Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 listopada 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych – I Oddział w Ł. odmówił N. T. prawa do świadczenia uzupełniającego, wskazując na orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 9 października 2023 roku, które stwierdza, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji. (decyzja w aktach ZUS)

W dniu 20 grudnia2023 roku N. T. odwołała się od powyższej decyzji, wskazując, że nie jest w stanie funkcjonować bez przedmiotowego świadczenia, nie ma żadnych dochodów. (odwołanie k.3)

W odpowiedzi na odwołanie, pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego odrzucenie, a w razie nie uwzględnienie wniosku z ostrożności procesowej wniósł o jego oddalenie. (odpowiedź na odwołanie k. 4-5)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 grudnia 2023 roku N. T., reprezentowana przez pełnomocnika – M. T. złożyła wniosek o przedłużenie prawa do świadczenia uzupełniającego. (wniosek w aktach ZUS)

W dniu 9 października 2023 roku Lekarz Rzeczoznawca KRUS uznał, iż wnioskodawczyni nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji. Powyższe orzeczenie zawierało pouczenie o prawie, sposobie i terminie zaskarżenia – złożenia sprzeciwu do Komisji Lekarskiej ZUS. (orzeczenie lekarza orzecznika k. 11 akt ZUS)

Powyższe orzeczenie zostało doręczone w dniu 31 października 2023 roku w drodze awiza pełnomocnikowi wnioskodawczyni. (dowód doręczenia k. 110 verte akt KRUS)

N. T. nie złożyła sprzeciwu od tego orzeczenia. (okoliczność bezsporna)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni podlega odrzuceniu.

Zgodnie z brzmieniem art. 477 ⁹ § 3 ¹ zd. 1 k.p.c. sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia.

Oznacza to, że możliwość rozpoznania przez sąd odwołania wniesionego w określonych w nim sprawach uzależniona jest od wyczerpania przez zainteresowanego dwuinstancyjnego trybu orzekania. Niezachowanie tego trybu skutkuje odrzuceniem odwołania (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6 listopada 2007 r., III AUa 328/07, LEX nr 399971, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 2006 r., II UZP 17/05, OSNP 2006/15-16/245,III AUa 253/14 - postanowienie SA Szczecin z dnia 02.12.2014).

Na podstawie art. 477 ⁹ § 3 ¹ k.p.c. sąd odrzuca odwołanie, w którym ubezpieczony podnosi wyłącznie zarzuty przeciwko orzeczeniu lekarza orzecznika ZUS w kwestiach określonych w art. 14 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a zatem również w kwestii daty powstania niezdolności do pracy. (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 23 czerwca 2014r., III AUz 43/14).

W ocenie Sądu Okręgowego, odwołanie wnioskodawczyni złożone w niniejszej sprawie - bez wcześniejszego zaskarżenia sprzeciwem orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy KRUS - opiera się wyłącznie za zarzutach o charakterze medycznym – kwestionuje ona bowiem ustalenia Lekarza Rzeczoznawcy KRUS.

Oznacza, iż jest ono niedopuszczalne, ponieważ wnioskodawczyni przed wydaniem zaskarżonej decyzji nie złożyła sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS do Komisji Lekarskiej ZUS.

Wnioskodawczyni może jedynie ewentualnie starać się przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, jednakże w tej kwestii właściwym do rozpoznania takowego wniosku jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych – I Oddział w Ł..

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ⁹ § 3 ¹ k.p.c. w związku z art. 477 ⁹ § 3 ³ k.p.c. odrzucił odwołanie.

SSO Paulina Kuźma