zeznaniom G. S. (1), iż skarżąca przygotowywała jedzenia na rzecz Bar (...) Sp. z o.o. (obecnie (...) Sp. z o.o.), a posiłki te były przewożone do punktów gastronomicznych prowadzonych przez w/w spółkę (w Galerii (...)), a już tym bardziej, że w okresie od stycznia do lutego 2022 r. wnioskodawczyni ucząc się przygotowywała jedzenie, które potem nie było wykorzystywane. Raz jeszcze podkreślenia wymaga, że przygotowane przez skarżącą potrawy były wykorzystane zgodnie z zamówieniami w restauracji (...). Praca ubezpieczonej była natomiast nadzorowana przez I. N. (1). To ona wydawała ubezpieczonej polecenia na kuchni, pomagała jej i przekazywała wszystkie ważne informacje. Zauważenia przy tym wymaga, iż I. N. (1) była w spornym okresie pracownikiem B. H. G. (...) s.c., jak również osobą uprawnioną do kontrolowania pracowników B. H. G. (...) s.c.

W toku trwania przedmiotowego postępowania wskazywano, iż podpisanie umowy o pracę z ubezpieczoną było podyktowane chęcią wygaszania działalności gastronomicznej przez B. H., G. (...) s.c. Nie można jednak tracić z pola widzenia, iż w 2021 r. umowa o pracę przez Bar (...) Sp. z o.o. (obecnie (...) Sp. z o.o.) została zawarta jedynie z dwiema pracownicami (wnioskodawczynią oraz M. M.). Pozostali pracownicy nadal świadczyli pracę na rzecz spółki cywilnej. Na marginesie warto również zauważyć, iż strony nie wykazały, iż zatrudnienie wnioskodawczyni było ekonomicznie uzasadnione i faktycznie istniało zapotrzebowanie na jej pracę. Zgodnie z wykazem obrotów i dochodu brutto Bar (...) Sp. z o.o. (obecnie (...) Sp. z o.o.) w 2021 r. odniosła straty w wysokości 7.812,76 zł.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności podniesienia raz jeszcze wymaga, iż w ocenie Sądu w trakcie trwania przedmiotowego postępowania płatnik składek nie wykazał, że ubezpieczona świadczyła pracę na jego rzecz, natomiast ubezpieczona twierdziła, że wykonywała czynności na tych samach zasadach, co wcześniej, gdy miała zawartą umowę zlecenia.

Okoliczności sprawy wskazują, że doszło do zawarcia pozornej czynności prawnej. Podjęcie zatrudnienia przez ubezpieczoną w ramach umowy o pracę z Bary (...) Sp. z o.o. (obecnie (...) Sp. z o.o.) w rzeczywistości nie miało miejsca, bowiem sporna umowa o pracę została zawarta wyłącznie w celu spełnienia warunków pozwalających na zwolnienie płatnika składek z obowiązku zwrotu subwencji z (...) Funduszu (...). Jednym z warunków było bowiem utrzymanie średniorocznego zatrudnienia na co najmniej takim samym poziomie, jak liczba osób zatrudnionych, na które została udzielona subwencja finansowa. Co płatnik spełnił dzięki zawarciu umowy o pracę z wnioskodawczynią i M. M.. Na powyższe wskazuje przede wszystkim, iż wnioskodawczyni została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych ze znacznym opóźnieniem, bo dopiero 5 września 2022 r. Znamiennym jest również, że po wygaśnięciu drugiej z umów o pracę ubezpieczonej zaproponowano ponownie zawarcie umowy zlecenia.

W konsekwencji Sąd Okręgowy ustalił, że wnioskodawczyni będąca formalnie zatrudnioną u płatnika składek Bary (...) Sp. z o.o. (obecnie (...) Sp. z o.o.), w rzeczywistości wykonywała czynności na rzecz B. H., G. (...) s.c.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy uznał, że zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odpowiada prawu i na podstawie art. 477¹⁴§ 1 k.p.c. oddalił odwołanie ubezpieczonej– punkt 1 sentencji wyroku.

Natomiast na mocy rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 2 sentencji wyroku, Sąd Okręgowy przekazał wniosek M. J. o ustalenie podlegania ubezpieczeniom u płatnika, u którego faktycznie świadczyła pracę Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. celem rozpoznania na podstawie art. 477¹⁰ § 2 k.p.c.

Należy bowiem podkreślić, iż odwołanie od decyzji organu rentowego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych pełni rolę pozwu i wszczyna postępowanie sądowe. Przeniesienie sprawy na drogę sądową przez wniesienie odwołania od decyzji organu rentowego ogranicza się do okoliczności uwzględnionych w decyzji a spornych między stronami; poza tymi okolicznościami spór sądowy nie może zaistnieć. Przed sądem ubezpieczony może jedynie żądać korekty stanowiska zajętego przez organ rentowy i wykazywać swą rację, odnosząc się do przedmiotu sporu objętego decyzją, nie może natomiast żądać czegoś, o czym organ rentowy nie decydował. Dlatego też odwołanie wniesione od decyzji organu rentowego nie ma charakteru samodzielnego żądania, a jeżeli takie zostanie zgłoszone, sąd nie może go rozpoznać, lecz zobowiązany jest - zgodnie z treścią art. 477¹⁰ § 2 k.p.c. - przekazać go do rozpoznania organowi rentowemu. Tym samym kontrolna rola sądu musi korespondować z zakresem rozstrzygnięcia dokonanego w decyzji organu rentowego, gdyż - stosownie do treści art. 477¹⁴ § 2 i art. 477 ^14a k.p.c. - w postępowaniu wywołanym wniesieniem odwołania do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych sąd rozstrzyga o prawidłowości zaskarżonej decyzji w granicach jej treści i przedmiotu. Z uwagi na wyżej wskazane okoliczności, Sąd był zobowiązany orzec jak w punkcie 2 sentencji wyroku.

W punkcie 3 sentencji wyroku Sąd Okręgowy na podstawie art. 98 k.c w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935) zasądził od zainteresowanego płatnika składek (...) Sp. z o.o. na rzecz organu rentowego kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty. Zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c. od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.

Dodano: 7 kwietnia 2025, Opublikował(a): Agnieszka Kurczewska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Łodzi
Osoba, która wytworzyła informację: Anna Przybylska
Data wytworzenia informacji: 30 września 2024